Isha Datar: How we could eat real meat without harming animals | TED

Translator: mohammad ali masoum Reviewer: shirin etebar

Diners in Singapore are eating chicken nuggets

غذاخوری‌ها در سنگاپور در حال خوردن ناگت مرغ هستند

made from a chicken who was never killed.

که از مرغی که هرگز کشته نشده تهیه شده است.

How is this possible?

چه طور ممکن است؟

Through the power of what I call "cellular agriculture."

از طریق قدرت چیزی که من «کشاورزی سلولی» می‌نامم.

For the past decade, I've been an advocate for growing meat in a lab.

در دهه گذشته، من طرفدار پرورش گوشت در آزمایشگاه بودم.

To me, this chicken nugget, this hamburger, this sausage --

برای من، این ناگت مرغ، این همبرگر، این سوسیس --

all made from cells instead of animals --

همه از سلول‌ها به جای حیوانات ساخته شده‌اند --

aren’t just fast-food products.

فقط محصولات فست فود نیستند.

They're our ticket to a new food system.

آنها بلیت ما برای یک سیستم غذایی جدید هستند.

Here's how it works.

در اینجا نحوه عملکرد آن آمده است.

Rather than raise a whole chicken with beaks, feathers, sentience,

به جای پرورش یک مرغ کامل با منقار، پر، عواطف،

we grow the meat directly from muscle cells.

گوشت را مستقیماً از سلول‌های ماهیچه‌ای پرورش می‌دهیم.

We take a small biopsy from a living animal,

ما یک نمونه بافت کوچک از حیوان زنده می‌گیریم،

and then extract the cells of interest.

و سپس سلول‌های مورد نظر را استخراج می‌کنیم.

They're probably muscle cells,

آنها احتمالاً سلول‌های ماهیچه‌ای هستند،

but they could be fat or connective tissue as well.

اما می‌توانند چربی یا بافت همبند نیز باشند.

Now, muscle cells in particular, love to attach onto surfaces.

اکنون، به ویژه سلول‌های ماهیچه‌ای، دوست دارند روی سطوح بچسبند.

It helps them grow and elongate into those long muscle fibers

این به آنها کمک می‌کند تا رشد کنند و به آن الیاف عضلانی بلند

that we're so familiar with.

که ما با آنها آشنا هستیم تبدیل شوند.

So we might provide a scaffolding material

بنابراین ما ممکن است مواد داربستی

for those cells to adhere onto.

برای آن سلول‌ها فراهم کنیم تا به آن بچسبند.

And then, of course, we have to feed the cells something.

و سپس، البته، باید سلول‌ها را تغذیه کنیم.

So we put them in a liquid medium

پس آنها را در محیط مایع قرار می‌دهیم

that provides all the nutrients that these cells need to grow and divide:

که تمام مواد مغذی مورد نیاز این سلول‌ها برای رشد و تقسیم را فراهم می‌کند:

carbohydrates, amino acids, growth factors and more.

کربوهیدرات‌ها، اسیدهای آمینه، فاکتورهای رشد و غیره.

Lastly, the cells on the scaffold in the medium

در نهایت، سلول‌ها روی داربست در محیط کشت

all grow within a bioreactor,

همگی درون یک بیوراکتور رشد می‌کنند،

which is kind of like a large stainless steel tank --

که به نوعی شبیه یک مخزن بزرگ فولاد ضد زنگ است --

looks a lot like brewing equipment and can be just as big as well.

که بسیار شبیه تجهیزات آبجوسازی است و می‌تواند به همان اندازه بزرگ باشد

And the bioreactor really just provides that constant stable environment

و بیوراکتور واقعاً محیط ثابتی را فراهم می‌کند

that those cells need to flourish in --

که آن سلول‌ها برای شکوفا شدن --

stable temperature, pressure, inflows, outflows, etc.

در دمای پایدار، فشار، جریان ورودی، خروجی و غیره، به آن نیاز دارند.

And after those cells get a chance to proliferate and differentiate,

و بعد از اینکه آن سلول‌ها فرصت تکثیر و تمایز پیدا کردند،

mature into muscle fibers,

و به فیبرهای عضلانی بالغ شدند،

we might harvest the cells and the tissues and then turn them into a nugget,

ممکن است سلول‌ها و بافت‌ها را جمع‌آوری و سپس آنها را به یک ناگت تبدیل کنیم،

a nugget that was boneless and skinless and all white meat to begin with.

ناگتی که بدون استخوان و پوست و در ابتدا گوشت سفید بود.

Now, this wouldn't just be better for chickens and cows and pigs

حالا این فقط برای مرغ‌ها و گاوها و خوک‌ها

and the people who have to farm them and slaughter them and process their meat.

و مردمی که باید آنها را پرورش دهند و ذبح و گوشتشان را فرآوری کنند، بهتر نیست.

This could be better for the whole world.

این می‌تواند برای کل جهان بهتر باشد.

Think of this:

به این فکر کنید:

تخمین‌های اولیه از پتانسیل گوشت کشت‌شده سلولی

early estimates of cell-cultured meat's potential

show that cultured meat would require 99 percent less land,

نشان می‌دهد گوشت کشت‌شده به ۹۹ درصد زمین کمتر،

96 percent less water

به ۹۶ درصد آب کمتر نیاز دارد

and produce 96 percent fewer greenhouse gas emissions.

و ۹۶ درصد گازهای گلخانه‌ای کمتر منتشر می‌کند.

Now, those are still speculative early estimates.

در حال حاضر، آن‌ها هنوز تخمین‌های اولیه، حدس و گمان هستند.

But think about the incredible potential that this technology holds.

اما به پتانسیل باورنکردنی این فناوری فکر کنید.

I mean, if this all works, this would be a new subsistence strategy,

منظورم این است که اگر همه این‌ها جواب دهد، این یک استراتژی جدید معیشتی خواهد بود.

a new tool set for producing food.

یک ابزار جدید برای تولید مواد غذایی.

It wouldn't just be a new product category.

این فقط یک دسته محصول جدید نخواهد بود.

And I think it's our once-in-a-lifetime opportunity

و من فکر می‌کنم این فرصتی است که یک بار در طول عمرمان می‌رسد

to get a second chance at agriculture,

که فرصتی دوباره در کشاورزی داشته باشیم،

to do things better and to learn from our mistakes.

تا کارها را بهتر انجام دهیم و از اشتباهات خود درس بگیریم.

What do I mean by mistakes?

منظور من از اشتباهات چیست؟

After all, this is a food system that keeps billions of people alive, yes.

به هر حال، این یک سیستم غذایی است که میلیاردها نفر را زنده نگه می‌دارد، بله.

But look at what has happened to chickens

اما ببینید چه بلایی سر جوجه‌ها

in just 50 years.

در۵۰ سال آمده است.

By simply picking which two chickens to breed with one another,

با انتخاب دو جوجه برای تولید مثل،

chickens went from this on the left, a bird that's from 1957,

جوجه‌ها از این شکل در سمت چپ، پرنده‌ای متعلق به سال ۱۹۵۷،

to this on the right, a broiler.

به شکل سمت راست، یک جوجه گوشتی رفتند.

این جوجه‌‎ها هم سن هستند.

These chickens are the same age.

Broilers have been optimized so much for meat production

جوجه‌های گوشتی آنقدر برای تولید گوشت بهینه شده‌اند

that they must be slaughtered at six to eight weeks,

که باید در هفته ششم تا هشتم ذبح شوند،

because if they live beyond that,

زیرا اگر بیش از آن زندگی کنند،

their legs will not be able to hold up their bodies.

پاهایشان نمی‌تواند بدنشان را تحمل کند.

That is real suffering.

این رنج واقعی است.

What about farms?

مزارع چطور؟

Today, animals are packed together so closely

امروزه حیوانات به قدری در کنار هم قرار گرفته‌اند

that the risk of antibiotic resistance and epidemic viruses

که خطر مقاومت آنتی‌بیوتیکی و ویروس‌های همه‌گیر

are at all-time highs.

در همه زمان‌ها بالاست.

Did you know that 2018 was the beginning

آیا می‌دانستید که سال ۲۰۱۸،

of the largest farmed animal pandemic ever?

آغاز بزرگترین بیماری همه‌گیر حیوانات پرورشی بود؟

African swine fever has already killed an estimated one in four pigs on Earth.

تب خوکی آفریقایی تاکنون از هر چهار خوک روی زمین یک خوک را کشته است.

One in four pigs,

یک خوک از هر چهار تا،

that is hundreds of millions of pigs lost from our food supply.

یعنی صدها میلیون خوک از منابع غذایی ما تلف می‌شود.

Animal agriculture is simply too big to not fail.

کشاورزی حیوانات به سادگی بزرگتر از آن است که شکست نخورد.

What about our changing climate?

در مورد آب و هوای در حال تغییر ما چطور؟

Did you know that our global herd of farmed animals

آیا می‌دانستید که گله جهانی حیوانات پرورشی ما

is one of the biggest drivers and victims of climate change?

یکی از بزرگترین محرک‌ها و قربانیان تغییرات آب و هوایی است؟

On one hand,

از یک طرف،

cows alone produce nine percent of all greenhouse gas emissions.

گاوها به تنهایی ۹ درصد از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای را تولید می‌کنند.

On the other hand,

از سوی دیگر،

climate chaos is seeing more and more incidences of thousands,

هرج و مرج اقلیمی شاهد حوادث بیشتر و بیشتر از هزاران است،

sometimes tens of thousands of cattle

گاهی اوقات ده‌ها هزار گاو یک شبه

being lost overnight in rogue storms, floods and fires.

در طوفان‌های سرکش، سیل و آتش‌سوزی تلف می‌شوند.

Farming is always going to be at the mercy of Mother Nature,

کشاورزی همیشه مرهون مادر طبیعت است،

but climate change is rewriting the rules of farming as we speak.

اما در حالی که صحبت می‌کنیم تغییر آب و هوا قوانین کشاورزی را بازنویسی می‌کنند.

We need another way.

ما به راه دیگری نیاز داریم.

Lastly, our planet.

در نهایت، سیاره ما.

We dedicate more of this Earth to feeding cows, pigs and chickens

ما بیشتر این زمین را به غذا دادن به گاوها، خوک ها و مرغ‌ها اختصاص می‌دهیم

than we do to anything else.

تا هر چیز دیگری.

About a third of this planet, 27 percent,

حدود یک سوم این سیاره، ۲۷ درصد،

roughly equivalent to all of North and South America combined,

تقریباً معادل کل آمریکای شمالی و جنوبی روی هم،

is dedicated to raising livestock.

به پرورش دام اختصاص دارد.

Now, this could all change with cellular agriculture.

اکنون، همه اینها می‌تواند با کشاورزی سلولی تغییر کند.

Remember how I said it would require 99 percent less land

به یاد دارید که چگونه گفتم برای تولید گوشت پرورشی

to produce cultured meat versus beef?

در مقایسه با گوشت گاو، ۹۹ درصد زمین کمتری نیاز است؟

Well, think about it: ranching can't go vertical, but cell culture can.

خب، به این فکر کنید: که دامداری نمی‌تواند عمودی باشد، اما کشت سلولی می‌تواند.

And if we can alleviate half, even a quarter, of this land

و اگر بتوانیم نیمی، حتی یک چهارم از این سرزمین را کاهش دهیم

and meet the global demand for protein,

و تقاضای جهانی برای پروتئین را برآورده کنیم،

well, imagine what we can do with the rest.

خوب تصور کنید که با بقیه چه کاری می‌توانیم انجام دهیم.

Suddenly, it becomes possible to choose to do things

ناگهان، انتخاب انجام کارهایی

like restore the Amazon rainforest, which we continue to clear-cut for cattle,

مانند احیای جنگل‌های بارانی آمازون، که به پاکسازی آن برای گاوها ادامه می‌دهیم

or revive other ecosystems that have been colonized by cows, corn and soy.

یا احیای دیگر اکوسیستم‌هایی که توسط گاو، ذرت وسویا مستعمره شده‌اند، ممکن می‌شود.

Or return stolen lands to Indigenous peoples,

یا زمین‌های دزدیده شده را به مردم بومی برگردانید،

who can finally reclaim their ancestral foodways.

کسانی که در نهایت می‌توانند منبع غذای اجدادی خود را پس بگیرند.

The United Nations says that we will have to restore nature

سازمان ملل می‌گوید اگر می‌خواهیم

on land the size of China

به انعطاف‌پذیری آب‌وهوایی دست پیدا کنیم

if we are to achieve climate resilience.

باید طبیعت را در زمینی به اندازه چین بازسازی کنیم.

Cellular agriculture actually puts this on the table.

کشاورزی سلولی در واقع این مسئله را امکان‌پذیر می‌کند.

Not only could we alleviate land for restoration,

نه تنها می‌توانیم زمین را برای بازسازی کاهش دهیم، بلکه

we can also create the products we know and love at a fraction of the emissions.

می‌توان محصولاتی که می‌شناسیم و دوست داریم با کسری از انتشار گاز گلخانه‌ای بسازیم.

By farming cells, we could actually proactively envision agriculture

با پرورش سلول‌ها، ما واقعاً می‌توانیم کشاورزی را

for a climate-changed world.

برای جهان تغییر آب و هوایی تصور کنیم.

And it’s not just meat.

و این فقط گوشت نیست.

Actually, by engineering biology,

در واقع، با مهندسی زیست‌شناسی،

we could theoretically grow anything that might come from plants or animals

ما می‌توانیم به عنوان تئوری، هر چیزی را که از گیاهان یا حیوانات به دست می‌آید

from cells instead.

در عوض از سلول‌ها رشد دهیم.

Vanilla doesn’t have to be rainforest farmed.

لازم نیست وانیل در جنگل‌های بارانی پرورش داده شود.

Egg whites don’t have to come with a yolk.

سفیده تخم مرغ نباید همراه با زرده باشد.

Foie gras can be completely cruelty-free,

جگر چرب اردک می‌تواند کاملاً به دور از حیوان آزاری باشد،

and leather and silk don't have to come off the back of an animal

و چرم و ابریشم لازم نیست از پشت حیوان

or the home of a silkworm.

یا خانه کرم ابریشم جدا شوند.

In fact, we already consume cellular agriculture products

در واقع، ما در حال حاضر محصولات کشاورزی سلولی را

in our everyday lives,

در زندگی روزمره خود مصرف می‌کنیم،

just in supersmall quantities.

فقط در مقادیر بسیار کم.

Several vitamins, flavors and enzymes are already made in cell cultures.

چندین ویتامین، طعم‌دهنده و آنزیم در حال حاضر در کشت سلولی ساخته شده است.

In fact, rennet, which is the set of enzymes used

در واقع مایه پنیر، که مجموعه آنزیم‌هایی است که

to turn milk into curds and whey for cheese-making,

برای تبدیل شیر به سرشیر و آب پنیر برای پنیرسازی استفاده می‌شود،

used to come from the stomach lining of the fourth stomach of calves,

از جداره شیردان گوساله‌ها،

baby cows.

بچه گاوها به دست می‌آید.

And in 1990, a cell-cultured version hit the market.

و در سال ۱۹۹۰ یک نسخه کشت سلولی به بازار آمد.

A version of the key enzyme, chymosin.

نسخه‌ای از آنزیم کلیدی، کیموزین.

And today, only 30-ish years later,

و امروز، تنها ۳۰ سال بعد،

90 percent of rennet used for cheese-making

در پنیرسازی ۹۰ درصد مایه پنیر مورد استفاده

came from a bioreactor instead of a calf.

به جای گوساله از یک بیوراکتور تهیه می‌شود.

Now, imagine what might happen

حال تصور کنید اگر فراتر از

if we expand beyond these small-volume, high-value products like rennet

این حجم کم و محصولات با ارزش بالا مانند مایه پنیر به محصولات در سطح کالا

into commodity-level products like milk.

مانند شیر بسط دهیم، چه اتفاقی خواهد افتاد.

Well, it's getting started.

خب داره شروع میشه.

Today, you can buy ice cream -- real dairy ice cream --

امروزه می‌توانید بستنی لبنی واقعی را که

that was produced by cellular agriculture.

توسط کشاورزی سلولی تولید شده است خریداری کنید.

This is cows milk that never came from a cow.

این شیر گاوی است که هرگز تولید گاو نیست.

It came from a computer.

از یک کامپیوتر آمده است.

The gene for whey protein was looked up in an open-source database, printed

ژن پروتئین آب پنیر در یک پایگاه داده منبع باز جستجو شد، چاپ شد

and then inserted into the DNA of an organism called trichoderma.

و سپس در DNA ارگانیسمی به نام تریکودرما قرار گرفت.

Now, just like in brewing, where we feed sugar to yeast

در حال حاضر، درست مانند آبجوسازی، که در آن شکر را به مخمر می‌دهیم

to brew alcohol in a big stainless steel fermenter,

تا الکل را در یک تخمیرکننده بزرگ فولاد ضد زنگ آماده کنیم،

we feed sugar to this modified trichoderma

شکر را به این تریکودرما اصلاح شده می‌دهیم

and out comes whey proteins that we can put in yogurt,

و پروتئین‌های آب پنیر خارج می‌شود که می‌توانیم در ماست،

cream cheese and ice cream.

پنیر خامه‌ای و بستنی بریزیم.

Now, I have to admit that maybe this is the easy stuff,

اکنون، باید اعتراف کنم که شاید گفتن این موضوع

relatively speaking.

آسان باشد،

I mean, we have been modifying microorganisms to make proteins for us

منظورم این است که ما چندین دهه است که میکروارگانیسم‎‌ها را تغییر می‌دهیم

for decades now.

تا برایمان پروتئین بسازند.

And tissue engineering, which is what would be needed for meat production,

و مهندسی بافت، چیزی که برای تولید گوشت مورد نیاز است،

is a lot newer science.

علم بسیار جدیدتری است.

I mean, animal cells are just a lot more finicky than microbes in cell culture,

منظورم این است که سلول‌های حیوانی در کشت سلولی بسیار ظریف‌تر از میکروب‌ها هستند،

and growing a lot of animal cells and achieving three dimensionality

و رشد سلول‌های حیوانی زیاد و دستیابی به سه بعدی

is just no easy feat.

کار ساده‌ای نیست.

But we're getting there.

اما داریم به آنجا می‌رسیم.

Back in 2013,

در سال ۲۰۱۳،

it cost 250,00 euros to produce this hamburger,

هزینه تولید این همبرگر ۲۵۰,۰۰۰ یورو بود،

and today, I've seen estimates of cell-cultured meats

و امروز تخمین زده‌اند که قیمت گوشت‌های کشت سلولی

cost as low as $50 per pound.

به ۵۰ دلار برای هر پوند می‌رسد.

That's one twenty-seven-thousandth of what it was less than a decade ago.

این یک بیست و هفت هزارم چیزی است که کمتر از یک دهه پیش بود.

And I can really only see the price of cultured meat coming down,

و من واقعاً فقط می‌توانم شاهد کاهش قیمت گوشت پرورشی باشم،

and I can only see the price of meat from animals going up.

و فقط می‌توانم شاهد افزایش قیمت گوشت حیوانات باشم.

I mean, think about it -- we’re still in the early days of R and D.

منظورم این است که فکر کنید، هنوز در روزهای اولیه تحقیق و توسعه هستیم

As scientific breakthroughs are made,

با پیشرفت‌های علمی

like recycling growth medium, reducing the cost of growth factors

مانند بازیافت محیط رشد، کاهش هزینه عوامل رشد

and achieving higher cell density in vitro,

و دستیابی به تراکم سلولی بالاتر در شرایط آزمایشگاهی،

this curve is still going to go down.

این منحنی همچنان رو به پایین است.

Meanwhile, the price of meat from animals is already artificially low

در همین حال، به دلیل یارانه‌های سنگین، قیمت گوشت حیوانات

due to heavy subsidization.

به طور مصنوعی پایین است.

It does not reflect the cost to the public health

ابن منعکس‌کننده هزینه برای سلامت عمومی

or to the environment.

یا محیط زیست نیست.

And, in a world changed by COVID, African swine fever

در جهانی تغییر کرده توسط کووید، تب خوکی آفریقایی

and a changing climate,

و آب و هوای در حال تغییر،

the price of meat from animals can only go up.

قیمت گوشت حیوانات فقط می‌تواند افزایش یابد.

In fact, I think that price parity would be well within reach

در واقع، فکر می‌کنم که برابری قیمت اگر شرایط رقابت یکنواخت بود

if it were an even playing field.

به خوبی در دسترس بود.

On one hand, we have animal agriculture,

از یک سو، ما کشاورزی دامی داریم

which is so heavily supported by public funding and government support.

که به شدت توسط بودجه عمومی و کمک دولتی حمایت می‌‎شود.

On the other hand, we have this very promising technology,

از سوی دیگر، ما این فناوری بسیار امیدوارکننده را داریم،

which requires very intensive R and D

که به تحقیق و توسعه بسیار فشرده نیاز دارد

and needs a lot of infrastructure and training support

و به زیرساخت‌ها و پشتیبانی آموزشی زیادی نیاز دارد

but is left entirely in the hands of the private sector and market forces.

اما کاملاً در اختیار بخش خصوصی و نیروهای بازار است.

In fact, I don't think any of the wonderful things

در واقع، من فکر نمی‌کنم هیچ یک از چیزهای شگفت‌انگیزی

I just described about rewilding the Amazon and so on will happen

که در مورد بازگرداندن آمازون و غیره توضیح دادم، اتفاق بیفتد

if we leave this technology solely in the hands

اگر این فناوری را صرفاً

of technology and market forces.

به دستان فناوری و نیروهای بازار بسپاریم.

There's a real chance that cellular agriculture could fail,

یک احتمال واقعی وجود دارد که کشاورزی سلولی شکست بخورد،

and it won't be because the science doesn't add up.

و این به این دلیل نیست که علم مطابقت ندارد.

It'll be because we didn't think about what ownership should look like

این به این دلیل است که فکر نکردیم که مالکیت چگونه باید باشد

or IP protection

یا حفاظت از IP

or governance or policy --

یا حاکمیت یا خط‌ مشی --

you know, the business side of mission-driven businesses.

جنبه تجاری کسب‌وکارهای مأموریت‌محور.

And we're going to have to be very careful and thoughtful

و ما باید در مورد آنچه این فناوری

about what this technology needs around it

در اطراف خود نیاز دارد بسیار مراقب و متفکر باشیم

so we can maximize the positive impact that it will have on this world.

تا بتوانیم تأثیر مثبتی را که بر این جهان خواهد گذاشت به حداکثر برسانیم.

Look, I'm here today because animal products are just amazing,

ببینید، من امروز اینجا هستم زیرا محصولات حیوانی شگفت‌انگیز هستند،

and you would be hard-pressed to find proteins in the plant world

و شما به سختی می‌توانید پروتئین‌هایی را در دنیای گیاهان پیدا کنید

that can do what animal proteins can do:

که بتوانند کاری همانند کار پروتئین‌های حیوانی را انجام دهند:

long, stretchy cheeses, creamy custards, fluffy meringues,

پنیرهای بلند و کشدار، کاستاردهای خامه‌ای، مرنگ‌های نرم،

the incredibly rich umami flavors that you can find in meat and seafood ...

طعم‌های فوق‌العاده غنی اومامی که می‌توانید در گوشت و غذای دریایی پیدا کنید ...

But despite how amazing animal proteins are,

اما با وجود شگفت‌انگیز بودن پروتئین‌های حیوانی،

they just don't need to come from animals anymore.

دیگر نیازی به تهیه آنها از حیوانات نیست.

And yes, we've got a long way to go

و بله، ما راه درازی در پیش داریم

to realize the potential of this technology,

تا پتانسیل این فناوری را درک کنیم،

and it's going to take ingenuity both inside of the lab and outside of it, too.

و این کار هم در داخل آزمایشگاه و هم در خارج از آن، نیز نیاز به نبوغ دارد.

But think about what we get in return.

اما به این فکر کنید که در ازای آن چه چیزی دریافت می‌کنیم.

We get a chance to usher in a transformation as big for humanity

ما این فرصت را داریم که تحولی برای بشریت به بزرگیِ

as our transformation from hunting to agriculture some 12,000 years ago.

تغییر شکل زندگی ما از شکار به کشاورزی در حدود ۱۲,۰۰۰ سال پیش آغاز کنیم.

This could be a new era of abundance in so many different ways.

این می‌تواند دوره جدیدی از فراوانی به طرق مختلف باشد.

I'm personally most selfishly excited for the food products

من شخصاً برای محصولات غذایی که امروز

that I can't even fathom today,

حتی نمی‌توانم آنها را درک کنم هیجان‌زده هستم،

because this is really a new tool for culinary creativity as well.

زیرا این واقعاً یک ابزار جدید برای خلاقیت آشپزی نیز است.

I mean, we haven't really seen this

منظورم این است که ما واقعاً

since our ancestors discovered fermentation a while back.

از زمانی که اجداد ما تخمیر را کشف کردند، این را ندیده‌ایم

What I mean by that is,

منظور من این است،

we could have never looked at a glass of milk before we fermented foods

که ما هرگز نمی‌توانستیم قبل از تخمیر غذاها به یک لیوان شیر نگاه کنیم

and wanted it to be hard and stinky and moldy.

و بخواهیم سفت و بدبو و کپک‌زده باشد.

You know, we could have never envisioned cheese

می‌دانید، ما هرگز نمی‌توانستیم پنیر

or the hundreds of varieties of cheese that we have today.

یا صدها نوع پنیر را که امروز داریم تصور کنیم.

Similarly, meat is still defined by the body of an animal.

به طور مشابه، گوشت هنوز توسط بدن یک حیوان تعریف می‌شود

We still describe it as cuts of meat.

ما هنوز آن را به عنوان برش‌های گوشت توصیف می‌کنیم.

But if we can grow meat from cells,

اما اگر بتوانیم گوشت را از سلول‌ها پرورش دهیم،

suddenly the boundaries for what meat can be will totally change.

ناگهان مرزهای چیزی که گوشت می‌تواند باشد، کاملاً تغییر می‌کند.

Meat could be thin and translucent.

گوشت می‌تواند نازک و شفاف باشد.

It could be liquid.

می‌تواند مایع باشد.

It could be crunchy, it could be bubbly.

می‌تواند ترد باشد، می‌تواند حباب‌دار باشد.

Burgers are the baseline and sausages are just a starting point,

همبرگرها پایه و سوسیس‌ها فقط یک نقطه شروع هستند،

and nuggets are nowhere near what's possible with cellular agriculture.

و ناگت‌ها به هیچ وجه به چیزی که در کشاورزی سلولی امکان پذیر است نزدیک نیستند.

Let's dream up a bigger, bolder future of food.

بیایید رویای آینده‌ای بزرگتر و جسورانه‌تر از غذا را داشته باشیم.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق حضار)