Family, hope and resilience on the migrant trail | Jon Lowenstein

Επιμέλεια: Vaia Katsarou

[Η ομιλία περιέχει σκληρές εικόνες]

Κάθομαι απέναντι στον Πέδρο,

το τσακάλι, τον διακινητή,

[This talk contains graphic images]

στο σπίτι του από τσιμεντόλιθους,

So I'm sitting across from Pedro,

σε μια βρόμικη γειτονιά της Ρεϊνόσα,

κάπου στα σύνορα Μεξικού και ΗΠΑ.

the coyote, the human smuggler,

in his cement block apartment,

Είναι 3 το πρωί.

Την προηγούμενη μέρα, μου είχε ζητήσει να πάω στο σπίτι του.

in a dusty Reynosa neighborhood

somewhere on the US-Mexico border.

Θα μιλούσαμε οι δύο μας.

It's 3am.

Ήθελε να πάω εκεί τη νύχτα, μόνος.

The day before, he had asked me to come back to his apartment.

Δεν ήξερα αν μου την είχε στημένη,

αλλά ήξερα ότι ήθελα να πω την ιστορία του.

We would talk man to man.

He wanted me to be there at night and alone.

Με ρώτησε: «Τι θα έκανες

αν κάποιος πρόσφυγας πέσει στο νερό και δεν μπορεί να κολυμπήσει;

I didn't know if he was setting me up,

but I knew I wanted to tell his story.

Θα βγάλεις, απλώς, φωτογραφίες και θα τον αφήσεις να πνιγεί,

He asked me, "What will you do

if one of these pollitos, or migrants, slips into the water and can't swim?

ή θα πέσεις στο νερό να με βοηθήσεις;

Ο Πέδρο δεν ήταν η καρικατούρα λαθρέμπορα που δείχνει η τηλεόραση.

Will you simply take your pictures and watch him drown?

Or will you jump in and help me?"

Ήταν ένας νέος περίπου στην ηλικία μου,

At that moment, Pedro wasn't a cartoonish TV version of a human smuggler.

που μου έκανε πολύ δύσκολες ερωτήσεις.

Ζητήματα ζωής και θανάτου.

Την επόμενη νύχτα, τον φωτογράφισα ενώ διέσχιζε κολυμπώντας τον Ρίο Γκράντε,

He was just a young man, about my age,

asking me some really tough questions.

μαζί με μια ομάδα νεαρών μεταναστών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.

This was life and death.

The next night, I photographed Pedro as he swam the Rio Grande,

Κάθε φορά που διακινούσε κόσμο οι ζωές τους παίζονταν στα ζάρια.

crossing with a group of young migrants into the United States.

Τα τελευταία 20 χρόνια,

κατέγραψα μία από τις μεγαλύτερες υπερεθνικές μεταναστεύσεις

Real lives hung in the balance every time he crossed people.

στην Παγκόσμια Ιστορία,

που οδήγησε εκατομμύρια άτομα, χωρίς επίσημα έγγραφα

For the last 20 years,

I've documented one of the largest transnational migrations

να ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η συντριπτική πλειονότητά τους φεύγουν από την Κεντρική Αμερική και το Μεξικό

in world history,

which has resulted in millions of undocumented people

για να ξεφύγουν από την απόλυτη φτώχεια

living in the United States.

και την ακραία κοινωνική βία.

The vast majority of these people leave Central America and Mexico

Φωτογράφισα προσωπικές στιγμές ανθρώπων,

to escape grinding poverty and extreme levels of social violence.

που ζουν στις σκιές.

Συχνά έβλεπα ανθεκτικούς ανθρώπους

I photograph intimate moments of everyday people's lives,

σε ακραίες καταστάσεις,

of people living in the shadows.

να μηχανεύονται τρόπους, να βελτιώσουν τις ζωές τους.

Time and again, I've witnessed resilient individuals

Με αυτές τις φωτογραφίες,

in extremely challenging situations

σας βάζω, ακριβώς, στη μέση αυτών των στιγμών

constructing practical ways to improve their lives.

και σας ζητώ να τους σκεφτείτε, σαν να τους γνωρίζετε.

Οι φωτογραφίες αυτές αποτελούν ιστορικό αρχείο,

With these photographs,

I place you squarely in the middle of these moments

μια χρονοκάψουλα που μας δείχνει όχι μόνο τη μετανάστευση,

and ask you to think about them as if you knew them.

αλλά την κοινωνία και τους εαυτούς μας.

This body of work is a historical document,

Ξεκίνησα αυτό το έργο το 2000.

a time capsule that can teach us not only about migration,

but about society and ourselves.

Ο δρόμος της μετανάστευσης μου έδειξε

I started the project in the year 2000.

πώς φερόμαστε στους πιο ευάλωτους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μου έδειξε τη βία και τον πόνο, την ελπίδα και την αντοχή,

The migrant trail has taught me

how we treat our most vulnerable residents in the United States.

τον αγώνα και τη θυσία.

It has taught me about violence and pain and hope and resilience

Με έμαθε, από πρώτο χέρι,

πως η κενολογία και η πολιτική έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές μας.

and struggle and sacrifice.

Πάνω από όλα

It has taught me firsthand

ο δρόμος της μετανάστευσης με έμαθε

that rhetoric and political policy directly impact real people.

πως όποιος τον περπατά, αλλάζει για πάντα.

And most of all,

Ξεκίνησα αυτό το έργο το 2000,

the migrant trail has taught me

καταγράφοντας μια ομάδα εργατών, βορειοδυτικά του Σικάγου.

that everyone who embarks on it is changed forever.

I began this project in the year 2000

Κάθε μέρα, ξυπνούσαν στις 5 το πρωί

πήγαιναν σε ένα ΜακΝτόναλντς, στέκονταν απέξω

by documenting a group of day laborers on Chicago’s Northwest side.

και περίμεναν να πηδήξουν σε φορτηγάκια αγνώστων,

με την ελπίδα να βρουν ένα μεροκάματο.

Each day, the men would wake up at 5am,

Έβγαζαν πέντε δολάρια την ώρα,

go to a McDonald's, where they would stand outside

χωρίς καμία εργασιακή εξασφάλιση, χωρίς ασφάλιση υγείας

and wait to jump into strangers' work vans,

και όλοι, σχεδόν, ήταν χωρίς χαρτιά.

in the hopes of finding a job for the day.

Οι άνδρες ήταν πολύ σκληροί.

They earned five dollars an hour,

had no job security, no health insurance

Έπρεπε να είναι.

Η αστυνομία διαρκώς τους παρενοχλούσε,

and were almost all undocumented.

στο δρόμο για εκεί κάθε μέρα.

The men were all pretty tough.

Σιγά σιγά με δέχτηκαν στην κοινότητά τους.

They had to be.

The police constantly harassed them for loitering,

Ήταν από τις πρώτες φορές

που χρησιμοποίησα, συνειδητά, την κάμερά μου σαν όπλο.

as they made their way each day.

Μια μέρα, ενώ οι άνδρες σχεδίαζαν ένα κέντρο ημερομίσθιας εργασίας,

Slowly, they welcomed me into their community.

And this was one of the first times

ένας νεαρός, που τον έλεγαν Τομάς, με πλησίασε και μου ζήτησε

that I consciously used my camera as a weapon.

να μείνω μετά και να τον φωτογραφίσω.

One day, as the men were organizing to make a day-labor worker center,

Συμφώνησα.

Ενώ περπατούσε στη μέση ενός άδειου οικοπέδου,

a young man named Tomás came up to me and asked me

άρχισε να πέφτει ψιλή, καλοκαιρινή βροχή.

will I stay afterwards and photograph him.

So I agreed.

Προς μεγάλη μου έκπληξη, άρχισε να βγάζει τα ρούχα του.

As he walked into the middle of the empty dirt lot,

a light summer rain started to fall.

Δεν ήξερα τι να κάνω.

Έδειξε τον ουρανό και είπε:

Much to my surprise, he started to take off his clothes. (Laughs)

«Τα σώματά μας είναι το μόνο που έχουμε».

Ήταν περήφανος, ανυποχώρητος και ευάλωτος, την ίδια στιγμή.

I didn't exactly know what to do.

He pointed to the sky and said,

Αυτή παραμένει μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες, τα τελευταία 20 χρόνια.

"Our bodies are all we have."

Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια του.

He was proud, defiant and vulnerable, all at once.

Γνώρισα τη Λούπε Γκουζμάν, την ίδια περίπου περίοδο,

And this remains one of my favorite photographs of the past 20 years.

όταν αγωνιζόταν εναντίον των πρακτορείων προσωρινών εργατών

His words have stuck with me ever since.

που εκμεταλλεύονταν, αυτήν και τους συναδέλφους της.

I met Lupe Guzmán around the same time,

Οργάνωσε μικρές διαδηλώσεις, καθιστικές διαμαρτυρίες και άλλα πολλά.

while she was organizing and fighting the day-labor agencies

Πλήρωσε ακριβά τον ακτιβισμό της,

which were exploiting her and her coworkers.

She organized small-scale protests, sit-ins and much more.

καθώς τα πρακτορεία, όπως το Ρονς,

την απέκλεισαν και αρνούνταν να της δώσουν δουλειά.

She paid a high price for her activism,

Για να επιβιώσει,

because the day-labor agencies like Ron's

άρχισε να πουλά καλαμπόκια στο δρόμο,

blackballed her and refused to give her work.

ως πλανόδια πωλήτρια.

Ακόμη και σήμερα, μπορείτε να τη βρείτε

So in order to survive,

να πουλά κάθε είδους καλαμπόκια, γλυκά και διάφορα άλλα.

she started selling elotes, or corn on the cob, on the street,

as a street vendor.

Με έβαλε στην οικογένεια της

And today, you can still find her

και μου έδειξε το πραγματικό πρόσωπο της μετανάστευσης.

selling all types of corn and different candies and stuff.

Με σύστησε σε όλα τα μέλη της ευρείας της οικογένειάς της,

Lupe brought me into the inner world of her family

την Γκάμπι, τον Χουάν, την Κόντσι, τον Τσάβα, όλους.

and showed me the true impact of migration.

Η αδερφή της, η Ρεμέδιος, παντρεύτηκε τον Ανσέλμο,

She introduced me to everyone in her extended family,

του οποίου τα οχτώ από τα εννιά αδέρφια

Gabi, Juan, Conchi, Chava, everyone.

μετανάστευσαν από το Μεξικό στο Σικάγο, τη δεκαετία του '90.

Πολλοί από την οικογένειά της μου άνοιξαν την ψυχή τους,

Her sister Remedios had married Anselmo,

whose eight of nine siblings

και μου είπαν την ιστορία τους.

had migrated from Mexico to Chicago in the nineties.

Οι οικογένειες είναι η καρδιά και η ψυχή του δρόμου της μετανάστευσης.

So many people in her family opened their world to me

Όταν μεταναστεύουν οι οικογένειες,

and shared their stories.

μεταμορφώνονται οι κοινωνίες.

Families are the heart and lifeblood of the migrant trail.

Σπάνια μπορείς να προσεγγίσεις από τόσο κοντά

When these families migrate,

την προσωπική και καθημερινή ζωή

they change and transform societies.

αυτών που, από ανάγκη, είναι κλειστοί στους ξένους.

It's rare to be able to access so intimately

Εκείνη την περίοδο,

η οικογένεια της Λούπε ζούσε στο απομονωμένο Μπακ Οφ Δε Γιάρντς

the intimate and day-to-day lives

of people who, by necessity, are closed to outsiders.

μια σφιχτοδεμένη γειτονιά του Σικάγο,

At the time,

που, για πάνω από 100 χρόνια, αποτελούσε σημείο εισόδου

Lupe's family lived in the insular world of the Back of the Yards,

των νεοαφιχθέντων μεταναστών.

a tight-knit Chicago neighborhood,

Αρχικά από την Ευρώπη, όπως οι δικοί μου,

και πρόσφατα, από την Λατινική Αμερική.

which for more than 100 years had been a portal of entry

Ο κόσμος τους ήταν κρυμμένος από τον υπόλοιπο κόσμο.

for recent immigrants --

Αποκαλούν τον λευκό κόσμο, έξω από τη γειτονιά τους:

first, from Europe, like my family,

and more recently, from Latin America.

«Γκρινγκολάντια».

Their world was largely hidden from view.

Όπως οι πολλές γενιές, που εγκαταστάθηκαν εκεί,

And they call the larger, white world outside the neighborhood

έκαναν τις άχαρες κρυφές δουλειές που οι περισσότεροι δεν ήθελαν:

"Gringolandia."

You know, like lots of generations moving to the Back of the Yards,

να καθαρίζουν γραφεία, να ετοιμάζουν γεύματα για αεροπλάνα σε κρύα εργοστάσια,

the family did the thankless hidden jobs that most people didn't want to do:

να συσκευάζουν κρέατα, να δουλεύουν σε οικοδομές.

cleaning office buildings, preparing airline meals in cold factories,

Ήταν σκληρή, χειρωνακτική εργασία, με χαμηλή αμοιβή.

Αλλά τα σαββατοκύριακα, γιόρταζαν όλοι μαζί

meat packing, demolitions.

με ψησταριές στις αυλές

It was hard manual labor for low exploitation wages.

και γιορτές γενεθλίων,

όπως κάθε οικογένεια, στον υπόλοιπο κόσμο.

But on weekends, they celebrated together,

Έγινα επίτιμο μέλος της οικογένειας.

with backyard barbecues

Με φώναζαν Τζόνι Κανάλες, από τον Τεξανό σταρ της τηλεόρασης.

and birthday celebrations,

like most working families the world over.

Είχα πρόσβαση στην κουλτούρα τους

I became an honorary family member.

ήμουν εν μέρει οικογενειακός φωτογράφος, και εν μέρει κοινωνικός λειτουργός

My nickname was "Johnny Canales," after the Tejano TV star.

και εν μέρει ένας ξένος γελωτοποιός, που τους διασκέδαζε.

I had access to the dominant culture,

so I was part family photographer, part social worker

Μία από τις αξιομνημόνευτες στιγμές εκείνης της περιόδου,

and part strange outsider payaso clown, who was there to amuse them.

ήταν η φωτογράφιση της γέννησης της εγγονής της Λούπε, της Ελίζαμπεθ.

One of the most memorable moments of this time

Τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια της είχαν διασχίσει την έρημο Σονόρα,

was photographing the birth of Lupe's granddaughter, Elizabeth.

που τα έσπρωχναν μέσα στα καροτσάκια, για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Έτσι, εκείνη τη στιγμή,

Her two older siblings had crossed across the Sonoran Desert,

η οικογένειά της μου επέτρεψε να φωτογραφίσω τη γέννησή της.

being carried and pushed in strollers into the United States.

Ήταν από τις πιο συναρπαστικές στιγμές,

όταν οι νοσοκόμες τοποθέτησαν τη μικρή Ελίζαμπεθ στο στήθος της Γκάμπι.

So at that time,

her family allowed me to photograph her birth.

And it was one of the really coolest things

Ήταν η πρώτη Αμερικανίδα πολίτης στην οικογένεια.

as the nurses placed baby Elizabeth on Gabi's chest.

Αυτό το κορίτσι είναι σήμερα 17 ετών.

Ακόμα διατηρώ στενή επαφή με τη Λούπε

She was the family's first American citizen.

και την οικογένεια.

That girl is 17 today.

Η δουλειά μου συνδέεται στενά με την ιστορία της δικής μου οικογένειας,

And I still remain in close contact with Lupe

την εξορία και την μετέπειτα αναγέννηση στις Ηνωμένες Πολιτείες.

and much of her family.

My work is firmly rooted in my own family's history

Ο πατέρας μου γεννήθηκε στη ναζιστική Γερμανία, το 1934,

of exile and subsequent rebirth in the United States.

όπως οι περισσότεροι αφομοιωμένοι Γερμανοί Εβραίοι,

οι παππούδες μου ήλπιζαν μόνο

My father was born in Nazi Germany in 1934.

ότι η διαταραχή του Τρίτου Ράιχ θα υποχωρούσε.

Like most assimilated German Jews,

Αλλά την άνοιξη του 1939,

my grandparents simply hoped

ένα μικρό, αλλά σημαντικό περιστατικό, συνέβη στην οικογένεια μου.

that the troubles of the Third Reich would blow over.

Ο μπαμπάς μου χρειαζόταν σκωληκοειδεκτομή.

But in spring of 1939,

Αλλά επειδή ήταν Εβραίος,

a small but important event happened to my family.

κανένα νοσοκομείο δεν τον χειρουργούσε.

Το χειρουργείο έγινε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας,

My dad needed an appendectomy.

And because he was Jewish,

πάνω στο οικογενειακό τραπέζι.

not one hospital would operate on him.

Μόνο όταν συνειδητοποίησαν τις διακρίσεις που αντιμετώπιζαν,

The operation was carried out on his kitchen table,

οι παππούδες μου πήραν την επώδυνη απόφαση

on the family's kitchen table.

να στείλουν τα δυο παιδιά τους στην Αγγλία με την επιχείρηση Κίντερτράνσπορτ.

Only after understanding the discrimination they faced

did my grandparents make the gut-wrenching decision

Ο αγώνας επιβίωσης της οικογένειάς μου με έκανε να δεσμευτώ βαθιά

to send their two children on the Kindertransport bound for England.

και να πω την ιστορία αυτής της μετανάστευσης

με έναν βαθύ και λεπτό τρόπο.

My family's survival has informed my deep commitment

Το παρελθόν και το παρόν πάντα συνδέονται μεταξύ τους.

to telling this migration story

Το μακροχρόνιο κληροδοτημένο σύστημα

in a deep and nuanced way.

της ανάμειξης των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική

The past and the present are always interconnected.

είναι πολυσυζητημένο και καλά τεκμηριωμένο.

Το 1954, το πραξικόπημα στη Γουατεμάλα με τη στήριξη της CIA,

The long-standing legacy

of the US government's involvement in Latin America

το Ιράνγκεϊτ, η Σχολή της Αμερικής,

is controversial and well-documented.

η δολοφονία του αρχιεπισκόπου Ρομέρο στα σκαλιά του ναού του Σαν Σαλβαδόρ

The 1954 CIA-backed coup of Árbenz in Guatemala,

αποτελούν όλα παραδείγματα αυτής της περίπλοκης ιστορίας,

the Iran-Contra scandal, the School of the Americas,

μιας ιστορίας που οδήγησε στην αποσταθεροποίηση

the murder of Archbishop Romero on the steps of a San Salvador church

και την ανομία στην Κεντρική Αμερική.

are all examples of this complex history,

a history which has led to instability

Ευτυχώς, η Ιστορία δεν είναι πάντα σκοτεινή.

and impunity in Central America.

Οι ΗΠΑ και το Μεξικό δέχτηκαν χιλιάδες και εκατομμύρια προσφύγων

Luckily, the history is not unremittingly dark.

που τις δεκαετίες του '70 και του '80, ξέφυγαν από εμφυλίους πολέμους.

The United States and Mexico took in thousands and millions, actually,

Αλλά την περίοδο που κατέγραφα το δρόμο της μετανάστευσης στη Γουατεμάλα,

of refugees escaping the civil wars of the 70s and 80s.

στα τέλη της δεκαετίας του 2000,

οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν είχαν ιδέα για τη διωγκούμενη βία,

But by the time I was documenting the migrant trail in Guatemala

την αποδιοργάνωση και τη μετανάστευση στην Κεντρική Αμερική.

in the late 2000s,

most Americans had no connection to the increasing levels of violence,

Για τους περισσότερους πολίτες των ΗΠΑ, ήταν τόσο μακριά, όσο το φεγγάρι.

impunity and migration in Central America.

Με την πάροδο των χρόνων, σιγά-σιγά συναρμολόγησα

To most US citizens, it might as well have been the Moon.

το περίπλοκο παζλ που εκτεινόταν από την Κεντρική Αμερική, μέσω του Μεξικού

Over the years, I slowly pieced together

μέχρι την πίσω αυλή μου στο Σικάγο.

Πήγα σε όλες τις πόλεις της μεθορίου: Μπράουνσβιλ, Ρεϊνόσα, Μακάλεν,

the complicated puzzle that stretched from Central America through Mexico

Γιούμα, Καλέξικο,

to my backyard in Chicago.

καταγράφοντας την αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση των συνόρων.

I hit almost all the border towns -- Brownsville, Reynosa, McAllen,

Κάθε φορά που επέστρεφα,

έβρισκα επιπλέον εγκαταστάσεις, επιπλέον αισθητήρες και φράκτες

Yuma, Calexico --

recording the increasing militarization of the border.

επιπλέον συνοριακούς πράκτορες, επιπλέον εγκαταστάσεις υψηλής τεχνολογίας,

Each time I returned,

για να στείλουν στη φυλακή, άνδρες, γυναίκες και παιδιά

there was more infrastructure, more sensors, more fences,

more Border Patrol agents and more high-tech facilities

που είχαν συληφθεί από τις δυνάμεις μας.

Μετά την 9/11, μετατράπηκε σε μια τεράστια βιομηχανία.

with which to incarcerate the men, women and children

Φωτογράφισα τεράστιες και ιστορικές πορείες μεταναστών στο Σικάγο,

who our government detained.

Post-9/11, it became a huge industry.

παιδιά σε κρατητήρια,

και τη σταδιακή άνοδο ομάδων μίσους κατά των προσφύγων.

I photographed the massive and historic immigration marches in Chicago,

Ανάμεσά τους και ο σερίφης Τζόι Αρπάιο, της Αριζόνας.

children at detention facilities

and the slow percolating rise of anti-immigrant hate groups,

Κατέγραψα παιδιά στα κρατητήρια,

including sheriff Joe Arpaio in Arizona.

πτήσεις απέλασης

και πολλά διαφορετικά πράγματα.

I documented the children in detention facilities,

Βίωσα την άνοδο του πολέμου των ναρκωτικών στο Μεξικό

deportation flights

και την όξυνση της κοινωνικής βίας στην Κεντρική Αμερική.

and a lot of different things.

Συνειδητοποίησα πόσο στενά συνδέονταν όλα αυτά τα ανόμοια στοιχεία

I witnessed the rise of the Mexican drug war

and the deepening levels of social violence in Central America.

και πώς συνδεόμαστε όλοι μεταξύ μας.

Ως φωτογράφοι,

I came to understand how interconnected all these disparate elements were

ποτέ δεν γνωρίζουμε ποια στιγμή θα μείνει στη μνήμη μας

and how interconnected we all are.

και ποιος άνθρωπος θα μείνει μαζί μας.

As photographers,

we never really know which particular moment will stay with us

Τα άτομα, που φωτογραφίζουμε, γίνονται μέρος της συλλογικής ιστορίας.

Η Χέρικα Εστράδα ήταν ένα κοριτσάκι, 8 ετών,

or which particular person will be with us.

που έμεινε στη μνήμη μου.

The people we photograph become a part of our collective history.

Ο πατέρας της είχε πάει στο Λος Άντζελες, για να δουλέψει για την οικογένειά του.

Jerica Estrada was a young eight-year-old girl

Όντας ευσυνείδητος πατέρας,

whose memory has stayed with me.

επέστρεψε στο σπίτι, στη Γουατεμάλα, φέρνοντας δώρα.

Her father had gone to LA in order to work to support his family.

Εκείνο το Σαββατοκύριακο έδωσε στο μεγαλύτερο γιο του μια μοτοσυκλέτα,

And like any dutiful father,

μια αληθινή πολυτέλεια.

he returned home to Guatemala, bearing gifts.

Καθώς γυρνούσε ο γιος τον πατέρα στο σπίτι

That weekend, he had presented his eldest son with a motorcycle --

από μια οικογενειακή γιορτή

a true luxury.

ένα μέλος συμμορίας πυροβόλησε τον πατέρα στην πλάτη.

As the son was driving the father back home

from a family party,

Τον είχε μπερδέψει με κάποιον άλλον,

κάτι που συμβαίνει συχνά σε αυτή τη χώρα.

a gang member rode up and shot the dad through the back.

Αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Η σφαίρα πέρασε, μέσα από τον πατέρα στο γιο.

It was a case of mistaken identity,

an all too common occurrence in this country.

Δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό βίας,

But the damage was done.

αλλά μια περίπτωση κοινωνικής βίας

The bullet passed through the father and into the son.

σε μια περιοχή του κόσμου, όπου η βία έγινε ο κανόνας.

This was not a random act of violence,

Η ασυδοσία κυριαρχεί, και οι κρατικοί θεσμοί

but one instance of social violence

in a region of the world where this has become the norm.

αδυνατούν να προστατέψουν τον κόσμο.

Πολύ συχνά, πολλοί αναγκάζονται να φύγουν από τα σπίτια τους

Impunity thrives when all the state and governmental institutions

και να ρισκάρουν τη ζωή τους προκειμένου να βρουν ασφάλεια.

fail to protect the individual.

Ο πατέρας της Χέρικας πέθανε στο δρόμο προς το νοσοκομείο.

Too often, the result forces people to leave their homes and flee

Το σώμα του έσωσε τη ζωή του γιου του.

and take great risks in search of safety.

Όταν φτάσαμε στο δημόσιο νοσοκομείο,

Jerica's father died en route to the hospital.

στην είσοδο του δημόσιου νοσοκομείου,

είδα ένα κοριτσάκι, με μια ροζ ριγέ μπλούζα, να ουρλιάζει.

His body had saved his son's life.

As we arrived to the public hospital,

Κανείς δεν το παρηγορούσε, καθώς έσφιγγε τα χέρια του

to the gates of the public hospital,

I noticed a young girl in a pink striped shirt, screaming.

Ήταν η μικρότερη κόρη του,

που την έλεγαν Χέρικα Εστράδα.

Nobody comforted the little girl as she clasped her tiny hands.

Έκλαιγε και φώναζε

και κανείς δεν μπορούσε να κάνει κάτι για το χαμό του πατέρας της.

She was the man's youngest daughter,

Σήμερα, όταν με ρωτούν,

her name was Jerica Estrada.

γιατί οι μητέρες, μαζί με τα παιδιά τους,

She cried and raged,

and nobody could do anything, for her father was gone.

ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα,

ενώ ξέρουν ότι πιθανόν να μπουν φυλακή στις Ηνωμένες Πολιτείες,

These days, when people ask me

θυμάμαι την Χέρικα και σκέφτομαι τον πόνο της

why young mothers with four-month-old babies

will travel thousands of miles,

knowing they will likely be imprisoned in the United States,

και τον πατέρα της που έσωσε τη ζωή του γιου του με το σώμα του

I remember Jerica, and I think of her and of her pain

και κατανοώ τη βασική ανάγκη του ανθρώπου

να φύγει για να βρει μια καλύτερη ζωή.

and of her father who saved his son's life with his own body,

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

and I understand the truly human need

to migrate in search of a better life.

Thank you.

(Applause)