Adam Grant: What frogs in hot water can teach us about thinking again | TED

Transcriber:

Translator: PanaEk Warawit Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

You might have heard that if you drop a frog in a pot of boiling water,

คุณอาจเคยได้ยินว่า ถ้าคุณหย่อนกบลงในหม้อน้ำเดือด

it will jump out right away,

มันจะกระโดดออกมาในทันที

but if you put it in lukewarm water, and then slowly heat it up,

แต่ถ้าคุณหย่อนมันลงในน้ำอุ่น แล้วค่อยๆ เพิ่มความร้อน

the frog won't survive.

กบมันจะตาย

The frog's big problem is that it lacks the ability to rethink the situation.

ปัญหาใหญ่ของกบก็คือ มันไม่สามารถฉุกคิดถึงสถานการณ์ได้ใหม่

It doesn’t realize that the warm bath is becoming a death trap --

มันไม่รู้ตัวว่า อ่างน้ำอุ่นๆ นั้น กำลังจะกลายเป็นกับดักถึงตาย

until it’s too late.

จนกระทั่งมันสายเกินไป

Humans might be smarter than frogs,

มนุษย์เราอาจจะฉลาดกว่ากบ

but our world is full of slow-boiling pots.

แต่โลกของเรานั้น ก็เต็มไปด้วยหม้อที่กำลังเดือดอย่างช้าๆ

Think about how slow people were to react to warnings about a pandemic,

ลองนึกดูซิว่า คนเราตอบสนองช้าแค่ไหน กับคำเตือนเกี่ยวกับการระบาด

climate change or a democracy in peril.

ปัญหาโลกร้อน หรืออันตราย ต่อประชาธิปไตย

We fail to recognize the danger

เราล้มเหลวที่จะตระหนักถึงอันตราย

because we're reluctant to rethink the situation.

เพราะเราอิดออด ที่จะฉุกคิดถึงสถานการณ์ใหม่

We struggle with rethinking in all kinds of situations.

เรามีปัญหากับการฉุกคิดถึง สถานการณ์ต่างๆ หลายรูปแบบ

เราคาดว่า เบรคที่ดังเอี๊ยดอยู่นั้น จะยังคงทำงานต่อได้

We expect our squeaky brakes to keep working,

until they finally fail on the freeway.

จนกระทั่งมันไปตายอยู่บนทางด่วน

We believe the stock market will keep going up,

เราเชื่อว่าตลาดหุ้นจะยัง คงอยู่ในขาขึ้น

even after we hear about a real-estate bubble.

แม้ว่าเราจะได้ยินเรื่อง เกี่ยวกับฟองสบู่อสังหาฯ แตก

And we keep watching "Game of Thrones" even after the show jumps the shark.

และเรายังคงดู “มหาศึกชิงบัลลังก์” ต่อไป ถึงแม้ว่าจะเริ่มไม่เข้าท่าแล้วก็ตาม

Rethinking isn't a hurdle in every part of our lives.

การฉุกคิดใหม่ไม่ได้เป็นอุปสรรคใน ทุกส่วนของชีวิตเรา

We're happy to refresh our wardrobes and renovate our kitchens.

เราชอบที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้ายกตู้ หรือแต่งครัวใหม่

But when it comes to our goals, identities and habits,

แต่พอมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเป้าหมาย อัตลักษณ์ และนิสัยของเรา

we tend to stick to our guns.

เรามักจะยึดติดอยู่กับความคิดเดิมๆ

And in a rapidly changing world, that's a huge problem.

และในโลกที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนี้ มันกลายเป็นปัญหาใหญ่

I'm an organizational psychologist.

ผมเป็นนักจิตวิทยาองค์กร

It's my job to rethink how we work, lead and live.

เป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องคิดใหม่ ถึงวิธีที่เราทำงาน นำพาองค์กร และใช้ชีวิต

But that hasn't stopped me from getting stuck in slow-boiling pots,

แต่นั่นไม่ได้ช่วยผม จากการติดกับปัญหากบต้มนี้

so I started studying why.

ผมจึงได้เริ่มศึกษาว่าทำไม

I learned that intelligence doesn't help us escape;

ผมเรียนรู้ว่าความฉลาด ไม่ได้ช่วยให้เราหนีปัญหาได้

sometimes, it traps us longer.

บางครั้ง มันทำให้เราติดกับดักนานยิ่งขึ้น

Being good at thinking can make you worse at rethinking.

การคิดเก่ง อาจจะทำให้คุณฉุกคิดใหม่ได้แย่ลง

There's evidence that the smarter you are,

มันมีหลักฐานว่า ยิ่งคุณฉลาดเท่าไหร่

the more likely you are to fall victim to the "I'm not biased" bias.

คุณยิ่งมีแนวโน้มจะเป็นเหยื่อ ของอคติที่ว่า “ฉันไม่มีอคติ”

You can always find reasons

คุณจะสามารถหาเหตุผลต่างๆ

to convince yourself you're on the right path,

มาโน้มน้าวตัวเอง ว่าคุณกำลังมาถูกทางแล้ว

which is exactly what my friends and I did on a trip to Panama.

ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ผมกับเพื่อนทำ เมื่อตอนเราเดินทางไปปานามา

I worked my way through college,

ผมส่งตัวเองเรียนมหาวิทยาลัย

and by my junior year, I'd finally saved enough money to travel.

และเมื่อถึงปี 3 ผมก็เก็บเงินได้ มากเพียงพอที่จะเดินทาง

มันเป็นการเดินทางออกนอก อเมริกาเหนือครั้งแรกของผม

It was my first time leaving North America.

I was excited for my first time climbing a mountain,

ผมตื่นเต้นมากที่จะได้ไต่เขาเป็นครั้งแรก

actually an active volcano, literally a slow-boiling pot.

ความจริงแล้วมันเป็นภูเขาไฟที่ยังระอุอยู่ เรียกได้ว่า เป็นเตาร้อนของจริงเลย

I set a goal to reach the summit and look into the crater.

ผมตั้งเป้าที่จะไปถึงยอดเขา แล้วมองเข้าไปในปากปล่องภูเขาไฟ

So, we're in Panama,

ดังนั้น เราไปปานามา

we get off to a late start,

เราออกเดินทางค่อนข้างสาย

but it's only supposed to take about two hours to get to the top.

แต่มันก็น่าจะใช้เวลาแค่สองชั่วโมง เพื่อไปถึงยอดเขา

After four hours, we still haven't reached the top.

หลังจากผ่านไปสี่ชั่วโมง เรายังขึ้นไม่ถึงยอดเขา

It's a little strange that it's taking so long,

มันค่อนข้างแปลกที่ มันใช้เวลามากขนาดนั้น

but we don't stop to rethink whether we should turn around.

แต่เราไม่ได้หยุดฉุกคิดประเมิน สถานการณ์ว่าเราควรย้อนกลับหรือไม่

We've already come so far.

เรามาไกลถึงขนาดนี้แล้ว

We have to make it to the top.

เราต้องไปให้ถึงยอดเขา

Do not stand between me and my goal.

อย่ามาขวางเป้าหมายของผม

We don't realize we've read the wrong map.

เราไม่ได้ตระหนักเลยว่า เราอ่านแผนที่ผิดฉบับ

We're on Panama's highest mountain,

เราอยู่บนภูเขาที่สูงที่สุด ของปานามา

it actually takes six to eight hours to hike to the top.

ซึ่งมันจะต้องใช้เวลาระหว่าง หกถึงแปดชั่วโมง เพื่อขึ้นไปให้ถึงยอด

By the time we finally reach the summit,

เมื่อตอนที่เราไปถึงยอดเขา

the sun is setting.

พระอาทิตย์กำลังตก

We're stranded, with no food, no water, no cell phones,

เราติดอยู่บนยอดเขา ไม่มีอาหาร ไม่มีน้ำ ไม่มีโทรศัพท์

and no energy for the hike down.

และหมดแรงที่จะเดินกลับลงมา

There's a name for this kind of mistake,

ความผิดพลาดแบบนี้มีชื่อเรียกนะครับ

it's called "escalation of commitment to a losing course of action."

มันเรียกว่า “ดันทุรังทำต่อ ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นทางสำเร็จ”

It happens when you make an initial investment of time or money,

มันเกิดขึ้นเมื่อคุณเริ่มลงทุน ขั้นต้นไปแล้ว ในด้านเวลาหรือเงิน

and then you find out it might have been a bad choice,

แล้วก็มาพบภายหลังว่า มันอาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดี

but instead of rethinking it, you double down and invest more.

แต่แทนที่จะมาฉุกคิดประเมินใหม่ คุณกลับทุ่มลงไปอีก

You want to prove to yourself and everyone else

คุณต้องการพิสูจน์กับตัวคุณเอง และกับคนอื่นๆ

that you made a good decision.

ว่าคุณได้ตัดสินใจได้ถูกต้องแล้ว

Escalation of commitment

การดันทุรังทำต่อ

explains so many familiar examples of businesses plummeting.

สามารถอธิบายความหายนะ ทางธุรกิจที่เรารู้จักกันได้หลายแห่ง

Blockbuster, BlackBerry, Kodak.

บล็อคบัสเตอร์ แบล็คเบอร์รี่ โกดัก

Leaders just kept simmering in their slow-boiling pots,

ผู้นำองค์กรเหล่านี้ ถูกเคี่ยว อยู่ในหม้อน้ำร้อนช้าๆ

failing to rethink their strategies.

ล้มเหลวที่จะประเมินยุทธศาสตร์ใหม่

Escalation of commitment

การดันทุรังทำต่อ

explains why you might have stuck around too long in a miserable job,

สามารถอธิบายว่าทำไมคุณถึงยัง ติดอยู่กับงานแย่ๆ นานเกินไป

why you've probably waited for a table way too long at a restaurant

ทำไมคุณถึงรออยู่ที่โต๊ะในร้าน อาหารนานเกินไป

and why you might have hung on to a bad relationship

และทำไมคุณถึงทนอยู่กับ ความสัมพันธ์ห่วยๆ

long after your friends encouraged you to leave.

อีกนานหลังจากที่เพื่อนๆ ของคุณยุให้เลิกเสียที

It's hard to admit that we were wrong

มันเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับว่าเราผิด

and that we might have even wasted years of our lives.

และว่าเราอาจจะเสียเวลาชีวิตไปหลายปี

So we tell ourselves,

เราก็เลยบอกตัวเองว่า

"If I just try harder, I can turn this around."

“ถ้าฉันพยายามมากขึ้นอีกหน่อย ฉันสามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้”

We live in a culture that worships at the altar of hustle

เราอยู่ในวัฒนธรรมที่เทิดทูน การทำงานหนัก

and prays to the high priest of grit.

และชื่นชมบูชาความมานะพยายาม

But sometimes, that leads us to keep going

แต่บางครั้ง มันก็ทำให้เราเดินหน้าต่อไป

when we should stop to think again.

ในเวลาที่เราควรจะหยุด แล้วก็คิดใหม่อีกที

Experiments show that gritty people

ผลการทดลอง แสดงให้เห็นว่า คนที่มีมานะ

are more likely to overplay their hands in casino games

มักจะทุ่มเทในเกมต่างๆ มากเกินไป

and more likely to keep trying to solve impossible puzzles.

และมักจะเดินหน้าต่อ เพื่อแก้ปัญหาที่มันเป็นไปไม่ได้

My colleagues and I have found

ผมและเพื่อนร่วมงานได้พบว่า

that NBA basketball coaches

โค้ชบาสเก็ตบอลอาชีพ

who are determined to develop the potential in rookies

ผู้มุ่งมั่นที่จะพัฒนา ศักยภาพในผู้เล่นมือใหม่

keep them around much longer than their performance justifies.

เก็บพวกเขาไว้ในทีม นานเกินควรกับความสามารถ

And researchers have even suggested

นักวิจัยยังพบอีกว่า

that the most tenacious mountaineers are more likely to die on expeditions,

นักปีนเขาที่ดื้อรั้นไม่ยอมแพ้ มีแนวโน้มที่จะเสียชีวิตในระหว่างเดินทาง

because they're determined to do whatever it takes to reach the summit.

เพราะว่าพวกเขามุ่งมั่นที่จะทำ อะไรก็ตามเพื่อให้ได้ขึ้นไปจนถึงยอดเขา

In Panama, my friends and I got lucky.

ในปานามา ทั้งเพื่อนและผมโชคดี

About an hour into our descent,

ระหว่างที่เราเดินลงมาได้ซักชั่วโมง

a lone pickup truck came down the volcano

มีรถกระบะคันหนึ่ง วิ่งลงมาจากภูเขาไฟ

and rescued us from our slow-boiling pot.

แล้วช่วยพวกเราไว้จากเตาร้อนๆ นั่น

There's a fine line between heroic persistence and stubborn stupidity.

มีเส้นบางๆ คั่นอยู่ระหว่าง ความเพียรที่น่ายกย่องกับความดื้อรั้นโง่ๆ

Sometimes the best kind of grit

บางครั้งความพยายามที่ดีที่สุด

is gritting your teeth and packing your bags.

คือการกัดฟันทน แล้วก็เก็บข้าวเก็บของเสีย

"Never give up" doesn't mean "keep doing the thing that's failing."

“อย่ายอมแพ้” ไม่ได้หมายความว่า “ให้ทำสิ่งที่ล้มเหลวไปเรื่อยๆ”

It means "don't get locked into one narrow path,

มันหมายความว่า “อย่าถูกมัด อยู่กับเส้นทางแคบๆ แค่เส้นเดียว”

and stay open to broadening your goals.

เปิดใจให้กว้างเพื่อขยายเป้าหมายของคุณ

เป้าหมายสุดท้าย คือการ สามารถกลับลงไปจากยอดเขาได้

The ultimate goal is to make it down the mountain,

not just to reach the top.

ไม่ใช่แค่ไปให้ถึงยอดเขา

Your goals can give you tunnel vision, blinding you to rethinking the situation.

เป้าหมายทำให้คุณเห็นแต่สิ่งที่อยู่ข้างหน้า แต่มืดบอดกับการประเมินสถานการณ์ใหม่

And it's not just goals that can cause this kind of shortsightedness,

และไม่ใช่แค่เป้าหมายเท่านั้น ที่ทำให้คุณมองอะไรแคบๆ

it's your identity too.

ตัวตนของคุณก็เป็นส่วนหนึ่ง

As a kid, my identity was wrapped up in sports.

เมื่อตอนเป็นเด็ก ตัวตนของผม ถูกหุ้มห่ออยู่ด้วยกีฬา

I spent countless hours shooting hoops on my driveway,

ผมใช้เวลามากมายไปกับการ ซ้อมโยนลูกเข้าห่วง

and then I got cut from the middle school basketball team, all three years.

แล้วผมก็ถูกคัดตัวออกจากทีม บาสเก็ตบอลระดับมัธยมต้น ทั้งสามปี

I spent a decade playing soccer, but I didn't make the high school team.

ผมใช้เวลาเป็นสิบปีในการเล่นฟุตบอล แต่ก็ไม่ติดทีมโรงเรียนมัธยม

At that point, I shifted my focus to a new sport, diving.

จนถึงตอนนั้น ผมเปลี่ยนจุดโฟกัส ไปยังกีฬาใหม่ กระโดดน้ำ

I was bad,

ผมทำได้แย่มาก

I walked like Frankenstein, I couldn't jump,

ผมเดินเหมือนผีดิบ ผมกระโดดไม่ได้

I could hardly touch my toes without bending my knees,

ผมก้มแตะปลายเท้าไม่ได้ โดยไม่งอเข่า

and I was afraid of heights.

และผมกลัวความสูง

But I was determined.

แต่ผมมีความมุ่งมั่น

I stayed at the pool until it was dark,

ผมอยู่ที่สระจนกระทั่งมืดค่ำ

and my coach kicked me out of practice. (Laughs)

จนโค้ชต้องไล่ ให้เลิกซ้อม (เสียงหัวเราะ)

I knew that the seeds of greatness are planted in the daily grind,

ผมรู้ว่าเมล็ดพันธุ๋ของความยิ่งใหญ่ ถูกปลูกลงในการทำซ้ำๆ ทุกวัน

and eventually, my hard work paid off.

และในที่สุด การทำงานหนักของผมก็ส่งผล

By my senior year, I made the All-American list,

จนถึงปีสุดท้าย ผมติดอยู่ในรายชื่อรวมดาวอเมริกา

and I qualified for the Junior Olympic Nationals.

และมีคุณสมบัติ เข้าร่วมกีฬาโอลิมปิกเยาวชน

I was obsessed with diving.

ผมหมกมุ่นอยู่กับการกระโดดน้ำ

It was more than something I did, it became who I was.

มันเป็นมากกว่าอะไรที่ผมทำ มันกลายเป็นตัวตนของผม

I had a diving sticker on my car,

ผมมีสติ๊กเกอร์กระโดดน้ำติดอยู่ที่รถ

and my email address was “diverag at aol.com.”

บัญชีอีเมล์ของผมคือ “ไดเวอร์เอจี แอท เอโอแอลดอทคอม”

Diving gave me a way to fit in and to stand out.

การกระโดดน้ำเป็นทางให้ผมเข้าพวก และมีความโดดเด่น

I had a team where I belonged and a rare skill to share.

ผมมีทีมที่ผมเป็นส่วนหนึ่ง และร่วมแบ่งปันทักษะหายาก

I had people rooting for me and control over my own progress.

ผมมีคนที่คอยเชียร์ผม และคอยควบคุมความก้าวหน้าของผม

But when I got to college,

แต่เมื่อผมเข้าสู่มหาวิทยาลัย

the sport that I loved became something I started to dread.

กีฬาที่ผมเคยรัก กลายเป็นอะไรบางอย่างที่ผมเริ่มกลัว

At that level,

ที่ระดับนั้น

I could not beat more talented divers by outworking them.

ผมสู้คนที่เก่งกว่า ด้วยการแค่ฝึกให้หนักกว่าไม่ได้

I was supposed to be doing higher dives,

ผมควรจะต้องกระโดดจากที่สูงขึ้น

but I was still afraid of heights,

แต่ผมก็ยังคงกลัวความสูงอยู่

and 6am practice was brutal.

และการฝึกตอนหกโมงเช้านั้นก็โหดร้าย

My mind was awake, but my muscles were still asleep.

ใจผมตื่นแล้ว แต่กล้ามเนื้อผมยังคงหลับอยู่

I did back smacks and belly flops

ผมเคยทั้งเอาหลังลง เอาหน้าลง

and my slow-boiling pot this time was a freezing pool.

ในคราวนี้ หม้อต้มกบของผม คือสระว่ายน้ำที่เย็นเฉียบ

There was one question, though, that stopped me from rethinking.

คำถามเพียงอย่างเดียว ที่ทำให้ผมไม่ได้ฉุกคิดใหม่

"If I'm not a diver, who am I?"

“ถ้าไม่เป็นนักกระโดดน้ำ แล้วฉันเป็นอะไร”

In psychology, there's a term for this kind of failure to rethink --

ในทางจิตวิทยา มีศัพท์เรียก ความล้มเหลวในการฉุกคิดนี้

it's called "identity foreclosure."

มันเรียกว่า ”การยึดมั่นในอัตลักษณ์”

It's when you settle prematurely on a sense of who you are

เมื่อคุณด่วนสรุป ถึงตัวตนของคุณเอง

and close your mind to alternative selves.

และปิดกั้นตัวเองจากตัวตนอื่นๆ

You've probably experienced identity foreclosure.

คุณอาจจะเคยมีประสบการณ์ การยึดมั่นในอัตลักษณ์

Maybe you were too attached

บางทีคุณอาจจะยึดติดมากเกินไป

to an early idea of what school you'd go to,

กับแนวคิดแรกเริ่ม ว่าคุณควรจะไปเรียนอะไรต่อ

what kind of person you'd marry,

คู่ครองของคุณควรเป็นแบบใด

or what career you'd choose.

หรืออาชีพแบบไหนที่คุณจะเลือก

Foreclosing on one identity is like following a GPS

การด่วนยึดมั่นในตัวตนแบบเดียว ก็เหมือนกับการขับรถตามจีพีเอส

that gives you the right directions to the wrong destination.

ที่บอกถูกเส้นทาง แต่ไปยังที่หมายที่ผิด

After my freshman year of college, I rethought my identity.

หลังจากปีแรกในมหาวิทยาลัย ผมเริ่มคิดถึงตัวตนของผมใหม่

I realized that diving was a passion,

ผมตระหนักได้ว่า การกระโดดน้ำเป็นความหลงไหล

not a purpose.

แต่ไม่ใช่เป้าประสงค์

My values were to grow and excel,

ค่านิยมของผมคือการเติบโตและเป็นเลิศ

and to contribute to helping my teammates grow and excel.

และมีส่วนช่วยในการช่วยให้คนในทีม ได้เติบโตและเป็นเลิศด้วย

Grow, excel, contribute.

การเติบโต ความเป็นเลิศ และมีส่วนช่วย

I didn't have to be a diver to grow, excel and contribute.

ผมไม่จำเป็นต้องเป็นนักกระโดดน้ำ เพื่อที่จะเติบโต เป็นเลิศ และมีส่วนช่วย

Research suggests that instead of foreclosing on one identity,

มีงานวิจัยที่เสนอว่า แทนที่ะราจะด่วนยึดติดอยู่กับอัตลักษณ์เดียว

we're better off trying on a range of possible selves.

เราควรจะทดลองตัวตนใน หลายๆ รูปแบบ

Retiring from diving

พอเลิกจากการกระโดดน้ำ

freed me up to spend the summer doing psychology research

ทำให้ผมว่างที่จะใช้เวลาหน้าร้อน ในการวิจัยทางด้านจิตวิทยา

and working as a diving coach.

และทำงานเป็นโค้ชกีฬากระโดดน้ำ

It also gave me time to concentrate on my dorkiest hobby,

และมันยังทำให้ผมมีเวลา ให้กับงานอดิเรกที่ประหลาดที่สุดของผม

performing as a magician.

คือการแสดงเป็นนักมายากล

I'm still working on my sleight of hand.

ผมยังคงฝึกความว่องไวของมืออยู่นะครับ

Opening my mind to new identities opened new doors.

การเปิดใจยอมรับตัวตนใหม่ๆ เปิดประตูแห่งโอกาสใหม่ด้วย

Research showed me that I enjoyed creating knowledge,

การทำงานวิจัยทำให้ผมพบว่า ผมมีความสุขกับการสร้างความรู้

not just consuming it.

ไม่เพียงแค่บริโภคมันเท่านั้น

Coaching and performing

การเป็นโค้ชและการแสดง

helped me see myself as a teacher and an entertainer.

ช่วยให้ผมเห็นตัวเองเป็นครู และเป็นผู้ให้ความบันเทิง

ถ้าไม่ได้เกิดสิ่งเหล่านั้นขึ้น

If that hadn't happened,

I might not have become a psychologist and a professor,

ผมอาจจะไม่ได้กลายเป็นนักจิตวิทยา และไม่ได้เป็นอาจารย์

and I probably wouldn't be giving this TED talk.

และคงอาจจะไม่ได้มาพูด TED นี้

See, I'm an introvert,

ผมเป็นพวกเก็บตัว

and when I first started teaching, I was afraid of public speaking.

และเมื่อผมเริ่มสอน ผมก็กลัวการพูดในที่สาธารณะ

I had a mentor, Jane Dutton,

ผมมีที่ปรึกษา เจน ดัดตั้น

who gave me some invaluable advice.

ผู้ให้คำแนะนำที่มีค่ามาก

She said, "You have to unleash your inner magician."

เธอบอกว่า “คุณต้องปลดปล่อย นักมายากลภายในตัวคุณ”

So I turned my class into a live show.

ดังนั้นผมก็เลยเปลี่ยนชั้นเรียน ให้กลายเป็นเวทีแสดงสด

Before the first day, I memorized my students' names and backgrounds,

ก่อนเริ่มวันแรก ผมจำชื่อและภูมิหลังนักเรียนทุกคน

and then, I mastered my routine.

แล้วผมก็จำขั้นตอนต่างๆ จนคล่อง

Those habits served me well.

อุปนิสัยเหล่านั้นเป็นประโยชน์มาก

I started to relax more and I started to get good ratings.

ผมเริ่มจะผ่อนคลายมากขึ้น และเริ่มได้ผลตอบรับที่ดี

But just like with goals and identities,

แต่ก็เหมือนกับเป้าหมายและอัตลักษณ์

the routines that help us today

การทำซ้ำๆ ที่ช่วยเราในวันนี้

can become the ruts we get trapped in tomorrow.

กลายเป็นสิ่งที่อาจเป็นกับดัก ได้ในอนาคต

One day, I taught a class on the importance of rethinking,

วันหนึ่ง ผมสอนชั้นเรียน ในเรื่องความสำคัญของการฉุกคิดใหม่

and afterward, a student came up and said,

หลังจากนั้น มีนักเรียน มาหาแล้วพูดขึ้นว่า

"You know, you're not following your own principles."

“คุณรู้มั้ยว่า คุณไม่ได้ทำตามหลักการของคุณเอง”

มีคำกล่าวว่า เสียงสะท้อนเป็นของขวัญ

They say feedback is a gift,

but right then, I wondered, "How do I return this?"

แต่ตอนนั้นเอง ผมสงสัยว่า “ผมจะตอบว่าอย่างไรดี”

(Takes a breath)

(สูดลมหายใจ)

I was teaching the same material, the same way, year after year.

ผมสอนเนื้อหาเดิมๆ ด้วยวิธีเดิมๆ มานานหลายปี

I didn't want to give up on a performance that was working.

ผมไม่อยากเลิกการแสดง ที่มันใช้ได้ผลดี

I had my act down.

ผมมีโชว์ที่ดีอยู่แล้ว

Even good habits can stand in the way of rethinking.

แม้แต่อุปนิสัยที่ดี ก็อาจเป็นอุปสรรคต่อการฉุกคิดใหม่ได้

There's a name for that too.

นั่นก็มีชื่อเรียกเหมือนกัน

It's called "cognitive entrenchment,"

มันเรียกว่า “ความฝังแน่นทางปัญญา”

where you get stuck in the way you've always done things.

เมื่อคุณยึดมั่นอยู่กับแนวทาง เดิมๆ ที่เคยทำมาก่อน

Just thinking about rethinking made me defensive.

เพียงแค่การคิดถึงเรื่องการฉุกคิดใหม่ ทำให้ผมปกป้องตัวเอง

และตอนนั้นเอง เมื่อผมผ่านขั้นตอนต่างๆ ของความเศร้าโศก

And then, I went through the stages of grief.

I happened to be doing some research on emotion regulation at the time,

ทำให้ผมได้เริ่มศึกษาเกี่ยวกับ เรื่องของการควบคุมอารมณ์

and it came in handy.

และมันก็เป็นประโยชน์

Although you don't always get to choose the emotions you feel,

แม้ว่าคุณอาจจะไม่สามารถ ควบคุมความรู้สึกได้ทุกครั้งก็ตาม

you do get to pick which ones you internalize

แต่คุณสามารถเลือกบางอย่าง ที่จะเก็บไว้ภายใน

and which ones you express.

และเลือกบางอารมณ์ที่คุณอยากแสดงออก

I started to see emotions as works in progress,

ผมก็เริ่มมองอารมณ์ต่างๆ เป็นงานระหว่างทำ

kind of like art.

เป็นเหมือนงานศิลปะ

If you were a painter,

ถ้าคุณเป็นนักวาด

you probably wouldn't frame your first sketch.

คุณอาจจะไม่เอาภาพร่างแรกของ คุณมาใส่กรอบ

Your initial feelings are just a rough draft.

ความรู้สึกเริ่มต้นของคุณ ก็เหมือนเป็นภาพร่างคร่าวๆ

As you gain perspective, you can rethink and revise what you feel.

เมื่อคุณมีมุมมองที่เพิ่มมากขึ้น คุณก็สามารถคิดใหม่และปรับความรู้สึกได้

So that's what I did.

และนั่นคือสิ่งที่ผมทำ

Instead of defensiveness, I tried curiosity.

แทนที่ผมจะพยายามปกป้องตัวเอง ผมลองเปลี่ยนเป็นอยากรู้อยากเห็น

I wondered, "What would happen if I became the student?"

ผมสงสัยว่า “จะเป็นไง ถ้าผมจะกลายเป็นนักเรียนแทน”

I threw out my plan for one day of class,

ผมละทิ้งแผนเดิมของผม ในชั้นเรียนวันหนึ่ง

and I invited the students to design their own session.

แล้วก็เชิญชวนให้นักเรียน เป็นผู้ออกแบบบทเรียนของตัวเอง

The first year, they wrote letters to their freshman selves,

ในปีแรก พวกเขาเขียนจดหมาย ถึงตัวเองตอนเข้าปีหนึ่ง

about what they wish they’d rethought or known sooner.

เกี่ยวกับเรื่องที่พวกเขาอยากใหั ตัวเองฉุกคิดใหม่ หรือรู้ตัวเร็วกว่าเดิม

The next year, they gave passion talks.

ปีต่อมา พวกเขาจัด การพูดถึงสิ่งที่หลงใหล

They each had one minute to share

แต่ละคนจะมีเวลาคนละหนึ่งนาที

something they loved or cared about deeply.

ที่จะเล่าถึงสิ่งที่พวกเขารัก หรือให้ความสำคัญอย่างลึกซึ้ง

And now, all my students give passion talks

และตอนนี้ นักเรียนผมทุกคน ต่างก็เล่าถึงความหลงไหล

to introduce themselves to the class.

เป็นการแนะนำตัวเองต่อเพื่อนร่วมชั้น

I believe that good teachers introduce new thoughts

ผมเชื่อว่า ครูที่ดี จะแนะนำความคิดใหม่ๆ

but great teachers introduce new ways of thinking.

แต่ครูที่ยิ่งใหญ่ จะสอนวิธีคิดแบบใหม่

But it wasn't until I ceded control that I truly understood

แต่นั่นหลังจากที่ผมหยุดควบคุม ว่าผมเข้าใจ

how much my students had to teach one another,

สิ่งที่นักศึกษามีเพียงใด เพื่อให้พวกเขาสอนกันเอง

and me.

และสอนผมด้วย

Ever since then,

นับจากนั้นเป็นต้นมา

I put an annual reminder in my calendar to rethink what and how I teach.

ผมเตือนตัวเองทุกปีในปฏิทิน ให้ฉุกคิดทบทวนว่าผมจะสอนอะไรอย่างไร

It's a checkup.

มันเป็นการตรวจสุขภาพ

Just when you go to the doctor for an annual checkup

เหมือนกับเวลาที่เราไปหาหมอ เพื่อตรวจสุขภาพประจำปี

when nothing seems to be wrong,

ตอนที่ยังไม่มีอาการผิดปกติอะไรเลย

you can do the same thing in the important parts of your life.

คุณสามารถทำได้เหมือนกัน ในด้านต่างๆ ที่สำคัญของชีวิต

A career checkup to consider how your goals are shifting.

การตรวจสุขภาพอาชีพ เพื่อดู ว่าเป้าหมายของคุณเปลี่ยนไปอย่างไร

A relationship checkup to re-examine your habits.

การตรวจสุขภาพความสัมพันธ์ เพื่อทบทวนนิสัยต่างๆ ของคุณ

An identity checkup to consider how your values are evolving.

การตรวจสุขภาพอัตลักษณ์ตัวเอง เพื่อดูว่าค่านิยมของคุณวิวัฒนาการไปอย่างไร

Rethinking does not have to change your mind --

การฉุกคิดใหม่ ไม่ได้จำเป็นจะต้องเป็นการเปลี่ยนใจ

it just means taking time to reflect

แต่มันแค่หมายความว่าใช้เวลาในการทบทวน

and staying open to reconsidering.

และเปิดใจให้กับการพิจารณาใหม่ๆ

A hallmark of wisdom

จุดเด่นอย่างหนึ่งของการมีภูมิปัญญา

is knowing when to grit and when to quit,

คือการรู้ว่า เมื่อไหร่ควรจะพยายามต่อไป และเมื่อไหร่ควรเลิก

when to throw in the towel on an old identity

เมื่อไหร่ที่เราควรยกธงขาว ให้กับตัวตนเดิม

and dive into a new one,

และกระโดดลงไปสู่ตัวตนใหม่

when to walk away from some old habits and start scaling a new mountain.

เมื่อไหร่ควรจะเดินออกจากนิสัยเก่าๆ และเริ่มต้นปีนเขาลูกใหม่ๆ

Your past can weigh you down,

อดีตของคุณอาจกลายเป็นภาระ

and rethinking can liberate you.

การฉุกคิดพิจารณาใหม่ สามารถให้อิสรภาพได้

การฉุกคิดใหม่ ไม่ได้เป็นแค่ทักษะ ที่เราจะต้องฝึกฝนส่วนตัวเท่านั้น

Rethinking is not just a skill to master personally,

it's a value we need to embrace culturally.

แต่มันเป็นคุณค่า ที่เราควรจะโอบรับไว้เป็นวัฒนธรรมอย่างหนึ่ง

We live in a world that mistakes confidence for competence,

เราอยู่ในโลกที่เชื่ออย่างผิดๆ ว่าความมั่นใจคือความสามารถ

that pressures us to favor the comfort of conviction

นั่นกดดันให้ต้องรู้สึกว่า ความเชื่อมั่นทำให้สบายใจ

over the discomfort of doubt,

และความลังเลสงสัย ทำให้รู้สึกอึดอัด

that accuses people who change their minds of flip-flopping,

นั่นทำให้กล่าวหาคนที่ เปลี่ยนใจว่าเป็นคนโลเล

when in fact, they might be learning.

ทั้งที่ในความจริงแล้ว เขาอาจกำลังเรียนรู้อยู่

So let's talk about how to make rethinking the norm.

ดังนั้น จงมาช่วยกันทำให้ การฉุกคิดใหม่กลายเป็นเรื่องปกติดีกว่า

We need to invite it and to model it.

เราควรจะเชิญชวนและเป็น แบบอย่างที่ดี

A few years ago,

เมื่อสองสามปีก่อน

some of our students at Wharton challenged the faculty to do that.

นักศึกษาบางคนที่วาร์ตัน ท้าทายคณาจารย์ให้ทำอย่างนั้น

They asked us to record

เขาขอให้เราลองบันทึก

our own version of Jimmy Kimmel's Mean Tweets.

โชว์เลียนแบบ รายการ “ทวีตถ่อย” ของจิมมี่ คิมเมล

We took the worst feedback we'd ever received

เราเอาคำติชมที่แย่ที่สุดที่เคยได้รับมา

on student course evaluations,

จากนักศึกษาในระหว่างการ ประเมินการสอน

and we read it out loud.

แล้วก็มาอ่านออกเสียง

Angela Duckworth: “It was easily one of the worst three classes I’ve ever taken...

แองเจลา ดักเวิร์ธ: “มันเป็นหนึ่งในสาม ชั้นเรียนแย่ที่สุดที่ฉันเคยเรียน

one of which the professor was let go after the semester.”

ถึงขนาดว่าอาจารย์ต้องถูกขอให้เลิก หลังจากจบเทอม

Mohamed El-Erian: “The number of stories you tell

โมฮาเม็ด อัลอีเรน: “จำนวน เรื่องนิทานที่คุณเล่า

give ‘Aesop’s Fables’ a run for its money.

ทำเอา ‘นิทานอีสป’ ต้องอายไปเลย

Less can be more.”

น้อยๆ หน่อยจะดีกว่า”

Ouch.

โอ้ย

Adam Grant: “You’re so nervous

อดัม แกรนท์: “คุณตื่นเสียจน

you’re causing us to physically shake in our seats.”

ทำให้พวกเรานั่งตัวสั่น กันบนเก้าอี้เลย”

(Laughs)

(เสียงหัวเราะ)

Mae McDonnell: “So great to finally have a professor from Australia.

เม แมคโดเนล: “ดีจังที่ในที่สุด ก็มีอาจารย์มาจากออสเตรเลียเสียที

You started strong but then got softer.

คุณเริ่มได้ดี แต่หลังๆ ชักเหลว

You need tenure, so toughen up with these brats.”

คุณอยากได้ตำแหน่งประจำ ดังนั้นเข้มๆ หน่อยกับพวกเด็กเหลือขอ”

I'm from Alabama.

ฉันมาจากอะลาบามานะ

ไมเคิล ซินคินสัน: “อาจารย์ซินคินสัน ทำตัวเหมือนกับรู้จักเรื่องใหม่ๆ ดี

Michael Sinkinson: “Prof Sinkinson acts all down with pop culture

but secretly thinks Ariana Grande is a font in Microsoft Word.”

แต่ลับๆ แล้วเข้าใจว่าอาริอาน่า แกรนเด เป็นชื่อแบบตัวอักษรในไมโครซอฟต์เวิร์ด

(Laughs)

(เสียงหัวเราะ)

AG: After I show these clips in class,

อดัม: หลังจากที่ผมโชว์คลิปพวกนี้ในชั้น

students give more thoughtful feedback.

นักศึกษาเริ่มที่จะให้ฟีดแบคที่ใส่ใจมากขึ้น

They rethink what's relevant.

พวกเขาฉุกคิดกันใหม่ว่า อะไรสำคัญ

They also become more comfortable telling me what to think,

พวกเขายังรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น ที่จะบอกผมว่าคิดอย่างไร

because I'm not just claiming I'm receptive to criticism.

เพราะผมไม่ได้แค่อ้างว่า ผมยอมรับคำติชม

I'm demonstrating that I can take it.

ผมแสดงให้เห็นเลยว่า ผมรับมันได้

We need that kind of openness in schools,

เราต้องการความเปิดเผยแบบนั้นในโรงเรียน

in families, in businesses, in governments, in nonprofits.

ในครอบครัว ในธุรกิจ ในภาครัฐ และในองค์กรไม่แสวงหากำไร

A couple of years ago, I was working on a project for the Gates Foundation,

ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผมได้ทำงานในโครงการ หนึ่งร่วมกับมูลนิธิเกตส์

and I suggested that leaders could record their own version of Mean Tweets.

และผมได้เสนอว่า ผู้นำองค์กรควรจะ อัดคลิป “ทวีตถ่อย” ของตัวเอง

Melinda Gates volunteered to go first,

เมลินดา เกตส์อาสาที่จะทำเป็นคนแรก

and one of the points of feedback that she read

และฟีดแบคอันหนึ่งที่เธอเลือกอ่าน

said "Melinda is like Mary effing Poppins.

เขียนว่า “เมลินดาเป็นเหมือนแมรี่ ป๊อปปินส์

Practically perfect in every way."

เรียกได้ว่าเพอร์เฟคไปทุกอย่างเลย”

And then, she started listing her imperfections.

แล้วหลังจากนั้น เธอก็เริ่ม ร่ายรายการข้อเสียของเธอเอง

People at the Gates Foundation who saw that video

คนที่มูลนิธิเกตส์ ที่มีโอกาสได้ดูวีดิโอ

ended up becoming more willing

ลงท้ายด้วยการเต็มใจมากขึ้น

to recognize and overcome their own limitations.

ที่จะยอมรับและแก้ไข ข้อจำกัดของตัวเอง

They were also more likely to speak up about problems and solutions.

พวกเขายังมีแนวโน้มมากขึ้น ที่จะพูดเกี่ยวกับปัญหาและทางออก

What Melinda was modeling was confident humility.

สิ่งที่เมลินดาทำ คือการเป็นโมเดล ของคนถ่อมตนที่มั่นใจ

Confident humility is being secure enough in your strengths

ความถ่อมตนอย่างมั่นใจ มีความมั่นคงเข้มแข็งเพียงพอ

to acknowledge your weaknesses.

ที่จะยอมรับจุดอ่อนของตัวเอง

Believing that the best way to prove yourself is to improve yourself,

มีความเชื่อว่า หนทางที่ดีที่สุดที่จะ พิสูจน์ตัวเอง คือการปรับปรุงตัวเอง

knowing that weak leaders silence their critics

รู้ว่าผู้นำที่อ่อนแอ จะด้อยค่าเสียงวิจารณ์

and make themselves weaker,

และยิ่งทำให้ตัวเองอ่อนแอเข้าไปใหญ่

while strong leaders engage their critics and make themselves stronger.

ในขณะที่ผู้นำที่เข้มแข็ง จะรับฟัง เสียงวิจารณ์ และทำให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้น

Confident humility gives you the courage to say "I don't know,"

ความถ่อมตนอย่างมั่นใจจะทำให้คุณ มีความกล้าที่จะพูดว่า “ฉันไม่รู้”

instead of pretending to have all the answers.

แทนที่จะเสแสร้งว่า มีคำตอบสำหรับทุกเรื่อง

To say "I was wrong," instead of insisting you were right.

กล้าที่จะพูดว่า “ฉันผิดไปแล้ว” แทนที่จะยืนยันว่าตัวเองถูก

It encourages you to listen to ideas

มันจะส่งเสริมให้คุณรับฟังแนวคิดต่างๆ

that make you think hard,

ที่ทำให้ต้องขบคิดอย่างจริงจัง

not just the ones that make you feel good,

ไม่ใช่แค่แนวคิดที่ทำให้คุณรู้สึกดี

and to surround yourself with people who challenge your thought process,

และกล้าที่จะแวดล้อมตัวเองไปด้วย ผู้คนที่ท้าทายวิธีการคิดของคุณ

not just the ones who agree with your conclusions.

ไม่ใช่เพียงแค่คนที่เห็นดีเห็นงาม กับข้อสรุปของคุณทุกเรื่อง

And sometimes, it even leads you to challenge your own conclusions,

และบางครั้ง มันยังนำพาคุณ ไปสู่การท้าทายข้อสรุปของตัวคุณเองด้วย

like with the story about the frog that can't survive the slow-boiling pot.

เหมือนกับเรื่องของกบ ที่ตายเพราะอยู่ในหม้อต้มที่ค่อยๆ เดือด

I found out recently that's a myth.

ผมเพิ่งรู้ไม่นานนี้เอง ว่ามันเป็นเรื่องไม่จริง

If you heat up the water,

ถ้าคุณค่อยๆ อุ่นน้ำ

the frog will jump out as soon as it gets uncomfortably warm.

กบมันก็จะกระโดดออกมา ทันทีที่มันรู้สึกร้อนจนทนไม่ไหว

Of course it jumps out, it's not an idiot.

แน่นอนมันกระโดดออกมา มันไม่ได้โง่นี่

The problem is not the frog, it's us.

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่กบหรอก มันอยู่ที่เรา

Once we accept the story as true, we don't bother to think again.

เมื่อเรายอมรับแล้วว่ามันเป็นเรื่องจริง เราก็ไม่เคยย้อนกลับไปคิดอีกเลย

What if we were more like the frog,

จะเป็นอย่างไร ถ้าเราเป็นเหมือนกับกบ

ready to jump out if the water gets too warm?

พร้อมที่จะกระโดดออกมา ถ้าน้ำมันร้อนเกินไปหรือยังครับ

We need to be quick to rethink.

เราจำเป็นจะต้องฉุกคิดใหม่ให้ได้เร็ว

Thank you.

ขอบคุณครับ