"The Nutritionist" by Andrea Gibson

Hi I'm Andrea Gibson and this is my poem "The Nutritionist."

Çeviri: Oğulcan Coşar Gözden geçirme: Can Boysan

Merhaba, ben Andrea Gibson ve bu da şiirim "Beslenme Uzmanı".

The nutritionist said I should eat root vegetables

Beslenme uzmanı, kök sebzeler yemem gerektiğini söyledi.

Said if I could get down 13 turnips a day

Günde 13 turp tüketirsem

I would be grounded,

aklı başında ve oturaklı

rooted.

Said my head would not keep flying away to where the darkness lives.

olacağımı söyledi.

Aklımın karanlık köşelerine uçmaya devam etmeyeceğini söyledi.

The psychic told me my heart carries too much weight

Medyum bana kalbimi sırtımda taşıdığımı söyledi.

Said for 20 dollars she’d tell me what to do

20 dolara yükümü hafifleteceğini söyledi,

I handed her the twenty, she said

parayı uzattım,

“stop worrying darling, you will find a good man soon.”

“Endişelenmeyi bırak tatlım, yakında iyi bir adam bulacaksın.” dedi.

The first psychotherapist said I should spend 3 hours a day sitting in a dark closet

İlk terapistim, günde 3 saat karanlık bir dolapta gözlerim kapalı,

kulaklarım tıkalı oturmam gerektiğini söyledi.

with my eyes closed and my ears plugged.

I tried it once but couldn’t stop thinking

Bir kez bunu yapmayı denedim ama dolapta oturmanın

about how gay it was to be sitting in the closet.

ne kadar gey işi olduğunu düşünmeden edemedim.

The yogi told me to stretch everything but truth,

Yoga eğitmeni bana gerçek dışındaki her şeyi esnetmemi söyledi.

said focus on the outbreaths,

Nefes almaya odaklan dedi.

said everyone finds happiness

Herkes mutluluğu bulur dedi,

if they can care more about what they can give than what they get.

eğer verebilecekleri şeyleri aldıklarından daha fazla umursarlarsa.

The pharmacist said klonopin, lamictil, lithium, Xanax.

Eczacı, klonopin, lamictil, lityum, Xanax önerdi.

The doctor said an antipsychotic might help me forget what the trauma said

Doktor, antipsikotik ilaçlar ile travmamı unutmama yardımcı olabileceğini söyledi.

The trauma said don’t write this poem.

Travma, bu şiiri yazma dedi.

Nobody wants to hear you cry about the grief inside your bones

Kimse kemiklerindeki sızı yüzünden şikayet etmeni duymak istemiyor.

But my bones said

Ama kemiklerim,

“Tyler Clementi dove into the Hudson River convinced he was entirely alone.”

“Tyler Clementi, tamamen yalnız olduğuna ikna oldu, Hudson Nehri'ne atladı.” dedi.

My bones said “write the poem.”

Kemiklerim “şiiri yaz” dedi.

To the lamplight.

Loş ışığa yaz.

Considering the river bed.

Nehirdeki mezarı düşünerek yaz.

To the chandelier of your fate hanging by a thread.

İp ile sarkan kaderin avizesine yaz.

To everyday you could not get out of bed.

Yataktan çıkamadığın her güne yaz.

To the bulls eye of your wrist

Bileklerine bakan mutsuz gözlerine yaz.

To anyone who has ever wanted to die.

Ölmeyi istemiş herkes için yaz.

I have been told, sometimes, the most healing thing we can do-

Bazen iyi hissetmek için yapabileceğimiz en iyi şeyin

Is remind ourselves over and over and over

kendimize tekrar tekrar şunu hatırlatmak olduğunu söylendi:

Other people feel this too

Diğer insanlar da böyle hissediyor.

The tomorrow that has come and gone

Yarınlar gelip geçitiğinde ve hâlâ iyi hissedemediğinde,

And it has not gotten better

When you are half finished writing that letter to your mother

annene yazdığın yarım kalan mektupta

that says “I swear to God I tried”

"Tanrı şahidim olsun ki denedim." yazıyor.

But when I thought I hit bottom, it started hitting back

Tam dibe vurduğumu düşünürken, daha da derinlere inmeye başladım.

There is no bruise like the bruise loneliness kicks into your spine

Yalnızlığın acısı kadar can yakan bir başka acı yok.

So let me tell you

I know there are days it looks like the whole world is dancing in the streets

Şunu söyleyeyim,

sen yağmalanmış binaların kapıları gibi yıkılırken,

when you break down like the doors of their looted buildings

bütün dünya caddelerde dans ediyormuş gibi gözüken günler olduğunu biliyorum

You are not alone and wondering who will be convicted of the crime of insisting

fakat yalnız değilsin ve kimin senin utanç odanı

ıstırapla doldurmakta ısrar ettiği için onun mahkum edileceğini düşünüyorsun.

you keep loading your grief into the chamber of your shame

You are not weak just because your heart feels so heavy

Kalbin ağır, sen zayıf değilsin.

I have never met a heavy heart that wasn’t a phone booth with a red cape inside

Telefon kulübesinde kırmızı pelerinsiz ve yüreği buruk biriyle hiç tanışmadım.

Some people will never understand the kind of superpower it takes

Bazı insanlar, sokağa çıkıp yürümenin bile

for some people to just walk outside

nasıl bir süper güç gerektirdiğini asla anlayamayacaklar.

Some days I know my smile looks like the gutter of a falling house

Bazı günler gülümsememin derme çatma bir evi andırdığını biliyorum

But my hands are always holding tight to the ripchord of believing

ancak ellerim inanç iplerini her daim sımsıkı tutuyor.

A life can be rich like the soil

Hayat toprak kadar zengin olabilir.

Make food of decay

Çürük şeylerden yemek yapın.

Turn wound into highway

Yaralardan yol açın.

Pick me up in a truck with that bumper sticker that says

Beni, tamponunda şunlar yazan kamyonla alın:

“it is no measure of good health to be well adjusted to a sick society”

"Hasta topluma göre uyarlanmış ölçekte sağlıktan söz edilemez"

I have never trusted anyone with the pulled back bow of my spine

Önümde diz çöken kimseye güvenmedim,

the way I trust the ones who come undone at the throat

son nefesine kadar savaşmak için

Screaming for their pulse to find the fight to pound

çığlıklar atanlara güvendiğim gibi.

Four nights before Tyler Clementi jumped from the George Washington bridge

Tyler Clementi, George Washington köprüsünden atlamadan dört gün önce,

I was sitting in a hotel room in my own town

şehrimdeki otel odasında oturmuş

Calculating exactly what I had to swallow to keep a bottle of sleeping pills down

kaç uyku hapı alarak işimi hallederim diye hesap yapıyordum.

What I know about living is the pain is never just ours

Hayat hakkında öğrendiğim şey, acı sadece bize ait değil.

Every time I hurt I know the wound is an echo

Her incindiğimde biliyorum ki yara acıların bir yankısı.

So I keep a listening for the moment when the grief becomes a window

Şimdilik, kederim bir pencere açana kadar

dinlemeye devam ediyorum.

When I can see what I couldn’t see before,

Daha önce göremediğimi

en yıpranmış hayallerimin içerisinden geçerek gördüğümde,

through the glass of my most battered dream,

I watched a dandelion lose its mind in the wind

karahindibayı rüzgarla savrulurken izledim

and when it did, it scattered a thousand seeds.

ve savrulduğunda, bin parçaya bölündü.

So the next time I tell you how easily I come out of my skin,

Bu yüzden, bir daha ne kadar kötü hissettiğimi söylediğimde,

don’t try to put me back in

bana tavsiye verme.

just say here we are together at the window aching for it to all get better

Sadece her şey düzelene kadar pencerenin önünde birlikte bekleyeceğimizi söyle

but knowing there is a chance our hearts may have only just skinned their knees

ama kalplerimizin sadece sızladığını bilerek,

knowing there is a chance the worst day might still be coming

daha kötü günlerimiz olabileceğini bilerek bunları söyle.

let me say right now for the record, I’m still gonna be here

Şunu bilmeni isterim ki, ben hep burada olacağım

asking this world to dance, even if it keeps stepping on my holy feet

her ne kadar dünya ayağıma bassa da, onu dansa kaldıracağım.

you- you stay here with me, okay?

Sen benimle burada kal, olur mu?

You stay here with me.

Benimle kal.

Raising your bite against the bitter dark

Parıldayan özlemin

zifiri karanlığa ışık tutarak

Your bright longing

Your brilliant fists of loss

ışıl ışıl hasretinle arkadaş.

Friend

if the only thing we have to gain in staying is each other,

Birlikte bekleyerek kazanacağımız tek şey birbirimiz ise

my god that’s plenty

tanrım, bu bir lütuf.

my god that’s enough

Tanrım, bu bize yeter.

my god that is so so much for the light to give

Tanrım, her birimize ve hepimize fazlasıyla yetecek kadar

each of us at each other’s backs whispering over and over and over

arkalarımızdan tekrar tekrar fısıldayan bir ışık var.

“Live”

"Yaşa"

“Live”

"Yaşa"

“Live”

"Yaşa"