A new way to monitor vital signs (that can see through walls) | Dina Katabi

Translator: fatemeh khani Reviewer: Nima Pourreza

When I was a kid,

وقتی که بچه بودم،

I was, like many of you in this room, very much fascinated by Star Wars,

مثل خیلی از شما، مجذوب فیلم‌های جنگ ستارگان بودم

and what fascinated me the most is this notion of the Force,

و از همه بیشتر مجذوب مفهوم «نیرو» شده بودم

this energy that connects all people and all objects

انرژی که تمام افراد و اشیا را به هم وصل می‌کند

and allows you to feel people that you can't even see.

و به شما اجازه می‌دهد که حتی افرادی را که نمی‌بینید هم حس کنید.

And I remember many nights, I would be sitting at home,

و شب‌های بسیاری را به یاد می‌آورم که در خانه نشسته بودم،

just, like, concentrating and focusing, trying to feel the Force,

با تمرکز سعی می‌کردم این «نیرو» را حس کنم،

and I didn't feel anything, don't worry.

ولی نمی‌توانستم چیز خاصی را حس کنم، نگران نباشید.

(Laughter)

(خنده)

And later in life, I became a scientist.

و بعدها یک محقق شدم.

I joined the MIT faculty and started working on wireless signals.

با عضویت در هیات علمی دانشگاه MIT، کار روی امواج بی‌سیم را آغاز کردم.

These are things like Wi-Fi or cellular systems,

کار من شامل مواردی مانند Wi-Fi یا شبکه‌های تلفن همراه می‌شد،

and I did a lot of work in that domain.

و تحقیق زیادی در این زمینه انجام دادم.

But then, again, this Force thing kept nagging me,

ولی همچنان ایده‌ی «نیرو» فکرم را مشغول کرده‌بود؛

and at some point, I was just like,

حتی به جایی رسیده بودم که با خود می‌گفتم:

"Wait a minute, these wireless signals -- they are like the Force."

«صبر کن! شاید این سیگنال‌های بی‌سیم، شبیه همان «نیرو» باشند.»

So if you think about it,

بنابراین اگر دقیق نگاه کنید،

wireless signals, they travel through space,

سیگنال‌های بی‌سیم در فضا سفر‌می‌کنند،

they go through obstacles and walls and occlusions,

از موانع و دیوار‌ها می‌گذرند،

and some of them,

حتی بعضی از آن‌ها

they reflect off our bodies, because our bodies are full of water,

از بدن ما بازتاب می‌شوند، چون بدن ما پر از آب است،

and some of these minute reflections,

و برخی از این انعکاس‌های کوچک

they come back.

برمی‌گردند.

And if, just if, I had a device that can just sense these minute reflections,

و اگر، تنها اگر من دستگاهی داشتم که بتواند این انعکاس‌های ریز را حس کند،

then I would be able to feel people that I cannot see.

می‌توانستم افرادی که نمی‌توانم ببینم را رصد کنم.

So I started working with my students on building such a device,

بنابراین با دانشجویانم شروع به ساخت چنین دستگاهی کردیم

and I want to show you some of our early results.

و می‌خواهم برخی از نتایج اولیه را به شما نشان دهم.

So here, you see my student standing,

اینجا دانشجویم را در حالت ایستاده می‌بینید

and here is our device.

و اینجا هم دستگاهمان قرار دارد.

And we are going to put the device in the other office, behind the wall,

می‌خواهیم دستگاه را در اتاق دیگر، پشت دیوار قرار دهیم،

and we are going to monitor him as he moves.

و او را درحال حرکت تشخیص دهیم.

This red dot is tracking him using wireless signals.

این نقطه قرمز به وسیله امواج رادیویی او را دنبال می‌کند.

And as you can see, the red dot is tracking his movements very accurately,

و همانطور که می‌بینید، نقطه قرمز حرکات او را با دقت دنبال می‌کند،

purely based on how his body interacts with the surrounding wireless signals.

صرفاً برمبنای تعاملی که بدنش با امواج رادیویی مجاورش دارد.

Pretty accurate, isn't it?

کاملاً با دقت است، اینطور نیست؟

He has no wearables, nothing.

بدون هیچ دستگاه پوشیدنی، هیچ چیز.

(Applause)

(تشویق)

Now you might be wondering,

ممکن است تعجب کنید

how is it possible that we can sense people

که چطور ممکن است که ما بتوانیم حضور اشخاص را بفهمیم

and track them, without any wearables, through walls,

و آن‌ها را بدون دستگاه پوشیدنی، از میان دیوارها تعقیب کنیم

and the easiest analogy to think about is radar.

و آسان‌ترین راه، مقایسه با رادار است.

I'm sure many of you have seen this picture.

مطمئنم بسیاری از شما این تصویر را دیده‌اید.

You transmit a wireless signal to the sky,

شما یک موج رادیویی به آسمان می‌فرستید،

it reflects off some airplane, comes back to you,

از هواپیما منعکس می‌شود، به شما برمی‌گردد،

and you start detecting these airplanes.

و شما این هواپیماها را پیدا می‌کنید.

But if it were just radar,

اما اگر این فقط یک رادار بود

then we would have this 50 years ago.

که ۵۰ سال پیش آن را اختراع کرده‌ایم.

So it's not just radar.

این تنها یک رادار نیست.

There are two key differences.

دو تفاوت کلیدی وجود دارد.

So the first difference, of course --

اولین تفاوت این است

you can't, like radar, just blast wireless power at somebody.

که شما نمی‌توانید همانند رادار، موج رادیویی بر کسی بتابانید

You're going to fry them like if they were in a microwave.

چراکه افراد را همانند مایکروویو سرخ خواهید کرد.

Don't do that.

این کار را نکنید.

So it means that you have to be able to deal with very weak signals,

یعنی شما باید بتوانید با امواج بسیار ضعیف هم کار کنید،

and that means that your device has to be very sensitive.

بدین معنی که دستگاه شما باید بسیار حساس باشد.

The second difference is that, unlike the sky, where it's empty --

تفاوت دوم این است که برخلاف آسمان، که خالی است --

if you are lucky, there is one airplane that you can catch there.

اگر خوش شانس باشید، هواپیمایی باشد که بتوانید آن را پیدا کنید.

Like, look at the room

به اتاق نگاه کنید

and look how many objects and people there are.

و ببینید چند شیء و انسان آنجا وجود دارد.

So in indoor environments, the signal not only reflects off the person,

پس در محیط‌های داخلی، موج نه تنها از افراد

if reflects off the person, off the floor, the ceiling,

که از افراد، از کف اتاق، سقف،

off other people around,

دیگر افراد منعکس می‌شود.

and you get very complex reflections

و شما مجموعه انعکاس‌های پیچیده‌ای

where the same signal reflects off me and then off you,

بازتاب‌های بازتاب من از شما،

and then off the ceiling, then off the floor.

از سقف و از کف زمین دریافت می‌کنید.

And you have to make sense of that mess.

و شما باید بتوانید بازتاب اصلی را در این آشفتگی تشخیص دهید.

But we were lucky.

اما ما خوش اقبال بودیم.

We were coming at the right time.

ما درست به موقع آمده‌ایم.

So two things helped us.

در این راه دو چیز به ما کمک کرد.

The first thing is radiotechnologies have evolved a lot,

اولین چیز این هست که فناوری‌های رادیویی تکامل زیادی یافته‌‎اند،

and over the last decade,

و در طول دهۀ گذشته،

radio technology became much more powerful,

فناوری رادیویی بیش از پیش قدرتمند شده است.

so we were able to build very sensitive radios

بنابراین توانستیم رادیو‌های بسیار حساسی بسازیم

that can sense weak and minute RF signals.

که بتواند امواج رادیو فرکانسی ضعیف و جزئی را دریافت کنند.

The second thing: machine learning.

دومین چیز: یادگیری ماشین.

So you keep hearing about machine learning

بسیار درباره یادگیری ماشین می‌شنوید

and there was a revolution of machine learning recently,

و اخیراً انقلابی از یادگیری ماشین

in deep learning,

در یادگیری عمیق داشته‎ایم.

and that allowed us to build machine-learning models

و این به ما امکانی را می‌دهد تا مدل‌های یادگیری ماشینی

that can understand wireless signals and interpret them

که می‌توانند امواج رادیویی را دریافت کنند و آن‌ها را تفسیر کنند

so they would know what happened in the environment.

و درنتیجه بفهمند در محیط چه اتفاقی افتاده‌است را بسازیم.

So if you think of it, the radio is like the ear of our device

بنابراین حقیقت این است که رادیو مانند گوش دستگاه ماست

and the machine learning is like the brain,

و یادگیری ماشین مانند مغز

and together, they have a very powerful device.

و این دو باهم دستگاه بسیار قدرتمندی را تشکیل می‌دهند.

So what else can we sense about people using wireless signals?

خب، چه چیز دیگری می‌توانیم درباره افراد به وسیله امواج رادیویی بفهمیم؟

Sleep.

خواب.

Sleep, actually, is something very dear to my heart,

درواقع، خواب خیلی برای من عزیز است،

because my sleep is a disaster.

چون خواب من مصیبت است.

(Laughter)

(خنده)

So one thing is when you start working on some physiological signal

نکته اینجاست که وقتی شروع به کار روی علائم فیزیکی می‌کنید

and you discover that yours sucks.

ناگهان متوجه می‌شوید که مال خودتان افتضاح است.

(Laughter)

(خنده)

So you can see why we can capture sleep,

شما خواهید دید ما چگونه خواب بودن فردی را تشخیص می‌دهیم،

because the person walks and the device sees him as he walks to bed,

چون دستگاه فرد را درحال راه رفتن به سمت تخت‌خواب رهگیری می‌کند،

when he stops tossing around in bed,

وقتی او از حرکت در اطراف رخت‌خواب می‌ایستد،

when he steps out of bed,

و سپس وقتی از محل رخت‌خواب دور می‌شود،

and that measure of sleep is what people call actigraphy.

این اندازه گیری خواب را تست فعالیت شبانه روز می‌گویند.

It's based on motion.

که براساس حرکت است.

But it turned out that we can actually get sleep

اما مشخص می‌شود که می‌توانیم خواب را

at a much more important level.

با دقت بسیار بیشتری تشخیص بدهیم.

We can understand the change in the brain waves

می‌توانیم تغییراتی را که در طول خواب

that occur during sleep.

در مغز اتفاق می‌افتند متوجه شویم.

So, many of you probably know that as we go to sleep,

پس بسیاری از شما احتمالاً می‌دانید که وقتی به خواب می‌رویم،

our brainwaves change and we enter different stages:

امواج مغز ما تغییر می‌کند و ما وارد مراحلی می‌شویم:

awake, light sleep, deep sleep and REM, or rapid eye movement.

بیداری، خواب سبک، خواب عمیق و REM یا حرکت سریع چشم.

These stages are of course related to sleep disorders,

این مراحل قطعاً به اختلالات خواب مرتبط هستند،

but they are also related to various diseases.

اما با بیماری‌های مختلف نیز ارتباط دارند.

So for example, disturbances in REM are associated with depression.

مثلاً اختلالات مرحله REM مربوط به بیماری افسردگی است.

Disturbances in deep sleep are associated with Alzheimer's.

اختلال در خواب عمیق با آلزایمر ارتباط دارد.

So if you want to get sleep staging,

برای دریافت مراحل خواب

today, you will send the person to the hospital,

فردی را به بیمارستان می‌فرستید

they put all of these electrodes on their head,

و آن‌ها همه این الکترودها را روی سر او قرار می‌دهند،

and they ask them to sleep like that.

و از او می‌خواهند که به آن شکل بخوابد.

(Laughter)

(خنده)

It's not really a happy experience.

این تجربه خوشایندی نیست.

So what if I tell you that I can do the same thing

چه می‌شد اگر به شما می‌گفتم که همه این‌ها را

but without any of these electrodes on the person's body?

می‌توانم بدون قرار دادن این الکترودها روی بدن فرد انجام دهم؟

So here is our device,

این دستگاه ماست،

transmitting very low power wireless signal,

که امواج رادیویی بسیار ضعیفی می‌فرستد،

analyzes the reflections using AI

با استفاده از هوش مصنوعی انعکاس‌ها را تحلیل می‌کند

and spits out the sleep stages throughout the night.

و مراحل خواب را در طول شب نشان می‌دهد.

So we know, for example, when this person is dreaming.

بنابراین برای مثال می‌فهمیم چه زمانی فرد درحال خواب دیدن است.

Not just that ...

نه فقط این …

we can even get your breathing while you are sitting like that,

بدون تماس با شما و وقتی اینطور نشسته‌اید

and without touching you.

می‌توانیم حتی تنفس شما را رصد کنیم.

So he is sitting and reading

بنابراین او نشسته‌است و مطالعه می‌کند

and this is his inhales, exhales.

و این دم و بازدم او است.

We asked him to hold his breath,

ما از او درخواست کردیم نفسش را نگه دارد

and you see the signal staying at a steady level

و می‌بینید که امواج در یک سطح ثابت باقی ماندند

because he exhaled.

چون او نفسش را به بیرون داده

He did not inhale.

و هنوز هوا را به داخل نکشیده است.

And I want to zoom in on the signal.

می‌خواهم روی امواج زوم کنم.

And this is the same signal as before.

و این همانند موج قبل است.

These are the inhales,

این‌ها دم هستند

these are the exhales.

این‌ها بازدم هستند.

And you see these blips on the signal?

و این امواج ریز سوار شده روی موج قبلی را می‌بینید؟

These are not noise.

این‌ها اختلال نیستند.

They are his heartbeats.

ضربان قلب او هستند.

And you can see them beat by beat.

و می‌توانید هر تپش قلب را ببینید.

So I want to stop here for a moment and show you a live demo.

می‌خواهم همینجا لحظه‌ای توقف کنم و به شما یک آزمایش زنده نشان دهم.

Zach is going to help me with the demo,

زَک در این آزمایش به من کمک خواهد کرد

and we're going to use the device to monitor Zach's breathing.

و می‌خواهیم از این دستگاه برای رسم نمودار تنفس زَک استفاده کنیم.

So this white box that you see here is the device,

پس این جعبه سفیدی که اینجا می‌بینید دستگاه است

and Zach is turning it on ...

زَک آن را روشن می‌کند …

and let's see whether he breathes well.

و بیایید ببینیم که آیا او به خوبی نفس می‌کشد؟

So we're going to do exactly what we did in the video with the other guy,

بنابراین می‌خواهیم دقیقاً کاری را کنم که در ویدئو با فرد دیگر انجام دادیم.

so the wireless signal is going through,

امواج ویدئویی [از هوا] رد می‌شوند،

it's touching Zach's body,

به بدن زَک برخورد می‌کنند

and it's reflecting back to the device,

و به دستگاه برمی‌گردند

and we want to monitor his breathing, his inhale-exhale motion.

و می‌خواهیم حرکات تنفس یعنی دم و بازدم او را به نمودار ببریم.

So we see the inhales, exhales --

ما دم و بازدم را می‌بینیم --

so see, these ups and downs are Zach breathing.

ببینید این بالا و پایین‌ها تنفس زَک هستند.

Inhaling, exhaling.

دم، بازدم.

(Applause)

(تشویق)

So, he can breathe.

پس او می‌‎تواند نفس بکشد.

(Laughter)

(خنده)

Zach, can you hold your breath, please?

زَک، می‌توانی لطفاً نفست را نگه داری؟

OK, so now he's holding his breath,

باشه، حالا او نفسش را نگه داشته‌است،

so you see the signal stays at a steady level,

می‌بینید که موج در یک سطح ثابت باقی مانده‌است

and these are his heartbeats.

و این‌ها ضربان قلبش است.

Beat, beat, beat, beat, beat.

تاپ، تاپ، تاپ.

(Applause)

(تشویق)

OK, Zach, you can breathe again.

خوبه، زَک می‌توانی دوباره نفس بکشی.

(Laughter)

(خنده)

We don't want accidents here.

نمی‌خواهیم حادثه‌ای اینجا رخ بدهد.

(Laughter)

(خنده)

OK, thank you.

خوبه، ممنون.

(Applause)

(تشویق)

So as you can see, we have this device

پس همانطور که می‌بینید، دستگاهی داریم

that can monitor so many physiological signals for you,

که می‌تواند بسیاری از علائم فیزیولوژی را برای شما نظارت کند،

and what is really interesting about this device

و مورد جالب درباره این دستگاه

این است که همه این‌ها را بدون دستگاه‌های پوشیدنی انجام می‌دهد،

is that it does all this without any wearables,

without asking the person to change his behavior

بدون اینکه از فرد بخواهد تا رفتارش را تغییر بدهد

or to wear anything or charge anything special.

یا چیزی بپوشد یا هزینه چیز خاصی را بپردازد.

And that got doctors very excited,

و این دستگاه پزشکان را بسیار هیجان زده کرد

because doctors,

چون پزشکان

they always want to know more information about their patients,

همیشه می‌خواستند اطلاعات بیشتری درباره بیمارانشان بدانند

particularly at home,

به خصوص در خانه،

and this is particularly true in chronic diseases,

و به خصوص درمورد بیماری‌های مزمن

like pulmonary diseases, like COPD,

از جمله بیماری‌های ریوی، مانند بیماری مزمن انسدادی ریه

or heart failure or Alzheimer's and even depression.

یا سکته قلبی یا آلزایمر و حتی افسردگی.

All of these chronic diseases are very important.

تمام این بیماری‌های مزمن بسیار مهم هستند.

In fact -- perhaps you know --

در واقع -- شاید بدانید که --

two-thirds of the cost of health care in the US

دو سوم هزینه مراقبت از سلامتی در ایالات متحده

is due to chronic diseases.

مربوط به بیماری‌های مزمن است.

But what is really interesting about chronic diseases

اما چیزی که درباره بیماری‌های مزمن جالب است

is that when the person, for example,

این است که وقتی فردی برای مثال

has a problem that leads to the hospital and the emergency room,

مشکلی دارد که باعث بیمارستان و اورژانس رفتن او شود،

this problem doesn't happen overnight.

این مشکل یک شبه شب اتفاق نمی‌افتد.

Actually, things happen gradually.

درواقع تشدید بیماری به تدریج پیش می‌رود.

So if we can monitor chronic disease patients in their home,

بنابراین اگر ما بتوانیم بیماری‌های مزمن را در خانه بیماران کنترل کنیم،

we can detect changes in their breathing, heartbeat, mobility, sleep --

می‌توانیم تغییرات در تنفسشان، ضربان قلب، تحرک و خواب را متوجه شویم

and we can detect emergencies before they occur

و می‌توانیم موقعیت‌های اورژانسی را پیش از اینکه اتفاق بیفتند متوجه شویم

and have the doctor intervene earlier

و پزشک زودتر مداخله کند

so that we can avoid hospitalization.

تا بتوانیم از بستری شدن جلوگیری کنیم.

And indeed, today we are working with multiple doctors

پیرو همین مسئله، در حال حاضر با چندین پزشک

in different disease categories.

روی انواع بیماری‌ها کار می‌کنیم.

So I'm really excited

من بسیار خوشحالم

because we have deployed the device with many patients.

چون این دستگاه را با بیماران بسیاری آزمایش کرده‌ایم.

We have deployed the device with patients that have COPD,

ما دستگاه را با بیمارانی که بیماری مزمن انسدادی ریه داشتند،

which is a pulmonary disease,

که یک بیماری ریوی است،

patients that have Alzheimer's,

و بیمارانی که آلزایمر داشتند،

patients that have depression and anxiety

یا دچار افسردگی و اضطراب بودند

and people that have Parkinson's.

و یا افرادی که پارکینسون داشتند، بصورت عملی آزمایش کرده‎ایم.

And we are working with the doctors on improving their life,

و ما با پزشکان روی بهبود زندگی آن‌ها

understanding the disease better.

و تشخیص بهتر بیماری‌ها کار می‌کنیم.

So when I started, I told you

در ابتدا به شما گفتم

that I'm really fascinated with Star Wars and the Force in Star Wars,

که بسیار تحت تاثیر فیلم جنگ ستارگان هستم و نیرویی که در جنگ ستارگان بود

and indeed, I'm still very much fascinated,

و هنوز هم بسیار شیفته این فیلم هستم.

even now, as a grown-up, with Star Wars,

حتی حالا که بزرگ شده‌ام

waiting for the next movie.

منتظر فصل بعدی آن هستم.

But I'm very fascinated now and excited

اما اکنون بسیار مجذوب و شیفته در

about this new Force of wireless signals,

این نیروی جدید امواج رادیویی

and the potential of changing health care with this new force.

و ظرفیت آن در تحول مراقبت‌های سلامتی هستم.

One of the patients with whom we deployed is actually my aunt.

یکی از بیمارانی که روی او آزمایش کردیم خاله‌ام بود.

She has heart failure,

او نارسایی قلبی داشت

and I'm sure many of you guys in the audience

و مطمئنم بسیاری از شما در میان حضار

have parents, grandparents, loved ones who have chronic diseases.

پدرومادر، پدربزرگ و مادربزرگ یا عزیزانی دارید که بیماری‌های مزمن دارند.

So I want you to imagine with me a future

از شما می‌خواهم با من آینده‌ای را تصور کنید

where in every home that has a chronic disease patient,

که در هرخانه‌ای که بیمار دارای بیماری مزمن وجود دارد

there is a device like this device sitting in the background

یک دستگاه مانند این در گوشه‌ای از خانه قرار دارد

and just monitoring passively

و بدون ساطع کردن امواج مضر

sleep, breathing, the health of this chronic disease patient,

خواب، تنفس و سلامتی آن بیمار را نظارت می‌کند

and before an emergency occurs,

و پیش از آنکه یک مورد اورژانسی رخ بدهد

it would detect the degradation in the physiological signal

تغییرات منفی در علائم فیزیولوژی را می‌یابد

and alert the doctor

و به پزشک هشدار می‌دهد

so that we can avoid hospitalization.

تا بتوانیم از بستری شدن جلوگیری کنیم.

This can change health care as we know it today,

این می‌تواند مراقبت‌های سلامت را آنگونه که امروز می‌شناسیم متحول کند،

improve how we understand chronic diseases

چگونگی آگاهی ما از بیماری‌های مزمن را بهتر کند

and also save many lives.

و جان بسیاری را نجات دهد.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)

Helen Walters: Dina, thank you so much.

هلن والترز: دینا بسیار ممنونم.

Thank you too, Zach.

همینطور از تو زَک، بسیار ممنونم.

So glad you're breathing.

خیلی خوشحالم داری نفس می‌کشی.

So Dina, this is amazing.

خب، دینا فوق العاده بود.

The positive applications are incredible.

کاربردهای مثبتش، باورنکردنی هستند.

What is the framework, though, like the ethical framework around this?

با این وجود، چارچوب اخلاقی آن چیست؟

What are you doing to prevent this technology from being used

چه اقداماتی برای جلوگیری از استفاده این دستگاه

for other, perhaps less positive types of applications?

برای کاربرد‌های منفی‌تر انجام خواهید داد؟

Dina Katabi: Yeah, this is a very important question, of course,

دینا قتابی: بله، البته این پرسش بسیار مهمی است،

like, what about misuse,

سوالاتی در مورد سواستفاده‌هایش،

or what about, I guess you could say, about the Dark Side of the Force?

یا حدس می‌زنم می‌توانستید بگویید، درباره نیمه تاریک این تکنولوژی توضیح بده؟

HW: Right, right.

هلن والترز: درسته درسته.

(Laughter)

(خنده)

DK: So we actually have technologies

دینا قتابی: خب در حقیقت ما فناوری‌هایی داریم

that prevent people from trying to use this device

که می‌تواند جلوی افرادی که می‌خواهند از این دستگاه

to monitor somebody without their consent.

برای جاسوسی از دیگران بدون رضایتشان استفاده کنند را بگیرد.

Because the device understands space,

چون دستگاه فضا را می‌شناسد،

it will ask you to prove, by doing certain movements,

از شما می‌خواهد با انجام اعمال مشخص ثابت کنید

that you have access to the space

که شما به فضا دسترسی دارید

and you are the person who you are asking the device to monitor.

و شما شخصی هستید که از دستگاه می‌خواهید شما را زیر نظر داشته باشد.

So technology-wise,

بنابراین از لحاظ فناوری،

we have technology that we integrate to prevent misuse,

ما فناوری‌های داریم که نه تنها از سو استفاده جلوگیری می‌کند

but also, I think there is a role for policy, like everything else,

بلکه فکر می‌کنم نقشی برای سیاست گذاری وجود دارد، مانند هر چیز دیگری

and hopefully, with the two of them, we can control any misuse.

و خوشبختانه با هردوی آن‌ها می‌توانیم هر سوءاستفاده‌ای را کنترل کنیم.

HW: Amazing. Thank you so much.

هلن والترز: شگفت‌انگیزه. بسیار ممنونم.

DK: Thank you.

دینا قَتابی: سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)