What if a US presidential candidate refuses to concede after an election? | Van Jones

Transcriber: Ivana Korom Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Translator: M.A Setayeshfard Reviewer: Masoud Motamedifar

OK, as an attorney, as a political commentator,

خب، به عنوان یک وکیل، به عنوان یک مفسر سیاسی،

and frankly, as a former White House official,

و صادقانه، به عنوان یک مقام پیشین کاخ سفید،

I used to think I knew a lot

سابقا فکر می‌کردم خیلی زیاد می‌دانم

about how America picks a president.

درباره اینکه چگونه آمریکا رئیس‌جمهور انتخاب می‌کند

I was wrong, I did not know.

در اشتباه بودم، نمی‌دانستم.

And this year,

و امسال

I've been doing some research into some of the fine print

در حال انجام تحقیقی در میان برخی از جزئیات مغفول

and all the different things in our constitution

و همهٔ چیزهای مختلف در قانون اساسی‌مان بوده‌ام

that we never talk about,

که هرگز درموردشان صحبت نمی‌کنیم

and I've discovered some legal loopholes

و تعدادی از خلأ‌های قانونی را کشف کرده‌ام

that shocked me,

که مرا تکان داد،

I guarantee will shock you,

ضمانت می‌کنم که شما را تکان خواهد داد،

and could determine the way

و می‌تواند راهی

برای مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ تعیین کند.

that the presidential election of 2020 turns out.

به عنوان مثال، آیا می‌دانستید بر اساس قانون اساسی ما،

For instance, did you know that under our constitution

a presidential candidate could actually lose the popular vote,

یک نامزد ریاست‌جمهوری می‌تواند عملا رای مردم را از دست دهد،

fail to get a majority in the electoral college,

نتواند اکثریت آرای الکترال را کسب کند،

refuse to concede,

از پذیرش شکست امتناع کند،

manipulate hidden mechanisms in our government

مکانیسم‌های پنهان در دولت‌مان را دستکاری کند

and still get sworn in as the president of the United States of America?

و باز هم به عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا سوگند یاد کند؟

That's a true fact.

این یک واقعیت است.

I know it sounds like some crazy "House of Cards" episode,

می‌دانم شبیه قسمت احمقانه‌ای از «سریال خانه پوشالی» به‌نظر می‌رسد

and I wish it was,

و ای کاش این بود،

because then we could just change the channel,

زیرا می‌توانستیم کانال راعوض کنیم

but I just described to you a real-world, real-life possibility

اما من برای شما صرفاً یک دنیای واقعی را توصیف کردم، امکان زندگی واقعی

that could occur this year, the year I'm talking, in 2020,

که می‌تواند امسال، سالی که در آن صحبت می‌کنم در ۲۰۲۰،

or in some other year,

یا در سالی دیگر رخ دهد،

if we don't fix some of these glitches in our system.

اگر برخی از این مشکلات را در نظام‌مان برطرف نکنیم.

So if you think, though,

با این همه اگر فکر می‌کنید

that the American people's choice in a US presidential election

که انتخاب مردم آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده

should actually be sworn in to become president of the United States,

در واقع باید به عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده سوگند یاد کند،

please pay attention to this talk.

لطفا به این صحبت توجه کنید.

I'm going to teach you how to stop a coup, OK?

می‌خواهم به شما یاد بدهم که چگونه کودتا را متوقف کنید، خب؟

Now, where to begin?

حالا از کجا شروع کنیم؟

Alright, how about this:

بسیار خوب، این چطور است:

It turns out that one of the main safeguards of US democracy

مشخص شده است که یکی از حفاظ‌های اصلی‌ دموکراسی ایالات‌متحده

is not in the constitution at all.

اصلاً در قانون اساسی نیست.

It's not in the law at all.

اصلا در قانون مدنی نیست.

It's actually just a little tradition, it's a little custom.

در واقع، تنها سنتی مختصر است، رسمی جزئی است.

And yet, this one voluntary gesture

و با این وجود، این رفتار داوطلبانه

is one of the main reasons

یکی از دلایل اصلی است

that you almost never have riots and bloodshed and strife

که شما تقریباً هرگز شورش و خونریزی و درگیری

after a US election.

پس از انتخابات آمریکا ندارید.

What I'm talking about is a concession speech.

چیزی که در مورد آن صحبت می‌کنم سخنرانی پذیرش شکست است.

OK, it's ironic,

خوب، طعنه آمیز است،

it's the one speech no presidential candidate ever wants to give,

این تنها سخنرانی است که هیچ نامزد ریاست جمهوری هرگز نمی‌خواهد ایراد کند،

and yet, it is that public address

و با این وجود، آن خطابه عمومی

that is most important for the health

مهمترین چیز برای صحت

and the well-being of our nation.

و سامان کشور ما است.

It's that speech, you know, when a presidential contender gives,

این همان سخنرانی است که یک مدعی ریاست جمهوری ارائه می‌کند،

it's after the advisers come and the media tells them,

پس از آن که مشاوران می‌آیند و رسانه‌ها به آن‌ها می‌گویند:

"Look, you're not going to get enough votes

«ببینید، شما آرای کافی برای رسیدن

to be able to hit that magic number of 270 electoral college votes.

به آن عدد جادویی ۲۷۰ آرای الکترال را بدست نمی آورید.

You're just not going to get there."

قطعا به آنجا نمی‌رسید.»

At that moment --

در آن لحظه

you don't think about this,

شما درباره این فکر نمی‌کنید،

but the fate of the entire republic

ولی سرنوشت تمام جمهوری

is in the hands of a single politician

به دست سیاستمداری واحد

and their willingness to walk out there

و آمادگی اوست تا آنجا را ترک کند

and stand in front of their family and stand in front of the cameras

و در مقابل خانواده‌اش بایستد و در مقابل دوربین‌ها بایستد

and stand in front of the whole nation

و در مقابل کل ملت بایستد

and say, "I am conceding the race, voluntarily.

و بگوید، «من داوطلبانه رقابت را واگذار می‌کنم.

Thank you to my supporters.

از حامیانم متشکرم،

The other person has won now, congratulations to them,

اکنون شخص دیگر پیروز شده است، تبریک می‌گویم به آن‌ها،

let's unite behind them, let's move on, let's be one country.

بیایید پشت‌سرشان متحد شویم، بیایید شروع کنیم، بیایید یک کشور باشیم.

God bless America."

خداوند آمریکا را حفظ کند.

You've seen it a thousand times.

شما این را هزاران بار دیده‌اید،

Make no mistake,

اشتباه نکنید،

this is a remarkable tradition in our country.

این سنتی قابل توجه در کشور ماست.

Because at that moment,

زیرا در آن لحظه،

that candidate still has at her command

نامزد یاد شده هنوز لشکری از فعالان انتخاباتی

a nationwide army of campaign activists,

را در سراسر کشور زیر فرمان خود دارد،

of die-hard partisans,

از حامیان سرسخت،

tens of thousands of people.

ده‌ها هزار نفر از مردم.

به همین راحتی می‌توانند اسلحه‌ها را بردارند،

They could just as easily take up arms,

take to the streets,

به خیابان‌ها بروند،

they could do whatever they want to.

می‌توانند هر کاری انجام دهند.

But that concession speech instantly demobilizes all of them.

ولی آن سخنرانی پذیرش شکست فورا همهٔ آن‌ها را متوقف و متفرق می‌کند.

It says, "Hey, guys, stand down.

نامزد شکست خورده می‌گوید: آقایان و خانم‌ها دست نگه دارید

Folks, it's over."

عزیزان، انتخابات تمام شد.

Moreover, that concession speech

در ضمن، آن سخنرانی پذیرش شکست

helps the tens of millions of people who voted for that person

به ده‌ها میلیون نفر از مردمی که به آن شخص رای دادند

to accept the outcome.

در پذیرش نتیجه کمک می‌کند

Acknowledge the winner, however begrudgingly,

برنده را تصدیق کنند، هر چند با اکره،

and then just get up the next morning,

و صبح روز بعد از خواب برخیزند،

go to work, go to school,

بروند سر کار، بروند مدرسه،

maybe disappointed

ممکن است ناامید باشند

but not disloyal to America's government.

اما در برابر دولت آمریکا بدعهد نمی‌باشند.

And even more importantly,

و مهم‌تر از همه،

that concession speech has a technical function

سخنرانی پذیرش شکست کارکردی تخصصی دارد

in that it kind of allows all the other stuff

از این نظر که به نوعی امکان می‌دهد به سایر مواردی

that our constitution requires after the voting,

که قانون اساسی‌مان پس از انتخابات الزام می‌کند،

and there are a bunch of steps like,

و در قانون یک سری مرحله‌ها وجود دارد مانند

you've got the electoral college that has got to meet,

مجمع گزینندگان را دارید که باید تشکیل جلسه دهد.

کنگره را دارید که باید انتخاب مجمع گزینندگان را تصویب کند،

you've got Congress who's got to ratify this thing,

you've got an inauguration to be had,

شما باید یک مراسم معارفه داشته باشید،

all that stuff can just move ahead on automatic pilot

همه آن کارها تنها به صورت خودکار پیش می‌رود

because after the concession speech,

زیرا بعد از سخنرانی پذیرش شکست

every subsequent step

هر گام بعدی که هست

to either reinstate the president or elevate a new president

چه ابقای رئیس‌جمهور چه برکشیدن رئیس‌جمهوری جدید

just happens on a rubber-stamp basis.

بدون بررسی زیاد اتفاق می‌افتد.

The constitution requires it, but it's a rubber stamp.

قانون این مراحل را لازم می‌داند اما قابل چون و چرا است

But we sometimes forget, candidates do not have to concede.

با این حال ما گاهی فراموش می‌کنیم، نامزدها مجبور به پذیرش شکست نیستند.

There's nothing that makes them concede.

چیزی وجود ندارد که به پذیرش شکست مجبورشان کند.

It's just a norm in a year in which nothing is normal.

این تنها یک قاعده‌ است در سالی که در آن هیچ چیز عادی نیست.

So what if a losing candidate simply refuses to concede?

خب چه می‌شود اگر نامزد شکست خورده به سادگی از پذیرش شکست امتناع کند؟

What if there is no concession speech?

چه می‌شود اگر سخنرانی پذیرش شکست نباشد؟

Well, what could happen might terrify you.

خب، چیزی که می‌تواند رخ دهد ممکن است شما را وحشت زده کند.

I think it should.

فکر می‌کنم باید وحشت کرد

First, to give you the background,

ابتدا برای دادن دورنما به شما

let's make sure we're on the same page,

بیایید مطمئن شویم که اتفاق نظرداریم

let me give you this analogy.

بگذارید این تشبیه را به شما ارائه دهم

دربارهٔ انتخابات ریاست جمهوری مثل یک بازی بیسبال فکر کنید.

Think about a presidential election as a baseball game.

The end of the ninth inning,

پایان دور نهم، ( دست آخر)

whoever is ahead wins, whoever is behind loses.

هرکسی که جلو باشد می‌برد. هرکسی که عقب باشد می‌بازد.

That's baseball.

این بیسبال است.

But could you imagine a different world

اما می‌توانید جهان متفاوتی را تصور کنید؟

in which, in baseball,

که در آن بیسبال،

there were actually 13 innings, or 14 innings, not just nine.

عملا ۱۳ دست، یا ۱۴ دست باشد، نه فقط ۹ دست.

But we just had a weird tradition.

اما ما فقط یک سنت عجیب و غریب داشتیم.

If you are behind in the ninth inning,

اگر در دست نهم عقب باشید،

you just come out and concede.

در همان دم بیرون می‌آیید و قبول شکست می‌کنید.

Alright?

بسیار خب؟

So all those other innings don't matter.

از این رو همه آن مراحل دیگر، اهمیت ندارند.

That's really how the presidential elections work in America.

این درواقع نحوه کارکردن انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا است.

Because the constitution actually spells out

به سبب آنکه قانون اساسی درواقع دومجموعه متفاوت

two different sets of innings.

از مراحل را جزء به جزء توضیح می‌دهد.

You've got the popular election process that everybody pays attention to.

شما فرآیند انتخابات عمومی را دارید که همه به آن توجه می‌کنند.

And then you've got the elite selection process

و سپس فرآیند گزینش نخبگان را دارید

that everybody essentially ignores.

که همه اساسا نادیده می‌گیرند.

But in a close election,

ولی در یک انتخابات تنگاتنگ.

if nobody concedes,

اگر هیچ کس شکست را نپذیرد،

the second invisible process,

دومین فرآیند پنهان،

these extra innings if you will,

در صورتیکه شما این مراحل اضافه را بخواهید،

they actually matter a whole lot.

آن‌ها در واقع بسیار مهم می‌شوند.

Let me explain.

اجازه دهید توضیح دهم.

That first set of innings, popular election,

اولین مجموعه مراحل، یعنی انتخابات عمومی،

it's what you think about

چیزی است که به یاد می‌آورید

when you think about the presidential election.

هنگامی که به انتخابات ریاست جمهوری فکر می‌کنید.

It's the primaries, the caucuses, the debates,

انتخابات‌های مقدماتی، جلسه‌های رایزنی، مناظره‌ها

the conventions, it's election night,

همایش‌های تعیین نامزد نهایی، شب انتخابات

it's all that stuff.

همه آن چیزهاست.

Most of the time, the loser on election night

اغلب اوقات، بازنده در شب انتخابات

at that point just concedes.

در آن لحظه صرفا قبول شکست می‌کند.

Why? "The American people have spoken."

چرا؟ «مردم آمریکا نظرشان را بیان کرده‌اند»

All that.

همه آن‌ها.

But according to the constitution, the game is technically not over.

اما با نگاهی دقیق بر طبق قانون اساسی، مسابقه تمام نشده است.

After the cameras go away,

پس از آنکه دوربین‌ها رفتند،

after the confetti's swept away,

پس از آنکه کاغذ رنگی‌ها را جمع کردند،

the constitution requires this whole other set of innings.

قانون اساسی تمامی این مجموعه مراحل دیگر را الزام می‌کند.

This elite selection process stuff,

این کار فرآیند گزینش نخبگان،

and this is all behind closed doors,

و این همه پشت درهای بسته است،

it's among government officials.

در میان مقامات دولتی است.

And this process goes from the end of the vote counting in November,

و این فرآیند از پایان شمارش آرا در ماه نوامبر آغاز می‌شود،

through December all the way and then January.

به طور کامل سرتاسر دسامبر و سپس ژانویه.

You just never think about it,

شما هیچ تصوری از آن ندارید،

به سبب آنکه برای نسل‌های متمادی

because for so many generations,

these extra innings haven't mattered much

این مراحل اضافی اهمیت زیادی نداشته‌اند.

because the election-night loser just concedes.

به سبب آنکه بازنده شب انتخابات بلافاصله شکست را می‌پذیرد.

So this other stuff is just a formality.

بنابراین کارهای دیگر تنها یک تشریفات است.

Even in 2000,

حتی در سال ۲۰۰۰،

vice president Al Gore gave up

معاون رئیس جمهور، ال‌گور تسلیم شد،

as soon as the Supreme Court ordered an end to the vote counting.

به محض اینکه دیوان عالی دستور پایان برای شمارش آرا را داد،

Gore did not continue the fight into the state legislatures,

ال‌گور کشمکش با مجالس قانون‌گذاری ایالتی را ادامه نداد،

into the electoral college,

با مجمع گزینندگان،

into Congress,

با کنگره،

he didn't try to discredit the results in the press.

برای بی‌‌اعتبار ساختن نتایج در رسانه‌ها تلاش نکرد.

Frankly, he didn't send his supporters out into the streets

رک و پوست کنده بگویم، حامیانش را به سوی خیابان‌ها نفرستاد

with protest signs

با پلاکاردهای اعتراض

or pitchforks or long guns.

یا چنگک‌های کشاورزی یا تفنگ‌های لوله بلند.

As soon as the court said the vote count is done,

به محض اینکه دیوان عالی گفت که شمارش رای انجام شده است،

he just conceded to George W. Bush.

بلافاصله از جرج بوش پسر شکست را پذیرفت.

به دلیل آنکه پذیرش فرمان دیوان عالی آن چیزی است که انجام می‌دهیم

Because that's what we do,

that's just kind of how we do things around here.

یک‌جورهایی این تنها روش انجام کارها در اینجا است.

You don't fight in the extra innings.

شما در مراحل اضافی مبارزه نمی‌کنید

Until maybe 2020,

احتمالا تا سال ۲۰۲۰،

when one major candidate is already saying

وقتی یکی از نامزدهای اصلی حالا می‌گوید

he may not accept the results of the vote counting.

که ممکن است نتایج شمارش آرا را نپذیرد.

Curse you 2020.

لعنت به تو سال ۲۰۲۰،

So what can happen instead?

بنابراین در عوض چه اتفاقی می‌تواند بیفتد؟

Instead of conceding,

بجای پذیرش شکست،

a losing candidate could launch a ferocious fight to grab power anyway.

یک نامزد شکست خورده می‌تواند نبرد بی‌امانی را شروع کند برای ربودن قدرت از هر راهی.

Or to hold onto power anyway.

یا حفظ قدرت به هر طریقی.

In the courts, yes.

با دادگاه‌ها، بله.

But also in the state houses, electoral college, even in Congress.

همچنین با مجالس قانون گذاری ایالتی، با مجمع گزینندگان، حتی با کنگره.

به عنوان نمونه آن‌ها می‌توانند، ده‌ها دادخواست قضایی ثبت کنند

They could file, for instance, dozens of lawsuits

attempting to block the counting of millions of, like, mail-in ballots,

که تلاش می‌کند تا مانع شمارش میلیون‌ها برگه رای مانند برگه‌های رای پستی شود،

saying they should all be thrown out, they're all fraudulent.

گفتن اینکه باید همه کنار گذاشته شود، همه ساختگی هستند.

Then, they could demand

سپس، می‌توانند خواستار

that the states refuse to certify the election

امتناع ایالت‌ها از تایید صحت انتخابات شوند

because of all this alleged fraud,

بخاطر تمام این تقلب‌های ادعا شده

or interference from a foreign power.

یا دخالت از جانب یک قدرت خارجی.

Or the loser's party could send a rival slate of electors

یا حزب بازنده می‌توانند فهرستی رقیب از گزینش‌گران را

to the electoral college or to Congress,

به مجمع گزینندگان یا کنگره روانه کنند،

and say, "We're the real electors,"

و بگویند: ما گزینش‌گران اصلی هستیم،

and create a whole situation with that.

و وضعیتی سراسر بحرانی با آن ایجاد کنند.

Any of this stuff could create such a mess

هر یک از این موارد می‌تواند چنان بهم‌ریختگی

in the electoral college and the Congress,

در مجمع گزینندگان و کنگره ایجاد کند

that the whole matter just winds up in front of the House of Representatives

که تمام ماجرا سر از مجلس نمایندگان دربیاورد

for the first time since the 1800s.

برای اولین بار از دهه ۱۸۰۰.

Now, here's where it gets totally crazy.

حالا، اینجا جایی است که کاملا احمقانه می‌شود.

If the presidential election winds up in the House of Representatives,

اگر انتخابات ریاست جمهوری سر از مجلس نمایندگان دربیاورد،

they don't have to pay any attention at all to the popular vote

آن‌ها مجبور نیستند توجهی به رای مردم

or the electoral vote.

یا رای مجمع‌گزینندگان کنند.

It's like the election never happened.

مثل اینکه هرگز انتخابات رخ نداده است.

And then it gets even crazier.

و بعد حتی احمقانه‌تر می‌شود.

The final tally in the House is taken not by delegates

شمارش آخر در مجلس نه از نمایندگان

but by delegation.

بلکه از گروه نمایندگان گرفته می‌شود

In other words,

به عبارت دیگر،

individual congresspeople don't get to vote.

اعضای کنگره به صورت مجزا رای نمی‌دهند.

این کار توسط ایالت‌ها انجام می‌شود.

It's done by states.

Now, get your head wrapped around this.

حالا، شش دانگ حواستان را به اینجا بدهید

In 2020, the majority of Americans live in blue states,

در ۲۰۲۰، اکثریت آمریکایی‌هادر ایالت‌هایی با گرایش به حزب دموکرات زندگی می‌کنند.

but there are more red states.

ولی تعداد ایالت‌های با گرایش به جمهوری‌خواهان بیشتر است

So there's a possibility

بنابراین یک احتمال وجود دارد

that the Republicans in the House of Representatives

که جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان

could just anoint their candidate to be president,

بتوانند نامزد خود را برای رئیس جمهور شدن انتخاب کند،

even without the popular vote,

حتی بدون رای مردم

or a majority in electoral college.

یا اکثریت در مجمع گزینندگان

That could happen.

این وضعیت می‌تواند اتفاق بیفتد

Now some people would call that outcome

حالا برخی از مردم آن نتیجه را

a perfectly legal,

کاملا قانونی خواهند دانست،

perfectly constitutional coup

یعنی کودتای کاملا قانونی

against the very idea of majority rule in the United States.

برخلاف همین قاعدهٔ انتخاب اکثریت در ایالات متحده.

That is possible under our constitution,

این رخداد بر اساس قانون اساسی ما امکان‌پذیر است،

and it can happen this year.

و می‌تواند امسال اتفاق بیفتد

So what can you do about it?

خب چه کاری می‌توانید انجام دهید؟

OK now, keep in mind,

فعلا، به یاد داشته باشید،

if the margin of the victory is so massive,

اگر فاصله چیرگی بسیار زیاد باشد،

it's truly massive,

واقعا زیاد باشد،

the losing candidate's political party is going to walk away

حزب سیاسی نامزد بازنده از فعالیت دست خواهند کشید

and just let their leader go down.

و رهبرشان را رها می‌کنند تا مغلوب شود.

Nobody is going to risk a constitutional crisis

هیچکس نمی‌خواهد با ایجاد یک بحران قانون اساسی خطرکند

to save somebody who is super unpopular.

برای نجات کسی که فوق العاده نامحبوب است.

But if the race is close,

ولی اگر رقابت تنگاتنگ است،

all bets are off.

نتیجه را نمی‌شود حدس زد

And then the fight could continue long past election night.

و کارزار می‌تواند مدت زیادی بعد از شب انتخابات ادامه یابد

You could be, you know, trying to deal impact

شما می‌توانید جهت کنترل تاثیر شدید این فرآیند دیگر تلاش کنید

this whole other process you never heard of before.

که دربارهٔ آن هرگز پیش‌تر چیزی نشنیدید.

You're going to have to be lobbying,

شما بعدا باید لابی‌گری کنید،

protesting, speaking out, contacting lawmakers,

اعتراض کنید، اظهارنظر کنید با قانون‌گزاران تماس بگیرید

a whole other process you've never done before.

تمام کارهای متفاوتی که هرگز پیش‌تر انجام نداده‌اید.

So landing in this completely unfamiliar scenario,

پس هنگامی که با این سناریوی بکلی ناآشنا به دردسر افتادید،

what can you do?

چه کاری می‌توانید انجام دهید؟

How are we supposed to act?

چگونه باید عمل کنیم؟

What are we supposed to do in this situation?

قرار است در این شرایط چه کار کنیم؟

There's basically three things that matter.

اساسا اینجا سه چیز مهم است.

Number one, get informed.

شماره یک، آگاه شوید.

A number of progressive organizations are already working hard

در حال حاضر تعدادی از سازمان‌های مترقی سخت کارمی‌کنند

to warn Americans about this growing threat to our democracy.

تا به آمریکایی‌ها در مورد این تهدید رو به رشد برای دموکراسی‌مان هشدار دهند.

Some organizations you could look into and research for yourself:

برخی سازمان‌ها که برای خودتان می‌توانید بررسی و تحقیق کنید:

choosedemocracy.us,

choosedemocracy.us

electiontaskforce.org,

electiontaskforce.org

protectdemocracy.org,

protectdemocracy.org

mobilize.us,

mobilize.us

allamericans.org,

allamericans.org

civicalliance.com

civicalliance.com

and the Fight Back table at demos.org.

و Fight Back Table در demos.org

All these groups are working on this.

همه این گروه‌ها روی این موضوع کار می‌کنند

Now, on the right, if that's your cup of tea,

حالا، برای محافظه‌کارها، اگر گرایش‌های جمهوری‌خواهانه دارید

you could also check out The Heritage Foundation

همچنین می‌توانید از «بنیاد هریتج»

or the Government Accountability Institute.

یا «موسسه دولت پاسخ‌گو» بازدید کنید.

They are focused on voter fraud.

آن‌ها روی تقلب در انتخابات متمرکز شده‌اند.

But you've got to get informed, no matter what side you're on.

ولی باید آگاه شوید، اهمیتی ندارد که از کدام حزب حمایت می‌کنید.

Also, number two,

همچنین، شماره دو،

you've got to get loud.

باید سر و صدا کنید،

You've got to get loud.

باید سر و صدا کنید.

Situation like this, these days, everybody is a media channel.

وضعیتی شبیه این، این روزها، هرکسی یک کانال رسانه است.

You are the media.

شما رسانه‌اید.

So use your own voice.

پس از صدای خودتان استفاده کنید.

And when you do, my advice:

و هنگامی که آن کارها را انجام می‌دهید، توصیه من این است:

speak to universal American values, not the partisan stuff, OK?

درباره ارزش‌های فراگیر آمریکایی صحبت کنید، نه چیزهای طرفدارانه، خب؟

Speak to the American values that every American should be down with,

درباره ارزش‌های آمریکایی صحبت کنید که هر آمریکایی‌ از آن حمایت می‌کند،

no matter what party they're in.

مهم نیست که از کدام حزب‌اند.

The idea that every voter counts

این ایده که هر یک از رای دهنده‌ها حساب شوند

and that every vote should be counted,

و هر یک از آرا را باید شمارش کرد،

that's an American value, period.

یک ارزش آمریکایی است، تمام.

The notion that the majority should rule in America,

این تصور که در آمریکا اکثریت باید حکومت کنند،

that's an American value.

یک ارزش آمریکایی است.

The idea that an incumbent president

ایده‌ای که یک رئیس جمهور مستقر

should concede honorably and graciously

باید با سرافرازی و بزرگواری شکست را بپذیرد

and ensure a peaceful transfer of power,

و انتقال صلح آمیز قدرت را تضمین کند،

به جای تلاش برای استفاده از هر راه ممکنی

rather than trying to use every trick in the book

برای چسبیدن به قدرت،

to hang on to power,

that's an American value too.

هم یک ارزش آمریکایی است.

اگر به آن ارزش‌ها پایبند باشید،

If you stick with those values,

you're going to be heard by a lot more people

جمعیت بیش‌تری شما را می‌پذیرد

و کمک می‌کند تا مردم کشور دورهم جمع شود

and help bring the country together.

و در آخر، عزیزان متاسفم، رای دادن کافی نیست،

And lastly, sorry folks, voting is not enough,

You're going to have to get active, get involved.

باید بعدا فعال شوید، باید درگیر شوید.

You could join and support with your money.

شما می‌توانید ملحق شوید و با سرمایهٔ خود حمایت کنید.

Some existing organizations, powerful groups,

بعضی از سازمان‌های موجود، گروه‌های قدرتمند،

like the Leadership Conference on Civil Rights,

مانند: کنفرانس رهبری در حقوق مدنی،

the ACLU,

اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا،

NAACP, Legal Defense Fund,

انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان صندوق حمایت حقوقی،

Indivisible, ColorOfChange.org,

جنبش «غیرقابل تقسیم»، ColorOfChange.org

این گروه‌ها قرار است در دادگاه‌ها مبارزه کنند،

these groups are going to be fighting in the courts,

fighting in Congress,

در کنگره مبارزه کنند،

to try to make sure that we have a fair outcome.

می‌خواهند برای اطمینان از داشتن یک نتیجه منصفانه تلاش کنند.

Those groups could use your help and your donations.

این گروه‌ها می‌توانند از کمک‌ها و مبالغ اهدایی شما استفاده کنند.

But if it gets to the point

اما اگر کار به جایی رسید

where you feel

که احساس می‌کنید

that you have to take it to the streets,

که باید اعتراض‌تان را به خیابان‌ها بکشانید.

that you're going to have to go outside

اینکه بعدا باید بیرون بروید،

and demonstrate and march and protest,

تظاهرات کنید، راه‌پیمایی کنید، اعتراض کنید

please do it peacefully.

لطفا این کار را مسالمت آمیز انجام دهید.

This is not just philosophy or morality.

این تنها فلسفه یا اخلاق نیست.

A lot of studies have shown

مطالعات بسیاری نشان داده‌اند

that it's the peaceful protests

که اعتراض‌های مسالمت‌آمیز

that are more successful at challenging these would-be dictators

در به چالش کشیدن این رهروان خودکامگی

and reversing coup attempts.

و متوقف کردن کودتاها موفق‌ترند

It's the peaceful ones, why?

مسالمت‌آمیزها موفق‌ترند، چرا؟

Because when the protests turn violent,

زیرا وقتی اعتراض‌ها به خشونت کشیده می‌شود،

all that chaos and carnage actually chases away supporters.

همه آن هرج و مرج و کشتار در عمل حامیان را وادار به فرار می‌کند.

So rather than demonstrations getting bigger,

پس به جای بزرگترشدن تظاهرات و اعتراض‌ها،

and the protests getting bigger,

و گسترده شدن اعتراض‌ها

they start to shrink.

شروع به کوچک شدن می‌کنند

Then the government looks reasonable when it cracks down.

از این رو دولت در زمان سرکوب منطقی به نظر می‌آید.

So it's actually a lot better

پس در واقع خیلی بهتر است

to follow the guidance of the late great Gene Sharp.

تا راهنمایی‌های مرحوم جین شارپ بزرگ را دنبال کنید.

Now he has written beautifully and well

او به زیبایی و خوبی

about how strategically you can roll back a coup

درباره شیوه راهبردی حنثی‌سازی یک کودتا نوشته است

just using very smart, very disciplined, very nonviolent protest.

تنها با استفاده از اعتراضی بسیار هوشمندانه بسیار با نظم، بسیار مسالمت‌آمیز.

And a lot of his best ideas, and people have been influenced by that,

و تعداد زیادی از بهترین ایده‌هایش، که مردم را تحت تاثیر قرار داده‌اند

are available in a new guidebook called,

در یک کتاب راهنمای جدید در دسترس است،

"Hold the Line."

با نام «ایستادگی کنید»

You can look it up,

می‌توانید درموردش جستجو کنید

it's called "Hold the Line, The Guide to Defending Democracy."

این کتاب «ایستادگی کنید، راهنما برای دفاع از دموکراسی» نامیده شده است.

You can get that at holdthelineguide.com.

می‌توانید آن را از سایت holdthelineguide.com تهیه کنید.

And that can give you a real good framework

و آن کتاب می‌تواند به شما یک چارچوب عملی صحیح بدهد

to move forward in a smart, peaceful way

تا با روشی هوشمندانه و مسالمت‌آمیز پیش بروید.

if you feel that you've got to take it to the streets.

اگر فکر می‌کنید باید اعتراض‌تان را به خیابان‌ها بکشانید

Now look,

حالا ببیند،

I know all this stuff is overwhelming,

می‌دانم همه این مسائل طاقت‌فرسا هستند،

and I've got to admit, some of these steps may not be enough.

و باید اقرار کنم، برخی از این مراحل می‌تواند ناکافی باشد.

A truly rogue president

یک رئیس‌جمهور واقعا سرکش

could call on private armed militia

می‌تواند از شبه نظامیان خصوصی مسلح بخواهد

to try to intimidate lawmakers into keeping him or her in power.

برای مرعوب کردن قانون‌گذاران در راستای حفظ او در قدرت تلاش کنند.

Or they could just abuse their emergency powers

یا از اختیارات ویژه‌شان سوء استفاده کنند

and try to stay in office indefinitely.

تا برای مدتی نامشخص بر سر کار بمانند

So we've got some real problems in our system.

پس ما چند مشکل واقعی در نظام‌مان داریم.

The best way to stop a coup

بهترین راه برای جلوگیری از یک کودتا

is to update and strengthen our democratic system

به‌روز کردن و تقویت نظام دموکراتیک‌مان است،

as soon as this election is over.

به محض اینکه این انتخابات تمام شد

Maybe we need to rethink, reimagine or just get rid of

شاید نیاز داریم تا دوباره فکر کنیم، دوباره تصور کنیم یا تنها در وهله اول

this whole electoral college, extra inning thing in the first place.

از تمام این مجمع گزینندگان، یا چیزهای مربوط به مراحل اضافه، خلاص شویم

I know for sure

به طور قطع می‌دانم

we've got to do a better job of protecting voter rights,

که باید در حفاظت از حقوق رای دهندگان کار بهتری انجام دهیم،

of prosecuting voter intimidation

از پیگرد قانونی نسبت به ارعاب رای دهنده‌گان

and also making sure we've got the technology

و نیز مطمئن شدن از اینکه این فناوری را داریم

that nobody needs to be afraid of voter fraud.

که هیچ کس نیازی ندارد تا از تقلب در انتخابات نگران باشد.

These are the steps that we're going to have to take

این‌ها مراحلی هستند که باید بعدا طی کنیم

to make sure that we have a democracy and the democracy endures.

تا مطمئن شویم که یک دموکراسی داریم و این دموکراسی پابرجا است.

Because never forget this:

به سبب آنکه هرگز این را فراموش نمی‌کنیم:

in the long sweep of human history,

در گستره طولانی تاریخ بشر،

a democratic republic

یک جمهوری دموکراتیک

is the rarest form of government on earth.

نادرترین شکل حکومت بر روی زمین است.

Democracies are fragile.

دموکراسی‌ها شکننده هستند.

Democracies can fail.

دموکراسی‌ها می‌توانند شکست بخورند.

And what citizens do or fail to do in a moment of crisis

آنچه که شهروندان انجام می‌دهند یا نمی‌توانند انجام دهند در زمان بحران

can determine the final fate

می‌تواند سرنوشت نهایی حکومت

of government of, by and for the people.

را به وسیله و برای مردم را تعیین کند.

So let's do our best, vote, but this time,

موافق هستید بیش‌ترین تلاشمان را انجام دهیم رأی بدهیم، اما این بار

we've got to stay vigilant and active,

باید هوشیار و فعال بمانیم.

even after the ballots have been counted.

حتی پس از آنکه آرا شمارش شده‌اند،

We've got to stay active all the way through

باید از هر راهی که می‌شود تا انتهای

to inauguration day.

مراسم روز معارفه فعال باقی بمانیم

But I want to say to you,

ولی می‌خواهم به شما بگویم،

I will support the winner of a free and fair election

من از برنده یک انتخابات آزاد وعادلانه حمایت خواهم کرد،

مهم نیست که کدام نامزد پیروز ‌شود

no matter which candidate wins,

and I will oppose any so-called winner

و من با هر به اصطلاح برنده‌ای مخالف خواهم بود

who prevails by twisting the process beyond recognition.

که با پیچاندن مراحل مختلف به گونه‌ای غیرقابل پذیرش حاکم شود،

Because any American should be willing to concede an election,

به دلیل آنکه هر آمریکایی باید راضی به پذیرش شکست در انتخابات باشد،

but no American should concede

اما هیچ امریکایی خودش نباید

the core principles of democracy itself.

از اصول اساسی دموکراسی صرف نظر کند.

Thank you.

متشکرم.