The Habit That Could Improve Your Career (and Your Life) | Paul Catchlove | TED

Translator: shirin etebar Reviewer: sadegh vn

I wrote this journal entry in 2013.

من تمام این خاطرات را در سال ۲۰۱۳ نوشتم.

"I've been sleeping restlessly for months.

«برای ماه‌ها خواب آرامش‌بخشی نداشته‌ام.

There's a constant feeling of tension in my body.

همیشه احساس تنشی در بدن من وجود دارد.

I love ministry as a Catholic priest,

به‌عنوان یک کشیش کاتولیک من دوران خدمت را دوست دارم،

the opportunity to share my faith with people

فرصت به اشتراک گذاشتن اعتقادم با مردم

and support them as we journey through life together.

و حمایت از آن‌ها همانطور که با هم در طول زندگی سفر می‌کنیم.

But I have a desire to share my life with another person.

اما تمایل دارم که زندگی‌ام را با دیگری به اشتراک گذارم.

I knew, in discerning ministry,

می‌دانستم که در خدمت با هدف افزایش کمالاتم

that celibacy, not getting married, was part of the package.

تجرد، ازدواج نکردن، بخشی از برنامه است.

But I don't know if I can do this any longer.

اما نمی‌دانم دیگر توانایی انجام این کار را دارم یا نه.

I'm rarely alone, but I feel bitterly lonely."

من به ندرت تنها هستم، ولی به شدت احساس تنهایی می‌کنم.»

I wrote this when I was on the cusp

این را زمانی نوشتم که

of making one of the biggest and most significant decisions of my life:

در آستانه‌ی گرفتن یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین تصمیمات زندگی‌ام بودم:

whether to leave ministry as a Catholic priest.

آیا به خدمتم به‌عنوان کشیش تاتولیک پایان دهم یا نه.

I think my life has been a reasonably unique and unusual one.

فکر می‌کنم زندگی‌ام نسبتا منحصربه‌فرد و غیرعادی بوده است.

Now in my early forties, I've had careers as an opera singer,

حالا که در ابتدای دهه چهل زندگی هستم، عناوین شغلی خواننده اپرا،

a Catholic priest,

یک کشیش کاتولیک،

a corporate lawyer,

یک وکیل دعاوی شرکت

and now, a management consultant.

و اکنون، مشاور مدیریت داشته‌ام.

(Laughter)

(خنده)

And when people hear the careers that I've had,

وقتی مردم از شغل‌های من باخبر می‌شوند،

the most common question I get asked --

رایج‌ترین سوالی که از من می‌پرسند -

maybe the one that's on your mind --

شاید همانی که در ذهن شماست -

is, “What on earth is the connection amongst it all?”

این است: «محض رضای خدا ارتباط بین همه این‌ها چیست؟»

(Laughter)

(خنده)

Through all of these changes,

در میان همه این تغییرات،

through all of these careers,

در تمام این مشاغل،

one constant has been present:

یک ثابت وجود داشته است:

the practice of reflection.

تمرین بازتاب (تأمل در خود).

Now people may think that reflection

حال ممکن است مردم فکر کنند که بازتاب

is something that happens in a dark, private room

چیزی است که در یک اتاق تاریک و خصوصی با نور شمع

by candlelight or flashlight,

یا چراغ قوه اتفاق می‌افتد

to purge one's deepest, darkest secrets.

تا عمیق‌ترین و تاریک‌ترین رازهای فرد را پاک کند.

But I want to bring this practice out of the dark

اما من می‌خواهم این تمرین را از تاریکی

and into the light.

به سمت روشنایی آورم.

I want to share how this practice can help our everyday lives,

می‌خواهم چگونگی کمک کردن این تمرین به زندگی روزمره ما

and especially our work lives.

و مخصوصا زندگی کاریمان را به اشتراک گذارم.

I want to share how this practice helps to improve performance,

می‌خواهم چگونگی کمک این تمرین به بهبود عملکرد،

to make better decisions, both big and small,

تصمیم‌گیری بهتر، چه بزرگ و چه کوچک

and to build better relationships.

و ایجاد روابط بهتر را با شما سهیم شوم.

Interestingly, in a 2020 survey of some 4,000 respondents,

جالب اینجاست که در یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۰ از ۴,۰۰۰ شرکت‌کننده،

conducted by BCG and BVA,

با هدایت بی‌سی‌جی و بی‌وی‌اِی،

the question was asked,

این سوال مطرح شد که

"What makes a good leader?

«چه چیزی یک رهبر خوب می‌سازد؟

What are their main qualities and skills?"

ویژگی‌ها و مهارت‌های اصلی آن‌ها چیست؟»

Notably, possessing a good capacity for reflection

شایان ذکر است، داشتن ظرفیت خوب برای بازاندیشی

was listed as one of the top five skills,

به‌عنوان یکی از پنج مهارت برتر ذکر شده است

the others being empathy, listening, consideration and team development.

بقیه مهارت‌ها همدلی، گوش دادن، توجه و توسعه تیم است.

Reflection is about learning.

بازتاب در مورد یادگیری است.

It's about looking at the events of our lives without judgment,

در مورد نگاه کردن به رویدادهای زندگی ما بدون قضاوت،

but with a critical lens.

اما با یک دیدگاه انتقادی است.

I really like the way leadership professors

من واقعا روشی را دوست دارم که استادان رهبری

James Bailey and Scheherazade Rehman describe it:

جیمز بیلی و شهرزاد رحمان توصیف می‌کنند:

"It requires taking an honest moment to look at what transpired,

«نیازمند یک لحظه صادقانه است برای نگاه کردن به آنچه اتفاق افتاده،

what worked, what didn't,

چه چیزی مؤثر بوده، چه کاری انجام نشده است،

what can be done and what can't.

چه کاری می‌توان انجام داد و چه چیزی را نه.

Reflection requires courage.

بازتاب شجاعت می‌خواهد.

It's thoughtful, and it's deliberate."

این عمل متفکرانه و حساب‌شده است.»

So how do we do this, then?

پس چه طور این کار را انجام دهیم؟

Let's take a look at sports.

بیایید نگاهی به ورزش بیاندازیم.

I grew up in Australia,

من در استرالیا بزرگ شده‌ام

and one of the most popular games played was cricket.

که یکی از محبوب‌ترین بازی‌ها کریکت بوده است.

Consistent high performance from batters, bowlers and fielders is essential.

عملکرد مداوم عالی بازیکن‌های توپ‌زن، فلدرها(توپ‌گیر) و باولرها ضروری است.

But given it’s a team sport,

با توجه به اینکه ورزش تیمی است،

it’s not just about how ... the individual performs,

کریکت فقط به نحوه‌ی عملکرد فرد مربوط نیست،

but about how the team performs collectively together.

بلکه به نحوه عملکرد تیم به طور جمعی با هم مربوط می‌شود.

Cricketers reflect during a game, after a game and over time.

بازیکنان از این روش در طول بازی، بعد از آن و در طول زمان بازی استفاده می‌کنند.

During a game, they might think about a missed catch

در طول یک بازی ممکن است درباره یک توپ از دست رفته فکر کنند

or how they could bat or bowl better the next delivery.

یا اینکه چگونه می‌توانند در تحویل بعدی بهتر باول یا پرتاب کنند.

After a game, they might come together to watch video replays,

بعد از یک بازی، آن‌ها ممکن است برای دیدن بازپخش‌های ویدیویی گرد هم بیایند،

to look at what worked and what didn't,

تا ببینند چه کاری نتیجه مطلوب داده یا بلعکس

which might differ from what they actually experienced

و چه چیزی ممکن است با تجربه‌ی آن‌ها در طول بازی

during the game itself.

متفاوت باشد.

And then, over time, they might look to the patterns of their wins and losses,

و سپس، با گذشت زمان، آن‌ها ممکن است به الگوهای برد و باخت خود نگاه کنند

to glean even more meaningful conclusions and insights.

تا نتیجه‌گیری‌ها و بینش‌های معنادارتری را به دست آورند.

The same process can and should be used in the workplace,

از همین روند می‌توان و باید در محل کار استفاده کرد

and I don't think we need to watch video replays of our meetings

و فکر نمی‌کنم برای بررسی آنچه اتفاق افتاده است، نیازی به تماشای

to dissect what took place.

ویدیوها تکراری جلسات داشته باشیم.

(Laughter)

(خنده)

I don't know about you, but that might feel kind of creepy.

در مورد شما نمی‌دانم، اما ممکن است کمی ترسناک به نظر برسد.

(Laughter)

(خنده)

Reflection can be done through a variety of different formats:

تامل در خود را می‌توان از طریق اشکال مختلف انجام داد:

purposeful thinking,

تفکر هدفمند،

written journal entries, audio notes, pitches,

دفاتر روزنامه نوشته شده، یادداشت‌های صوتی، سخنرانی‌ها،

a discussion with a mentor or honest friend.

گفتگو با یک مربی یا دوست صادق.

The point is to find what works for you

نکته این است که آنچه برای شما مفید است، پیدا کنید

and to make a regular commitment.

و تعهدی منظم نسبت به آن داشته باشید.

To examine the events and experiences of your lives --

برای بررسی وقایع و تجربیات زندگی‌تان -

what worked, what didn't, and why --

چه چیزی مؤثر بود، چه چیزی مؤثر نبود و چرا -

and then, to think about what and how

و سپس به این فکر کنید که دوست دارید

you would like to do things differently next time.

دفعه بعد چه کاری و چگونه کارها را متفاوت انجام دهید.

When we practice reflection as a habit, we gain even more meaningful insight,

وقتی که بازتاب را به عنوان یک عادت تمرین می‌کنیم، بینش معنادارتری به دست می‌آوریم،

because we see patterns that reflection on stand-alone events doesn't provide.

چون الگوهایی را می‌بینیم که این عمل در رویدادهای مستقل ارائه نمی‌کند.

I truly think reflection can help everyone --

من واقعاً فکر می‌کنم که بازتاب می‌تواند به همه کمک کند -

people in every industry, at every stage in one's career,

به افراد در هر صنعت، در هر مرحله از حرفه

and in every point in one's life.

و در هر نقطه از زندگی فرد.

Let me share with you an example that I think most people can connect with.

اجازه دهید مثالی بزنم که به گمانم اکثر مردم با آن ارتباط برقرار کنند.

Most of us have meetings.

اکثر ما جلساتی رسمی داریم.

I was due for a daily catch-up with a colleague.

قرار بود روزانه من با یکی از همکارانم صحبت کنم.

He had just led a client meeting for the first time.

او به تازگی برای اولین بار یک جلسه با مشتریش را رهبری کرده بود.

It was to give a progress update

این جلسه برای ارائه به‌روزرسانی پیشرفت

on the work stream he was responsible for in this project.

در جریان کاری بود که او در این پروژه مسئولش بود.

He said to me that the meeting had gone terribly.

او به من گفت که جلسه به طرز وحشتناکی پیش رفته است.

He didn’t get through the actions taken.

نتوانسته بود که همه‌ی اقدامات انجام‌شده را بیان کند.

He wasn’t able to discuss the obstacles faced or the decisions required.

او قادر به بحث در مورد موانع کار یا تصمیمات مورد نیاز نبود.

He didn’t get to the next steps or the responsible persons.

او به مراحل بعدی یا افراد مسئول نرسید.

He felt

احساس اضطراب،

angst, uneasy, upset.

بی‌قراری، ناراحتی کرد.

He was concerned about what the client had thought of him and the meeting,

نگران این بود که مشتری در مورد او و جلسه چه فکری کرده است،

but more importantly,

اما مهمتر از آن،

what the client felt about the work that was going on

نگران احساس مشتری در مورد عمل در حال انجام

in the work stream.

در جریان کار بود.

It would have been so easy for him to have pushed past this,

برایش راحت بود اگر چنین نگرانی نداشت،

to try and suppress the emotions,

یا تلاش بر سرکوب احساساتش می‌کرد،

but that would have missed a massive opportunity.

اما ممکن بود با این کار فرصت بزرگی را از دست دهد.

We took a few moments to think

چند لحظه وقت گذاشتیم تا فکر کنیم

and objectively reflect over what took place,

و به طور عینی درباره آنچه اتفاق افتاده، فکر کنیم

and then to put in place some commitments

و سپس تعهداتی در مورد این وضع کنیم

as to what and how he could do things differently next time.

که دفعه بعد او می‌تواند چه کاری و چگونه آن را متفاوت انجام دهد.

He decided that in [the] future,

او تصمیم گرفت که در آینده،

he would start each meeting with an agenda alignment,

هر جلسه را با برنامه‌ی هماهنگی آغاز کند

to make sure there was clarity on what needed to be achieved.

تا اطمینان حاصل کند که در مورد دستاوردهای جلسه شفافیت وجود دارد.

And then, he'd resolve to make sure that he would take greater control

و سپس، او تصمیم می‌گیرد مطمئن شود که کنترل بیشتری

over the meeting

بر جلسه خواهد داشت،

so that if topics came up beyond the scope of the agenda,

به طوری که اگر موضوعاتی خارج از محدوده دستور جلسه مطرح شد،

that he’d note that a separate discussion should be had.

یادداشت و به آن‌ها توجه کند تا بحث جداگانه‌ای انجام شود.

Reflection helps to improve performance.

بازتاب به بهبود عملکرد کمک می‌کند.

Reflection helps to make better decisions.

ازتاب به تصمیم‌گیری بهتر کمک می‌کند.

Imagine, for a moment,

تصور کنید، برای یک لحظه،

you've been in your current role for five years.

پنج سال است که در نقش فعلی خود هستید.

It's a creative role,

این یک نقش خلاقانه است،

but you don't quite feel you've got that zing,

اما شما دیگر احساس نمی‌کنید که کاملاً آن قدرت

that energy for it, anymore.

و انرژی را برای انجامش دارید.

You've been offered another opportunity in the organization.

فرصت دیگری در سازمان به شما پیشنهاد شده است.

It’s actually a promotion. It’s a more senior role, managerial.

در واقع یک ترفیع است. یک مقام بالاتر مدیریتی.

But you'll have responsibility for looking after 12 direct reports.

اما شما مسئولیت مراقبت از ۱۲ گزارش مستقیم را خواهید داشت.

A competitor has also recently reached out to you.

اخیراً یک رقیب نیز با شما تماس گرفته است.

They've offered you an opportunity

آن‌ها به شما فرصتی پیشنهاد داده‌اند

for the same kind of role that you've got currently,

برای همان نقشی که در حال حاضر دارید،

but it pays a higher salary.

اما با دستمزد بالاتر.

There's a big difference

تفاوت زیادی

between being a creative and being a manager.

بین خلاق بودن و مدیر بودن وجود دارد.

So what is it that really makes you happy?

پس واقعاً چه چیزی شما را خوشحال می‌کند؟

What is it that really makes you fulfilled?

واقعاً چه چیزی باعث رضایت شما می‌شود؟

Reflection provides a treasure trove of data

بازتاب گنجینه‌ای از داده‌ها فراهم می‌کند

to help you work through this.

تا به شما در این زمینه کمک کند.

Have your reflections mentioned being bored with projects,

آیا افکار بازتابی شما به بی‌حوصلگی از پروژه‌ها اشاره کرده‌اند

or do you just want to try something new?

یا فقط می‌خواهید چیز جدیدی امتحان کنید؟

Would you like to be a manager?

دوست دارید مدیر باشید؟

Would you like to see people grow and form and develop them?

آیا مایل هستید رشد و شکل‌گیری مردم را ببینید و آن‌ها را توسعه دهید؟

Do you think you could do a better job than your own manager?

آیا فکر می‌کنید که می‌توانید بهتر از مدیرتان عمل کنید؟

Reflection provides great insight.

بازتاب بینشی عالی ارائه می‌دهد.

It's easy to get lost when you've got an opportunity

سردگم شدن آسان است، وقتی فرصتی

of a fancier job title and more money.

برای شغل مهمتر و پول بیشتر دارید.

But reflection enables you to focus on what really matters,

اما عمل بازتاب به شما امکان تمرکز بر موضوعات واقعا مهم

and to make better choices.

و تصمیم‌گیری بهتر می‌دهد.

Let me share with you a final example.

اجازه دهید مثال آخر را بزنم.

Most of us have relationships in our work --

بسیاری از ما در محیط کاری روابطی داریم -

bosses, customers, clients, suppliers, whomever.

مدیران، مشتریان، کارفرمایان، تامین‌کنندگان و افراد دیگر.

And I think most of us try to have good relationships with these people.

فکر می‌کنم بیشتر ما سعی می‌کنیم با این افراد روابط خوبی داشته باشیم.

If I'm honest,

اگر صادقانه بگویم،

while I strive for this ambition, I haven't always succeeded,

در حالی که برای این جاه‌طلبی تلاش می‌کنم، همیشه موفق نشده‌ام،

but reflection has helped me to build better relationships.

اما بازتاب به من کمک کرده تا روابط بهتری ایجاد کنم.

A number of years ago,

چند سال پیش،

I was giving a feedback session with a colleague,

من در حال ارائه یک جلسه نظرسنجی با یکی از همکاران بودم

and after having done so,

و پس از انجام این کار،

I took a few moments to jot down some thoughts

چند لحظه وقت گذاشتم تا برخی از افکار را در مورد چگونگی انجام آن

as to how it went.

یادداشت کنم.

I realized I had been too clinical.

متوجه شدم که حالت چهره‌ام خیلی بی‌احساس شده.

In fact, if only you could have seen the expressions on my colleague's face.

واقعا باید صورت همکاران من را آن زمان می‌دیدید.

(Laughter)

(خنده)

I'd raced through their various strengths

من به نقاط قوت مختلف آن‌ها توجه کرده بودم

and moved onto spending more time in their areas for development.

و به گذراندن زمان بیشتری در حیطه‌ی آن‌ها برای توسعه ادامه داده بودم.

If I'd really thought about this person,

اگر واقعاً به این شخص فکر می‌کردم،

I would have spent far greater time actually on their strengths,

زمان بسیار بیشتری را صرف نقاط قوت او می‌کردم،

actually emphasizing why they were such a valuable member of our organization,

در واقع تأکید می‌کردم که چرا آن‌ها چنین عضو ارزشمندی از سازمان ما هستند

and then, creating a space where they felt psychologically safe,

و سپس، فضایی ایجاد می‌کردم که از نظر روانی احساس امنیت کنند

to be able to go on and explore these areas for development.

تا بتوانند به ادامه و کشف این زمینه‌ها برای توسعه بپردازند.

Reflection has helped me to improve this

بازتاب به من کمک کرد تا این را بهبود بخشم

and to build better relationships.

و روابط بهتری ایجاد کنم.

So this might all sound a little fine and dandy,

ممکن است همه این‌ها کمی عالی به نظر برسد

and may be obvious or trivial,

و ممکن است بدیهی یا بی‌اهمیت باشد

but the truth is, so many of us don't take time out for regular reflection.

اما حقیقت این است که بسیاری از ما برای تأمل منظم وقت نمی‌گذاریم.

This practice has helped me

این تمرین به من کمک کرد

and I am so grateful.

و بسیار سپاسگزارم.

After I left being a priest,

بعد از اینکه کشیش بودن را ترک کردم،

I took some time out for reflection to think about who I was

کمی وقت گذاشتم تا به این فکر کنم که کی هستم

and what I wanted my life to be about.

و می‌خواهم زندگیم در مورد چه چیزی باشد.

Reflection helped me to grapple with this,

بازتاب به من کمک کرد تا با این دست و پنجه نرم کنم

and it continues to help me today

و امروز همچنان به من کمک می‌کند

as I grapple with this and other topics.

درحالیکه با این موضوع و موضوعات دیگر دست و پنجه نرم می‌کنم.

So as we end this day, or tomorrow, before you begin the next,

پس وقتی امروز یا فردا را به پایان می‌بریم، قبل از اینکه روز بعد را شروع کنید،

sit down,

بنشینید،

take a breath,

نفس بکشید

and reflect.

و به خودتان فکر کنید.

And you'll see the power that this habit brings to your life.

و قدرتی را خواهید دید که این عادت به زندگی شما می‌آورد.

Thank you.

متشکرم.

(Cheers and applause)

(تشویق)