Why wildfires have gotten worse -- and what we can do about it | Paul Hessburg

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: sadegh zabihi

As you've probably noticed,

همانطور که احتمالاً متوجه شده‌اید،

in recent years, a lot of western forests have burned

در سال‌های اخیر، بسیاری از جنگل‌های غربی

in large and destructive wildfires.

در آتش‌سوزی‌های بزرگ و مخرب سوخته‌اند.

If you're like me --

اگر شما هم مثل من هستید --

this western landscape is actually why my family and I live here.

این چشم‌انداز غربی دلیل زندگی من و خانواده‌ام در اینجاست.

And as a scientist and a father,

و من به عنوان یک دانشمند و یک پدر،

I've become deeply concerned about what we're leaving behind

عمیقاً به خاطر چیزی که از خودمان

for our kids, and now my five grandkids.

برای بچه‌هایمان، و الان برای پنج نوه‌ام به جا می‌گذاریم نگران هستم.

In the US, an area that's larger than the state of Oregon has burned

در ایالات متحده محدوده‌ای به مراتب بزرگتر از ایالت اورگان

in just the last 10 years,

تنها در ده سال اخیر سوخته است،

and tens of thousands of homes have been destroyed.

و ده‌ها هزار خانه نابود شده‌اند.

Acres burned and homes destroyed have steadily increased

در سه دهه گذشته تعداد خانه‌ها و زمین‌های سوخته

over the last three decades,

به طور پیوسته افزایش یافته است،

and individual fires that are bigger than 100,000 acres --

و آتش‌های که هر یک از ۴۰٫۰۰۰ هکتار بزرگتر هستند --

they're actually on the rise.

واقعاً در حال زیاد شدن هستند.

These are what we call "megafires."

اینها آتش‌هایی هستند که به آنها «آتش عظیم» می‌گوییم.

Megafires are the result of the way we've managed this western landscape

آتش‌های عظیم نتیجهٔ نحوهٔ مدیریت این چشم‌انداز غربی توسط ما

over the last 150 years

در ۱۵۰ سال گذشته،

in a steadily warming climate.

و در شرایط آب و هوایی رو به گرم شدن هستند.

Much of the destruction that we are currently seeing

بسیاری از این نابودی‌هایی که ما در حال حاضر شاهد آن ها هستیم

could actually have been avoided.

در واقع قابل اجتناب بودند.

I've spent my entire career studying these western landscapes,

من تمام دوران کاری‌ام را صرف مطالعه این چشم اندازهای غربی کرده‌ام،

and the science is pretty clear:

و علم کاملا صریح است:

if we don't change a few of our fire-management habits,

اگر ما بعضی از عادت‌های مدیریت آتش را تغییر ندهیم،

we're going to lose many more of our beloved forests.

جنگل‌های دوست‌داشتنی بیشتری را از دست خواهیم داد.

Some won't recover in our lifetime

بعضی از این جنگل‌ها در دوران زندگی ما و یا در دوران

or my kids' lifetime.

زندگی بچه‌های من بازنخواهند گشت.

It's time we confront some tough truths about wildfires,

موقع آن رسیده تا با حقایق سختی در مورد آتش‌های جنگلی رو به رو شویم،

and come to understand that we need to learn to better live with them

و به این فهم برسیم که ما نیاز داریم که یاد بگیریم چگونه با آن‌ها بهترکنار بیاییم

and change how they come to our forests,

و شیوه‌ای را که آن‌ها به جنگل‌های ما،

our homes

خانه‌های ما

and our communities.

و اجتماعات ما می آیند تغییر دهیم.

So why is this happening?

حالا چرا این اتفاق دارد می‌افتد؟

Well, that's what I want to talk to you about today.

خب این چیزی است که من امروز می‌خواهم در مورد آن با شما صحبت کنم.

You see this forest?

این جنگل را می‌بینید؟

Isn't it beautiful?

زیبا نیست؟

Well, the forests that we see today

خب جنگل‌هایی که ما امروزه می‌بینیم

look nothing like the forests of 100 or 150 years ago.

هیچ شباهتی به جنگل‌های ۱۰۰ یا ۱۵۰ سال پیش ندارند.

Thankfully, panoramic photos were taken in the 1930s

خوشبختانه، تصاویر پانورامیک در دهه ۱۹۳۰

from thousands of western mountaintop lookouts,

از فراز هزاران قله‌ی غربی ثبت شدند

and they show a fair approximation

و آن ها تقریب خوبی از جنگل‌هایی که ما

of the forest that we inherited.

به ارث برده‌ایم را نشان می‌دهند.

The best word to describe these forests of old is "patchy."

بهترین کلمه‌ای که می‌تواند این جنگل‌های قدیمی را توصیف کند "تکه تکه" است.

The historical forest landscape was this constantly evolving patchwork

چشم انداز تاریخی جنگل همین وصله‌ی در حال رشد از جنگل‌های سایبانی

of open and closed canopy forests of all ages,

باز و بسته و در همه سن و سال است

and there was so much evidence of fire.

و شواهد زیادی از آتش موجود بود.

And most fires were pretty small by today's standards.

و اکثر آتش‌ها بنابر استانداردهای امروزی بسیار کوچک بودند.

And it's important to understand that this landscape was open,

و فهمیدن این نکته نیز مهم است که این چشم انداز باز بوده،

with meadows and open canopy forests,

با چمنزارها و جنگل‌های سایبانی باز،

and it was the grasses of the meadows

و چمن‌های چمنزار در

and in the grassy understories of the open forest

زیر جنگل‌های سایبانی بودند که

that many of the wildfires were carried.

آتش‌های جنگلی را با خود حمل می‌کردند.

There were other forces at work, too, shaping this historical patchwork:

دیگر نیروها نیز در کار بودند، تا این وصله‌ها را شکل بدهند:

for example, topography, whether a place faces north or south

برای مثال، توپوگرافی، اینکه مکانی رو به سمت شمال است یا جنوب

or it's on a ridge top or in a valley bottom;

یا در بالای رشته تپه‌هاست یا در کف دره‌ای واقع است:

elevation, how far up the mountain it is;

ارتفاع، چقدر بالای یک کوه است:

and weather, whether a place gets a lot of snow and rain,

و آب و هوا، و اینکه یک مکان چه مقدار باران و برف زیاد

sunlight and warmth.

و نور و گرمای شدید دریافت می‌کند.

These things all worked together

همه ی اینها باهم پیش می‌روند

to shape the way the forest grew.

تا رویه شکل‌گیری جنگل‌ها انجام شود.

And the way the forest grew shaped the way fire behaved

و همانطور که جنگل‌ها رشد می‌کنند، نحوه رفتار آتش هم

on the landscape.

با چشم‌انداز تعیین می‌شود.

There was crosstalk between the patterns and the processes.

مکالمه‌هایی بین الگوها و فرآیندها وجود داشت.

You can see the new dry forest.

می‌توانید جنگل‌های خشک جدید را ببینید.

Trees were open grown and fairly far apart.

درختان رشد کرده و تقریبا دور از هم هستند.

Fires were frequent here, and when they occurred,

آتش سوزی‌ها مکرراً رخ می‌دادند ولی وقتی اتفاق می‌افتادند

they weren't that severe,

شدت زیادی نداشتند.

while further up the mountain,

درحالیکه بالاتر و بالای کوه‌ها

in the moist and the cold forests,

در جنگل‌های مرطوب و سرد

trees were more densely grown and fires were less frequent,

درختان به صورت متراکم‌تری رشد می‌کنند و آتش کمتر است.

but when they occurred, they were quite a bit more severe.

ولی وقتی رخ می‌دادند کاملاً شدت بیشتری داشتند.

These different forest types, the environments that they grew in

این انواع جنگل‌ها، محیطی که در آن رشد می‌کنند

and fire severity -- they all worked together

و شدت آتش، همگی باهم کار می‌کنند

to shape this historical patchwork.

تا این واقعه تکه‌تکه‌ای تاریخی را شکل دهند.

And there was so much power

و قدرت زیادی

in this patchwork.

در این وصله‌ها موجود بود.

It provided a natural mechanism

این مورد یک مکانیزم طبیعی است

to resist the spread of future fires across the landscape.

تا جلوی آتش‌سوزی‌های پیش رو را در سراسر چشم انداز بگیرد.

Once a patch of forest burned,

زمانی که وصله‌ای از جنگل سوخته می‌شد،

it helped to prevent the flow of fire across the landscape.

به جلوگیری از گسترش آتش در سراسر چشم انداز کمک می‌کرد.

A way to think about it is,

یکی از راه‌های فکر کردن دراین باره

the burned patches helped the rest of the forest

قسمت های سوخته شده به قسمت های سالم این فرصت را می‌دهند

to be forest.

تا به عبارتی، جنگل بمانند.

Let's add humans to the mix.

بیایید انسان را به این ترکیب اضافه کنیم.

For 10,000 years, Native Americans lived on this landscape,

برای ده‌ هزار سال آمریکایی‌های بومی در این چشم انداز زندگی می‌کردند.

and they intentionally burned it -- a lot.

و آنان عمدا بخش زیادی از آن را سوزاندند.

They used fire to burn meadows and to thin certain forests

آنان به سوزاندن چمنزارها و کم پشت کردن جنگل‌ها می‌پرداختند.

so they could grow more food.

پس می‌توانستند غذای بیشتری به دست آورند.

They used fire to increase graze

آنها از آتش برای افزایش مراتع استفاده می‌کردند.

for the deer and the elk and the bison that they hunted.

برای آهوهای کوهی، گوزن‌های شمالی و گاومیش‌هایی که شکار می‌کردند.

And most importantly, they figured out

و مهمتر اینکه آنها دریافتند که

if they burned in the spring and the fall,

اگر در بهار و پاییز بسوزانند،

they could avoid the out-of-control fires of summer.

می‌توانند از آتش‌های غیرقابل کنترل در تابستان پیشگیری کنند.

European settlement -- it occurred much later, in the mid-1800s,

اقامت اروپایی-- بعدها در اواسط سده‌ی هجدهم تشکیل شد،

and by the 1880s, livestock grazing was in high gear.

و در دهه ۱۸۸۰ میزان رشد احشام رونق گرفت.

I mean, if you think about it, the cattle and the sheep ate the grasses

منظورم این است که گله‌ها علف‌ها را می‌خوردند،

which had been the conveyer belt for the historical fires,

علف‌هایی که حاملی برای آتش سوزی‌های تاریخی محسوب می‌شد،

and this prevented once-frequent fires from thinning out trees

و از آتش سوزی‌های ناگهانی که منجر به کم‌پشت شدن درختان و سوختن کامل درختان مرده

and burning up dead wood.

می‌شد جلوگیری می‌کرد.

Later came roads and railroads, and they acted as potent firebreaks,

بعدها جاده‌ها و راه آهن‌ها آمدند و به عنوان مدافعین مقابل آتش‌ها عمل کردند

interrupting further the flow of fire across this landscape.

که موجب تداخل بیشتر هجوم آتش در سراسر چشم‌انداز می‌شد.

And then something happened which caused a sudden pivot

و سپس چیزی رخ داد که باعث چرخشی ناگهانی

in our society.

در اجتماع ما شد.

In 1910, we had a huge wildfire.

در سال ۱۹۱۰ آتشی بزرگ اتفاق افتاد.

It was the size of the state of Connecticut.

به بزرگی ایالت کانتیکت بود.

We called it "the Big Burn."

که آن را "آتش بزرگ" می‌نامیم.

It stretched from eastern Washington to western Montana,

از شرق واشنگتن تا غرب مونتانا کشیده می‌شد،

and it burned, in a few days, three million acres,

ودر عرض چند روز ۱/۲ میلیون هکتار را سوزاند،

devoured several towns, and it killed 87 people.

چندین شهر را بلعید و هشتاد و هفت نفر را کشت.

Most of them were firefighters.

بیشترشان آتش‌نشان بودند.

Because of the Big Burn, wildfire became public enemy number one,

بخاطر همین آتش بزگ، آتش‌سوزی جنگلی دشمن درجه یک مردم گردید.

and this would shape the way that we would think about wildfire

و این می‌توانست راهی را شکل دهد که ما می‌توانستیم درباره آتش جنگلی

in our society

برای صدها سال بعد

for the next hundred years.

در جامعه‌مان فکر کنیم.

Thereafter, the Forest Service, just five years young at the time,

سپس به سازمان حفاظت از جنگل که فقط ۵ سال از وجودش می‌گذشت

was tasked with the responsibility of putting out all wildfires

مسئولیتی داده شد تا آتش را در

on 193 million acres of public lands,

۷۸ میلیون هکتار از اراضی عمومی خاموش کنند

and they took this responsibility

و آنان این مسئولیت را خیلی جدی

very seriously.

پذیرفتند.

They developed this unequaled ability to put fires out,

آن‌ها این سیستم بی‌نظیر را برای مهار آتش ایجاد کردند،

and they put out 95 to 98 percent

و با استفاده از این سیستم ۹۵ تا ۹۸ درصد از

of all fires every single year in the US.

تمام آتش‎‌های آمریکا در هر سال را مهار می کنند.

And from this point on, it was now fire suppression

و از این مرحله به بعد دیگر سرکوب آتش

and not wildfires

بود که عامل اول شکل‌دهی جنگل‌ها بود

that would become a prime shaper of our forests.

نه آتش‌سوزی‌های جنگلی.

After World War II, timber harvesting got going in the west,

بعد از جنگ جهانی دوم الوار برداری در غرب رشد کرد

and the logging removed the large and the old trees.

و این چوب‌بری‌ها درختان بزرگ و قدیمی را که بازماندگان

These were survivors of centuries of wildfires.

قرن ها حریق در جنگل‌ها بودند را از میان بردند.

And the forest filled in.

و جنگل جای آن‌ها را پر کرد.

Thin-barked, fire-sensitive small trees filled in the gaps,

درختچه‌های پوست نازک و مستعد آتش گرفتن این جا ها را پر کردند

and our forests became dense, with trees so layered and close together

و جنگل‌های ما فشرده و متراکم شدند درخت‌هایی آنچنان نزدیک به هم

that they were touching each other.

که یکدیگر را لمس می کردند.

So fires were unintentionally blocked by roads and railroads,

آتش ها هم اتفاقی با راه آهن و جاده‌ها محصور شده بودند،

the cattle and sheep ate the grass,

گاوها و گوسفندان علف‌ها را می خورند

then along comes fire suppression and logging, removing the big trees,

بعد از آن هم اقدامات مهار کننده آتش و چوب بری‌هایی که درختان بزرگتررا از میان می‌برد

and you know what happened?

و می‌دانید چه اتفاقی افتاد؟

All these factors worked together

تمام این عوامل دست به دست هم دادند

to allow the forest to fill in,

تا جنگل بتواند این جاهای خالی را پر کند،

creating what I call the current epidemic of trees.

تا آن چه من آن را همه‌گیری درختان می‌دانم را ایجاد کنند

(Laughter)

(خنده حضار)

Go figure.

حدس بزنید!

(Laughter)

(خنده حضار)

More trees than the landscape can support.

درخت‌هایی بیش از ظرفیت رشد منطقه

So when you compare what forests looked like 100 years ago and today,

وقتی جنگل های ۱۰۰ سال قبل را با الان مقایسه می کنیم.

the change is actually remarkable.

تغییرات کاملا قابل مشاهده است.

Notice how the patchwork has filled in.

توجه کنید چگونه فضاهای خالی پر شده اند.

Dry south slopes --

دامنه های خشک جنوبی ...

they're now covered with trees.

حالا با درختان پر شده اند.

A patchwork that was once sculptured by mostly small

وصله‌ای که زمانی با آتش های کوچک و متوسط

and sort of medium-sized fires

شکل داده شده بود

has filled in.

حالا پر شده است.

Do you see the blanket of trees?

می‌توانید پوشش درختان را ببینید؟

After just 150 years,

بعد از فقط ۱۵۰سال

we have a dense carpet of forest.

ما یک جنگل متراکم از درختان داریم.

But there's more.

اما باز هم هست

Because trees are growing so close together,

به خاطر اینکه درختان اینقدر نزدیک به هم رشد می‌کنند

and because tree species, tree sizes and ages

و چون گونه‌ی این درختان و سن و اندازه‌شان

are so similar across large areas,

در سراسر نواحی وسیع شبیه هستند

fires not only move easily from acre to acre,

حریق‌ها نه تنها به راحتی از جریبی به جریب دیگر منتقل می‌شوند

but now, so do diseases and insect outbreaks,

اما حالا آفت‌ها و حشرات هم به راحتی منتقل می شوند

which are killing or reducing the vitality

که زندگی قسمت‌های بزرگی از جنگل

of really large sections of forest now.

را تضعیف می‌کنند و از بین می برند.

And after a century without fire,

پس از یک قرن بدون آتش‌سوزی در جنگل‌ها

dead branches and downed trees on the forest floor,

شاخه‌ها و درختان خشک و مرده در کف جنگل

they're at powder-keg levels.

تنها منتظر جرقه‌ای برای آتش گرفتن هستند.

What's more, our summers are getting hotter

نکته‌ی دیگر، تابستان‌های ما در حال گرمتر شدن هستند

and they're getting drier

تابستان‌ها هوای خشکتر

and they're getting windier.

و وزش شدیدتر بادها را به همراه دارند.

And the fire season is now 40 to 80 days longer each year.

و فصل آتش ۴۰ تا ۸۰ روز در سال طولانی تر شده است.

Because of this, climatologists are predicting

به همین خاطر اقلیم‌شناسان پیش‌بینی می‌کنند

that the area burned since 2000

که مساحت سوخته از سال ۲۰۰۰ تا به الان

will double or triple

طی سه دهه‌ی بعدی

in the next three decades.

دو یا سه برابر خواهد شد.

And we're building houses in the middle of this.

و ما در این میان خانه‌هایمان را می‌سازیم.

Two recently published studies tell us

دو مطالعه اخیر به ما نشان می‌دهد

that more than 60 percent of all new housing starts are being built

که بیش از ۶۰ درصد از خانه‌های جدید در حال احداث

in this flammable and dangerous mess.

در این منطقه‌ی قابل اشتعال و خطرناک قرار دارند.

So when we do get a fire,

پس وقتی آتش‌سوزی شروع شود

large areas can literally go up in smoke.

زمین های بزرگی در چشم به هم زدنی نابود می‌شوند

How do you feel now

حالا در مورد تصویر جنگلی

about the forest image

که در ابتدا به شما نشان دادم

that I first showed you?

چه احساسی دارید؟

It scares the heck out of me.

من را که کاملا وحشت‌زده می‌کند.

So what do we do?

پس حالا چکار کنیم؟

We need to restore the power of the patchwork.

ما باید قدرت تکه تکه کردن را بازیابی کنیم.

We need to put the right kind of fire

ما باید آن آتشی را که درست است

back into the system again.

به چرخه برگردانیم.

It's how we can resize the severity of many of our future fires.

این روشی است که می‌توانیم با آن شدت بسیاری از آتش‌های پیش رو را تغییر دهیم.

And the silver lining is that we have tools

نکته مثبت این است که ما ابزارش را داریم

and we have know-how to do this.

و این که فوت و فن این کار را بلدیم.

Let's look at some of the tools.

بیاید نگاهی به بعضی از ابزارها بیاندازیم.

We can use prescribed burning to intentionally thin out trees

می‌توانیم با آتش کنترل‌شده تراکم درخت‌ها را عمداً کم کنیم

and burn up dead fuels.

و هیزم‌های بلااستفاده را بسوزانیم.

We do this to systematically reduce them and keep them reduced.

به شکل سیستماتیک این را برای کاهش درختان انجام می‌دهیم و آن‌ها را کم نگه می‌داریم.

And what is that going to do?

اما این کار چه فایده‌ای دارد؟

It's going to create already-burned patches on the landscape

این کار باعث ایجاد قطعه‌های از پیش سوخته روی زمین می‌گردد

that will resist the flow of future fires.

که در برابر گسترش آتش‌های بعدی مقاومت خواهد کرد

We can combine mechanical thinning with some of these treatments

ما می‌توانیم تنک‌سازی مکانیکی را با بعضی از این روش‌ها ترکیب کنیم

where it's appropriate to do so,

در جایی که انجام اینکار مناسب است،

and capture some commercial value

و از آن منفعت اقتصادی حاصل می‌شود

and perhaps underwrite some of these treatments,

و حتی هزینه بعضی از این راهکارها را تامین کرد

especially around urban areas.

به ویژه در اطراف مناطق شهری.

And the best news of all is that prescribed burning produces

و بهترین خبر اینکه آتش‌سوزی‌های کنترل شده

so much less smoke than wildfires do.

بسیار کمتر از آتش‌سوزی‌های بزرگ دود تولید می‌کند.

It's not even close.

حتی نزدیک آن هم نیست

But there's a hitch:

اما مشکلی وجود دارد:

prescribed burning smoke is currently regulated under air quality rules

در حال حاضر، دود آتش سوزی‌های کنترل شده، تحت قانون کیفیت هوا قرار دارد

as an avoidable nuisance.

و آسیبی است که قابل جلوگیری است.

But wildfire smoke?

اما دود آتش سوزی های بزرگ چطور؟

It simply gets a pass.

خیلی راحت وارد هوا می‌شوند.

Makes sense, doesn't it? (Laughs)

این طور نیست؟ (خنده)

So you know what happens?

می‌دانید چه اتفاقی می‌افتد؟

We do far too little prescribed burning,

ما آتش‌سوزی‌های کنترل‌شده بسیار کمی داریم،

and we continually eat smoke in the summers

و دائماً در تابستان دود آتش سوزی‌های بزرگ را

from megafires.

می‌خوریم.

We all need to work together to get this changed.

برای یک تغییر همه ما باید با هم همکاری کنیم.

And finally, there's managed wildfires.

در آخر هم حریق‌های مدیریت شده وجود دارند.

Instead of putting all the fires out,

به جای این که همه‌ی آتش‌ها را خاموش کنیم.

we need to put some of them back to work

باید به بعضی از آن‌ها اجازه دهیم کار خودشان را بکنند

thinning forests and reducing dead fuels.

برای کم پشت کردن جنگل‌ها و کاهش سوخت‌های خشک.

We can herd them around the landscape

می‌توانیم با هدایت آتش‌ها در زمین‌ها

when it's appropriate to do so

در زمان مناسب

to help restore the power of the patchwork.

قدرت ایجاد تکه و وصله را بازیابی کنیم.

And as you've probably figured out by now,

به نظرم تا الان متوجه شده‌اید

this is actually a social problem.

که این یک مشکل اجتماعی است.

It's got ecological and climate explanations,

این مسایل توضیحات اکولوژیکی و اقلیمی دارد،

but it's a social problem, and it will take us humans to solve it.

اما به عنوان یک مشکل اجتماعی به مداخله‌ی انسانی نیاز دارد.

Public support for these tools is poor.

حمایت‌های عمومی از این روش‌ها ضعیف است.

Prescribed burning and managed wildfires are not well-supported.

حمایت مناسبی از آتش سوزی‌های کنترل شده و حریق‌های مدیریت شده وجود ندارد.

We actually all simply want fires to magically go away

همه ما در حقیقت فقط می‌خواهیم آتش‌سوزی‌ها از بین بروند

and take that pesky smoke with them, don't we?

و دود آزاردهنده‌شان را هم با خود ببرند، نه؟

But there is no future without lots of fire and lots of smoke.

اما بدون آتش و دود فراوان آینده ای هم وجود ندارد.

That option is actually not on the table.

این گزینه در واقع بر روی میز وجود ندارد.

Until we, the owners of public lands, make it our high priority

تا زمانی که ما به عنوان

صاحبان زمین‌های عمومی،

to do something about the current situation,

یافتن راه حلی برای وضعیت کنونی را اولویت خود قرار ندهیم،

we're going to experience continued losses to megafires.

در برابر آتش‌های بزرگ تلفات بیشتری را متحمل خواهیم شد. پس به ما بستگی دارد.

So it's up to us.

می‌توانیم این پیام را

We can spread this message to our lawmakers,

به قانون‌گزاران خود، مردمی که می توانند کمک کنند

folks who can help us manage our fires

تا آتش‌هایمان و جنگل‌هایمان را مدیریت کنیم، برسانیم.

and our forests.

اگر ناموفق باشیم،

If we're unsuccessful,

کجا می‌توانید بروید و بازی کنید

where will you go to play

وقتی مکان‌های مورد علاقه‎‌تان تبدیل به خاکستر شده اند.

when your favorite places are burned black?

کجا می‌توانید بروید

Where will you go

تا نفسی آرام

to breathe deep

و عمیق بکشید؟

and slow?

متشکرم.

Thank you.

(تشویق)

(Applause)