Hope and justice for women who've survived ISIS | Rabiaa El Garani

Translator: Leila Ataei Reviewer: Masoud Motamedifar

[This talk contains mature content]

[این سخنرانی حاوی مطالب بزرگسالان است.]

When I was 14,

وقتی ۱۴ سال داشتم،

my parents intended to marry me off to a man of their choosing.

والدینم قصد داشتند مرا به ازدواج مردی درآورند که خودشان انتخاب کرده بودند.

I refused.

سرباز زدم.

That choice to defy my family shaped everything in my life

آن انتخاب برای سرپیچی از خانوادهام همه زندگیام را شکل داد

and set me on the path to become who I am today.

و من را در مسیری قرار داد که امروز این فردی که هستم شوم.

But it was very painful at times and continues to be so.

اما این مسیر گاهی دردناک بوده و هنوز هم دردناک است.

My parents were raised in traditional, uneducated Moroccan families

والدینم در خانوادههای سنتی و بیسواد مراکشی بزرگ شدند

where a girl's main value is measured by her virginity.

جایی که ارزش اصلی دختر بر اساس باکرگی سنجیده می شود.

They emigrated to Belgium,

به بلژیک مهاجرت کردند،

and I was born, raised and educated there.

و من آنجا به دنیا آمدم و بزرگ شدم و تحصیل کردم.

I did not accept their view of the world.

در دیدگاهشان نسبت به دنیا هم نظر نبودم.

When I said no to them,

وقتی به آنها نه گفتم،

I paid for it dearly in terms of physical and emotional abuse.

بهای آن را با تحمل خشونت جسمی و عاطفی پرداختم.

But eventually, I escaped from their home

اما سرانجام، از خانهشان فرار کردم

and became a federal police detective

و کاراگاه پلیس فدرال شدم

who could help protect the rights of others.

که می توانست از حقوق دیگران دفاع کند.

My specialty was investigating cases in counterterrorism,

تخصص من تحقیق روی پروندههای ضدتروریسم،

child abduction and homicide.

کودک ربایی و قتل بود.

I loved that work,

آن شغل را دوست داشتم،

and it was extremely fulfilling.

و بینهایت رضایتبخش بود.

With my Muslim background, Arabic language skills

با سابقه مسلمانی، مهارت در زبان عربی

and an interest in working internationally,

و علاقه به کار در محیط بین المللی

I decided to seek new challenges.

تصمیم گرفتم دنبال چالشهای تازه بگردم.

After decades of being a police officer,

بعد از چند دهه افسر پلیس بودن،

I was recruited to become an investigator of sexual and gender-based violence

مامور تحقیق درباره خشونت جنسی و بر پایه جنسیت شدم،

as a member of the Justice Rapid Response and UN Women roster.

بعنوان عضو «واحد واکنش سریع عدالت» و ماموریت زنان سازمان ملل.

Justice Rapid Response is an organization

واحد واکنش سریع عدالت نهادی است

for criminal investigations of mass atrocities.

برای تحقیقات جنایی در زمینه فجایع جمعی.

They run on both public and private funding

آنها هم با بودجه دولتی و هم با بودجه خصوصی اداره می شوند

and provide evidence and reports to more than 100 participating countries.

و به بیش از صد کشور مشارکتکننده شواهد و گزارش ارائه می دهند.

Many countries in conflict are often unable to provide a just process

بسیاری از کشورهای درگیر جنگ اغلب قادر نیستند فرایندی عادلانه

to those who have been victims of mass violence.

به قربانیان خشونتهای جمعی ارائه دهند.

To respond to that,

در پاسخ به این امر،

Justice Rapid Response was created in partnership with UN Women.

سازمان واکنش سریع عدالت، در مشارکت با اداره زنان سازمان ملل ایجاد شد.

Together,

با هم،

Justice Rapid Response and UN Women recruited, trained and certified

این دو نهاد بیش از ۲۵۰ نفر را گزینش کردند،

more than 250 professionals

و به آنها آموزش و مجوز دادند

with a specific expertise in sexual and gender-based violence,

که تخصصشان در خشونت جنسی و برپایه جنسیت بود.

like me.

از جمله خودم.

Our investigations are carried out under international law,

تحقیقات ما طبق مقررات بین المللی اجرا میشود،

and our findings eventually become evidence to prosecute war criminals.

و یافتههای ما در نهایت به شواهدی برای محاکمه جنایتکاران جنگی تبدیل می شود.

This mechanism provides hope to victims

این راهکار به قربانیان امید میدهد

that justice and accountability may someday be found

که شاید روزی عدالت و پاسخگویی

in the wake of war and conflict.

پس از جنگ و درگیری یافت شود.

Let me tell you about the most challenging work I have ever done.

اجازه دهید از بزرگترین چالش کاری که تا کنون داشتم بگویم.

This was in Iraq.

در عراق بود.

Since the rise of the Islamic State of Iraq and Syria, or ISIS,

از زمان پیدایش دولت اسلامی عراق و سوریه، یا داعش،

this group has systematically attacked and tortured

این گروه به طور سازماندهیشده

many religious minorities and ethnicities,

به بسیاری از گروههای مذهبی و قومی حمله برد و شکنجهشان کرد

such as the Christians,

مانند مسیحیها،

the Shia Turkmen, Shia Muslims, Shia Shabaks and the Yazidis.

ترکمننهای شیعه، شیعیان مسلمان، شیعیان شبک، و ایزدیان.

The persecution of the Yazidis has been especially horrific.

ستم بر ایزدیان بطور خاص هولناک است.

On the 3rd and 15th of August 2014,

در سوم و پانزدهم ۲۰۱۴،

ISIS attacked approximately 20 villages and towns in Sinjar, Iraq.

داعش به حدود ۲۰ روستا و شهر در سنجار عراق حمله کرد.

They executed all the males over the age of 14,

آنان همه مردان بالای ۱۴ سال را اعدام کردند،

including the elderly and disabled.

از جمله سالخوردگان و معلولین.

They divided up the women and girls,

زنان و دختران را سوا کردند،

raped them

به آنها تجاوز کردند

and sold them into sexual and domestic slavery.

و آنها را بعنوان برده جنسی و کارگر خانگی فروختند.

One month later,

یک ماه بعد،

a UN Human Rights Council resolution led to the fact-finding mission on Iraq

یک قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل منجر به تشکیل کمیته حقیقتیاب در عراق شد

to investigate and document alleged violations and abuses

تا درباره خشونتها و بدرفتاریهایی تحقیق و آنها را مستند کند

committed by ISIS and associated groups.

که داعش و گروهای مرتبطش مرتکب شدهاند.

I was sent to investigate the atrocities committed against the Yazidis,

من برای تحقیق درباره فجایع علیه ایزدیان اعزام شدم،

with a focus on sexual and gender-based crimes.

با تمرکز روی جنایات جنسی و بر پایه جنسیت.

The Yazidis are a Kurdish-speaking ethnoreligious community

ایزدیان جامعه قومی-مذهبی کرد زبانی هستند

based in Northern Iraq.

که در شمال عراق سکونت دارند.

Their belief system incorporates aspects of Judaism, Christianity,

نظام اعتقادی آنها آمیزهای است از باورهای یهودی، مسیحی،

Islam and Zoroastrianism.

اسلام و زرتشتی.

For hundreds of years,

برای صدها سال،

Muslims and Christians who do not understand their beliefs

مسلمانان و مسیحیانی که باورهای آنها را نمی فهمند

have condemned the Yazidis as devil worshippers.

ایزدیان را بعنوان شیطانپرست محکوم کرده اند.

ISIS thought of them in this way and vowed to destroy them.

داعش همین تفکر را درباره آنها داشت و قسم به نابودی آنها خورد.

OK, let's do an experimental thought here.

بسیار خب، بیایید یک آزمایش فکری انجام دهیم.

I want you to think about your worst sexual experience

از شما میخواهم به بدترین تجربه جنسی خود فکر کنید

and recall it in detail.

و جزییاتش را بخاطر بیاوریید.

Now turn to the person to your right

حالا به شخص دست راستی خود رو کنید

and describe that experience.

و آن تجربه را توصیف کنید.

(Laughter)

(خنده)

I know it's difficult, eh?

میدانم که سخت است، نه؟

(Laughter)

(خنده)

But, of course, I don't expect you to do that.

البته که توقع ندارم این کار را انجام دهید.

You would all be uncomfortable and embarrassed.

معذب و خجل خواهید شد.

And so imagine an 11-year-old girl in the Middle East

حالا تصور کنید دختر ۱۱ سالهای در خاورمیانه

who was not educated about sexuality,

که درباره رابطه جنسی آموزشی ندیده،

who was taken from her comfort zone,

که از محل امن و امانش جدا شده،

her family,

از خانوادهاش،

who witnessed the execution of her father and brothers,

که شاهد اعدام پدر و برادرانش بوده،

having to describe in detail

باید با جزییات شرح دهد

the rape that she faced in a culture where talking about sexuality is taboo.

که مورد تجاوز قرار گرفته، آن هم در فرهنگی که حرف زدن درباره سکس تابو است.

Her only way of recovering her honor is to hide the crime,

تنها راه احیای ناموسش مخفی کردن جنایت است،

believe she was married against her will,

این که خلاف میلش وادار به ازداوج شده،

or deny the events out of shame and fear of being rejected.

یا انکار وقایع از روی شرم و ترس از طرد شدن.

I interviewed a girl who I will call "Ayda."

با دختری مصاحبه کردم که او را آیدا می نامم.

She was purchased by an ISIS leader, or emir,

یک فرمانده داعش یا اصطلاحا امیر او را خریده بود،

together with 13 other girls aged between 11 and 18 years old.

همراه با ۱۳ دختر دیگر ۱۱ تا ۱۸ ساله.

Amongst the group were her three nieces and two cousins.

بین گروه سه خواهرزاده و دو عموزاده اش بودند.

The 14 girls were taken to a house full of ISIS fighters.

۱۴ دختر را به خانه ای پر از جنگجویان داعشی بردند.

An imam was present who made it clear that their religion was wrong,

امامی آنجا بود که برایشان توجیه کرد که دینشان غلط است،

and the only good path was to accept Islam and marry a Muslim man.

و تنها راه درست پذیرفتن اسلام و ازدواج با مردی مسلمان است.

The emir wrote the names of the girls on 14 small pieces of paper.

امیر نام دختران را روی ۱۴ تکه کاغذ نوشت.

Two ISIS fighters would pick a piece of paper each.

دو داعشی هر کدام یک تکه کاغذ را انتخاب کردند.

They would call out the name written on the paper,

اسامی نوشته شده را صدا زدند،

and those girls were forcibly taken into another room.

و این دخترها را به زور به اتاقی دیگر بردند.

While the emir and the imam heard the two girls screaming

وقتی که امیر و امام صدای جیغ زدن دخترها را شنیدند

as they were being raped,

که به آنها تجاوز میشد،

they began laughing.

شروع به خندیدن کردند.

Both were telling the other girls

هر دو به دخترهای دیگر گفتند

that the two girls should enjoy the experience instead of screaming.

که آن دو دختر به جای جیغ زدن باید از آن تجربه لذت ببرند.

After a while, the girls were brought back into the room.

بعد از مدتی، دخترها را به اتاق برگرداندند.

They were in shock and were bleeding.

در بهت بودند و خونریزی داشتند.

They confirmed that they had been married and suffered a lot of pain.

آنها تایید کردند که ازدواج کرده و رنج فراوانی کشیدند.

It is important to consider the fact that they had been raised

بررسی این واقعیت مهم است که آنها با این باور بار آمده بودند که

to believe in sexual intercourse with one man in their lifetime:

که در تمام عمر با یک مرد رابطه جنسی داشته باشند:

their husband.

شوهرشان.

The only connection that they could make in their shocked state

تنها ربطی که می توانستند در آن حالت بهت زده بیاندیشند

is to define their rape as marriage.

این بود که تجاوز را در قالب ازدواج تعریف کنند.

Before the next two girls were taken to be raped,

پیش از ان که دو دختر بعدی را برای تجاوز ببرند،

Ayda made a terrifying decision.

آیدا تصمیم هولناکی گرفت.

As the oldest of the group, she convinced the emir

بعنوان بزرگ گروه، امیر را متقاعد کرد که

to let them use the bathroom in order to wash themselves before marriage.

به آنها اجازه دهد تا خودشان را قبل از ازدواج در حمام بشویند.

Ayda had been told by one of the girls

یکی از دخترها به آیدا گفته بود

that she noticed rat poison in the bathroom.

که در حمام مرگ موش هست.

The 14 girls decided to end their suffering

۱۴ دختر تصمیم گرفتند که این رنج را

by drinking the poison.

با خوردن سم خاتمه دهند.

Before the poison took full effect,

قبل از این که سم تماما اثر کند،

they were discovered by ISIS and taken to the hospital,

داعش موضوع را فهمید و آنها را به بیمارستان بردند.

where they survived.

آنجا نجات یافتند.

ISIS decided to separate the girls

داعش تصمیم گرفت دختران را جدا کند

and sell them individually.

و آنها را تک تک بفروشد.

Ayda was taken to another house and brutally raped

آیدا به خانه دیگری برده شد و بی رحمانه به او تجاوز شد،

after she attempted again to kill herself with her headscarf.

سپس بار دیگر با روسری اقدام به خودکشی کرد.

She was beaten and raped every two days.

هر دو روز یکبار کتک میخورد و به او تجاوز میشد.

After four months in captivity,

بعد از چهار ماه در اسارت،

Ayda found the courage to escape.

آیدا جرات فرار پیدا کرد.

She never saw the other 13 girls again.

دیگر هیچوقت آن ۱۳ دختر را ندید.

I interviewed Ayda multiple times.

با آیدا چند بار مصاحبه کردم.

She was willing to speak to me because she had heard from other victims

او مایل بود با من صحبت کند زیرا از بقیه قربانیها شنیده بود

that there was a woman from the UN who understood her complicated culture.

که زنی از سازمان ملل هست که با فرهنگ پیچیده او آشناست.

I looked into her eyes

به چشمانش نگاه کردم

and listened deeply to the stories of her darkest hours.

و با دقت به داستانهایش از سیاهترین ساعتهای زندگیش گوش دادم.

We established a personal connection that continues to this day.

ارتباط شخصی بین ما شکل گرفت که تا امروز ادامه یافته است.

My upbringing made it easy for me to understand her extreme sense of shame

تربیت من کمک کرد تا حس شرم بینهایتش را درک کنم

and her fear of being rejected.

و ترس او از طرد شدن را.

These types of investigations are not only about gathering information and evidence,

این نوع تحقیقات تنها به گردآوری اطلاعات و شواهد ختم نمی شود،

but they're also about victim support.

بلکه شامل حمایت از قربانی نیز میشود.

The bonds I established with the victims

پیوندهایی که با قربانیان ساختم

strengthens their confidence and willingness to seek justice.

اعتماد و اراده آنها به دادخواهی را تقویت می کند.

As she considered her escape,

وقتی آیدا به فرار فکر کرد

Ayda, like all Yazidi survivors,

مثل بقیه نجات یافتگان ایزدی،

faced a dilemma:

با دوراهی روبرو بود:

Should she continue to suffer the abuse of her captors,

آیا بماند و همچنان از بدرفتاریهای زندانبانانش رنج بکشد،

or would it be better to return home,

یا بهتر است به خانه برگردد،

where she would face shame, rejection

جایی که با شرم، طرد شدن و شاید

and possibly honor killing?

تهدید قتل ناموسی روبرو میشود؟

I know all too well the pain of being rejected

من با رنج طرد شدن از جامعه مراکشی خودم

by my Moroccan community in Belgium,

در بلژیک به خوبی آشنا بودم،

and I did not want this to happen to the Yazidi community.

و نمیخواستم این اتفاق در جامعه ایزدیها بیفتد.

So a group of concerned entities,

بنابراین گروهی از نهادهای نگران این مسئله

including the UN, NGOs, politicians and members of the Yazidi community

از جمله سازمان ملل، سازمانهای غیردولتی، سیاستمداران و اعضای جامعه ایزدی

approached a religious leader,

نزد رهبر مذهبی ایزدیان رفتند

Baba Sheikh.

به نام بابا شیخ.

After many meetings,

بعد از ملاقاتهای فراوان،

he realized that these girls had not disrespected their religion

او تشخیص داد که این دخترها

با تحت زور و فشار مسلمان شدن

by being forcibly converted to Islam

and married to ISIS fighters.

و ازدواج با جنگجویان داعش به دین خود بیاحترامی نکردهاند.

Instead, they have been abducted, raped and sexually enslaved.

بلکه آنها ربوده شده، مورد تجاوز قرار گرفته و به بردگی جنسی گرفته شدهاند.

I am happy to report that, after our meetings,

خوشحالم که بگویم بعد ازجلسات

Baba Sheikh announced publicly

بابا شیخ اعلام عمومی کرد که

that the survivors should be treated as victims

با نجات یافتگان باید بعنوان قربانی رفتار کرد

and embraced by the community.

و جامعه آنها را بپذیرد.

This message was heard throughout the community

این پیغام از سوی جامعه شنیده شد

and eventually reached the survivors being held captive by ISIS.

و عاقبت به نجاتیافتگان تحت اسارت داعش رسید.

After his declaration of support,

بعد از این اعلامیه حمایتی،

the survivors were motivated to escape from ISIS

نجات یافتگان انگیزه فرار از دست داعشیها پیدا کردند،

as Ayda has done,

مثل کاری که آیدا کرده بود،

and many young Yazidi women took the bold step

و خیلی از زنان ایزدی جوان گامی جسورانه برداشتند

and returned home to their communities.

و به خانه و میان جامعه خود بازگشتند.

Baba Sheikh's public pronouncement

اعلان عمومی بابا شیخ

saved the lives of many young Yazidi women,

جان بسیاری از زنان جوان ایزدی را نجات داد،

both in captivity and after their escape.

چه در اسارت و چه بعد از فرار.

Sadly, not all religious leaders agreed to talk with us.

شوربختانه، همه رهبران مذهبی ملاقات با ما را قبول نکردند.

Some victims had far worse outcomes than the Yazidis.

برخی قربانیان با عوقبتی بدتر از ایزدیها مواجه شدند.

For example, only 43 of the 500-600 victims

برای مثال، تنها ۴۳ زن از ۵۰۰ الی ۶۰۰ قربانیهای

from the Shia Turkmen community

جامعه ترکمان شیعه بعد از فرار از داعش

were able to return home after escaping ISIS.

توانستند به خانه های خود بازگردند.

Some of them were advised by their family

خانوادههای برخی به آنها گفتند

to stay with ISIS

یا با داعش بمانند

or commit suicide in order to save the honor of the family.

یا خودکشی کنند تا آبروی خانواده حفظ شود.

Germany established a project to support survivors of ISIS

آلمان پروژهای را ایجاد کرد برای پشتیبانی از نجاتیافتگان از داعش

by providing psychosocial support and housing for 1,100 women and children,

از طریق ارائه حمایت روانی و مسکن برای ۱۱۰۰ زن و کودک،

including Ayda.

از جمله آیدا.

I visited Ayda several times during my work.

طی کارم چندین بار با آیدا ملاقات داشتم.

I am so proud of her and the other victims.

من به او و بقیه قربانیها می بالم.

The progress they have made is remarkable.

پیشرفتی که داشتند قابل ملاحظه است.

It is really moving to see how many of them,

فوقالعاده است دیدن این که بسیاری از آنها

despite their struggles,

علیرغم دشواریها

have benefited from this program.

از این برنامه بهره برده اند.

The program includes individual and group counseling,

این برنامه شامل مشاوره گروهی و فردی،

art therapy, music therapy,

هنر درمانی، موسیقی درمانی،

sport activities,

فعالیتهای ورزشی،

language courses,

دورههای زبان،

school and other integration efforts.

مدرسه و دیگر اقدامات فراگیر است.

What I observed was that removing the victims

انچه مشاهده کردم این بود که خارج کردن قربانیها

from an area of conflict to a country at peace

از مناطق تحت درگیری و بردنشان به کشور در صلح

had a positive impact on all of them.

اثر مثبتی روی همگی آنها دارد.

This project caught the attention of other countries,

این پروژه نظر دیگر کشورها را هم جلب کرد،

and they were interested to help more Yazidis.

و آنها علاقمند بودند به ایزدیهای بیشتری کمک کنند.

The Yazidi women and girls still call and text me

زنان و دختران ایزدی هنوز با من در تماس هستند

to tell me about their grades at school,

تا از مدرسه و سفرهای تفریحی

fun trips they've taken,

که می روند برایم بگویند،

or to inform me about their future dreams,

یا از آرزوهایی که برای آینده شان دارند خبررسانی کنند،

like writing a book about what they have faced with ISIS.

مثل نوشتن کتابی درباره آنچه در مواجه با داعش سرشان آمده است.

Sometimes they are sad

گاهی غمگین هستند

and feel the need to talk again about the events.

و حس می کنند لازم است دوباره آن حوادث صحبت کنند.

I'm not a psychologist,

من روانشناس نیستم و این داستانهای هولناک

and I have faced secondary PTSD from their horrific stories.

باعث شده دچار اختلال غیرمستقیم استرس پس از فاجعه شوم.

But I keep encouraging them to talk,

اما همچنان آنها را تشویق به حرف زدن می کنم،

and I keep listening,

و حرفهایشان را می شنوم،

because I do not want them to feel alone in their suffering.

زیرا نمیخواهم حس کنند در رنجشان تنها هستند.

Through these anecdotes,

از طریق این روایات،

I see a bigger picture emerging.

شاهد ظهور تصویری بزرگترم.

These women and girls are healing.

این زنان و دختران در حال شفا یافتن هستند.

They are no longer afraid to seek justice.

دیگر از دادخواهی هراسی ندارند.

Without hope there can be no justice,

بدون امید داشتن، عدالتی هم وجود ندارد،

and without justice there can be no hope.

و بدون عدالت امیدی هم در کار نیست.

Every 3rd and 15th of August, it's my remembrance day,

هر سال سوم و پانزدهم ماه اوت، روز یادآوری برای من است،

and I reach out to the Yazidis to let them know that I'm thinking about them.

و با ایزدیها تماس می گیرم و میگویم که به یادشان هستم.

They're always happy when I do that.

همیشه از این کار من خوشحال میشوند.

It's an emotional day for them.

روزی عاطفی برای آنهاست.

This past August, I spoke with Ayda.

ماه اوت گذشته با آیدا صحبت کردم.

She was so happy to announce

خوشحال بود که بگوید

that one of her nieces who was abducted with her

یکی از خواهرزادههایش که با او ربوده شده بود

was finally released out of ISIS hands in Syria

سرانجام از دست داعش در سوریه رها شده

and returned to Iraq.

و به عراق بازگشته بود.

Can you believe that?

باورتان می شود؟

After four years?

بعد از چهار سال؟

Today, her biggest wish is for her whole family,

امروز بزرگترین آرزویش این است که تمام خانوادهاش،

now located across three continents,

که در سه قاره ساکنند

to be reunited.

دور هم جمع شوند.

And I hope they will.

و امیدوارم اینطور شود.

When I think about the survivors I work with,

وقتی به نجاتیافتگانی که با آنها کار کردم میاندیشم،

I remember the words of an Egyptian doctor, writer

یاد سخنان پزشک و نویسنده مصری

and human rights activist,

و فعال حقوق بشر میافتم.

Nawal El Saadawi.

نوال السعداوی.

In her book, "Woman at Point Zero,"

در کتابش، «زنان در نقطه صفر»

she wrote, "Life is very hard,

اینطور مینویسد، « زندگی بسیار دشوار است،

and the only people who really live

و تنها کسانی که واقعا زندگی می کنند

are those who are harder than life itself."

آنهایی هستند که از خود زندگی سختترند.»

These victims have been through unimaginable pain.

این قربانیها درد غیرقابل تصوری را از سر گذراندهاند.

But with a little help,

اما با کمی کمک،

they show how resilient they are.

نشان میدهند که چقدر انعطافپذیرند.

Each has their own perspective on what kind of justice she seeks,

هریک دیدگاه خود را از عدالتی که دنبالش است دارد،

and I believe deeply

و من عمیقا باور دارم

that a credible justice process is key

که یک روند قضایی معتبر

to how she reclaims her dignity

کلید بازپسگیری کرامت اوست

and finds closure with her trauma.

و به ضربه روحی او پایان میدهد.

Justice is not only about punishing the perpetrator.

عدالت نه تنها عبارت از تنبیه خاطی است،

It's about victims feeling that crimes committed against them

بلکه درباره قربانیانی است که احساس میکنند جنایات علیه آنها

have been recorded and recognized by the rule of law.

ثبت شده و از سوی حاکمیت قانون به رسمیت شناخته شده.

For me, it has been the experience of a lifetime

برای من کار کردن با این نجاتیافتگان

to work with these survivors.

تجربهای برای تمام عمر بوده است.

Because I share their sorrow,

زیرا من در اندوه آنان شریکم،

their language and their culture,

و در زبان و فرهنگشان.

we connect on the deepest human level.

ارتباط ما در عمیقترین سطوح بشریست.

This itself is an act of healing:

این خود اقدامی شفابخش است:

to be heard, to be seen,

شنیده شدن، دیده شدن،

to be given compassion instead of condemnation.

شفقت دیدن به جای محکوم شدن.

When we get so close to people in pain,

وقتی اینقدر به آدمهای دردمند نزدیک میشویم،

it creates pain for the investigators, too.

محققان نیز دچار درد میشوند.

My work is challenging, heartbreaking and trauma-inducing.

کار من چالشانگیز، مایه دلشکستگی و مسبب ضربه روحی است،

But let me tell you why I do it.

اما بگذارید بگویم چرا این کار را میکنم.

When I meet the survivors of these mass atrocities,

وقتی با نجات یافتگان این فجایع دسته جمعی ملاقات می کنم،

when I hold their hands and look in their eyes,

زمانی که دستشان را میگیرم و در چشمشان نگاه میکنم،

it does not erase my own pain,

درد خود من کم نمیشود

but it does make it almost worthwhile.

اما باعث میشود که ارزشش را داشته باشد.

And there's nothing I would rather be doing.

و کار دیگری نیست که بخواهم انجام دهم.

When I see these brave survivors

وقتی این نجات یافتگان شجاع را میبینم

struggling to connect again to their own self-worth,

که در تقلا برای وصل دوباره به ارزشهای وجودی خودشان،

to their families, to their place in a society that values them,

خانوادهشان، جایگاهشان در جامعهای که آنها را ارج مینهد،

it is an honor to bear witness;

افتخار میکنم که شاهدش هستم،

it is a privilege to seek justice.

به خود میبالم که عدالت را میجویم.

And that is healing, too --

و شفابخش نیز هست--

for all of us.

برای همه ما.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)