Jorge Mañes Rubio: What should humans take to space (and leave behind)? | TED Fellows

Translator: Pedram Pourasgari Reviewer: Masoud Motamedifar

[SHAPE YOUR FUTURE]

[آینده خود را شکل دهید]

We are at the beginning of a new era for the future exploration

ما در آغاز عصر جدیدی از اکتشاف آینده

and commercialization of space.

و تجاری‌سازی فضا هستیم.

First it will be the Moon and from there, Mars and the rest of the solar system.

در ابتدا، ماه خواهد بود و از آنجا، مریخ و بقیه منظومه شمسی.

I've always been fascinated by space exploration,

من همیشه مجذوب اکتشاف فضا بوده‌ام،

but at the same time troubled by its multiple implications.

اما در عین حال، نگران پیامدهای متعددش نیز بوده‌ام.

Historically, human exploration has led

از نظر تاریخی، اکتشاف بشر موجبِ

to an aggressive exploitation of people, land and resources.

بهره‌برداری متجاوزانه از مردم، زمین و منابع شده است.

This ongoing colonization process

این فرآیند استعمار ادامه‌دار

has shaped the unfair world we live in today.

جهان ناعادلانه‌ای که امروز در آن زندگی می‌کنیم را شکل داده است.

So how can we make sure

پس چگونه می‌توانیم مطمئن شویم

we stop perpetuating the same old colonial patterns?

که از ماندگار شدن این الگوهای استعماری جلوگیری می‌کنیم؟

When I was appointed artist in residence at the European Space Agency,

وقتی به عنوان هنرمند در آژانس فضایی اروپا منصوب شدم،

I thought it was a unique opportunity to make a bold statement, to rethink:

فکر کردم این یک فرصت بی‌نظیر برای یک بیانیه جسورانه، برای تجدیدنظر است:

as human beings, what do we really need to take with us on this space journey?

ما به عنوان انسان واقعاً باید چه چیزهایی با خود در این سفر فضایی به همراه ببریم؟

And perhaps even more importantly,

و شاید حتی مهم‌تر،

what should we leave behind?

چه چیزی باید از خود بر جای بگذاریم؟

As a privileged white male individual born and raised in Europe

به عنوان یک مرد سفیدپوست دارای امتیاز که در اروپا متولد و بزرگ شده‌ام،

I grew up in a world where Western arts, science and technology

من در جهانی رشد کرده‌ام که هنرها، علم و فناوری غربی،

are presumed superior over every other form of knowledge.

نسبت به هر نوع دیگری از دانش، برتر در نظر گرفته می‌شوند.

However, visiting many museums

هرچند، با بازدید از موزه‌های بسیار

and their vast collections, products of our colonial heritage,

و مجموعه‌های گسترده آن‌ها، محصولات میراث استعماری ما،

I was introduced to a wide range of cultures

طیف گسترده‌ای از فرهنگ‌ها را شناختم

and unique ways to understand the world we live in.

و همچنین روش‌های منحصربه‌فرد درک جهانی که در آن زندگی می‌کنیم.

Humanity's greatest achievement was not landing on the Moon,

بزرگ‌ترین دستاورد بشر، فرود بر سطح ماه نبوده است،

but our cultural diversity,

بلکه تنوع فرهنگی ما،

the rituals, beliefs and knowledge woven within it.

آیین‌ها، باورها و دانش موجود در آن بوده است.

This rich legacy does not belong in the past

این میراث غنی به گذشته تعلق ندارد

but is very much alive,

بلکه کاملاً زنده است،

sometimes even thriving.

گاهی حتی پیشرفت می‌کند.

We rarely talk about cultural,

ما به ندرت درباره موضوعات فرهنگی،

ethical or even spiritual matters

اخلاقی یا حتی معنوی صحبت کنیم

when discussing space exploration,

وقتی درباره اکتشاف فضا بحث می‌کنیم،

but I believe it's precisely culture that will give us a purpose in the future.

اما من باور دارم که دقیقاً فرهنگ است که در آینده به ما هدفی خواهد داد.

Through my artistic practice,

از طریق فعالیت‌های هنری‌ام،

learning to appreciate multiple cultural dimensions

من می‌آموزم ابعاد متعدد فرهنگی را پاس بدارم

without the nostalgia or condescension

بدون حس دلتنگی یا مدارا

that historically has been projected upon these cultures,

که به طور تاریخی از این فرهنگ‌ها،

their knowledge and their significance.

دانش و اهمیت آن‌ها نمایش داده شده است.

This is Kim Keum-Hwa,

این کیم کیوم-هوا است،

Korea's most iconic shaman who passed last year.

نمادین‌ترین شَمَن کُره که سال گذشته درگذشت.

I met Kim Keum-Hwa at her shrine in Ganghwa Island,

من کیم کیوم-هوا را در معبدش در جزیره گانگوا ملاقات کردم،

where I witnessed her last ritual,

و آنجا شاهد آخرین آیین او بودم،

a celebration to bless her 70th anniversary as a shaman

جشنی برای برکت دادن به هفتادمین سال او به عنوان یک شَمَن

and to prepare her departure to the spirit world.

و آماده کردنش برای عزیمت به جهان روحی او.

Dating back to prehistoric times,

با قدمتی از زمان ماقبل تاریخ،

Korean shamanism has remained a resilient form of spiritual practice

شَمَن‌باوری در کره یک نوع پابرجا از فعالیت روحی

and a source of empowerment for many women.

و منبعی برای توانمندسازی زنان بسیاری بوده است.

This is Jeong Soon-deok, the shaman of the people,

این جئونگ سون-دئوک است، شَمَن مردم،

during a ceremony that lasted several days and nights.

در طول جشنی که چند روز و شب طول کشید.

I remember bowing to her,

تعظیم کردن به او را به یاد دارم

surrounded by blades and colorful costumes and offerings.

وقتی توسط شمشیرها و لباس‌های رنگارنگ و هدایا احاطه شده بود.

Everyday objects were being elevated,

اشیاء روزمره تعالی می‌یافتند

acquiring a new dimension right in front of my eyes.

و جلوی چشمانم، بُعد جدیدی پیدا می‌کردند.

I saw her becoming a god,

او را دیدم که به یک خدا تبدیل شد،

her body transformed through dance, prayer and ritual.

بدنش از طریق رقص، دعا و آیین متحول شد.

What's interesting is that despite their position of power,

جالب اینجاست که با وجود موقعیت آن‌ها از نظر قدرت،

Korean shamans remain graceful, humble human beings.

شمن‌های کره‌ای انسان‌هایی بخشنده و فروتن باقی می‌مانند.

Through these women,

به واسطه‌ای این زنان،

I could clearly see the power within ancient forms of knowledge.

من توانستم آشکارا قدرت را در شکل‌های باستانی دانش ببینم.

The role our cultures play in maintaining a fragile cosmic balance.

نقشی که فرهنگ ما در حفظ یک تعادل شکننده کیهانی ایفا می‌کند.

This is Don Ramón,

این دون رامون است،

a local healer from the Center for Indigenous Arts in Veracruz, Mexico,

یک شفا دهنده محلی در مرکز هنرهای بومی در وراکروز مکزیک،

where Totonac culture is being taught to future generations.

جایی که فرهنگ توتوناک به نسل‌های آینده آموخته می‌شود.

The center's director, Humberto García, was proud,

مدیر این مرکز، اومبرتو گارسیا، افتخار می‌کرد

describing an educational model

وقتی یک مدل آموزشی را شرح می‌داد

where disciplines like art, communication or medicine

که در آن رشته‌هایی مثل هنر، ارتباطات یا پزشکی

are not independent but entangled with each other.

مستقل نیستند، بلکه به هم پیوند داده شده‌اند.

Totonac cosmovision revolves around this ever-changing,

جهان‌بینی توتوناک حول این بُعد همیشه در حال تغییر

interconnected dimension.

و به هم پیوسته می‌چرخد.

There is a natural rhythm that infuses every activity here,

یک ریتم طبیعی وجود دارد که تمام فعالیت‌ها را اینجا برمی‌انگیزد،

be it cooking or weaving or healing.

می‌خواهد آشپزی، بافندگی یا شفابخشی باشد.

Nothing is trivial or decorative.

هیچ چیز بیهوده یا تزئینی نیست.

Every gesture, every action has a meaning.

هر حرکت و هر اقدام، معنایی دارد.

These traditions, beliefs and rituals, they're far from being immobile.

این سنت‌ها، باورها و آیین‌ها، این‌ها به هیچ وجه ایستا نیستند.

They're the result of thousands of years of practice

این‌ها نتیجه هزاران سال فعالیت

in a painful regenerative process.

در یک فرآیند رنج‌آور احیاکننده هستند.

These are unique pieces of wisdom

این‌ها قطعاتی بی‌نظیر از حکمت هستند

we must definitely bring with us into the future.

که باید قطعاً با خود به آینده ببریم.

And this is what I'm doing to make that happen.

و من برای تحقق آن کار می‌کنم.

I want to challenge our current model of space colonization,

من می‌خواهم مدل کنونی استعمار فضا را به چالش بکشم،

and I decided to start with a big gesture --

و تصمیم گرفتم با یک حرکت بزرگ آغاز کنم --

to recognize the Moon

با به رسمیت شناختن ماه

as a universal symbol of rebirth and renewal.

به عنوان یک نماد جهانی تجدید حیات و نوسازی.

As part of the European Space Agency's plans

به عنوان بخشی از برنامه‌های آژانس فضایی اروپا

to support a permanent human presence on the Moon,

برای پشتیبانی از حضور دائمی انسان در ماه،

I'm proposing to build the Moon Temple,

من ساختن معبد ماه را پیشنهاد می‌کنم،

a future space for diverse cultural projections,

مکانی در آینده برای نمایش‌های فرهنگی متنوع،

traditions and scientific research.

سنت‌ها و تحقیقات علمی.

The Moon Temple will stand on the rim of the Shackleton crater,

معبد ماه بر روی لبه‌ی دهانه‌ی شکلتون قرار خواهد داشت،

a gigantic impact crater featuring peaks of eternal light and perpetual darkness.

یک دهانه‌ی عظیم ناشی از برخورد که شامل قله‌های همیشه روشن و تاریکی‌های ابدی است.

Its design takes advantage of lunar microgravity,

طراحی آن با بهره‌گیری از جاذبه کم ماه،

the use of local resources

استفاده از منابع محلی

and the complex celestial mechanics

و مکانیک پیچیده آسمانی انجام می‌شود

that operate on the south pole of the moon.

که در قطب جنوبی ماه عمل می‌کند.

Sheltered in its interior,

در فضای داخلی آن

we can find traces from an intriguing new material culture,

می‌توان آثاری از اجسام فرهنگی جدید جذاب یافت،

a series of objects made with moon dust and rare aerospace materials,

مجموعه‌ای از اشیایی که با خاک ماه و مواد فضایی کمیاب ساخته شده‌اند،

symbolizing humanity's ancestral wisdom and all its complexity.

که نمادی از دانش اجدادی بشر و تمام پیچیدگی آن هستند.

These masks, vessels and other ritual artifacts,

این ماسک‌ها، ظروف و سایر مصنوعات آیینی،

they're powerful objects that imply deep personal transformations,

اشیایی قدرتمند برای رساندن مفهوم تحولات عمیق شخصی هستند،

sometimes even becoming a bridge to distant worlds.

گاهی حتی به پُلی میان جهان‌های دور تبدیل می‌شوند.

They represent the vast diversity embedded in the human experience.

آن‌ها نشان‌دهنده تنوع گسترده موجود در تجربه بشر هستند.

These objects carry within them thousands of stories yet to be written.

این اشیاء هزاران داستان هنوز نانوشته را با خود حمل می‌کنند.

Some provide protection,

برخی محافظ هستند،

while others relate to the harsh conditions

در حالی که دیگران مرتبط با شرایط دشواری هستند

that people will endure outside our planet.

که مردم خارج از سیاره تحمل خواهند کرد.

But even if these objects come from a place far away from here,

اما حتی اگر این اشیاء از مکانی بسیار دورتر از اینجا بیایند،

we can still recognise a familiar human quality within them.

ما همچنان می‌توانیم یک خصوصیت آشنای انسانی را درون آن‌ها ببینیم.

The Moon Temple celebrates the Moon as the measure of all things.

معبد ماه، ماه را به عنوان سنجه‌ای برای تمام چیزها گرامی می‌دارد.

It is a monument to humanity's reason and imagination.

یادبودی است از عقل و تخیل بشر.

It represents our chance

نمایانگر شانس ما

to bring together once again science, art and ritual.

برای گرد هم آوردن دوباره‌ی علم، هنر و آیین است.

This may be a personal,

شاید این یک چشم‌اندازِ شخصی

even utopian vision for our interplanetary future,

و حتی آرمان‌گرایانه برای آینده‌ی بین‌سیاره‌ای ما باشد،

but perhaps through these utopian exercises

اما شاید به واسطه‌ی این اقدامات آرمان‌گرایانه

we can break free from many of our prejudices here on Earth,

بتوانیم از بسیاری از پیش‌داوری‌هایمان اینجا در زمین رهایی یابیم،

because we need more diverse personal narratives for our future,

چرا که به روایت‌های شخصی متنوع‌تری برای آینده‌مان نیاز داریم،

a future where we don't turn our backs to our cultures

آینده‌ای که در آن به فرهنگ‌هایمان پشت نمی‌کنیم

and the role they play in shaping who we are today.

و نقشی که آن‌ها در شکل دادن آنچه امروز هستیم، ایفا کرده‌اند.

A future that does not perpetuate the survival of the most privileged

آینده‌ای که در آن بقای افراد ممتاز

at the expense of the most vulnerable,

به بهای آسیب‌پذیرترین افراد تداوم ندارد،

but instead acknowledges our fragile position in this universe

بلکه آینده‌ای که موقعیت شکننده‌ی ما در این جهان

and our responsibilities towards it.

و مسئولیت‌های ما در قبال آن را به رسمیت می‌شناسد.