Our treatment of HIV has advanced. Why hasn't the stigma changed? | Arik Hartmann

So I want to start this talk by showing y'all a photo,

Translator: Leila Ataei Reviewer: Masoud Motamedifar

مي‌خواهم صحبتم را با نشان دادن عكسی به شما شروع كنم.

and it's a photo many of you have probably seen before.

عكسي هست كه احتمالاً خيلی از شما قبلاً آن را ديده‌ايد.

So I want you all to take a moment

از همه شما مي‌خواهم لحظاتی

and look at this photo,

به اين عكس نگاه كنيد.

and really reflect on some of the things that come to mind,

و واقعاً روی چیزهایی که به ذهن شما می‌رسد تامل کنید،

and what are some of those things, those words.

این که آنها چه هستند، آن کلمات.

Now, I'm going to ask you all to look at me.

حالا از همه شما مي‌خواهم كه به من نگاه كنيد.

What words come to mind when you look at me?

وقتی به من نگاه می‌کنید چه کلماتی به ذهن شما می‌رسد؟

What separates that man up there

چه چیزی مرد داخل عکس را

from me?

از من متمایز می‌کند؟

The man in that photo is named David Kirby

مرد داخل عکس دیوید کِربی هست و

and it was taken in 1990 as he was dying from AIDS-related illness,

عکس در ۱۹۹۰ گرفته شده هنگامی که او از ایدز در بستر مرگ بود

and it was subsequently published in "Life Magazine."

و بعداَ در «لایف مگزین» منتشر شد،

The only real thing separating me from Kirby

تنها چیزی که من را از کِربی متمایز می‌کند ۳۰ سال پیشرفت در پزشکی است،

is about 30 years of medical advancements in the way that we treat HIV and AIDS.

به شکلی که ما اچ. آی. وی و ایدز را درمان می‌کنیم.

So what I want to ask next is this:

بنابراین، سؤال بعدی من این است:

If we have made such exponential progress

اگر ما آنقدر پیشرفت کرده‌ایم

in combatting HIV,

که اچ.آی.وی را درمان کنیم،

why haven't our perceptions of those with the virus evolved alongside?

چرا درک ما از افرادی که با این ویروس درگیر هستند، تغییر نکرده است؟

Why does HIV elicit this reaction from us when it's so easily managed?

چرا اچ. آی. وی چنین رفتاری را درما تحریک می‌کند، وقتی به راحتی قابل کنترل است؟

When did the stigmatization even occur,

این بدنامی چه زمانی به وجود آمد،

and why hasn't it subsided?

و چرا از بین نرفته است؟

And these are not easy questions to answer.

جواب دادن به این سؤالات آسان نیست.

They're the congealing of so many different factors and ideas.

آنها مجموعه‌ای از فکرها و عوامل مختلف هستند.

Powerful images, like this one of Kirby,

عکسهای تاثیرگذاری مثل این عکس از کِربی.

these were the faces of the AIDS crisis in the '80s and '90s,

نمایانگر بحران ایدز در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ هستند،

and at the time the crisis had a very obvious impact

و در آن زمان این بحران یک تاثیر مشخص بر روی

on an already stigmatized group of people,

گروهی از مردم از قبل بدنام شده داشت،

and that was gay men.

و آن گروه مردان همجنسگرا بودند.

So what the general straight public saw was this very awful thing

چیزی که اکثریت مردم عادی می‌دید این بود که یک اتفاق بسیار بد برای

happening to a group of people who were already on the fringes of society.

افرادی که از قبل در حاشیه جامعه بودند رخ می‌دهد.

The media at the time began to use the two almost interchangeably --

رسانه‌ها در آن زمان شروع به استفاده از ۲ واژه به جای یکدیگر کردند--

gay and AIDS --

ایدز و همجنسگرایی.

and at the 1984 Republican National Convention,

در سال ۱۹۸۴، در کنوانسیون ملی جمهوریخواهان،

one of the speakers joked that gay stood for: "Got AIDS yet?"

یکی از سخنگوها به تمسخرگفت: گِی یعنی «هنوز ایدز نگرفته‌ای؟»

And that was the mindset at the time.

و این ذهنیت آن زمان بود.

But as we started to understand the virus more

اما هرچه در مورد ویروس آگاهی بیشتری به دست آوردیم

and how it was transmitted,

و اینکه چگونه انتقال داده می‌شود،

we realized that that risk had increased its territory.

متوجه شدیم که وسعت خطر بیشتر شده است.

The highly profiled case of Ryan White in 1985,

پرونده بسیار معروف رایان وایت در ۱۹۸۵

who was a 13-year-old hemophiliac

یک بیمار هیموفیلی ۱۳ ساله

who had contracted HIV from a contaminated blood treatment,

که از طریق درمان با خون آلوده به ایدز مبتلا شده بود،

and this marked the most profound shift in America's perception of HIV.

این اتفاق باعث تغییرات بزرگ در درک مردم آمریکا از اچ. آی. وی شد.

No longer was it restricted to these dark corners of society,

دیگر تنها مختص به گوشه‌های تاریک و بدنام جامعه نبود،

to queers and drug users,

مربوط به معتادان و دگرباشان.

but now it was affecting people

اما حال کسانی را تحت‌تاثیر

that society deemed worthy of their empathy,

قرار می‌داد که ازجامعه شایستگی همدلی آنها

to children.

با کودکان را طلب می‌کرد.

But that permeating fear and that perception, it still lingers.

اما ترس انتقال و آن ذهنیت هنوز هم پایدار است.

And I want a show of hands for these next few questions.

می‌خواهم با بالا بردن دست به سوالات بعدی من پاسخ بدهید.

How many of you in here were aware that with treatment,

چند نفر از شما می‌دانستید که با درمان اچ. آی. وی،

those with HIV not only fend off AIDS completely,

افراد نه تنها ایدز را به طور کامل از بین می‌برند،

but they live full and normal lives?

بلکه یک زندگی عادی و کامل دارند؟

Y'all are educated.

شما همه تحصیل کرده‌اید.

(Laughter)

(خنده)

How many of you are aware that with treatment,

چند نفر از شما می‌دانید که با درمان، افراد

those with HIV can reach an undetectable status,

مبتلا به اچ.آی.وی می‌توانند به وضعیت غیرقابل تشخیص برسند

and that makes them virtually uninfectious?

و این آنها راعملاً غیرعفونی می‌کند؟

Much less.

خیلی کمتر.

How many of you were aware of the pre- and postexposure treatments

چه تعداد از شما ازدرمانهای قبل و بعد از در معرض قرار گرفتن آگاهی دارید؟

that are available that reduce the risk of transmission

درمانهایی که خطر مبتلا شدن را تا

by over 90 percent?

بیشتر از ۹۰ درصد کاهش می‌دهند؟

See, these are incredible advancements that we have made in fighting HIV,

اینها پیشرفتهای باورنکردنی‌اند که در مبارزه با اچ .آی. وی داشته‌ایم،

yet they have not managed to dent the perception

اما هنوز موفق نبودند تا بر ذهنیت مردم آمریکا نسبت به

that most Americans have of the virus and those living with it.

مبتلایان به ویروس و آنهایی که با آن زندگی می‌کنند تاثیر بگذارند.

And I don't want you to think I'm downplaying the danger of this virus,

نمی‌خواهم فکرکنید که خطرات این ویروس را کم اهمیت جلوه می‌دهم،

and I am not ignorant of the harrowing past of the AIDS epidemic.

و از گذشته دلخراش بیماری همه‌گیرایدز ناآگاه هستم.

I am trying to convey that there is hope for those infected

سعی دارم این پیام را برسانم که برای مبتلایان به این بیماری،

and HIV is not the death sentence it was in the '80s.

امید هست و اچ.آی.وی دیگر آن حکم مرگی که در دهه ۸۰ بود، نیست.

And now you may ask, and I asked this question myself initially:

ممکن است بپرسید، این قصه‌ها کجا هستند؟ من هم درابتدا

Where are the stories?

این سؤال را از خودم پرسیدم.

Where are these people living with HIV? Why haven't they been vocal?

افرادی که با اچ.آی.وی زندگی می‌کنند کجا هستند؟ چرا صحبتی ازآنها نمی‌شود؟

How can I believe these successes, or these statistics,

چطورمی‌توانم این موفقیتها و آمارها را

without seeing the successes?

بدون دیدن افرادی که موفق شده‌اند باور کنم؟

And this is actually a very easy question for me to answer.

ودر واقع جواب دادن به این سؤال برای من آسان است.

Fear, stigma and shame:

ترس، بدنامی و شرم. این‌ها باعث می‌شود تا

these keep those living with HIV in the closet, so to speak.

افرادی که با اچ. آی. وی زندگی می‌کنند پنهان شوند و صحبتی نکنند.

Our sexual histories are as personal to us as our medical histories,

پیشینه روابط جنسی ما به اندازه پیشینه دارویی ما شخصی می‌باشد، و

and when you overlap the two,

وقتی این ۲ را با هم ترکیب شد

you can find yourself in a very sensitive space.

خودتان را در یک موقعیت خیلی حساس می‌یابید.

The fear of how others perceive us when we're honest

ترس از اینرکه مردم چطور ما را ببینند وقتی که صادق باشیم

keeps us from doing many things in life,

ما را از انجام خیلی از کارها در زندگی بازمی‌دارد.

and this is the case for the HIV-positive population.

و این وضعیت افراد با اچ. آی. وی مثبت هست.

To face social scrutiny and ridicule is the price that we pay for transparency,

مسخره شدن و موشکافی شدن، قیمتی هست که ما برای صادق بودن می‌پردازیم.

and why become a martyr

و چرا باید رنج بکشی

when you can effectively pass as someone without HIV?

وقتی که می‌توانی خودت را یک شخص بدون اچ. آی. وی جلوه بدهی؟

After all, there are no physical indications you have the virus.

بالاخره هیچ نوع علائم فیزیکی وجود ندارد که نشان دهد تو به ویروس آلوده هستی.

There's no sign that you wear.

هیچ علامتی وجود ندارد که بپوشی.

There is safety in assimilation,

امنیت در ادغام شدن است،

and there is safety in invisibility.

و زمانی که نا پیدا باشی محفوظ هستی.

I'm here to throw back that veil and share my story.

اینجایم تا این پرده را کنار بزنم و داستانم را با شما سهیم شوم.

So in the fall of 2014, I was a sophomore in college

در پاییز ۲۰۱۴، دانشجوی سال دوم دانشگاه بودم،

and like most college students, I was sexually active,

و مثل اکثر دانشجویان، از لحاظ جنسی فعال بودم

and I generally took precautions to minimize the risk that sex carries.

و معمولاً از روشهای پیشگیری برای جلوگیری از بیماریهای مقاربتی استفاده می‌کردم.

Now, I say generally, because I wasn't always safe.

می‌گویم معمولاً، چون همیشه هم ایمن نبودم.

It only takes a single misstep before we're flat on the ground,

تنها یک قدم اشتباه لازم است تا نقش زمین شویم،

and my misstep is pretty obvious.

و قدم اشتباه من کاملاً واضح است.

I had unprotected sex, and I didn't think much of it.

من رابطه جنسی بدون مراقبت داشتم، و زیاد هم به فکرش نبودم.

Fast-forward about three weeks,

پس از ۳ هفته که مثل برق و باد گذشت،

and it felt like I'd been trampled by a herd of wildebeest.

و حس می‌کردم که زیر پای گله‌ای از جانوران وخشی لگد مال شده بودم.

The aches in my body were like nothing I have felt before or since.

دردهایی در بدنم داشتم که شبیه هیچ چیزی که قبل و بعد از آن حس کرده بودم نبود.

I would get these bouts of fever and chill.

حمله‌های تب و لرز داشتم.

I would reel with nausea, and it was difficult to walk.

از شدت تهوع گیج می‌شدم و راه رفتن برایم مشکل بود.

Being a biology student, I had some prior exposure to disease,

من دانشجوی زیست شناسی بودم و قبلاً در معرض بیماریها قرار داشتم،

and being a fairly informed gay man, I had read a bit on HIV,

و یک مرد همجنسگرای تقریباً آگاه، درمورد اچ. آی. وی کمی مطالعه کرده بودم

so to me, it clicked that this was seroconversion,

بنابراین برایم سروکانورژن به نظر رسید،

or as it's sometimes called, acute HIV infection.

بعضی وقتها به آن عفونت اچ. آی. وی حاد گفته می‌شود.

And this is the body's reaction

این واکنش بدن برای تولید پادتن

in producing antibodies to the HIV antigen.

در مقابل آنتی ژنهای اچ. آی. وی می باشد.

It's important to note that not everybody goes through this phase of sickness,

مهم است که بدانیم همه افراد این دوره از بیماری را سپری نمی‌کنند.

but I was one of the lucky ones who did.

اما من جز خوش شانسها بودم که تجربه‌اش کردم.

And I was lucky as in, there were these physical symptoms

خوش شانس بودم از این بابت که علائم فیزیکی داشتم

that let me know, hey, something is wrong,

که به من هشدار داد، چیزی درست نیست.

and it let me detect the virus pretty early.

و به من اجازه داد تا ویروس را خیلی زود شناسایی کنم.

So just to clarify, just to hit the nail on head,

فقط برای اینکه روشن کنم، برای اینکه سریع مشکل را پیدا کنم،

I got tested on campus.

در دانشگاه آزمایش دادم.

And they said they would call me the next morning with the results,

و به من گفتند که روز بعد برای گفتن جواب آزمایش با من تماس می‌گیرند.

and they called me,

با من تماس گرفتند،

but they asked me to come in and speak to the doctor on staff.

اما از من خواستند تا بروم و با دکتر شیفت صحبت کنم.

And the reaction I received from her wasn't what I was expecting.

عکس‌العملی که از دکتر دریافت کردم چیزی نبود که انتظارش را داشتم.

She reassured me what I already knew, that this wasn't a death sentence,

او به من از چیزی اطمینان داد که قبلاً می‌دانستم، گفت که این حکم مرگ نیست.

and she even offered to put me in contact with her brother,

و حتی به من پیشنهاد داد تا من را به برادرش معرفی می‌کند،

who had been living with HIV since the early '90s.

کسی که از اوایل دهه ۹۰ با اچ. آی. وی زندگی می‌کند.

I declined her offer, but I was deeply touched.

پیشنهادش را رد کردم، اما عمیقاً تحت تاثیر قرار گرفته بودم.

I was expecting to be reprimanded.

انتظار داشتم سرزنش شوم.

I was expecting pity and disappointment,

انتظار دلسوزی و ناامیدی داشتم،

and I was shown compassion and human warmth,

ولی در عوض با شفقت و گرمای انسانی روبرو شدم.

and I'm forever grateful for that first exchange.

و همیشه برای آن مکالمه اول سپاسگزارم.

So obviously for a few weeks, I was a physical mess.

واضح است که برای مدت چند هفته از لحاظ جسمانی به هم ریخته بودم.

Emotionally, mentally, I was doing OK.

از لحاظ روانی و احساسی خوب بودم.

I was taking it well.

به خوبی قبولش کرده بودم.

But my body was ravaged,

اما بدنم ویران شده بود،

and those close to me, they weren't oblivious.

و افراد نزدیک به من نسبت به آن بی‌توجه نبودند.

So I sat my roommates down,

بنابراین، با همکلاسی‌هایم جلسه‌ای برگزار کردم

and I let them know I'd been diagnosed with HIV,

و به آنها گفتم که اچ. آی. وی مثبت دارم.

that I was about to receive treatment, and I didn't want them to worry.

اینکه به زودی درمان را شروع می‌کنم و نیازی نیست نگران شوند.

And I remember the look on their faces.

حالت چهره آنها را به یاد دارم

They were holding each other on the couch and they were crying,

یکدیگر را روی مبل بغل کرده بودند و گریه می‌کردند.

and I consoled them.

آنها را تسلی دادم.

I consoled them about my own bad news,

در مورد خبر بد خودم آنها را تسلی می‌دادم.

but it was heartwarming to see that they cared.

اما دلگرم شده بودم که برای آنها اهمیت داشت.

But from that night, I noticed a shift

از آن شب به بعد، متوجه تغییری در رفتار

in the way that I was treated at home.

دیگران با من در منزل شده بودم.

My roommates wouldn't touch anything of mine,

هم‌اتاقی‌هایم به هرچیزی که متعلق به من بود، دست نمی‌زدند.

and they wouldn't eat anything I had cooked.

و هر چیزی را که من پخته بودم نمی‌خوردند.

Now, in South Louisiana,

همه می‌دانیم که، در جنوب لوئیزیانا

we all know that you don't refuse food.

ما هیچ غذایی را رد نمی‌کنیم.

(Laughter)

(خنده)

And I'm a damn good cook, so don't think that passed me by.

و من آشپز بسیار خوبی هستم، فکر نکنید این باعث شد بیخیال شوند.

(Laughter)

(خنده)

But from these first silent hints, their aversion got gradually more obvious

اما ازهمین نشانه‌های بی صدا، ناسازگاریهای و نفرت آنها به مرور زمان آشکارتر

and more offensive.

و توهین‌آمیزتر شد.

I was asked to move my toothbrush from the bathroom,

از من خواسته شد تا مسواکم را از دستشویی بردارم،

I was asked to not share towels,

حوله را به طور مشترک استفاده نکنم،

and I was even asked to wash my clothes on a hotter setting.

حتی از من خواستند تا لباسهایم را با آب داغتر بشورم.

This wasn't head lice, y'all.

می‌دانید که مشکلم شپش نبود.

This wasn't scabies. This was HIV.

یا خارش پوست. موضوع اچ. آی. وی بود.

It can be transmitted through blood,

می‌تواند از طریق خون، مایعات بدن

sexual fluids like semen or vaginal fluids

مثل: اسپرم و مایعات واژن و شیر مادر

and breast milk.

انتقال پیدا کند.

Since I wasn't sleeping with my roommates,

از آنجایی که با همکلاسی‌هایم رابطه نداشتم،

I wasn't breastfeeding them --

و به آنها شیرهم نمی‌دادم--

(Laughter)

(خنده)

and we weren't reenacting "Twilight,"

و فیلم «گرگ و میش» را اجرا نمی‌کردیم،

I was of no risk to them

من هیچ خطری برای آنها نداشتم

and I made this aware to them,

و این موضوع را برایشان روشن کرده بودم،

but still, this discomfort, it continued,

اما هنوز، این ناراحتی ادامه داشت.

until eventually I was asked to move out.

تا که از من خواستند به جای دیگری نقل مکان کنم.

And I was asked to move out

از من خواستند از آنجا بروم

because one of my roommates had shared my status with her parents.

چون یکی از هم اتاقی‌هایم شرایط من را به والدین خود گفته بود.

She shared my personal medical information to strangers.

او اطلاعات شخصی پزشکی من را با غریبه‌ها به اشتراک گذاشته بود.

And now I'm doing that in a roomful of 300 of y'all,

حالا من همان کار را در سالن ۳۰۰ نفری با حضور شما انجام می‌دهم.

but at the time, this was not something I was comfortable with,

اما در آن زمان، این چیزی نبود که من با آن راحت باشم.

and they expressed their discomfort with their daughter living with me.

والدین او من ناراحتی خود را با از‌ زندگی کردن دخترشان با من ابراز کردند.

So being gay, raised in a religious household

خب، مردی همجنسگرا بزرگ شده درخانواده‌ای مذهبی بودم،

and living in the South,

و در جنوب زندگی می‌کردم.

discrimination wasn't new to me.

پس، تبعیض چیز تازه‌ای برایم نبود.

But this form was,

اما به این شکل برایم تازگی داشت

and it was tremendously disappointing

و فوق‌العاده ناامیدکننده بود.

because it came from such an unlikely source.

چون از طرف افرادی بود که احتمال آن بسیار کم بود.

Not only were these college-educated people,

نه تنها آنها تحصیل کرده دانشگاه بودند،

not only were they other members of the LGBT community,

و از اعضای جامعه دگرباشان،

but they were also my friends.

بلکه آنها دوستان من نیز بودند.

So I did. I moved out at the end of the semester.

بنابراین، آن کار را کردم. در آخر ترم از آنجا نقل مکان کردم.

But it wasn't to appease them.

اما نه برای راحتی و خوشحالی آنها.

It was out of respect for myself.

برای احترام گذاشتن به خودم بود.

I wasn't going to subject myself to people

نمی‌خواستم تحت کنترل افرادی باشم که حاضر نبودند

who were unwilling to remedy their ignorance,

تا نادانی خود را اصلاح کنند.

and I wasn't going to let something that was now a part of me

و اجازه نمی‌دادم تا چیزی که دیگر جزیی از من بود وسیله‌ای شود

ever be used as a tool against me.

برای استفاده بر ضد من.

So I opted for transparency about my status,

بنابراین، من صداقت را برای وضعیت خود انتخاب کردم

always being visible.

همیشه آشکار باشم.

And this is what I like to call being the everyday advocate.

و این چیزی هست که دوست دارم آن را مدافع هر روزه بنامم.

The point of this transparency, the point of this everyday advocacy,

هد ف ازاین صداقت، و این نمایندگی روزانه

was to dispel ignorance,

این بود تا جهل را از بین ببرم.

and ignorance is a very scary word.

جهل و نادانی کلمات بسیار ترسناکی هستند.

We don't want to be seen as ignorant,

ما دوست نداریم تا به عنوان یک جاهل دیده شویم،

and we definitely don't want to be called it.

و به طور یقین نمی‌خواهیم تا ما را با این عنوان بنامند.

But ignorance is not synonymous with stupid.

اما جاهلیت مترادف احمق نیست.

It's not the inability to learn.

ناتوانی برای یادگیری نیست.

It's the state you're in before you learn.

مرحله‌ی قبل از یادگیری است.

So when I saw someone coming from a place of ignorance,

خوب وقتی دیدم کسی در موقعیت نادانی قرار دارد

I saw an opportunity for them to learn.

موقعیت را برای یادگیری آنها مناسب دیدم.

And hopefully, if I could spread some education,

امیدوارم، اگر بتوانم آگاهی رسانی کنم،

then I could mitigate situations for others

بتوانم شرایط را برای دیگر افراد آسان‌تر سازم.

like I had experienced with my roommates

مانند چیزی که من با هم‌اتاقی‌هایم تجربه کردم

and save someone else down the line that humiliation.

و دیگر افراد را از این حقارت نجات دهم.

So the reactions I received haven't been all positive.

عکسل‌العملهایی که دریافت کرده‌ام همگی مثبت نبوده‌اند.

Here in the South,

اینجا جنوب است،

we have a lot stigma due to religious pressures,

و ما بدنامی‌های زیادی به دلیل فشارهای دینی داریم،

our lack of a comprehensive sex education

عدم نداشتن آموزش جامع جنسی

and our general conservative outlook on anything sexual.

و دیدگاه عمومی محافظه کارانه ما نسبت به هرچیزی که مربوط به مسائل جنسی است.

We view this as a gay disease.

این را یک بیماری مربوط به همجنسگرایی می‌دانیم.

Globally, most new HIV infections occur between heterosexual partners,

در جهان، اکثرموارد اچ .آی. وی در روابط بین افراد جنس مخالف اتفاق می‌افتد.

and here in the States, women, especially women of color,

و اینجا در ایالات متحده آمریکا، زنان به ویژه زنان رنگین‌پوست

are at an increased risk.

در خطر بیشتری هستند.

This is not a gay disease. It never has been.

این بیماری مربوط به همجنسگرایان نیست، و هرگز هم نبوده است.

It's a disease we should all be concerned with.

بیماری است که همه ما باید نگرانش باشیم.

So initially, I felt limited.

خوب من در ابتدا خودم را محدود احساس می‌کردم.

I wanted to expand my scope and reach beyond what was around me.

می‌خواستم از محدوده خود فراتر بروم وبه بیش از اطراف خودم دسترسی داشته باشم

So naturally,

خوب طبیعتاً،

I turned to the dark underworld of online dating apps,

به دنیای تاریک برنامه‌‌های دوست‌یابی آنلاین روی آوردم

to apps like Grindr,

اپ‌هایی مثل «گریندر»،

and for those of you who are unfamiliar,

برای آنهایی که ناآشنا هستید،

these are dating apps targeted towards gay men.

این اپ‌ها برای دوستیابی مردان همجنسگرا است.

You can upload a profile and a picture

مشخصات و عکستان را بارگذاری می‌کنید

and it will show you available guys within a radius.

و مردان قابل دسترس را در شعاعی به شما نشان می‌دهد.

Y'all have probably heard of Tinder.

احتمالاً همه درباره «تیندر» شنیده‌اید.

Grindr has been around for a lot longer,

«گریندر» قدیمی‌تر است،

since it was much harder to meet your future gay husband

از آنجایی که احتمال ملاقات کردن همسر آینده همجنسگرایتان در کلیسا

at church or the grocery store,

و یا خوار و بار فروشی محله کم است و یا

or whatever straight people did

هر کاری که مردم عادی قبل از مطلع شدن از

before they found out they could date on their phones.

اینکه می‌توانند از طریق تلفن دوست‌یابی کنند، می‌کرند.

(Laughter)

(خنده)

So on Grindr, if you liked what you saw or read,

اگر در گریندر چیزی را که می‌بینید یا می‌خوانید دوست دارید،

you could send someone a message, you can meet up, you can do other things.

می‌توانید به کسی پیام بدهید، قرار ملاقات بگذارید، و کارهای دیگر

So on my profile, I obviously stated that I had HIV,

در قسمت مشخصات فردی، به طور مشخص مبتلا بودن به اچ. آی.وی را ذکر کرده‌ام.

I was undetectable, and I welcomed questions about my status.

قابل شناسایی نبودم، و از هر گونه پرسشی در مورد وضعیت خود استقبال می‌کردم.

And I received a lot of questions

و سؤالهای زیادی هم دریافت کردم.

and a lot of comments, both positive and negative.

پیامهای مثبت و منفی زیادی به من داده می‌شد.

And I want to start with the negative,

می‌خواهم با پیامهای منفی شروع کنم،

just to frame some of this ignorance that I've mentioned before.

تا چند مورد از نادانیهایی را که قبلاً ذکر کردم، بیان کنم.

And most of these negative comments were passing remarks or assumptions.

بسیاری از این پیامهای منفی بیانگر افکار و نظریه افراد بودند.

They would assume things about my sex life or my sex habits.

آنها در مورد زندگی و عادات جنسی من چیزهایی را فرض می‌کردند.

They would assume I put myself or others at risk.

این که من خود یا دیگران را در معرض خطر قرار می‌دهم.

But very often I would just be met with these passing ignorant remarks.

اما اغلب اوقات با پيامهای احمقانه مواجه مي‌شدم.

In the gay community, it's common to hear the word "clean"

در جامعه همجنسگرایان کلمه « پاک» را زیاد می‌شنوید که برای خطاب افراد كردن

when you're referring to someone who is HIV negative.

با اچ. آی.وی منفی استفاده می‌کنند.

Of course the flip side to that is being unclean, or dirty,

البته که تلنگر آن به ناپاک بودن و کثیف بودن است،

when you do have HIV.

وقتی که اچ. آی.وی داشته باشی.

Now, I'm not sensitive

من حساس نیستم

and I'm only truly dirty after a day in the field,

و زمانی حقیقتا کثیف هستم که تمام روز را در مزرعه بوده باشم،

but this is damaging language.

اما این ادبیات آسیب‌زننده است.

This is a community-driven stigma

داغ ننگی است که از جامعه نشات می‌گیرد

that keeps many gay men from disclosing their status,

و باعث می‌شود تا مردان همجنسگرا وضعیت خود را بیان نکنند.

and it keeps those newly diagnosed

و مانع می‌شود که تازه مبتلایان

from seeking support within their own community,

به دنبال حمایت و کمک در جامعه خودشان باشند،

and I find that truly distressing.

و این برای من خیلی ناراحت کننده است.

But thankfully, the positive responses have been a lot more numerous,

اما خوشبختانه، پیامهای مثبت خیلی بیشتر بوده است.

and they came from guys who were curious.

این پیامها از طرف آقایان کنجکاو بود.

And they were curious about the risks of transmission,

کنجکاو بودند در مورد خطرات انتقال بیماری بدانند،

or what exactly "undetectable" meant,

معنی دقیق «غیرقابل تشخیص» چیست،

or where they could get tested,

و کجا می‌توانند آزمایش دهند.

or some guys would ask me about my experiences,

بعضی از آنها در مورد تجاربم از من می‌پرسیدند،

and I could share my story with them.

و من داستانم را با آنها در میان گذاشتم.

But most importantly,

اما از همه مهم‌تر این که،

I would get approached by guys who were newly diagnosed with HIV

مردانی با من تماس می‌گرفتند که به تازگی به اچ. آی. وی مبتلا شده بودند.

and they were scared, and they were alone,

آنها ترسیده بودند و تنها بودند،

and they didn't know what step to take next.

و نمی‌دانستند که گام بعدی برای آنها چیست.

They didn't want to tell their family,

آنها تمایل نداشتند تا این موضوع را به

they didn't want to tell their friends

خانواده و یا دوستان خود اطلاع دهند.

and they felt damaged, and they felt dirty.

آنها احساس می‌کردند آسیب دیده‌اند و ناپاک هستند.

And I did whatever I could to immediately calm them,

و من هر کاری می‌توانستم انجام دادم تا آنها را فوراً آرام کنم.

and then I would put them in contact with AcadianaCares,

و بعد آنها را به مراقبتهای آکادیا که منبع بسیار فوق‌العاده

which is a wonderful resource we have in our community

در میان جامعه ما به خصوص برای افراد مبتلا به اچ.آی. وی است

for those with HIV.

And I'd put them in contact with people I knew personally

و آنها را با افرادی که شخصاً می‌شناختم در تماس می‌گذاشتم.

so that they could not only have this safe space to feel human again,

بنابراین، آنها نه تنها می‌توانستند در این مکان امن دوباره احساس کنند انسان هستند

but so they could also have the resources they needed

بلکه قادر بودند تا به منابع لازم برای

in affording their treatment.

درمان خودشان دسترسی داشته باشند.

And this was by far the most humbling aspect

و تا کنون این متواضعانه‌ترین جنبه از

of my transparency,

صادق بودن من بوده است.

that I could have some positive impact on those who were suffering like I did,

اینکه توانستم تاثیر مثبتی بر روی آنهایی که مثل من رنج می‌بردند داشته باشم،

that I could help those who were in the dark,

توانستم به آنها که در تاریکی بودند کمک کنم،

because I had been there, and it wasn't a good place to be.

چون من در آن جایگاه بوده‌ام و می‌دانم که هیچ تجربه خوبی نیست.

These guys came from all different backgrounds,

این مردان پیشینه‌های مختافی داشتند

and many of them weren't as informed as I had been,

و اکثرشان در زمان ابتلا اندازه‌ی من اطلاعات نداشتند.

and they were coming to me from a place of fear.

و از سر ترس سراغ من می‌آمدند.

Some of these people I knew personally,

بعضی از این افراد را شخصاً می‌شناختم،

or they knew of me,

و یا آنها من را می‌شناختند،

but many more, they were anonymous.

اما تعداد بسیاری ناشناس بودند.

They were these blank profiles who were too afraid to show their faces

بخش معرفی‌نامه خالی بود و می‌ترسیدند بعد از آنچه به من می‌گفتند

after what they had told me.

تا چهره خود را نشان دهند.

And on the topic of transparency,

اما در مورد شفاف و صادق بودن،

I want to leave y'all with a few thoughts.

می‌خواهم شما را با چند فکر ترک کنم.

I found that with whatever risk or gamble I took

من فهمیدم که با تمام خطرها و قمارهایی

in putting my face out there,

که برای نشان دادن چهره خودم کردم،

it was well worth any negative comment,

به تمام پیامهای منفی و انتقادهایی

any flak I received,

که دریافت کردم، می‌ارزید.

because I felt I was able to make this real and this tangible impact.

چون حس می‌کردم می‌توانم این تاثیر ملموس را واقعیت ببخشم.

And it showed me that our efforts resound,

و به من نشان داد که تلاشهای ما جواب داده

that we can alter the lives that we encounter for the good,

که می‌توانیم زندگیهای انسان‌ها را در جهت مثبت تغییر دهیم،

and they in turn can take that momentum and push it even further.

و آنها در عوض آن تجربه را به کار گرفته و حتی چند گام جلوتر ببرند.

And if any of you or anyone you know is dealing with HIV,

اگر هر کس از شما و یا شخصی را که می‌شناسید به اچ. آی.وی مبتلا است،

or if you want to see what resources you have in your community,

و اگر می‌خواهید بدانید در بین اجتماع چه منابع اطلاعاتی وجود دارد

or just educate yourself more on the disease,

و یا فقط در مورد بیماری‌ها اطلاعات خود را بالا ببرید،

here are some wonderful national sites that you can access

چند وبسایت عالی وجود دارند که می‌توان به آنها مراجعه کرد.

and you are more than welcome to find me after this talk

و می‌توانید بعد از این سخنرانی به من مراجعه کنید

and ask me anything you'd like.

و هر گونه سؤالی دارید از من بپرسید

We've all heard the phrase "to see the forest through the trees,"

همه ما عبارت «جنگل را از میان درختان دیدن» شنیده‌ایم.

so I implore all of you here to really see the human through the disease.

از همه شما در اینجا تقاضا دارم تا انسان را واقعاً از طریق بیماری ببینید.

It's a very easy thing to see numbers and statistics

خیلی آسان است که فقط ارقام و آمار را دید

and only see the perceived dangers.

و تنها به خطرات توجه كرد.

It's a much harder thing to see all the faces behind those numbers.

خيلي كار سخت‌تری است كه چهره‌های پشت اين اعداد را ديد.

So when you find yourself thinking those things, those words,

بنابراين وقتی به آن كلمات و آن چيزها فكر مي‌كنيد،

what you might have thought looking at David Kirby,

چيزهايی كه وفت ديدن ديويد كِربي به ذهنتان رسيدند.

I ask you instead,

در عوض از شما می‌خواهم،

think son,

به عنوان پسر فكر كنيد،

or think brother,

و يا برادر،

think friend

فكر كنيد یک دوست است

and most importantly, think human.

و از همه مهمتر فكر كنيد یک انسان است.

Seek education when faced with ignorance,

وقتی با جاهليت روبرو شدید دنبال آگاهی برويد،

and always be mindful,

هميشه ذهن آگاه داشته باشید،

and always be compassionate.

و مهربان باشيد.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)