The power of citizen video to create undeniable truths | Yvette Alberdingk Thijm

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

It's 1996

سال ۱۹۹۶ است

in Uvira in eastern Congo.

در یوویرا واقع در کنگو شرقی.

This is Bukeni.

این بوکنی است.

Militia commanders walk into his village,

فرماندههان شبه نظامی پا به روستای او می‌گذارند،

knock on his neighbors' doors

درب همسایگانش را می‌زنند

and whisk their children away to training camps.

و کودکان آنها را با زور به اردوگاههای آموزشی می‌برند.

Bukeni borrows a video camera from a local wedding photographer,

بوکنی دوربین عکاس عروسیهای روستا را قرض می‌کند،

he disguises as a journalist

خود را به پوشش خبرنگار در آورده

and he walks into the camps to negotiate the release of the children.

و به این اردوگاهها می‌رود تا رهایی این کودکان را مذاکره کند.

He filmed footage of the children being trained as soldiers.

او از بچه‌ها در حین آموزش دیدن برای سرباز شدن فیلم گرفته است.

[Soldiers don't worry!]

[سربازان نگران نباشید!]

[You'll wear uniforms!]

[ شما یونیفرم خواهید پوشید!.]

[You'll have free cars!]

[اتومبیل رایگان خواهید داشت!]

[Free beans!]

[لوبیای مجانی!]

Many of these children are under 15 years old,

خیلی از این کودکان زیر ۱۵ سال هستند،

and that is a war crime.

و این جنایت جنگی است.

[Free!]

[آزاد!]

But you don't have to go to eastern Congo to find human rights abuses.

اما شما به کنگو شرقی نمی‌روید تا تجاوزات حقوق بشری را بیابید.

In America, a country with a rapidly aging population,

در آمریکا، کشوری که جمعیت سالخورده آن رو به رشد است،

experts estimate that one in 10 people over 60

کارشناسان تخمین می‌زنند که یکی از ۱۰ نفر شخص بالای ۶۰ سال

will experience abuse.

بدرفتاری را تجربه خواهد کرد.

It's a hidden epidemic,

این یک اپیدمی پنهان است

and most of that abuse actually happens at the hands

و اغلب آن بدرفتاریها درواقع بدست

of close caretakers or family.

خانواده یا مراقبان نزدیک میافتد.

This is Vicky.

این ویکی است.

Vicky put an iron gate on her bedroom door

ویکی یک درب آهنی برای اتاقش نصب کرده

and she became a prisoner, in fact, in her own house,

و در واقع در خانه خودش زندانی شده،

out of fear for her nephew who had taken over her home as a drug den.

از ترس برادرزاده‌اش که خانه او را به پاتوغ متعادها تبدیل کرده است.

And this is Mary.

و این مری است.

Mary picked up a video camera for the first time in her life

مری برای اولین بار در خانه‌اش دوربین فیلمبرداری دست می‌گیرد،

when she was 65 years old,

در سن ۶۵ سالگی

and she asked Vicky and 99 other older people

و از ویکی و ۹۹ سالمند دیگری که تجربه بدرفتاری دارند

who had experienced abuse to tell their stories on camera.

میخواهد که داستانشان را جلوی دوربین بازگو کنند.

And I am Dutch,

و من هلندی هستم،

so in the Netherlands we are obsessed with the truth.

و ما در هلند وسواس حقیقت را داریم.

Now, when you are a child, that's a great thing,

خب وقتی بچه باشی، این موضوع فوق العاده‌ای است،

because you can basically get away with anything,

چون اساسا از همه چیز قصر در می‌روی،

like "Yes, Mama, it was me who smoked the cigars."

مثلا« بله، مامان، من بودم که سیگار کشیدم.»

(Laughter)

(خنده)

But I think this is why I have dedicated my life

اما فکر می‌کنم بهمین خاطر است که زندگی‌ام را وقف تبلیغ

to promoting citizen video to expose human rights violations,

ویدئوی شهروندی برای به معرض قرار دادن تخئطیهای حقوق بشری کرده‌ام،

because I believe in the power of video to create undeniable truths.

زیرا به قدرت ویدیو برای آفرینش حقایق غیر قبال انکار متعقدم.

And my organization, WITNESS,

و سازمان من، شاهد،

helped use the Congolese videos

در استفاده از ویدیوهای کنگویی کمک کرد تا

to help convict and send a notorious warlord called Thomas Lubanga to jail.

در محکومیت و فرستادن یک ارباب جنگی بدنام به لسم توماس لوبانگا به زندان موفق گردد.

And the videos that Mary shot,

و ویدئوهایی که مری گرفت،

we trained Mary and many other elder justice advocates,

ما مری و دیگر سالمندان حامی عدالت را آموزش دادیم

to make sure that the stories of elder abuse

تا اطمینان حاصل کنند که داستانهای بدرفتاری سالمندان

reached lawmakers,

به گوش قانونگذاران برسد

and those stories helped convince lawmakers

و آن داستانها به متقاعد کردن قانونگذاران کمک کرد

to pass landmark legislation to protect older Americans.

تا مقررات قاطعی را جهت حفاظت از سالمندان آمریکایی تصویب کنند.

So I wonder,

بنابراین با خودم می‌گویم،

billions of us now have this powerful tool right at our fingertips.

میلیاردها نفر از مان این ابزار قدرتمند را دم دست خود داریم.

It's a camera.

که دوربین است.

So why are all of us not a more powerful army of civic witnesses,

پس چرا همه ما مثل مری و بوکنی بخشی از یک

like Mary and Bukeni?

ارتش قدرتمند از شاهدان مدنی نباشیم؟

Why is it that so much more video

چرا ویدئوهای از این دست که میتوانند منتهی

is not leading to more rights and more justice?

به عدالت یا حقوق بیشتر شوند بیشتر نیست؟

And I think it is because being an eyewitness is hard.

چون فکر می‌کنم شاهد عینی بودن دشوار است.

Your story will get denied,

داستان شما انکار می‌شود،

your video will get lost in a sea of images,

ویدئوی شما در دریایی از تصاویر گم خواهد شد،

your story will not be trusted, and you will be targeted.

داستان شما مورد باور قرار نمی‌گیرد و هدف قرار می‌گیرد.

So how do we help witnesses?

خب ما چطور به شاهدان کمک می‌کنیم؟

In Oaxaca, in Mexico,

در اوکساکا در مکزیکو،

the teachers' movement organized a protest

جنبش معلمان، بعد از این که رییس‌جمهور اصلاحات بسیار

after the president pushed down very undemocratic reforms.

غیردمکراتیک را انجام داد، اعتراضی را صورت داد.

The federal police came down in buses and started shooting at the protesters.

نیروی پلیس فدرال از اتوبوسها پیاده شدند و به معترضان آتش گشودند.

At least seven people died and many, many more were wounded.

حداقل هفت نفر مردند و شمار زیادی هم مجروح شدند.

Images started circulating of the shootings,

تصاویر تیراندازیها پخش شد.

and the Mexican government did what it always does.

و دولت مکزیک همان کار همیشگی خود را تکرار کرد.

It issued a formal statement,

یک بیانیه رسمی صادر کرد

and the statement basically accused the independent media

و دولت، رسانه‌های مستقل را متهم به

of creating fake news.

نشر اخبار دروغین کرد.

It said, "We were not there,

در بیانیه آمده بود« ما آنجا نبودیم،

that was not us doing the shooting,

تیراندازی کار ما نبود،

this did not happen."

چنین اتفاقی نیفتاد.»

But we had just trained activists in Mexico

اما ما فعالان آموزش دیده‌ای در مکزیکو داشتیم

to use metadata strategically with their images.

که مدبرانه از داده‌نماها در تصاویرشان استفاده کنند.

Now, metadata is the kind of information that your camera captures

الان، داده‌نماها نوعی از اطلاعات هستند که دوربینهای شما می‌گیرند

that shows the date, the location,

که داده‌ها، محل،

the temperature, the weather.

دما و آب و هوا را نشان می‌دهد.

It can even show the very unique way you hold your camera

حتی قادر است نشان دهد که دوربین را هنگام

when you capture something.

ثبت تصویر چطوری نگه داشتید.

So the images started recirculating,

بنابراین تصاویر مجدوا منتشر شدند،

and this time with the very verifying,

و این بار با تایید صحت،

validating information on top of them.

تایید صحت اطلاعات در راس آنها.

And the federal government had to retract their statement.

و حکومت فدرال مجبور به تکذیب بیانیه خود شد.

Now, justice for the people for Oaxaca

هرچند هنوز عداالت برای مردم در اوکساکا

is still far off,

اجرا نشده اما

but their stories, their truths, can no longer be denied.

داستانهای‌شان، حقایق‌شان را دیگر نمی‌توان انکار کرد.

So we started thinking:

پس شروع به فکر کردن کردیم:

What if you had "Proof Mode?"

چطور میشد اگر «حالت اثبات » داشتیم؟

What if everybody had a camera in their hands

چطور میشد اگر همه دوربینی در دست داشتند

and all the platforms had that kind of validating ability.

و همه آن سکوها دارای آن نوع از قابلیت تایید صحت بودند.

So we developed --

پس دست بکار شدیم--

together with amazing Android developers called the Guardian Project,

به همکاری برنامه سازهای اندرویدی معروف به پروژه گاردین

we developed something called a technology that's called Proof Mode,

فناوری را ساختیم به اسم حالت اثبات

that marries those metadata together with your image,

که داده‌نماها را به عقد تصویر شما درمیاورد،

and it validates and it verifies your video.

و صحت تصویر شما را تایید می‌کند.

Now, imagine there is a deluge of images

حال، انبوهی از تصاویر را در نظر بگیرید

coming from the world's camera phones.

که از تلفنهای دوربین جهان بیرون میاید.

Imagine if that information could be trusted just a little bit more,

آن اطلاعاتی را تصور کنید که کمی بیشتر به آنها اعتماد کرد،

what the potential would be for journalists,

چه پتانسیلی برای خبرنگاران خواهد داشت،

for human rights investigators,

برای بازرسان حقوق بشر،

for human rights lawyers.

برای وکلای حقوق بشر.

So we started sharing Proof Mode with our partners in Brazil

پس شروع به اشتراک گذاشتن حالت اثبات با شرکای خود در برزیل نمودیم

who are an amazing media collective called Coletivo Papo Reto.

اعضای یک رسانه جمعی شگفت انگیز بنام کلئتیوو پاپو رئتو.

Brazil is a tough place for human rights.

در زمینه حقوق بشر برزیل کشور دشواری است.

The Brazilian police kills thousands of people every year.

پلیس برزیل سالانه هزاران نفر را می‌کشد.

The only time that there's an investigation,

تنها یک در زمان تحقیقات انجام می‌شود.

guess when?

حدس بزنید چه وقت؟

When there's video.

در صورت وجود ویدئو.

Seventeen-year-old Eduardo was killed in broad daylight

ادواردو ۱۷ ساله روز روشن به دست

by the Rio police,

پلیس ریو کشته شد،

and look what happens after they kill him.

و ببینید بعد از این که اورا کشتند چه شد.

They put a gun in the dead boy's hand,

اسلحه را توی دست پسر مرده میگذارند،

they shoot the gun twice --

اسلحه را دو بار شلیک می‌کنند--

(Shot)

(شلیک)

to fabricate their story of self-defense.

تا داستان خود درباره دفاع شخصی را ببافند.

The woman who filmed this was a very, very courageous eyewitness,

زنی که از ماجرا فیلم گرفته شاهد خیلی خیلی شجاعی بود،

and she had to go into hiding after she posted her video

و مجبور شد که از ترس جان خود بعد از انتشار ویدئو

for fear of her life.

مخفی شود.

But people are filming, and they're not going to stop filming,

اما مردم همچنان فیلم می‌گیرند، و از دست فیلم گرفتن هم بر نمی‌دارند،

so we're now working together with media collectives

پس الان مشغول همکاری با رسانه‌های جمعی هستیم

so the residents on their WhatsApp

طوریکه اهلی از طریق واتس اپ

frequently get guidance and tips,

مکررا دستورالعمل و راهنمایی دریافت می‌کنند،

how to film safely,

چطور فیلم بگیرند،

how to upload the video that you shoot safely,

چطور ویدیوئی را با حفظ امنیت در زمان گرفتن آن، اپلود کنند،

how to capture a scene so that it can actually count as evidence.

چطور صحنه ای را بگیرند که مدرک محسوب شود.

And here is an inspiration

و در اینجا گروهی به اسم مدیا نینجا

from a group called Mídia Ninja in Brazil.

در برزیل الهامبخش است.

The man on left is a heavily armed military policeman.

مرد سمت چپی پلیس نظامی تا دندان مسلح است.

He walks up to a protester --

به سمت معترضی گام برمیدارد--

when you protest in Brazil, you can be arrested or worse --

اگر در برزیل اعتراض کنی، میتوانی دستگیر شوی یا بدتر--

and he says to the protester, "Watch me,

و پلیس به معترض میگوید، «ببین،

I am going to search you right now."

الان میخوام تو را بگردم.»

And the protester is a live-streaming activist --

و معترض یک فعال پخش زنده است--

he wears a little camera --

دوربینی کوچک در لباسش دارد--

and he says to the military policeman, he says, "I am watching you,

و به پلیس نظامی میگوید، «تو هم منو ببین،

and there are 5,000 people watching you with me."

و ۵،۰۰۰ نفر دیگر هم دارند تو را می‌بییند.»

Now, the tables are turned.

حالا ورق برمی‌گردد.

The distant witnesses, the watching audience, they matter.

شاهدان راه دور، این تماشاچیان مهم هستند.

So we started thinking,

پس فکر کردیم

what if you could tap into that power,

چطور میشد اگر آن قدرت

the power of distant witnesses?

قدرت شاهد از راه دور را؟

What if you could pull in their expertise, their leverage,

چطور میشود اگر بتوانید مهارت، نفوذ، همبستگی

their solidarity, their skills

و مهارتهایشان را دور هم جمع کنید

when a frontline community needs them to be there?

وقتی جامعه‌ای در خط مقدم به آنها نیاز دارد که آنجا باشند؟

And we started developing a project that's called Mobilize Us,

و شروع کردیم به تولید پروژه‌ای به اسم Mobilize Us( ما را مجهز کن)،

because many of us, I would assume,

چون خیلی از ما، به گمان من

want to help

میخواهند کمک کنیم

and lend our skills and our expertise,

و مهارت و تخصص مان را قرض دهیم،

but we are often not there when a frontline community

اما ما اغلب آنجا نیستیم وقتی یک جامعه در خط مقدم یا شخصی

or a single individual faces an abuse.

به تنهایی با سوءرفتار مواجه میشود.

And it could be as simple as this little app that we created

و این میتواند به کوچکی این اپی باشد که ما خلق کردیم

that just shows the perpetrator on the other side of the phone

که تنها به شریک جرم را در آنسوی تلفن نشان می‌دهد

how many people are watching him.

چند نفر او را تماشا می‌کنند.

But now, imagine that you could put a layer of computer task routing

اما الان، تصور کنید که میتوانستید تفکیک وضایف کامپیوتری را

on top of that.

در راس آن دنبال کنید.

Imagine that you're a community facing an immigration raid,

تصور کنید محله‌ای هستید که با حمله مهاجرتی مواجه است

and at that very moment, at that right moment, via livestream,

و سر بزنگاه و در آن لحظه از طریق پخش زنده

you could pull in a hundred legal observers.

تا بتوانید یکصد ناظر قانونی را گر هم بیاوری.

How would that change the situation?

چطور شرایط را تغییر می‌داد؟

So we started piloting this with our partner communities in Brazil.

پس شروع به اجرای آزمایشی آن با شرکای محلی خود در برزیل کردیم.

This is a woman called Camilla,

این زن کاملیا است،

and she was able -- she's the leader in a favela called Favela Skol --

و او قادر بود-- او رهبر یک گدامحله به اسم فاوئلا اسکول است--

she was able to pull in distant witnesses

او قادر به جلب شاهدان عینی از راه دور بود،

via livestream

از طریق پخش زنده

to help translation,

در کمک به ترجمه،

to help distribution,

در کمک به توزیع،

to help amplify her story

در کمک به تقویت صدای داستان او،

after her community was forcibly evicted

بعد از این که محله آنها را بزور تخیله کردند

to make room for a very glossy Olympic event last summer.

تا در تابستان گذشته فضا برای یک رویداد المپیکی پرزرق و برق باز شود.

So we're talking about good witnessing,

پس صحبت ما درباره شاهد خوب بودن است،

but what happens if the perpetrators are filming?

چه اتفاقی میفتد اگر شرکای جرم فیلم بگیرند؟

What happens if a bystander films and doesn't do anything?

چه اتفاقی میفتد اگر رهگذر فیلم بگیرد و کاری نکند؟

This is the story of Chrissy.

این داستان کریسی است.

Chrissy is a transgender woman

کریسی یک زن ترنسجندر است

who walked into a McDonald's in Maryland

که به شعبه ای از مک دونادز در مریلند رفت

to use the women's bathroom.

تا از دستشویی زنانه استفاده کند.

Two teens viciously beat her for using that woman's bathroom,

دو نوجوان او را با شرارت بخاطر استفاده از دستشویی زنانه کتک زدند

and the McDonald's employee filmed this on his mobile phone.

و کارگر مک دونادز با موبایل خود از صحنه فیلمبرداری کرده است.

And he posted his video,

و او این ویدیو را پست کرد،

and it has garnered

و هزاران نظر نژادپرستانه

thousands of racist and transphobic comments.

ترنس هراسی زیر آن جمع شده است.

So we started a project that's called Capturing Hate.

پس پروژه‌ای بنام ضبط انزجار را شروع کردیم.

We took a very, very small sample of eyewitness videos

ما نمونه خیلی کوچکی از ویدیوهای شاهدان عینی را برداشتیم

that showed abuse against transgender and gender-nonconforming people.

که خشنونت علیه ترنسها و آدمهای با هویت جنسی ناسازگار با عرف جامعه را نشان میدهد.

We searched two words, "tranny fight" and "stud fight."

دو واژه "tranny fight" و "stud fight" را جستجو کردیم،

And those 329 videos were watched and are still being watched

وآن ۳۲۹ ویدیو را تماشا کردیم و هنوز تماشا می‌کنیم

as we sit here in this theater,

همانطور که اینجا نشستیم،

a stunning almost 90 million times,

۹۰ میلیون بار شگفت‌انگیز،

and there are hundreds of thousands of comments with these videos,

و صدها هزار نظر همراه این ویدیوها هستند

egging on to more violence and more hate.

که به خشونت و تنفر بیشتری دامن می‌زد.

So we started developing a methodology

پس شیوه ای را مدون کردیم

that took all that unquantified visual evidence

که همه آن ادله بصری وسیع را بردارد

and turned it into data, turning video into data,

و به داده‌ها تبدیل کند، تیدیل ویدیو به داده

and with that tool,

و با آن ابزار،

LGBT organizations are now using that data

نهادهای LGBT اکنون در مبارزه برای حقوق خویش

to fight for rights.

از آن داده‌ها استفاده می‌کنند.

And we take that data and we take it back to Silicon Valley,

و داده‌ها را می‌گیریم و به سیلیکون ولی می‌بریم،

and we say to them:

و به آنها می‌گویم:

"How is it possible

«چطور ممکن است

that these videos are still out there

که این ویدیوهای با فضای تنفرآمیز هنوز

in a climate of hate

آن بیرون هستند

egging on more hate,

که نفرت بیشتری را دامن میزنند و

summoning more violence,

طالب خشونت بیشتری هستند.

when you have policies that actually say

درحالیکه سیاستهایی دارید که در واقع میگویند

you do not allow this kind of content? --

که چنین محتوی مجاز نیست؟__

urging them to change their policies.

به آنها فشار میاوریم سیاستهایشان را تغییر دهند.

So I have hope.

بنابراین امیدوارم.

I have hope that we can turn more video into more rights and more justice.

امیدوارم که قادر باشیم ویدیوهای بیشتری به حقوق و عدالت بیشتر تبدیل کنیم.

Ten billion video views on Snapchat,

تماشای ده میلیارد میلیارد ویدیو روی اسنپ چت،

per day.

روزانه.

So what if we could turn that Snapchat generation

چطور میشود اگر بتوانیم این نسل اسنپ چتی را

into effective and safe civic witnesses?

به شاهدان مدنی موثر و ایمن تبدیل کنیم؟

What if they could become the Bukenis of this new generation?

چطور میشود اگر آنها بوکئنیهای این نسل جدید شوند؟

In India, women have already started using Snapchat filters

در هند زنان الان شروع به استفاده از فیلترهای اسنپ چت کردند

to protect their identity when they speak out about domestic violence.

تا هویت آنها را حفظ کند وقتی صدای خود را علیه خشنونت خانگی بلند می‌کنند.

[They tortured me at home and never let me go out.]

[من شکنجه می‌شدم و اجازه بیرون رفتن از خانه را نداشتم.]

The truth is, the real truth, the truth that doesn't fit into any TED Talk,

واقعیت این است که حقیقت واقعی در هیچ سخنرانی TED نمی‌گنجد،

is fighting human rights abuse is hard.

این که مبارزه با تجاوز به حقوق بشر دشوار است.

There are no easy solutions for human rights abuse.

راه‌حلهای آسانی برای تجاوز به حقوق بشر وجود ندارد.

And there's not a single piece of technology

و حتی یک فناوری هم نداریم

that can ever stop the perpetrators.

که بتواند جلوی جناینکاران را بگیرد.

But for the survivors,

برای بازمانده‌ها،

for the victims,

برای قربانیها،

for the marginalized communities,

برای جوامع در حاشیه،

their stories, their truths, matter.

قصه‌هایشان، حقایقشان اهمیت دارد.

And that is where justice begins.

و اینجاست که عدالت شروع می‌شود.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)