Mental Health Care That Disrupts Cycles of Violence | Celina de Sola | TED

Translator: Tina Hajbabaee Reviewer: sadegh vn

There's a shocking statistic I want to share with you.

آمار شوکه کننده‌ای وجود دارد که می‌خواهم با شما در میان بگذارم.

Latin America is home to only eight percent of the world’s population

آمریکای لاتین، خانه‌ی تنها ۸ درصد از جمعیت جهان

but one third of its homicides.

و خانه‌ی یک سوم از آمار قتل است.

This is especially extreme in the Northern Triangle countries

این خصوصا در مثلث کشور‌های شمالی شدیدتر است

of Honduras, Guatemala and El Salvador,

در هندوراس، گواتمالا و السالوادور،

where I'm from and where I live.

جایی که از آن آمدم و در آن زندگی می‌کنم.

Just imagine the impact that this kind of unrelenting violence can have

فقط تاثیری که این نوع از خشونت‌های بی‌رحمانه می‌تواند

on a person's health, productivity and well-being.

بر روی سلامتی، بهره‌وری و سعادت فرد داشته باشد را تصور کنید.

Especially because we know that if we're exposed to violence,

مخصوصا اینکه می‌دانیم اگر در معرض خشونت قرار بگیریم،

this can result in trauma.

منجر به آسیب روحی می‌شود.

And when that happens,

و وقتی این اتفاق می‌افتد،

our brain's stress response actually shuts down core functions

پاسخ مغزمان به استرس درواقع عملکرد‌های اصلی مانند

like problem solving, critical thinking and emotional regulation.

حل مسئله، تفکر انتقادی و کنترل هیجانات را مختل می‌کند.

And it elevates the ones that we need to protect ourselves and survive.

و استرس عملکرد‌هایی که برای زنده ماندن و محافظت از خود نیاز داریم را ارتقا می‌دهد.

So this makes it really hard to learn to make decisions

در نتیجه این، یادگیری و گرفتن تصمیمات

and even maintain relationships.

و حتی حفظ روابط را بسیار سخت می‌کند.

It can also increase our risks of lung and heart disease, diabetes,

استرس همچنین می‌تواند ریسک بیماری‌های ریوی و قلبی، دیابت،

anxiety and depression.

اضطراب و افسردگی را افزایش دهد.

So imagine what this can mean for entire communities

تصور کنید این چه معنایی می‌تواند برای کل جوامع داشته باشد

when almost everybody can be walking around

زمانی که تقریبا همه می‌توانند

with unaddressed stress and trauma.

با استرس و آسیب روحی برطرف نشده راه بروند.

Then picture what can happen as individual

حال تصور کنید که به عنوان یک فرد چه اتفاقی می‌تواند بیفتد

and collective trauma collide.

زمانی که آسیب‌های جمع شده باهم برخورد کنند.

To make matters worse,

بد‌تر از همه اینکه،

we know that exposure to violence can lead to more violence.

ما می‌دانیم که در معرض خشونت بودن می‌تواند به خشونت بیشتر منجر شود.

Research has shown that survivors of violence

تحقیقات نشان می‌دهند که بازماندگان خشونت

can be up to six times more likely

۶ برابر بیشتر احتمال دارد که

to either be involved in violence or be revictimized.

یا در خشونت مشارکت داشته باشند و یا دوباره قربانی آن شوند.

It's literally the definition of a vicious cycle.

این به معنای واقعی کلمه تعریف دور باطل است.

The good news is we know that we can interrupt this cycle

خبر خوب این است که ما می‌دانیم که می‌توانیم این دور باطل را از طریق

by addressing the underlying trauma with better access to mental health care.

مشخص کردن آسیب‌های نهفته با دسترسی بهتر به مراقبت سلامت روان متوقف کنیم.

The only problem is

تنها مشکل این است که

access to mental health care in these communities

دسترسی به مراقبت از سلامت روان در این جوامع

is virtually non-existent.

عملا وجود ندارد.

So just to give you an idea,

فقط برای اینکه به شما ایده‌ای داده باشم،

in the United States,

در آمریکا،

there are about 270 mental health care workers

تقریبا ۲۷۰ مددکار مراقبت از سلامت روان

for every 100,000 people.

برای هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر وجود دارد.

In Honduras, this drops to two.

در هندوراس، این عدد به ۲ نفر کاهش میابد.

So we're left with this classic conundrum.

در نتیجه ما می‌مانیم و این چیستان قدیمی.

We know how to help solve the problem,

می‌دانیم به حل این مشکل چطور کمک کنیم،

but we don't have the resources to do it.

اما منابع لازم برای انجام آن را نداریم.

But what if we re-envision what or who these resources could be?

اما چه می‌شد اگر ما چیز‌ها یا کسانی که می‌توانستند منبع باشند را بازبینی کنیم؟

I think we should,

بایدم این کار را انجام دهیم،

because there are ways to flood communities

چون راه‌های زیادی وجود دارند که جوامع را غرق

with access to mental health care.

در دسترسی به مراقبت از سلامت روان کنیم.

It’s already being done, and it’s working.

این کار قبلا انجام شده و موفقیت‌آمیز بوده است.

And I want to tell you a little bit about how we're doing it at Glasswing.

می‌خواهم به شما کمی درمورد چگونگی انجام آن در گلسوینگ بگویم.

We're training thousands of existing government employees like teachers,

ما درحال آموزش هزاران کارمند فعلی دولتی مانند معلمان،

nurses, doctors and police officers

پرستاران، دکتر‌ها و افسران پلیس

on trauma education and self-care.

درمورد آسیب روحی و مراقبت از خود هستیم.

We're essentially trying to create a whole core of lay mental health workers

ما اساساً در تلاشیم تا هسته‌ای از مددکاران سلامت روان غیرمتخصصی را ایجاد کنیم

who are already serving on the front lines

که در حال خدمت رسانی در خط مقدم هستند

and can therefore step in and buffer the impacts of violence and trauma

و در نتیجه می‌توانند وارد عمل شوند و سپری باشند دربرابر تاثیر خشونت و آسیب روحی

on themselves and on the communities they serve.

روی خود و روی جامعه‌ای که به آن خدمت می‌کنند.

We've trained health care workers

ما به کادر درمان آموزش می‌دهیم

to be able to recognize the signs of trauma,

تا بتوانند نشانه‌های آسیب روحی را تشخیص دهند،

to be able to help patients understand what they're experiencing

و به بیماران در درک چیزی که در حال تجربه‌ی آن هستند کمک کنند

and equip them with tools to cope or refer them if they need it.

و آن‌ها را مجهز کنیم به ابزار‌هایی برای کنار آمدن یا رجوع کردن به آن درصورت نیاز.

We've actually seen that trauma-informed violence prevention work in hospitals

همچنین شاهد بودیم که کار جلوگیری آگاهانه از خشونت در بیمارستان‌ها

can reduce the likelihood of revictimization by up to 30 percent.

می‌تواند احتمال دوباره قربانی شدن را تا ۳۰ درصد کاهش دهد.

(Applause)

(تشویق)

In schools, we know that if children and adolescents

در مدارس، می‌دانیم که اگر کودکان و نوجوانان

have access to a caring adult that can help them cope with stress,

به فردی دلسوز دسترسی داشته باشند که به آن‌ها در کنار آمدن با استرس کمک کند،

their grades improve,

نمره‌هایشان افزایش می‌یابد،

their conduct improves and their resilience.

عملکرد‌ و تاب‌آوری‌شان هم افزایش می‌یابد.

And in our work with police,

و در همکاری ما با پلیس،

90 percent of the police we trained

۹۰ درصد پلیس‌هایی که به آن‌ها آموزش دادیم

actually felt better able to regulate their emotions

عملاً احساس بهتری پیدا کردند و قادر شدند احساسات خود را مهار کنند

and to deal with anxiety and fear.

و اضطراب و ترس را مدیریت کنند.

Eighty percent even told us

حتی هشت درصد از آن‌ها گفتند

that they felt better equipped to help their peers.

که احساس می‌کنند برای کمک به همکارانشان آماده‌تر هستند.

I want to share a story with you.

می‌خواهم داستانی را با شما درمیان بگذارم.

Back in 2018, our Guatemala team was working in a community

در سال ۲۰۱۸، تیم گواتمالای ما مشغول کار بر روی جامعه‌ای

with really high rates of crime, violence and stigma.

با میزان خیلی بالایی از جرم، خشونت و نابهنجاری بودند.

One of the schools we were working in

یکی از مدارسی که در آن کار می‌کردیم

is actually a school where kids ended up

درواقع مدرسه‌ای بود که بچه‌ها

if they got expelled or if they got in trouble.

در صورت اخراج شدن و یا به دردسر افتادن به آنجا می‌آمدند.

So that's why Walter, a 17-year-old student,

به همین دلیل بود که والتر، دانش‌آموز ۱۷ ساله،

was really surprised and a little confused, when Eluvia,

واقعا سورپرایز و کمی سردرگم بود زمانی که اِلوویا،

one of our trauma-informed school coordinators,

یکی از سرگروه‌های آگاهی‌دهنده در مورد آسیب روانی،

showed up to recruit him and his friends to work at the local primary school.

برای استخدام او و دوستانش بمنظور کار در مدرسه‌ی ابتدایی محلی پیدایش شد.

But Eluvia's from that community,

ولی اِلوویا از همان جامعه آمده بود،

and she knew that if she could empower a young man like Walter

و می‌دانست که اگر بتواند مرد جوانی مانند والتر را توانمند کند

to become involved and become a school coordinator,

تا درگیر این کار و تبدیل به سرگروه مدرسه شود،

she could not only transform his life

نه تنها می‌توانست زندگی والتر‌

but also the life of the kids he'd work with.

که حتی زندگی کودکانی که با آن‌ها کار می‌کرد را هم تغییر دهد.

So sure enough, a couple of weeks later,

همانطور که انتظار می‌رفت، چند هفته بعد،

Walter was trained and leading a group of 20 little kids in a glee club.

والتر آموزش دیده بود و در حال رهبری گروهی ۲۰ نفره از کودکان در گروهی کر بود.

He loved it.

او عاشق این کار بود.

(Applause)

(تشویق)

He loved it so much that he continued to show up every week

آنقدر عاشق این کار بود که هر هفته به مدت دو سال

for over two years.

سر کار حاضر می‌شد.

But one afternoon,

اما در یک بعد از ظهر،

one of Walter's neighbors ran into the school screaming

یکی از همسایگان والتر داخل مدرسه دوید و فریادکُنان می‌گفت

that Walter had to get home

که والتر باید به خانه برود

because his sister had been shot and killed.

زیرا که به خواهرش تیر‌اندازی شده و کشته شده است.

Walter sprinted out.

والتر به سرعت به بیرون دوید.

And as he described it to me,

و آنطور که خودش برایم تعریف کرد،

he felt his mind and body go numb.

احساس می‌کرد ذهن و بدنش بی‌حس شده‌اند.

Then he felt his heart start to race and his chest fill with rage.

و بعد حس کرد که قلبش دارد از جایش درمی‌آید و سینه‌اش مملو از خشم است.

He knew who had killed his sister.

او می‌دانست چه کسی خواهرش را کشته است.

And he ran up to his room to get a gun.

او به سمت اتاقش دوید تا تفنگی بردارد.

Let me pause there for a sec.

بگذارید لحظه‌ای اینجا درنگ کنم.

Do you remember what I told you a minute ago,

خاطرتان هست یک دقیقه‌ی پیش در این مورد که

about how violence can lead to more violence?

چگونه خشونت منجر به خشونت بیشتر می‌شود صحبت کردم؟

That could have been Walter.

این می‌توانست والتر باشد.

But it wasn't.

اما نشد.

Because he told me that when he pictured his mentor, Eluvia,

چون او به من گفت که زمانی‌که مربی‌اش، اِلوویا،

and the little glee club kids finding out that their role model had killed someone,

و کودکان گروه کر را تصور کرد که به این که الگویشان کسی را کشته است پی می‌برند،

he put the gun down.

تفنگ را زمین گذاشت.

And that, that right there --

و درست همان لحظه --

(Applause)

(تشویق)

is where the cycle of violence stopped.

لحظه‌ای است که چرخه‌ی خشونت متوقف می‌شود.

(Applause)

(تشویق)

That's everything.

این همه چیز است.

I have other stories like Walter and Eluvia's.

من داستان‌های دیگری هم مانند والتر و اِلوویا دارم.

But to interrupt and to stop this epidemic of violence,

اما برای مداخله و متوقف کردن اپیدمیِ خشونت،

we need thousands more.

ما نیاز به هزاران داستان بیشتر داریم.

And there are great ways to do this that are replicable.

و راه‌های عالیِ تکرار پذیری برای انجام آن وجود دارد.

We know that we can provide more health care in communities

ما می‌دانیم که می‌توانیم به جوامع مراقبت‌های بهداشتی بیشتری را

provided by regular people.

که توسط افراد معمولی تامین شده است را ارائه کنیم.

I’m talking about community, and I’m talking about systems change

صحبتم درمورد جوامع و تغییر سیستم‌ها

at the same time.

در آنِ واحد است.

First, we train everybody in public schools,

ابتدا، به همه، آموزش‌هایی را در مدارس دولتی،

public hospitals, clinics and police precincts

بیمارستان‌های دولتی، کلینیک‌ها و کلانتری‌ها

درمورد آسیب روحی، تعلیم و تربیت و خود مراقبتی می‌دهیم

on trauma, education and self care

so they can better take care of themselves

تا آن‌ها بتوانند از خود بهتر مراقبت کنند

and also those that they serve understand trauma and manage it.

و همچنین به دیگران کمک کنند تا آسیب را درک کنند و آن‌را مدیریت کنند.

Then we train a subset as interventionists

و بعد زیرشاخه‌ای را تحت عنوان مداخله‌جویان آموزش می‌دهیم

so they can deal with emergencies,

تا بتوانند شرایط اضطراری را،

providing crisis intervention and ongoing support.

با فراهم کردن حمایت مستمر و مداخله در زمان بحران، مدیریت کنند.

And then we train a subset of those interventionists as trainers

و بعد ما زیرشاخه ای از آن مداخله‌گران را به عنوان مربی آموزش می‌دهیم

so they can continue to train their peers

تا بتوانند به آموزش همکارانِ خود ادامه دهند

and they can train other organizations

و آن‌ها نیز دیگر سازمان‌ها را تعلیم دهند

so we can have a growing network of trauma-informed services

تا ما شبکه‌ی رو به رشدی از خدمات آگاهی بخش آسیب روحی

in each community.

در هر جامعه‌ای داشته باشیم.

The great thing is this model is scalable and it’s cost-effective,

بهترین چیز این است که این مدل گسترش‌پذیر و کارآمد است

because we're working within public systems

زیرا ما درون سیستمی عمومی با مردمی که

with people that are already there.

قبلا در آن سیستم بوده‌اند، کار می‌کنیم.

So really, we know that violence happens between people,

پس قطعا، می‌دانیم همانطور که خشونت بین مردم رخ می‌دهد،

but so does healing.

بهبودی نیز اتفاق می‌افتد.

That's where it starts.

از همین‌جا شروع می‌شود.

So we know the power lies in people, in relationships,

ما می‌دانیم که قدرت در مردم، در ارتباطات،

in a community healing itself.

و در جامعه‌ای که خود را بهبود می‌بخشد، نهفته است.

One of my favorite quotes by Viktor Frankl in “Man’s Search for Meaning” is:

یکی از نقل قول‌های محبوبم توسط ویکتور فرانکل در «انسان در جستجوی معنا» گفته شده:

"Between stimulus and response, there is a space.

«میان اتفاق و واکنش، فضایی خالی وجود دارد.

In that space is our power to choose our response.

در آن فضا قدرت ما برای انتخاب واکنش صحیح نهفته است.

And in our response lies our growth and our freedom."

و در پاسخ‌مان رشد و آزادی‌مان نهفته است.»

Our goal is to literally infiltrate the space

هدف‌مان این است که به معنای واقعی کلمه در این فضا نفوذ کنیم

in between violent stimulus and response,

فضای بین خشونت و واکنش،

with mental health knowledge and skills

با استفاده از دانش و مهارت‌ها

so that communities can pave their own way to healing and resilience.

تا جوامع بتوانند راه خود به سمت بهبودی و تاب‌آوری را هموار کنند.

Thank you so much.

خیلی ممنونم.

(Applause and cheers)

(تشویق)