PRACTICE makes PERFECT - What is the difference between 'PRACTICE' and 'PRACTISE' in English

There is an interesting phrase in English that expresses how important it is to do something again and again,

یک عبارت جالب در زبان انگلیسی وجود دارد که بیان می کند چقدر مهم است که کاری را بارها و بارها انجام دهید

over and over, to the point where it becomes easy to carry out or do.

، تا جایی که انجام یا انجام آن آسان می شود.

The phrase is... ‘Practice makes perfect’.

عبارت این است ... "تمرین کامل می کند".

This phrase is often said to someone who is learning something, or wishes to improve their skill at doing a particular thing.

این عبارت اغلب به کسی گفته می شود که در حال یادگیری چیزی است یا می خواهد مهارت خود را در انجام یک کار خاص بهبود بخشد.

Whatever it is you are trying to achieve.

هر چیزی که هست برای رسیدن به آن تلاش می کنید.

Practising is the best way to reach your goal.

تمرین بهترین راه برای رسیدن به هدف است.

Whilst we are on the subject, there is a common confusion that arises concerning the use and spelling of the word ‘practise’.

در حالی که ما در مورد این موضوع هستیم، یک سردرگمی رایج در مورد استفاده و املای کلمه "تمرین" وجود دارد.

It is possible to spell this word with a ‘c’ as the seventh letter, or with an ‘s’ as the seventh letter.

می توان این کلمه را با 'c' به عنوان حرف هفتم یا با 's' به عنوان حرف هفتم نوشت.

This difference can cause a lot of confusion, even for native English speakers.

این تفاوت می تواند باعث سردرگمی زیادی شود، حتی برای انگلیسی زبانان بومی.

So, what are the differences?

بنابراین، چه تفاوت هایی وجود دارد؟

Well, I will tell you.

خب بهت میگم

In British English, there are two variations of the spelling of the word ‘practise’.

در انگلیسی بریتانیایی، دو نوع از املای کلمه "تمرین" وجود دارد.

When it is spelt with an ‘s’ near the end, we are expressing the verb form of the word.

وقتی با علامت "s" نزدیک به آخر املا می شود، شکل فعل کلمه را بیان می کنیم.

The doing of something, so as to improve the skill level.

انجام کاری برای بهبود سطح مهارت.

You practise speaking English, you practise your pronunciation.

شما مکالمه انگلیسی را تمرین می کنید، تلفظ خود را تمرین می کنید.

This spelling of the word expresses the verb.

این املای کلمه فعل را بیان می کند.

In British English, when we put the letter ‘c’ near the end of the word, we are expressing the noun.

در انگلیسی بریتانیایی، وقتی حرف c را نزدیک آخر کلمه قرار می دهیم، اسم را بیان می کنیم.

You are naming the action.

شما اقدام را نامگذاری می کنید.

The practice of meditating in the morning.

تمرین مراقبه در صبح.

The practice of memorising new words.

تمرین حفظ لغات جدید.

A place where something is carried out, such as a medical practice or a dental practice.

مکانی که در آن چیزی انجام می شود، مانند یک مطب پزشکی یا یک مطب دندانپزشکی.

The difference in spelling allows us to see that the word is being used in different ways.

تفاوت املایی به ما این امکان را می دهد که ببینیم این کلمه به روش های مختلف استفاده می شود.

In American English, the word is always spelt with a ‘c’, no matter how it is being expressed, either as a noun or a verb.

در انگلیسی آمریکایی، این کلمه همیشه با "c" نوشته می شود، مهم نیست که چگونه بیان می شود، چه به صورت اسم یا فعل.

It is still spelt with a ‘c’.

هنوز هم با "c" نوشته می شود.

So to summarise, British English practise is a verb.

بنابراین به طور خلاصه، تمرین انگلیسی بریتانیایی یک فعل است.

Practice is a noun.

تمرین یک اسم است.

In American English, practice with a ‘c’ near the end is used for expressing both a noun and verb.

در انگلیسی آمریکایی، تمرین با "c" نزدیک به انتها برای بیان اسم و فعل استفاده می شود.

Now... Off you go and have fun learning English.

حالا... برو و از یادگیری زبان انگلیسی لذت ببر.

Ta ta for now.

تا تا فعلا