A Lens on Georgia’s Survival in the Shadow of a Superpower | Daro Sulakauri | TED

Çeviri: Ozay Ozaydin Gözden geçirme: Eren Gokce

It’s very confusing and unsettling to wake up

Uyandığınızda evinizi terk etmek

ya da Rus işgali altındaki topraklarda kalmak gibi zor bir kararı için

and have only 72 hours to make that really hard decision

sadece 72 saatiniz olması çok kafa karıştırıcı ve tedirgin edici.

to either leave your house or stay on the Russian occupied territory.

Overnight, the border has been unofficially redrawn

Bir gecede sınır, işgal kuvvetleri tarafından

by the occupied forces.

gayriresmî olarak yeniden çizildi.

Your bedroom is now located in a different country,

Oturma odanız ve mutfağınız

while your living room and kitchen

hâlâ uyuduğunuz ülkedeyken,

are still in the country where you fell asleep.

yatak odanız artık farklı bir ülkededir.

The borders are not marked,

Sınırlar işaretlenmemiştir,

so you might end up being kidnapped or detained by the Russian-backed forces.

bu nedenle Rus destekli güçler tarafından kaçırılabilir veya alıkonulabilirsiniz.

Director: Is that a reality for many people?

Yönetmen: Bu birçok insan için gerçek mi?

Daro Sulakauri: It is a reality for many people in Georgia.

Daro Sulakauri: Gürcistan’daki pek çok insan için bu bir gerçek.

In fact, about 20 percent of Georgia is occupied by Russia.

Aslında Gürcistan’ın yaklaşık yüzde 20′si Rusya tarafından işgal edilmiş durumda.

Georgia is not heard or seen in the world,

Gürcistan dünyada duyulmuyor ya da görülmüyor

and many don't even know the location of the country.

ve pek çok kişi ülkenin yerini bile bilmiyor.

It's important to know what is going on today in Georgia

Bugün Gürcistan’da neler olup bittiğini bilmek önemli

because yeah, it happens in one region,

çünkü evet, bir bölgede oluyor

but you never know when it's going to happen in your country

ama sizin ülkenizde ya da bölgenizde ne zaman olacağını

or in your region.

asla bilemezsiniz.

So we have to pay more attention.

Bu yüzden daha fazla dikkat etmeliyiz.

My name is Daro Sulakauri.

Benim adım Daro Sulakauri.

I'm a Georgian photojournalist.

Gürcistanlı bir foto muhabiriyim.

I started taking pictures when I was 14.

Fotoğraf çekmeye 14 yaşındayken başladım.

I was talking with my camera.

Fotoğraf makinemle konuşuyordum.

It was like an intermediary of me expressing myself.

Kendimi ifade etmemin bir aracısı gibiydi.

I had like a turning point

Çeçen mültecilerle ilgili

when I did my first photo project on Chechen refugees.

ilk fotoğraf projemi yaptığımda bir dönüm noktası yaşadım.

My great grandmother was a Chechen woman,

Büyük büyükannem Çeçen bir kadındı

and I was always told stories about her.

ve bana hep onunla ilgili hikâyeler anlatılırdı.

And during the time there was this stereotype on Chechens in Georgia,

O dönemde Gürcistan’da Çeçenler hakkında,

hepsinin suçlu ve terörist olduğuna dair bir klişe vardı.

that they were all like criminals and terrorists.

And I wanted to destroy the stereotype.

Ben de bu klişeyi yıkmak istedim.

When I finished the story, I got emails from people saying that,

Hikâyeyi bitirdiğimde insanlardan “Çeçenleri farklı bir şekilde

gösterdiğin için teşekkür ederim” diyen e-postalar aldım.

thank you for showing Chechens in a different way.

And so I think that was the moment I realized what power photography had

Sanırım o an fotoğrafın nasıl bir güce sahip olduğunu

and how it can really change consciousness in people

ve insanların bilincini nasıl değiştirebileceğini

ve farklı düşünmelerini sağlayabileceğini fark ettiğim andı.

and let them think differently.

From that moment, I concentrated on stories in my country

O andan itibaren, ülkemdeki erken evlilikler

that touched on taboo topics such as early marriages

ve maden işçilerinin karşılaştığı koşullar,

and conditions faced by mine workers,

azınlıklarla ilgili hikâyeler,

çalıntı bebek salgını yaratan Sovyet sonrası sağlık sistemi

stories about minorities,

post-Soviet health care system that created pandemic of stolen babies,

ve Rusya ile çatışmanın daha önce anlattığım

gerçeküstü sınır dinamiklerine nasıl yol açtığı gibi

and how conflict with Russia led to the surreal border dynamics

tabu konulara değinen hikâyelere odaklandım.

I described earlier.

There are so many topics to cover in Georgia,

Gürcistan’da ele alınması gereken çok konu var

and I feel like it's not been covered.

ve ben bunların ele alınmadığını düşünüyorum.

By photographing these topics and talking about it

Bu konuları fotoğraflayarak ve bunlar hakkında konuşarak

the dialogue starts,

diyalog başlıyor

and I think from this dialogue the change comes.

ve bence değişim de bu diyalogdan geliyor.

One journey I documented a 14-year-old boy telling the story

Bir yolculukta 14 yaşında bir çocuğun

about how he had to cross the occupied border

hasta büyükannesini ziyaret etmek için işgal altındaki sınırdan

onto the Russian-controlled territory to visit his ill grandmother,

Rus kontrolündeki bölgeye geçmek zorunda kalışını

ve hayatını nasıl riske attığını anlatışını belgeledim.

and kind of risking his life.

And I went with him on this one trip

Sürünerek, yürüyerek, saklanarak

ve sulama kanallarını geçerek dört saat süren bu yolculukta

that took us four hours to crawl, walk,

hide and cross irrigation canals.

ben de onunla birlikte gittim.

We had to hide from both the Russian-backed militants

Hem Rus destekli militanlardan hem de Gürcü sınır polisinden

and also Georgian border police.

saklanmak zorunda kaldık.

It's really dangerous for, especially journalists,

Özellikle gazeteciler için gerçekten tehlikeli

because they don't know where the border is.

çünkü sınırın nerede olduğunu bilmiyorlar.

I could not make any mistakes

Herhangi bir hata yapamazdım

yoksa Rus destekli militanlar tarafından gözaltına alınırdım.

or I would be detained by the Russian-backed militants.

He symbolized for me our people's resilience

O benim için halkımızın direncini sembolize ediyordu

because he loves his grandmother so much.

çünkü büyükannesini çok seviyordu.

He kind of killed the fear in him and took this road.

İçindeki korkuyu bir nevi öldürdü ve bu yola girdi.

I think it matters to not just be a photographer

Bence önemli olan sadece oraya gidip

who goes there and leaves and never comes back,

bir daha geri dönmeyen bir fotoğrafçı olmak değil,

but to actually have this connection with the people.

insanlarla gerçekten bu bağı kurmak.

It's not just a story that's told by a photographer,

Bu sadece bir fotoğrafçı tarafından anlatılan bir hikâye değil,

but it's a story that's told by the people who live in Georgia.

Gürcistan’da yaşayan insanlar tarafından anlatılan bir hikâye.

It's like an archive

Gelecek nesillerin de

that will let the future generation also understand

işgal altındaki topraklara yakın yaşamanın

what it was like to live close to the occupied territories.

nasıl bir şey olduğunu anlamasını sağlayacak bir arşiv gibi.

Soviet Union tried to demolish our identity,

Sovyetler Birliği kimliğimizi yok etmeye çalıştı

but they couldn't manage because our roots are very strong,

ama bunu başaramadılar çünkü geleneklerimiz,

like, traditions and culture and language.

kültürümüz ve dilimiz gibi köklerimiz çok güçlü.

So I think it's very important to tell the story of my people.

Bu yüzden halkımın hikâyesini anlatmanın çok önemli olduğunu düşünüyorum.

I want us to be heard.

Sesimizin duyulmasını istiyorum.