The Housing First approach to homelessness | Lloyd Pendleton

Çeviri: Özge Özkan Gözden geçirme: Sara Ozturk

What do you think would happen

Yıllardır sokakta yaşayan, akıl sağlığı problemleri olan

if you invited an individual who had been living on the street

ve alkolik olan birini sokaklardan alıp direkt bir eve taşınmaya

for many years,

had mental health issues

and was an alcoholic

davet etseniz sizce ne olurdu?

to move directly from the street

into housing?

We had heard this was being done in New York City,

Bunun New York City'de yapıldığını duyduk

ve adı Önce Konut modeliydi.

and it was called the Housing First model.

We wondered if it would work in Utah.

Biz de Utah'da da yapıp yapamayacağımızı merak ettik.

So to make that determination, we decided to create a pilot,

Bu hamleyi yapmak için bir deneme oluşturmaya karar verdik.

and Keta was one of the 17 chronically homeless individuals

Keta, bu denemeye dahil ettiğimiz kronik olarak evsiz olan 17 kişiden biriydi.

we included in this pilot.

She had been on the street for 20-plus years,

20 yıldan uzun süredir sokakta yaşıyordu,

had mental health issues

akıl sağlığı düzgün değildi ve ağır alkolikti.

and was a severe alcoholic.

The first night in her apartment,

Evindeki ilk gecesinde eşyalarını yatağın üzerine koydu ve yerde uyudu.

she put her belongings on the bed

and slept on the floor.

The next three nights, she slept out by the dumpster

Sonraki üç gece apartmanın yanındaki çöplüğün yanında uyudu.

near the apartment building.

With the aid of her case manager,

Vaka yöneticisinin yardımıyla evine geri taşındı

she moved back into her apartment

but continued to sleep on the floor for several nights.

ama birkaç gece daha yerde uyumaya devam etti.

It took over two weeks for her to develop enough trust and confidence

Yatakta uyumaya başlamadan önce bu evin ona ait olduğuna,

that this apartment was hers

and would not be taken away from her

ondan geri alınmayacağına inanıp güvenmesi

before she would start sleeping in the bed.

ve yatağında uyumaya başlaması iki haftadan uzun sürdü.

Homelessness is a continuing challenge for many cities

Evsizlik, ülkenin birçok şehri için devam eden bir zorluk.

throughout our country.

Our homeless population falls into three major categories:

Evsiz nüfusumuz üç temel kesime ayrılıyor:

those that are temporarily homeless,

%75'i geçici olarak evsiz kalanlar,

about 75 percent;

those that are episodically homeless,

%10'u aralıklarla evsiz olanlar,

about 10 percent;

and those that are chronically homeless,

ve %15'i sürekli evsiz olanlar.

about 15 percent.

Chronic homelessness is defined as an unaccompanied adult

Sürekli evsizlik, bir yıl veya daha uzun bir süredir devamlı

who has been continuously homeless for a year or more

ya da üç yılda dört defa toplamda 365 günü geçen bir sürede

or more than four times homeless in three years

evsiz kalmış, refakatsiz bir yetişkin olarak tanımlanıyor.

that totals 365 days.

This small 15 percent of the homeless population

Evsiz nüfusun bu küçük yüzde 15'i, bir toplulukta bulunan evsiz kaynaklarının

can consume 50 to 60 percent of the homeless resources

yüzde 50 ila 60'ını tüketebiliyor.

available in a community.

In addition, they can cost the community

Ayrıca çoğunuzun da farkında olacağı gibi EMT koşusu, acil servis ziyaretleri,

20,000 to 45,000 dollars a year per person

in emergency services costs,

bağımlılık, polisle etkileşimler, hapis cezası gibi acil servis masraflarında

such as EMT runs,

emergency room visits, as many of you will be aware,

topluma yılda 20.000 ile 45.000 dolara mal olabilirler.

addictions, interactions with the police,

jail time.

Simply put, this small population costs a lot.

Basitçe söylemek gerekirse bu küçük nüfus çok masraflı.

Based on this reality, the US government began an initiative in 2003

Bu gerçeğe dayanarak ABD hükümeti 2003 yılında

eyaletlerde, şehirlerde ve ilçelerde kronik evsizliği 10 yıllık bir süre içinde

inviting states and cities and counties

sona erdirmek için bir plan geliştirmeye davet eden bir girişim başlattı.

to develop a plan to end chronic homelessness

in a 10-year period.

The state of Utah accepted this invitation,

Utah devleti bu girişimi kabul etti ve bu çabaya önderlik etmem istendi.

and I was asked to lead this effort.

In 2005, we approved a 10-year plan,

2005'te 10 yıllık bir planı onayladık ve 10 yıl sonra 2015'te

and 10 years later, in 2015,

kronik evsiz nüfusumuzda eyalet çapında yüzde 91 azalma olduğunu bildirdik.

we reported a reduction in our chronic homeless population

of 91 percent statewide.

(Applause)

(Alkış)

That's amazing.

Bu harika.

When I began this process, and we began this process,

Bu sürece başladığımızda evsizliğe ve onu etkileyen faktörlere ilişkin

I realized that I had a limited understanding of homelessness

sınırlı bir anlayışa sahip olduğumu fark ettim.

and the factors that impacted it,

Düşüncelerimde ve inançlarımda değişikliğe ihtiyacım vardı

and that I needed a fairly major change in my belief, in my thinking,

çünkü aşırı bireyselcilik teorisiyle

because I had been raised with the theory of rugged individualism

ve "Öz imkanlarınızla kendinizi yukarı çekin" sözüyle büyüdüm.

and "pull yourself up by the bootstraps."

That philosophy came from being raised on our family's cattle ranch

Bu felsefe Utah'ın batı çölünde küçük bir kasabada,

in a small town in the western desert of Utah.

ailemizin sığır çiftliğinde yetiştirilmekten geldi.

On the ranch, you learned that nothing takes priority

Çiftlikte sığırlarla ilgilenmekten daha öncelikli hiçbir şey olmadığını,

over caring for the cattle,

bir şeylerin her zaman tamir edilmesi gerektiğini

something always needs fixing

and most importantly,

ve en önemlisi sıkı çalışmanın dünyayı daha iyi bir yer

hard work makes the world right.

haline getirdiğini öğrenirsiniz.

It was through that lens that I would see homeless people.

Evsiz insanları bu merceğin içinden görebilirdim.

When I was a teenager, our family would go into Salt Lake City,

Ben gençken ailemiz Salt Lake City'ye giderdi.

and I would see these homeless people -- "hobos" we called them then --

Bende sokakta oturan ve o zamanlar "aylaklar" dediğimiz

sitting around on the street,

evsiz insanları görürdüm ve içimden

and I would think,

"You lazy bums, get a job. Pull yourself up by the bootstraps."

"Sizi tembel serseriler bir iş bulun ve kendi imkanlarınızla yükselin."derdim.

After high school, I left the ranch,

Liseden sonra çiftlikten ayrıldım, üniversiteden mezun oldum

graduated from college,

went to work for Ford Motor Company for several years,

ve birkaç yıl boyunca Ford Motor şirketinde çalışmaya başladım.

then got a job at the Church of Jesus Christ of Latter Day Saints

Sonra İsa Mesih'in Son Gün Azizler Kilisesi'nde bir iş buldum

and moved back to Salt Lake City.

ve Salt Lake City'ye geri döndüm.

During that employment, I had the opportunity to be loaned out

Bu istihdam sırasında finansal yönetim yeteneklerini geliştirmelerine

to the state's largest homeless shelter

ve iyileştirmelerine yardımcı olmak için eyaletin en büyük evsizler sığınma evine

to assist them in developing and improving

their financial and management capabilities.

ödünç para verme fırsatım oldu.

While there, I became aware of a new approach

Oradayken evsizlerle ve uyuşturucu bağımlıları ile

to dealing with homeless individuals

başa çıkmak için yeni bir yaklaşımın farkına vardım.

and drug addicts.

It was called the harm reduction model,

Bu yaklaşıma zarar azaltma modeli adı verildi.

and it consisted of passing out clean needles and condoms.

Temiz iğneler ve prezervatif dağıtmaktan ibaretti.

And I thought, "Now that is one stupid idea."

"Ne kadar aptalca bir fikir" diye düşündüm

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"That's just going to encourage them to continue that behavior.

"Bu, onları bu davranışı sürdürmeye teşvik edecek.

Just tell them to stop."

Onlara sadece durmalarını söyle."

Several years later, I read some of the early 10-year plans

Birkaç yıl sonra kronik evsizliği sona erdirmek için

to end chronic homelessness

federal hükümet tarafından desteklenen

promoted by the federal government.

on yıllık erken planlardan bazılarını okudum.

As I read through those plans, and I thought,

Bu planları okurken "Bunlar gerçekçi değil." diye düşündüm.

"Pfft! This is unrealistic.

You can't end homelessness.

Evsizliği bitiremezsiniz.

There's too many personal choices and factors beyond our control."

Bizim kontrolümüz dışında olan birçok kişisel seçimler ve etkenler var.

My perspective changed, however,

Ancak 2003 yılında 10 yıllık planın arkasındaki sebebi öğrendiğim

when I attended a conference in 2003,

bir konferansa katıldığımda bakış açım değişti.

where I learned the reason behind the 10-year plan.

First was this small population of the homeless group

Birincisi, %15'i oluşturan ve çok pahalı olan

that was 15 percent and were very expensive.

evsizler grubunun bu küçük nüfusuydu.

That made sense

Bu Utah gibi muhafazakar bir eyalet için mantıklıydı.

for a conservative state like Utah.

The second insight was learning about this Housing First,

İkinci fikir, Önce Konut veya düşük bariyerli konut

hakkında bilgi edinmekti.

or low-barrier housing.

There had been an agency in New York City

New York'ta akıl hastası evsizleri sokaktan konutlara taşınmaya

that had been inviting mentally ill homeless individuals

davet eden bir ajans vardı.

to move directly from the street into housing.

And they were also allowed to continue to use drugs and to drink,

Tıpkı evlerimizde yapabildiğimiz gibi uyuşturucu kullanmaya

ve içmeye devam etmelerine izin verildi.

just like we can in our homes.

They were, in addition, offered services -- not required to use them --

Ayrıca yeni yaşam düzenlemelerine uyum sağlamalarına

ve yaşamlarını istikrara kavuşturmalarına yardımcı olmak için

by on-site case managers

to assist them to adjust to their new living arrangements

vaka yöneticileri tarafından kullanmaları gerekmeyen hizmetler sunuldu.

and to stabilize their lives.

They were using the harm reduction model.

Zarar azaltma modelini kullanıyorlardı.

And despite my initial low expectations about hearing about this model,

Bu model ile ilgili ilk düşük beklentilerime rağmen

they were having an astonishing success rate:

şaşırtıcı bir başarı oranına sahiplerdi:

85 percent were still housed after 12 months.

Evsizlerin yüzde 85'i 12 ay sonra hala evdeydi.

The third insight

Üçüncü görüş, güvene dayalı bir ilişki geliştirmenin önemiydi.

was the importance of developing a trusting relationship.

Bu bireyler hayatlarının büyük bir kısmında gördükleri

Because of the abuse these individuals have had

throughout most of their lives,

taciz yüzünden kimseye güvenmiyorlar.

they hardly trust anybody,

Temiz iğneler, prezervatifler ve kolay erişimli barınma

and the clean needles and condoms and low-barrier housing

güven ilişkisi geliştirmeye başlamanın bir yoluydu.

was a means to begin to develop a relationship of trust.

Vital.

Hayati öneme sahipti.

So as I flew home from this conference,

Bu konferanstan eve uçarken, uçakta oturup pencereden dışarı bakarken

sitting in the plane looking out the window,

I realized that my understanding and perspective about homelessness

evsizlikle ilgili anlayışımın ve bakış açımın değiştiğini fark ettim.

was shifting.

O pencereden dışarı bakarken bu çok güçlü duygu

And as I stared out that window,

this very strong feeling and thought came to me

ve düşünce aklıma geldi.

that if there's any state in the union

Eğer sendikada kronik evsizliği sona erdirebilecek

that could end chronic homelessness,

it was the state of Utah,

herhangi bir eyalet varsa bu Utah eyaletiydi

because there's an underlying feeling

çünkü evsiz olanlar da dahil olmak üzere komşularımıza hizmet etmek için

and desire and willingness to collaborate to serve our neighbors,

iş birliği yapma arzusunun altında yatan bir his ve istek var.

including those who are homeless.

A new vision was becoming clear to me how this could be done.

Bunun nasıl yapılabileceğine dair

yeni bir vizyon bende daha da netleşiyordu.

Now, those of us that attended the conference said,

Konferansa katılanlarımız "Evet, bu modeller Utah'da çalışacak" dedi

"Yeah, these models will work in Utah."

ama eve döndüğümüzde

But when we got back home, there were many who said,

"Hayır, bunlar işe yaramayacak, burada başarılı olamayacaklar" diyen çok oldu.

"Nah, those aren't going to work. They won't succeed here."

But there was, however, an affordable housing organization

Ancak ilk 100 ünitemizi inşa etmeye istekli olan

who was willing to build our first 100 units.

uygun fiyatlı bir konut organizasyonu vardı.

But they had concerns about having 100 chronically homeless people

Fakat tek bir yerde kronik olarak evsiz 100 kişinin olması

in one location.

konusunda endişeleri vardı.

To address that concern, we decided to create a pilot

Bu endişeyi gidermek için ilk 100 üniteyi inşa ederken bu fikri test edecek

to test that idea while we built the first 100 units.

bir deneme oluşturmaya karar verdik.

We would use existing units scattered throughout Salt Lake City.

Salt Lake City geneline dağılmış mevcut birimleri kullanırdık.

Then we debated:

Sonra münakaşa ettik:

Should we select fairly high-functioning homeless persons

Oldukça yüksek işlevli evsizleri mi

or the most challenging ones we could find?

yoksa bulabileceğimiz en zorlu kişileri mi seçmeliyiz?

And this is where my background on the ranch came into play.

Burası çiftlikteki geçmişimin devreye girdiği yer.

Back then, my mother cooked our meals

O zamanlar odun ve kömür sobasında annem yemeklerimizi pişirir

and heated the water for our weekly bath

ve haftalık banyomuz için suyu ısıtırdı.

on a wood-burning and coal-burning stove.

And after chopping wood for that stove all those years,

Bunca yıl o soba için odun kestikten sonra en çok enerjiye sahip olduğumda

I'd learned to chop the big end of the log first,

önce kütüğün büyük ucunu kesmeyi öğrendim.

when I had the most energy.

We decided to use the "big end of the log first" approach

"Önce kütüğün büyük ucu" yaklaşımını kullanmaya karar verdik

and selected 17 of the most challenging,

ve bulabildiğimiz en zorlu, kronik olarak evsiz 17 kişiyi seçtik

difficult, chronically homeless people we could find,

because we knew we would learn the most from them.

çünkü en çok onlardan öğreneceğimizi biliyorduk.

Twenty-two months later,

Yirmi iki ay sonra bugün,

all 17 were still housed,

11 yıl sonra kendi yatağında uyuyan ve ayık olan

including Keta,

Keta da dahil olmak üzere 17 evsiz hala evdeydi.

who today, 11 years later,

is sleeping in her own bed

and is sober.

At the end of this pilot, one of the young case managers said,

Bu deneme uygulamasının sonunda

genç vaka yöneticilerinden birisi şunları söyledi:

"We used to debate up at our university classes

"Üniversite derslerimizde hangi vaka yönetimi teorisinin

which theory of case management was the most effective.

en etkili olduğunu tartışırdık.

Now our theory of case management is:

Şimdi vaka yönetimi teorimiz: Onları barındırmak için gereken her şey."

anything necessary to keep them housed."

We became believers,

İnançlı olduk ve eyalet çapındaki

and built hundreds of units over those next 10 years,

kronik evsiz nüfusumuzun yüzde 91 oranında

azalmasına yol açacak olan önümüzdeki 10 yıl içinde yüzlerce ünite inşa ettik.

leading to the reduction of our statewide chronic homeless population

of 91 percent.

Now, who are homeless people?

Evsiz insanlar kimler?

Many people just want them to go away, to disappear,

Pek çok insan onların hayatımızı bozmamalarını, kaybolmalarını

not disrupt our lives.

ve uzaklaşmalarını ister.

Through this 10-year, 11-year process, I gained many insights

Bu 10 yıllık, 11 yıllık süreç boyunca, insanların neden evsiz kaldığına dair

of why people become homeless.

birçok fikir edindim.

One of those insights came to me a few years ago

Bu içgörülerden biri birkaç yıl önce tıbbi sosyal yardım ekibimizi

when I was visiting with our medical outreach team.

ziyaret ettiğimde aklıma geldi.

Bu ekipler, sokağa çıkıp evsizleri ve hayat kadınlarının tıbbi sağlıklarını

These are our frontline workers

that go out and visit the street homeless and the prostitutes

kontrol etmek için ziyaret eden cephe sağlık çalışanlarımız.

to check on their medical health.

One of the team members mentioned

Ekip üyelerinden biri, hayat kadınlarının sekizi devlet himayesi altına alınan

that eight of the prostitutes had given birth to 31 children

31 çocuk doğurduğunu söyledi.

that had become wards of the state.

Ayrıca bazı kadın tüccarlarının kocaları

They also shared that some of the pimps were their husbands,

ve daha da kötüsü ebeveynleri olduğunu da paylaştılar.

and worse yet,

their parents.

These prostitutes,

20'li yaşlarının sonlarında ve 30'lu yaşların başlarında olan

in their late teens, 20s, early 30s,

hayat kadınlarından günde 100 dolarlık eroin bağımlılıklarını, yaşam masraflarını

were expected to earn enough money a day to support

ve tüccarlarını desteklemeleri için yeterli para kazanmaları bekleniyordu.

a hundred-dollar-a-day heroin addiction,

their living expenses

and their pimp.

And with unprotected sex, they were paid more,

Korunmasız cinsel ilişki ile daha fazla maaş alıyorlardı

and predictably, this would lead to a pregnancy.

ve tahmin edilebileceği gibi bu hamileliğe yol açıyordu.

Children born under these circumstances many times end up becoming homeless.

Bu şartlar altında doğan çocuklar çoğu kez evsiz kalıyor

And it's not helpful to look at those born under those circumstances,

ve bu şartlar altında doğanlara ya da çocuklarını yedi yaşında

uyuşturucu bağımlısı yapan bir ebeveyne

or a parent that makes their child a drug addict at age seven,

veya uyuşturucu bağımlılığı ile doğan bebeklere bakmak

or a generation of babies born through drug addiction,

ve biraz çaresizlik hissetmemek işe yaramıyor.

and not feel some despair.

For me, I believe every person is of value,

Ben, kim olursanız olun her insanın değerli olduğuna inanıyorum

no matter who you are.

And it's not helpful to look at somebody with this start in life

ve hayata bu şekilde başlamış olan birine bakıp olduğu yer için

onu suçlamanın bir faydası yok.

and blame them for where they are.

(Alkış)

(Applause)

No one grows up saying, "My goal in life is to become homeless."

Hiç kimse "Hayattaki amacım evsiz olmak" diyerek büyümüyor.

And that's the beauty of the harm reduction and Housing First model.

Hasar azaltma ve Önce Konut modelinin güzelliği de bu.

It recognizes the complexities of the different factors

Bu politika insan hayatını şekillendirebilecek

farklı faktörlerin karmaşıklıklarını fark ediyor.

that can shape a human life.

These models meet people where they are,

Bu modeller, nerede olduğumuz ya da olması gerektiğini

düşündüğümüz yerde değil, oldukları yerde insanlara hitap ediyor.

not where we are

or where we think they should be.

The pilot we did with our 17 taught us many lessons.

17 kişiyle yaptığımız bu deneme bize birçok ders verdi.

When people have been living on the street for many years,

İnsanlar uzun yıllar sokakta yaşadıktan sonra konutlara geri döndüklerinde

moving back into housing

öğrenmeleri gereken çok şey oluyor.

requires lots of things to learn.

And Donald

Donald, bize bu geçiş derslerinden bazılarını öğretti.

taught us some of these transition lessons.

His case manager asked him why he had not turned up the heat

Vaka yöneticisi, ona soğuk dairesinin sıcaklığını neden yükseltmediğini sordu.

in his cold apartment.

Donald said, "How do you do that?"

Donald, "Bunu nasıl yapıyorsunuz?" dedi.

He was shown how to use a thermostat.

Vaka yöneticisi ona bir termostatın nasıl kullanılacağını gösterdi.

The case manager also observed

Vaka yöneticisi ayrıca uzun yıllar kamp ateşlerinde yaptığı gibi

that he was heating the beans in the can on the stove,

ocaktaki teneke kutusundaki fasulyeleri ısıttığını gözlemledi.

like he had done over the campfires for many years.

He was shown how to use pots and pans.

Tencere ve tavaların nasıl kullanılacağını da gösterdi.

We also learned that he had a sister that he had not seen in 25 years,

25 yıldır görmediği, onun öldüğünü sanan bir kız kardeşi olduğunu da öğrendik.

who thought he was dead.

She was happy to learn otherwise,

Kız kardeşi ölmediğini öğrenmekten mutluydu

and they were soon reconnected.

ve kısa sürede sonra yeniden bağlandılar.

Hundreds of people like Keta and Donald are now housed

Keta ve Donald gibi yüzlerce insan şu anda evlerinde

ve aileleriyle yeniden bağlantı kuruyor.

and reconnecting with their families.

Also, many of our communities are incurring

Ayrıca toplumumuzun çoğu daha az acil durum hizmetine maruz kalıyor.

fewer emergency services costs.

I have learned over and over again

Birinin hikayesini açık yürekle dinler ve kendinizi onların yerine koyarsanız

that when you listen to somebody's story with an open heart,

onları sevmeden ve değer vermeden geçemeyeceğinizi

ve onlara hizmet etmek isteyebileceğinizi defalarca öğrendim.

walk in their shoes with them,

you can't help but love and care for them

and want to serve them.

This is why I'm committed

Kardeşlerim olarak gördüğüm evsiz vatandaşlarımıza umut

to continuing to bring hope and support to our homeless citizens,

ve destek vermeye devam etmeye kendimi adamış olmamın sebebi bu.

who I consider to be my brothers and sisters.

Thank you.

(Applause)

Teşekkürler.

(Alkış)