My Long Walk Across India for Women's Freedom | Srishti Bakshi | TED

Translator: shirin etebar Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

After days of negotiation, for the very first time,

پس از چند روز چانه‌زنی، برای اولین بار،

my parents allowed me to step out unescorted

والدینم به من اجازه دادند که به‌تنهایی

for a movie with my friends.

برای دیدن یک فیلم با دوستانم بیرون بروم.

I was 14 and beyond excited

من ۱۴ سال داشتم و با این آزادی به‌دست آمده

with this new freedom I had.

در پوست خودم نمی‌گنجیدم.

With a big smile on my face, I ended up at the back of the theater.

با لبخندی بزرگ روی صورتم، بالاخره در ردیف آخر تئاتر نشستم.

And just ten steps from my seat,

در ده قدمی صندلیم،

I felt these heavy hands grab both my breasts.

احساس کردم دستان سنگینی هر دو سینه‌ام را گرفته‌اند.

And before I knew it, these hands disappeared.

و قبل از آنکه بفهمم، ناپدید شدند.

I screamed and ran outside.

جیغ زدم و به بیرون دویدم.

And I still remember those dirty handprints

هنوز نقش آن دست‌های کثیف را

on my white, crisp cotton shirt,

روی لباس نخی سفیدم به یاد می‌آورم

announcing to the world what had just happened.

که به دنیا اتفاقِ رخ داده را اعلام می‌کرد.

I returned home devastated,

شوکه و غمگین به خانه برگشتم،

kept the lights on all through the night and the outdoors terrified me.

تمام شب چراغ‌ها را روشن نگه داشتم و بیرون مرا وحشت‌زده کرد.

I didn't want to go out at all.

اصلا نمی‌خواستم بیرون بروم.

It is not news that women face rampant violence inside homes as well

این خبر تازه‌ای نیست که زنان در سراسر جهان نیز با خشونت گسترده در داخل خانه‌ها

across the world.

روبرو هستند.

So if it's unsafe outside and inside, where do we go?

پس اگر بیرون و داخل خانه امن نباشد، کجا برویم؟

Women in India are over 600 million strong.

زنان در هند بیش از ۶۰۰ میلیون نفرند.

That's a lot of people.

این تعداد زیادی است.

But this is what my country looks like.

اما این تصویر کشور من است.

The outdoors.

فضای بیرون از خانه‌ها.

You can count the number of women in these pictures.

شما می‌توانید تعداد زنان را در این تصاویر بشمارید.

And there aren't any, or just one or two.

و هیچ زنی نیست، یا فقط یکی دو نفر وجود دارد.

And this is by the day.

این وضع در روز است.

But this number significantly drops at night.

اما این تعداد در شب به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

You don't see many women walking alone at night

زنان زیادی نمی‌بینید که در شب تنهایی راه می‌روند

because they're simply not safe.

چون واقعا امن نیستند.

400,000, that's 45 women every hour,

۴۰۰,۰۰۰ نفر، یعنی ۴۵ زن در هر ساعت،

face varying degrees of violence,

با سطوح مختلفی از خشونت مواجه می‌شوند،

ranging from domestic violence to rape in India.

از خشونت خانگی گرفته تا تجاوز جنسی در هند.

A 13-year-old girl and her mother were gang-raped on a highway

یک دختر ۱۳ ساله و مادرش در بزرگراهی که فقط ۴۵ دقیقه

just 45 minutes from where my parents live.

دورتر از محل زندگی والدینم بود، مورد تجاوز گروهی قرار گرفتند.

When I heard this,

وقتی این را شنیدم،

I just recalled the same incident that happened to me.

همان اتفاقی را که برایم رخ داد، به یاد آوردم.

I was devastated.

داغون شده بودم.

I found myself in the same hysterical state

خودم را در همان حالت هیستریکی دیدم

I was outside of that theater.

که خارج از آن تئاتر بودم.

For everybody around me, life moved on.

برای همه اطرافیانم، زندگی ادامه داشت.

We are hardwired to think that this is just how the world is.

ما به سختی فکر و با مقاومت قبول می‌کنیم که دنیا اینگونه است.

Instead of asking the fundamental question

به جای اینکه این سوال اساسی را بپرسیم

of how wrong this is.

که چقدر این اشتباه است.

I'm here and I'm fighting for safer spaces for women

من اینجا هستم و برای ایجاد فضاهای امن‌تر برای زنان مبارزه می‌کنم؛

by increasing their mobility,

با افزایش تحرک زنان،

by movement of the body and mind to take control over their lives.

با حرکت بدن و ذهن برای به دست گرفتن کنترل زندگیشان.

So how I did that.

پس چطور این کار را کردم.

I wanted to prove to the world that I can face my demons.

می خواستم به دنیا ثابت کنم که می‌توانم با شیاطینم روبرو شوم.

And not just for one, but 230 continuous days.

و نه فقط برای یک روز، بلکه ۲۳۰ روز مداوم.

So I decided to walk across the length of India

تصمیم گرفتم در طول هند

from the very south to the north,

از جنوب تا شمال،

a distance of 2,300 miles.

مسافتی معادل ۲,۳۰۰ مایل را طی کنم.

(Applause)

(تشویق)

2,300 miles. How much is that?

۲,۳۰۰ مایل. چقدر است؟

If you started from LA, you would reach New York.

اگر از لس‌آنجلس شروع می‌کردید، به نیویورک می‌رسیدید.

If you started from Stockholm, you would reach Cairo.

اگر از استکهلم شروع می‌کردید، به قاهره می‌رسید.

That's the distance that I walked.

این مسافتی است که من طی کردم.

And mile after mile, as I walked,

و مایل به مایل، همانطور که راه می‌رفتم،

it became very apparent that women's lack of mobility

بسیار نمایان شد که عدم تحرک زنان

hinders their freedom to earn an income and exert any form of independence.

مانع از آزادی آن‌ها برای کسب درآمد و اعمال هر شکلی از استقلال می‌شود.

On my long walk,

در پیاده‌روی طولانی‌ام،

I wanted to understand what made India

می‌خواستم بفهمم چه چیزی هند را

one of the most unsafe countries in the world.

به یکی از ناامن‌ترین کشورهای جهان تبدیل کرده است.

I was determined to meet the women

مصمم بودم با زنانی ملاقات کنم

who are facing challenges around their safety.

که با چالش‌هایی پیرامون امنیت خود مواجه هستند.

And above all, I wanted to understand if the situation is beyond repair.

مهمتر از همه، می‌خواستم از وخیم بودن این وضعیت آگاه شوم.

So I walked through 170 cities, small towns and villages,

پس من در ۱۷۰ شهر، شهرستان و روستا قدم زدم

and I met over 85,000 women,

و بیش از ۸۵,۰۰۰ زن را

in small huddles to, like, large crowds.

در جمع‌های کوچک تا جمعیت زیادی ملاقات کردم.

This is a workshop.

این یک کارگاه است.

This is with women of an organization in small huddles inside their homes.

این تصویر با زنان یک سازمان است که در انجمن کوچک در داخل خانه‌هایشان هستند.

And that's when I realized that mobility plays a very, very big role

و آنجا بود که متوجه شدم تحرک نقش بسیار زیادی

in their freedom to pursue anything outside of their homes.

در آزادی آن‌ها برای در پیِ چیزی بودن در خارج از خانه دارد.

When I was walking across the country,

وقتی در سراسر کشور قدم می‌زدم،

in my conversations with these women,

در صحبت‌هایم با این زنان،

I was talking to them about different topics.

درباره موضوعات مختلف با آنها صحبت می‌کردم.

And this ranged from being financially independent

این موضوعات از استقلال مالی گرفته

to taking defensive positions in times of physical assault.

تا گرفتن مواضع دفاعی در زمان حمله فیزیکی متغیر بودند.

This is an activity we did where we want to anchor ourselves and find our ground,

این فعالیتی است که ما هنگامی انجام دادیم که می‌خواهیم خودمان را پیدا کنیم

and if somebody comes, you push.

و اگر کسی جلو آمد، شما مقابله می‌کنید.

Or just feel stronger.

یا برای داشتن احساس قوی‌تر بودن.

What it feels in your body to be stronger.

احساس قوی‌تر بودن در بدن شما.

And most of the times our discussions were around finding your voice.

بیشتر مواقع بحث ما بر سر یافتن صدایمان بود.

(Video) (Speaking Hindi)

(ویدیو با زبان هندی)

(Together) Aaah!

(با یکدیگر) آه!

I wanted women to move with their bodies and to shift their minds.

من می‌خواستم زنان با بدن خود حرکت کنند و ذهن خود را تغییر دهند.

The media amplified our cause

رسانه‌ها هدف ما را گسترش دادند

and reported with new energy on a demand for a safer country for women.

و با انرژی جدید در مورد تقاضا برای یک کشور امن‌تر برای زنان گزارش دادند.

On my long walk, I met so many people.

در پیاده‌روی طولانی‌ام، با افراد زیادی آشنا شدم.

And most of the times, I noticed that marriage in India

و اغلب اوقات، متوجه شدم که ازدواج در هند

is treated a little differently from the rest of the world.

کمی متفاوت از بقیه دنیاست.

You see, marriage means

ازدواج به این معناست که

a woman becomes the property of her husband and his family.

شوهر و خانواده‌اش مالک زن می‌شود

And not being able to step outside to pursue an education, a job,

و ناتوانی برای ادامه تحصیل، شغل،

or create a community of her own,

یا ایجاد یک گروه برای خودش،

that's lack of mobility, both social and physical,

عدم تحرک، اعم از اجتماعی و فیزیکی است

that is what reflects the state of gender inequality in our society.

که نشان‌دهنده وضعیت نابرابری جنسیتی در جامعه ماست.

On my long walk, I bore witness

در راهپیمایی طولانی خود

to chilling, violent, incomprehensible human behavior.

شاهد رفتارهای وحشتناک، خشن و غیرقابل درک از انسان بودم.

But at the same time, I met brave women, survivors of atrocious crimes

اما در همان زمان، با زنان شجاعی آشنا شدم، بازماندگان جنایات فجیعی

who lit my path with their unbelievable strength to carry on.

که با قدرت باورنکردنی خود برای ادامه دادن، راه مرا روشن کردند.

And then something miraculous happened.

سپس یک اتفاق شگفت‌انگیز رخ داد.

I met this woman named Jai Bharathi.

من با این زن به نام «جی بهاراتی» آشنا شدم.

On her motorcycle, she arrived in the same village I was in,

او با موتور سیکلت خود به همان دهکده‌ای رسید که من در آن بودم

and she was there at a training camp, teaching other women how to ride scooters.

و در یک کمپ آموزشی بود و به زنان دیگر نحوه اسکوتر سواری را آموزش می‌داد.

I had never seen anything like this before.

تا حالا همچین چیزی ندیده بودم.

She donned the narrative of being fierce, the odd one out,

او هر بار که موتورسیکلتش را سوار می‌شد، این روایت را به زبان می‌آورد که خشن است،

smashing patriarchy every single time she rode her motorcycle.

روایتی عجیب که مردسالاری را در هم می‌شکند.

She was an inspiration for all women, young and old.

او الهام‌بخش همه زنان از پیر و جوان بود.

And at the training camp,

و در کمپ آموزشی دیدم که

I saw how revving a motorbike and holding a steering wheel

چگونه راندن موتور و در دست گرفتن فرمان

didn’t [justt] give these women the ability to drive

به این زنان [نه تنها] توانایی رانندگی نمی‌دهد،

but that much needed control over their lives.

بلکه کنترل موردنیازی که بر زندگی‌شان لازم است.

And I knew instantly that having women take charge

من فوراً می‌دانستم که قدرت داشتن زنان

and create change for themselves

و ایجاد تغییر برای خود،

is the only way to transform our broken systems.

تنها راه تغییر سیستم‌های شکسته ماست.

It got me thinking: What if we could get communities of women moving,

این مرا به این فکر واداشت: اگر بتوانیم جوامعی از زنان را وادار به حرکت کنیم

actually physically moving away from the house?

و در واقع از نظر فیزیکی آن‌ها را از خانه دور کنیم، چه می‌شود؟

That would open a window where they could move psychologically,

این دریچه‌ای را باز می‌کند که آن‌ها می‌توانند از نظر روانی حرکت کنند،

where they could understand or realize that she could step out of bad situations

جایی که می‌توانند بفهمند یا درک کنند که زن می‌تواند از موقعیت‌های بد خارج شود

and have the ability to do it.

و توانایی انجام آن را دارد.

This way we would have more women feel safe and confident.

به این ترتیب زنان بیشتری احساس امنیت و اعتماد به نفس خواهند داشت.

So Jai Bharathi and I, we both decided

پس من و جی بهاراتی، هر دو تصمیم گرفتیم

that we are going to join forces and create a movement

که به نیروها بپیوندیم و جنبشی منحصراً برای زنان ایجاد کنیم

exclusively for women,

focused on mobility.

که بر تحرک متمرکز است.

We have set up a system where a woman can train to drive for themselves

ما سیستمی را راه‌اندازی کرده‌ایم که در آن یک زن می‌تواند آموزش ببینند تا خودش

or for Ubers, taxis,

یا به عنوان راننده ساعتی، تاکسی رانندگی کند،

or just become delivery agents for Amazon and other big companies

یا به نیروی تحویل آمازون و سایر شرکت‌های بزرگ

or local businesses.

یا مشاغل محلی تبدیل شود.

That's money in the bank.

این پول در بانک است.

And the freedom and the psychological, you know --

و آزادی و حالت روانی، می‌دانید --

know that I can step outside of my home.

دانستن اینکه من می‌توانم از خانه خارج شوم.

We are connecting these women drivers on a national network

ما این رانندگان زن را در یک شبکه ملی وصل می‌کنیم

where they can reach out to each other for support

جایی‌که در آن می‌توانند برای حمایت و اشتراک تجربیات

and to share experiences.

با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

And not just that.

و نه فقط این.

She can actually ping another driver in her vicinity

او در واقع می‌تواند راننده دیگری را در مجاورت خود باخبر کند

if she is feeling distressed, if she's in danger,

هنگامی که احساس ناراحتی می‌کند، اگر در خطر است،

or if she’s simply just waiting for her next ride or pickup

یا اگر فقط منتظر مسافر یا محموله بعدی خود است

and doesn't want to wait alone.

و نمی‌خواهد به تنهایی منتظر بماند.

For us, receiving our first paycheck might be very empowering.

برای ما، دریافت اولین چک حقوقی ممکن است بسیار قوت‌بخش باشد.

But for 59-year-old Nagamani

اما برای ناگامانی ۵۹ ساله،

that moment arrived when she put her scooter on a center stand

آن لحظه زمانی فرا رسید که موتور خود را روی پایه وسط گذاشت

and feeling physically strong,

و از نظر بدنی احساس قدرت کرد

and proving to the society that she's beyond being just a sidekick.

و به جامعه ثابت کرد که او فراتر از یک آدم وابسته است.

We have trained 1,800 women who are road ready.

ما ۱,۸۰۰ زن آماده را آموزش داده‌ایم.

(Applause)

(تشویق)

And raring.

و زنان مشتاق کار.

Road ready and raring to go.

آماده‌ی راه و مشتاق.

And our decade-long mission is to bring one million women into mobility

و ماموریت ده ساله ما این است که یک میلیون زن را به تحرک بیاوریم

and be the largest network of women drivers connected to each other.

و بزرگترین شبکه رانندگان زن باشیم که با یکدیگر ارتباط دارند.

By rethinking mobility for women,

با بازنگری در مورد تحرک برای زنان،

giving them a safe transport and safety outside of home,

ارائه یک حمل و نقل ایمن و ایمنی در خارج از خانه،

it is our hope to transform our culture.

امیدواریم فرهنگمان را متحول کنیم.

Apart from having a profound impact on the Indian economy,

جدا از تأثیر عمیق بر اقتصاد هند،

this is about something much bigger.

این موضوع در مورد چیزی بسیار بزرگتر است.

As you all know, when we move, we can be seen.

همانطور که همه می‌دانید، وقتی ما به جنبش در می‌آییم، دیده می‌شویم.

The more women see other women in public spaces,

هر چه زنان بیشتری دیگر زنان را در فضاهای عمومی ببینند،

the more safe, independent and empowered each one of us will be.

هر یک از ما امن تر، مستقل‌تر و قدرتمندتر خواهیم بود.

So.

بنابراین،

If we can learn how to walk, certainly we can learn how to fly.

اگر بتوانیم راه رفتن را یاد بگیریم، مطمئناً می‌توانیم پرواز کردن را بیاموزیم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)