The Shift We Need to Stop Mass Surveillance | Albert Fox Cahn | TED

Translator: Moazame Danaiefar Reviewer: sadegh vn

We all know we're tracked everywhere we go.

همان‌طور که می‌دانید هر جا که برویم تحت نظر هستیم.

But as a lawyer, a technologist and anti-surveillance activist,

اما به عنوان یک وکیل، متخصص فن‌آوری و مخالف نظارت گسترده،

I'm here to tell you two things:

می‌خواهم دو نکته را با شما در میان بگذارم:

the threat is way worse than you realize

این تهدید بدتر از چیزی است که فکر می‌کنید و

and the solutions simpler than you think.

راه‌حل آن آسان‌تر از چیزی است که تصورش را بکنید.

And no, it's not wearing a tinfoil hat.

نه! راه‌حل آن پوشیدن کلاه حلبی نیست.

(Laughter)

(خنده‌)

You may know that advertisers can record every link you click

احتمالاً می‌دانید تبلیغ‌کنندگان می‌توانند لینک‌هایی که روی‌شان کلیک می‌کنید

and every place you've been,

و یا جاهایی که می‌روید را ثبت کنند،

but you may not realize the government can buy that data, too.

اما احتمالاً نمی‌دانید که دولت هم می‌تواند این داده‌ها را بخرد.

If the NYPD wants to track a BLM protest, they can buy the data.

پلیس نیویورک برای پیگیری اعتراضات BLM می‌تواند داده‌هایش را بخرد.

If Texas wants to watch an abortion clinic,

اگر ایالت تگزاس بخواهد یک کلینیک سقط جنین را تحت نظر داشته باشد،

they can buy the data.

می‌تواند داده‌هایش را بخرد.

And when the IRS wants to know

یا اگر اداره خدمات درآمد داخلی

if your Florida company is really doing work in California,

بخواهد از فعالیت شرکت فلوریدا در کالیفرنیا مطمئن شود،

they don't need to buy the data.

نیازی به خرید داده‌های آن ندارد.

They already did.

این داده‌ها را از قبل دارد.

Millions of our location records.

میلیون‌ها داده در مورد سوابق مکانی ما.

And what the government can't buy, it can take by force,

و اگر دولت نتواند چیزی را بخرد به زور آن را به دست می‌آورد،

crudely wielding our 18th century constitution

به عبارتی، به طور ناشیانه‌ای از قانون اساسی قرن هجدهم

against 21st century technology.

علیه فن‌آوری قرن ۲۱ استفاده می‌کند.

With a geofence warrant,

شرکت‌ها به استناد

companies are forced to hand over our location data -- not for one person,

حکم تفتیش و توقیف داده‌های رایانه‌ای مجبورند داده‌های مکانی - نه تنها یک فرد

but everyone, every single user in a geographic area,

بلکه همه‌ی افراد - تک تک کاربران مستقر در یک موقعیت جغرافیایی را

whether a single room or an entire city.

خواه یک اتاق باشد یا یک شهر، در اختیار دولت بگذارند.

In one Virginia case, police cast a digital dragnet

برای مثال، در یکی از پرونده‌های ویرجینیا پلیس جست‌وجوی دیجیتال گسترده‌ای

far beyond the crime scene,

در مقیاسی فراتر از صحنه‌ی جرم آغاز کرد،

forcing Google to identify everyone nearby,

و گوگل را مجبور کرد تمامی افرادی را که در آن نزدیکی هستند شناسایی کند،

even those at a church,

حتی کسانی که در کلیسا بودند،

even though they weren't even suspects.

با وجود اینکه حتی مظنون هم نبودند.

It's not only Orwellian, it's bad policing.

این کار دیگر مداخله‌جویانه نیست، بلکه تأمین نظم و امنیت به روش نادرست است.

Search widely enough

هرچه مقیاس بیشتری را

and someone's movements will always look suspicious.

جست‌وجو کنید، افراد بیشتری مشکوک به نظر می‌رسند.

Like an Arizona man wrongly arrested for murder miles away

مثل مردی که کیلومترها آن‌ طرف‌تر به اشتباه به جرم قتل دستگیر شد

simply because someone was logged into his Google account.

فقط به این خاطر که کسی وارد حساب کاربری گوگل‌اش شده بود.

Or a Florida man connected to a crime scene

یا مردی اهل فلوریدا که فقط به خاطر دوچرخه‌سواری در نزدیکی

for biking around the neighborhood.

صحنه جرم، به مشارکت در آن متهم شد.

Look, I don't know about you,

شما را نمی‌دانم اما،

but I find it hard enough to work up the energy to work out

برای من سخت است بدون فکر کردن به اینکه مچ‌بند فیت‌بیتم ممکن است

without worrying that my Fitbit is going to land me in jail.

روزی مرا راهی زندان کند ورزش کنم.

(Laughter)

(خنده‌ی حضار)

Technology makes tracking possible,

فن‌آوری، مسیر را برای ردیابی هموار می‌کند،

but it's our laws that give it force,

اما این قانون است که به آن مشروعیت می‌دهد،

posing a deeply discriminatory danger to BIPOC communities,

و جوامع سیاه‌پوستان، بومیان، رنگین‌پوستان و LGBTQ

LGBTQ individuals and undocumented families.

را شدیدآً در معرض تبعیض قرار می‌دهد.

We can't continue to watch officers shred the Fourth Amendment safeguards

ما دیگر نمی‌توانیم دست روی دست بگذاریم و ببینیم افسران پلیس متمم چهارم یا مصونیت در

against search and seizure.

مقابل تفتیش را زیر پا می‌گذارند.

We can't wait for the Supreme Court to act.

ما نمی‌توانیم منتظر بمانیم تا دادگاه عالی کاری بکند.

We must ban geofence warrants and other surveillance abuses today.

ما باید امروز تفتیش داده‌های رایانه‌ای و سوء استفاده از نظارت گسترده را متوقف کنیم.

(Applause)

(تشویق)

For years, privacy advocates have fought how companies collect our data.

طرفداران حریم خصوصی سال‌ها با شرکت‌های جمع‌آوری کننده‌ی داده‌ مبارزه کردند.

And we failed.

و شکست خوردند.

Maybe we should have tried the tinfoil hats after all.

شاید می‌بایست راه حل کلاه حلبی را امتحان می‌کردیم.

But we can stop mass surveillance

اما می‌توانیم با تغییر مشکلی که قصد حل کردنش را داریم

if we change the problem we're trying to fix.

جلوی نظارت گسترده را بگیریم.

Shifting our focus from how companies collect our data

یعنی به جای شیوه جمع‌آوری داده‌ در شرکت‌، بر شیوه سوءاستفاده

to how governments abuse it.

دولت‌ از آن‌‌ تمرکز کنیم.

In America, our default rule is

در آمریکا، قانون پیش‌فرض این است که

that every smartphone, computer and Internet-enabled toaster oven

تمامی تلفن‌های هوشمند، کامپیوترها و آون توسترهای مجهز به اینترنت

is a police tool in the making.

از همان زمان ساخت، ابزاری برای پلیس هستند

Officers can seize our devices and wiretap Alexa,

افسران پلیس می‌توانند دستگاه‌های ما را بگیرند و اَلکسا را استراق سمع کنند،

but they don't control the contours of our Constitution.

اما نمی‌توانند قانون اساسی را تحت سلطه‌ی خود درآورند.

It's our decision, our democratic decision,

اینکه می‌توان از داده‌ها برای نیل به مقاصد سوء استفاده کرد یا نه

whether our data can be used for undemocratic ends.

تصمیم ماست، تصمیم دموکراتیک ماست.

We can create new firewalls to protect our information --

می‌توانیم برای محافظت از اطلاعات‌مان فایروال‌های جدید ایجاد کنیم،

not computer code, but legal codes

نه کدهای کامپیوتری یا کدهای غیرقانونی،

that shield us from having our data used against us in a court of law.

و مانع این بشویم که از داده‌های‌مان در دادگاه علیه خودمان استفاده شود.

Legal firewalls are already becoming a reality in New York.

در حال حاضر، فایروال‌های قانونی در نیویورک در حال تحقق هستند.

At the pandemic's height,

در اوج همه‌گیری، می‌ترسیدیم

we feared how police and ICE

که شاید نیروی پلیس و اداره مهاجرت و گمرک

might misuse data from new contact tracing apps

از داده‌های جمع‌آوری شده از اپلیکیشن‌های ردیابی جدید که

that monitor everyone nearby.

همه را تحت نظر دارند، سوء استفاده کنند.

So we worked with the New York Civil Liberties Union,

به همین دلیل، با همکاری انجمن آزادی مدنی نیویورک،

doctors, grassroots organizers

پزشکان، رهبران مردمی

to create the first ban on police access to contact tracing data in the country.

برای اولین بار در کشور می‌خواهیم جلوی دسترسی پلیس به داده‌های ردیابی را بگیریم.

No one should fear that they'll be arrested

هیچ‌کس نباید نگران این باشد که شاید روزی

because of public health data,

به خاطر داده‌های سلامت دستگیر شود،

but that remains a risk in 49 states.

اما احتمال وقوع این اتفاق در ۴۹ ایالت وجود دارد.

Legal firewalls let us have our technology and our Constitution too,

با فایروال‌های قانونی می‌توانیم همزمان فن‌آوری و قانون اساسی را داشته باشیم

enabling innovation by outlawing oppression.

و با غیر قانونی اعلام کردن سرکوب، مسیر را برای نوآوری هموار کنیم.

We see glimmers of Beltway bipartisanship,

جامعه دوحزبی بلت وی، کور سوی امیدی در دل ما روشن کرده است،

but state and local governments are our brightest hope.

اما امید ما به دولت‌های ایالتی و محلی است.

That's because it can take millions of people

زیرا می‌توانند میلیون‌ها نفر را گرد هم آورند

to enact a national statute,

و قانونی تصویب کنند،

but just a handful of committed activists can make changes in their community.

اما فقط چند تن از فعالان متعهد قادر به ایجاد تغییر در جوامع‌شان هستند.

And we already see a deluge of state and local protections,

و هم‌اکنون شاهد سیلی از تمهیدات حفاظتی از جانب دولت‌های ایالتی و محلی هستیم،

including a bill I helped write,

همانند لایحه‌ای که خودم در تدوینش مشارکت کردم،

New York's first in the nation ban on geofence warrants.

نیویورک اولین کشوری است که حکم تفتیش و توقیف داده‌های رایانه ای را ممنوع می‌کند.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنونم.

And even some courts agree.

بعضی از دادگاه‌ها آن را پذیرفتند.

Just last month, a federal judge struck down

ماه گذشته، یک قاضی فدرال حکم تفتیش و

that sprawling Virginia geofence,

توقیف داده‌های رایانه‌ای ویرجینیا را لغو کرد،

calling on state lawmakers to enact bills like my own.

و از قانون‌گذاران خواست تا لایحه‌ای همانند لایحه‌ی من تصویب کنند.

As a teenage protester, NYPD camcorders shoved in my face,

زمانی‌که معترضی نوجوان بودم، به دوربین‌های پلیس نیویورک برخوردم،

I saw surveillance as a threat,

من نظارت گسترده را نوعی تهدید قلمداد می‌کردم،

and people thought my fears were something out of science fiction.

و دیگران فکر می‌کردند که ترس‌های من پایه و اساس علمی ندارد.

Today, they increasingly think that surveillance is inevitable

امروز، آن‌ها بر این باورند که نظارت گسترده اجتناب ناپذیر است

and that privacy is the fantasy.

و حریم خصوصی موضوعی تخیلی است.

But I'm actually more optimistic than ever.

اما من بیشتر از هر زمان دیگری خوش‌بین هستم.

It had to get this bad for the denial to break

این موضوع می‌بایست به اندازه‌ای پیش می‌رفت تا حصار انکار را بشکند

and for the public to act.

و مردم را به واکنش برانگیزد.

I know we can push back that looming dystopia.

باور دارم که می‌توانیم این ویران‌شهر نوظهور را به عقب برانیم.

I know we can protect everything

می‌دانم که می‌توانیم از تمامی چیزهایی که به لطف

that technology might make possible tomorrow,

فن‌آوری میسر شده حراست کنیم.

but only if we ban surveillance abuses today.

اما به شرطی که همین امروز سوءاستفاده از نظارت گسترده را متوقف کنیم.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)