3 lessons on starting a movement from a self-defense trailblazer | Rana Abdelhamid

Translator: Joseph Geni Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Çeviri: Gülsüm Öztürk Gözden geçirme: Ramazan Şen

So my story starts on July 4, 1992,

Hikâyem 4 Temmuz 1992'de,

the day my mother followed her college sweetheart

annemin Mısır'dan kalkıp üniversite aşkının peşinden

to New York City from Egypt.

New York'a gelmesiyle başlıyor.

As fireworks exploded behind the skyline,

Gökyüzünde havai fişekler patlarken

my father looked at my mother jokingly and said,

babam anneme bakıp şaka yollu demiş ki,

"Look, habibti,

"Bak habibti,

Americans are celebrating your arrival."

Amerikalılar senin gelişini kutluyorlar."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Unfortunately, it didn't feel much like a celebration

Ne yazık ki, pek de kutlama gibi olmamış.

when, growing up, my mother and I would wander past Queens

Ben büyürken, annemle Queens'ten başlayıp

into New York City streets,

New York sokaklarına doğru yürürdük.

and my mother with her hijab and long flowy dresses

Annem başörtüsü ve uzun elbisesiyle yürürken

would tighten her hand around my small fingers

çevreden gelen çirkin yorumlar karşısında

as she stood up against weathered comments like,

küçük parmaklarımı ellerinin arasında sımsıkı tutardı.

"Go back to where you came from,"

"Geldiğiniz yere geri dönün."

"Learn English,"

"İngilizce öğrensenize,"

"Stupid immigrant."

"Aptal göçmenler."

These words were meant to make us feel unsafe, insecure

Bu sözler yüzünden kendi mahallemizde

in our own neighborhoods, in our own skin.

kendimizi pek de güvende hissedemezdik.

But it was these same streets

Öte yandan, yine bu aynı sokaklar

that made me fall in love with New York.

beni New York'a aşık etti.

Queens is one of the most diverse places in the world,

Dünyada ırk çeşitliliğinin en çok olduğu şehirlerden biri Queens.

with immigrant parents holding stories that always start

Göçmen ailelerin çoğunun hikâyesi hep aynı başlar,

with something between three and 15 dollars in a pocket,

ceplerinde 3 ile 15 dolar civarı para,

engin denizleri aşan bir gemi yolculuğu

a voyage across a vast sea

and a cash-only hustle

ve para kazanma telaşı,

sheltering families in jam-packed, busted apartments.

kalabalık ve yıkık dökük binalarda barınan aileler...

And it was these same families

Yine aynı aileler

that worked so hard to make sure that we had safe microcommunities --

biz göçmen çocuklarının, bu küçük topluluklar içinde

güvende olmamız, kimliğimizle barışmamız

we, as immigrant children,

to feel affirmed and loved in our identities.

ve sevildiğimizi hissetmemiz için uğraştılar.

But it was mostly the women.

Özellikle de kadınlar.

And these women are the reason why,

Annem gibi maruz kaldıkları sözlere aldırmayan

regardless of these statements that my mom faced,

bu kadınlar sayesinde,

she remained unapologetic.

annem olduğu kişi için özür dilemedi.

And these women were some of the most powerful women

Bu kadınların bazıları hayatım boyunca tanıştığım

I have ever met in my entire life.

en güçlü kadınlardı.

I mean, they had networks for everything.

Her şey için iletişim ağına sahiplerdi.

They had rotations for who watched whose kids when,

Dönüşümlü olarak birbirlerinin çocuğuna bakmak için,

for saving extra cash,

para biriktirmek için,

for throwing belly dance parties

dans partileri düzenlemek için,

and memorizing Koran and learning English.

Kuran ezberlemek, İngilizce öğrenmek için

And they would collect small gold tokens

ve yerel camiye bağış yapmak için

to fundraise for the local mosque.

küçük altın biriktirirlerdi.

And it was these same women,

Yine aynı kadınlar,

when I decided to wear my hijab,

başörtümü takmaya karar verdiğimde,

who supported me through it.

beni destekleyenlerdi.

And when I was bullied for being Muslim,

Müslüman olduğum için bana zorbalık yapıldığında,

I always felt like I had an army of unapologetic North African aunties

adeta arkamda Kuzey Afrikalı teyzelerden oluşan bir ordu

who had my back.

beni koruyormuş gibi hissettim.

And so every morning at 15,

Böylece 15 yaşımdayken

I would wake up and stand in front of a mirror,

her sabah uyanıp aynanın karşısına geçer,

and wrap beautiful bright silk around my head

ipek örtümü, tıpkı annem ve anneannemin yaptığı gibi

the way my mother does and my grandmother did.

başıma örterdim.

And one day that summer 2009,

2009 yılının bir yaz günü

I stepped out into the streets of New York City

yine New York sokaklarına çıkmıştım.

on my way to volunteer at a domestic violence organization

Mahallemizdeki bir kadının kurduğu yerel şiddet karşıtı dernekteki

that a woman in my neighborhood had started.

işime gidiyordum.

And I remember at that moment I felt a yank at the back of my head.

Önce birinin kafamı arkadan çektiğini hatırlıyorum,

Then someone pulled and grabbed me,

sonrasında ise bu kişi beni yakaladı,

trying to remove my hijab from off of my head.

başörtümü kafamdan çekip almaya çalışıyordu.

I turned around to a tall, broad-shouldered man,

Gözleri bana nefretle bakan, uzun boylu,

pure hate in his eyes.

geniş omuzlu adama doğru döndüm.

I struggled and fought back,

Mücadele edip karşılık verdim,

and finally was able to get away,

sonunda elinden kurtuldum.

hid myself in the bathroom of that organization and cried and cried.

İş yerinde banyoya saklanıp dakikalarca ağladım.

I kept thinking to myself,

Düşünmekten kendimi alamadığım sorular vardı:

"Why does he hate me?

"Neden benden nefret ediyor?

He doesn't even know me."

Beni tanımıyor bile."

Hate crimes against Muslims in the US

Birleşik Devletlerde Müslümanlara kaşı işlenen

increased by 1,600 percent post-9/11,

nefret suçları 11 Eylül'den beri yüzde 1600 arttı

and one in every four women in the US

ve Birleşik Devletlerdeki her dört kadından biri

will suffer some form of gender violence.

cinsiyete bağlı şiddetin bir türüne maruz kalacak.

And it may not seem like it,

Öyle görünmeyebilir ama

but Islamophobia and anti-Muslim violence

İslam korkusu ve Müslüman karşıtı şiddet,

is a form of gender violence,

Müslüman kadınların başörtülü görüntüsü

given the visibility of Muslim women in our hijabs.

göz önüne alındığında cinsiyete bağlı şiddetin bir türüdür.

And so I was not alone,

Bunu yaşayan tek kişi ben değildim

and that horrified me.

ve bunu bilmek beni dehşete düşürdü.

It made me want to do something.

Bir şeyler yapmam gerekiyordu.

It made me want to go out there and make sure that no one I loved,

Sevdiğim insanların ve sevdiğim kadınların hiçbirinin

that no woman would have to feel this insecure in her own skin.

kendini böyle savunmasız hissetmediğinden emin olmak istedim.

So I started to think about how the women in my own neighborhood

Böylece mahallemdeki kadınların kendi yararlarına olan bir topluluğu

were able to build community for themselves,

nasıl oluşturabileceklerini,

and how they were able to use the very little resources they had

sınırlı olan imkânlarıyla neler yapabileceklerini

to actually offer something.

düşünmeye başladım.

And I began to think about what I could potentially offer

Ve kadınların güvende ve güçlü olmalarını nasıl sağlamak için

to build safety and power for women.

neler yapabileceğimi düşünmeye başladım.

And through this journey,

İşte bu yolculuk boyunca

I learned a couple of things,

birkaç şey öğrendim.

and this is what I want to share with you today, some of these lessons.

Bugün sizlerle öğrendiğim bu derslerden bazılarını paylaşmak istiyorum.

So lesson number one:

Ders bir:

start with what you know.

Bildiğin şey ile başla.

At the time, I had been doing Shotokan karate

Kendimi bildim bileli

for as long as I could remember,

Shotokan karate yapıyordum

and so I had a black belt.

ve siyah kuşak karateciyim.

Yeah. And so, I thought -- surprise.

Evet. bu yüzden, ben de -- sürpriz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I thought that maybe I should go out into my neighborhood

Ben de belki mahallemdeki genç kızlara

kendilerini savunmayı öğretebilirim diye düşündüm.

and teach self-defense to young girls.

And so I actually went out and knocked on doors,

Dışarı çıktım ve tek tek kapıları çaldım,

spoke to community leaders, to parents, to young women,

kanaat önderleriyle, ailelerle, genç kadınlarla konuştum.

and finally was able to secure a free community center basement

Sonunda halk evinin bodrum katını ücretsiz olarak tutabildim

and convince enough young women that they should come to my class.

ve yeterli sayıda kadını dersime gelmeye ikna edebildim.

And it actually all worked out,

Nihayetinde tüm çabalarım işe yaradı,

because when I pitched the idea,

çünkü ilk bu fikri ortaya attığımda,

most of the responses were, like,

insanların tepkileri çoğunlukla:

"All right, cute,

"Ne kadar da tatlı,

this 5'1" hijabi girl who knows karate.

1.55 cm boyundaki başörtülü kız karate biliyor.

How nice."

Ne güzel." şeklindeydi.

But in reality, I became the Queens, New York version of Mr. Miyagi

Aslına bakarsanız, daha 16 yaşında New York Quenns'in

Bay Miyagi'si olmuştum.

at 16 years old,

and I started teaching 13 young women in that community center basement

Halk evinin bodrum katında 13 genç kadına kendini savunma

self-defense.

dersleri vermeye başladım.

And with every single self-defense move,

O yaz sekiz seanstan oluşan dersler boyunca

for eight sessions over the course of that summer,

her bir savunma hareketi ile

we began to understand the power of our bodies,

bedenlerimizin ne kadar güçlü olduğunu anlamaya başladık.

and we began to share our experiences

Kimliğimizle ilgili yaşadığımız

about our identities.

deneyimlerimizi paylaştık.

And sometimes there were shocking realizations,

Bazen şok edici farkındalıklar,

and other times there were tears,

bazense göz yaşları vardı

but mostly it was laughs.

ama çoğunlukla kahkahalar olurdu.

And I ended that summer with this incredible sisterhood,

O yaz bu harika kız kardeşlik bağıyla geçti.

and I began to feel much safer in my own skin.

Ve artık kendimi daha güvende hissetmeye başlamıştım.

And it was because of these women that we just kept teaching.

Ve bu, eğitmeye devam ettiğimiz kadınlar sayesinde oldu.

I never thought that I would continue, but we just kept teaching.

Devam edeceğimi hiç düşünmemiştim ama öğretmeye devam ettik.

And today, nine years, 17 cities,

Bugünse, tam dokuz yıldır, 17 şehir,

12 countries, 760 courses

12 ülke, 760 kurs

and thousands of women and girls later,

ve binlerce kadın ve genç kızla

I'm still teaching.

hâlâ öğretmeye devam ediyorum.

And what started as a self-defense course

Halk evinin bodrum katında başlayan

in the basement of a community center

savunma dersleri

is now an international grassroots organization

artık uluslararası tabana yayılmış, kadınlar için güvenlik ve güç

focused on building safety and power for women around the world:

sağlamaya odaklanmış, dünya çapında bir organizasyon hâline geldi:

Malikah.

Malikah.

(Applause)

(Alkışlar)

Now, for lesson number two:

Şimdi de iki numaralı ders:

start with who you know.

Tanıdığın kişilerle işe başla.

Oftentimes, it could be quite exciting,

Çoğu zaman, özellikle de konunuzda uzmansanız

especially if you're an expert in something

ve iyi bir etki bırakmak istiyorsanız,

and you want to have impact,

bir gruba dâhil olmak

to swoop into a community and think you have the magic recipe.

ve sihirli tarifin sizde olduğuna inanmak heyecan vericidir.

But very early on I learned

Ancak ilk zamanlar öğrendiğim bir şey var.

that, as esteemed philosopher Kendrick Lamar once said,

Saygın bir fiozof olan Kendrick Lamar'ın da dediği gibi,

it's really important to be humble and to sit down.

asıl önemli olan, alçak gönüllü olmak ve beklemektir.

So, basically, at 15 years old,

Kısacası 15 yaşındayken,

the only community that I had any business doing work with

çalıştığım tek grup

were the 14-year-old girls in my neighborhood,

mahallemde yaşayan 14 yaşındaki kızlardı

and that's because I was friends with them.

ve yaşlarımızdan dolayı arkadaş olabildik.

Other than that, I didn't know what it meant to be a child

Bununla birlikte, Bengalli bir göçmenin çocuğu olmak

of Bengali immigrants in Brooklyn

ya da Bronx'ta Senegalli göçmenin çocuğu olmak

or to be Senegalese in the Bronx.

ile ilgili hiç bir fikrim yoktu.

But I did know young women who were connected to those communities,

Bu topluluklardan tanıdığım bazı kadınlar vardı

and it was quite remarkable how they already had

ve onların topluluklarında tesis ettikleri

these layers of trust and awareness and relationship with their communities.

bilinç, güven ve ilişki seviyesi oldukça olağanüstüydü.

So like my mother and the women in her neighborhood,

Onlar da annem ve mahallemdeki kadınlar gibi kuvvetli bir

they had these really strong social networks,

iletişim ağına sahiptiler.

and it was about providing capacity

Amaçları kendilerini geliştirip

and believing in other women's definition of safety.

Birbirleri için daha güvenli bir ortam yaratmaktı.

Even though I was a self-defense instructor,

Savunma sanatları eğitmeni olmama rağmen

I couldn't come into a community

başka bir topluluktan olan kadınlara

and define safety for any other woman

güvende olmanın ne demek olduğunu

who was not part of my own community.

anlatmak konusunda yetersizdim.

And it was because, as our network expanded,

Ve böylece, organizasyon ağımız genişledikçe,

I learned that self-defense is not just physical.

kendini savunmanın sadece fiziksel olmadığını öğrendim.

It's actually really emotional work.

Aslında duygusal yönü daha fazla.

I mean, we would do a 60-minute self-defense class,

60 dakikalık kendini savunma dersleri sonrası

and then we'd have 30 minutes reserved for just talking and healing.

30 dakikayı dertleşmeye ve iyileşmeye ayırıyoruz.

And in those 30 minutes,

Bu 30 dakika boyunca,

women would share what brought them to the class to begin with

kadınlar derse katılma nedenlerinden,

but also various other experiences with violence.

maruz kaldıkları şiddet olaylarından bahsediyorlar.

And, as an example, one time in one of those classes,

Örneğin, bir keresinde sınıfımızdaki kadınlardan biri

one woman actually started to talk about the fact

yaşadığı aile içi şiddeti anlatmaya başladı.

that she had been in a domestic violence relationship for over 30 years,

30 yıldan beri devam eden bu şiddeti

and it was her first time being able to articulate that

ilk defa açıkça anlatabiliyordu

because we had established that safe space for her.

çünkü ona açıkça anlatabileceği güvenli bir ortam sağlamıştık.

So it's powerful work,

Yani işimiz çok önemli,

but it only happens when we believe in women's agency to define

ancak bu yalnızca, güvenliğin ve gücün kendileri için neye benzediğini

what safety and what power looks like for themselves.

tanımlamada kadının temsilciliğine inandığımız zaman olur.

All right, for lesson number three --

Pekâlâ, üç numaralı ders.

and this was the hardest thing for me --

Bu benim için en zoruydu.

the most important thing about this work is to start with the joy.

Bu çalışma hakkında en önemli şey neşe ile başlamaktır.

When I started doing this work, I was reacting to a hate-based attack,

Bu işi yapmaya başladığımda, nefret temelli bir saldırıya tepki gösteriyordum.

so I was feeling insecure and anxious and overwhelmed.

Bu yüzden kendimi güvensiz, endişeli ve bunalmış hissediyordum.

I was really afraid.

Gerçekten korkuyordum.

And it makes sense, because if you take a step back,

Ve bu mantıklı, çünkü geri adım atarsanız,

and I can imagine that a lot of women in this room can probably relate to this,

- muhtemelen buradaki birçok kadın bununla bağlantı kurabilir -

the feeling, an overwhelming feeling of insecurity,

yoğun bir güvensizlik hissi

is oftentimes with us constantly.

sürekli bizimle olacaktır.

I mean, imagine this:

Yani düşünün ki,

walking home late at night, hearing footsteps behind you.

gece evinize doğru yürüyorsunuz ve arkanızda ayak sesleri duyuyorsunuz.

You wonder if you should walk faster or if you should slow down.

Daha hızlı mı yürümelisiniz yoksa daha yavaş mı bilmiyorsunuz.

You keep your keys in your hand in case you need to use them.

Kullanmanız gerekebilir diye anahtarınızı elinizde tutuyorsunuz.

You say, "Text me when you get home. I want to make sure you are safe."

"Eve gidince mesaj at. Güvende olduğundan emin olmak istiyorum." diyorsunuz.

And we mean those words.

Ve bu konuda ciddiyiz.

We're afraid to put down our drinks.

İçeceklerimizi bırakmaya korkuyoruz.

We're afraid to speak too much or too little in a meeting.

Bir toplantıda çok fazla veya çok az konuşmaktan korkuyoruz.

And imagine being woman and black and trans and queer and Latinx

Bir kadın, bir siyahi, bir trans, bir eş cinsel ve bir Latin kökenli,

and undocumented and poor and immigrant,

kaçak, fakir ve göçmen olduğunuzu hayal ettiğinizde

and you could then only imagine how overwhelming this work can be,

bu çalışmanın ne kadar bunaltıcı olabileceğini hayal edebilirsiniz.

especially within the context of personal safety.

Özellikle de kişisel güvenlik bağlamında.

However, when I took a step to reflect

Ancak, bu işe başlamaya beni neyin getirdiğini

on what brought me to this work to begin with,

düşünmek için bir adım attığımda,

I began to realize it was actually the love that I had

aslında bunun, toplumumdaki kadınlara duyduğum

for women in my community.

sevgi olduğunu anlamaya başladım.

It was the way I saw them gather,

Beni bu işi her gün sürdürmeye teşvik eden şey,

their ability to build for each other,

onların bir araya geldiklerini,

that inspired me to keep doing this work

birbirleri için bir şeyler yapma becerilerini

day in and day out.

görmemdi.

So whether I was in a refugee camp in Jordan

Bu yüzden Ürdün'deki bir mülteci kampında

or a community center in Dallas, Texas

ya da Dallas, Teksas'taki bir halk evinde

or a corporate office in Silicon Valley,

ya da Silikon Vadisi'nde bir şirket ofisinde de olsam,

women gathered in beautifully magical ways

kadınlar güzel ve büyülü bir şekilde toplandılar

and they built together and supported each other

ve kadınlar için güvenliği sağlamak ve güçlendirmek için

in ways that shifted culture

birbirlerini desteklediler ve

to empower and build safety for women.

birbirleri için bir şeyler yaptılar.

And that is how the change happens.

Ve işte değişim bu şekilde gerçekleşir.

It was through those relationships we built together.

Birlikte kurduğumuz ilişkiler sayesinde.

That's why we don't just teach self-defense,

Bu yüzden, biz sadece savunmayı öğretmiyor,

but we also throw dance parties

dans partileri düzenliyoruz,

and host potlucks

kermesler düzenliyor

and write love notes to each other

ve birbirimize sevgi notları yazıp

and sing songs together.

birlikte şarkılar söylüyoruz.

And it's really about the friendship,

Ve bu gerçekten arkadaşlıkla ilgili

and it's been so, so fun.

ve çok çok eğlenceli bir şey.

So the last thing I want to leave you with

Söylemek istediğim son şey,

is that the key takeaway for me in teaching self-defense all of these years

bunca yıldır kendini savunmayı öğretirken benim için en önemli şey şuydu:

is that I actually don't want women, as cool as the self-defense moves are,

Kendini savunma hareketleri oldukça havalı olsa da,

to go out and use these self-defense techniques.

kadınların dışarıda bu tekniklerini kullanmalarını istemiyorum.

I don't want any woman to have to de-escalate any violent situation.

Hiçbir kadının, şiddet içeren bir durumu

durdurmaya çalışmak zorunda kalmasını istemiyorum.

But for that to happen,

Ama bunun olması için

the violence shouldn't happen,

şiddet olmamalı

and for the violence not to happen,

ve şiddetin gerçekleşmemesi için

the systems and the cultures

bu şiddetin yaşanmasına izin veren

that allow for this violence to take place to begin with needs to stop.

sistem ve kültürlerin durdurulması gerekiyor.

And for that to happen, we need all hands on deck.

Ve bunun olması için, herkesin görev başında olmasına ihtiyacımız var.

So I've given you my secret recipe,

Artık size gizli tarifimi verdim,

and now it's up to you.

bundan sonrası size bağlı.

To start with what you know, to start with who you know

Bildiğiniz şeyle başlamak, tanıdığınız kişiyle başlamak

and to start with joy. But just start.

ve neşeyle başlamak. Ama önce başlamak.

Thank you so much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)