What's it like to be a robot? | Leila Takayama

Çeviri: Saliha Karatepeli Gözden geçirme: Nihal Aksakal

You only get one chance to make a first impression,

İlk izlenim oluşturmak için sadece bir şansınız vardır

and that's true if you're a robot as well as if you're a person.

ve bu insansanız da robotsanız da böyledir.

The first time that I met one of these robots

Bu robotlardan biriyle ilk tanışmam

was at a place called Willow Garage in 2008.

2008'de Willow Garage adlı bir mekandaydı.

When I went to visit there, my host walked me into the building

Oraya ziyarete gittiğimde ev sahibiyle binaya girdik

and we met this little guy.

ve bu küçük adamla tanıştım.

He was rolling into the hallway,

Koridorda dolanıyordu,

came up to me, sat there,

yanıma geldi, oturdu

stared blankly past me,

ve boş boş arkama baktı,

did nothing for a while,

bir süre hiçbir şey yapmadı,

rapidly spun his head around 180 degrees

hızlıca başını 180 derece döndürdü

and then ran away.

ve sonra kaçtı.

And that was not a great first impression.

Bu iyi bir ilk izlenim değildi.

The thing that I learned about robots that day

O gün robotlarla ilgili öğrendiğim şey,

is that they kind of do their own thing,

kendilerine has davranışları olduğu

and they're not totally aware of us.

ve tam olarak farkımızda olmadıkları.

And I think as we're experimenting with these possible robot futures,

Bence, muhtemel robot özelliklerini denerken

we actually end up learning a lot more about ourselves

bu makinelerin karşıtı olan kendimiz hakkında

as opposed to just these machines.

çok fazla şey öğreniyoruz.

And what I learned that day

O gün öğrendiğim şeyse,

was that I had pretty high expectations for this little dude.

küçük dostumuzdan çok fazla beklentim olduğuydu.

He was not only supposed to be able to navigate the physical world,

Sadece fiziksel dünyayı değil,

but also be able to navigate my social world --

benim sosyal dünyamı da saptamalıydı --

he's in my space; it's a personal robot.

benim alanımda; o kişisel bir robot.

wWhy didn't it understand me?

Neden beni anlamadı?

My host explained to me,

Ev sahibi: "Robot A noktasından B noktasına gitmeye çalışıyor,

"Well, the robot is trying to get from point A to point B,

sen de onun yolundaki bir engeldin

and you were an obstacle in his way,

ve nereye gideceğini bulması,

so he had to replan his path,

rotasını tekrar planlaması,

figure out where to go,

sonra oraya başka bir yoldan gitmesi gerek."

and then get there some other way,"

diye açıkladı.

which was actually not a very efficient thing to do.

Aslında bu pek etkili bir davranış değildi.

If that robot had figured out that I was a person, not a chair,

Eğer o robot, bir sandalye değil de insan olduğumun

ve bir yere ulaşmaya çalıştığında

and that I was willing to get out of its way

yolundan çekilmeye istekli olduğumun farkına varsaydı,

if it was trying to get somewhere,

then it actually would have been more efficient

eğer insan olduğumu ve sandalye, duvar gibi şeylerden

at getting its job done

farklı kabiliyetlerim olduğunu

if it had bothered to notice that I was a human

fark etme zahmetine girseydi,

and that I have different affordances than things like chairs and walls do.

işini yerine getirmede daha etkili olurdu.

You know, we tend to think of these robots as being from outer space

Robotları uzaydan gelme,

geleceğe ait, bilim kurguya ait gibi düşünme eğilimimiz var.

and from the future and from science fiction,

and while that could be true,

Bu doğru olabilirken

I'd actually like to argue that robots are here today,

sizinle robotların bugün burada olduğunu,

and they live and work amongst us right now.

aramızda yaşadıklarını ve çalıştıklarını konuşmak istiyorum.

These are two robots that live in my home.

Evimde yaşayan iki robot var.

They vacuum the floors and they cut the grass

Her gün

evi süpürüp çimenleri biçiyorlar.

every single day,

which is more than I would do if I actually had time to do these tasks,

Doğrusu bu, eğer vaktim olsa benim yapacağımdan daha fazlası

and they probably do it better than I would, too.

ve muhtemelen benden daha iyi yapıyorlar.

This one actually takes care of my kitty.

Bu aslında kedimle ilgileniyor.

Every single time he uses the box, it cleans it,

Her kabı kullandığında temizliyor,

which is not something I'm willing to do,

ki bu yapmaya can attığım bir şey değil

and it actually makes his life better as well as mine.

ve onun hayatını da en az benimki kadar kolaylaştırıyor.

And while we call these robot products --

Bu robotları "robot elektrikli süpürge,

it's a "robot vacuum cleaner, it's a robot lawnmower,

robot çim biçme makinesi, robot kedi kumluğu"

it's a robot littler box,"

diye adlandırırken

I think there's actually a bunch of other robots hiding in plain sight

bence gözümüzün önünde saklanan

that have just become so darn useful

çok kullanışlı ve çok sıradan

and so darn mundane

bir sürü robot var.

that we call them things like, "dishwasher," right?

Onlara "bulaşık makinesi" gibi isimler takmışız, değil mi?

They get new names.

Yeni isimleri var.

They don't get called robot anymore

Robot olarak adlandırılmıyorlar

because they actually serve a purpose in our lives.

çünkü hayatımızda bir amaca hizmet ediyorlar.

Aynı termostat gibi, değil mi?

Similarly, a thermostat, right?

I know my robotics friends out there

Bunu duyan robot arkadaşlarım

are probably cringing at me calling this a robot,

muhtemelen onu bir robot olarak adlandırdığım için tüyleri ürperdi

but it has a goal.

ama onun da bir amacı var.

Its goal is to make my house 66 degrees Fahrenheit,

Amacı evimi 18 derecede tutmak

and it senses the world.

ve dünyayı hissedebiliyor.

It knows it's a little bit cold,

Birazcık soğuk olduğunu bilebiliyor,

it makes a plan and then it acts on the physical world.

bir plan yapıp sonra hayata geçirebiliyor.

It's robotics.

Bu robot bilim.

Robot Rosie gibi görünmese de

Even if it might not look like Rosie the Robot,

it's doing something that's really useful in my life

hayatımda çok faydalı bir iş yapıyor,

so I don't have to take care

böylece ısıyı kendim ayarlamakla

of turning the temperature up and down myself.

uğraşmak zorunda kalmıyorum.

And I think these systems live and work amongst us now,

Bence bu sistemler aramızda yaşıyor ve çalışıyor.

and not only are these systems living amongst us

Ve sadece aramızda yaşamakla kalmıyorlar,

but you are probably a robot operator, too.

muhtemelen siz de bir robot kullanıcısısınız.

When you drive your car,

Arabanızı kullanırken

it feels like you are operating machinery.

bir makineyi kullandığınızı hissediyorsunuz.

You are also going from point A to point B,

Ayrıca A noktasından B noktasına gidiyorsunuz

but your car probably has power steering,

ama muhtemelen arabanızın hidrolik direksiyonu,

it probably has automatic braking systems,

otomatik fren sistemi,

it might have an automatic transmission and maybe even adaptive cruise control.

otomatik vitesi hatta uyarlanabilir seyir kontrolü bile olabilir.

And while it might not be a fully autonomous car,

Tamamen otonom olmasa bile

it has bits of autonomy,

otonom parçaları var,

and they're so useful

faydalılar

ve daha güvenli sürüş yapmamızı sağlıyorlar

and they make us drive safer,

and we just sort of feel like they're invisible-in-use, right?

ama kullanırken görünmezlermiş gibi hissediyoruz, değil mi?

So when you're driving your car,

Arabanızı sürerken

you should just feel like you're going from one place to another.

bir yerden başka bir yere gidiyormuş gibi hissetmelisiniz.

It doesn't feel like it's this big thing that you have to deal with and operate

İdare etmeniz, kullanmanız ve kontrolleri kullanmayı öğrenmeniz gereken

koca şey gibi hissettirmiyor

and use these controls

because we spent so long learning how to drive

çünkü nasıl sürüleceğini öğrenmek için o kadar çok zaman harcıyoruz ki

that they've become extensions of ourselves.

bir uzvumuz haline geliyorlar.

When you park that car in that tight little garage space,

Arabanı küçücük dar garaj alanına park ederken

you know where your corners are.

köşelerinin farkında oluyorsun.

And when you drive a rental car that maybe you haven't driven before,

Daha önce sürmediğin bir kiralık aracı sürerken

yeni robot bedenine alışman biraz zaman alıyor.

it takes some time to get used to your new robot body.

Bu diğer robot türlerini kullanan insanlar için de geçerli,

And this is also true for people who operate other types of robots,

sizlerle bununla ilgili birkaç hikaye paylaşmak istiyorum.

so I'd like to share with you a few stories about that.

Dealing with the problem of remote collaboration.

Uzaktan kumanda işbirliği ile uğraşmak.

So, at Willow Garage I had a coworker named Dallas,

Willow Garage' da Dallas adında bir iş arkadaşım vardı

and Dallas looked like this.

ve böyle görünüyordu.

He worked from his home in Indiana in our company in California.

Indiana'daki evinden California'daki şirketimiz için çalışıyordu.

He was a voice in a box on the table in most of our meetings,

Toplantılarımızın çoğunda masanın üstündeki kutudaki bir sesti,

which was kind of OK except that, you know,

aslında bilirsiniz eğer hararetli bir tartışma yapıyorsak

if we had a really heated debate and we didn't like what he was saying,

ve söylediklerini duymak istemezsek yüzüne kapatabilirdik,

we might just hang up on him.

bunun dışında pek de önemli değildi.

(Laughter)

Then we might have a meeting after that meeting

(Gülüşmeler)

O toplantıdan sonra başka bir toplantı daha yapabilir

and actually make the decisions in the hallway afterwards

ve kararları daha sonra koridorda

when he wasn't there anymore.

o bizimle değilken alabilirdik.

So that wasn't so great for him.

Bu onun için pek de iyi değildi.

And as a robotics company at Willow,

Robotik bir şirket olarak Willow'da

we had some extra robot body parts laying around,

etrafta bulunan fazladan robot parçalarımız var,

so Dallas and his buddy Curt put together this thing,

Dallas ve arkadaşı Curt bunu kurmuşlar.

which looks kind of like Skype on a stick on wheels,

Tekerlekleri olan bir çubuklu Skype'a benziyor

which seems like a techy, silly toy,

teknolojik gülünç bir şey

but really it's probably one of the most powerful tools

ama muhtemelen gördüğüm uzaktan kumandalı işbirliği için

that I've seen ever made for remote collaboration.

yapılan araçlar arasından en etkilisi.

So now, if I didn't answer Dallas' email question,

Şimdi Dallas'ın e-mailini cevaplamasam

he could literally roll into my office,

tam anlamıyla ofisime girebilir,

block my doorway and ask me the question again --

yolumu tıkayıp soruyu ben cevaplayana kadar--

(Laughter)

(Gülüşmeler)

until I answered it.

tekrar sorabilir.

And I'm not going to turn him off, right? That's kind of rude.

Onu kapatacak değilim, değil mi? Bu biraz kabalık olur.

Not only was it good for these one-on-one communications,

Bu sadece birebir iletişim için değil

but also for just showing up at the company all-hands meeting.

ayrıca şirketin tüm elemanlarıyla yapılan toplantılar için de güzel.

Getting your butt in that chair

Koltuğa oturup

and showing people that you're present and committed to your project

insanlara orada olduğunu ve projene düşkün olduğunu göstermek

is a big deal

çok önemli

and can help remote collaboration a ton.

ve uzaktan kumandalı işbirliğine bir ton yardımı dokunabilir.

We saw this over the period of months and then years,

Bunu aylar ve yıllar zarfında gördük,

not only at our company but at others, too.

sadece bizim şirketimizde değil diğer şirketlerde de.

The best thing that can happen with these systems

Bu sistemlerin en güzel yanıysa

gerçekten oradaymışsın gibi hissetirmeye başlaması.

is that it starts to feel like you're just there.

It's just you, it's just your body,

Sadece sensin, senin bedenin

and so people actually start to give these things personal space.

ve insanlar gerçekten bunlara kişisel alan vermeye başladı.

So when you're having a stand-up meeting,

Ayakta yapılan bir toplantıdaysan

people will stand around the space

insanlar gerçekten oradaymışsın gibi

just as they would if you were there in person.

etrafında dikilmeye başlayacak.

That's great until there's breakdowns and it's not.

Arızalar olana kadar bu harika, olduğunda pek değil.

People, when they first see these robots,

İnsanlar robotları ilk gördüğünde şöyleler:

are like, "Wow, where's the components? There must be a camera over there,"

"Vay, bileşenleri nerede? Oralarda bir kamera olmalı."

ve sonra yüzünüzü dürtmeye başlıyorlar.

and they start poking your face.

"Çok kısık konuşuyorsun, sesini biraz yükselteceğim"

"You're talking too softly, I'm going to turn up your volume,"

which is like having a coworker walk up to you and say,

Bu iş arkadaşının yanına gelip

"Çok kısık konuşuyorsun, sesini açacağım" demesi gibi.

"You're speaking too softly, I'm going to turn up your face."

Bu garip ve uygunsuz

That's awkward and not OK,

and so we end up having to build these new social norms

bundan dolayı bu sistemler etrafındayken uyguladığımız

around using these systems.

yeni sosyal normal oluşturduk.

Similarly, as you start feeling like it's your body,

Senin bedenin gibi hissetmeye başladığın zaman,

you start noticing things like, "Oh, my robot is kind of short."

"Robotum biraz kısa sanki" gibi şeyler fark etmeye başlıyorsun.

Dallas would say things to me -- he was six-foot tall --

Dallas'ı - boyu 182 cm -

and we would take him via robot to cocktail parties and things like that,

robot vasıtasıyla onu kokteyl partilerine ve benzer etkinliklere götürürdük,

as you do,

sizin de yaptığınız gibi

and the robot was about five-foot-tall, which is close to my height.

ve robot yaklaşık 152 cm boylarındaydı ki bu da benim boyuma yakın.

And he would tell me,

Bana derdi ki

"You know, people are not really looking at me.

"İnsanlar bana gerçekten bakmıyor.

I feel like I'm just looking at this sea of shoulders,

Sanki omuzlardan oluşan bir denize bakıyor gibiyim

bu sadece... daha uzun bir robota ihtiyacımız var."

and it's just -- we need a taller robot."

And I told him,

Ona dedim ki:

"Um, no.

"Hayır.

You get to walk in my shoes for today.

Bugünlük kendini benim yerime koyacaksın.

You get to see what it's like to be on the shorter end of the spectrum."

Kısa tarafta olmanın nasıl olduğunu gör bakalım."

And he actually ended up building a lot of empathy for that experience,

Gerçekten de büyük bir empati kazanmasıyla sonuçlandı

which was kind of great.

ki bu da harikaydı.

So when he'd come visit in person,

Şahsen ziyarete geldiğinde

he no longer stood over me as he was talking to me,

benimle konuşurken başımda dikilmemeye,

oturup göz teması kurarak konuşmaya dikkat etti.

he would sit down and talk to me eye to eye,

which was kind of a beautiful thing.

Güzel bir şeydi.

So we actually decided to look at this in the laboratory

Bunu laboratuvarda incelemeye ve robot boyunun

and see what others kinds of differences things like robot height would make.

başka ne gibi değişiklikler yapacağını görmeye karar verdik.

And so half of the people in our study used a shorter robot,

Araştırmamızdaki insanların yarısı daha kısa robotlar,

half of the people in our study used a taller robot

diğer yarısıysa daha uzun robotlar kullandı

and we actually found that the exact same person

ve aynı bedene sahip aynı kişinin

who has the exact same body and says the exact same things as someone,

daha uzun bir robot kullandığında

is more persuasive and perceived as being more credible

söyledikleri daha ikna edici

if they're in a taller robot form.

ve güvenilir algılanıyor.

It makes no rational sense,

Hiç mantıklı gelmiyor

but that's why we study psychology.

ama bu yüzden psikolojiyi araştırıyoruz.

And really, you know, the way that Cliff Nass would put this

Cliff Nass bunu;

çok eski beyinlerimiz olmasına rağmen

is that we're having to deal with these new technologies

yeni teknolojiyle uğraşmak zorundayız diyerek açıklıyor.

despite the fact that we have very old brains.

Human psychology is not changing at the same speed that tech is

İnsan psikolojisi teknoloji hızında değişmiyor

and so we're always playing catch-up,

bu yüzden hep yakalamaca oynuyoruz,

trying to make sense of this world

otonom şeylerin etrafta dolaştığı

where these autonomous things are running around.

dünyayı anlamlandırmaya çalışıyoruz.

Usually, things that talk are people, not machines, right?

Genelde konuşanlar insandır makineler değildir.

And so we breathe a lot of meaning into things like just height of a machine,

Yani bir makinenin yüksekliği gibi şeylere çok fazla anlam yüklüyoruz,

not a person,

kişiye değil

and attribute that to the person using the system.

ve bunu sistemi kullanan kişiye atfediyoruz.

You know, this, I think, is really important

Robotları düşündüğüzde

when you're thinking about robotics.

bence bu gerçekten önemli.

It's not so much about reinventing humans,

Bu insanları yeniden keşfetmekten ziyade

it's more about figuring out how we extend ourselves, right?

kendimizi nasıl genişlettiğimizle ilgili, değil mi?

And we end up using things in ways that are sort of surprising.

Bir şeyleri şaşırtıcı yöntemlerle kullanır halde buluyoruz.

So these guys can't play pool because the robots don't have arms,

Bu adamlar bilardo oynayamaz çünkü robotların kolu yok

but they can heckle the guys who are playing pool

ama bilardo oynayanlara sataşabilirler

and that can be an important thing for team bonding,

ve bu da takım kaynaşması için önemli

which is kind of neat.

ve sağlam bir yöntem.

People who get really good at operating these systems

Bu sistemleri kullanmada ustalaşan insanlar

gecenin bir yarısında çöp kutularını itekleyerek

will even do things like make up new games,

like robot soccer in the middle of the night,

robot futbolu oynamak gibi

pushing the trash cans around.

yeni oyunlar üretebilir.

But not everyone's good.

Herkes usta değil.

A lot of people have trouble operating these systems.

Birçok insan bu sistemleri kullanırken sorun yaşıyor.

This is actually a guy who logged into the robot

Robota bağlanan bir adam vardı

and his eyeball was turned 90 degrees to the left.

ve gözü 90 derece sola dönüktü.

He didn't know that,

Bunu bilmiyordu

so he ended up just bashing around the office,

ve ofisin içinde çarpıp durdu,

running into people's desks, getting super embarrassed,

insanların masalarına çarpıp, aşırı utanıp

laughing about it -- his volume was way too high.

buna gülen - sesi de fazla yüksekti.

And this guy here in the image is telling me,

Bu görüntüdeki adam bana:

"Ses kısma düğmesine ihtiyacımız var." diyor.

"We need a robot mute button."

And by that what he really meant was we don't want it to be so disruptive.

Bundan kastı bu kadar karmaşaya sebep olmasını istemediğiydi.

So as a robotics company,

Robotik şirketi olarak

we added some obstacle avoidance to the system.

sisteme bazı engel kaldırıcılar ekledik.

It got a little laser range finder that could see the obstacles,

Engelleri görebilen lazer bir uzaklık ölçer ekledik.

and if I as a robot operator try to say, run into a chair,

Robot kullanıcısı olarak söylemeye çalıştığım eğer bir sandalyeyle

it wouldn't let me, it would just plan a path around,

karşılaşırsam bana izin vermez, etrafından bir rota çizer

which seems like a good idea.

bu da iyi bir fikir gibi gözüküyor.

People did hit fewer obstacles using that system, obviously,

Apaçık, insanlar bu sistemle daha az engele çarptılar

but actually, for some of the people,

ama bazı insanlar için

it took them a lot longer to get through our obstacle course,

engel kursunu geçmek daha uzun sürdü

and we wanted to know why.

ve sebebini bilmek istediler.

It turns out that there's this important human dimension --

Ortaya, önemli bir insan boyutu olduğu çıktı.

a personality dimension called locus of control,

Kontrol odağı denilen bir kişilik boyutu

and people who have a strong internal locus of control,

ve güçlü bir içsel kontrol odağa sahip insanların

they need to be the masters of their own destiny --

kendi kaderlerinin efendisi olmaya ihtiyaçları var.

really don't like giving up control to an autonomous system --

Otonom bir sisteme kontrolü kaptırmayı

so much so that they will fight the autonomy;

öylesine istemiyorlar ki otonomiyle mücadele ediyorlar:

"If I want to hit that chair, I'm going to hit that chair."

"Eğer sandalyeye çarpmak istersem, çarpacağım."

And so they would actually suffer from having that autonomous assistance,

Sonunda o otonom sistem desteğine sahip olmaktan çekiyorlar.

which is an important thing for us to know

Bunu bilmemiz,

as we're building increasingly autonomous, say, cars, right?

artarak otonomlaşan arabaları üretirken önemli.

How are different people going to grapple with that loss of control?

Farklı insanlar kontrol kaybıyla nasıl baş edecek?

It's going to be different depending on human dimensions.

İnsan boyutlarına bağlı olarak farklılık gösterecek.

We can't treat humans as if we're just one monolithic thing.

İnsanlara monolitik bir şeymiş muamelesinde bulunamayız.

We vary by personality, by culture,

Kişilik, kültür hatta anlık duygu durumuna göre

we even vary by emotional state moment to moment,

farklılık gösteriyoruz

and being able to design these systems,

ve bu insan-robot iletişimi istemlerini

these human-robot interaction systems,

tasarlayabilmek için

we need to take into account the human dimensions,

insan boyutlarını da hesaba katmalıyız

not just the technological ones.

sadece teknolojik boyutları değil.

Along with a sense of control also comes a sense of responsibility.

Kontrol etme hissi, sorumluluk hissini beraberinde getiriyor.

And if you were a robot operator using one of these systems,

Eğer bir robot kullanıcısı olsaydınız

this is what the interface would look like.

karşılaşacağınız arayüz böyle gözükürdü.

It looks a little bit like a video game,

Biraz video oyunu gibi gözüküyor.

which can be good because that's very familiar to people,

İnsanlar aşina oldukları için bu iyi bir şey

but it can also be bad

ama aynı zamanda kötü de olabilir

because it makes people feel like it's a video game.

çünkü insanlara video oyunundaymış gibi hissettiriyor.

We had a bunch of kids over at Stanford play with the system

Standford'da bir grup çocuğu sistemle oynattık

and drive the robot around our office in Menlo Park,

ve robotu Menlo Park'daki ofisimiz etrafında sürdürdük,

and the kids started saying things like,

çocuklar şöyle şeyler söylemeye başladılar:

"10 points if you hit that guy over there. 20 points for that one."

"Oradaki adama vurursan 10 puan. Şuradaki 20."

And they would chase them down the hallway.

Onları koridor boyunca kovaladılar.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I told them, "Um, those are real people.

Onlara: "Bunlar gerçek insan.

They're actually going to bleed and feel pain if you hit them."

Onlara vurursanız gerçekten kanayıp acı hissedecekler."

And they'd be like, "OK, got it."

"Tamam, anlaşıldı" dediler.

But five minutes later, they would be like,

Beş dakika sonra tekrar:

"20 points for that guy over there, he just looks like he needs to get hit."

"Oradaki adam için 20 puan, vurulmaya ihtiyacı var gibi gözüküyor."

It's a little bit like "Ender's Game," right?

Biraz Uzay Oyunları gibi değil mi?

There is a real world on that other side

Öteki tarafta bir gerçek dünya var

and I think it's our responsibility as people designing these interfaces

ve bu arayüzleri tasarlayan insanlar olarak

artarak otonomlaşan bu şeyleri kullanırken

to help people remember

that there's real consequences to their actions

insanlara eylemlerinin gerçek sonuçları olduğunu

and to feel a sense of responsibility

hatırlamalarında yardımcı olmak

when they're operating these increasingly autonomous things.

ve sorumluluk hissi yaratmak bizim görevimiz.

These are kind of a great example

Bunlar bir olası robotik geleceği deneyimlemek için

of experimenting with one possible robotic future,

harika örnekler.

and I think it's pretty cool that we can extend ourselves

Bence kendimizi genişletebilirken

makinelerin içine genişleme yolları hakkında öğrenirken

and learn about the ways that we extend ourselves

into these machines

aynı zamanda

while at the same time being able to express our humanity

insanlığımızı ve kişiliğimizi ifade edebilmemiz

and our personality.

muhteşem bir şey.

We also build empathy for others

Diğerleri için; kısa, uzun, hızlı, yavaş

in terms of being shorter, taller, faster, slower,

hatta kolsuz olma açısından

and maybe even armless,

empati ediniyoruz.

which is kind of neat.

Sağlam bir yöntem.

We also build empathy for the robots themselves.

Ayrıca robotlar için de empati ediniyoruz.

This is one of my favorite robots.

Bu benim favori robotlarımdan biri.

It's called the Tweenbot.

Adı Tweenbot.

And this guy has a little flag that says,

Bu küçük adamın: "Manhattan'daki bu yere

"I'm trying to get to this intersection in Manhattan,"

gitmeye çalışıyorum" diyen bir bayrağı var.

and it's cute and rolls forward, that's it.

Sevimli ve ileri gidiyor, hepsi bu.

It doesn't know how to build a map, it doesn't know how to see the world,

Bir harita çıkarmayı bilmiyor, dünyayı görmeyi bilmiyor,

it just asks for help.

sadece yardım istiyor.

The nice thing about people

İnsanlarla ilgili güzel olan şey;

is that it can actually depend upon the kindness of strangers.

yabancıların iyiliklerine güvenebilirsiniz.

It did make it across the park to the other side of Manhattan --

Sadece insanların onu alıp doğru yöne çevirmesiyle

Manhattan'daki parkın diğer tarafına gitmeyi başardı

which is pretty great --

just because people would pick it up and point it in the right direction.

- bu oldukça güzel.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And that's great, right?

Harika, değil mi?

We're trying to build this human-robot world

Birlikte var olabildiğimiz ve iş birliği yapabildiğimiz

in which we can coexist and collaborate with one another,

tamamen otonom ya da tamamen bireysel olmadığımız

and we don't need to be fully autonomous and just do things on our own.

bu insan- robot dünyayı kurmaya çalışıyoruz.

Aslında bir şeyleri birlikte yapıyoruz.

We actually do things together.

And to make that happen,

Bunu gerçekleştirmek içinse

we actually need help from people like the artists and the designers,

sanatçılara, tasarımcılara, siyasete yön verenlere

the policy makers, the legal scholars,

hukukçulara, psikologlara, sosyologlara

psychologists, sociologists, anthropologists --

ve antropologlara ihtiyacımız var.

Stu Card'ın yapmanız gerek dediği şeyi yapacaksak;

we need more perspectives in the room

if we're going to do the thing that Stu Card says we should do,

yaşamak istediğimiz geleceği keşfedeceksek

which is invent the future that we actually want to live in.

odada daha fazla bakış açısına ihtiyacımız var.

And I think we can continue to experiment

Bence bu farklı robotik özellikleri

with these different robotic futures together,

birlikte deneyimlemeye devam edebiliriz

and in doing so, we will end up learning a lot more about ourselves.

ve bunu yaparken de kendimiz hakkında çok daha fazla şey öğrenebiliriz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)