"Miles from Any Shoreline" | Sarah Kay | TED

Çeviri: Nil Çelik Gözden geçirme: esra kurul

I frequently miss entire days

Sık sık bütün günleri kaçırıyorum

caught in my brain’s spider webs

beynimin örümcek ağlarına takılmış

ama eğer tesadüfen zamanında başımı kaldırırsam

but if I happen to look up in time

to notice that the darkness

karanlığın

still has a little daylight left to swallow

hala biraz gün ışığı bıraktığını fark ederim

I will ivy up the fire escape to catch

ben de yangın merdivenine sarmağa çalışırım

whatever embers of the day

ne varsa günün közleri

are still slow dying behind New Jersey

hala yavaşça ölmekte, New Jersey’nin ardında

and last week through the fog

ve geçen hafta

of my loneliness I realized

yalnızlığımın sisinden

the living room was slippery pink

oturma odasının kaygan pembe olduğunu fark ettim

which I knew meant

ki ben biliyordum demekti

a light show must be on display

bir ışık şovu sergilenmeli

so with a quickness I reserve for emergencies

bu yüzden acil durumlar için

I scampered to the roof and sure enough

sakladığım hızla çatıya tırmandım ve gerçekten de

an explosion of upside-down clementine

ters dönmüş mandalina bir patlama

cotton candy cloud wisps

pamuk şekerli bulut telcikleri

was tie-dyeing the Hudson River neon

Hudson Nehri’ni neon renklerine boyuyordu

and I swear I am not a lightweight

ve yemin ederim ki hafif biri değilim

but I was colordrunk immediately

ama hemen renk sarhoşu oldum

dizzy with gasp and skyward-reaching

nefes kesilmiş ve gökyüzüne uzanmış

hoping my fingers might find

umut ediyordum ki parmaklarım bulabilir

a bell I could ring

çalabileceğim bir zil

that would summon all of New York City

ki tüm New York City’yi çağırabilir

to look up! and west!

yukarıya bak! ve batıya!

but there was no bell and no one to call

ama ne zil vardı ne de arayacak birisi

just my own astonishment

sadece kendi şaşkınlığım

still willing to answer after the first ring

hâlâ cevap vermeye istekli ilk zil çaldıktan sonra

how predictable: one good sunset

ne kadar tahmin edilebilir: bir güzel günbatımı

and I release my nihilism

ve nihilizmimi salıveririm

like rose petals behind a bridal gown

gülleri gelinlik arkasında bırakır gibi

look I have married my cynicism

bak, cinizmimle evlendim

and renewed my vows

ve gelinlik yeminlerimi yeniledim

but it didn’t stop the streetlights

ama sokak lambalarını durdurmadı

from coming on at the exact moment I passed beneath them

tam da altından geçtiğim an

when nobody else was in the park to see it

hiç kimse parkta değildi görmek için

like the whole city was winking

tüm şehir göz kırpıyormuş gibi

and yes I blushed

ve evet utandım

the way I do whenever someone beautiful flirts with me

birisi benimle güzelce flört ettiğinde yaptığım gibi

I haven’t stopped thinking about death

ölümü düşünmeyi bırakmadım

I am just wringing every last jaw-drop

sadece kalp kırıkları arasındaki

from the tissue between heartbreaks

her son damlayı sıkıyorum

On a long run outside the city

Şehir dışında uzun bir koşuda

along a highway and

bir otoyol boyunca ve

miles from any shoreline

herhangi bir kıyıdan mil uzakta

I found a starfish alone on the asphalt

Asfaltta yalnız bir denizyıldızı buldum

an unsolvable mystery

çözülemeyen bir gizem

with no witness to corroborate

doğrulamak için hiçbir tanık olmadan

and there I was again

ve işte yine oradaydım

wandering the streets of

sokaklarda dolaşıyordum

Bewilderville: Population 1

Bewilderville: Nüfus 1

what else could I possibly do

başka ne yapabilirdim ki

but swing wide the doors of my delight

ancak sevincimin kapılarını genişçe açabilirdim

to this patron saint of unbelonging

bu ait olmamanın azizesine

fragile and whole and so far from home

kırılgan ve bütün ve evden çok uzak

if you too have been the one nobody asked to dance

eğer sen de kimse dans etmek istemeyen biri olduysan

I’ve got a starfish I’d love to introduce you to

sana tanıtmak istediğim bir denizyıldızım var

and I don’t have any proof

ve elimde hiçbir kanıt yok

but one time the wind

ama bir keresinde rüzgar

or my ancestors or unseasonal warmth

ya da atalarım ya da mevsim dışı sıcaklık

carried three hawks

üç şahini taşıdı

to my kitchen windowsill

mutfak pencere kenarıma

to rattle my coffin to cocoon

tabutumu sallamak için kozama

and two of them left

ve ikisi ayrıldı

but one of them stayed

ama biri kaldı

eyed me through the glass

camdan bana baktı

like a promise or a dare

bir vaat gibi ya da meydan okuma gibi

and so lately I am trying

ve bu yüzden son zamanlarda

to pick up

evren çağırdığında

when the universe calls

toplamaya çalışıyorum

(Applause)

(Alkış)