A global movement to solve global problems | Colombe Cahen-Salvador

Translator: mohammad ali masoum Reviewer: Masoud Motamedifar

سال‌ها است که روی یک ایده ساده کار می‌کنم:

For years, I have been working on a simple idea:

for humanity to take its next leap ahead,

برای بشریت که جهش بعدی خود را پیش ببرد،

we need to work together across borders to solve global issues.

ما باید باهم فرای مرزها کار کنیم تا مشکلات جهانی را حل کنیم.

In the modern world,

در دنیای مدرن،

no wall or border can protect us from crisis.

هیچ دیوار و مرزی نمی‌تواند ما را از بحران حفظ کند.

We have no other choice but to unite,

ما چاره‌ای جز پیوستن به هم نداریم،

and we need to do it fast.

و باید سریع این کار را بکنیم.

In 2016, I was devastated by the UK's decision

در ۲۰۱۶، من از تصمیم انگلیس

to leave the European Union.

برای ترک اتحادیه اروپا بهم ریختم.

I'm French, and for me, the EU is a symbol of a more open and global society.

من فرانسوی هستم و برای من، اروپا نمادی از یک جامعه باز و جهانی است.

But suddenly, my beliefs were shattered.

اما ناگهان، باورهای من درهم شکستند.

And I wasn't alone in feeling this way.

و تنها من نبودم که این احساس را داشتم.

My partner, Andrea, who's Italian,

شریک من، آندره، که ایتالیایی است،

and Damian, a German friend,

و دمیان، دوست آلمانی‌ام

also felt the shock of seeing the world turning inward.

نیز شوک دیدن چرخش جهان به درون را احساس کرد.

We realized that despite being from three different countries,

ما متوجه شدیم که علی‌رغم اینکه از سه کشور مختلف هستیم،

we witnessed the same challenges:

شاهد چالش‌های مثل هم بودیم:

migration flows being dealt with in an inhuman manner,

با جریان مهاجرت که به روشی غیرانسانی برخورد می شود،

climate change

تغییر اقلیم

or high youth unemployment.

یا بیکاری زیاد جوانان.

And we also had the same hopes and dreams in our everyday lives.

و ما در زندگی روزمره خود نیز همین امیدها و آرزوها را داشتیم.

We also realized that to solve European issues,

ما همچنین متوجه شدیم که برای حل مسائل اروپا،

the outdated model of always putting national interests first

مدل منسوخ شده همیشه در اولویت قرار دادن منافع ملی

had to go.

باید برود.

So we decided to act.

پس تصمیم گرفتیم که اقدام کنیم.

For a few months, we worked on the idea of launching Volt,

برای چند ماه، ما روی ایده راه اندازی ولت کار کردیم،

the first pan-European political movement.

اولین جنبش سیاسی اروپایی.

And then, naturally, we told our Facebook friends,

و بعد، به طور طبیعی، به دوستان فیس بوکی مان گفتیم،

and a lot of them responded saying they were up for the challenge

و بسیاری از آنها گفتند که برای چالش آماده‌اند

and wanted to help.

و می‌خواهند کمک کنند.

People started holding small community meetings in parks,

مردم جلسات عمومی کوچک را در پارک‌ها،

universities and pubs

دانشگاه‌ها و میخانه‌ها شروع کردند

to discuss their common future

تا درباره آینده مشترکشان بحث کنند

and share their solutions to the continent's biggest problems.

و راه حل‌های خود را برای بزرگترین مشکلات قاره به اشتراک بگذارند.

We mobilized tens of thousands of people across 28 European countries

ما دهها هزار نفر را در ۲۸ کشور اروپایی بسیج کردیم

Two years in,

در دو سال،

Damian was elected to the European parliament

دامیان برای پارلمان اروپا انتخاب شد

on the campaign run by volunteers across borders

برای کمپینی که توسط داوطلبان در آن سوی مرزها اداره می‌شود

on the idea that we are stronger together.

با این ایده که ما با هم قویتر هستیم.

We showed that by collaborating across borders,

ما نشان دادیم که با همکاری در آن سوی مرزها،

by uniting and acting as one,

با اتحاد و عمل به عنوان یک نفر،

we could start changing how people think.

می‌توانیم تفکر مردم را تغییر دهیم.

We were the first ones to attempt something of this scale

ما اولین کسانی بودیم که در چنین مقیاسی تلاش کردیم

and to succeed.

و موفق شدیم.

Despite this,

با وجود این،

after the European elections in May 2019,

پس از انتخابات اروپا در ماه مه ۲۰۱۹،

Andrea and I looked into each other's eyes

من و آندره به چشمان هم نگاه کردیم

and asked that frank question that you never want to ask

و آن سوال رک را که هرگز نمی‌خواستیم بپرسیم، پرسیدیم

once you have worked for two years towards something

وقتی دو سال برای کاری کار کرده‌اید

that actually worked out:

که در واقع موثر بوده است:

"Is this enough?"

«کافی است؟»

No, it wasn't.

نه، نبود.

We knew that today's urgent challenges are not just European

ما می‌دانستیم که چالش‌های ضروری امروز نه فقط در اروپا

but global.

بلکه جهانی هستند.

We also knew that we couldn't even attempt to solve them

همچنین می‌دانستیم که حتی نمی‌توانیم برای حلشان تلاش کنیم

by only focusing on Europe,

فقط با تمرکز بر اروپا،

a continent that represents less than 10 percent of the world population.

قاره ای که کمتر از ۱۰ درصد جمعیت جهان را نشان می‌دهد.

The underlying issue is that the way we see the world

مساله اساسی نوع نگاه ما به دنیا است

and the way the world works

و شیوه کار جهان

are fundamentally wrong.

اساسا اشتباه است.

In the span of two generations,

در طول دو نسل،

the world has changed more than in the previous 20,000 years.

جهان بیش از ۲۰۰۰۰ سال گذشته تغییر کرده است.

We can land on the moon,

می‌توانیم روی ماه فرود بیاییم،

we can wake up in Shanghai and go to bed in New York.

می‌توانیم درشانگهای از خواب برخیزیم و درنیویورک بخوابیم.

We have access to a huge amount of information all the time, everywhere.

ما همیشه وهمه جا به حجم عظیمی از اطلاعات دسترسی داریم.

But we still see the world as our immediate vicinity.

اما ما هنوز دنیا را به عنوان مکان ضروری خود می‌بینیم.

But issues like COVID-19, climate change, migration,

اما مسائلی مانند کوید-۱۹، تغییر اقلیم، مهاجرت،

fiscal justice or human rights

عدالت مالیاتی یا حقوق بشر

mean that we need to think and unite beyond national borders.

بدان معنی است که ما باید فراتر از مرزهای ملی بیندیشیم و متحد شویم.

A global approach is needed to solve them.

برای حل آنها نیاز به یک رویکرد جهانی است.

Countries need to collaborate,

کشورها باید همکاری کنند،

share resources, information and solutions.

منابع، اطلاعات و راه حل‌ها را به اشتراک بگذارند.

It's not just the right thing to do

این تنها کار درست نیست

but it's also the smart one.

اما هوشمندانه است.

So in the weeks following Damian's election,

بنابراین در هفته‌های بپس از انتخاب دامیان،

Andrea and I decided that we would create a global movement

من و آندره تصمیم گرفتیم که یک جنبش جهانی ایجاد کنیم

to unite people beyond borders

تا مردم را فراتر از مرزها متحد کنیم

and solve those issues that concern us all.

و مسائلی را که به همه ما مربوط است حل کنیم.

We called it NOW! because we're not very creative,

ما آن را «Now» نامیدیم چون خیلی خلاق نیستیم،

and because it needs to happen now.

و چون باید اکنون اتفاق بیفتد.

So I know that going beyond national borders is not the easiest thing to do,

بنابراین من می‌دانم که رفتن به ورای مرزهای ملی ساده‌ترین کار نیست،

so here's the framework that has been guiding our work.

پس این چارچوبی است که کارمان را هدایت کرده است.

I call it "think, unite and leap forward."

من آن را «فکر کردن، یکی شدن و جهش به جلو» می‌نامم.

First, we need to change the way we think about the world.

اول، ما باید طرز فکر خود را در مورد جهان تغییر دهیم.

Whether we like it or not,

خواه دوستش بداریم یا نه،

we already live in a globalized world.

ما اکنون با جامعه جهانی زندگی می‌کنیم.

We need to stop thinking within national frameworks

ما باید فکر کردن در چارچوب‌های ملی را متوقف کنیم

and start thinking globally.

و شروع به فکر کردن در سطح جهانی کنیم.

Take, for example, how we think about taxation.

به عنوان مثال، چگونه در مورد مالیات فکر می‌کنیم.

Multinational companies like Facebook or Amazon

شرکت‌های چند ملیتی مانند فیس‌بوک یا آمازون

already operate across borders,

اکنون فرای مرزها فعالیت می‌کنند،

but they pay very little taxes in very few countries

اما در تعداد کمی از کشورها مالیات بسیار کمی می‌پردازند

because we think of them within national frameworks.

زیرا ما در چارچوب‌های ملی به آنها فکر می‌کنیم.

And as a result,

و در نتیجه،

we lack a global tax system.

ما فاقد یک سیستم مالیاتی جهانی هستیم.

Due to this,

با توجه به این،

countries are deprived of at least 500 billion dollars annually.

کشورها سالانه حداقل۵۰۰ میلیارد دلار محروم هستند.

Five hundred billion dollars.

پانصد میلیارد دلار.

To put it in perspective:

برای بیان چشم اندازش:

with half of that amount of money,

با نیمی از این مقدار پول،

we could put an end to global hunger for one year.

ما می‌توانیم به مدت یک سال به گرسنگی جهانی پایان دهیم.

But we don't,

اما انجام نمی‌دهیم،

because of the way we think about the world.

به خاطر طرز فکر ما در مورد جهان.

At NOW! we want to change this.

در «Now» ما می‌خواهیم این را تغییر دهیم.

We connect people from all across the world

ما افرادی را از سراسر دنیا به هم وصل می‌کنیم

who discuss, work together and understand

که با هم بحث می‌کنند، با هم کار می‌کنند و می‌فهمند

that global is the new normal

که جهان عادی جدید است

and that they have more in common than what separates them.

و اشتراکات آنها بیشتر از آن چیزی است که آنها را از هم جدا می‌کند.

We host weekly events

ما رویدادهای هفتگی را میزبانی می‌کنیم

in which we discuss topics such as LGBT rights,

که در آن درباره موضوعاتی مانند حقوق دگرباشان،

pandemics,

بیماری‌های همه گیر،

fiscal justice

عدالت مالی

or mental health.

یا بهداشت روان بحث می‌کنیم.

We break down those global challenges

ما آن چالش‌های جهانی را برهم می‌زنیم

to see how they impact people in various parts of the world.

تا ببینیم چه تاثیری بر مردم مناطق مختلف جهان دارند.

And our members have already shown a global thinking,

اعضای ما قبلاً یک تفکر جهانی نشان داده‌اند،

actively rallying their governments to solve those issues,

و به طور فعال دولت‌های خود را برای حل این مسائل جمع می‌کنند،

like ensuring a fair distribution of vaccines across the world.

مانند اطمینان از توزیع عادلانه واکسن‌ها در سراسر جهان.

Second, after changing the way we think,

دوم، پس از تغییر راهی که فکر می‌کنیم،

we need to unite beyond borders.

باید به وحدت فراتر از مرزها برسیم.

This way, we can make governments act on global issues.

به این ترتیب، می‌توانیم دولت‌ها مجاب کنیم در مورد مسائل جهانی عمل کنند.

Take the example of the erosion of democracy in Hong Kong.

فرسایش دموکراسی در هنگ کنگ را مثال بزنید.

China has systematically cracked down on rights, democracy and freedoms,

چین به طور سیستماتیک حقوق، دموکراسی و آزادی‌ها را مورد سرکوب قرار داده است،

but countries have barely responded to protect Hong Kongers.

اما کشورها به سختی به پاسداری از هنگ کنگی‌ها پاسخ داده‌اند.

And I don't mean weak statements of condemnation

و منظور من از اظهارات ضعیف

that won't lead to any actual change,

محکومیت نیست که منجر به تغییر واقعی نمی‌شود،

but proper responses such as sanctions.

بلکه پاسخ‌های مناسب مانند تحریم‌ها است.

That's why at NOW!, a couple of weeks back,

به همین دلیل در «Now»، چند هفته پیش،

we launched a campaign to demand that democracies rally

ما کارزاری را آغاز کردیم تا خواستار تجمع مردم سالارها باشیم

to be able to stand up meaningfully to China.

تا بتوانیم به طور معناداری در برابر چین بایستیم.

And to get their attention,

و برای جلب توجه آنها،

we started hosting weekly protests in front of Chinese embassies.

ما میزبان اعتراضات هفتگی در مقابل سفارتخانه‌های چین بودیم.

Within a couple of weeks,

طی چند هفته،

we engaged more than a million people online.

ما بیش از یک میلیون نفر را به صورت آنلاین درگیر کردیم.

Our hope is that by uniting and mobilizing people across borders,

امید ما این است که با متحد کردن و بسیج مردم در آن سوی مرزها،

we will be able to successfully lobby nations

بتوانیم با موفقیت برای ملت‌ها رایزنی کنیم

into imposing coordinated sanctions on China.

تا تحریم‌های هماهنگ علیه چین را اعمال کنند.

Finally, we must have the courage to leap forward

سرانجام، ما باید شهامت جهش به جلو را داشته باشیم

to create the world of tomorrow.

تا دنیای فردا را خلق کنیم.

We need a system of governance that works for us all across the world.

ما به یک سیستم حکمرانی نیاز داریم که در همه دنیا برای ما کارساز باشد.

And while some supernational institutions like the United Nations exist,

و در حالی که برخی از موسسات ابرملی مانند سازمان ملل متحد وجود دارند،

their enforcement mechanisms are extremely limited.

مکانیسم اجرای آنها بسیار محدود است.

Citizens cannot participate,

شهروندان نمی‌توانند شرکت کنند،

and national interests often prevail.

و منافع ملی غالباً غالب است.

And on the national level,

و در سطح ملی،

political parties are bound by electoral timetables and borders,

احزاب سیاسی ملزم به جدول زمانی و مرزهای انتخاباتی هستند،

which means that they cannot operate in a coordinated global manner.

به این معنی که آنها نمی‌توانند به صورت هماهنگ جهانی فعالیت کنند.

Policy making, governance and politics need to stretch further.

سیاست گذاری، حاکمیت و سیاست نیاز به کشش بیشتر دارد.

Take the example of the response to the COVID-19 pandemic.

مثال پاسخ به بیماری همه گیر کووید ۱۹ در نظر بگیرید.

Countries have shown an incredibly shortsighted approach to the pandemic.

کشورها رویکرد فوق العاده کوته بینانه‌ای نسبت به همه گیری را نشان داده‌اند.

They haven't collaborated when it comes to protective equipment,

آنها در مورد وسایل محافظتی،

vaccines or medicines.

واکسن یا دارو همکاری نکرده‌اند،

At NOW! we launched a campaign

در «Now» ما یک کمپین راه اندازی کردیم

demanding that the World Health Organization ensures

خواستار آن شدیم که سازمان بهداشت جهانی

that health workers across the world, regardless of their nationalities,

اطمینان حاصل کند که کارکنان بهداشتی در سراسر جهان، صرف نظر از ملیت،

get priority access to future COVID-19 vaccines.

به اولویت واکسن‌های کووید ۱۹ در آینده دسترسی پیدا می‌کنند.

We leveraged a network of doctors on social media to raise awareness

ما از شبکه‌ای از پزشکان برای افزایش آگاهی در شبکه‌های اجتماعی استفاده کردیم

and started a petition targeted at the WHO.

و طوماری را برای سازمان جهانی بهداشت آغاز کردیم.

For two weeks,

به مدت دو هفته،

our members spread the word digitally and on the streets,

اعضای ما این خبر را به صورت دیجیتالی و در خیابان پخش کردند،

and then we got a response from the Director-General of the WHO

سپس ما از مدیرکل سازمان جهانی بهداشت

welcoming our campaign,

به گرمی برای کمپینمان پاسخ گرفتیم،

reemphasizing that the power to do so lies within member states,

ودوباره تأکید کرد که قدرت این کار در کشورهای عضو است،

but committing to working with them in that direction.

اما متعهد به همکاری با آنها در آن جهت می‌شود.

And look -- this was a very nice letter, but it was completely pointless.

و نگاه کنید -- این نامه بسیار خوبی بود، اما کاملا بی معنی بود.

The WHO cannot act meaningfully on this issue.

سازمان بهداشت جهانی نمی‌تواند در مورد این موضوع معنادار عمل کند.

But the point is,

اما نکته این است که،

a United Nations agency should be able to act meaningfully,

آژانس سازمان ملل متحد باید بتواند معنادار عمل کند،

should be able to create binding policies and implement them

باید بتواند سیاست‌های الزام آور ایجاد کند

when faced with a global threat.

وآنها را هنگام مواجهه با یک تهدید جهانی اجرا کند.

Right now, the most we can hope for

در حال حاضر، بیشترین چیزی که می‌توانیم امیدوار باشیم

is for some world leaders to hear our scream

این است که برخی از رهبران جهان فریاد ما را بشنوند

and decide to do the right thing.

و تصمیم بگیرند که کار درست را انجام دهند.

This cannot continue.

این نمی‌تواند در جهان جهانی شده،

In the globalized world,

ادامه یابد.

we need a true democratic and accountable global system of governance.

ما به یک سیستم جهانی حکومتی دموکراتیک و پاسخگو نیاز داریم.

And that's also what we're working towards,

و این همان چیزی است که ما به دنبال آن هستیم،

but I know that global governance will not happen overnight.

اما می‌دانم که حکمرانی جهانی یک شبه اتفاق نخواهد افتاد.

For this, we need people to push their governments

برای این کار، نیاز داریم تا مردم دولت‌های خود را تحت فشار قرار دهند

to act in a global manner,

تا به گونه‌ای جهانی عمل کنند،

to show that collaboration leads to better results.

تا نشان دهند که این همکاری منجر به نتایج بهتر می‌شود.

We need to prove the case

ما قبل از اینکه بتوانیم شیوه کار

before we can change the way the world works.

دنیا را تغییر دهیم، باید پرونده را ثابت کنیم.

So this is my framework:

بنابراین این چارچوب من است:

think beyond national borders,

فراتر از مرزهای ملی فکر کنید،

unite across the world

در سراسر جهان متحد شوید

and leap forward to make sure that the world actually works as one.

و به جلو بروید تا مطمئن شوید که جهان در واقع به عنوان یک واحد کار می‌کند.

And I know it is easier said than done,

من می‌دانم که گفتن آن آسان‌تر از انجام است،

but it is doable.

اما قابل انجام است.

Take our case as an example.

مورد ما را به عنوان مثال در نظر بگیرید.

NOW! was only launched on the first of January 2020

«Now» فقط در اول ژانویه ۲۰۲۰ راه اندازی شد

but already counts thousands of members in more than 100 countries.

اما در حال حاضر هزاران عضو در بیش از ۱۰۰ کشور جهان دارد.

We are beginning to see that it is possible to unite beyond borders,

ما در حال دیدن این هستیم که امکان اتحاد در خارج از مرزها وجود دارد،

that it is within our reach.

این در حد امکان ما است.

And we're not special, nor am I in any way.

و ما خاص نیستم. حتی من هم نیستم.

I don't have any cool skills,

هیچ مهارت جالبی ندارم.

and the thought of giving this talk terrified me.

و فکر ارائه این سخنرانی من را وحشت زده کرد.

But I am testing different ways to effect change on a global scale

اما من روش‌های مختلفی را برای تأثیرگذاری در مقیاس جهانی آزمایش می‌کنم

because I know that national mindsets and national frameworks

زیرا می‌دانم که ذهنیت‌های ملی و چارچوب‌های ملی

have to leave room for something bigger,

باید جایی برای چیز بزرگتر،

for something better.

برای یک چیز بهتر بگذارد.

My hope is that within my lifetime,

امید من این است که در طول زندگی من،

I will see what living as one world actually means,

معنای زندگی در یک جهان را ببینم،

that by uniting,

که با متحد کردن،

we will be able to safeguard democracy,

ما می‌توانیم از دموکراسی محافظت کنیم،

to protect the environment,

از محیط زیست محافظت کنیم،

to save lives by sharing vaccines,

با تقسیم واکسن زندگی را نجات دهیم،

to create safer routes for migration,

و مسیرهای امن تری برای مهاجرت ایجاد کنیم،

among many other achievements.

در میان بسیاری از دستاوردهای دیگر.

I don't know whether I have the one solution --

نمی‌دانم آیا من یک راه حل دارم که --

no one does.

هیچ‌کس راه ‌حلی ندارد.

I don't know whether NOW! will be successful

من نمی دانم «Now»

in achieving these goals.

در دستیابی به این اهداف موفق خواهد بود.

But this is not the point.

اما موضوع این نیست.

The point is that you should take action to effect change on the global scale.

نکته این است که شما باید برای تأثیرگذاری در مقیاس جهانی اقدام کنید.

My hope is that many of you will start to work together across borders,

امید من این است که بسیاری از شما در مرزها با هم کار کنید،

that you will create and innovate new ways for the world to be truly one.

روش‌های جدیدی را ایجاد و ابداع کنیم که جهان واقعاً یکی باشد.

Because yes, we are stronger together.

چون که بله. ما باهم قوی‌تر هستیم.

So what are we waiting for?

پس منتظر چه هستیم؟

Thank you.

سپاسگزارم.