What Americans agree on when it comes to health | Rebecca Onie

Çeviri: Nurten KONAKCI Gözden geçirme: Eren Gokce

Today, we are a country divided,

Bugün, bizler bölünmüş bir ülkeyiz

or at least that's what we're told.

ya da en azından bize öyle söyleniyor.

We are torn apart by immigration, education, guns

Göçle, eğitimle, silahlarla

ve sağlıkla ayrıştırıldık.

and health care.

Health care is ugly and it is loud,

Sağlık hizmeti kötü ve kaba,

hatta öyle kaba ki diğer her şeyin sesini bastırmakla tehdit ediyor.

so loud that it threatens to drown out everything else.

(Voice-over) Protesters: Health care is a human right! Fight, fight, fight!

Sağlık hizmeti bir insan hakkıdır! Mücadele et!

Protesters: Hey hey! Ho ho! Obamacare has got to go!

Hey, hey! Obama'nın hizmeti değişmelidir!

Rebecca Onie: But what if underneath all the noise,

Peki ya tüm bu sesin altında

we're not divided?

bölünmüş değilsek?

What if the things that we don't ask about

Peki ya sorgulamadığımız şeyler

are the things that we most agree upon?

en az fikir ayrılığı yaşadığımız konular ise?

It turns out that when we ask the right questions,

Doğru soruları sormaya başladığımızda ortaya çıkıyor ki,

the answers are startling,

cevaplar korkunç,

because we agree, not on health care, but on something more important:

çünkü sağlık hizmetleri üzerine değil, daha önemli bir şey üzerine hemfikiriz:

we agree on health.

Sağlığın kendisi üzerine.

For 20 years, I've been obsessed with one question:

Yirmi yıldır, tek bir soruya takılı kaldım:

What do we, what do all of us need in order to be healthy?

Ne yapalım, sağlıklı olmak için hepimizin ihtiyaç duyduğu şey ne?

1995'te bir üniversite öğrencisi olarak,

As a college student in 1995,

I spent months talking to physicians at a chaotic hospital in Boston,

Boston'da çok yoğun bir hastanede hekimlerle aylarımı geçirdim,

asking them, "What's the one thing your patients most need to be healthy?"

onlara şunu sordum,

''Hastalarınızın sağlıklı olmak için en çok ihtiyaç duyduğu şey nedir?''

They shared the same story again and again,

ve her defasında daha önce yüzlerce kez

one that I've heard hundreds of variations of since.

farklı varyasyonlarını duymuş olduğum hikâyeyi anlattılar.

They say, "Every day I see a patient with an asthma exacerbation,

Dedikleri şöyle: ''Astım hastası biri geldiğinde,

and I prescribe a controller medication.

ona gerekli ilaçları yazıyorum.

But I know she is living in a mold-infested apartment.

Ama biliyorum ki evi küf ve rutubetle kaplı.

Or I see a kid with an ear infection, and I prescribe antibiotics,

Ya da kulağı iltihap kapmış bir çocuğa antibiyotik veriyorum,

but I know there is no food at home.

fakat evinde yiyecek hiçbir şey olmadığını da biliyorum.

And I don't ask about those issues, because there's nothing I can do."

Ve hastalara bu konuları hiç sormuyorum çünkü yapabileceğim hiçbir şey yok."

Now, it seemed that it shouldn't be so complicated

Şimdi düşününce, hastaların gerçek anlamda sağlıklı olabilmeleri için tasarlanmış

to design a doctor's visit around what people actually need to be healthy.

bir doktor randevusu oluşturmak çok da zor olmamalı.

So I created Health Leads,

Tam da bu yüzden ''Health Leads'' (Sağlık Öncüleri)'i kurdum.

an organization enabling thousands of physicians and other caregivers

Health Leads, binlerce doktorun ve hastabakıcının hastalarına

to ask their patients,

şunu sormasını sağlıyor.

"What do you need to be healthy?"

''Sağlıklı olmak için neye ihtiyacın var?''

and then prescribe those things --

Onlar da ilaç yerine o şeyi reçeteye yazıyorlar.

fruits and vegetables, heat in the winter,

Bunlar, meyveler, sebzeler, kış ayları için ısıtma,

electricity to refrigerate their medication --

ilaçlarını buzdolabında saklayabilmeleri için elektrik gibi şeyler.

and we then navigated patients to those resources

Sonra biz hastaları, kendi topluluklarında bu imkânlara

in their communities.

doğru yönlendiriyoruz.

The model works.

Yöntem işe yarıyor.

A Mass General Hospital study found that navigating patients to essential resources

Mass General Hastanesi'nde yapılan araştırmada,

hastalara temel ihtiyaçları sağlamak,

is associated with improvements in blood pressure and cholesterol levels

tansiyon ve kolesterolde iyileşme gösterme ile ilişkilendiriliyor,

similar to introducing a new drug,

bir nevi piyasaya hiçbir yan etkisi olmayan

but without all the side effects.

yeni bir ilaç sunmak gibi bir şey.

So two decades later, what's changed?

Peki 20 yıl sonrasına gelelim, ne değişti?

It's now widely recognized that just 20 percent of health outcomes

Artık, sağlık çıktılarının yalnızca yüzde 20'sini

are tied to medical care,

tıbbi bakımın oluşturduğu ve bunun aksine

whereas up to 70 percent are tied to healthy behaviors

neredeyse yüzde 70'ini sağlık davranışları

and what's called the social determinants of health --

ve sağlığın toplumsal belirleyicileri dedimiz şeylerin,

basically, everything that happens to us for that vast majority of time

yani bir doktor odasında ya da bir hastanede

when we're not in the doctor's office

olmadığımız her an, hayatta yaşadığımız

or the hospital.

her şeyin oluşturduğu biliniyor.

Health care executives now routinely remind us

Sağlık yöneticileri artık bizlere sık sık,

that our zip code matters more than our genetic code.

posta kodumuzun genetik kodumuzdan daha önemli olduğunu hatırlatıyor.

And one health care publication even recently had the audacity

Hatta, bir süre önce, sağlık alanında bir yayın,

Sosyal Sağlık Belirleyicileri'ni

to describe the social determinants of health

''Yılın Keyif-Veren Kelimesi''

as "the feel-good buzzword of the year."

olarak seçme cesaretinde bulundu.

Now, there's been some action, too.

Tabii bazı çalışmalar da oldu.

Over the past decade, six major health care providers and insurers

Geçtiğimiz on yıl boyunca, önde giden altı sağlık hizmetleri kuruluşu

have committed over 600 million dollars

ve sigortacıları 600 milyon dolardan fazla parayı

to affordable housing,

bebek ölüm oranını azaltıp

recognizing that it reduces infant mortality

ortalama yaşam süresini arttırdığı gerekçesiyle,

and increases life expectancy.

karşılanabilir konut yapımına harcadı.

But let's be honest.

Ama lütfen dürüst olalım.

Is our 3.5 trillion dollar health care system

Bizim 3,5 trilyon dolarlık sağlık hizmeti sistemimiz

fundamentally designed to create health?

esasında sağlık oluşturmak için mi yaratılmıştı?

Absolutely not.

Kesinlikle hayır.

Take access to healthy food.

Sağlıklı yiyeceklere erişimi ele alalım.

Not long ago, a teenage boy shows up at a hospital in Baltimore,

Kısa bir süre önce, genç bir erkek çocuk kilo kaybı nedeniyle Baltimore'da

losing weight.

bir hastaneye getirildi.

Just as his doctors are huddled up figuring out which metabolic panels

Tam çocuğun doktorları acaba hangi metabolik panel ya da kan testlerini

and blood tests to run,

yapsak diye şekilden şekle girerken,

one of my colleagues asks out loud,

meslektaşlarımdan biri, sesli bir şekilde sordu:

"Do you think he might be hungry?"

''Aç olabileceği aklınıza hiç geliyor mu?''

It turned out that this kid had been kicked out of his housing

O an öğrendik ki bu çocuk evden kovulmuştu ve tam anlamıyla

and literally hadn't had a meal in weeks.

haftalardır ağzına tek lokma koymamıştı.

He said he was "... so relieved that somebody finally asked me."

Çocuk, sonunda biri bunu sorduğu için çok rahatladığını söyledi.

Somehow, we've created a health care system

Bir şekilde, bir hastaya ''Aç mısın?'' diye sormanın,

where asking a patient "Are you hungry?"

çoğunlukla başarısız olduğumuz ya da bütünüyle sorgulamayı unuttuğumuz,

is so far outside the bounds of what counts as health care

sağlık hizmeti olarak bilinen şeyin

that we mostly fail or forget to ask altogether;

çok dışında olduğu;

where doctors lament a hospital's "no third sandwich policy,"

doktorların, bir hastanenin eğer aç bir acil servis hastasıysanız yalnızca

meaning that if you're a hungry patient in the ER,

iki tane ücretsiz sandviç alabileceğiniz

you can have only two free sandwiches,

anlamına gelen ''Üçüncü Sandviç Yok'' politikaları yüzünden

but as many MRIs as the doctor orders;

yakındığı fakat olabildiğince emar çekilmesini istediği;

where, in 2016 in the state of Texas,

2016'da Teksas'ta sağlıklı yiyeceklere

they spent 1.2 billion dollars on the medical costs of malnutrition

erişim sağlamak yerine, kötü beslenme üzerine

instead of on access to healthy food;

1,2 milyar dolarlık tıbbi masrafın yapıldığı;

where a Centers for Medicare and Medicaid Services program

Medicare ve Medicaid Merkezleri programının

stratifies hungry patients,

aç insanların, bazıları gıdalara erişebilsin,

so that some get access to food and some get information about food,

bazılarını da gıdalar hakkında bilgi alabilsin diye katmanlara ayırdığı,

with the justification that doing nothing for hungry patients

bu ülkede aç insanlar için hiçbir şey yapmamanın sıradanlaştığı

is standard and usual care in this country.

gerekçesini öne süren bir sağlık sistemi yarattık.

And that's just food.

Ve bu sadece yiyecek.

The same is true for housing, electricity ...

Aynısı konaklama, elektrik içinde geçerli...

The bottom line is, health care may be changing,

Uzun lafın kısası, sağlık hizmeti değişiyor olabilir,

but not by enough and certainly not fast enough.

ancak bu değişim kesinlikle yeterli değil ve yeterince hızlı değil.

We ask the wrong questions of our doctors, of our patients,

Doktorlarımıza, hastalarımıza hatta vatandaşlarımıza

but also of our citizens.

yanlış soruları soruyoruz.

We ask about and argue about health care,

Sağlık hizmeti hakkında sorup bu konuda tartışıyoruz

but how do voters think about health?

fakat seçmenler sağlık konusunda ne düşünüyor?

No one could tell us the answer to that question,

Bu sorumuzu kimse cevaplayamadı, bu yüzden yeni bir girişim oluşturduk

so we launched a new initiative

ve ülke çapında insanlara

and hired a polling firm to ask voters across the country:

''Sağlıklı olmak için ihtiyacınız olan şey nedir?'' diye sormaları için

What do you need to be healthy?

bir anket şirketiyle anlaştık.

What was so striking about this was that no one has any clue

Bu konuda en şaşırtıcı şeyse aslında hiç kimsenin sağlık hizmeti derken neden

what we are talking about in health care.

bahsettiğimiz hakkında ufacık bir fikrinin olmamasıydı.

Voters do not think the social determinants of health

Seçmenler sağlığın toplumsal belirleyicilerinin keyif veren

is a feel-good phrase.

bir kelime olduğunu düşünmüyor.

They actually hate it.

Tam tersine nefret ediyorlar.

"What uneducated person came up with that language?"

''Hangi eğitimsiz insan uydurdu bu kelimeyi?''

one of the voters said.

diyen bile çıktı aralarından.

Or my favorite was the guy who said,

Benim favorimse ''Beni öldürüyorsunuz.''

"You're killing me."

diyen adamdı.

But when you strip away all the ridiculousness

Fakat sağlık hizmeti konusunda tüm bu kelime

of our language in health care,

saçmalıklarını bir kenara koyduğumuzda,

we know exactly what creates health.

neyin sağlığı yarattığını çok iyi biliyoruz.

So take Charlotte, North Carolina.

Kuzey Carolina'da Charlotte'u ele alalım.

We had two focus groups,

İki odak grubumuz vardı.

one of African American Democratic women and one of white Republican women.

İlki Afroamerikan Demokratik kadınların olduğu grup,

diğeriyse beyaz ırktan Cumhuriyetçi kadınlar.

And we asked them, "If you had a hundred dollars,

Onlara şunu sorduk: ''Yüz dolarınız olsa,

how would you spend it to buy health in your community?

bunu topluluğunuza sağlık almak için nasıl harcardınız?''

Turns out, they agree nearly to the last percentage point.

Görünen o ki, cevapları son yüzde noktasına kadar neredeyse aynıydı.

First, they agree that health care only sort of impacts health.

Önce, sağlık hizmetinin, sağlığı sadece biraz etkilediği konusunda anlaştılar.

So they choose to spend the majority of their dollars

Bu yüzden paralarının çoğunu hastane ya da klinikler

outside of hospitals and clinics.

dışındaki yerlere harcamak istediler.

And second, they agree on what creates health,

İkinci olarak, paralarının yüzde 19'unu karşılanabilir konut için,

spending 19 percent on affordable housing

yaklaşık yüzde 25'ini sağlıklı yiyeceklere

and about 25 percent on access to healthy food.

erişim için harcayarak, sağlığı oluşturan şeyler konusunda anlaştılar.

So I am sure you are thinking, "This has got to be a fluke."

Eminim ki, '' Tesadüftür'' diye düşünüyorsunuz.

But it's not.

Ama tesadüf değil.

White and Latino male swing voters in Seattle,

Seattle'daki Beyaz ve Latin erkek kararsız seçmenler,

white and African American Democratic voters in Cleveland,

Cleveland'daki beyaz ve afroamerikan demokratik seçmenler,

white male Republicans in Dallas,

Dallas'taki beyaz erkek Cumhuriyetçiler,

low-income white Democrats in Hendersonville, North Carolina:

Kuzey Carolina, Hendersonville'deki düşük gelirli beyaz Demokratlar:

their answers are strikingly similar,

Hepsinin cevabı şaşırtıcı derecede benzer.

with all of them choosing to spend more money

Hepsi paralarını, hastaneler

on healthy food and safe housing

ya da sağlık merkezleri yerine, sağlıklı yiyecekler

than they would on hospitals and health centers.

ve güvenli barınma üzerine harcamayı seçtiler.

When you ask the right questions,

Doğru soruyu sorduğunuzda,

it becomes pretty clear:

her şey daha net ortaya çıkıyor:

we may be fractured on health care in this country,

Bu ülkede sağlık hizmetleri konusunda çatlaklarımız olabilir,

but we are unified on health.

fakat sağlık konusunda hepimiz hemfikiriz.

The thing that I've been struggling with is why.

Anlamakta zorlandığım şey neden olduğuydu.

Why do we agree on health?

Neden sağlık konusunda hemfikiriz?

We agree on health because it is common sense.

Sağlık konusunda hemfikiriz, çünkü sağlık bir ortak akıl.

We all know that the things we need to get healthy --

Hepimiz biliyoruz ki daha sağlıklı hâle getirmeye çalıştığımız şeyler --

medicine and medical care --

ilaçlar ve tıbbi bakım --

are not the things we need to be healthy,

aslında daha en başında hasta olmamamız,

to not get sick in the first place.

sağlıklı olmamız için gerekli şeyler değil.

But we also agree because of common experience.

Fakat aynı zamanda, ortak deneyimlerimiz nedeniyle hemfikiriz.

In a study of 5,000 patients,

5.000 hastanın yer aldığı bir çalışmada,

24 percent of the patients with commercial health insurance --

özel sağlık sigortasına sahip, yani bir yerde çalışan hastaların yüzde 24'ü

meaning, they had a job --

hâlâ yiyecek sıkıntısı çekiyordu

still ran out of food or struggled to find housing or transportation

ve barınacak yer, ulaşım ve diğer temel

or other essential resources.

imkânları bulma konusunda zorlanıyordu.

Twenty-four percent.

Yüzde 24'ü.

And we saw the same thing in our focus groups.

Aynı şeyi kendi odak gruplarımızda da gördük.

Nearly every voter knew what it meant to struggle,

Neredeyse her seçmen zorluk çekmenin ne demek olduğunu

either themselves or their families

ya kendilerinden, ya ailelerinden ya da komşularından

or their neighbors.

dolayı çok iyi biliyordu.

One of those white Republican women in Charlotte was a waitress

Charlotte'te beyaz Cumhuriyetçi kadınlardan biri elinde kocaman kola

struggling to stay awake with an enormous Big Gulp soda.

bardağıyla uyanık kalmaya çalışan bir garsondu.

She just looked exhausted.

Çok yorgun görünüyordu.

And she was.

Öyleydi de.

She told us that she worked two jobs

Bize iki işte çalıştığını, ama yine de

but still could not afford a membership to the Y,

Y'ye üye olmaya yetecek parası olmadığını söyledi

but it was OK that she couldn't go to the gym, she said,

ama önemli değildi aynı şekilde spora da gidemiyordu,

because she also could not afford gas

çünkü benzin almaya parası yetmiyordu

and walked 10 miles to and from work

ve her gün evden işe, işten eve

every single day.

16 km yürüyordu.

Listening to her, I felt this familiar panic rise in me,

Onu dinlerken, benzer bir paniği kendimde hissettim.

the residue of my own childhood.

Çocukluğumdan kalma bir şeyi.

When I was 10 years old,

10 yaşındayken,

my father lay on the living room floor

babam salonda depresyonlarından birinin pençesinde,

in the grips of one of his many depressions.

yerde uzanıyordu.

As I crouched next to him, he told me that he wanted to kill himself.

Yanına eğildiğimde, bana kendini öldürmek istediğini söyledi.

My father lived,

Babam ölmedi,

but he struggled to work.

ama çalışmak için çok çabaladı.

And my family survived,

Ailem ayakta kaldı,

but we teetered,

fakat çok sendeledik,

down one paycheck,

her şey için sadece

relying on my mom's schoolteacher salary.

annemin öğretmenlik maaşına güveniyorduk.

Even as a little kid, I knew we lived in the shadow

Küçücük bir çocukken bile, finansal ve duygusal çöküşün

of financial and emotional collapse.

gölgesinde yaşadığımızı biliyordum.

This is really hard to say,

Söylemesi çok zor

because it's taken me 25 years to be honest with myself

fakat bu işi yapmamın asıl nedeninin bu olduğunu

that this is why I do this work:

kendime itiraf etmem 25 yılımı aldı.

knowing that my father needed health care to recover,

Babamın iyileşmesi için sağlık hizmetine ihtiyacı vardı,

but to be healthy, my family needed something else,

fakat sağlıklı olması için, ailemin başka bir şeye ihtiyacı vardı,

we needed a decent income;

o da yeterli bir gelirimiz olmasıydı.

and knowing, as so many do more than I,

Bunu bilerek, ki çoğu benden daha iyi biliyordu,

that panic when the basics threaten to slip away.

temel ihtiyaçlarımızın elimizden kayıp gideceğini gördüğümüz anki o panik.

To the voters in our focus groups, the solutions were straightforward.

Odak gruplarımızdaki seçmenler için çözüm ortadaydı.

As one of those white Republican women in Charlotte said,

Charlotte'ta beyaz Cumhuriyetçi bir kadının da söylediği gibi,

"Instead of putting all this money into health care,

''Paranızın tümünü sağlık hizmetlerine harcayacağınıza,

put it into affordable housing.

karşılanabilir konut için harcayın.

You know, like, take it and distribute it differently."

Yani, alın ve farklı bir şekilde dağıtın.''

It turns out that when you have the right language

Anlaşılan o ki, doğru dili kullandığında

and you ask the right questions,

ve doğru soruları sorduğunda,

the answers become remarkably clear

cevaplar önemli derecede açık ve hemfikir olunmuş

and unanimous.

hâle geliyor.

What we know is that, despite all the noise,

Bildiğimiz tek şey ise, tüm bu gürültüye rağmen,

the plan for health care in this country

bu ülkede sağlık hizmetleri için planın,

is that there is no plan.

aslında hiç plan olmaması.

But we have something more powerful than any politician's bill,

Fakat bir siyasetçinin yasa tasarısından,

any candidate's platform,

aday birinin platformundan, düşünce kuruluşlarının

any think tank's policy statement.

politik beyanından daha güçlü bir şeyimiz var.

We have our common sense and our common experience.

Ortak aklımız ve ortak deneyimlerimiz var.

So I ask, if you are a health care executive:

Öyleyse soruyorum, bir sağlık hizmetleri yöneticisi olsanız:

Do you know how many of your patients run out of food

Kaç tane hastanızın yiyecek sıkıntısı çektiğini

or struggle to pay the rent at the end of the month?

ya da ay sonunda kirasını ödemekte zorlandığını bilebilir miydiniz?

Is that data on your scorecard,

Bu veriler sizin yönetiminize ve primlerinize

shaping your business and your bonuses?

şekil verecek şekilde puantaj kartınızda yer alır mıydı?

If you are a politician:

Bir siyasetçi olsaydınız:

Will you continue to fight on the scorched earth of health care,

Sağlık hizmetlerinin karmaşık dünyasında savaşmaya devam mı ederdiniz,

or will you act on what your voters,

yoksa Demokratik ve Cumhuriyetçiler de dâhil

what Democratic and Republican voters alike,

seçmenlerinizin de bildiği, sağlığı yaratan şeylerin

already know,

iyi maaş, sağlıklı yiyecek

which is that good wages, healthy food and safe housing

ve güvenli barınma olduğu konusu üzerinde mi

are health?

çalışırdınız?

And for the rest of us, for the citizens of this country:

Ve hepimiz için, bu ülkenin vatandaşları için,

Will we demand accountability to what we know to be true,

bizi sağlıklı olmak için neye ihtiyacımız olduğu konusunda uzmanlar yapan,

which is that our common sense,

hepimizin doğru olduğunu bildiğimiz,

our common experience,

ortak akıl ve ortak deneyimlerimiz

makes us the experts in what it takes to be healthy?

konusunda güvenmelerini isteyecek miyiz?

This moment, as it turns out,

Görünen o ki, bu aslında

is not about changing minds.

fikirleri değiştirmekle ilgili değil.

It is about something more powerful.

Daha güçlü bir şey ile ilgili.

It is about changing the questions we ask

Sorduğumuz soruları değiştirmek

and quieting the noise to hear each other's answers.

ve birbirimizin cevaplarını duyabilmek için kuru gürültüyü bastırmakla ilgili.

It is about the radical possibility that we the patients,

Bu, biz hastaların, hekimlerin,

we the physicians, we the caregivers,

hasta bakıcıların, sağlık hizmeti

we the health care executives

yöneticilerinin hatta

and yes, even we the people,

biz insanların, hemfikir olduğu

that we agree.

radikal olabilirlikle ilgili.

And it is now time --

Ve artık, çok geç kalınmış olsa da

in fact, long overdue --

zaman, cesaretimizi toplayıp

for us to marshal the courage

o cevapları duyma

to hear those answers and to act upon them.

ve ona göre hareket etme zamanı.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)