3 Steps to Build Peace and Create Meaningful Change | Georgette Bennet | TED

Translator: Moazame Danaiefar Reviewer: sadegh vn

What happens when a Syrian refugee,

وقتی یک پناهنده سوری،

an Israeli aid worker

یک امدادگر اسرائیلی،

and an American Jew walk into a room?

و یک یهودی آمریکایی وارد اتاقی می شوند چه اتفاقی می‌افتد؟

(Laughter)

(خنده)

No, this is not the start of a really bad joke, I promise.

نه، قول می‌دهم که این یک شوخی بی‌مزه نیست.

This actually happened to me.

واقعاً این برای من اتفاق افتاد.

Starting in 2015,

از سال ۲۰۱۵،

I found myself holding a series of secret meetings

در پایتخت‌های مختلف اروپایی،

in various European capitals

با گروه کوچکی از سوری‌ها و غیرنظامیان اسرائیلی

with a small group of Syrian and Israeli civilians.

جلسات سرّی برگزار می‌کردم.

And we were there to try and figure out how we can get aid to the Syrian people

ما به دنبال راهی برای کمک کردن به مردم سوریه بودیم

who were enduring the worst humanitarian crisis since World War II.

که بدترین بحران انسانی پس از جنگ جهانی دوم را تجربه می کردند.

But how did we end up at this table together?

اما چه چیزی باعث شد همۀ ما سر یک میز جمع شویم؟

After all, Syrians and Israelis are sworn enemies,

هر چه نباشد سوری‌ها و اسرائیلی‌ها دشمنان قسم خوردۀ هم هستند،

and technically they've been in a state of war since 1948.

و عملاً از سال ۱۹۴۸ در وضعیت جنگی به سر می‌برند.

Yet here we were, literally and figuratively,

با این حال، ما اینجا بودیم، و تمام تلاش‌مان را می‌کردیم تا

trying to find a way in.

راهی برای حل این مشکل پیدا کنیم.

And here is the punchline of that bad joke I promised not to tell.

و نکتۀ اصلی شوخی بی‌مزه‌ای که قول داد بودم نگویم این است که

We found it.

ما راهش را پیدا کردیم.

We figured out a way to get aid into Syria through Israel.

ما راهی پیدا کردیم که از طریق اسرائیل به سوریه کمک‌رسانی کنیم.

Now how did we do that?

چگونه این کار را انجام دادیم؟

I applied a three-step process

من یک فرآیند سه مرحله‌ای اجرا کردم که

that I've used in a bunch of other settings,

در محیط‌های دیگری نیز از آن‌ استفاده کرده بودم،

and I'm hoping that those three steps will be useful to any of you

و امیدوارم این سه مرحله برای تک تک شما که قصد دارید

who want to do some good

قدمی در راه درگیری‌های

in the face of any of the myriad overwhelming conflicts

بی‌شمار و طاقت‌فرسای امروزی، همانند جنگ اوکراین، بردارید

that we're facing today, including Ukraine.

سودمند باشند.

So what are my three steps?

این سه قدم چه هستند؟

Find an entry point,

یک نقطه ورودی پیدا کنید،

identify a gap,

شکافی پیدا کنید،

and then find something doable with which to fill that gap.

و بعد به دنبال راه‌حلی عملی باشید که بتوان شکاف را با آن رفع کرد.

It sounds pretty simple, right?

خیلی ساده به نظر می رسد، درست است؟

So let me walk you through it.

اجازه دهید برایتان توضیح دهم.

When I read a report on the Syrian war,

گزارشی که در مورد جنگ سوریه خواندم،

it hit me very hard and it felt very personal.

مرا به هم ریخت و این حس بسیار شخصی بود.

I was stunned by the scale of the misery,

من از شدت بدبختی آن‌ها مات و مبهوت شدم،

and it echoed the suffering of my own family during the Holocaust.

و رنجی که خانواده‌ام در طول هولوکاست متحمل شده بودند برایم یادآوری شد.

My parents survived concentration camps in Poland and in Hungary,

والدین من از اردوگاه‌های کار اجباری لهستان و مجارستان جان سالم به در بردند،

and after the war, we had to flee

و پس از جنگ، مجبور به فرار شدیم و

and we arrived in the US as stateless refugees.

به عنوان پناهندگان بی‌تابعیت پا به ایالات متحده گذاشتیم.

So when I saw the destruction of Aleppo,

به همین دلیل، وقتی ویرانی‌های شهر حلب را دیدم،

I was put in mind of Budapest,

در ذهنم بوداپست را تجسم کردم،

the city of my birth,

شهر زادگاهم،

the bombed out city of my birth.

شهری که پس از تولدم بمباران شد.

And when I read about starvation by siege in Syria,

وقتی در مورد گرسنگی مردم سوریه در پی محاصرۀ شهر خواندم،

I remembered my own mother

به یاد مادرم افتادم که به خاطر اینکه

who lost a pregnancy lugging a sack of rotten potatoes home

یک گونی سیب‌زمینی گندیده را به زور با خود می‌کشید سقط جنین کرد

because there was nothing else to eat.

چون چیز دیگری برای خوردن نداشتیم.

And when I saw the eviscerated and emaciated corpses of Syrians

وقتی اجساد لاغر و تکه تکه‌ شدۀ مردم سوریه را دیدم

who had been tortured in Damascus prisons,

که در زندان‌های دمشق شکنجه شده بودند،

I also saw the walking skeletons of Auschwitz,

پیکرۀ متحرک اردوگاه آشویتس،

Mauthausen and Bergen-Belsen,

ماوت‌هاوزن و برگن ـ بلزن برایم تداعی شد،

where so many of my own family members literally went up in smoke.

که خیلی از اعضای خانوادۀ خودم در آن به معنای واقعی کلمه دود شدند.

And when I saw Syrian refugees flooding across borders,

وقتی پناهندگان سوری را دیدم که به سوی مرزها هجوم آورده بودند،

I also recalled my own displacement as a refugee child.

آوارگی خودم به عنوان یک کودک پناهنده را به یاد آوردم.

So as one person ...

خب، به عنوان یک فرد

As one person, what can you do next?

به عنوان یک فرد، چه کاری می‌توانید انجام دهید؟

When you're confronted with something that you know needs to be changed,

وقتی با چیزی مواجه می‌شوید که می‌دانید باید تغییر کند،

you have to find an entry point.

باید یک نقطۀ ورود به آن پیدا کنید.

For me, that was mobilizing a Jewish response

این نقطۀ ورود برای من، برانگیختن واکنش یهودیان و سپس

and then scaling that up to the interreligious response in the US,

برانگیختن واکنش مذاهب دیگر آمریکا

focused exclusively on Syria.

و متمرکز کردن آنها بر روی مسائل سوریه بود.

It's called the Multifaith Alliance for Syrian Refugees.

این پروژه «اتحاد ادیان برای پناهندگان سوری» نامیده می‌شود.

And today, we have more than 100 partner organizations.

و در حال حاضر بیش از ۱۰۰ سازمان همکار داریم.

(Applause)

(تشویق)

I saw an opportunity to build bridges

برای من فرصتی فراهم شد تا علاوه بر پیوند مذاهب،

while also saving lives.

جان مردم را هم نجات دهم.

And here’s how.

چگونگی‌اش را توضیح می‌دهم.

The southwest part of Syria was very difficult to access

دسترسی به بخش جنوب غربی سوریه دشوار بود

because it was surrounded by regime forces.

چون تحت محاصرۀ نیروهای رژیم بود.

That was a gap.

شکافی وجود داشت.

Israel shares a border with that part of Syria.

اسرائیل با این بخش سوریه مرز مشترک دارد.

And guess what?

می‌دانید قسمت جالبش چیست؟

It's easy to get aid into southwest Syria

به آسانی می‌توان از بلندی‌های جولانِ سمتِ اسرائیل

from the Israeli side of the Golan Heights.

کمک‌ها را جنوب غربی سوریه رساند.

That gave us something doable with which to fill that gap.

همین موضوع، راه‌حلی عملی بود تا شکاف را با آن رفع کنیم.

All we needed was the how.

فقط لازم بود راهش را پیدا می‌کردیم.

And that's why my colleagues and I found ourselves

به همین دلیل من و همکارانم شروع به

in clandestine meetings all over Europe.

برگزاری جلسات سرّی در سراسر اروپا کردیم.

We were making the case

ما معتقد بودیم

that Israel should be used as a staging area

اسرائیل باید به عنوان یک پل ارتباطی

for the outbound delivery of international humanitarian aid.

برای تحویل کمک‌های بشردوستانۀ بین‌المللی عمل کند.

We lobbied the UK Parliament, the EU Parliament,

ما با پارلمان بریتانیا، پارلمان اتحادیه اروپا

the Canadian Parliament.

پارلمان کانادا زد و بند کردیم.

We banged on doors in Congress.

ما کنگره را به همراهی فراخواندیم.

We met with every level of government in Israel.

با تمامی ردۀ‌های حکومتی اسرائیل ملاقات کردیم.

And ...

و ...

We got nowhere.

نتیجه‌ای نداشت.

But then it happened.

اما بعد آن اتفاق افتاد.

In September 2016,

ماه سپتامبر سال ۲۰۱۶،

the Israeli government launched Operation Good Neighbor.

دولت اسرائیل «عملیات همسایۀ خوب» را کلید زد.

It was now official government policy to open the border

این عملیات خط‌مشی رسمی دولت برای باز کردن مرزها بود

so that aid from other countries could be facilitated

تا مسیر برای ارسال کمک‌های کشورهای دیگر هموار شود

and sent in to Syria.

و به سوریه فرستاده شوند.

So soon after,

مدت کوتاهی پس از آن،

once we were able to get Operation Good Neighbor going,

پس از اینکه «عملیات همسایۀ خوب» اجرایی شد،

soon after, enormous cargo containers of aid --

مدت کوتاهی پس از آن، کانتینرهای باریِ بزرگ حامل کمک‌،

many of them bearing goods from Syrian organizations --

که بیشترشان حاوی اقلام اهدایی سازمان‌های سوری بود،

were being unloaded in Israeli ports

به دست سربازان اسرائیلی،

by Israeli soldiers,

در بنادر اسرائیل تخلیه شدند و

sent over to the Golan Heights

به بلندی‌های جولان ارسال شدند و

and from there, our partners on the ground in Syria

از آنجا، همیاران ما در خاک سرویه

would pick up the aid and distribute it to an area

کمک‌ها را دریافت و در منطقه‌ای با

with a population of 1.3 million people.

۱/۳ میلیون نفر جمعیت توزیع کردند.

We delivered 120 million dollars of aid this way.

از این طریق، کمک‌هایی به ارزش ۱۰۲ میلیون دلار را به دست آن‌ها رساندیم.

We supported three medical facilities,

از سه مرکز پزشکی،

a bakery that produced 15,000 pitas a day.

نانوایی‌ای که روزانه ۱۵۰۰ نان پیتا می‌پخت حمایت کردیم.

The Israelis provided water, fuel, electricity.

مردم اسرائیل آب، سوخت و برق را تأمین کردند.

We shipped medical equipment, ambulances,

تجهیزات پزشکی، آمبولانس،

food, clothing, sanitary kits, medicine,

مواد غذایی، پوشاک، کیت بهداشتی، دارو و هر چه که

whatever else was needed.

لازم بود را از طریق کشتی ارسال کردیم.

And by working through local councils,

از طریق همکاری با شوراهای محلی،

we were able to help stabilize an entire region.

می‌توانستیم در کل منطقه ثبات ایجاد کنیم.

For two years, this was the only part of Syria that worked.

به مدت دو سال، این روش تنها در همین بخش سوریه جواب داد.

But then, because of an incursion by the regime and its allies,

اما بعد، به خاطر حملۀ رژیم و متحدانش،

that area was completely taken over and destroyed.

آن منطقه به طور کامل اشغال و تخریب شد.

But that did not stop us.

اما این واقعه، ما را متوقف نکرد.

We expanded our deliveries to other hard-to-reach parts of Syria.

ما کمک‌های‌مان را به سایر مناطق سوریه رساندیم که دسترسی به آن‌ها دشوار بود.

Today we have delivered

تا به امروز، تقریباً اقلام کمکی

nearly 245 million dollars in aid.

به ارزش ۲۴۵ میلیون دلار را به دست آن‌ها رسانده‌ایم.

(Applause)

(تشویق)

It wasn't easy

کار آسانی نبود و

and it wasn't without hiccups.

وقفه‌هایی هم در کار ایجاد شد.

But by working with these unlikely partnerships,

اما با همکاری این شرکای به دور از ذهن،

we were able to help

توانستیم به بیش از دو و نیم میلیون

more than two and a half million war victims and still counting.

قربانی جنگ که شمارشان در حال افزایش است کمک کنیم.

(Applause)

(تشویق)

Now, here's the great news.

و حالا، خبرهای خوبی دارم.

You don't have to go to a war zone to do this.

برای انجام این کار لازم نیست به مناطق جنگی سفر کنید.

I've applied my formula in a bunch of other settings.

من رویکردم را در موقعیت دیگری پیاده‌سازی کردم.

So let me share a couple of quick stories with you.

اجازه دهید دو داستان برایتان تعریف کنم.

Early in my career, 1971, to be exact,

اوایل کارم، سال ۱۹۷۱، اگر بخواهم دقیق بگویم،

I was living a life of crime.

قانون‌شکنی برایم عادت شده بود.

Crime prevention, that is.

به عبارتی، پیشگیری از جرم.

(Laughter)

(خنده)

I was also deeply immersed in the women's movement.

شدیداً غرق جنبش زنان بودم.

So where could I make a difference?

چه جایی می‌توانستم تغییر ایجاد کنم؟

My entry point was the New York City Police Department.

نقطۀ ورود من، اداره پلیس نیویورک بود.

Victims of sexual assault were being very badly treated.

آنجا با قربانیان تجاوز جنسی رفتار بدی داشتند.

That was a gap.

این یک شکاف بود.

The doable way to fill that gap

راه‌حل عملی برای رفع این شکاف این بود که

was to set up the first sex crimes unit in the country.

اولین واحد جرایم جنسی را در کشور راه‌اندازی کنم.

Well, today we've got "Law and Order: SVU" to tell us how it's done.

هم‌اکنون «نظم و قانون: واحد قربانیان ویژه» چگونگی آن را به ما نشان می‌دهد.

In fact, they've been telling us how it's done for the past 23 seasons.

در واقع، در ۲۳ فصل از این سریال که گذشت، چگونگی آن را به ما نشان داد.

But back then, back then, this was a new idea.

اما آن زمان، آن زمان، ایدۀ جدیدی بود.

I've done the same thing with large corporations.

من همین کار را با شرکت‌های بزرگ انجام دادم.

When the new millennium was approaching,

وقتی که هزارۀ جدید فرا می‌رسید،

the human resources field was laser-focused on workplace 2000,

حوزۀ منابع انسانی روی «محیط کاری ۲۰۰۰» متمرکز بود،

with diversity being a key goal.

و تنوع هدفی کلیدی بود.

But religion was very rarely looked at as an aspect of workplace diversity.

اما به ندرت به مذهب به عنوان بخشی از تنوع در محیط کاری توجه می‌شد.

Yet if you looked at the changing demographics,

اگر نگاهی به داده‌های دموگرافیک در حال تغییر می‌انداختید،

it was obvious that this was going to be a big issue.

بدیهی بود که این موضوع در آینده مشکل‌ساز خواهد شد.

So that was a gap.

پس، یک شکاف وجود داشت.

Another organization I founded,

سازمان دیگری که بنیان‌گذاری کردم،

the Tanenbaum Center for Interreligious Understanding,

یعنی «مرکز تاننباوم برای تفاهم بین ادیان»،

found a doable way to fill that gap

راه‌حلی عملی برای پُر کردن این شکاف پیدا کرد و آن راه‌حل،

by guiding major corporations

هدایت شرکت‌های بزرگ به سمت

in accommodating religious beliefs in the workplace.

توجه به باورهای دینی در محل کار بود.

Well, it's been a long road to Syria

خب، از زمانی‌که به عنوان یک عامل حرفه‌ای تغییر، کار می‌کردم

from my early forays as a professional change agent.

تا سوریه راه‌ زیادی بود.

But when I saw the Syrian tragedy unfold,

اما وقتی فاجعه‌ای که در سوریه رخ می‌داد را دیدم،

a biblical verse, Leviticus 19:16,

آیۀ کتاب مقدس، لاویان ۱۹:۱۶،

kept reverberating in my brain.

به طور مداوم در ذهنم طنین‌انداز می‌شد.

"Thou shalt not stand idly by

«زمانی که صدای کمک خواستن همسایه‌ات

while the blood of your neighbor cries out from the earth."

را می‌شنوی، بی‌ تفاوت مباش.»

Well, that's why I got to work.

خب، به همین دلیل شروع به کار کردم.

I hope you will, too.

امیدوارم شما هم قدمی بردارید.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)