Don't fear superintelligent AI | Grady Booch

Translator: Sakunphat Jirawuthitanant Reviewer: Monsicha Suajorn

When I was a kid, I was the quintessential nerd.

ตอนผมเด็ก ๆ ผมเนี่ยเด็กเรียนตัวพ่อเลย

I think some of you were, too.

ผมคิดว่าคุณบางคนก็ เคยเป็นเหมือนกันแหละ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And you, sir, who laughed the loudest, you probably still are.

คุณครับ คนที่หัวเราะดังกว่าใครเขา ผมว่าคุณเองยังเป็นอยู่แน่ ๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I grew up in a small town in the dusty plains of north Texas,

ผมโตมาจากเมืองเล็ก ๆ แถบที่ราบลุ่มฝุ่นจับ ในทางตอนเหนือของรัฐเท็กซัส

the son of a sheriff who was the son of a pastor.

ผมเป็นลูกของนายอำเภอ ที่เป็นลูกของบาทหลวงอีกที

Getting into trouble was not an option.

การหาเรื่องใส่ตัวนั้นลืมไปได้เลย

And so I started reading calculus books for fun.

ดังนั้น ผมก็เลยเริ่มอ่าน หนังสือแคลคูลัสเอาเพลิน ๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You did, too.

คุณเองก็อ่านแน่ ๆ เลย

That led me to building a laser and a computer and model rockets,

มันทำให้ผมสร้างเลเซอร์ คอมพิวเตอร์ และโมเดลจรวดต่าง ๆ เป็น

and that led me to making rocket fuel in my bedroom.

และก็ยังทำให้ผมสร้างเชื้อเพลิงจรวด ในห้องนอนผมเองได้อีกด้วย

Now, in scientific terms,

ทีนี้ ถ้าพูดแบบวิทย์ ๆ หน่อยล่ะก็

we call this a very bad idea.

เราถือว่านี่เป็นความคิดที่แย่มาก ๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Around that same time,

และในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันนั้นเอง

Stanley Kubrick's "2001: A Space Odyssey" came to the theaters,

หนังเรื่อง "2001 จอมจักรวาล" ของสแตนลีย์ คูบริคก็เข้าโรง

and my life was forever changed.

และชีวิตผมก็เปลี่ยนไปตลอดกาล

I loved everything about that movie,

ผมรักทุก ๆ อย่างในหนังเรื่องนั้น

especially the HAL 9000.

โดยเฉพาะเจ้า HAL 9000

Now, HAL was a sentient computer

ทีนี้ HAL คือคอมพิวเตอร์ ที่มีความนึกคิด

designed to guide the Discovery spacecraft

ที่ถูกออกแบบมาเพื่อเป็น ต้นหนของยานสำรวจอวกาศ

from the Earth to Jupiter.

จากโลกไปยังดาวพฤหัส

HAL was also a flawed character,

และ HAL ก็ยังเป็นตัวละครที่มีจุดบกพร่อง

for in the end he chose to value the mission over human life.

เพราะในตอนจบของเรื่อง มันกลับเลือก ที่จะให้ค่ากับภารกิจมากกว่าชีวิตคน

Now, HAL was a fictional character,

ทีนี้ แม้ HAL จะเป็นแค่เพียงตัวละครสมมุติ

but nonetheless he speaks to our fears,

แต่ถึงอย่างนั้น มันเองก็ได้สำแดง ความกลัวของเราออกมา

our fears of being subjugated

ความกลัวที่จะอยู่ใต้อาณัติ

by some unfeeling, artificial intelligence

โดยปัญญาประดิษฐ์ที่ไร้หัวใจ

who is indifferent to our humanity.

ผู้ซึ่งไม่แยแสมนุษยชาติ

I believe that such fears are unfounded.

ผมเชื่อว่าความกลัวแบบนั้นเป็นเรื่องเหลวไหล

Indeed, we stand at a remarkable time

แน่นอน เรากำลังยืนอยู่ ในช่วงเวลาอันน่าทึ่ง

in human history,

ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ

where, driven by refusal to accept the limits of our bodies and our minds,

ช่วงเวลา ที่เมื่อเราปฏิเสธขีดจำกัด ทางกายภาพและทางจิตใจของเรา

we are building machines

เราก็กำลังสร้างเครื่องจักรขึ้นมา

of exquisite, beautiful complexity and grace

ที่มีความซับซ้อนและความสง่าผ่าเผย อันงดงามและเลิศเลอ

that will extend the human experience

ซึ่งจะขยายประสบการณ์ของมนุษย์

in ways beyond our imagining.

ในรูปแบบที่เกินจินตนาการของเรา

After a career that led me from the Air Force Academy

หลังออกจากโรงเรียนนายเรืออากาศ

to Space Command to now,

ไปยังหน่วยบัญชาการอวกาศจนถึงตอนนี้

I became a systems engineer,

ผมก็ได้กลายมาเป็นวิศวกรระบบ

and recently I was drawn into an engineering problem

และไม่นานมานี้ ผมก็ถูกดึงตัว ไปแก้ปัญหาหนึ่งทางวิศวกรรม

associated with NASA's mission to Mars.

ที่เกี่ยวข้องกับภารกิจไปดาวอังคารของนาซา

Now, in space flights to the Moon,

ทีนี้ การเดินทางทางอวกาศไปยังดวงจันทร์

we can rely upon mission control in Houston

เราสามารถใช้ศูนย์ควบคุมภารกิจในฮูสตัน

to watch over all aspects of a flight.

เพื่อจัดการเที่ยวบินนั้นอย่างรอบด้าน

However, Mars is 200 times further away,

อย่างไรก็ตาม ดาวอังคารนั้น ไกลกว่าถึง 200 เท่า

and as a result it takes on average 13 minutes

และดังนั้น เวลาที่ใช้โดยเฉลี่ยคือ 13 นาที

for a signal to travel from the Earth to Mars.

ที่สัญญาณจะเดินทางจาก โลกไปถึงดาวอังคาร

If there's trouble, there's not enough time.

ซึ่งถ้าหากมีปัญหาเกิดขึ้น เวลาก็จะมีไม่พอ

And so a reasonable engineering solution

ดังนั้น ทางแก้ปัญหา อย่างสมเหตุสมผลในเชิงวิศวกรรม

calls for us to put mission control

ก็ทำให้เราต้องติดตั้งศูนย์ควบคุมภารกิจ

inside the walls of the Orion spacecraft.

ไว้ในผนังของยานอวกาศโอไรออน

Another fascinating idea in the mission profile

อีกหนึ่งความคิดที่น่าสนใจ ในข้อมูลภารกิจนี้นะครับ

places humanoid robots on the surface of Mars

คือเราจะส่งหุ่นยนต์เสมือนมนุษย์ ไปเหยียบดาวอังคาร

before the humans themselves arrive,

ก่อนที่มนุษย์จริง ๆ จะไปถึง

first to build facilities

เพื่อสร้างความสะดวกสบายรอไว้

and later to serve as collaborative members of the science team.

และทำงานเป็นผู้ช่วยประสานงาน ของทีมวิทยาศาสตร์

Now, as I looked at this from an engineering perspective,

และจากมุมมองของผมในเชิงวิศวกรรม

it became very clear to me that what I needed to architect

มันกลายเป็นสิ่งที่ชัดแจ้งสำหรับผมแล้ว ที่จะออกแบบปัญญาประดิษฐ์

was a smart, collaborative,

ที่ฉลาด ทำงานร่วมกับเราได้

socially intelligent artificial intelligence.

แถมเข้าสังคมเก่งซะด้วย

In other words, I needed to build something very much like a HAL

ในอีกนัยหนึ่ง ผมต้องการสร้าง สิ่งที่คล้ายกับ HAL นั่นเอง

but without the homicidal tendencies.

แต่ต้องไม่มีแนวโน้มที่จะฆ่าคน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Let's pause for a moment.

มาหยุดพักกันสักครู่นะครับ

Is it really possible to build an artificial intelligence like that?

มันเป็นไปได้จริง ๆ ไหม ที่จะสร้างปัญญาประดิษฐ์แบบนั้น

Actually, it is.

ที่จริง มันเป็นไปได้ครับ

In many ways,

ในหลายแง่มุม

this is a hard engineering problem

นี่เป็นปัญหาเชิงวิศวกรรมที่ยาก

with elements of AI,

ปัญหาของปัญญาประดิษฐ์

not some wet hair ball of an AI problem that needs to be engineered.

ไม่ใช่เพียงปัญหาง่าย ๆ อย่างเช่น ความจำเป็นต้องได้รับการพัฒนาปรับปรุง

To paraphrase Alan Turing,

ที่จะมาเลียนแบบอลัน ทัวริง

I'm not interested in building a sentient machine.

ผมไม่ได้สนใจจะสร้าง เครื่องจักรมีความนึกคิดนะครับ

I'm not building a HAL.

ผมไม่ได้จะสร้าง HAL แน่ ๆ

All I'm after is a simple brain,

แต่สิ่งที่ผมกำลังไขว่คว้าอยู่ คือสมองที่ไม่ซับซ้อน

something that offers the illusion of intelligence.

แต่สามารถทดแทนสติปัญญาได้

The art and the science of computing have come a long way

ศาสตร์และศิลป์ของคอมพิวเตอร์นั้นมาไกลมาก

since HAL was onscreen,

ตั้งแต่ HAL ปรากฎบนจอภาพยนตร์

and I'd imagine if his inventor Dr. Chandra were here today,

และผมคิดว่าถ้า ดร.แชนดรา ผู้สร้าง HAL ได้มาอยู่ที่นี่ตอนนี้

he'd have a whole lot of questions for us.

เขาคงถามมีคำถามมากมายให้เรา

Is it really possible for us

มันเป็นไปได้ไหมสำหรับพวกเรา

to take a system of millions upon millions of devices,

ที่จะนำระบบของอุปกรณ์หลายล้านตัวมารวมกัน

to read in their data streams,

ให้มันอ่านข้อมูลที่ไหลเข้ามา

to predict their failures and act in advance?

ในการที่จะคาดคะเนข้อบกพร่อง และป้องกันล่วงหน้า

Yes.

ทำได้ครับ

Can we build systems that converse with humans in natural language?

เราสามารถสร้างระบบที่ตอบโต้กับมนุษย์ ผ่านภาษาพูดได้ไหม

Yes.

ทำได้ครับ

Can we build systems that recognize objects, identify emotions,

เราสามารถสร้างระบบที่ระบุวัตถุ และอารมณ์

emote themselves, play games and even read lips?

รวมถึงแสดงอารมณ์ของมันเอง เล่นเกมส์กับเรา หรือกระทั่งอ่านใจเราได้ไหม

Yes.

ทำได้ครับ

Can we build a system that sets goals,

เราสร้างระบบที่สามารถตั้งเป้าหมาย

that carries out plans against those goals and learns along the way?

และทำตามแผนจนสำเร็จ รวมถึงเรียนรู้ไปด้วยได้ไหม

Yes.

ทำได้ครับ

Can we build systems that have a theory of mind?

เราสามารถสร้างระบบ ที่มีทฤษฎีความนึกคิดได้ไหม

This we are learning to do.

นี่แหละครับที่เราพยายามจะสร้าง

Can we build systems that have an ethical and moral foundation?

เราสามารถสร้างระบบที่มีพื้นฐานจริยธรรม และจรรยาได้ไหม

This we must learn how to do.

นี่ก็คืออีกสิ่งที่เรากำลังเรียนรู้

So let's accept for a moment

ตอนนี้ต้องยอมรับว่า

that it's possible to build such an artificial intelligence

มันเป็นไปได้ที่จะสร้างปัญญาประดิษฐ์

for this kind of mission and others.

สำหรับภารกิจรูปแบบนี้และแบบอื่น ๆ

The next question you must ask yourself is,

แต่คำถามต่อไปที่คุณต้องถามตัวคุณเองคือ

should we fear it?

เราควรเกรงกลัวมันหรือไม่

Now, every new technology

ทุกวันนี้ เทคโนโลยีใหม่ทั้งหลาย

brings with it some measure of trepidation.

มาพร้อมกับความกังวลระดับหนึ่ง

When we first saw cars,

ครั้งแรกที่เราได้ยลโฉมรถยนต์

people lamented that we would see the destruction of the family.

ผู้คนคร่ำครวญว่านี่จะเป็น การทำลายล้างครอบครัว

When we first saw telephones come in,

เมื่อเราเห็นโทรศัพท์เป็นครั้งแรก

people were worried it would destroy all civil conversation.

ผู้คนต่างกลัวว่ามันจะทำลายการสื่อสารอื่น ๆ

At a point in time we saw the written word become pervasive,

ครั้งหนึ่ง เราพบว่าภาษาเขียนเริ่มแพร่หลาย

people thought we would lose our ability to memorize.

ผู้คนต่างคิดว่าเราจะสูญเสียทักษะการจดจำ

These things are all true to a degree,

เรื่องทั้งหมดนี้เป็นจริงในระดับหนึ่ง

but it's also the case that these technologies

แต่มันก็ยังมีส่วนที่เทคโนโลยีเหล่านี้

brought to us things that extended the human experience

ได้นำพาเราขยายประสบการณ์ของมนุษยชาติ

in some profound ways.

ในหนทางที่เยี่ยมยอดเช่นกัน

So let's take this a little further.

ฉะนั้นเรามาคุยกันให้ลึกขึ้นหน่อยนะครับ

I do not fear the creation of an AI like this,

ผมไม่ได้กลัวการสร้างสรรค์ ปัญญาประดิษฐ์แบบนี้

because it will eventually embody some of our values.

เพราะในที่สุดมันจะกลายประโยชน์ต่อเรา

Consider this: building a cognitive system is fundamentally different

ลองคิดว่าการสร้างระบบที่เรียนรู้ได้เอง โดยพื้นฐานแล้วแตกต่าง

than building a traditional software-intensive system of the past.

กับการสร้างระบบที่เน้นซอฟท์แวร์ อย่างที่เคยทำกันในอดีต

We don't program them. We teach them.

เราไม่ได้สั่งงาน แต่เราสอนให้มันคิด

In order to teach a system how to recognize flowers,

ในการสอนระบบให้จดจำดอกไม้ต่าง ๆ

I show it thousands of flowers of the kinds I like.

ผมแสดงรูปดอกไม้ เป็นพัน ๆ รูปให้มันดู

In order to teach a system how to play a game --

ในการสอนระบบให้เล่นเกมส์

Well, I would. You would, too.

ผมรู้ว่าคุณก็คิดเหมือนผมแหละครับ

I like flowers. Come on.

ผมชอบดอกไม้น่ะ ไม่เอาน่า

To teach a system how to play a game like Go,

ในการสอนมันให้เล่นเกมอย่างโกะได้

I'd have it play thousands of games of Go,

ผมปล่อยให้มันเล่นโกะเป็นพัน ๆ เกม

but in the process I also teach it

แต่ในระหว่างที่เล่น ผมก็สอนมัน

how to discern a good game from a bad game.

ให้แยกเกมที่ดีออกจากเกมที่แย่ด้วย

If I want to create an artificially intelligent legal assistant,

ถ้าผมต้องการสร้างปัญญาประดิษฐ์ ให้เป็นผู้ช่วยด้านกฎหมาย

I will teach it some corpus of law

ผมก็จะสอนหลักกฎหมายจำนวนหนึ่งให้มัน

but at the same time I am fusing with it

แต่ในขณะเดียวกันนั้น ผมก็จะถ่ายทอด

the sense of mercy and justice that is part of that law.

ความปรานีและความยุติธรรม ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายนั้น

In scientific terms, this is what we call ground truth,

ในแวดวงวิทยาศาสตร์ นี่คือสิ่งที่เราเรียกว่าความจริงพื้นฐาน

and here's the important point:

และนี่คือประเด็นสำคัญ

in producing these machines,

ในการสร้างจักรกลนั้น

we are therefore teaching them a sense of our values.

เราต้องสอนมันให้เข้าใจ คุณค่าของพวกเรา

To that end, I trust an artificial intelligence

ที่สุดแล้ว ผมเชื่อมั่นในปัญญาประดิษฐ์

the same, if not more, as a human who is well-trained.

ไม่น้อยไปกว่ามนุษย์ ที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี

But, you may ask,

แต่คุณอาจจะตั้งคำถามว่า

what about rogue agents,

ถ้าเกิดมีจักรกลนอกคอกขึ้นมา

some well-funded nongovernment organization?

จากองค์กรที่ไม่ใช่ของรัฐบาล แถมมีเงินทุนสนับสนุนอย่างดี

I do not fear an artificial intelligence in the hand of a lone wolf.

ผมไม่กลัวปัญญาประดิษฐ์ ที่อยู่ในมือของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง

Clearly, we cannot protect ourselves against all random acts of violence,

มันชัดเจนว่า เราไม่สามารถปกป้อง ตัวเองจากความรุนแรงทั้งมวลได้

but the reality is such a system

แต่ความจริงแล้ว ระบบนั้น

requires substantial training and subtle training

ต้องการการฝึกฝนทั้งทางตรงและทางอ้อม

far beyond the resources of an individual.

อันเกินกว่าทรัพยากรของปัจเจกจะทำได้

And furthermore,

และยิ่งกว่านั้น

it's far more than just injecting an internet virus to the world,

มันไปไกลกว่าแค่การปล่อย ไวรัสคอมพิวเตอร์ไปทั่วโลก

where you push a button, all of a sudden it's in a million places

ที่เมื่อกดปุ่มแล้วมันก็ระบาดไปหลายล้านแห่ง

and laptops start blowing up all over the place.

และแล็ปท็อปก็ระเบิดตามกันไปหมด

Now, these kinds of substances are much larger,

สิ่งเหล่านี้ยิ่งใหญ่กว่ามาก

and we'll certainly see them coming.

และเราจะเห็นมันชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ

Do I fear that such an artificial intelligence

ผมกลัวว่าปัญญาประดิษฐ์

might threaten all of humanity?

จะคุกคามมนุษยชาติหรือไม่

If you look at movies such as "The Matrix," "Metropolis,"

ถ้าคุณเคยดูหนังอย่าง "The Matrix" "Metropolis"

"The Terminator," shows such as "Westworld,"

"The Terminator" หรือซีรี่ย์อย่าง "Westworld"

they all speak of this kind of fear.

เหล่านี้แสดงถึงความกลัวลักษณะเดียวกัน

Indeed, in the book "Superintelligence" by the philosopher Nick Bostrom,

และแน่นอนว่าอย่างในหนังสือ "ปัญญาล้ำลึก" ของนักปรัชญาอย่างนิค บอสทรอม

he picks up on this theme

เขาก็หยิบยกความกลัวแบบนี้มาใช้

and observes that a superintelligence might not only be dangerous,

และเราก็สังเกตว่าปัญญาล้ำลึก อาจจะไม่ได้แค่อันตรายอย่างเดียว

it could represent an existential threat to all of humanity.

มันอาจสื่อถึงภัยอันตรายอันมีอยู่จริง ต่อมวลมนุษยชาติ

Dr. Bostrom's basic argument

คำโต้เถียงพื้นฐานของ ดร.บอสทรอม

is that such systems will eventually

กล่าวว่าระบบปัญญาประดิษฐ์เหล่านี้ ในท้ายที่สุด

have such an insatiable thirst for information

จะเต็มไปด้วยความหิวกระหายข้อมูล อย่างไม่สิ้นสุด

that they will perhaps learn how to learn

จนสุดท้ายมันจะรู้จักวิธีการเรียนรู้

and eventually discover that they may have goals

และค้นพบว่าตัวมันเองมีเป้าหมายการกระทำ

that are contrary to human needs.

ที่ตรงกันข้ามกับความต้องการของมนุษย์

Dr. Bostrom has a number of followers.

ดร.บอสทรอมมีผู้ที่เชื่อถืออยู่ไม่น้อย

He is supported by people such as Elon Musk and Stephen Hawking.

สตีเฟน ฮอว์กิ้ง หรือ อีลอน มัสก์ ต่างก็สนับสนุนในคำพูดของเขา

With all due respect

ด้วยความเคารพนะครับ

to these brilliant minds,

ถึงท่านที่มีสติปัญญาปราดเปรื่องเหล่านั้น

I believe that they are fundamentally wrong.

ผมเชื่อว่าพวกท่านคิดผิด ตั้งแต่พื้นฐานแล้ว

Now, there are a lot of pieces of Dr. Bostrom's argument to unpack,

มีคำโต้เถียงของ ดร.บอสทรอม อยู่อีกมากที่ยังไม่ได้ต่อยอด

and I don't have time to unpack them all,

และผมก็ไม่มีเวลาอธิบายสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด

but very briefly, consider this:

แต่อย่างสังเขปนะครับ ลองคิดแบบนี้

super knowing is very different than super doing.

การรู้มากต่างจากทำมาก

HAL was a threat to the Discovery crew

HAL จะเป็นภัยต่อลูกเรือยานดิสคัฟเวอรี

only insofar as HAL commanded all aspects of the Discovery.

หากมันสามารถคุมยานได้อย่างสมบูรณ์

So it would have to be with a superintelligence.

ซึ่งต้องอาศัยปัญญาที่ล้ำลึก

It would have to have dominion over all of our world.

จนอยู่เหมือนมนุษย์ในทุกหนแห่ง

This is the stuff of Skynet from the movie "The Terminator"

ประมาณสกายเน็ตของ The Terminator

in which we had a superintelligence

ซึ่งเป็นกรณีที่เรามีสุดยอดปัญญาประดิษฐ์

that commanded human will,

ที่ควบคุมเจตจำนงของมนุษย์ได้

that directed every device that was in every corner of the world.

จนถึงขั้นควบคุมอุปกรณ์ทุกชิ้นทุกมุมโลกได้

Practically speaking,

แต่เอาตามจริงเลย

it ain't gonna happen.

มันไม่มีทางจะเกิดขึ้นได้หรอกครับ

We are not building AIs that control the weather,

เราไม่ได้กำลังสร้างปัญญาประดิษฐ์ ที่สามารถควบคุมดินฟ้าอากาศได้

that direct the tides,

หรือควบคุมคลื่นน้ำได้

that command us capricious, chaotic humans.

หรือสั่งการมนุษย์ ที่มีความเอาแต่ใจและซับซ้อนได้

And furthermore, if such an artificial intelligence existed,

ยิ่งไปกว่านั้น หากปัญญาประดิษฐ์ แบบนั้นมีอยู่จริง

it would have to compete with human economies,

มันคงต้องแข่งขันกับมนุษย์ ในเชิงเศรษฐกิจด้วย

and thereby compete for resources with us.

เท่ากับว่ามันต้องแก่งแย่งทรัพยากรกับเรา

And in the end --

จนในที่สุดแล้ว

don't tell Siri this --

อย่าแอบบอกสิรินะครับ

we can always unplug them.

ว่าเราถอดปลั๊กมันได้ตลอดเวลา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We are on an incredible journey

เรากำลังอยู่ในการเดินทาง อันแสนมหัศจรรย์

of coevolution with our machines.

ของการวิวัฒนาการร่วมไปกับจักรกลของเราเอง

The humans we are today

มนุษยชาติในวันนี้

are not the humans we will be then.

จะไม่ใช่มนุษยชาติในแบบที่เราจะเป็นในอนาคต

To worry now about the rise of a superintelligence

การด่วนกังวลกับปัญญาประดิษฐ์สุดล้ำ

is in many ways a dangerous distraction

กลายเป็นความหลงทางอันน่ากลัว

because the rise of computing itself

เพราะความรุ่งเรืองของคอมพิวเตอร์เองนั้น

brings to us a number of human and societal issues

ได้นำมาซึ่งปัญหาจำนวนมากของมนุษย์และสังคม

to which we must now attend.

ที่เราเผชิญอยู่แล้ว

How shall I best organize society

ผมจะจัดระเบียบสังคมให้ดีที่สุดได้อย่างไร

when the need for human labor diminishes?

ในเมื่อความต้องการแรงงานมนุษย์จะลดลง

How can I bring understanding and education throughout the globe

ผมจะนำความเข้าใจและการศึกษาให้แผ่ไปทั่วโลก ได้อย่างไร

and still respect our differences?

โดยที่ยังคำนึงถึงความแตกต่างของพวกเรา

How might I extend and enhance human life through cognitive healthcare?

ผมจะยืดอายุขัยและส่งเสริมชีวิตมนุษย์ ผ่านวิทยาการทางการแพทย์ได้อย่างไร

How might I use computing

ผมจะใช้งานคอมพิวเตอร์

to help take us to the stars?

ให้พาเราไปสู่ดวงดาวได้อย่างไร

And that's the exciting thing.

เหล่านั้นเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมาก

The opportunities to use computing

โอกาสของเราที่จะได้ใช้คอมพิวเตอร์

to advance the human experience

ในการขยายประสบการณ์ของมนุษยชาติ

are within our reach,

ให้กว้างไกลกว่าเดิม

here and now,

ณ ตอนนี้

and we are just beginning.

เราเองก็เพื่งเริ่มต้นเท่านั้น

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)