The shocking danger of mountaintop removal -- and why it must end | Michael Hendryx

Let's say that you wanted to conduct an experiment.

Translator: sahar Tadayyon Reviewer: Sadegh Zabihi

فرض کنید می‌خواهید آزمایشی صورت دهید.

In this experiment,

در این آزمایش،

you randomly assign people to live in blasting zones

افرادی را تصادفی برای زندگی در محدوه منطقه انفجار انتخاب می‌کنید

or in control locations without explosives going off over their heads.

یا در محدوه کنترل شده بدون اینکه ماده‌ای در بالای سرشان منفجر شود.

They live in the community for years,

مردمی درآنجا سالها زندگی می‌کنند،

just downwind and downstream

در پایین دست رود و در جهت جریان باد

from sites where tons of explosives are used almost daily.

منطقه‌ای که در آنجا روزانه مقادیر زیادی ماده منفجره استفاده می‌شود.

And millions of gallons of water contaminated.

و میلیون‌ها گالن آب نیز هر روز آلوده می‌شود.

With random assignment, you could carefully study

با روش جانشینی تصادفی، می‌توانید تاثیرات طولانی مدت

the long-term health effects of living in these blasting communities

زندگی درمنطقه انفجار را بر روی سلامتی مطالعه کنید

without a bunch of annoying confounders and covariates.

بدون نگرانی در مورد محاسبه کوواریانس‌ها و اختلاط‌ها.

Random assignment does wonders.

روش جانشینی تصادفی نتایج شگفت‌آوری دارد.

That would be a rigorous, powerful scientific inquiry

آن، یک روش تحقیقی قدرتمند و دقیق است که

into the effects of these environmental exposures.

تاثیرات این وقایع را برمحیط زیست آشکارمی کند.

Of course, such a study could never be done.

البته اجرای چنین مطالعاتی شدنی نیست.

Most scientists wouldn't have the stomach for it.

بیشتر دانشمندان جسارت انجام چنین مطالعاتی را ندارند.

The institutional review board would never approve it;

هیات نظارت مقالات هم آن را تایید نخواهد کرد.

it would never pass human subjects review,

آن توسط هیچ مسوول بررسی تایید نمی‌شود،

because it would be unethical, immoral.

زیرا غیر اخلاقی است.

And yet in effect, it is happening right now.

اما آن تاثییرات همچنان وجود دارند.

In my mind, this prompts some questions.

این موضوع در ذهنم سوالاتی را مطرح می‌کند.

What is the ethical obligation

وظیفه اخلاقی چیست

of the scientists who believes populations are in danger?

برای دانشمندانی که باور دارند مردمی در خطر هستند؟

How much evidence is enough to be confident of our conclusions?

چقدر مدرک کافی است که به نتیجه‌گیری نهایی مطمئن باشیم؟

Where is the line between scientific certainty and the need to act?

مرز و حد بین قطعیت علمی و نیاز به اجرای آن چیست؟

The unplanned experiment that is happening right now

آن تحقیق جانشینی تصادفی که اکنون در دست انجام است

is called mountaintop removal.

برداشت یا استخراج از قله کوه نام دارد.

The abbreviation for it is MTR.

که به اختصار MTR نامیده می‌شود.

It is a form of surface coal mining

این روش استخراج معدن روباز زغال سنگ است

that takes place in Appalachia, here in the United States.

و این روش درمنطقه اپالاچیا در آمریکا استفاده می‌شود.

MTR occurs in four states: Virginia, West Virginia, Kentucky and Tennessee.

MTR در چهار ایالت ویرجینیا، ویرجینیای غربی، کنتاکی و تنسی استفاده می‌شود.

Over 1.2 million acres have been mined in this way.

بیش از ۱/۲ میلیون هکتار به همین روش استخراج می‌شود.

This is an area about the size of Delaware

این منطقه به بزرگی دلاور است

but it is spread over a footprint

اما تاثیرات آن به وسعت

as large as Vermont and New Hampshire combined.

مجموع ورمنت و نیوهمشایر است.

The process involves clear-cutting ancient Appalachian forest,

این فرآیند در قطع درختان جنگل کهن اپالاچیا دخالت دارد،

home to some of the richest biodiversity on the planet.

جاییکه گونه‌های خیلی خاص گیاهی و جانوری در آن زندگی می‌کنند.

The trees are typically burned or dumped into adjacent valleys.

عموما درختان سوزانده شده و دردره‌های مجاور انداخته می‌شوند.

Then, to reach the buried coal seams,

سپس برای رسیدن به لایه‌های زغال سنگ،

explosives are used to remove up to 800 feet of mountain elevation.

برای برداشتن تا ارتفاع ۲۴۴ متر از کوه از مواد منفجره استفاده می‌شود.

Over 1,500 tons of explosives

بیش از ۱٫۵۰۰ تن ماده منفجره

are used for coal mining in West Virginia alone.

فقط در ویرجینیای غربی برای استخراج استفاده می‌شود.

Every day.

هر روز.

Rock and soil debris is dumped over the valley sides

خاک و سنگ‌های به جامانده در اطراف دره انباشته شده

where it permanently buries headwater streams.

و رها می‌شوند جاییکه سرچشمه آب آنجا روان است.

So far, over 500 mountains have been destroyed.

تا کنون ۵۰۰ کوه تخریب شده‌اند.

About 2,000 miles of streams have been permanently buried.

در حدود ۳٫۰۰۰ کیلومتر از مسیر جریان آب بطور دایم با خاک پر شده است.

Water emerging from the base of the valley fills is highly contaminated

آبی که ابتدای دره را پر می‌کند شدیدا آلوده است

and remains contaminated for decades.

و همچنان دهه‌ها آلوده می‌ماند.

The coal then has to be chemically treated,

زغال سنگ‌ها با مواد شیمیایی آماده می‌شوند،

crushed and washed before it can be transported to power plants and burned.

و قبل از انتقال و سوختن در نیروگاهها شکسته و شسته می‌شوند.

This cleaning takes place on-site.

وتمام این پاکسازی‌ها درهمان محل انجام می‌شود.

The process produces more air pollution

این فرایند آلودگی هوای بیشتری تولید می‌کند.

and contaminates billions of gallons of water with metals,

و میلیون‌ها گالن آب را با فلزات آلوده می‌کند،

sulfates, cleaning chemicals and other impurities.

ناخالصی‌هایی مثل سولفات و مواد شیمیایی پاک کننده.

All of this to produce three percent of US electricity demand --

و تمام این فرایند برای تولید تنها سه درصد برق آمریکا است --

only three percent of US electricity demand.

تنها برای سه درصد برق مصرفی آمریکا.

As you can appreciate, this prompts all sorts of other questions.

همانطور که شما متوجه شدید این مساله سوال‌های دیگری را مطرح می‌کند.

What are the health impacts of mountaintop-removal mining?

روش استخراج از قله کوه چه تاثیراتی بر سلامتی دارد؟

There are over a million people who live in counties where MTR takes place

در منطقه‌ای که MTR انجام می‌شود بیش از یک میلیون نفر زندگی می‌کنند

and millions more downstream and downwind.

و میلیونها نفر هم در پایین رود و در مسیر باد.

What has been the response of industry and government

چه جوابی دولت و صنعت دارند

when these issues are documented?

زمانیکه این مشکلات سندیت پیدا کنند؟

And again, what is the ethical obligation of science

و دوباره، وظیفه اخلاقی علم چیست

when faced with this disturbing situation?

زمانیکه با چنین وضعیت مضطرب کننده‌ای روبرو می‌شود؟

I began to research this issue in 2006.

در سال ۲۰۰۶ من در مورد این مشکل شروع به تحقیق کردم.

I had just taken a job at West Virginia University.

من شغلی در دانشگاه ویرجینیای غربی گرفتم.

Before then, I hadn't done any research related to coal.

قبل از آن، هیچ تحقیقی در مورد زغال سنگ انجام نداده بودم.

But I started to hear stories

اما شروع کردم به شنیدن داستان‌هایی

from people who lived in these mining communities.

از مردمی که در مناطق معدنکاری زندگی می‌کردند.

They said that the water they drank was not clean,

آن‌ها گفتند که آب شرب آن‌ها پاک و تمیز نیست،

that the air they breathed was polluted.

که هوایی که تنفس می‌کنند آلوده است.

They would tell me about their own illnesses

آن‌ها در مورد بیماری‌هایشان به من گفتند

or illnesses in their family.

یا بیماری‌های افراد خانواده‌شان.

They were worried about how common cancer was in their neighborhoods.

آن‌ها در مورد سرطان که در محله‌شان شایع شده بود نگران بودند.

I met with many people in southern West Virginia

با مردم زیادی در جنوب ویرجینیای غربی

and eastern Kentucky

و شرق کنتاکی ملاقات داشتم

to listen to those stories and hear their concerns.

که داستان‌هاشان و نگرانی‌هایشان را بشنوم.

I searched the scientific literature

مطالب علمی را جستجو و بررسی کردم

and was surprised to learn that nothing had been published

و در کمال تعجب مطلبی در این باره نیافتم

on the public health effects of coal mining in the United States.

در مورد تاثیرات استخراج زغال سنگ بر سلامتی در آمریکا.

Let me say that again --

بگذارید دوباره تکرار کنم --

nothing had been published on the public health effects

مطلبی درباره تاثیرات استخراج زغال سنگ

of coal mining in the US.

بر سلامتی در آمریکا منتشر نشده است.

So I thought, "I can make a new contribution,

پس, فکر کردم، «من می‌توانم سهمی در این باره داشته باشم،

no matter what I find,

یافته‌های من هر چه باشد،

to either confirm these concerns or to alleviate them."

آن را برای تایید این نگرانی‌ها یا تسکین آنها بکار می‌گیرم.»

I had no personal or organizational agenda.

من هیچ دستور کاری شخصی با سازمانی نداشتم.

Many of my colleagues initially were skeptical

بسیاری از همکاران من در ابتدا مردد و بدبین بودند

that there would be any link between public health and mining.

که رابطه‌ای بین سلامت عمومی و استخراج معدن وجود داشته باشد.

They predicted that the health problems could be explained by poverty

گمان می‌کردند که توضیح مشکل سلامت آن مردم مربوط به فقر

or by lifestyle issues, like smoking and obesity.

یا سبک غلط زندگی مثل چاقی یا سیگار کشیدن باشد.

When I started, I thought maybe they would be right.

وقتی شروع کردم، پنداشتم که شاید آن‌ها درست می‌گویند.

We started by analyzing existing databases

ما با تحلیل بانک اطلاعاتی موجود شروع کردیم

that allowed us to link population health to mining activity

که به ما اجازه داد پیوندی بین سلامتی و فعالیت معدنی بدهیم

and to control statistically for age, sex, race, smoking, obesity, poverty,

و بطور آماری توانستیم سن، جنسیت، نژاد، دود، چاقی، فقر،

education, health insurance and others we could measure.

تحصیلات، بیمه سلامتی و فاکتور‌های دیگر را کنترل و اندازه‌گیری کنیم.

We found evidence that confirmed the concerns of the residents,

مدارکی یافتیم که نگرانی‌ها را تایید می‌کرد،

and we started to publish our findings.

پس شروع کردیم یافته‌هایمان را منتشرکنیم.

As a very brief summary,

اگر خلاصه بگویم،

we found that people who live where mountaintop removal takes place

ما دریافتیم مردمی که در منطقه استخراج زندگی می‌کنند

have significantly higher levels of cardiovascular disease,

بوضوح درسطح بالاتری به بیماری‌های قلبی عروقی مبتلا می‌شوند،

kidney disease and chronic lung disease like COPD.

همچنین بیماری کلیوی و بیماری مزمن ریوی مثل COPD.

Death rates from cancer are significantly elevated,

نرخ فوت ناشی از سرطان بطور قابل توجهی بالاتر رفته است،

especially for lung cancer.

بخصوص سرطان ریه.

We've seen evidence for higher rates of birth defects

ما مدارکی دیده‌ایم که نشان از افزایش نرخ نقص مادرزادی دارد

and for babies born at low birth weight.

و نوزادان متولد شده با وزن تولد کم.

The difference in total mortality equates to about 1,200 excess deaths

تفاوت سالانه فوت در کل برابر با ۱٫۲۰۰ مرگ بیشتر

every year in MTR areas, controlling for other risks.

در منطقه‌های MTR است با کنترل کردن ریسک‌های دیگر.

Twelve hundred excess deaths every year.

۱٫۲۰۰ فوت بیشتر در سال.

Not only are death rates higher,

نه تنها نرخ فوت بالاتر رفته بلکه،

but they increase as the levels of mining go up

نرخ فوت با افزایش فعالیت معدن کاری هم

in a dose-response manner.

در حالت «واکنش به دوز» بالا می‌رود.

Next, we started to conduct community door-to-door health surveys.

سپس، ما مطالعه سلامتی خانه به خانه آن منطقه را شروع کردیم.

We surveyed people living within a few miles of MTR

ما مردم ساکن در چند مایلی منطقه MTR را مطالعه کردیم

versus similar rural communities without mining.

و با منطقه روستایی مشابه بدون معدن مقایسه کردیم.

Survey results show higher levels of personal and family illness,

نتایج بررسی‌ها سطح بالاتری از بیماری در اشخاص و خانواده‌ها را نشان می‌دهد،

self-reported health status is poorer,

وضعیت گزارش شخصی سلامت ضعیفتر است،

and illness symptoms across a broad spectrum are more common.

و نشانه‌های بیماری در طیف وسیعی در سرتاسر منطفه شایع‌تر است.

These studies are only associational.

این مطالعات مبتنی بر معاشرت‌ها است.

We all know that correlation does not prove causation.

و همه ما می‌دانیم که همبستگی هیچ علیتی را ثابت نمی‌کند.

These studies did not include data

این مطالعات شامل هیج داده آماری

on the actual environmental conditions in mining communities.

براساس موقعیت‌های دقیق محیطی در منطقه‌های معدن کاری نمی‌شد.

So we started to collect and report on that.

پس شروع به جمع آوری و گزارش داده کردیم.

We found that violations of public drinking-water standards

ما تخلفات در استاندارد‌های آب شرب را پیدا کردیم

are seven times more common in MTR areas versus non-mining areas.

که تخلفات هفت برابر بیشتر از مناطق بدون معدن کاری بود.

We collected air samples

ما نمونه‌گیری‌های هوا را جمع‌آوری کردیم

and found that particulate matter is elevated in mining communities,

و سطح یکسری المان‌ها در مناطق معدن کاری از حد معمول بالاتر بود،

especially in the ultra-fine range.

بخصوص ذرات بسیار ریز.

The dust in mining communities contains a complex mixture,

گرد و غبار در مناطق معدن کاری یک مخلوط پیچیده‌ای از مواد مختلف است،

but includes high levels of silica, a known lung carcinogen,

اما شامل مقادیر زیادی از سیلیکا است که عامل شناخته شده در ایجاد سرطان ریه است،

and potentially harmful organic compounds.

و بالقوه برای اندام‌های زیستی مضر است.

We used the dust in laboratory experiments

این غبار را در آزمایشگاه بررسی کردیم

and found that it induced cardiovascular dysfunction in rats.

و دریافتیم که در موش‌ها سبب مشکلات قلبی عروقی می‌شود.

The dust also promoted the development

این غبار همچنین سبب ایجاد

of lung cancer in human in vitro lung cells.

سرطان ریه بر سلول‌های ریه انسانی در محیط کشت آزمایشگاهی شده است.

This is just a quick summary of some of our studies.

این‌ها فقط خلاصه کوتاهی از مطالعاتمان است.

The coal industry does not like what we have to say.

صنعت زغال سنگ شبیه آن چیزی نیست که ما مجبور به گفتن آن هستیم.

Neither does the government in coal country.

و نه شبیه آنچه که دولت کشور دارای زغال سنگ می‌گوید.

Just like the tobacco industry paid for research

همانطور که صنعت تنباکو برای تحقیقات هزینه می‌کند

to defend the safety of smoking,

تا از بی‌ضرر بودن کشیدن سیگار دفاع کند،

so the coal industry has tried to do the same

صنعت زغال سنگ هم همین راه را پیش گرفته است

by paying people to write papers claiming that MTR is safe.

با پرداخت پول به کسانی که در مورد بی‌ضرر بودن MTR بنویسند.

Lawyers have sent me harassing demands under the Freedom of Information Act,

و وکلا تحت قانون آزادی اطلاعات برای من اخطار‌های آزاردهنده فرستاده‌اند.

eventually denied by the courts.

که در نهایت توسط دادگاه رد شده‌اند.

I'd been attacked at public testimony at a Congressional hearing

در مقابل کنگره زمانی که این مشکل را توضیح می‌دادم مورد حمله واقع شدم

by a congressman with ties to the energy industry.

توسط یکی از اعضای کنگره که ارتباطی در صنعت انرژی داشت.

One governor has publicly declared that he refuses to read the research.

یک فرماندار آشکارا اعلام کرده است که نمی‌خواهد این تحقیقات را بخواند و بداند.

And after a meeting with a member of Congress,

بعد از ملاقات با یکی از اعضای کنگره،

in which I specifically shared my research,

که برای او تحقیقاتم را توضیح دادم،

I later heard that representative say they knew nothing about it.

بعد‌ها شنیدم که آن نماینده اظهار کرده بود که چیزی در این باره نمی‌دانستند.

I worked with scientists at the US Geological Survey

من با دانشمندان در سازمان زمین شناسی آمریکا

on environmental sampling for more than two years.

به مدت بیش از دو سال بر روی نمونه‌های محیطی کار کردم.

And just as they were starting to publish their findings,

و زمانیکه یافته‌هایشان را

they were suddenly instructed by their superiors

منتشر می‌کردند ناگهان

to stop work on this project.

توسط مافوقشان متوقف می‌شدند.

In August of this year, the National Academy of Sciences

در اوت امسال، به آکادمی ملی علوم

was suddenly instructed by the federal government

ناگهان از دولت فدرال دستور رسید

to stop their independent review

که مقالات مستقل‌شان

of the public health consequences of surface mining.

درباره تاثیرات معدن کاری بر سلامت عمومی را متوقف کنند.

These actions are politically motivated, in my view.

از نظر من، تمام این اتفاقات بطور سیاسی هدایت می‌شوند.

But there is opposition from researchers, too.

البته محققان مخالف هم هستند.

At conferences or meetings, they express skepticism.

در جلسات تردیدشان را می‌گویند.

OK, we are all taught, as scientists, to be skeptical.

ما دانشمندان آموخته‌ایم شک کنیم.

They ask, "What about this possible explanation?"

می‌پرسند، «در این مورد چه می‌گویید؟»

"Have you considered that alternative interpretation?"

«نظرتان در مورد این تعبیر جایگزین چیست؟»

They wonder, "There must be some confounder that we missed.

آن‌ها فکر می‌کنند که «می‌بایست اختلاط‌های آماری را جا انداخته باشیم.

Some other variable we haven't accounted for."

یا بعضی از متغیرها را در نظر نگرفته باشیم.»

"An in vitro study, what does that prove?"

«و در محیط آزمایشگاهی چه چیزی آن را اثبات می‌کند.»

"A rat study -- how do we know the same effects would be found in people?"

«درمطالعه موشها، ما چطور بدانیم که همان تاثیرات را روی انسان‌ها خواهیم دید.»

Maybe so.

شاید هم درست باشد.

Technically, you have to acknowledge that they could be right,

بطور فنی، مجبورید اعتراف کنید که شاید حق با آن‌ها باشد،

but you know, maybe these health problems

اما بدانید، شاید این مشکلات سلامتی

are not the result of some unmeasured confound.

بخاطرعوامل نادیده نباشد.

Maybe they result from blowing up mountains

شاید آن‌ها ناشی از منفجر کردن کوه‌ها

over people's heads.

بالای سر مردم باشند.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

There can always be doubt, if doubt is what you seek.

شک همیشه هست، اگر شک جستجو می‌کنید.

Because we can never do that defining experiment.

زیرا هیجوقت هیچ تحقیقی را نمی‌توانیم قطعی بدانیم.

Any next study must always be associational.

هر تحقیق بعدی هم باید همیشه مبتنی بر مشارکت باشد.

So perhaps you can understand why I've started to wonder,

پس شاید متوجه شوید چرا من به این فکر کردم

how much evidence is enough?

که چقدر دلیل و مدرک کافی است؟

I've published over 30 papers on this topic so far.

من بیش از ۳۰ مقاله در این موضوع منتشر کرده‌ام.

Along with my coauthors, other researchers have added to the evidence,

در کنارهمکاران من، محققان دیگری هم مدارکی جمع کرده‌اند.

yet government doesn't want to listen,

اما دولت نمی‌خواهد بشنود،

and the industry says it's only correlational.

و صنعت می‌گوید که آن فقط یک همبستگی است.

They say Appalachians have lifestyle issues.

آن‌ها می‌گویند که سبک زندگی مردم اپالاچین مشکل دارد.

As though it had never occurred to us

چرا چنین مشکلاتی برای ما پیش نیامده است

to control for smoking or obesity or poverty or education

آن‌ها باید چاقی یا دود یا فقر و تحصیلات

or health insurance.

یا بیمه سلامت را کنترل کنند.

We controlled for all of those and more.

ما بیش از این موارد را کنترل می‌کنیم.

There comes a point where we don't need more research,

نکته‌ای اینجا هست که ما را از تحقیق بیشتر بی نیاز می‌کند،

where we can't ask people to be unwilling research subjects

جاییکه نمی‌توانیم از مردم بخواهیم بر خلاف میل‌شان مورد تحقیق باشند

so we can do the next study.

تا ما بتوانیم مطالعه بعدی را انجام دهیم.

As scientists, we follow the data wherever it goes,

به عنوان دانشمند، ما داده‌ها را هر سمتی بروند دنبال می‌کنیم،

but sometimes data can only take us so far

اما داده‌ها گاهی ما را تا همین‌جا بیشتر جلو نمی‌برند

and we have to decide, as thinking, feeling human beings,

و مجبوریم انتخاب کنیم، به عنوان انسان دارای فکر و احساس،

what it means and when it is time to act.

داده‌ها چه معنی دارند و کی زمان عمل کردن است.

I think that is true, not only for MTR but for other situations

به نظر من این نه تنها برای MTR صحیح است بلکه برای تمام شرایطی صدق می‌کند

where evidence is strong and concerning but imperfect.

مدارک محکم و نگران کننده هستند اما بی‌نقص نیستند.

And when failing to act if you're wrong means people's lives.

و زمانیکه عمل نکردن در صورتی که حق با شما نباشد به قیمت جان مردم تمام می‌شود.

It may seem strange that there is any controversy

بنظر می‌آید که هرگونه بحث درباره

over the health effects of mountaintop-removal mining.

تاثیرات استخراج معدنی بر قله کوه عجیب است.

But somehow, this subject has wound up

اما این موضوع نگران کننده شده است

in a scientific and political twilight zone

در فضایی بین علم و سیاست

alongside the debate over climate change

در کنار بحث تغییرات آب‌وهوایی

or the argument years ago

یا بحث‌های چند سال گذشته

about whether or not smoking caused cancer.

درباره اینکه کشیدن سیگار باعث سرطان می‌شود یا نه.

In this twilight zone, much of the data seems to point to one conclusion.

در این گرگ‌ومیش، اکثر داده‌ها بنظر یک نتیجه را نشان می‌دهند.

But the economics or the politics or the prevailing public view

اما اقتصاد یا سیاست یا افکار عمومی غالب

insist on the opposite conclusion.

بر نتیجه دیگری اصرار می‌کنند.

When you're a scientist and you think you have a valid insight

وقتی شما محققی هستید که بینش درونی درستی دارید

where the health of entire populations is at stake

جاییکه سلامت تمام مردم در خطر است

but you find yourself trapped

اما خودتان را در تله می‌یابید

in this twilight zone of denial and disbelief,

در این گرگ‌ومیش بی‌ایمانی و تکذیب،

what is your moral and ethical obligation?

وظیفه اخلاقی شما چیست؟

Obviously, scientists are responsible for telling the truth as they see it,

بدون تردید، دانشمندان در ابراز حقیقتی که می‌بینند مسئول هستند،

based on evidence.

حقیقتی که بر طبق شواهد است.

Simply stated, we have an obligation to stand up for the data.

همانطور که گفته شد، ما وظیفه داریم از داده‌ها دفاع کنیم.

It can be extremely frustrating to wait around for public opinion

این خیلی ناامید کننده است که برای اجماع عمومی یا سیاسی صبر کنید

or political consensus to catch up to the scientific understanding.

تا به سطح درک علمی برسد.

But the more controversial the subject and the more frustrating the debate,

اما هرچه موضوع حساس‌تر و جنجالی‌تر می‌شود

the more critical it is for scientists to preserve our objectivity

برای دانشمندان پایبندی به بی‌طرفی

and our reputation for integrity.

و شهرت اعتبار سخت‌تر می‌شود.

Because integrity is the coin of the realm

چراکه راستی هسته مناقشه

in scientific and public policy debate.

حوزه علم و سیاست عمومی است.

In the long run,

در بلند مدت،

our reputation for integrity is the most powerful tool that we have,

شهرت ما در راستگویی قوی‌ترین وسیله است که داریم،

even more powerful than the data itself.

حتی قوی‌تر از خود داده‌ها.

Without an acknowledged integrity on the part of scientists,

بدون اعتبار شناخته شده طرف دانشمند،

no amount of data will ever convince people

هیچ میزانی از اطاعات هرگز مردم را قانع نمی‌کند

to believe painful or difficult truths.

تا یک حقیقت دردناک یا سخت را باور کنند.

But when we cultivate and guard our reputation for integrity,

اما زمانیکه از شهرتمان به راستگویی حفاظت می‌کنیم،

when we patiently stand up for the data and keep doing the studies

زمانیکه با صبر از داده‌هایمان دفاع می‌کنیم و مطالعات را ادامه می‌دهیم

and keep calmly bringing the results to the public,

و نتایج را به آرامی عمومی می‌کنیم،

that's when we have our greatest impact.

آنجاست که بیشترین تاثیر را داریم.

Eventually, scientific truth does and will win out.

در نهایت، حقایق علمی است که پیروز می‌شود.

How many lives will be lost while we wait?

در طی این انتظار چندین زندگی را از دست خواهیم داد؟

Too many already.

تا کنون که بسیار بوده است.

But prevail we will.

اما پیروز خواهیم شد.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)