Confessions of a recovering micromanager | Chieh Huang

Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

Bugün, mikro yönetim

ve son birkaç yılda bir mikro yönetici olarak

mikro yönetime dair öğrendiğim şeyleri

sizlerle konuşmak için buradayım.

What I'm really here to do today is talk to you about micromanagement

İlk olarak, mikro yönetim nedir?

and what I learned about micromanagement

Tam olarak nasıl tanımlarız?

by being a micromanager over the last few years of my life.

Ben; -tıpkı sizin gibi- harika, şahane, yetenekli insanları alıp

bir organizasyona koyup,

But first off, what is micromanagement?

hangi puntoyu kullanacaklarını söyleyerek

How do we really define it?

Well, I posit that it's actually taking great, wonderful, imaginative people --

umutlarını parçalamak olarak tanımlıyorum.

(Kahkaha)

İnsanlık tarihinde

like all of you --

hiç şöyle bir şey söylenmiş midir;

bringing them in into an organization

’’John, Times New Roman’la olan anlaşmayı asla tamamlamayacaktık

and then crushing their souls --

(Laughter)

by telling them what font size to use.

In the history of mankind,

ama sen Helvetica’da ısrar ettin-

has anyone ever said this?

Ve işte!

"John, we were never going to close that deal with Times New Roman,

imzalar-

Milyonlarca dolar akmaya başladı.

Kayıp parça buymuş demek!’’

but because you insisted on Helvetica --

Kimse böyle bir şey dememiştir.

Aslında, micro yönetilirken

bam!

bizlerin de gözlemleyebildiği

Dotted line --

fiziksel belirtiler var.

millions of dollars started to flow.

Hayatınızda en yorgun hissettiğiniz zamanı düşünün.

That was the missing piece!"

No one's ever said that, right?

Muhtemelen işten en son sizin çıkışınızdan

There's actually physical manifestations that we probably see in ourselves

veya bir yolculuk dönüşünden ziyade,

by being micromanaged.

Think about the most tired you've ever been in your life, right?

sizin her ama her hareketinizi izleyen,

It probably wasn't when you stayed the latest at work,

ensenizde soluyan birinin olduğu zamandı.

or it wasn't when you came home from a road trip,

Aynı kayınvalidem bize geldiğindeki gibi.

it was probably when you had someone looking over your shoulder,

(Kahkaha)

‘‘Hallediyorum, sorun yok’’ diyorum.

watching your each and every move.

Bunu destekleyen veriler mevcut.

Yakın zamanda İngiltere’de bir araştırma yapıldı.

Kind of like my mother-in-law when she's over right?

100 hastane çalışanını alıp üzerilerine faaliyet takip cihazı koyup,

(Laughter)

I'm like, "I got this," you know?

And so there's actually data to support this.

bir sonraki 12 saatlik nöbetlerini kendi başlarına tamamlamaları izlendi.

There was a recent study in the UK.

They took 100 hospital employees,

Klasik 12 saat nöbet.

Bitiminde ‘’Yorgun hissediyor musunuz?’’ diye soruldu.

put an activity tracker on them

and then let them go about their next 12-hour shift all alone,

Ve bulgular oldukça ilgi çekiciydi:

Kendini en yorgun hissedenler, en çok hareket edenler değil;

just a regular 12-hour shift.

At the end of the shift, they asked them, "Do you feel fatigued?"

işleri üzerinde kontrol sahibi olmayanlardı.

And what they found was actually really interesting.

Madem mikro yönetimin işe yaramadığını biliyoruz,

It wasn't necessarily the people who moved the most

that felt the most fatigued,

neden uyguluyoruz?

but it was the folks that didn't have control over their jobs.

Yoksa tanım mı yanlış?

Mikro yönetimi;

harika, şahane, yetenekli insanları alıp

So if we know that micromanagement isn't really effective,

umutlarını parçalamak olarak tanımlamıştım.

why do we do it?

Is it that the definition is wrong?

Yoksa aslında, derinlerde bir yerde,

I posited that micromanagement

sıkıcı ve hayal gücü olmayan insanları mı işe almak istiyoruz?

is just bringing in great, wonderful, imaginative people

Muhtemelen sormaya gerek bile olmayan bir soru.

and then crushing their souls,

so is it that we actually want to hire --

‘’Havalimanı bagajının çalınmasını ister misin?’’ gibi.

deep down inside of us --

dull and unimaginative people?

Yani, hayır ama daha önce hiç sorulmamıştı.

Herhangi biri, gidip de yöneticiye şunu sordu mu:

It's one of those questions you probably don't even need to ask.

‘’Sıkıcı, hayal gücü olmayan insanları mı işe almak istiyorsunuz?’’

It's like, "Do you want to get your luggage stolen at the airport?"

Bilmem ki, TED burası. Verilerle desteklemeliyiz.

Probably not, but I've never been asked, right?

Gerçekten ülke çapında yüzlerce kişiye,

So has anyone asked you, as a manager,

yüzlerce yöneticiye sorduk:

"Do you want to hire dull and unimaginative people?"

‘’Sıkıcı, hayal gücü olmayan insanları mı işe almak istiyorsunuz?’’

So, I don't know, this is TED, we better back it up with data.

Evet, cevapları kadar ilginç bir soru.

We actually asked hundreds of people around the country --

hundreds of managers across the country --

%94 hayır...

do you want to hire dull and unimaginative people?

(Kahkaha)

sıkıcı ve hayal gücü olmayan insanları işe almak istemiyoruz, dedi.

Alright, it's an interesting question.

%6 muhtemelen soruyu anlamadı.

Well, interesting results as well.

So, 94% said no --

(Kahkaha)

(Laughter)

Canları sağolsun, belki de gerçekten

öyle insanları işe almak istiyorlardır.

we don't want to hire dull and unimaginative people.

Ama %94 istemediğini söyledi.

Six percent probably didn't understand the question --

O halde neden hala böyle yapıyoruz?

(Laughter)

Ben, bir noktada hepimizin hissetmiş olduğu ve bildiği

but, bless their hearts,

maybe they do just want to hire dull and unimaginative people.

çok ama çok basit bir şey olduğunu öne sürüyorum.

But 94 percent said they did not, and so why do we do this still then?

Bir kuruluşta işe alındığımızda-

Well, I posit that it's something really, really simple

bir kulüp, bir avukatlık bürosu olabilir;

that all of us deep down inside know and have actually felt.

bir okul organizasyonu, herhangi bir şey-

kimse en tepeden başlamaz, değil mi?

So when we get hired into an organization --

it could be a club, it could be a law firm,

En dipten başlarsınız.

it could be a school organization, it could be anything --

Ne yaparak?

Çalışarak.

Fiilen işi siz yaparsınız, değil mi?

no one ever jumps to the top of the totem pole, right?

Ve işte gerçekten iyiyseniz de

neyle ödüllendirilirsiniz?

You start at the very bottom.

Doing what?

Daha fazla iş!

Doing work.

Sizden iyi micro yönetici olur.

You actually do the work, right?

(Kahkaha)

And if you're really good at doing the work,

Daha fazla çalışırsınız

what do you get rewarded with?

sonrasında da, gerçekten iyiyseniz eğer

More work, right?

yine biraz çalışırsınız

Yeah, that's right, you guys are all great micromanagers.

ama aslında işi yapan insanları yönetmeye başlarsınız.

(Laughter)

You do more work,

Onda da çok iyiyseniz sonra ne olur sizce?

and then pretty soon, if you're really good at it,

İşi yapanları yönetenleri yönetmeye başlarsınız.

you do a little bit of work still,

but actually, you start to manage people doing the work.

İşte bu noktaya gelindiğinde

And if you're really good at that, what happens after that?

çıkan iş üzerindeki kontrolü kaybetmeye başlarsınız.

You start managing the people who manage the people doing the work,

Aslında buna ilk elden tanık oldum.

Şöyle ki; garajımızda Boxed isimli bir şirket kurdum.

and it's at that point in time,

you start to lose control over the output of your job.

Bundan ibaretti, biliyorum pek aman aman değil.

I've actually witnessed this firsthand.

Arkada bir basınçlı yıkama makinesi...

So, I started a company called Boxed in our garage,

‘‘Hayali yaşamak.’’

and this was it -- I know it doesn't seem like much --

Başladığım zamanlarda eşim benimle gurur duyuyordu,

you know, there's a pressure washer in the back --

en azından öyle diyordu, benimle gurur duyduğunu söylüyordu.

this is "living the dream."

Bana sarılırdı ve oldukça eminim ki telefonuna bakıp

And my wife was really proud of me when we started this,

“Harvard’dan John hâlâ bekar mıdır acaba” diye düşünüyordu.

or that's what she said, she was really proud of me --

Başlarda başarısız bir limonata tezgahı gibiydi

and so she would give me a hug, and I'm pretty sure she had her phone up

ama sonra yükseldik ve dedik ki bu mobil ticaret işi büyüyecek

and she was thinking, "Oh, is John from Harvard still single?"

ve paketlenmiş tüketim maddeleri zamanla değişecekti,

It was kind of like a lemonade stand gone wrong in the beginning,

Kimsenin eve taşımak istemeyeceği, büyük, hacimli paketleri alalım;

but we actually went up and said mobile commerce is going to be big,

yani 2 paket değil 24 paket Oreo,

and actually consumer packaged goods were going to change over time,

24’lü değil 48’li tuvalet kağıdı.

tıpkı bir toptancı gibi

so let's take these big, bulky packs that you don't want to lug home --

onlar size temin etmezken

biz kapınıza teslim ediyoruz.

so not the two-pack of Oreo cookies but the 24-pack

Yaptığımız iş temelde buydu.

and not the 24-pack of toilet paper but the 48-pack --

Çok yavaş bir yazıcımız vardı,

and let's ship it to you much like a warehouse club would do

dediğimiz şey şuydu, ‘’Bu yazıcı aşırı yavaş.

Hadi şu faturaların arkasına

except they wouldn't ship it to you.

müşterinin hoşuna gidecek bir şeyler karalayalım.’’

So that's what we basically did.

We had a really slow printer

‘‘Gülümsemen eksik olmasın,’’

and what we did was actually say, "OK, this printer is taking forever, man.

‘‘Selam, şahanesin,’’

‘‘Selam, Doritosların keyfini çıkar,’’

Let's scribble something that would delight the customer

‘‘Biz de Gatorade’i severiz.’’

on the back of these invoices."

Bu tarz şeyler.

So we'd say, "Hey, keep smiling," you know?

Bütün gün boyunca garajda kutu toplayıp paketleyerek geçen

"Hey, you're awesome,"

or, "Hey, enjoy the Doritos,"

8, 9, 10, 12 saatin monotonluğunu da kırmaya başladı.

or, "We love Gatorade, too."

Stuff like that.

And so it started breaking up the monotony of the job as well

Sonra ilginç bir şey oldu.

because I was picking and packing all of the boxes,

Cidden büyümeye başladık.

and that's all you basically do for eight, nine, 10, 12 hours a day

Böylelikle bundan son-

when you're sitting in the garage.

aslında sadece 36 ay sonra

And so an interesting thing happened.

yüz milyonlarca dolar değerinde ürün satıyorduk

So we actually started to grow.

ve aslında oldukça hızlı büyüdük.

And so, you know, over the last --

actually just even 36 months after that,

Bu süreç boyunca benim rolüm de değişti.

we ended up selling hundreds of millions of dollars worth of stuff,

Evet, garajdaki CEO bendim.

Kutuları topluyor, paketliyordum;

and we actually grew really, really quickly.

bütün iş bendeydi.

Ama sonra mezun oldum

But during that time, my role started to change, too.

ve toplayan, paketleyen kişileri yönetmeye başladım;

So, yes, I was the CEO in the garage;

ardından da toplayan, paketleyen insanları

I was picking and packing, doing all the work,

yönetenleri yönettim.

Bugün; toplayan, paketleyen insanları yönetenlerin departmanlarını yöneten

but then I graduated

to actually managing the people who picked and packed,

C-seviyesi yöneticileri yönetmekteyim.

and then pretty soon I managed the people

who managed the people picking and packing.

İşte bu noktada kontrolü kaybettim.

And even now, I manage the C-staff who manage the departments

İçimden düşündüm, bu notlarla müşterileri memnun ediyorduk.

who manage the people who manage the people picking and packing.

Hoşlarına gidiyordu ama artık notları şahsen yazamıyorum.

And it is at that point in time, I lost control.

Ne yapacağım biliyor musunuz?

So I thought, OK, we were delighting all of these customers with these notes.

Onlara notları nasıl yazacaklarını,

hangi kalemi ve rengi kullanacaklarını, ne yazacaklarını,

They loved them, but I can't write these notes anymore,

hangi yazı tipini kullanacaklarını söyleyeceğim.

so you know what I'm going to do?

I'm going to tell these folks how to write these notes.

Kenar boşluklarına dikkat,

o bu büyüklükte, bu şu büyüklükte...

What pen to use, what color to use, what you should write,

Kısa sürede, monotonluğu kırıp

what font you should use,

depodaki moral yükseltme amacı,

don't mess up the margins,

mikro yönetime dönüşüverdi.

this has to be this big, this has to be that big.

Çalışanlar İnsan Kaynakları’na gidip

And pretty soon this goal of raising morale

‘’Abi, şu CEO da işime burnunu sokmasa diyorum.

by breaking up the monotony in the fulfillment center

Not yazmayı biliyoruz yani.’’

(Kahkaha)

actually became micromanagement, and people started complaining to HR.

Ve işte tam da bu noktada dedik ki tamam.

It's like, "Dude, this CEO guy has got to get out of my hair, OK?

Bu harika, yetenekli insanları işe aldık.

I know how to write a damn note."

Onlara ‘müşteriyi memnun etme’ görevi verelim.

(Laughter)

So it was at that point in time, we said, "OK, you know?

Gerekli aracı, yani bu notları verelim; alın bakalım.

We hired these great, wonderful people,

Bulduğumuz sonuçlar aslında oldukça şaşırtıcıydı.

let's give them the mission that's 'delight the customer,'

Kimileri notları dikkate aldı

let's give them the tool to do so, and that's these notes -- have at it."

ve gerçekten süslü, minik notlar eklemeye başladı.

Bebek bezi siparişi veren kişiler, ‘‘Bebeğe bizden de selam söyle!’’

And so what we found was actually pretty startling.

Some folks actually took the notes

gibi komik notlar alırlardı.

and actually started drawing these really ornate minimurals on them.

Ve bir büyük boyda aldıklarında da

When folks ordered diapers, you'd get really fun notes like this:

‘‘Ne de çabuk büyüyorlar.’’ yazardı.

İnsanların çok hoşuna gitmeye başladı.

"Say 'hi' to the baby for us!"

And you know, the next size up, if they bought a bigger size,

Ama tam bu sıralarda işler birkaç kez rayından çıktı.

they'd write, "Growing up so fast."

Bütün notlara ‘‘tşk, tşk’’ yazan biri vardı.

And so people really, really took to it.

Hani ‘‘Patronum yazardı bunu bana,

But it was at that time that it also went off the rails a few times.

‘Tşk’ yazıp durmasak mı?’’

Ama diğer uçta da ilginç şeyler oluyordu.

And so we had someone just writing, "Thx, thx," all the time,

Kimileri fazla yaratıcı olmaya başladı.

and it's like, "Alright, dude, my boss used to write that to me,"

Ve dediğim gibi, her şeyi toptan satıyoruz;

so, let's not write "Thx" anymore.

büyük bebek bezi kolileri, büyük paket tuvalet kağıtları,

But you also had interesting things on the other side.

People got a little too creative.

büyük Doritos ve Oreo kurabiye

And so, like I said before, we sell everything in bulk:

ve aynı zamanda doğum kontrol ürünleri kolileri.

the big packs of diapers, big packs of toilet paper,

Böylelikle-

eh, iş biraz değişiyor.

the big packs of Doritos and Oreo cookies.

(Kahkaha)

We also sell the big packs of contraception,

40’lı kondom da satıyoruz, tamam mıdır?

Burda hepimiz yetişkiniz canım, 40’lı kondom.

and so --

this is getting a little hairy.

Biri de 4 paket 40’lı kondom sipariş etti-

(Laughter)

So we sell the 40-pack of condoms, right?

(Kahkaha)

Sipariş ettikleri tek şey buydu.

We're all adults in this room -- 40-pack of condoms.

Toplamda 160 kondom.

So, someone ordered four 40-packs of condoms --

Paketleyen kişi de ‘Müşteriyi nasıl memnun edeceğimi biliyorum’ demişse...

(Laughter)

And that's all they ordered,

(Kahkaha)

Şunu yazmış:

so, 160 condoms,

[Optimistleri kim sevmez’]

the packer was like, "I know how to delight the customer."

(Kahkaha)

(Laughter)

(Alkış)

"This guy ..."

İşten mi atsak terfi mi etsek bilemedik,

This is what they wrote:

[Everyone loves an optimist]

ama hala bizimle.

‘’Optimistleri kim sevmez.’’

(Laughter)

(Applause)

Ama burada işler biraz raydan çıktı işte.

We didn't know whether to fire him or to promote him, but he's still there.

Tüm bunlar hakkında arada kaldım.

So, "Everyone loves an optimist."

But here is where it went a little bit off the rails

Ve ah-

Burada korkunç bir yazım hatası var.

Buralarda bir yerde kırmızı bir T-E-D olsaydı keşke,

and I felt a little bit conflicted in all of this.

o zaman sorun olmazdı, değil mi?

And --

(Kahkaha)

oh, there's a really bad typo --

(Alkış)

so if there was only a red T-E-D on stage that I counted on being here,

Espri anlayışımın korkunç olduğunu söylemiştim.

Sözümü yerine getirdim.

Demiştim size. Ama gerçekten arada kaldım.

it wouldn't be a typo, right?

(Laughter)

Bu noktadan itibaren aslında

(Applause)

I promised you I had a really bad sense of humor,

ana hedefimizin dışına çıkmaya başladık

and now I'm gratifying that.

ve insanlar başarısız olmaya başladı.

So I told you. But I really was conflicted, right?

Düşündüm, tökezlemelerine izin mi vermeli?

At this point in time, we started doing things

Böyle devam etmelerine göz mü yummalıyız?

that actually weren't part of our core mission

and people started failing at it.

Bilemiyorum.

O zaman bilmiyordum.

And so, I thought, should we let them fail?

Ama şunu düşündüm:

Başarısızlık o kadar kötü mü?

Should we continue to let them do this?

Başarısızlığı kutlayalım demiyorum.

I don't know --

I didn't know at that moment,

Silikon Vadisi’nde denir ya “Başarısızlığı kutlayalım!”

but I thought this:

Is failure really that bad?

O kadar ileri gider miyiz bilemiyorum.

Çünkü hiçbir yönetim kurulu toplantımızda

I'm not saying we should celebrate failure.

yönetim üyeleri “Hey Chieh, son çeyrekte iyi çuvalladın.

There's a lot of talk in Silicon Valley that says, "Let's celebrate failure."

Böyle devam et!” demezler.

No, I don't know if we would go all the way there,

Kimse böyle bir şey demedi.

because like, in our board meetings,

Öyle bir organizasyondaysanız beni bir çaldırın.

our board members are never like, "Hey, Chieh, you failed last quarter,

O toplantı masasına oturmak isterim.

Çoğu kişinin kendi başınayken başarısızlığı kutladığını düşünmüyorum.

keep doing that, buddy, OK?"

No one's ever said that.

Ama ben başarısızlığın

If you're part of an organization like that,

uzun vade için burada olan,

give me a call, I want to sit in on that meeting.

harika, yetenekli,

In private, I don't think many people celebrate failure,

işlerini tam yapmaya çalışanlar için gerekli olduğunu öne sürüyorum.

but failure, I posit, is actually pretty necessary

Böylelikle başarısızlık, başarıya giden yolda

for the folks truly in the long-term,

for the smart and imaginative people

bir kilometre taşı olarak görülebilir.

truly trying to fulfill the mission that you give them at hand.

Mikro yönetmemenin kötü yanı

potansiyel olarak bu algılanan daha sık başarısızlık kanısı ise,

And so failure can actually be seen as a milestone

along that mission towards success.

ve bu o kadar da kötü değilse,

iyi tarafı ne?

And if the downside of not micromanaging

Biz bu iyi tarafı gördük ve oldukça iyi.

is potentially this perceived notion that you might fail more often,

Mühendislerimizi topladık ve dedik ki,

“Bazı depolarımızın inşaası milyonlarca dolara patlıyor,

and if it's really not that bad,

what is the upside?

kilometrelerce sevk bandı var,

Well, we saw the upside and it's pretty great.

milyonlarca dolar harcamadan daha verimli bir şey yapabilir misiniz?”

We tasked our engineers and said,

"Hey, some of our fulfillment centers cost millions of dollars to build,

Böylece işe koyuldular

there's miles and miles of conveyor,

ve bunu ortaya koydular - resim montaj değil,

and so, can you do the same thing,

adam gerçekten yapıyor.

Otonom yönlendirmeli bir araç.

can you make them efficient without spending millions of dollars?"

Onlara ne geliştireceklerini, ne şekilde olacağını söylememiştik.

So, they got to work:

they actually did this -- this is not photoshopped,

90 günde tesla aküsüyle çalışan, üç boyutlu kameralı,

the guy is really grinding.

They built an autonomous guided vehicle.

ışıklı radarlı ilk prototipi ürettiler.

We didn't tell them what to build, what format it needed to be.

Temelde, bir sevk bandının işini

sevk bandı olmadan, gidersiz şekilde yapıyor.

In 90 days they produced the first prototype:

powered off Tesla batteries, stereoscopic cameras, lidar systems.

İş sadece mühendislerle de kalmıyor.

Pazarlama bölümümüze

It basically replicates the efficiency of a conveyor belt

“Haberi yayın, doğru olanı yapın.” dedik.

without the actual capex of a conveyor belt.

Pazarlama takımında Nitasha adlı harika bir çalışanımız var.

So it doesn't actually just stop with engineers.

Sabah beni durdurdu,

Our marketing department --

“Chieh, pembe vergiyle ne yapacağız?”

we told them, "Hey, get the word out; do the right thing."

Gittim kahvemi aldım ve oturdum.

We have this wonderful lady, Nitasha, on the marketing team.

“Nitasha, nedir bu pembe vergi?”

Anlattı, gerçekten ilginç.

She stopped me in the morning,

she's like, "Chieh, what are we doing about the pink tax?"

Bazılarınız biliyordur ki Amerika’da 32 eyalette

I went and got my coffee, I sat down,

kadın bakım ürünlerini lüks vergisine tabi tutuyoruz.

I said, "OK, Nitasha, what is this pink tax?"

And so she told me, it's really interesting.

Tampon ve kadın pedleri da buna dahil.

So, some of you might know that in 32 states across America,

Herhalde eşimi arayıp-

ya da o beni arasa,

we actually charge a luxury goods tax on women's products

“Tatlım, eve gelirken ped alır mısın?” dese,

like feminine care products,

“Canım, malum, bir ticaret savaşı var.

so tampons and pads are taxed like luxury goods items.

Ekonomi pek iyi gitmiyor,

So I would never dare call my wife --

o yüzden bu ay lüks tüketim yok.

or if she called me and said, "Hey, hon, bring some pads on the way home,"

Ama söz önümüzdeki aya.”

(Kahkaha)

“Bakarız.”

and I said, "Babe, you know, there's a trade war going on,

Kısa sürede bekar kalırdım, değil mi?

the economy's not that good,

Şimdi ilginç olan şu:

so no luxury goods this month but next month I promise --

Onlara ne yapacaklarını söylemedik.

Ama şimdi finansla çalışmakla birlikte, artık ülke çapındaki müşterilerimizden

(Laughter)

I'll take a look at it."

I'd be single pretty quickly, right?

haksız yere toplamamız gereken bu vergiyi onlara geri veriyorlar.

But what's super interesting is now --

we didn't tell them what to do --

İşte bu noktada şöyle düşünüyor olabilirsiniz,

but now, working with finance, they rebate the tax

“Tamam, mikro yönetmemenin en ama en olumlu yanı nedir?”

back to customers all around the country that we unfairly have to collect.

İşte şu;

Bu projelerin hiçbirini ben yapmadım.

And so at this point in time, you might be thinking,

Sevk araçlarını,

"OK, what is the real, real upside of not micromanaging?"

“Pembe Vergiyi Tekrar Düşün” kampanyasını ben yapmadım.

Hiçbirini ben yapmadım.

and it's this:

Ama şu an TED sahnesinde tüm payı kendime çıkarıyorum.

I didn't do any of these projects.

I didn't make the AGV.

(Kahkaha)

I didn't do the "Rethink the Pink Tax" campaign.

“Bu adam da hiçbir şey yapmayıp her şeyden pay çıkarıyor.

I didn't do any of this,

but I'm standing here on a TED stage taking all the credit for it.

Gerçek bir CEO böyle olur.”

(Laughter)

(Kahkaha)

Ama gerçek şu ki

"This guy does nothing and takes all the credit for it.

CEO’luk işini henüz tamamen çözmüş değilim.

Ama bu yolda, öğrenmem gereken aslen en zorlu dersi aldım,

He's a real CEO, this guy. He's really got it down."

(Laughter)

But the reality is this.

I don't have the CEO thing down 100 percent pat,

o da şu:

but I've actually learned the most fundamentally challenging lesson

Mikro yönetimin tek bir çözümü var...

O da güven.

I've ever had to learn,

Teşekkürler.

and that's this.

(Alkış)

There is only one solution to micromanagement ...

and that's to trust.

Thank you.

(Applause)