How the James Webb Space Telescope Will Unfold the Universe | John C. Mather | TED

Translator: Mahshid Moballegh Nasery Reviewer: Masoud Motamedifar

When I was six,

وقتی شش ساله بودم،

my father told me that I was made out of tiny cells filled with chromosomes

پدرم به من گفت که من از سلول‌های کوچک حاوی کروموزوم ساخته شده‌ام

that would control my fate.

که سرنوشتم را کنترل می‌کنند

I thought, "That's amazing.

فکر کردم،«این شگفت انگیز است.

There are so many mysterious things in there, and I want to know more.”

چیزهای مرموز زیادی در آن وجود دارد، و من می‌خواهم بیشتر بدانم.»

I read about Galileo and Darwin, and I became a scientist.

درباره گالیله و داروین خواندم و دانشمند شدم.

At that time, hardly anything was known.

در آن زمان به ندرت چیزی شناخته شده بود.

We did not yet know that the chemical elements came from exploded stars,

ما هنوز نمی‌دانستیم که عناصر شیمیایی از ستارگان منفجر شده آمده‌اند.

that everything you see around you was recycled from inside of stars.

که هر آنچه در اطرافتان می‌بینید از درون ستاره‌ها بازیافت شده است.

So we did not know we are recycled stars.

خب، ما نمی‌دانستیم که ستاره‌های بازیافتی هستیم.

But we set off to measure the Big Bang,

اما متوجه واقعه بیگ بنگ شدیم،

and we measured the map of the cosmic microwave background radiation,

و نقشه تابش پیشینه مایکروویو کیهانی را با استفاده،

using millimeter waves

از امواج میلیمتری اندازه‌گرفتیم

and it's the entire sky wrapped around on to an oval

و تمام آسمان به شکل بیضی پیچیده شده است

so you can see it.

پس می‌توانید آن را ببینید.

We see that there are hot and cold spots in this Big Bang material.

می‌بینیم که در این ماده بیگ بنگ نقاط سرد و گرم وجود دارد.

Now we say, well, that’s because those were there in very, very beginning,

حالا می‌گوییم، خوب، به این دلیل است که آنها از همان ابتدا وجود داشتند،

who knows exactly why,

چه کسی می‌داند دقیقا چرا

but they led to the existence of galaxies, stars, planets and, eventually, people.

اما آنها باعث وجود کهکشان‌ها، ستاره‌ها، سیارات و در نهایت خلایق شدند.

No spots, no people.

نبود نقطه، نبود مردم.

So it turned out to be important.

خب معلوم شد که مهم است.

So then how did that work?

پس بعد چگونه آن کار را کرد؟

What happened next?

بعد چه اتفاقی افتاد؟

Well, we said let's take pictures.

اوه، گفتیم بیایید عکس بگیریم.

So, of course, we take pictures of the sky with the Hubble Space Telescope.

خب، البته ما با تلسکوپ فضایی هابل از آسمان عکس می‌گیریم.

This picture was taken around 1995,

این عکس در حدود سال ۱۹۹۵ گرفته شده است،

and it shows galaxies far, far, far away.

و کهکشان‌های خیلی خیلی، دور را نشان می‌دهد.

It shows what you can get

این نشان می‌دهد که چه می‌توانید

with the telescope that's about eight feet in diameter

با تلسکوپی که حدود دو و نیم متر قطر دارد

and can observe visible light.

و می‌تواند نورمرئی را ببیند، برسید.

So we were thrilled to have this picture.

بنابراین ما از داشتن این تصویر هیجان زده شدیم.

And it shows thousands of galaxies.

و آن هزاران کهکشان را نشان می‌دهد.

They were unable to include the most distant galaxies,

آنها نمی‌توانستند دورترین کهکشان‌ها را در بر گیرند،

the ones that would be as they were being born,

آنهایی که در حال متولد شدن هستند،

so there are no baby pictures of galaxies in this picture.

بنابراین هیچ عکس از نوپایی کهکشان‌ها در این تصویر وجود ندارد.

We needed to have an even bigger and more powerful telescope

ما نیاز به تلسکوپ بزرگتر و قدرتمندتر داشتیم

that could pick up the infrared light from the most distant universe

که بتواند نور فروسرخ را از دورترین جهان

that has been stretched out by the expansion of the universe.

که در اثر گسترش کیهان منبسط شده است، بگیرد.

So we didn't know what we would find.

بنابراین ما نمی‌دانستیم چه چیزی پیدا خواهیم کرد.

So astronomers wrote a book and they said,

پس ستاره‌شناسان کتابی نوشتند و گفتند:

"Please build us an even more powerful telescope."

«لطفا یک تلسکوپ درست قوی‌تر برای ما بسازید.»

And we did.

و ما انجام دادیم.

This is the James Webb Space Telescope, you see a gigantic mirror,

این تلسکوپ فضایی جیمز وب است، یک آینه غول پیکر را می‌بینید،

it's hexagonal, it's coated with gold so it reflects infrared light.

۶ضلعی است، با طلا پوشانده شده است، بنابراین نور مادون قرمز را منعکس می‌کند.

It is 21 feet across.

عرض آن ۶.۴ متر است.

It is protected by a five-layer metalized plastic sunshade

توسط یک آفتابگیر پلاستیکی با پوشش فلزی پنج لایه

as large as a tennis court.

به بزرگی زمین تنیس محافظت می‌شود.

This telescope is so large that it could not fit into the rocket

این تلسکوپ به قدری بزرگ است که در موشک

without being folded up like origami.

بدون تا شدن مانند اوریگامی جای نمی‌گیرد.

It's an incredible engineering accomplishment

این یک دستاورد مهندسی باورنکردنی است

to be able to even conceive and build this telescope.

تا بتوانیم این تلسکوپ را تصور کنیم و بسازیم.

So we built it.

خب ما آن را ساختیم.

And then we've launched it.

و سپس پرتابش کردیم.

It went up into space from French Guiana on Christmas morning, 2021.

در صبح کریسمس ۲۰۲۱ از گویان فرانسه به فضا رفت.

It was a perfect launch.

این یک پرتاب بی‌نقص بود.

The Arianespace company sent it straight to where we needed to go.

مستقیماً آن را Arianespace شرکت .به جایی که می‌خواستیم برود فرستاد

So we think we can have 20 years of operational scientific observations

بنابراین ما فکر می‌کنیم می‌توانیم ۲۰ سال مشاهدات علمی اجرایی با این

with this great new telescope.

تلسکوپ جدید عظیم داشته باشیم

And it took only two minutes to go through the tropical clouds up

و تنها دو دقیقه طول کشید تا از میان ابرهای گرمسیری

towards the vacuum of outer space.

به سمت خلاء فضای بیرونی بالا برویم.

Now I want to show you how it unfolded in outer space,

اکنون می‌خواهم به شما نشان دهم که چگونه این تلسکوپ اوریگامی

this origami telescope.

در فضای بیرونی رها شد،

First we unfolded the solar panels.

ابتدا پنل‌های خورشیدی را باز کردیم.

Then we unfold the transmitter antenna

سپس آنتن فرستنده را باز می‌کنیم

so we can talk back and forth.

خب می‌توانیم صحبت کنیم.

Then we unfold the panels that hold the great sunshade in place.

سپس پنل‌هایی را که سایه‌بان عظیم را در جای خود نگه می‌دارند باز می‌کنیم.

This takes us actually two weeks in real life.

این در زندگی واقعی ما در واقع دو هفته طول می‌کشد.

You see it compressed here so we can show it to you.

اینجاکه به صورت فشرده می‌توانیم نشانتان دهیم، می‌بینیدش.

This is just a miracle of modern engineering, and it’s so complicated.

این یک معجزه مهندسی مدرن است و بسیار پیچیده است.

And you'd say, is there any way you could have done this

و می‌گویید، آیا راهی هست که بتوانید این کار را بدون

without this great telescope?

این تلسکوپ عظیم انجام دهید؟

And the answer seems to be no.

و به نظر می‌رسد که پاسخ منفی است.

You need a big telescope.

تلسکوپ بزرگی نیاز دارید.

It needs to be in outer space.

که نیاز است در فضای بیرون باشد.

It needs to be cold, so it doesn’t glow and emit its own infrared.

باید سرد باشد، پس تابشی ندارد و مادون قرمزش را ساطع نمی‌کند.

And third is, being very carefully unrolled all by commands from here.

و سوم اینکه، با دستورات اینجا همه چیز با دقت باز شوند.

So you ask, how could you possibly make such a complicated thing work?

بنابراین می‌پرسید، چگونه می‌توانید چنین چیز پیچیده‌ای را عملی کنید؟

Well, number one, practice, practice, practice,

خوب، شماره یک، عمل کنید، عمل کنید، عمل کنید،

rehearse and test, fix it when it's not quite right.

تکرار کنید و تست کنید، وقتی کاملا درست نیست درستش کنید.

And then, of course, have two of everything, if you possibly can.

و سپس، البته، اگر ممکن است، دو تا از همه چیز داشته باشید.

And third, have arguments with all of your friends to say,

و سوم اینکه با همه دوستان بحث کنید که

is this really right?

آیا این واقعا درست است؟

Can you think of anything that's a mistake that we might be making

آیا می‌توانید به تمام اشتباهاتی که ممکن است مرتکب شویم فکر کنید

that we should fix before we launch it?

اشتباهاتی باید قبل از پرتاب درستشان کنیم؟

So the last step is finally to unfold the telescope itself.

بنابراین آخرین مرحله رها کردن خود تلسکوپ است.

And there it is in outer space,

و آنجا در فضای بیرونی است،

not quite ready to use because it's still warm and has not yet been focused.

کاملاً آماده استفاده نیست زیرا هنوز گرم است و هنوز متمرکز نیست.

So we had to wait for several weeks for it to start to cool down

پس باید چند هفته صبر کنیم تا دمای آن به اندازه کافی

to a low enough temperature that we could do the next steps.

پایین بیاید که بتوانیم مراحل بعدی را انجام دهیم.

We send it to a place called Lagrange Point 2,

ما آن را به مکانی به نام نقطه لاگرانژ دو می‌فرستیم،

about a million miles farther out from the Sun than we are.

حدود یک میلیون مایل دورتر از فاصله خورشید از ما.

This is a place that moves around the Sun with us every year,

این جایی است که هر سال با ما دور خورشید حرکت می‌کند،

so the telescope does not get any farther away.

بنابراین تلسکوپ دورتر نمی‌شود.

It is the only place that we can put a telescope where this is the setup,

این تنها جاییست که می‌توانیم تلسکوپ را برای تنظیم آنجا قرار دهیم،

and you can have the one-sided umbrella that protects the telescope

و می‌توانید حفاظ یک طرفه‌ای داشته باشید که از تلسکوپ در برابر

from the Sun and the Earth and the Moon.

خورشید و زمین و ماه محافظت می‌کند.

So the next thing is, what did we see?

خب مورد بعدی این است که ما چه دیدیم؟

We focused the telescope and took some pictures

تلسکوپ را متمرکز کردیم و چند عکس گرفتیم

of the same star we looked at with the Webb.

از همان ستاره‌ای که با وب به آن نگاه کردیم.

So the fuzzy picture is the Spitzer Space Telescope launched in 2003.

خب تصویر مبهم، تلسکوپ فضایی اسپیتزر است که در سال ۲۰۰۳ به فضا پرتاب شد.

The sharp picture is the new Webb telescope.

تصویر واضح، تلسکوپ جدید وب است.

We were so thrilled that it worked.

ما خیلی هیجان زده بودیم که کار کرد.

We got a nice, sharp image of the star,

ما یک تصویر خوب و واضح از ستاره دریافت کردیم،

and we can calculate now the sensitivity of this object,

و اکنون می‌توانیم میزان حساسیت این جسم را محاسبه کنیم،

that if you were a bumblebee,

که اگر یک زنبور بامبل بودید،

a square centimeter object hovering at the distance

یک جسم یک سانتی متر مربعی که در

of the Moon from the Earth, away from the telescope,

فاصله ماه از زمین، به دور تلسکوپ معلق است،

we would be able to see you,

می‌توانستیم شما را ببینیم،

both the sunlight you reflect and the heat you emit.

هم نور خورشیدی را که بازتاب می‌دهید و هم گرمایی راکه ساطع می‌کنید.

So there are no bumblebees in space,

بنابراین هیچ زنبور بامبلی در فضا وجود ندارد،

but there's something out there that we don't know.

اما چیزی وجود دارد که ما نمی‌دانیم.

And I'm so sure that we're going to get a great surprise from this telescope.

و من بسیار مطمئنم که از این تلسکوپ بسیار تعجب خواهیم کرد.

So I'll show you what we look at.

خب به شما نشان می‌دهم که به چه می‌نگریم.

Here is an example of a place where stars are being born as we speak.

در اینجا نمونه‌ای از مکانی است که وقتی ما صحبت می‌کنیم، ستارگان درحال متولد شدن‌اند.

Now we know, more or less, that stars explode and produce dust,

اکنون کم و بیش می‌دانیم که ستاره‌ها منفجر می‌شوند و غبار تولید می‌کنند.

which goes and is recycled into new stars.

که می‌رود و در ستاره‌های جدید بازیافت می‌شود.

This is a place where the recycling is happening.

این مکانی است که بازیافت در آن اتفاق می‌افتد.

Stars are being born in this beautiful cloud of glowing gas and dust.

ستاره‌ها در این ابر زیبا از گاز و غبار درخشان متولد می‌شوند

On the left-hand side shows you what we see with visible light

سمت چپ آنچه را که با نور مرئی با تلسکوپ فضایی

with the Hubble Space Telescope.

هابل می‌بینیم به شما نشان می‌دهد.

The right-hand side shows you that you can begin to see through the dust

سمت راست نشانتان می‌دهد که می‌توانید از میان گرد و غبار شروع به دیدن

with an infrared camera that we also have on the Hubble telescope.

با یک دوربین مادون قرمز که در تلسکوپ هابل نیز داریم، بکنید.

It's beautiful.

زیباست.

Astronomers want to see inside and we will

ستاره شناسان می خواهند داخل را ببینند

with the Webb telescope.

و ما با تلسکوپ وب خواهیم دید.

We can look at everything in the solar system from Mars on out.

ما می‌توانیم از مریخ به همه چیز در منظومه شمسی نگاه کنیم.

So this is a pretty interesting one,

بنابراین این بسیار جالب است،

everybody knows Mars might be alive.

همه می‌دانند که مریخ ممکن است زنده باشد.

What about Europa?

اروپا چطور؟

Europa is a satellite of Jupiter.

اروپا قمر مشتری است.

It has a liquid ocean covered with ice.

یک اقیانوس مایع پوشیده از یخ دارد.

We know because we sent a probe out there named after Galileo himself,

ما می‌دانیم زیرا یک کاوشگر به نام خود گالیله به آنجا فرستادیم.

and we saw this and took this picture.

و ما دیدیمش و این عکس را گرفتیم.

Now we know that there is water coming out from the cracks

اکنون می‌دانیم که آب از شکاف‌های

between the ice blocks

بین بلوک‌های یخ خارج می‌شود

and once in a while, they can be watched from here.

و هر چند وقت یکبار می‌توان آنها را از اینجا تماشا کرد.

And we are planning to send a probe to fly through the water jets

و ما در حال برنامه‌ریزی برای ارسال یک کاوشگر برای پرواز در میان واترجت هستیم

and see if there might be any organic molecules in them.

و ببینید که آیا ممکن است مولکول‌های آلی در آنها باشد.

Is it alive? Well, maybe.

زنده است؟ خوب، شاید.

We'll be watching this satellite with the Webb telescope as well.

ما این ماهواره را با تلسکوپ وب هم تماشا خواهیم کرد.

Farther on out in the solar system, we've been watching Titan.

دورتر در منظومه شمسی، تیتان را تماشا کرده‌ایم.

Titan is the only moon in the solar system that has oceans and lakes

تیتان تنها قمر منظومه شمسی است که در سطح‌اش اقیانوس، دریاچه،

and rain and rivers and an atmosphere on the surface.

باران و رودخانه دارد ودارای جو است.

It is so cold, though,

اما آنقدر سرد است که

that its liquid hydrocarbons, methane and ethane,

هیدروکربن‌های مایع‌اش، متان و اتان‌ هستند

that you would use for fuel here on Earth.

که اینجا روی زمین برای سوخت استفاده می‌کنید.

So we'll be examining this with the Webb telescope

خب ما این موضوع را با تلسکوپ وب بررسی خواهیم کرد

and we'll be sending a probe out there

و یک کاوشگر به آنجا خواهیم فرستاد

to land with even a helicopter to go exploring.

اگر شده حتی یک هلی کوپتر برای کاوش.

So is this a place that's interesting for life?

خب آیا اینجا مکانی است که برای زندگی جالب است؟

Possibly.

احتمالا.

People ask me all the time,

مردم همیشه از من می‌پرسند،

are we sure that the kind we have here is the only kind?

آیا مطمئن هستیم که گونه ما تنها گونه‌ی اینجاست؟

Well, maybe not.

خوب، شاید نه.

And if not, this is a good place to look because it's different,

و اگر نه، اینجا مکان خوبی برای نگاه کردن است زیرا متفاوت است،

but it still has solids, liquids and gases,

اما باز هم جامد، مایع و گاز دارد،

and it has a liquid hydrocarbon, which might be a possible solvent.

و دارای یک هیدروکربن مایع است که ممکن است حل کننده باشد.

We'll see.

خواهیم دید.

Next thing we want to look at is,

چیزدیگر که می‌خواهیم ببینیم اینست

are there planets around other stars that might have life?

که آیا به دور ستارگان دیگر سیاراتی هستند که حیات احتمالی داشته باشند؟

So we will be looking in this way

بنابراین ما از این طریق

at small stars that have Earth-sized planets.

به ستاره‌های کوچکی می پردازیم که سیاراتی به اندازه زمین دارند.

When a planet goes in front of the star, it can block some starlight,

وقتی سیاره‌ای جلوی ستاره می‌رود، می‌تواند جلوی نور ستاره را بگیرد.

some of the starlight goes through the atmosphere of the planet,

مقدارمعینی از نور ستارگان از جو سیاره عبور می‌کند،

if it has one,

اگر یکی داشته باشد،

and on its way to our telescope,

و درراه رسیدن به تلسکوپ ما باشد،

and we can analyze that

می‌توانیم تجزیه‌وتحلیلش

and look for the chemistry of such an atmosphere.

کنیم و به دنبال شیمی چنین جوی باشیم.

So, number one, does a little Earth-like planet out there

بنابراین، شماره یک، آیا یک سیاره کوچک شبیه به زمین،

have an atmosphere?

جو دارد؟

Number two, does it have any molecules in the atmosphere?

شماره دو، آیا مولکولی در جو دارد؟

And number three, could they be water?

و شماره سه، آیا آنها می‌توانند آب باشند؟

Is there enough water out there so that there could be a liquid ocean?

آیا آب کافی در آنجا وجود دارد تا یک اقیانوس مایع وجود داشته باشد؟

Well, maybe.

خوب شاید.

We will find out and we'll tell you.

ما متوجه می‌شویم و به شما می‌گوییم.

So are we alone?

پس ما تنها هستیم؟

Well, I don't know.

خوب، نمی‌دانم.

But we'll be going on after this project

اما ما بعد از این پروژه

to even more powerful telescopes

به سراغ تلسکوپ‌های قوی‌تر خواهیم رفت

that can examine little Earths around stars like the Sun.

که می‌تواند زمین‌های کوچک را در اطراف ستاره‌هایی مانند خورشید بررسی کند.

And then we'll be able to say, "Really, really, are they like home?"

و سپس می‌توانیم بگوییم: «راستی، واقعاً آیا آنها مانند خانه هستند؟»

And maybe yes.

و شاید بله.

We will be telling you all about what we find out,

ما همه چیزهایی را که کشف کنیم،

beginning with our first scientific observations this summer.

با اولین مشاهدات علمی‌مان در تابستان امسال به شما خواهیم گفت.

So please stay tuned.

پس لطفا همراهمان باشید.

Astronomers travel with the speed of light

ستاره‌شناسان با سرعت نور

and the speed of imagination.

و سرعت تخیل سفر می‌کنند.

(Applause)

(تشویق و تمجید)