Richard Wilkinson: The link between inequality and anxiety | TED

Transcriber:

Translator: shirin etebar Reviewer: Simin Kazemi

مطمئن هستم که شما به تفاوت میان عکس‌های ژست‌گرفته

و عکس‌های گرفته‌شده بدون اطلاع مردم توجه کرده‌اید.

I'm sure you've noticed the difference between posed photographs

عکس‌هایی که مردم از دوربین آگاه نیستند -

اغلب شبیه این است.

and pictures taken of people who are unaware of the camera.

این عکس در مرکز لندن گرفته شده است.

The pictures where people are unaware --

مردم در بهترین ایام زندگی،

با این حال هر کس در آن‌جا رنجور، افسرده و مضطرب به نظر می‌رسد.

they often look like this.

This picture was taken in central London.

برخی از آنها کاملاً خشمگین به چشم می‌آیند. لبخندی برای دیده‌شدن وجود ندارد.

People in the prime of life,

and yet everyone there looks haggard, depressed, anxious.

با این همه، اگر به عکس‌هایی که افراد را آماده عکس‌گرفتن می‌کنند، نگاه کنید

Some of them look quite angry. Not a smile to be seen.

دستانشان را در اطراف یکدیگر قرار می‌دهند،

مثل این عکس.

And yet, if you look at pictures of people posed,

لبخند می‌زنند.

فکر می‌کنم، این شکلی است که ترجیح می‌دهیم دیده شویم،

آن طوری که فکر می‌کنیم باید با همدیگر باشیم.

they put their arms around each other,

as in this picture.

متأسفانه، داده‌ها داستان متفاوتی را بیان می‌کنند.

They smile.

That's, I think, how we'd like to be seen,

در بریتانیا، بررسی‌ها نشان داده‌ است که ۷۴ درصد از بزرگسالان

how we think we should be together.

احساس استرس شدید یا استیصال داشته‌اند و قادر به مقابله نیستند.

Unfortunately, the data tells a different story.

In the UK, surveys have shown that 74 percent of adults

۳۲ درصد افکار متمایل به خودکشی داشته‌اند

و ۱۶ درصد واقعاً به خود آسیب رسانده‌اند.

have felt so stressed or overwhelmed and unable to cope,

در ایالات متحده آمریکا، تصویر بسیار مشابه است:

32 percent have had suicidal thoughts,

۷۹ درصد هر روز احساس استرس می‌کردند

16 percent have actually self-harmed.

In the USA, the picture's very similar:

و تقریباً ۶۰ درصد درماندگی ناشی از استرس را احساس کرده‌اند.

79 percent felt stressed every day,

هنگام انتشار اعداد تازه به دست آمده در رسانه‌ها

and almost 60 percent have felt paralyzed by stress.

که نشان‌گر میزان استرس، افسردگی، خودزنی،

سوءمصرف مواد و اختلالات تغذیه‌ای است،

When there are new figures that come out in the media

showing levels of stress, depression, self-harm,

واکنش چیست؟

صرفاً درخواست خدمات بیش‌تر،

drug abuse, eating disorders,

روان‌درمانگران بیش‌تر، روان‌شناسان بیش‌تر و روان‌پزشکان بیش‌تر است.

what's the response?

انگار اکثریت قریب به اتفاق مردم

It's simply to demand more services,

به شدت مجروح می‌شوند

more psychotherapists, more psychologists, more psychiatrists.

و به جای اطلاع از اینکه چه مشکلی در حال رخ‌دادن است،

ما تنها خواهان جراحان بیش‌تری برای بخیه‌زدنشان باشیم.

It's as if a large majority of the population

این سوال بسیار مهمی است که باید بپرسیم: چرا این آسیب‌ها رخ می‌دهد؟

were being seriously injured

and instead of finding out what’s going wrong,

we simply want more surgeons to stitch them up.

چرا حتی در کشورهای ثروتمند؟

من یک اپیدمولوژیست هستم،

The crucial question we must ask is: Why is this happening?

یعنی من زندگی کاری‌ام را صرف انجام تحقیق

روی دلایل سلامتی و بیماری در جوامع کرده‌ام.

Why even in rich countries?

I'm an epidemiologist,

و می‌خواهم به شما نشان دهم که نابرابری عامل حقیقتاً نیرومندی

which means I've spent my career doing research

on the causes of health and illness in populations.

در میزان اضطراب، پریشانی ذهنی،

ناراحتی و افسردگی است.

And I want to show you that inequality is a really powerful cause

می‌خواهم به یاد بیاورید

زمانی را که احساس اضطراب، شرم، عصبی‌بودن در برابر افراد دیگر کرده‌اید،

of higher levels of anxiety and mental distress,

unhappiness, depression.

در معرض اجتماع قرار گرفتن،

I'd like you to cast your minds back

to when you've felt anxious, embarrassed, nervous in front of other people,

مانند زمانی که سخنرانی می‌کنید

یا به جشنی می‌روید که همه غریبه هستند.

اما تمام انواع موقعیت‌ها که ما را در خطر بد دیده شدن می‌اندازد

the social exposure,

maybe when you're making a speech

or going to a party where you don't know anyone.

باعث این نوع از احساسات می‌شوند.

But all sorts of situations where we face the threat of being seen negatively

این نمودار خلاصه‌ای از صدها مطالعه است

که در آنها مردم در معرض انواع مختلف اضطراب قرار می‌گیرند

cause these sorts of emotions.

درحالی‌که میزان هورمون‌های استرس آنها اندازه‌گیری می‌شود،

This graph is a summary of hundreds of studies

به طور ویژه کورتیزول، یک هورمون اصلی استرس.

of exposing people to different kinds of stress

و نتیجه نشان‌دهنده چیزی است که بیش از همه هورمون‌های استرس ما را بالا می‌برد،

while measuring what happens to their stress hormones,

principally cortisol, a central stress hormone.

به نام «تهدید ارزیابی اجتماعی» -

تهدیدی برای عزت نفس یا موقعیت اجتماعی

And what it shows is that what most pushes up our levels of stress hormones

که در آن دیگران می‌توانند عملکرد شما را به طور منفی قضاوت کنند.

are what is called "social evaluative threat" --

پس اگرچه این اضطراب‌های اجتماعی به طور گسترده شناخته‌شده هستند

threats to self-esteem or social status,

و همه ما با آنها آشناییم،

where others can negatively judge your performance.

مردم نمی‌دانند که چگونه نابرابری، آنها را برای همه ما بدتر می‌کند.

So although these social stresses are widely recognized

and we're all familiar with them,

در این صفحه،

در محور افقی، گروه‌های درآمدی مختلف را دارید

people fail to see how inequality makes them worse for all of us.

از پایین‌ترین دهک در جمعیت سمت چپ محور

تا پردرآمدترین در سمت راست.

In this slide,

و محور عمودی،

along the bottom, you've got different income groups,

براساس مقیاس سطح اضطراب است

from the poorest tenth of the population on the left

و اینکه مردم چقدر نگران هستند که چگونه دیده و قضاوت می‌شوند.

to the richest on the right.

And up the side,

خط بالایی سطوح اضطراب را در تمام گروه‌های درآمدی

you've got a measure of status anxiety,

how worried people are about how they're seen and judged by others.

در جوامع نابرابر نشان می‌دهد.

خط پایینی نشان‌دهنده سطوح پایین‌تر از اضطراب

The top line shows levels of status anxiety across all income groups

در جوامع با برابری بیشتر است.

in the more unequal societies.

فکر می‌کنم معضل ما این است که آیا در جوامعی

And the bottom line shows the much lower levels of status anxiety

با یک سلسله مراتب اجتماعی بسیار شیب‌دار مانند این زندگی می‌کنیم

in the more equal societies.

یا در جوامعی مانند این بسیار سطحی‌تر.

I think what we're dealing with is whether we live in societies

اگر شما مثلاً: وجود تفاوت مادی بیشتر در بین ما

with a very steep social hierarchy like that,

باعث افزایش فاصله اجتماعی

or a much shallower one like that.

و آن احساسات برتری و حقارت می‌شود،

If you like: bigger material differences between us

و منجر به ایجاد احتلاف زیادی در بین روابط اجتماعی در جامعه می‌شود.

increase the social distances

and those feelings of superiority and inferiority,

سطح و رده‌ی افراد مهم‌تر می‌شود.

and that makes a big difference to social relationships within society.

احتمال ازدواج ما با فردی با سطح اجتماعی متفاوت از خود پایین می‌آید.

Status and class become more important.

زندگی عمومی، همانطور که گفتم، از بین می‌رود و خشونت شدت می‌گیرد

We're less likely to marry people with a different class background.

زیرا خشونت ناشی از احساس حقارت مردم است.

Community life, as I've said, drops away, and violence also goes up,

بدنامی، بی‌احترامی، ناچیز شمردن -

because violence is triggered by people feeling looked down on.

آنها عوامل برانگیختن خشونت هستند.

و البته، برای افرادی که بیشتر روی سطح اجتماعی خود حساسند،

Loss of face, disrespected, humiliated --

خشونت بیشتر ایجاد خواهد شد.

those are the triggers of violence.

مصرف‌گرایی نیز بالا می‌رود،

And of course, for people who are more sensitive to status issues,

چون ما همه در تلاش برای خودنماییِ بیشتر هستیم.

violence is triggered more often.

انواع معیارهای ارتباطات اجتماعی

Consumerism also goes up,

نشان می‌دهد که کل ساختار اجتماعی با افزایش نابرابری متلاشی می‌شود.

because we're all trying to enhance our self-presentation.

تحرک اجتماعی کاهش می‌یابد،

All sorts of measures of social interaction

در نتیجه ما حتی از وجود فرصت‌های برابر دورتر می‌شویم

show the whole social structure becoming more ossified with inequality.

که به گفته خودمان در تلاش برای فراهم کردن برای فرزندانمان هستیم.

Social mobility goes down,

and with that, we're even further away from the equal opportunities

پس نابرابری فقط درباره بی‌عدالتی یا فقر نیست.

روابط اجتماعی ما را شکل می‌دهد،

which we claim to be trying to provide for children.

روابط برتری یا بی‌ارزشی.

So inequality isn't just about unfairness or poverty.

ما را از بهتر به بدتر رتبه‌بندی می‌کند.

It puts us in social relationships,

فرآیندی واقعاً شرم‌آور است،

relationships of superiority and inferiority.

و در بن‌مایه فرد این احساس حقارت را ایجاد می‌کند.

It ranks us from better to worse.

باعث می‌شود همدیگر را بیشتر براساس رتبه اجتماعی قضاوت کنیم،

It's a really invidious process,

در نتیجه بیشتر نگران این می‌شویم که بقیه چطور ما را می‌بینند و قضاوت می‌کنند.

and it creates those feelings of inferiority at the bottom.

It makes us judge each other more by social status, and with that,

دو واکنش معمول

به نگرانی درباره نحوه‌ی دیده و قضاوت شدن، وجود دارد.

we become more worried about how we are seen and judged by others.

اول این است که شما تقریباً با سطح پایین خود کنار می‌آیید،

There are two common responses

دچار عزت نفس پایین و نبود اعتمادبه‌نفس می‌شوید.

to feeling so worried about how we're seen and judged.

از زندگی اجتماعی کناره‌گیری می‌کنید چون آن را سخت می‌یابید

One is that you almost accept your inferiority,

و بیشتر مستعد افسردگی می‌شوید.

low self-esteem, lack of confidence.

و در واقع، میزان افسردگی در جوامع با نابرابری بیشتر، بالاتر است.

You withdraw from social life because you find it all too difficult,

and you become more vulnerable to depression.

واکنش معمول دیگر تقریباً مخالف اولی است.

And indeed, rates of depression are higher in more unequal societies.

اگر نگران هستید که مردم درباره‌تان چه فکری می‌کنند، خودتان را بزرگ می‌بینید.

خودنمایی کرده و توانایی‌ها و دستاوردهایتان را بیشتر از آنکه هست، می‌بینید.

The other common response is almost exactly the opposite.

به جای متواضع‌بودن، خودشیفته می‌شوید.

If you're worried about what people think of you, you talk yourself up.

ما هم آن را می‌بینیم، در جوامع با نابرابری بیشتر.

You big yourself up. You flaunt your abilities and achievements.

نمودار بعدی درباره مطالعه‌ای از چیزی است که روانشناسان «خودسازی» می‌نامند.

You become narcissistic instead of modest.

We see that, too, in more unequal societies.

از مردم کشورهای متفاوت پرسیده شده است

This next graph is from a study of what psychologists call self-enhancement.

که نظرشان درباره اختلاف خود با خصوصیات متوسط جامعه چیست.

People in different countries are asked

و نتیجه این است که در جوامع با نابرابری بیشتر، مردم خودبزرگ‌بینی دارند

how they think they compare to the average on different characteristics.

فکر می‌کنند بهتر هستند؛

خودشان را اغراق‌آمیزتر از واقعیت جلوه می‌دهند.

And what it shows is, in more unequal societies, people big themselves up,

خودشیفته می‌شوند.

مانند این است که همه فکر می‌کنند رانندگیشان بهتر از حد متوسط است.

They think they're better at things;

they present themselves in an exaggerated way.

این گرایش در مردم جوامع نابرابر بیشتر است.

They become narcissistic.

It's like everyone thinking they're better drivers than average.

بیماری روانی نیز در این جوامع وخیم‌تر است،

That tendency is greater in more unequal societies.

زیرا بیماری روانی اغلب با چنین موضوعاتی تحریک یا تشدید می‌شود:

Mental illness is also worse in more unequal countries,

با مسائل مربوط به تسلط و تابعیت، برتری و حقارت.

because mental illness is often triggered or exacerbated

در مطالعه‌ای اخیر از ۳۶ کشور عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)

by issues to do with dominance and subordination,

superiority and inferiority.

نشان داده شد که همبستگی تنگاتنگی بین سطوح نابرابری در آن جوامع

There was a recent study of the 36 OECD countries

و ۱۰ تا از رایج‌ترین اختلالات روانی وجود دارد.

فکر می‌کنم که ناراحت‌کننده‌ترین قسمت این است که مطالعه شادی و رفاه

showing a tight correlation between levels of inequality in those societies

and the 10 most common mental disorders.

و همچنین سلامت،

نشان‌دهنده‌ی مهم‌ترین تعیین‌کننده‌ها هستند که شامل این موارد است:

I think the saddest part of this is that studies of happiness and well-being,

کیفیت روابط اجتماعی ما،

studies of health, too,

show that one of the most important determinants

محیط اجتماعی ما،

دوستی‌های ما.

و اینجاست که نابرابری بزرگترین خسارت را می‌زند.

is the quality of our social relationships,

our social environment,

برای رفع این بار سنگین افسردگی، اضطراب،

our friendships.

And that is where inequality does its greatest damage.

بیماری روانی و خودآزاری،

کاری که باید بکنیم این است که سطوح نابرابری را که باعث جدایی ما می‌شود

To address this heavy burden of depression, anxiety,

mental illness, self-harm,

در جامعه پایین آوریم.

نابرابری به نحوی دشمن بین ماست.

what we have to do is reduce the levels of inequality in society

that divide us from each other.

Inequality is, in a sense, the enemy between us.