What we're getting wrong in the fight to end hunger | Jasmine Crowe

Translator: Mahmood Haeri Reviewer: Masoud Motamedifar

In June of 2017,

در ژوئن ۲۰۱۷،

I volunteered with a group at a local food pantry

من بصورت داوطلبانه با یک گروه در یک مرکز توزیع محلی غذا برای مستمندان

on the south side of my home city

در جنوب شهرمحل سکونتم در آتلانتا،

in Atlanta, Georgia.

جورجیا کار می‌کردم.

It was a Friday afternoon,

عصر یک روز جمعه بود،

the day of their weekly food giveaway.

روزتقسیم غدای مجانی.

And as I drove up,

و وقتی من وارد شدم،

I saw people beginning to arrive,

مردم را دیدم که کم کم می‌رسیدند،

many with their rolling carts in tow,

خیلی‌ها چرخ دستی‌هایشان را آورده بودند،

prepared to receive their food supply for the week.

برای دریافت سهمیه‌ی غذای هفتگی‌شان.

As I was walking in the door, there were about 40 people outside

وقتی من در حال ورود بودم حدود ۴۰ نفرخارج از محوطه

waiting in line.

در صف ایستاده بوند.

And I was so excited,

من خیلی هیجان زده بودم،

because there are very few things I enjoy more than giving back.

چون کمتر کاریست که به اندازه‌ی کمک به دیگران از آن لذت ببرم.

But then, as I entered the room where the volunteer meeting was taking place,

اما بعد، وقتی وارد اتاقی شدم که جلسه‌ی داوطلبان در آن در حال برگزاری بود،

I immediately realized:

بلافاصله متوجه شدم:

we weren't about to give these people any real meals.

قرار نبوده به این عده وعده‌های غذایی کامل داده شود.

We were essentially just giving them food.

ما به آنها در واقع فقط مواد غذایی می‌دادیم.

I took my place on the assembly line, where -- get this --

من در جای خود در خط تحویل غذا ایستادم، جایی که -- دقت کنید --

I was in charge of making sure that the Weight Watchers Ding Dongs

وظیفه من کسب اطمینان از از این بود که دینگ دانگ‌های رژیمی

made it into every family's bag.

در سبد هرخانوار گذاشته شده باشد.

As the bags started to come around,

وقتی که سبد‌ها در حال رسیدن بودند،

I'm thinking to myself:

با خود فکر می کردم:

What on earth are we doing here?

ما این جا روی کره زمین چه کار می‌کنیم

Each bag contained two 20-ounce diet Snapples,

هر سبد حاوی دو ظرف نیم کیلویی آب سیب رژیمی،

a gallon of barbecue sauce,

یک گالن سس باربکیو،

a bag of kettle potato chips,

یک پاکت چبپس سیب زمینی ترد و نازک،

a box of superhero-shaped vegetable-enriched macaroni noodles,

یک جعبه ماکارونی غنی شده با سبزیجات با شکل قهرمان‌های تخیلی،

a box of belVita breakfast bars,

یک جعبه شکلات صبحانه‌ی مارک بل ویتا،

a can of refried beans,

یک قوطی کنسرو لوبیا،

a can of sweet peas,

یک قوطی کنسرو نخود فرنگی،

a miniature can of corn,

یک کنسرو کوچک ذرت،

I can't forget about those Ding Dongs

من نمی‌توانم آن دینگ دانگ‌ها

and french fried green onions,

و پیازچه‌ی سوخاری شده را فراموش کنم،

you know, the kind that go on top of a green bean casserole.

از همان‌ها که روی قابلمه خوراک لوبیا سبز می‌ریزیم.

And that was it.

و همه‌اش همین بود.

We made over a hundred of those bags that day,

ما آن روز بیش از صد سبد از این نوع را درست کردیم،

and people indeed stood in line to receive one.

و واقعا مردم در صف می‌ایستادند تا یکی دریافت کنند.

But a feeling came over me;

ولی حسی به من دست داد:

I felt bad and a little angry.

حالم بد بود و کمی هم عصبانی.

It was like, how could I even feel good about the work that I was doing

اصلا من چگونه می‌توانستم در مورد کاری که می‌کردم حس خوبی داشته باشم

when I knew for a fact that not one meal was to come

وقتی که می‌دانستم در واقع هیچ وعده‌ی غذایی کاملی

from the food we had just given to over 100 families?

از موادی که به بیش از ۱۰۰ خانوار داده بودیم ساخته نمی‌شد؟

I mean, who wants to have a meal with barbecue sauce and Ding Dongs?

یعنی: چه کسی دوست دارد وعده غدایش را با سس باربکیو و دینگ دانگ بخورد؟

(Laughter)

(خنده ی حضار)

And the reality is,

و واقعیت اینست که،

I've been part of this process all my life.

من در تمام عمرم بخشی از این فرایند بوده‌ام.

I've participated in food drives,

من در توزیع غذا مشارکت کرده‌ام،

I've collected cans since I was a kid,

از کودکی قوطی کنسرو جمع کرده‌ام،

I've donated in the grocery store more times than I can count,

من در سوپرمارکت‌ها خیلی اوقات صدقه داده‌ام،

I've volunteered at shelters, I've worked in food pantries,

در سرپناه‌ها کارداوطلبانه انجام داده‌ام، در مراکزتوزیع غذا کار کرده‌ام،

and I'm sure, like me, so many of you have, too.

و مطمئنم که خیلی از شما هم، مثل من این کاررا کرده‌اید.

In 2013, I even created a pop-up restaurant,

در ۲۰۱۳، من حتی یک رستوران موقت

called Sunday Soul.

به نام ساندی سول افتتاح کردم،

And I rented tables and chairs and linens

و میز و صندلی و رومیزی برای آن اجاره کردم.

and I printed out menus

منوی غذا چاپ کردم

and I took these experiences to alleyways,

و این کار را در کوچه پس کوچه‌ها،

underneath bridges and in parks

زیر پل‌ها و پا‌رک‌ها بردم

to allow people that were experiencing homelessness

تا به مردم بی‌خانمان وکارتن خواب

to dine with dignity.

امکان بدهم با عزت غذا بخورند.

So I've invested in this fight for quite some time.

من دراین مبارزه زمان قابل توجهی سرمایه گذاری کرده‌ام.

In almost every major US city,

تقریبا دراکثر شهرهای بزرگ آمریکا،

the food bank is viewed as a beloved community institution.

بانک غذا یک نهاد محبوب در جامعه به شمار می‌آید.

Corporations send volunteers down on a weekly basis

شرکت‌ها به صورت هفتگی داوطلبانی را به این محل‌ها اعزام می‌کنند

to sort through food items and make boxes of food for the needy.

برای تفکیک و بسته بندی‌ غذای نیازمندان.

و تشویق کردن --

And can drives --

آنها مدارس و بخش پشتیبانی ادارات را دلگرم می‌کنند که مشلرکت دارند

they warm the hearts of schools and office buildings that participate

و قفسه‌های بانک‌های غذا و خیریه‌های غذا را در سراسرکشور پر می‌کنند.

and fill the shelves of food banks and food pantries across the nation.

به این شکل ما برای خاتمه دادن به گرسنگی تلاش می‌کنیم.

This is how we work to end hunger.

And what I've come to realize

و چیزی‌که من متوجه آن شده‌ام،

is that we are doing hunger wrong.

این است که روش ما اشنباه است.

We are doing the same things

ما یک روش را

over and over and over again

دایما تکرار می‌کنیم

and expecting a different end result.

و انتظار نتیجه‌ای متفاوت داریم.

We've created a cycle

ما یک چرخه ساخته‌ایم

that keeps people dependent on food banks and pantries on a monthly basis

که مردم را به خیریه‌ها و بانک‌های غذای ماهیانه وابسته می‌کند

for food that is often not well-balanced

برای مواد غذایی که معمولا باهم جور نیستد،

and certainly doesn't provide them with a healthy meal.

و قطعا برای آنها یک وعده‌ی غذای سالم را تامین نمی‌کند.

In the US, our approach to doing good,

در ایالات متحده، برخورد ما برای کار خیر،

or what we call "charity,"

یا چیزی‌که آن را «خیریه» می‌نامیم،

has actually hindered us from making real progress.

در واقع مانع پیشرفت واقعی این سازوکار شده است.

We're educating the world on how many people are food insecure.

ما به دنیا می‌گوییم که چند نفرامنیت غذایی ندارند.

There are television commercials,

تبلیغات تلویزیونی،

billboards,

بیلبورد،

massive donations,

کمک‌های عظیم،

the engagement of some of our biggest celebrities in the fight.

و مشارکت دادن چند نفر از بزرگترین سلبریتی‌ها در این جریان.

But the ever-present reality is that,

اما واقعیت کنونی اینست که،

even with all of this work,

حتی با همه ی این تلاش‌ها،

millions of people are still going hungry.

هنوز میلیون‌ها نفردر گرسنگی به سر می‌برند.

And we can do better.

و می‌توان بهترعمل کرد.

Globally, 821 million people are hungry.

۸۲۱ میلیون نفر، در سطح جهان، گرسنه هستند.

That's one in nine people on this planet.

این یعنی از هر نه نفر یک نفر روی کره زمین.

And here in the United States,

و اینجا در ایالات متحده،

nearly 40 million people experience hunger every single year,

در سال حدود ۴۰ میلیون نفر، شامل بیش از۱۱ میلیون کودک،

including more than 11 million children

گرسنگی را تجربه می‌کنند.

that go to bed hungry every night.

یعنی شب‌ها گرسنه به رختخواب می‌روند،

Yet, we're wasting more food than ever before --

با این حال، بیش از همیشه، در حال هدر دادن غذا هستیم --

more than 80 billion pounds a year,

دقیقا بیش از ۳۶ میلیارد کیلوگرم

to be exact.

در سال.

The EPA estimates that food waste has more than doubled

سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا، تخمین می‌زند دورریز مواد غذایی،

between 1970 and 2017,

بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۷ بیش از دوبرابر شده‌ است،

and now accounts for 27 percent of everything in our landfills.

و در حال حاضر این میزان معادل ۲۷ درصد کل زباله‌های مدفون دنیاست.

And as this food sits, it gradually rots

و مواد غذایی مدفون، به تدریج فاسد می‌شود

and produces harmful methane gas,

و تولید گازمضر متان می‌کند،

a leading contributor to global climate change.

که یکی از دلایل اصلی تغییرات آب و هوایی است.

We have the waste of the food itself,

ما مسئله اتلاف خود مواد غذایی را داریم،

the waste of all the money associated with producing this now-wasted food

اتلاف پولی که برای تولید این مواد غذایی صرف شده،

and the waste of labor with all of the above.

و در کنار آنها اتلاف نیروی کارنیز وجود دارد.

And then there's the social inequity

و افزون بر‌این ها، بی‌عدالتی اجتماعی است

between people who really need food and can't get it

میان مردمی که واقعا نیازمند غذا هستند و نمی‌توانند آن را به دست بیاورند

and people who have too much and simply throw it away.

و کسانی که بیش از اندازه دارند و به راحتی آن را دور می‌ریزند.

All of this made me realize that hunger was not an issue of scarcity

این موارد باعث شد تا من متوجه شوم که مسئله گرسنگی ناشی از کمبود نیست

but rather a matter of logistics.

بلکه مسئله شیوه تدارکات و اداره کردن است.

So in 2017, I set out to end hunger using technology.

لذا در سال ۲۰۱۷، برای مبارزه با گرسنگی طرح استفاده از تکنولوژی را راه انداختم.

After all, food delivery apps had begun to explode on the scene,

بالاخره، نرم افزارهای تحویل غذا شروع کردند به شناخته شدن و جا افتادن،

and I thought surely we can reverse-engineer this technology

و من فکر کردم که مطمئنا می‌توانیم تکنولوژی را مهندسی معکوس کنیم،

and get food from businesses like restaurants and grocery stores

و غذا را از کسب وکارهایی مانند رستوران‌ها و سوپرمارکت‌ها گرفته

and into the hands of people in need.

و به دست افراد نیازمند برسانیم.

I believe that technology and innovation

من اعتقاد دارم که تکنولوژِی و نوآوری

have the power to solve real problems,

توانایی حل مشکلات واقعی را دارند،

especially hunger.

به خصوص گرسنگی.

So in 2017, I created an app

لذا درسال ۲۰۱۷، من نرم افزاری طراحی کردم

that would inventory everything that a business sells

که کلیه‌ی هرآنچه که یک فروشگاه می‌فروشد فهرست نماید

and make it super easy for them to donate this excess food

و این امکان را به آنها می‌داد تا به سادگی مواد غذایی اضافه

that would typically go to waste at the end of the night.

خود را که معمولا در پایان روز دور ریخته می‌شد، ببخشند.

All the user has to do now is click on an item,

کافی‌است که کاربر روی یک محصول کلیک کند،

tell us how many they have to donate,

و بگوید چه مقدار می‌خواهد ببخشد.

and our platform calculates the weight and the tax value

و سامانه‌ی ما وزن و مالیات بر فروش محصولات را

of those items at time of donation.

در زمان بخشش محاسبه می‌کند.

We then connect with local drivers in the shared economy

سپس ما با راننده‌های محلی این سازمان اشتراکی تماس می‌گیریم

to get this food picked up and delivered directly to the doors

تا این غذا را تحویل گرفته و مستقیما

of nonprofit organizations and people in need.

به موسسات غیرانتفاعی و مردم نیازمند برسانند.

I provided the data and the analytics

من داده ها و تحلیل‌هایی فراهم کردم

to help businesses reduce food waste at the source

تا به آنها کمک کند اتلاف غذایی را در مبدا کاهش دهند

by letting them know the items that they waste repeatedly

با شناساندن اقلامی ‌که آنها معمولا دور می‌ریزند،

on a regular basis,

به طور منظم،

and they even saved millions of dollars.

از این راه، میلیون‌ها دلار صرف جویی کردند.

Our mission was simple:

ماموریت ما ساده بود:

feed more, waste less.

غذارسانی بیشتر، اتلاف مواد کمتر.

And by 2018, our clients included the world's busiest airport,

و تا ۲۰۱۸، از جمله مشتریان ما شلوغ ترین فرودگاه دنیا،

Atlanta's Hartsfield-Jackson,

فرودگاه هارتس فیلد جکسون در آتلانتا بود،

and we were working with brands and corporations

و ما با برندها و موسساتی همچون

like Hormel, Chick-fil-A and Papa John's.

هورمل، چیک-فیل-ای و پاپاجونز همکاری می‌کردیم.

We even had the opportunity to work with the NFL for Super Bowl LIII.

ما حتی فرصت همکاری با لیگ ملی فوتبال برای مسابقه سوپربال ۵۳ را داشتیم.

And over the last two years, we've worked with over 200 business

و طی دو سال گذشته، با بیش از ۰ ۲۰ موسسه تجاری همکاری کرده ایم

to divert more than two million pounds of edible food from landfills

تا بیش از نهصد هزار کیلوگرم غذای قابل استفاده را به جای دفن در محل زباله‌ها،

into the hands of people that needed it most.

به دست افرادی که به آن نیاز داشتند برسانیم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

This has accounted for about 1.7 million meals

این مقدار شامل حدود ۱/۷ میلیون وعده است

and allowed us to start to expand our efforts to other cities,

و اجازه داد تا دامنه تلاشمان را به شهرهای دیگر گسترش دهیم.

like Washington, DC, Chicago, Miami, Philadelphia and more.

مانند واشینگتن دی سی، شیکاگو، میامی، فیلادلفیا و...

That's just one approach that actually tackles the problem.

این فقط یکی از روش‌هایی است که درواقع سعی در حل این مسئله دارد.

Another was the launch of our pop-up grocery stores.

یکی دیگر از این راه‌ها، افتتاح خواروبار فروشی‌های موقت ماست

We recover excess food from businesses

ما مواد غذا‌یی‌ اضافی موسسات وشرکت‌ها را می گیریم

and set up free community grocery stores right in the middle of food deserts.

و خوار و بار فروشی‌های تعاونی رایگان را در وسط محلات نیازمند برپا می‌کنیم.

We bring out a chef,

ما یک آشپز استخدام می‌کنیم،

and we do on-site taste-testings and allow families to leave with recipe cards.

و تست طعم غذا را در محل انجام می‌دهیم و دستور پخت را به خانواده‌ها می‌دهیم

We give every family reusable grocery bags and allow them to simply shop

ما به هر خانواده کیسه‌های پارچه ای می‌دهیم که بتوانند به راحتی خرید کنند

minus the price tag.

اجناس بدون برچسب قیمت.

We wanted to give people access to meals

ما قصد داشتیم به این افراد دسترسی به وعده‌های غذایی بدهیم

and not just food.

نه فقط مواد غذایی.

We wanted to change the way that we think and work to solve hunger in this country,

ما می‌خواستیم نحوه تفکررا تغییر دهیم و در راه حل گرسنگی دراین کشورتلاش کنیم

مردم بپذیرند که می‌توانیم مسئله‌ی گرسنگی را حل کنیم،

get people to believe that we can solve hunger,

not as a nonprofit,

نه به عنوان موسسه غیرانتفاعی،

not as a food bank

نه به عنوان یک بانک غذا،

but as a social enterprise,

بلکه به عنوان یک پروژه ی اجتماعی،

with the goal of reducing waste and ending hunger.

با هدف کاهش هدررفتن غذا و از بین بردن گرسنگی.

But it hasn't been as easy as I thought

ولی این کار آن قدر که فکر می کردم ساده نبود

to change the narrative and the thought process

عوض کردن روایت شیوه کمک کردن و فرآیند فکر کردن

on how we think that hunger can be solved.

که روش ما برای حل کردن مسئله‌ی گرسنگی چیست.

In 2016, France became the first country

سال ۲۰۱۶، فرانسه تبدیل به اولین کشوری شد که

to ban supermarkets from throwing away unused food.

دور ریختن موادغذایی استفاده نشده را برای سوپرمارکت‌ها ممنوع کند.

Instead, they must donate it,

در عوض، آنها باید این مواد را ببخشند،

and they're fined if they don't.

و در غیر این صورت جریمه می‌شوند.

Yes.

بله.

(Applause)

(تشویق)

In 2017, Italy followed suit,

در سال ۲۰۱۷ ایتالیا با تبعیت ازاین روش،

becoming the second European nation

دومین کشور اروپایی شد که

to pass an anti-food-waste ban.

لایحه ممنوعیت ضد زباله‌های غذایی را تصویب کرد.

And they stated it so simply as it was passed through legislation:

و آنها به سادگی توضیح دادند گویی که از طریق قانون تصویب شده‌ است:

"We have millions of pounds of good food going to waste,

«ما میلیون‌ها کیلوگرم غذای خوب داریم که تبدیل به زباله می‌شود،

and we have poor people that are going hungry."

و افراد فقیری داریم که گرسنه هستند.»

That simple.

به همين سادگي .

Denmark now has a mandated food waste grocery store.

دانمارک هم اکنون دارای یک فروشگاه مواد غذایی مصرف نشده منتخب است.

Its name: Wefood.

نام آن وی فود است.

آنها مواد غذایی اضافی قابل استفاده از سوپرمارکت‌های محلی گردآوری می‌نمایند

They recover excess food from local grocery stores

and sell it at up to a 50 percent off discount.

و آنها را تا ۵۰ درصد تخفیف می‌فروشند.

They then use all the proceeds and donate it to emergency aid programs

سپس تمام درآمد حاصل از فروش را به برنامه‌های کمک‌های اضطراری

and social need issues for the people in need.

و موارد مربوط به نیاز‌های اجتماعی مردم محروم اهدا می‌نمایند.

It has been hailed as "the Goodwill of grocery."

این برنامه به عنوان «حسن نیت خواربارفروشی» مورد استقبال قرار گرفته است.

And last year, the world got its first pay-what-you-can grocery store,

و سال گذشته، دنیا اولین خواروبار فروشی را که پرداخت بر اساس توان مالی افراد بود

پس از افتتاح فروشگاه فید فوروارد در تورنتو به خود دید

when Feed it Forward opened in Toronto.

Their shelves remain stocked by recovering excess food

قفسه‌های آن پر بود از مواد غذایی اضافی

from major supermarkets

سوپرمارکنت‌های بزرگ

and allowing families to simply pay what they can

و به خانواده‌ها اجازه می‌داد هرقدر که می‌توانند

at their grocery store.

به صندوق فروشگاه پرداخت کنند.

This is amazing.

خیلی جالب است.

This innovation we need more of.

ما به این گونه خلاقیت‌ها و نوآوری‌های بیشتری نیاز داریم

Everyone can take on the roles of changing the attitudes

همه می‌توانند نقشی را در تغییر روش و نگاه

about how we solve hunger.

نسبت به حل مسئله گرسنگی ایفا نمایند.

When we think of how we've allowed innovation and technology

وقتی فکر می‌کنیم چگونه به نوآوری و تکنولوژی اجازه داده‌ایم

to change our lives,

زندگی ما را تغییر دهند،

from how we communicate with each other

از چگونگی و نحوه ارتباط باهم

to how we view our entertainment

تا سرگرمی‌هایمان

to how we even receive food,

تا حتی نحوه دریافت غذا،

it's amazing that we haven't solved hunger yet.

جای تعجب دارد که تاکنون فکری برای حل مسئله گرسنگی نکرده‌ایم.

We literally have cars that can drive themselves

ما به معنای واقعی کلمه خودروهای بدون راننده داریم

and millions of people that cannot feed themselves.

و میلیون‌ها انسان که شکم خود را نمی توانند سیر کنند

With millions of dollars being donated to end food insecurity,

با میلیون‌ها دلاری که صرف رفع عدم امنیت غذایی می‌شود

we should've solved hunger years ago.

مسئله گرسنگی بایستی سال‌ها پیش حل شده باشد.

And I asked myself --

و من از خودم پرسیدم --

(Applause)

(تشویق حضار)

I asked myself, why can't we escape this vicious cycle?

از حودم پرسیدم، چرا نمی‌توانیم از این چرخه معیوب بیرون آییم؟

Why haven't we solved this problem?

چرا این مشکل را تا کنون حل نکرده‌ایم؟

I remember meeting with investors and pitching the idea,

به یاد می‌آورم نشستی که با سرمایه گذاران و طرح این ایده

trying to raise funds for my business,

و تلاش برای کمک‌های مالی آنان داشتم،

and one of them said to me, in true seriousness,

یکی از آنان، کاملا جدی، به من گفت،

"Hunger is already being solved,"

«مسئله گرسنگی مدت‌هاست که حل شده،»

as if millions of people weren't going to go to bed hungry that very night,

انگار که آن شب میلیون‌ها انسان گرسنه به بستر نمی‌روند،

and as if there was nothing else to do.

و انگار کار دیگری برای انجام وجود ندارد.

And the reality is,

و واقعیت اینست که،

one would think that hunger is being solved,

یکی فکر می‌کند مسئله گرسنگی در حال حل شدن است

but the truth is, it's being worked on.

اما حقیقت اینست روی این مسئله باید کار شود.

اگر واقعا می‌خواهیم گرسنگی را حل کنیم،

If we really want to solve hunger,

then we have to change the way we've been doing it.

پس باید نحوه انجام کا را تغییر دهیم.

The same actions will always garner the same results.

این اقدامات همواره همین نتایج را به بار می‌آورد.

There are hundreds of social entrepreneurs all over the world.

صدها کارآفرین اجتماعی در سطح دنیا وجود دارد.

They have a focus to solve really big problems, like hunger,

آنها توجه خاصی به حل مسائل واقعا مهم، مثل گرسنگی دارند،

but they'll never get the same support

اما آنها هرگز همان حمایتی را که از

that we give national hunger-fighting organizations and food banks.

سازمان‌های ملی مبارزه با گرسنگی و بانک‌های غذایی می‌شود، دریافت ‌نمی‌کنند.

But, if given the opportunity,

اما اگراین فرصت به آنان داده شود،

they have the ability to foster insight

آنها توانایی پروراندن این طرز تفکر را دارند

and perhaps be forward-thinking enough

و حتی شاید آنقدرآینده نگرباشند

to solve this problem.

برای ارائه طریق حل این مسئله.

That's why I'm traveling the world

اینست که من دور دنیا سفر می‌کنم

and I'm really talking about what hunger looks like in America

و واقعا در مورد وضعیت گرسنگی در آمریکا صحبت می‌کنم

and explaining the difference between giving people access to food

و تفاوت بین دسترسی مردم به مواد غذایی با دسترسی به یک

and access to meals.

وعده غذا را توضیح می‌دهم.

I've been meeting with city council members

من با اعضای شورای شهر و سرای محلات

and city organizers across the US

در سراسر ایالات متحده ملاقات داشته‌ام

and telling them that technology indeed does have the power

و به آنها گفته‌ام که تکنولوژی در واقع این قدرت را دارد

to connect businesses with surplus food

کسب و کارهای با مواد غذایی اضافی را وصل کند

to people in need,

به افراد نیازمند،

and explaining to them what a meal can actually mean to a family.

و برای آنها توضیح داده‌ام که معنای یک وعده غذایی برای یک خانواده یعنی چه.

I've been meeting with school boards and school districts

من با هیئت مدیره مدارس و مناطق آموزش و پرورش ملاقات کرده‌ام

to talk about how we feed hungry children,

برای صحبت در مورد تغذیه کودکان گرسنه،

and health care organizations,

و سازمان‌های مراقبت بهداشتی،

sharing the message that food is health,

این پیام را با آنان درمیان گذاشتم که غذا سلامتی است،

and food is life,

و غذا زندگی است،

and that, by solving hunger, we can solve so many more problems.

واین که، با حل مسئله گرسنگی، ما می‌توانیم بسیاری از مشکلات دیگر را حل کنیم.

So if we want to know

بنابراین اگر بخواهیم بدانیم

that we don't live in a nation

که در سرزمینی زندگی نمی‌کنیم که

where perfectly good food goes to waste

غذای کاملا خوب به هدر می‌رود،

when our neighbors don't have food to eat,

درحالی که همسایه‌هایمان غذا برای خوردن ندارند،

then we need to change the laws.

لازم‌ است قوانین تغییر کنند.

We need to introduce new policies,

ما باید سیاست‌های جدیدی را به کارگیریم

and, most importantly, we need to change our minds and our actions.

و از همه مهمتر باید طرز تفکر و رفتارمان را اصلاح کنیم.

Food drives are fine.

خیریه‌های پخش غذا عالی هستند.

Food banks serve a huge purpose.

بانک‌های غذایی در خدمت یک هدف بزرگند.

And yes, sometimes I like Ding Dongs, too.

و بلی، من هم گاهی از دينگ دانگ خوشم می‌آید.

But the reality is that food drives do not solve hunger.

اما واقعیت این است که خیریه‌های گردآوری و توزیع غذا، گرسنگی را حل نمی‌کنند.

And if we are smart about connecting the dots

و اگربا درایت تمام نقاطی که درست جلوی

that are right in front of our noses,

چشمانمان است به هم وصل کنیم،

we can do far more than give a family

به مراتب می‌توان بیش از یک جعبه رشته فرنگی

a box of superhero-shaped vegetable-enriched macaroni noodles

و ماکارونی غنی شده با سبزیجات به شکل سوپرمن و یک گالن سس باربیکیو

and a gallon of barbecue sauce

به هر خانواده برای غذا

to feed themselves.

به آنها خدمت کرد.

Instead, we can give them back their dignity.

می‌توانیم عزت‌شان را به آنها پس بدهیم.

Perhaps we can increase school attendance in schools.

شاید بتوانیم حضور در مدارس را افزایش بدهیم.

We can improve the health outcomes for millions.

می‌توانیم وضعیت سلامت را برای میلیون‌ها نفر بهبود بخشیم.

And, most importantly, we can reduce food waste in our landfills,

و از همه مهمتر می‌توانیم دورریزغذایی را در زباله‌هایمان کاهش دهیم،

creating a better environment for all of us.

و محیط بهتری برای همه ایجاد کنیم.

The thing I love most is that we can feel good about it in the process.

چیزی‌که من بیشتر دوست دارم این است که می‌توانیم حس خوبی در حین کار داشته باشیم.

If we solve hunger,

اگر گرسنگی را حل کنیم،

we have nothing to lose and everything to gain.

چیزی نداریم از دست بدهیم و همه چیز برای به دست آوردن داریم.

So let's do it.

پس بيایید شروع کنیم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

سپاسگزارم.