Alex Smith: An NFL quarterback on overcoming setbacks and self-doubt | TED

Çeviri: Cihan Ekmekçi Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

Gözlerimi hastane yatağında açtım

ve etrafım doktorlarla sarılıydı.

Her şey pusluydu.

I wake up in a hospital bed

Bilincim bir haftadan fazladır gidip gelmekteydi.

and I'm surrounded by doctors.

Doktorlar bana bacağımda ciddi bir enfeksiyon olduğunu söylediler.

Everything is hazy.

I've been in and out of consciousness for over a week.

Söylediklerine göre sekiz ameliyat geçirmiştim bile.

Bir noktada ateşimin yükseldiğini söylediler.

The doctors are telling me that I have a bad infection in my leg.

Bağışıklık sistemim vücuduma savaş açmıştı.

They say that they've operated eight times already.

Septik şoka girdim ve az kalsın ölüyordum.

Ardından biri bana şunu söyledi:

They say that at one point my fever spiked

and my immune system started attacking my body.

″Biz konuştukça et yiyen bakteriler bacağından yukarıya doğru geliyorlar.

I went septic and almost died.

Her geçen dakika önemli organlarına yaklaşıyorlar.″

And then one of the doctors says this:

"As we speak, flesh-eating bacteria is crawling up your leg.

Size de günaydın, doktor bey.

(Kahkaha)

O zaman tekrarlayayım.

It's getting closer to your vital organs every minute."

Ben bir amerikan futbolu oyuncusuyum.

Oyun kurucuydum.

Good morning to you, too, doctor.

İki hafta öncesinde neredeyse 220 kilo kası olan

(Laughter)

Let me back up.

iki savunma oyuncusu

I'm a professional football player.

aynı anda beni ezdiler.

I played quarterback.

Kulağa korkunç geliyor ama açıkçası bu benim işimin gayet normal bir parçası.

And two weeks earlier, two defenders,

almost 500 pounds of muscle,

Ama bu sefer,

crushed me at the same time.

bacağım bükülmemesi gereken yere bükülüyordu.

It sounds scary, but honestly, it's pretty normal in my line of work.

Bende bileşik spiral kırılma dedikleri şey varmış

This time, though,

ki bu da bacağımın çapraz olarak büküldüğü ve kırıldığı anlamına geliyor.

my leg was bending where it shouldn't.

Tirbüşon misali.

I had what they call a compound spiral fracture,

Ve evet, kulağa geldiği kadar acı verici.

which means that my leg was twisted and snapped diagonally,

Tam orada, sahada benim devrimin bittiğini anladım.

kind of like a corkscrew.

Fark etmemin biraz uzun sürdüğü şey ise

And yes, it's as painful as it sounds.

hayatımın sonsuza dek değişecek olmasıydı.

I knew right there on the field that my season was done.

O korkunç sakatlıktan iki yıl sonrasında,

What took me a little longer to figure out

o sahaya tekrardan çıktım ve takımımı elemelere taşıdım.

was that my life was about to change forever.

(Alkış sesleri)

Two years after that gruesome injury,

I actually ran back out onto that field and led my team to the playoffs.

Ama bugün konuşmak istediğim şey kalabalığın bana alkış tuttuğu

(Applause)

bir geri dönüş hikayesi değil.

Sizden çıkan şeyler hakkında konuşmak istiyorum.

But what I want to talk about today isn't some rousing comeback story

Benim gibilerin konuşmak istemediği şeyler hakkında

where the crowd chants my name.

çünkü biz bunun bizi zayıf gösterdiğini düşünürüz

I want to talk about the stuff that happens out of you.

Korku, kaygı ve kendinden şüphe etme ile ilgili konuşmak istiyorum.

The stuff that athletes like me don't want to discuss

because we think it makes us look weak.

Çünkü eğer gerçekten tam olarak sakatlığımdan iyileşmek istesem

I want to talk about fear, anxiety and self-doubt.

sadece yürümeyi ve koşmayı öğrenmem gerekmezdi

aynı zamanda uğrunda mücadele etmem,

Because if I wanted to really fully recover from my injury,

yaşamam gereken bir şeye ihtiyacım vardı.

I didn't just need to learn to walk and run again.

O ilk belirsiz diyalogtan sonra bacağımı kurtarmak için

I also needed something to run towards,

doktorlar kalçamın sağlam tarafını çıkardı

something to live for.

ve tekrardan mahvolmuş bacağıma taktılar.

After that first hazy conversation, in order to save my leg,

Kasın kabul edip etmeyeceği meçhul.

the doctors actually removed part of my good thigh

bu yüzden ameliyattan sonra her saat

and reattached it to my busted-up leg.

doktorlar ve hemşireler içeri geliyor,

yaranın sargısını açıyor

Now, they didn't know if the muscle would take,

bir jel uyguluyor ve kasta bir canlılık arıyorlardı.

so after the surgery, every hour,

the doctors and nurses would come in,

Her zaman görüşümü kısıtlaması için büyük beyaz çarşafı kaldırmalarını sağlardım

unwrap the wound,

apply a gel and search for a heartbeat in the muscle.

çünkü anladığım kadarıyla güzel bir manzara değildi.

Every time I would make them put up this big white sheet to block my vision,

Bacağım aslında devasa bir açık yaraydı.

Doktorlar ve hemşireler geri geldiğinde

because from what I could tell, it wasn't a pretty sight.

eşim beni neşelendirmek için onlarla gelirdi.

My leg was essentially a giant open wound.

“Çok güzel görünüyor.”

(Kahkaha)

When the doctors and nurses were back there,

“Bebeğim, çok iyi duruyor.”

my wife would be back there with them trying to cheer me up.

(Kahkaha)

Hiçbir güç beni oraya bakmaya ikna edemezdi.

"It looks so good."

Gerçek şu ki, katlanamazdım.

(Laughter)

"Babe, it's so cool."

(Laughter)

sindiremediğimden değil de,

There was no way she was going to get me to look down there.

bana olanı kabul etmediğimden.

The truth is, I couldn't bear to.

Bu aylarca devam etti.

O sıralar tekerlekli sandalyeye muhtaçtım.

Not because I couldn't stomach it,

Evde eşim günün her saniyesinde yanımda olmak zorundaydı.

but because I couldn't accept what had happened to me.

tuvalete gitmek için bile.

This went on for months.

At the time I was wheelchair-bound,

Günlerimin çoğunu koltukta oturarak, düşünerek geçirdim.

at home, my wife had to be there for me every second of the day,

Bir daha yürüyecek miydim?

even helping me to go to the bathroom.

Çocuklarımla yakalamaca oynayacak mıydım?

I spent most of my days sitting propped up on the couch just thinking,

Oturma odasında onlarla güreşebilecek miydim?

Bunların hepsi aptalca ve anlamsız bir oyun için miydi?

was I ever going to walk again?

Play catch with my kids again?

O ana kadar, hayatım çok büyüktü,

Wrestle with them on the living room floor?

ihtimallerle doluydu

All this for a stupid, meaningless game?

ama şimdi hepsi aniden yok oluyordu,

To that point, my life had been so big,

bacağımdaki kırık gibi.

so full of possibility,

Ve açıkçası

bu aklımın öyle karışık olduğu ilk zaman değildi.

but now it all seemed to be spiraling down,

Size kariyerimin nasıl başladığını anlatayım.

like that fracture in my leg.

Ben üniversiteden gelen bir acemiydim.

And I'll be honest,

this wasn't the first time that my mind had been twisted up like that.

Ama okulumun son iki yılında

çok iyi oynadım

Let me tell you how my career started.

ve nasıl olduysa NFL oyuncu seçmelerinin ilk sırasına geçtim.

I was this nothing college recruit.

But in my last two years at school,

Birkaç ay içinde

I played pretty well

kimsenin duymadığı çocuktan

and somehow catapulted up to be the first pick in the NFL draft.

San Francisco 49ers takımının meşhur yeni oyun kurucusu oldum.

Over the course of a couple of months,

Joe Montana, Steve Young

I went from a guy most people hadn't even heard of

to the next great quarterback to the San Francisco 49ers.

ve ben.

O zamanlar yirmi yaşındaydım

Joe Montana, Steve Young,

ve o baskıyı iyi bir şekilde kontrol edemedim.

Ciddi derecede kaygılandım.

me.

I was a 20-year-old kid at the time,

Ben gerçekten buraya ait miyim?

and I didn't handle that pressure well.

Benim bir düzenbaz olduğumu öğrenmelerine ne kadar kaldı?

I got really, really anxious.

Bu sorular aklımı karıştırıyordu.

Do I really belong here?

Hata yapmaktan aşırı korkuyordum

How long until they find out I'm a fraud?

ve diğerlerinin onaylarına muhtaçtım.

The questions paralyzed me.

Bu 7/24 peşimdeydi.

I was absolutely terrified to make mistakes,

Maçtan önce yemek yiyemeyecek dereceye gelmiştim.

and I was desperate for others' validation.

Sürekli midem bulanıyordu.

It followed me around 24/7.

Akşam yemeği sofrasında eşimle arkadaşlarımla otururdum

I got to where I couldn't eat before games,

ama orada olmazdım.

I constantly felt nauseous.

Dışarıdan sevdiğim işi yaptığım görünüyordu.

I'd be at the dinner table with my wife or some friends, and I just ...

Milyonlarca çocuğun hayalini kurduğu şeyi başarmıştım.

I wasn't there.

Ama kendi zihnimde suda ağır bir taş gibi batıyordum.

To the outside world, I was playing this game I loved.

I'd achieved what millions of kids grow up dreaming about.

Bu beş yıl boyunca böyle devam etti.

But in my mind, I was sinking like a stone.

Biraz başarı yakalıyordum

ama ardından ya yeni bir koç geliyordu ya da sakatlanıyordum.

It stayed that way for the better part of five years.

Ve bu döngü hep devam ediyordu.

I'd have some success,

Ardından iki kilit nokta buldum.

but then I'd get injured or get a new coach.

İlki Jim Harbaugh’a tarafından gelmişti.

And the cycle would start over again.

O zaman benim koçumdu.

And then I got two key pieces of advice.

Koç Harbaugh hakkındaki en iyi şey,

The first came in the form of a guy named Jim Harbaugh.

diğer insanlarının onun hakkında ne düşündüğünün umrunda olmamasıydı.

He was my coach at the time.

Katlanmış bej pantalonuyla ve içine sokulmuş kapşonlusuyla

Now, what's best about coach Harbaugh is

daha rahat olamazdı.

he simply does not care what other people think about him.

(Kahkaha)

Koç Harbaugh maç günü sahaya çıkmadan önce

He couldn't be more comfortable in his pleated khakis

hep aynı şeyi söylerdi.

and tucked-in sweatshirt.

“Oynayabildiğiniz kadar sert,

(Laughter)

hızlı,

Now, coach Harbaugh used to tell the team the same thing

uzun oynayın

right before we would take the field on game day.

ve rahat olun.”

He would say, "Play as hard as you can,

“Rahat olun.”

as fast as you can,

for as long as you can.

Basit görünüyor ve öyle de.

And don't worry."

Ama sanırım mümkün olabileceğine inanmamıştım,

güvendiğim birinden duyana kadar.

"Don't worry."

It sounds simple, and it is,

O sıralar, Blake Costanzo adında bir takım arkadaşım vardı.

but I guess I didn't really believe it was possible

Blake defansın arkasında oynayan deli biriydi.

until it came from somebody that I trusted.

Around the same time, I had a teammate named Blake Costanzo.

Maçlardan önce koşar

ve soyunma soyunma odasında herkesin yüzüne yaklaşırdı,

Blake was a linebacker who was a little nuts.

ardından ise

“Bugün yaşayacak mısın?

Before games,

ben yaşayacağım, peki ya sen?” diye sorardı.

he would run around the locker room and he would get in everybody's face

En başta anlamamıştım

and he'd ask,

"Are you going to live today?

ama sonradan aklıma yatmıştı.

I'm going to live today, are you?"

O benim oyuna yaklaştığımın tam aksi yönünde yaklaşan biriydi.

At first, I didn't get it.

O mücadeleye doğrudan katılıyordu.

But then he started to win me over.

O hep bu zamandaydı, tam olarak zamanın içinde.

He was a guy who approached the game in the exact opposite way that I did.

Yüzüme doğru, sadece yaşa.

He was taking the challenge head on.

He was fully present, right in the moment.

Bu fikirler tüm şüphelerime denge getiriyordu.

Right in my face, just live.

Ve sizce ne oldu?

Daha iyi oynamaya başladım.

Tekrardan eğlenmeye başladım.

These ideas were a counterweight to all my doubts.

ve kazanmaya başladık.

And wouldn't you know it?

Kariyerimin geri kalanında

maç önceleri birkaç takım arkadaşımla konuşurdum

I started playing better.

Started having fun again,

ve neredeyse aynı şeyleri söylerdim.

and we started winning.

Sadece yaşayın.

İki defa takas edildiğim

For the rest of my career,

ve birkaç genç oyun kurucuyla değiştirildiğimde

I would talk to a small group of teammates before games

o etik ile devam ettim.

and tell them some form of the same thing.

Just live.

Ama bacağım enfeksiyon kaptığında

And even as I got traded twice

and replaced by a couple of great young quarterbacks,

o perspektiften tamamen uzaklaştım.

I stuck with that ethic.

O arkasına saklandığım beyaz çarşafı alıp

But when my leg got infected,

yüzüme doğru asabilirdiniz

çünkü gerçekten yaşamıyordum.

I completely lost that perspective.

Ve yine beni bu durumdan kurtaracak birine ihtiyacım vardı.

You might as well have taken that white sheet I was hiding behind

and draped it over my face

O ilkbahar, askeri bir tesiste rehabilitasyona başladım.

because I wasn't really living.

And once again, I needed somebody to help me snap out of it.

Adı Korkusuzlar Merkezi’ydi.

Çünkü benim sakatlığım bir futbol oyuncusu için yeniyken,

That spring, I started rehabbing at a military facility

ürkütücü bir şekilde yaralı savaşçılarımıza benzerdi.

called the Center for the Intrepid.

Aslında bacağım bir mayına basmışım gibi patlamıştı.

Because while my injury was unheard of for a football player,

Oraya inmeden, saatlerce video izlerdim.

it was eerily similar to that of our wounded warriors.

Basically, my leg exploded like I stepped on an IED.

ikili ve üçlü ampute

ve bana benzer sakatlıkları olan insanları

paralimpiklere giderken izlerdim

Before I got down there, I'd watched hours and hours of videos

ya da tekrardan kara kuvvetlerine ve deniz kuvvetlerine katılanları.

of these double and triple amputees

and a lot of guys with injuries like mine

Onlara hayrandım.

who were going on to the Paralympics

Onlar gibi olmak istiyordum.

or rejoining the Army Rangers or the Navy SEALs.

Ancak hocalarımdan biri, Johnny Owens

tekrardan yere ayak basmamın kolay olmayacağını gösterdi.

I was in awe of them.

I wanted to be like them.

Kelimenin tam anlamıyla.

Oraya tekrar indiğimde

But one of my PTs, Johnny Owens, made sure I knew right away

sağlam bacağımla denge idmanı yapıyordum

it wasn't going to be easy to get back on my feet.

ve o beni göğsümden itti,

“Haydi Alex.”

Literally.

Ve tekrar itti.

The first day I was down there,

“Haydi, bundan daha iyisini yapabilirsin.”

I was doing a balance exercise on my good leg

and he just shoved me right in the chest.

Ardından benim iyileşmemi tamamen değiştirecek bir şey yaptı.

"Come on, Alex."

Then he shoved me again.

Bana bir amerikan futbolu topu uzattı.

"Come on, you can do better than that."

Aslında,

Then he did something that changed my recovery completely.

elimde topla yıllarca zaman geçirdikten sonra

sakatlığımdan beri aylarca hiç topa dokunmamıştım.

He handed me a football.

You see,

Kayıp bir uzvu yerine geri yerleştirirmiş gibiydi.

after spending years and years of my life with a football in my hands,

Bana bir dizimden fırlatmamı söyledi.

I hadn't touched one for months since my injury.

Ona doğru fırlattım.

It was like reattaching a lost limb.

Daha spiral gitti.

O andan itibaren elime top verildikçe

He told me to throw from one knee.

daha güçlü hissettim.

I zipped one to him.

Egzersizlerimi daha iyi tamamladım.

A better kind of spiral.

Açıklaması zor ama daha hafif hissettim.

From that point on, if you put a ball in my hands,

Canlı hissettim.

I felt stronger.

O ilk ziyaretten sonra,

I did my exercises better.

tekrardan hayal kurmaya iznim olduğunu hissettim.

I can't explain it, but I felt lighter.

I felt alive.

Tekrardan o sahaya çıkmadı düşledim.

After that first visit,

Eğer geri dönebilirsem süper

I felt like I had permission to dream again.

ama dönemezsem kimin umrunda,

en azından bir şey için yaşıyor olurdum.

I thought about getting back out onto the field.

Bu mantalite beni iyileşme sürecimde yalnız bırakmadı.

If I make it back, great,

if I don't, who cares,

Fiziksel ve zihinsel birçok gerilemeyle,

at least I was living for something.

And that's the mentality that carried me through my recovery.

tedavim sona erdi.

Kadroya tekrardan alındım.

Through numerous setbacks, both physically and mentally,

Ve sakatlığımın 693 gün sonrası

I eventually got cleared by the doctors.

I actually made the roster.

kaskımı giyip

ilk oyun kurma talimatını aldım.

And then, 693 days after my injury,

Keşke size sahadaki kalabalığın çıldırdığını söyleyebilseydim

I got the call to put on my helmet

ama COVID yüzünden kimse sahada yoktu.

and take my first snap in a game.

(Kahkahalar)

Now, I wish I could tell you that the crowd went wild,

Ve hâlâ o sahaya çıkarken

but there was basically nobody there because of COVID.

(Laughter)

karışık duygular içerisindeydim.

Ne histi ama.

And still, running onto that field,

Ama açık olmak gerekirse

I had so many mixed emotions.

tamamen korku içerisindeydim.

What a rush.

İdmanlar hadi neyse, ama ya asıl maç?

But to be honest,

Bacağım dayanabilecek miydi?

I was absolutely terrified.

Üçüncü oyun kuruşumda,

bu iri savunma oyuncusu üstüme koşarken farkına vardım.

Practice was one thing, but a real game?

Birkaç adım atmaya çalıştım ama yere düştüm.

Was my leg going to hold up?

I found out on the third snap

Ama bu hâlâ hayatımdaki en özgürleştirici histi.

when this huge defender launched himself onto my back,

tekrardan ayağa kalkıp iyi olduğumu bilmek.

I tried to take a few steps, but I went down.

It's still the most liberating feeling in my life,

Sahaya tekrardan çıktığım için gururluyum.

getting back up, knowing that I'm OK.

Beni oraya çıkaran şeyle daha çok gurur duyuyorum.

Fiziksel yolculuk değil de zihinsel olan.

I'm proud that I made it back out onto the field,

Bizi hayatta geri tutan kaygının çoğunluğunun

but I'm more proud of what got me there.

kendimize uyguladığımız olduğunu öğrendim.

Not the physical journey, but the mental one.

Biz sadece daha kötüye çekiyoruz.

I've learned that so much of the anxiety that holds us back in life,

Bizi o durumdan çıkarması için birine ihtiyaç duymamız normal.

it's self-inflicted.

Benim için o kişi eşim,

We make it worse on ourselves.

And it's OK if we need somebody to help us snap out of it.

bir asker,

deli bir savunma arkası

ya da egzantrik bir koçtu.

For me, that was my wife,

Onlar bana korkularımla oldukları gibi yüzleşmemi öğrettiler.

a military guy,

a maniac linebacker

Ve bu yüzden arkama bakınca

or an eccentric coach.

iyileşmemin Johnny’nin beni göğsümden itince başlamadığını biliyorum.

They taught me that I had to see my fears for what they are.

İlk önce, o beyaz çarşafı geri çekmem gerekiyordu.

And that's why, looking back,

I know that my recovery didn't actually start when Johnny shoved me in the chest.

Haftalarca eşimin bana yaramın ne kadar güzel göründüğünü söylediğini duyuyordum.

First, I had to pull back that white sheet.

O benim o aşamaya gelmeme yardımcı oldu.

Hazırdım.

For weeks and weeks, I'd been hearing my wife tell me how great it looked.

Ve en sonunda bakınca

beklediğimden daha kötü görünüyordu.

She helped me get to that point.

(Kahkaha)

I was ready.

And when I finally did it,

Gördüğüm şey güzel değildi.

it looked way worse than I had expected.

İğrençti.

Eksik ve bozuktu.

(Laughter)

Mor, mavi ve kırmızının her tonu.

What I saw was not cool.

It was grotesque.

Uyarıyorum, göreceğiniz resimler iç açıcı olmayabilir.

Mangled and deformed.

Ama benim bacağım bu durumdan

All kinds of purple and blue and red.

siyah kısım ölü doku.

Fair warning, these pictures are a little graphic.

buna

But my leg went from this,

buna

the black is the dead tissue,

to this.

ve bu duruma geldi.

Tekrardan iyileşene kadar.

And this.

Ama ben bacağımı olduğu gibi gördüm.

And this.

Ve o benim bacağımdı.

Before it could get rebuilt.

Bu günlerde,

But I saw my leg for what it was.

bu bacakla çok yol gittim.

And it was mine.

(Alkış)

These days,

I've come a long way with this guy.

(Applause)

Bu şey önceden korktuğum her şeyi

ve kaybettiğim her şeyi temsil ediyordu.

Belki de hayatımdaki en gurur verici şey,

This thing that once represented everything I feared,

eşim ve çocuklarım dışında.

Çok güzel görünüyor, sanırım eşim haklıydı.

everything I had lost,

it's probably the thing I'm most proud of in my life

(Kahkahalar)

Bu yaralar,

outside of my wife and kids.

sadece görüp geçirdiklerimin bir hatırlatıcısı değil,

So, yeah, I guess she was right, it is pretty cool.

daha çok yaşayacağım şeylerin hatırlatıcısı.

(Laughter)

These scars,

Benim yüzüme doğru bakıyorlar.

they're not just a reminder of everything I've been through,

Kendim olmam için bana meydan okuyorlar.

but more so, everything that's in front of me.

Yardım edebilecekken diğerlerine yardımcı olmak.

They stare me in my face.

Bacağınız şu anda böyle görünmüyor olabilir.

Challenging me to be myself.

To help others out of their own spirals when I can.

Ama eminim ki yara iziniz vardır.

Ve sizden beklediğim şey şu:

Now, you might not have a leg that looks like this.

Yaralarınıza bakın

ve onları sahiplenin.

But I’ll bet you’ve got some scars.

Onlar dışarıda bambaşka bir dünya olduğunun size en iyi hatırlatıcısı.

And my hope for you is this.

Look at them.

Ve yaşarken daha birçok yapmamız gereken şey var.

Own them.

Teşekkürler.

They're the best reminder you'll ever have that there's a whole world out there.

(Alkışlar)

And we've got a whole lot of living left to do.

Thank you.

(Applause)