Climate change is becoming a problem you can taste | Amanda Little

Transcriber: Ivana Korom Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Translator: mohammad ali masoum Reviewer: Masoud Motamedifar

In the early months of the pandemic,

در ماه‌های ابتدایی همه‌گیری،

chef José Andrés circulated two photos

سرآشپز خوزه آندرس دو عکس را منتشر کرد

that have come to symbolize a modern American food crisis.

که نمادی از یک بحران غذایی مدرن آمریکایی است.

The first shows mountains of potatoes

اولی کوه‌های سیب زمینی را نشان می‌دهد

that have been left to rot in a field in Idaho.

که در مزرعه‌ای در آیداهو پوسیده شده‌اند.

The restaurants and cafeterias and stadiums that had consumed them

رستوران‌ها و سفره خانه‌ها و استادیوم‌هایی که آنها را مصرف می‌کرد

were shuttered during the pandemic.

در طی همه‌گیری بسته شده بود.

The second shows a devastating scene outside of the San Antonio food bank.

مورد دوم صحنه ویرانگری را در خارج از بانک غذایی سان آنتونیو نشان می‌دهد.

Thousands of carloads of people lined up,

هزاران نفر از مردم صف کشیده بودند،

waiting for food with not enough supply to go around.

در انتظار غذایی که به اندازه کافی برای همه نیست.

"How is it possible these two photos exist at the same time,

آندرس در توئیت خود نوشت: «چگونه ممکن است این دو عکس همزمان،

in the most prosperous

در سعادتمندترین

and technologically advanced moment in our history," tweeted Andrés.

و پیشرفته ترین لحظه تاریخ ما وجود داشته باشند.»

In the months after the photos were published,

ماه‌ها پس از انتشار عکس‌ها،

the crisis got worse.

بحران بدتر شد.

Billions of pounds of potatoes and other fresh produce

میلیاردها کیلوگرم سیب زمینی و سایر محصولات تازه

were chucked by American farmers.

توسط کشاورزان آمریکایی دور ریخته شد.

At the same time,

در همان زمان،

food banks all over the country were reporting demand increases

بانک‌های مواد غذایی در سراسر کشور گزارش افزایش تقاضا

and 40 percent were facing critical shortfalls.

و ۴۰ درصد با کسری بحرانی مواجه بودند.

Outside the US,

در خارج از ایالات متحده،

especially in the Middle East and throughout Southeastern Africa,

به ویژه در خاورمیانه و در سراسر جنوب شرقی آفریقا،

COVID-19 was paralyzing food systems that were already vulnerable.

کووید ۱۹ سیستم‌های غذایی را که قبلاً آسیب پذیر بودند فلج می‌کرد.

Oxfam has predicted that by the end of 2020

اکسفام پیش بینی کرده است که تا پایان سال ۲۰۲۰

12,000 people per day could die of hunger related to COVID.

۱۲۰۰۰ نفر در روز می‌توانند از گرسنگی مرتبط با کووید جان خود را از دست دهند.

That's more than the highest daily mortality rate

این بیشتر از بالاترین میزان مرگ و میر روزانه است

recorded so far.

که تاکنون ثبت شده است.

But what's worse

اما آنچه بدتر

and what's much more concerning to all of us

و بیشتر از همه برای همه ما نگران کننده است

is that COVID is just one of many major disruptions

این است که کووید تنها یکی از بزرگترین اختلالاتی است

that have been predicted

که در سال‌ها و

in the years and decades ahead.

دهه‌های آینده پیش بینی شده است.

More chronic and complex than the pressures of COVID

فشارهای مزمن و پیچیده تر از فشارهای کووید،

are the pressures of climate change.

فشارهای ناشی از تغییرات اقلیمی هستند.

And those of you who live in California have seen this on your farms.

و کسانی که در کالیفرنیا زندگی می‌کنند این را در مزارع شما دیده‌اند.

You've seen withering heat and drought and fires

شما شاهد پژمردگی و خشکسالی و آتش سوزی هستید

disrupt avocado and almond and citrus and strawberry farms.

که مزارع آووکادو و بادام و مرکبات و توت فرنگی را خراب می‌کند.

This summer, we saw the devastating impacts of storms

این تابستان، تأثیرات مخرب طوفان

on corn and soy farms.

در مزارع ذرت و سویا را دیدیم.

I've seen the various pressures of drought,

من فشارهای مختلف خشکسالی،

heat, flooding, superstorms,

گرما، طغیان، طوفان‌های بزرگ،

invasive insects, bacterial blight,

حشرات مهاجم، بیماری باکتریایی،

shifting seasons and weather volatility

تغییر فصول و نوسانات هوا را

from Washington to Florida,

از واشنگتن به فلوریدا

and from Guatemala to Australia.

و از گواتمالا به استرالیا دیده‌ام.

The upshot is this.

نتیجه این است.

Climate change is becoming something we can taste.

تغییرات اقلیمی در حال تبدیل شدن به چیزی است که می‌توانیم بچشیم.

This is a kitchen-table issue in the literal sense.

این یک مسئله دورهمی روزانه به معنای واقعی است،

The International Panel on Climate Change

پانل بین المللی تغییرات اقلیمی

has predicted that by mid-century

پیش بینی کرده‌ است که در اواسط قرن ممکن است

the world may reach a threshold of global warming

دنیا به آستانه گرم شدن زمین برسد

beyond which current agricultural practices

فراتر از آن که اقدامات کنونی کشاورزی

can no longer support large human civilizations.

دیگر نمی‌تواند از تمدن‌های بزرگ بشری حمایت کند.

The USDA scientist Jerry Hatfield put it to me this way:

دانشمند USDA جری هتفیلد اینگونه به من توضیح داد:

the single biggest threat of climate change

بزرگترین تهدید تغییراقلیم

is the collapse of food systems.

ازبین رفتن سیستم‌های غذایی است.

The reality we face,

واقعیتی که با آن روبرو هستیم،

one that was exposed by those mountains of potatoes

واقعیتی که توسط آن کوه‌های سیب زمینی

and the cars lined up during the pandemic,

و اتومبیل‌های صف کشیده در طی همه گیری روبرو شده است،

is that our supply chains are antiquated.

این است که زنجیره‌های تأمین ما قدیمی هستند.

Our food systems have not been designed

سیستم‌های غذایی ما به گونه‌ای طراحی نشده اند

to adapt to major disruptions or preempt them.

که با اختلالات عمده سازگار شوند یا آنها را نادیده بگیرند.

Addressing this challenge as much as any other

پرداختن به این چالش به اندازه سایر مشکلات،

is going to define our progress in the coming century.

پیشرفت ما را در قرن آینده مشخص می‌کند.

But there's good news.

اما خبرهای خوبی وجود دارد.

And the good news is that farmers and entrepreneurs and academics

و خبر خوب این است که کشاورزان و کارآفرینان و دانشگاهیان

are radically rethinking national and global food systems.

در حال بازنگری اساسی در سیستم‌های غذایی ملی و جهانی هستند.

They are marrying principles of old-world agroecology

آنها در حال پیوند زدن اصول کشاورزی

and state-of-the-art technologies

و فناوری پیشرفته دنیای قدیم هستند

to create what I call a third way to our food future.

تا راهی را ایجاد کنند که من آن را راهی سوم برای آینده غذایی خود می‌نامم.

We're going to see radical changes

در دهه‌های آینده شاهد تغییرات اساسی

in what we grow and how we eat in the coming decades,

در آنچه که می‌پرورانیم و می‌خوریم می‌شویم،

as these environmental and population

زیرا این فشارهای محیطی و جمعیتی

and public health pressures intensify.

و بهداشت عمومی شدت می‌یابد.

I studied these changes for my book "The Fate of Food:

من این تغییرات را برای کتاب خود «سرنوشت غذا:

What We'll Eat in a Bigger, Hotter, Smarter World."

آنچه در جهانی بزرگتر، داغتر، هوشمند‌تر می‌خوریم» مورد مطالعه قرار دادم

I traveled for five years into the lands and the minds

من پنج سال به سرزمین‌ها و ذهن‌ها

and the machines that are shaping the future of food.

و ماشین‌هایی که آینده غذا را شکل می‌دهند سفر کردم.

My travels took me through 15 countries and 18 states,

سفرهای من در ۱۵ کشور و ۱۸ ایالت،

from apple orchards in Wisconsin to tiny cornfields in Kenya,

از باغ‌های سیب در ویسکانسین گرفته تا مزارع کوچک ذرت در کنیا،

to massive Norwegian fish farms

به مزارع عظیم ماهی نروژی

and computerized foodscapes in Shanghai.

و مناظر غذایی رایانه‌ای در شانگهای منجر شد.

I investigated new ideas,

من ایده‌های جدیدی

like robotics and CRISPR and vertical farms.

مانند رباتیک و کرسپیر و مزارع عمودی را

And old ideas, like edible insects and permaculture and ancient plants.

و ایده‌های قدیمی، مانند حشرات خوراکی و کشاورزی زیستی و گیاهان باستانی بررسی کردم.

I began to see the emergence of this third way to food production.

من شروع به ظهور این راه سوم برای تولید مواد غذایی کردم.

A synthesis of the traditional and the radically new.

ترکیبی از سنتی و به طور اساسی جدید.

There's a growing controversy

بحث و جدال فزاینده‌ای وجود دارد

about the best path to future food security in the US.

در مورد بهترین مسیر برای رسیدن به امنیت غذایی آینده در ایالات متحده.

Food is ripe for reinvention, Bill Gates has proclaimed.

بیل گیتس اعلام کرده است، که غذا آماده‌ی اختراع مجدد است.

Huge flows of investment

جریان‌های عظیم سرمایه گذاری

are funding new methods of climate-smart and high-tech agriculture.

بودجه روش‌های جدید اقلیمی هوشمند و کشاورزی پیشرفته را تأمین می‌کنند.

But many sustainable food advocates bristle at this idea of reinvention.

اما بسیاری از طرفداران مواد غذایی پایدار ایده اختراع مجدد را در ذهن می‌پروانند.

They want food deinvented.

آنها غذا را به طور غیرمعمول می‌خواهند.

They argue for a return to preindustrial

آنها خواهان بازگشت به قبل از صنعت

and pre-green revolution,

و قبل از انقلاب سبز،

biodynamic and organic farming.

بیودینامیک و کشاورزی ارگانیک هستند.

To which skeptics inevitably respond,

که افراد بدبین ناگزیر پاسخ می‌دهند،

"Nice, but does it scale?

«خوب است، اما آیا مقیاس دارد؟

Sure, a return to traditional farming methods

مطمئناً، بازگشت به روش‌های سنتی کشاورزی

could produce better food,

می‌تواند غذای بهتری تولید کند،

but can it produce enough food that's affordable?"

اما آیا می‌تواند غذای مناسب و مقرون به صرفه تولید کند؟

The rift between the reinvention camp and the deinvention camp

شکاف بین اردوگاه اختراع مجدد و اردوگاه تخریب

has existed for decades.

برای دهه‌ها وجود داشته است.

But now it's a raging battle.

اما اکنون این یک نبرد سخت است.

One side covets the past,

یک طرف به گذشته طمع می‌کند،

the other side covets the future

طرف دیگر به آینده

and as someone observing this from the outside,

و وقتی کسی این را از خارج مشاهده می‌کند،

I began to wonder, why must it be so binary?

تعجب می‌کنم، چرا باید اینقدر دوقطبی باشد؟

Can't there be a synthesis of the two approaches?

آیا تلفیقی از این دو رویکرد وجود ندارد؟

Our challenge is to borrow from the wisdom of the ages,

چالش ما این است که از خرد روزگار

and from our most advanced science,

و از پیشرفته ترین علم خود ما،

to forge this third way.

برای ساختن این راه سوم بهره بگیریم.

One that allows us to improve and scale our harvests,

یکی که به ما امکان می‌دهد برداشت‌های خود را بهبود بخشیده و مقیاس بندی کنیم،

while restoring rather than degrading

در حالی که به جای تخریب

the underlying web of life.

زمینه شبکه زندگی، بازسازی می‌کنیم.

I belong to neither camp.

من متعلق به هیچ یک از اردوگاه‌ها نیستم.

I'm a failed vegan and a lapsed vegetarian,

من یک گیاهخوار ناکام و گیاه خوار فرسوده

and a terrible backyard farmer.

و یک کشاورز وحشتناک در حیاط خانه هستم

If I'm honest,

اگر صادق باشم،

I will keep trying at this, but I may fail.

در این زمینه تلاش خواهم کرد، اما ممکن است شکست بخورم،

But I'm hell-bent on hope,

اما در امیدم مصمم هستم.

and if my travels have taught me anything,

و اگر سفرهایم چیزی به من یاد داده باشد،

it's that there's good reason for hope.

دلیل خوبی برای امیدواری است.

Plenty of solutions are merging

راه‌حل‌های زیادی در حال ادغام است

that can help build sustainable, resilient food systems.

که می‌تواند به ایجاد سیستم‌های غذایی پایدار و مقاوم کمک کند.

Even if we can't rely on a critical mass

حتی اگر نتوانیم به توده حیاتی گیاهخواران

of backyard-farming vegetarians to do this on their own,

حیاط خانه اعتماد کنیم که این کار را

from the ground up.

به تنهایی و از ابتدا انجام دهند.

Let's start with artificial intelligence and robotics.

بیایید با هوش مصنوعی و رباتیک شروع کنیم.

Jorge Heraud is a Peruvian-born engineer

جورج هراود یک مهندس متولد پرو است

who now lives in Silicon Valley,

که اکنون در سیلیکون‌ولی زندگی می‌کند.

and his company developed a robotic weeder named See and Spray,

و شرکت او یک علف زن رباتیک به نام «سی اند اسپری» را ساخت،

and I went to Arkansas to see the maiden voyage of See and Spray.

و من برای دیدن اولین سی اند اسپری به آرکانزاس رفتم.

And I was half expecting a battalion of C3PO-style robots

و من نیمی از انتظار را داشتم که یک گردان از ربات‌های سبک C3PO

to march into the fields with pincer hands to pluck the weeds.

با دستان گیره‌ای به مزارع بروند و علف های هرز را بکشند.

And instead, I found this.

و در عوض، این را پیدا کردم.

A tractor with a big, white hoop skirt off the back of it.

تراکتوری با دامن حلقه‌ای بزرگ و سفید که پشت آن قرار دارد.

And inside that hoop skirt are 24 cameras

و در داخل آن دامن حلقه‌ای ۲۴ دوربین قرار دارد

that use computer vision to see the ground beneath

که از دید رایانه برای دیدن زیر زمین

and to distinguish between the plants and the weeds.

و تشخیص گیاهان و علف‌های هرز استفاده می‌کند.

And to deploy with sniper-like precision

و با این دقت مثل تک تیرانداز

these tiny jets of concentrated fertilizer,

این فواره‌های کوچک کود تغلیظ شده،

or herbicide,

یا علف کش،

that incinerate the baby weeds.

که علف‌های هرز تازه را می‌سوزاند.

I learned how robotics can end the practice

من آموختم که چگونه رباتیک می‌تواند

of broadcast spraying chemicals across millions of acres of land

به روش پاشش مواد شیمیایی در میلیون‌ها هکتار از زمین پایان دهد

and how we can reduce the use of herbicides

و اینکه چگونه می‌توانیم استفاده از علف کش‌ها

by up to 90 percent.

را تا ۹۰ درصد کاهش دهیم.

But the bigger picture is even more exciting.

اما تصور بزرگتر حتی هیجان انگیزتر است.

Intelligent machines can treat plants individually,

ماشین‌های هوشمند می‌توانند گیاهان را به صورت جداگانه معالجه کنند،

applying not just herbicides

نه فقط به کاربردن علف کش‌ها

but fungicides and insecticides

بلکه قارچ کش‌ها و حشره کش‌ها

and fertilizers on a plant-by-plant, rather than field-by-field basis.

و کودها را روی گیاه به گیاه و نه از مزرعه به مزرعه استفاده کنند.

So that eventually,

به طوری که در نهایت،

this kind of hyperspecific farming

این نوع کشاورزی فوق خاص می‌تواند

can allow for more diversity and intercropping on fields.

تنوع بیشتر و کشت مخلوط در مزارع را فراهم کند.

And big farms can begin to mimic natural systems

و مزارع بزرگ می‌توانند از سیستم‌های طبیعی تقلید کرده

and improve soil health.

و سلامت خاک را بهبود بخشند.

Heraud is the embodiment of third-way thinking, right?

هراود تجسم تفکر راه سوم است، درست است؟

Robots, he told me,

روبات‌ها، به من گفت،

don't have to remove us from nature,

لازم نیست ما را از طبیعت دور کنند،

they can bring us closer to it, they can restore it.

آنها می‌توانند ما را به آن نزدیکتر کنند، و می‌توانند آن را بازسازی کنند.

Increasing crop diversity will be crucial

افزایش تنوع محصول برای

to building resilient food systems.

ساخت سیستم‌های غذایی انعطاف پذیر بسیار مهم است.

And so will decentralizing agriculture

و غیر متمرکز کردن کشاورزی نیز چنین خواهد شد

so that when farmers in one region are disrupted,

تا وقتی کشاورزان در یک منطقه مختل می‌شوند،

the others around, they can keep growing.

سایر مناطق اطراف بتوانند به رشد خود ادامه دهند.

The rise of vertical farms,

ظهور مزارع عمودی،

like this farm, built inside a former steel mill in Newark, New Jersey,

مانند این مزرعه، ساخته شده در داخل کارخانه تولید فولاد سابق در نیوآرک، نیوجرسی،

can play a key role in decentralizing agriculture.

می‌تواند نقشی اساسی در عدم تمرکز کشاورزی داشته باشد.

Aeroponic farms use a tiny fraction

مزارع آئروپونیک از بخش کوچکی

of the water that is used in in-ground farms.

از آب که در مزارع زیرزمینی استفاده می‌شود استفاده می‌کنند.

And they can grow food much faster, about 40 percent faster.

و آنها می‌توانند غذا را خیلی سریعتر، حدود ۴۰ درصد سریعتر رشد دهند.

And when located in and near cities,

و هنگامی که در داخل و نزدیک شهرها واقع می‌شوند،

where the food is consumed,

در آنجا مواد غذایی مصرف می‌شود،

they eliminate a huge amount of trucking and food waste.

آنها مقدار زیادی از اتلاف مواد غذایی و حمل و نقل را حذف می‌کنند.

It struck me at first as creepy

در ابتدا من را به نوعی وحشتناک

in kind of a "Silent Running" way

از نوع «دویدن خاموش» تحت تأثیر قرار داد

that we'd be growing our future fruits and vegetables

که می‌خواهیم میوه‌ها و سبزیجات آینده خود

inside, without soil or sun.

را بدون خاک و خورشید در داخل پرورش دهیم.

And after weeks of spending time in these plant factories,

و بعد از هفته‌ها وقت گذراندن در این کارخانه‌های گیاهی،

I began to see it as oddly, almost perfectly natural

من مشاهده کردم که به عنوان چیز عجیب تقریبا کاملا طبیعی است.

to deliver the plants only and exactly what they need,

که تحویل گیاهان فقط و دقیقاً همان چیزی که آنها نیاز دارند،

with zero herbicides and radical efficiency.

با علف‌ کش‌های صفر و کارایی بنیادی

Here again, we see innovators borrowing from,

در اینجا دوباره، می‌بینیم مبتکرانی،

and perhaps even elevating the wisdom of natural ecosystems.

که از اکوسیستم‌های طبیعی وام گرفته و حتی ممکن است آنها را بالا ببرند.

Developments in plant-based and alternative meats

تحولات در گوشت‌های گیاهی و جایگزین

are also profoundly hopeful.

نیز بسیار امیدوار کننده است.

And they follow a similar trend

و آنها روند مشابهی را به

toward local, resilient, low-carbon protein production.

به سمت تولید پروتئین کربن محلی، انعطاف پذیر و کم دنبال می‌کنند.

Consumers are excited about this,

مصرف کنندگان از این موضوع هیجان زده شده‌اند،

and during the pandemic,

و در طی همه گیری،

we've seen a 250 percent increase

شاهد افزایش ۲۵۰ درصدی

in demand for alternative meats.

تقاضا برای گوشت‌های جایگزین بوده‌ایم.

A study by the Journal of Clinical Nutrition

یک مطالعه توسط مجله تغذیه بالینی نشان داد

found that the participants who were eating the plant-based proteins

که شرکت کنندگانی که از پروتئین‌های گیاهی استفاده می‌کردند،

saw a drop in their cholesterol levels,

کاهش سطح کلسترول،

in their weight

وزن

and eventually, a drop in their risk of heart disease.

و در نهایت، کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را مشاهده کردند.

The potential environmental benefits of plant-based meats are astounding.

مزایای بالقوه زیست محیطی گوشت‌های گیاهی حیرت انگیز است.

And there's even potential in lab-grown or cell-based meats.

و حتی در گوشت‌های آزمایشگاهی یا سلولی پتانسیل وجود دارد.

Uma Valeti fed me my first plate of lab-grown duck breast,

اوما والتی اولین بشقاب سینه اردک آزمایشگاهی من را،

harvested fresh from a bioreactor.

که به طور تازه از بیوراکتور برداشت شده بود، به من داد.

It had been grown from a small sampling of cells

این ماده از نمونه برداری کوچکی از سلول‌های گرفته شده

taken from muscle tissue and fat and connective tissues,

از بافت عضلانی و چربی و بافت‌های همبند رشد کرده است،

which is exactly what we eat when we eat meat.

دقیقاً همان چیزی که هنگام خوردن گوشت می‌خوریم.

This lab-grown or cell-based duck meat

این گوشت اردک رشد یافته آزمایشگاهی یا سلول بنیانی

has very little threat of bacterial contamination,

خطر بسیار کم آلودگی باکتریایی دارد،

it's about 85 percent lower CO2 emissions associated with it.

در حدود ۸۵ درصد انتشار CO2 مرتبط با آن کمتر است.

Eventually it can be grown

در نهایت می‌توان آن را مانند

like those crops inside vertical farms in decentralized facilities

محصولاتی که در مزارع عمودی در تاسیسات غیرمتمرکز هستند

that aren't vulnerable to supply-chain disruptions.

و در برابر اختلالات زنجیره تامین آسیب پذیر نیستند، رشد داد.

Valeti started out as a cardiologist,

والتی به عنوان یک متخصص قلب و عروق شروع به کار کرد،

who understood that doctors have been developing

و درک کرد که پزشکان چندین دهه است که در آزمایشگاه‌ها

human and animal tissues in laboratories for decades.

در حال تولید بافت‌های انسانی و حیوانی هستند.

He was inspired as much by that

او به همان اندازه که از نقل قول

as he was by a 1931 quote from Winston Churchill that says,

وینستون چرچیل در سال ۱۹۳۱ گفته بود، از آن الهام گرفت که،

"We shall escape the absurdity of growing the whole chicken

«ما از پرورش پوچ کامل مرغ

in order to eat the breast or the wing,

برای خوردن سینه یا بال،

by growing them separately in suitable mediums."

با رشد جداگانه آنها در محیط‌های مناسب فرار خواهیم کرد.»

Like Heraud, Valeti is a quintessential third-way thinker.

مانند هراود، والتی نمونه بارز متفکر راه سوم است.

He's reimagined an old idea using new technology,

او با استفاده از فن‌آوری جدید، یک ایده قدیمی را دوباره تصور کرد،

to usher in a solution whose time has come.

تا راه حلی را که زمان آن فرا رسیده است، معرفی کند.

I've met with dozens of farmers and entrepreneurs and engineers

من با ده‌ها کشاورز و کارآفرین و مهندس ملاقات کرده‌ام

who emulate third-way thinking, all over the world.

که از تفکر سومین راه در سراسر جهان تقلید می‌کنند.

They're using modern breeding tools like CRISPR

آنها از ابزارهای مدرن اصلاح نژادی مانند کرسپیربرای توسعه محصولات

to develop nutritious heirloom crops that can withstand drought and heat.

مغذی میراث دار استفاده می‌کنند که می‌تواند علیه خشکسالی و گرما مقاومت کنند.

They're using AI to make aquaculture sustainable.

آنها از هوش مصنوعی برای پایدار نگه‌داشتن آبزیان استفاده می‌کنند.

They're finding ways to eliminate food waste.

آنها در حال یافتن راه‌هایی برای از بین بردن ضایعات موادغذایی هستند.

They are scaling up

آنها کشاورزی حفاظت شده

conservation agriculture and managed grazing.

و چرای (دام) را مدیریت می‌کنند.

And they're reviving ancient plants,

و آنها گیاهان باستانی را احیا می‌کنند،

and they're recycling sewage and gray water

و در حال بازیافت فاضلاب و آب خاکستری هستند

to develop a drought-proof water supply.

تا منبع تأمین آب ضد خشکسالی را ایجاد کنند.

The upshot is this:

نتیجه این است:

Human innovation that marries old and new approaches to food production

نوآوری انسانی است که رویکردهای قدیمی و جدید تولید غذا را پیوند می‌دهد

can, and I believe, will usher in this third way

و من معتقدم، که این روش سوم را ایجاد می‌کند

and redefine sustainable food on a grand scale.

و تعریف جدیدی از مواد غذایی پایدار را در مقیاس بزرگ ارائه می‌دهد.