Why is it so dangerous to step on a rusty nail? - Louise Thwaites

Translator: Artin Niasti Reviewer: Pari ‌Szi

In the 5th century, Greek physician Hippocrates,

در قرن پنجم میلادی، بقراط، پزشک یونانی

creator of the Hippocratic Oath, was sailing with a very ill shipmaster.

مؤلف سوگند بقراط، با کشتی‌بان بسیار مریضی همسفر بود.

The captain was suffering a nasty infection

ناخدا از عفونتی فجیع رنج می‌برد

that caused his jaws to press together, his teeth to lock up,

که باعث فشردن فک‌ها و قفل شدن دندان‌ها

and the muscles in his neck and spine to spasm.

و اسپاسم عضلات گردن و پشتش می‌شد.

Hippocrates dutifully recorded these symptoms,

بقراط با وظیفه‌شناسی این علائم را ثبت کرد

but he was unable to treat the mysterious disease.

اما در درمان این بیماری مرموز ناتوان بود.

And six days later, the shipmaster succumbed to his illness.

شش روز بعد، ناخدا تسلیم بیماری شد.

Today, we know this account to be one of the first recorded cases of tetanus,

امروز این روایت به عنوان یکی از اولین موارد ثبت شده کزاز شناخته می‌شود.

and thankfully, modern physicians are much more prepared

خوشبختانه، پزشکان امروز

در مقابل این بیماری غیر عادی آمادگی بسیار بهتری دارند.

to handle this peculiar infection.

Unlike other common bacterial infections like tuberculosis and strep throat,

برخلاف دیگر عفونت‌های باکتریایی معمول مانند سل و فارنژیت ناشی از استرپتوکوک،

tetanus doesn’t pass from person to person.

کزاز به شیوه فرد به فرد منتقل نمی‌شود.

Instead, the offending bacterium, known as Clostridium tetani,

در عوض، باکتری عامل این بیماری، «کلوستریدیوم تتانی»،

infects the body through cuts and abrasions.

از راه بریدگی و خراش‌های پوست وارد بدن می‌شود.

These infection sites are why tetanus is so strongly associated

دلیل وجود تصویر ذهنی قوی میان کزاز

with rusty nails and scrap metal, which can cause such wounds,

با میخ‌های زنگ زده و قراضه‌های آهن که چنین زخم‌هایی را ایجاد می‌کنند نیز همین است.

but the condition's connection to rust is actually much less direct.

اما در واقعیت ارتباط این بیماری با زنگ آهن بسیار غیر مستقیم‌تر است.

Clostridium tetani bacteria are often found in soil, manure, and dead leaves,

باکتری کلوستریدیوم تتانی معمولا در خاک، مدفوع و برگ‌های خزان کرده دیده می‌شود

where they can survive for years in the form of spores,

و می‌تواند در این محیط‌ها سال‌ها به شکل هاگ دوام بیاورد.

even amidst extreme heat and dryness.

حتی در حضور گرما و خشکی شدید.

These piles of organic material can sit undisturbed for long periods,

این توده‌های مواد آلی برای مدت‌های طولانی دست نخورده باقی می‌مانند

potentially concealing old metal, which rusts over time.

و ممکن است فلزهای قدیمی که به‌تدریج زنگ زده‌اند را پنهان کنند.

So, if someone does blunder into this environment and cuts themselves,

بنابراین اگر کسی در چنین محیطی خود را زخمی کند،

it would likely increase their odds of infection.

احتمالا شانس ابتلای خود را افزایش داده است.

Especially since rusty metal can create jagged wounds

به علاوه، آهن زنگ زده می‌تواند با زخم‌های نامنظم و ناهموار

with lots of deoxygenated dead tissue for them to latch on to.

بافت‌های مرده عاری از اکسیژن زیادی را برای استفاده باکتری‌ها فراهم کند.

Once in the body, the spores begin to germinate.

پس از ورود به بدن، تکثیر هاگ‌ها آغاز می‌شود.

This process releases several toxins, including deadly tetanus toxin.

در این فرآیند چندین نوع توکسین‌ آزاد می‌شود، از جمله توکسین کشنده کزاز.

Nerve endings soak up this toxin,

پایانه‌های عصبی این سم را جذب کرده

drawing it into the brain and spinal cord where it wreaks havoc on interneurons.

و با خود به مغز و نخاع می‌برند؛ در آنجا توکسین نورون‌های رابط را نابود می‌کند.

Typically, these work alongside motor neurons to regulate our muscle actions,

به طور معمول، این یاخته‌ها در کنار نورون‌های حرکتی در کنترل عضلات ما

from endeavors as complex as kicking a ball to those as simple as breathing.

برای کارهای ساده و پیچیده مانند نفس کشیدن یا پرتاب یک توپ، نقش دارند.

But by blocking neurotransmitters released by interneurons,

با بلوکه کردن ناقل‌های عصبی ترشح شده توسط نورون‌های رابط

tetanus toxin causes uncontrollable muscle contractions and spasms.

توکسین کزاز باعث انقباض و اسپاسم‌های غیرقابل کنترل می‌شود.

Typically within 7 to 10 days of infection,

اغلب ظرف ۷ تا ۱۰ روز

patients begin experiencing general aches, trouble swallowing, and lockjaw.

بیماران با دردهای فراگیر بدن، اختلال بلع و قفل شدگی فک مواجه می‌شوند.

The head and neck tend to show symptoms first.

معمولا عوامل ابتدا در سر و گردن ظاهر می‌شوند،

But as the toxin spreads, stronger muscle groups become more rigid,

اما گسترش سم و سفت شدن عضلات قوی‌تر

leading to a frightening arching of the back.

باعث خمیدگی دهشتناک کمر به سمت بالا می‌شود.

Left untreated, these spasms become more extreme,

در صورت درمان نشدن، این اسپاسم‌ها شدیدتر شده

eventually seizing the muscles in the windpipe and chest,

و در نهایت به ماهیچه‌های نای و سینه می‌رسند

leading patients to suffocate within 72 hours of symptoms appearing.

و در کمتر از ۷۲ ساعت پس از ظهور علائم، منجر به خفگی بیماران می‌شوند.

Without treatment, tetanus has an extremely low rate of survival.

در صورت درمان نشدن، نرخ بقای کزاز بسیار پایین است.

But fortunately, medical professionals have developed a robust plan

اما نیک‌بختانه، جامعه پزشکی طرح درمانی کاملی

to handle a tetanus diagnosis.

برای مدیریت موارد کزاز دارد.

First, doctors clean the infected wound and administer antibiotics,

ابتدا پزشکان زخم آلوده را تمیز و آنتی بیوتیک تجویز می‌کنند

killing the bacteria and preventing further toxin production.

و با کشتن باکتری‌ها از تولید سم بیشتر جلوگیری می‌کنند.

Then, they inject antitoxin to neutralize any tetanus toxin

سپس برای خنثی کردن سموم کزازی

still in the body that has yet to enter the central nervous system.

که هنوز وارد دستگاه عصبی نشده‌اند، آنتی توکسین تزریق می‌کنند.

Finally, patients begin a several week period of supportive care,

در پایان، بیماران برای چندین هفته تحت درمان حمایتی قرار می‌گیرند.

which can include muscle relaxants to stop spasms

این درمان می‌تواند شامل داروهایی برای شل کردن عضلات و توقف اسپاسم‌ها

and ventilators to prevent suffocation.

و ونتیلاتور برای جلوگیری از خفگی شود.

In the days of Hippocrates, the only course of treatment was to wait and hope.

در زمانه بقراط، تنها مسیر درمان موجود صبر و امیدواری بود.

But now we know the best time to tackle Clostridium tetani

اما امروز می‌دانیم بهترین زمان برای مقابله با کلوستریدیوم تتانی،

is before an infection even takes place.

پیش از ابتلا به عفونت است.

Tetanus vaccines— originally developed in the early 1920s—

واکسن‌های کزاز که ابتدا در اوایل دهه ۱۹۲۰ تولید شدند،

are crucial to preventing tetanus and stopping its spread.

برای پیشگیری و توقف گسترش کزاز حیاتی‌اند.

Experts recommend a series of shots and boosters beginning at two months old

توصیه متخصصان، شروع تزریق از دو ماهگی و تجدید مرتب آن با دزهای یادآور

and ending around age 12.

تا حدود ۱۲ سالگی است.

Yet over 20,000 infants still die of tetanus every year,

با این وجود، بیماری کزاز هر سال جان حدود ۲۰۰۰۰ کودک را می‌گیرد.

mostly in low and middle income countries where vaccine access is limited,

بیشتر این مرگ‌ها متعلق به مناطق کم‌درآمدی است

که در آنها دسترسی به واکسن محدود است.

including South Asia and sub-Saharan Africa.

مانند جنوب آسیا و آفریقای سیاه.

And newborn babies are especially at risk if their mothers are unvaccinated,

نوزادان مادران واکسن نزده در خطر ویژه‌ هستند،

as Clostridium tetani can infect a newborn's umbilical stump.

زیرا کلوستریدیوم تتانی می‌تواند بقایای بند ناف نوزاد را آلوده کند.

Though vaccinating mothers during pregnancy can help with this problem.

واکسینه کردن مادر در دوران بارداری می‌تواند این خطر را از میان ببرد.

The fact is tetanus remains a significant threat to human health.

واقعیت این است که کزاز به عنوان تهدیدی جدی برای سلامت انسان باقی خواهد ماند.

So people should get vaccinated

بنابراین دریافت واکسن

and take measures to prevent infection after cutting themselves—

و انجام اقدامات لازم پس از دریافت بریدگی و زخم

whether it’s on a rusty nail or a 2,400-year-old ship anchor.

چه به‌خاطر میخ باشد، چه به‌خاطر لنگر یک کشتی ۲۴۰۰ ساله، الزامی است.