How do executive orders work? - Christina Greer

فرمان اجرایی چطور کار می‌کند؟ - کریستینا گریر

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Leila Ataei

On January 1, 1863,

در ۱ ژانویه سال ۱۸۶۳،

Abraham Lincoln legally changed the status of over 3 million enslaved blacks

آبراهام لینکلن قانوناً وضعیت بیش از ۳ میلیون سیاه‌پوست دربند را

across ten states from slave to free.

از برده به آزاد تغییر داد.

His Emancipation Proclamation wasn't a law,

اعلان آزادی او قانون،

or a presidential decree.

یا حکم ریاست جمهوری نبود.

It was an executive order.

یک فرمان اجرایی بود.

The framers of the American Constitution made the power of executive order

طراحان قانون اساسی آمریکا قدرت استفاده از فرمان اجرایی را

available to the executive branch.

در اختیار قوه مجریه قرار دادند.

But what exactly is this tool?

اما این ابزار دقیقاً چیست؟

How does it work?

چطور کار می‌کند؟

And what is the extent of its power?

و حد قدرت آن تا کجاست؟

Well, an executive order isn't a law, but it can carry the weight of one.

خوب، فرمان اجرایی یک قانون نیست، اما می‌تواند به همان اندازه ثقیل باشد.

Passing laws involves a fairly lengthy process.

تصویب قانون روندی نسبتاً طولانی است.

First, a member of Congress proposes a piece of legislation

ابتدا، یکی از اعضای کنگره قانونی را

in the form of a bill.

به صورت لایحه به مجلس ارائه می‌دهد.

After many committees and revisions,

پس از تشکیل کمیسیون‌ها و انجام اصلاحات بسیار

if the bill is approved by a majority votes in Congress,

اگر لایحه به تصویب اکثریت اعضای کنگره،

that is both the House and Senate,

که شامل مجلس و سنا هستند برسد،

the bill is then sent to the president for signature.

برای امضا نزد رئیس جمهور برده می‌شود.

If the president signs the bill, it then becomes a law.

اگر به امضای ریاست جمهوری رسید، آن لایحه تبدیل به قانون می‌شود.

An executive order, on the other hand,

از طرف دیگر، یک فرمان اجرایی،

is something the president issues without consultation

فرمانی است که رئیس جمهور بدون مشاوره

or permission from Congress.

یا اجازه کنگره صادر می‌کند.

They are, however, enforced like laws,

البته آنها هم مثل قانون لازم الاجرا هستند،

and are subject to judicial review by the court system

و قوه قضاییه می‌تواند آنها را مورد بررسی قضایی قرار دهد

to make sure they're within the limits of the Constitution.

تا مطمئن شود که در چارچوب قانون اساسی باشند.

That means the courts have the power to invalidate any executive decisions

این یعنی قوه قضاییه می‌تواند هر فرمان اجرایی

that they determine are an overreach of the president in trying to assert power.

که تشخیص دهد در جهت قدرت طلبی رئیس جمهور است را بی‌اعتبار کند.

And once the president leaves office,

و وقتی که رئیس جمهور دفتر را ترک می‌کند،

if his or her successor wants to eliminate the executive order,

اگر جانشین او بخواهد می‌تواند فرمان اجرایی را

they can do so.

حذف کند.

So when does a president use an executive order?

پس چه وقت رئیس جمهور از فرمان اجرایی استفاده می‌کند؟

Sometimes a president feels the need to exert power without working with Congress,

گاهی رئیس جمهور احساس می‌کند باید بدون کار کردن با کنگره اعمال قدرت کند،

and in times of crisis, quick decisions can be justified.

و در مواقع بحرانی، می‌تواند به سرعت تصمیم‌گیری کند.

But most executive orders are not responses to emergencies.

اما بیشتر فرمان‌های اجرایی در واکنش به شرایط بحرانی نیستند.

They're often directed towards agencies in the federal government

آنها معمولاً بخش‌های مختلف دولت فدرال را

in order to expand or contract their power.

به منظور گسترش یا کاهش قدرت آنها مورد خطاب قرار می‌دهند.

Others determine the extent to which legislation should be enforced.

بعضی هم در مواردی هستند که قانون را باید مجبور کرد.

And sometimes, a president may use an executive order

و گاهی یک رئیس جمهور از فرمان اجرایی برای

to clarify and help implement a policy that needs to be easily defined.

شفاف‌سازی و تسهیل پیاده‌سازی یک سیاست که به تشریح ساده نیاز دارد استفاده می‌کند.

Some of the most famous executive orders

بعضی از مشهورترین فرمان‌های اجرایی

have changed the course of American history.

تاریخ آمریکا را متحول کرده‌اند.

FDR issued an executive order to establish the Works Progress Administration,

فرانکلین روزولت فرمان اجرایی برای مدیریت پیشرفت کار صادر کرد،

which helped build thousands of roads, bridges, and parks

که به ساخت هزاران جاده، پل، و پارک

throughout the country.

در سراسر کشور کمک کرد.

The WPA also employed thousands of writers,

همچنین مدیریت پیشرفت کار به هزاران نویسنده،

painters,

نقاش،

sculptors,

مجسمه‌ساز،

and artists to create works of art in public spaces.

و هنرمند اعمال شد تا به خلق کار هنری در مکان‌های عمومی بپردازند.

Additionally, Harry Truman used an executive order

علاوه بر آن، هری ترومن از یک فرمان اجرایی

to desegregate the armed forces in 1948.

برای یکپارچه کردن نیروهای مسلح در سال ۱۹۴۸ استفاده کرد.

And in 1965, Lyndon Johnson signed an executive order

و در سال ۱۹۶۵، لیندون جانسون فرمان اجرایی را امضا کرد

to establish requirements for nondiscriminatory practices

که به موجب آن در استخدام کارمندان

in hiring and employment.

از الزامات تبعیض‌آمیز جلوگیری شد.

Executive orders have often been used in positive and inclusive ways,

فرمان‌های اجرایی معمولاً در راه‌های مثبت و کارآمد مورد استفاده قرار می‌گیرد،

but they've also been used to exclude and divide.

اما از آنها برای جدایی و تقسیم هم استفاده شده است.

One of the most notable examples being FDR's 1942 executive order.

یکی از نمونه‌های قابل توجه فرمان اجرایی روزولت در سال ۱۹۴۲ بود.

He gave the military authority to target predominantly Japanese-Americans,

او به ارتش اجازه داد تا عمده افراد ژاپنی-آمریکایی،

as well as German-Americans and Italian-Americans,

و همین‌طور آلمانی-آمریکایی و ایتالیایی-آمریکایی را

in certain regions across the country.

در مناطق خاصی از کشور مورد هدف قرار دهد.

This executive order also removed any or all of those people into military zones,

همچنین طبق این دستور تمامی این افراد در مناطق نظامی،

most commonly known as internment camps.

که بیشتر به نام اردوگاه‌های بازداشت شهرت داشتند جمع‌آوری شدند.

Beginning in the early 1960s,

تا اوایل دهه ۱۹۶۰،

each president has issued roughly 300 executive orders,

هر رئیس جمهور به سختی ۳۰۰ دستور اجرایی صادر کرده بود،

but FDR issued over 3,500.

اما روزولت بیش از ۳۵۰۰ مورد صادر کرد.

At the other end of the spectrum,

در سمت دیگر این طیف،

William Henry Harrison never issued an executive order,

ویلیام هنری هریسون هرگز فرمان اجرایی صادر نکرد،

probably because his presidency only lasted 31 days.

احتمالاً به این دلیل که طول مدت ریاست جمهوری‌اش تنها ۳۱ روز بود.

The U.S. Constitution is somewhat ambiguous on the extent of the president's power.

قانون اساسی ایالات متحده از جهاتی درباره محدوده قدرت رئیس جمهور مبهم است.

That's resulted in executive orders expanding over time.

این مسئله به دلیل گسترش فرمان اجرایی به مرور زمان است.

For instance, since Lyndon Johnson,

به طور مثال، از زمان لیندون جانسون،

presidents have begun issuing orders to create faith-based initiatives,

رؤسای جمهور فرمان‌های اجرایی در رابطه با ابتکارات مبتنی بر ایمان،

establish federal agencies,

تأسیس آژانس‌های فدرال،

and remove barriers for scientific research.

و برطرف کردن موانع تحقیقات علمی صادر کردند.

There are checks and balances in the U.S. political system.

آزمون‌ها و متعادل کننده‌هایی در سیستم سیاسی ایالات متحده وجود دارد.

Congress can pass laws to counteract executive orders,

کنگره می‌تواند قانونی تصویب کند که بر خلاف فرمان اجرایی عمل کند،

and judges can halt them by deeming them unconstitutional.

و قضات می‌توانند با خلاف قانون اساسی دانستن آنها را متوقف کنند.

But in the time it takes for those things to happen,

اما در مدت زمانی که طول می‌کشد تا آن اتفاقات بیافتند،

an executive order can go into effect

فرمان اجرایی می‌تواند تأثیر خود را بگذارد

and possibly change the course of history, for better or for worse.

و جریان تاریخ را در جهت بهتر یا بدتر شدن تغییر دهد.