How Twitter needs to change | Jack Dorsey

Translator: Masoud Motamedifar Reviewer: Mansoureh Hadavand

Chris Anderson: What worries you right now?

کریس اندرسون: در حال حاضر چه چیزی نگرانت می‌کند؟

You've been very open about lots of issues on Twitter.

تو در مورد مسائل زیادی با صراحت در توییتر صحبت کرده‌ای.

What would be your top worry

در حال حاضر بزرگترین دغدغه‌ات

about where things are right now?

در مورد این مسائل چیست؟

Jack Dorsey: Right now, the health of the conversation.

جک دورسی: درحال حاضر، سلامت مکالمه است.

So, our purpose is to serve the public conversation,

هدف ما، خدمت به مکالمه عمومی است،

and we have seen a number of attacks on it.

ما شاهد مخالفت‌هایی با این موضوع بودیم.

We've seen abuse, we've seen harassment,

ما سوء استفاده، آزارواذیت،

we've seen manipulation,

دغل کاری،

automation, human coordination, misinformation.

کنترل خودکار، دخالت انسانی و اطلاعت نادرست را تجربه کرده‌ایم.

So these are all dynamics that we were not expecting

اینها تحرکاتی هستند که انتظارشان را

13 years ago when we were starting the company.

۱۳ سال پیش وقتی شرکت را تأسیس کردیم، نداشتیم.

But we do now see them at scale,

اما حالا آنها را در مقیاس بزرگ می‌بینیم،

and what worries me most is just our ability to address it

و آنچه بیشتر از همه نگرانم می‌کند، توانایی ما برای رسیدگی به آنها

in a systemic way that is scalable,

به صورت نظا‌م‌‌مند و در مقیاس‌های مختلف است،

that has a rigorous understanding of how we're taking action,

با درک دقیق از اینکه چگونه اقدام می‌کنیم،

a transparent understanding of how we're taking action

درکی شفاف ازنحوه‌ی اقداماتمان

and a rigorous appeals process for when we're wrong,

و فرایند تجدید نظری سختگیرانه برای زمانی که اشتباه می‌کنیم،

because we will be wrong.

زیرا بی‌شک اشتباه خواهیم کرد.

Whitney Pennington Rodgers: I'm really glad to hear

ویتنی پنینگتون راجرز: واقعاً خوشحالم که می شنوم

that that's something that concerns you,

این چیزی است که نگرانت می‌کند،

because I think there's been a lot written about people

چون فکر می‌کنم خیلی درباره افرادی نوشته شده

who feel they've been abused and harassed on Twitter,

که فکرمی‌کنند در توییتر مورد سواستفاده قرارگرفته‌اند

and I think no one more so than women and women of color

فکر می‌کنم بیشترین آزار برای زنان و زنان رنگین پوست

and black women.

و زنان سیاه پوست است.

And there's been data that's come out --

و داده‌هایی ازآن منتشر شده --

Amnesty International put out a report a few months ago

عفو بین الملل چند ماه پیش گزارشی منتشر کرد

where they showed that a subset of active black female Twitter users

که نشان می‌داد بخشی از کاربران زن سیاهپوست فعال در توییتر

were receiving, on average, one in 10 of their tweets

به طور میانگین یک دهمِ توییت‌هایی که دریافت می‌کردند،

were some form of harassment.

نوعی آزار و اذیت بوده است.

And so when you think about health for the community on Twitter,

وقتی به سلامت جامعه‌ی توییتر فکر می‌کنید،

I'm interested to hear, "health for everyone,"

من مایل به شنیدن، «سلامت همه» هستم،

but specifically: How are you looking to make Twitter a safe space

اما به طور خاص: چگونه می‌خواهید توییتر را به فضایی امن

for that subset, for women, for women of color and black women?

برای گروه‌هایی مانند زنان، زنان رنگین پوست و سیاه پوست تبدیل کنید؟

JD: Yeah.

جک دورسی: بله.

So it's a pretty terrible situation

وضعیت هولناکی است

when you're coming to a service

وقتی از سیستمی استفاده می‌کنید

that, ideally, you want to learn something about the world,

که در حالت ایده‌آل، از آن چیزی درباره جهان فرا بگیرید،

and you spend the majority of your time reporting abuse, receiving abuse,

و بخش عمده‌ای از وقتتان را به گزارش دهی آزار،

receiving harassment.

دریافت آزار و اذیت می‌گذرانید.

So what we're looking most deeply at is just the incentives

چیزی که ما عمیق‌تر بررسی می‌کنیم، تنها انگیزه‌هایی است

that the platform naturally provides and the service provides.

که این سرویس و این برنامه به طور طبیعی ایجاد می‌کند.

Right now, the dynamic of the system makes it super-easy to harass

در حال حاضر، نحوه کار این سیستم، آزار و اذیت دیگران را

and to abuse others through the service,

از طریق این شبکه بسیار ساده کرده است،

and unfortunately, the majority of our system in the past

و متأسفانه، بخش عمده‌ای از سیستم ما در گذشته

worked entirely based on people reporting harassment and abuse.

کاملاً بر اساس دریافت گزارش آزار و اذیت از مردم کار می‌کرد.

So about midway last year, we decided that we were going to apply

اواسط سال گذشته، ما تصمیم گرفتیم استفاده بسیار بیشتری

a lot more machine learning, a lot more deep learning to the problem,

از یادگیری ماشینی و یادگیری عمیق برای این مشکل داشته باشیم،

and try to be a lot more proactive around where abuse is happening,

و سعی کنیم بسیار بیشتر در زمینه سواستفاده فعال باشیم،

so that we can take the burden off the victim completely.

تا این بار را کاملاً از دوش قربانی برداریم.

And we've made some progress recently.

و اخیراً پیشرفتهایی داشته‌ایم.

About 38 percent of abusive tweets are now proactively identified

حدود ۳۸ درصد از توییت‌های توهین‌آمیز اکنون به صورت فعالانه شناسایی می‌شوند

by machine learning algorithms

با الگوریتم‌های یادگیری ماشینی

so that people don't actually have to report them.

تا دیگر نیازی به گزارش‌دهی آنها توسط مردم نباشد.

But those that are identified are still reviewed by humans,

اما موارد شناسایی شده، همچنان توسط انسان‌ها مرور می‌شوند،

so we do not take down content or accounts without a human actually reviewing it.

پس ما محتوا یا اکانت‌ها را بدون مرور آنها توسط انسان، حذف نمی‌کنیم.

But that was from zero percent just a year ago.

اما در سال گذشته صفر درصد بود.

So that meant, at that zero percent,

و این به این معناست که در آن صفر درصد،

every single person who received abuse had to actually report it,

هر فردی که مورد سواستفاده قرارمی‌گرفت باید آن را گزارش می‌داد،

which was a lot of work for them, a lot of work for us

که کار زیادی برای آنها و برای ما بود.

and just ultimately unfair.

و در نهایت غیرمنصفانه بود.

The other thing that we're doing is making sure that we, as a company,

کار دیگری که انجام می‌دهیم، این است که به عنوان یک شرکت مطمئن شویم که،

have representation of all the communities that we're trying to serve.

نمایی از تمام جوامعی که سعی داریم به آنها خدمات دهیم داشته باشیم.

We can't build a business that is successful

ما نمی‌توانیم کسب و کار موفقی را بسازیم

unless we have a diversity of perspective inside of our walls

مگر اینکه دیدگاه‌های متفاوتی داخل مجموعه خودمان داشته باشیم

that actually feel these issues every single day.

که در واقع هر روز این مسائل را احساس کند.

And that's not just with the team that's doing the work,

و این فقط برای گروهی که کار را انجام می‌دهد نیست،

it's also within our leadership as well.

بلکه برای رهبری سازمان هم هست.

So we need to continue to build empathy for what people are experiencing

پس ما باید برای ایجاد همدلی با چیزی که مردم تجربه می‌کنند ادامه دهیم

and give them better tools to act on it

و ابزارهای بهتری برای استفاده به آنها بدهیم

and also give our customers a much better and easier approach

و همچنین به مشتریانمان رویکرد بسیار بهتر و آسانتری

to handle some of the things that they're seeing.

برای حل مشکلاتی که با آن روبه رو هستند ارائه کنیم.

So a lot of what we're doing is around technology,

بیشتراقدامات ما در حیطه تکنولوژی است،

but we're also looking at the incentives on the service:

اما همچنان به کارهایی که مشوق ماست دقت می‌کنیم:

What does Twitter incentivize you to do when you first open it up?

وقتی برا اولین بار توییتر را باز می‌کنید انگیزه چه کاری را به شما می‌دهد؟

And in the past,

و در گذشته،

it's incented a lot of outrage, it's incented a lot of mob behavior,

محرک خشونت بسیار زیاد، و محرک رفتار زشت اراذل اوباش،

it's incented a lot of group harassment.

باعث اذیت و آزار گروهی زیادی می‌شد.

And we have to look a lot deeper at some of the fundamentals

و ما باید نگاه عمیق‌تری به برخی از اصولی داشته باشیم

of what the service is doing to make the bigger shifts.

که این خدمات در جهت تغییرات بزرگتر انجام می‌دهد.

We can make a bunch of small shifts around technology, as I just described,

ما می‌توانیم تغییرات زیادی را در حیطه تکنولوژی ایجاد کنیم، همانطور که گفتم،

but ultimately, we have to look deeply at the dynamics in the network itself,

در نهایت ما باید در پویایی خود شبکه بی نقص باشیم،

and that's what we're doing.

و داریم آن را انجام می‌دهیم.

CA: But what's your sense --

کریس اندرسون: اما حس شما چیست--

what is the kind of thing that you might be able to change

چه نوع کاری هست که شما احتمالا قادر هستید تغییرش دهید

that would actually fundamentally shift behavior?

که در واقع به طور اساسی رفتار را تغییر دهد؟

JD: Well, one of the things --

جک دورسی: خب، یکی از کارها--

we started the service with this concept of following an account,

ما این شبکه را با هدف دنبال کردن یک حساب کاربری آغاز کردیم،

as an example,

به عنوان مثال،

and I don't believe that's why people actually come to Twitter.

ما دقیقا نمی‌دانیم که مردم چرا وارد توییتر می‌شوند.

I believe Twitter is best as an interest-based network.

من معتقدم که توییتر بهترین برنامه به عنوان یک شبکه مبتنی بر علاقه است.

People come with a particular interest.

مردم با علایق به خصوصی وارد می‌شوند.

They have to do a ton of work to find and follow the related accounts

آنها باید اعمال زیادی را برای پیدا کردن و دنبال کردن صفحه موردنظر

around those interests.

مورد علاقه‌شان انجام ‌دهند.

What we could do instead is allow you to follow an interest,

کاری که در عوض می‌توانیم انجام دهیم اجازه‌ی دنبال کردن علاقه،

follow a hashtag, follow a trend,

دنبال کردن یک هشتگ، دنبال کردن یک ترند،

follow a community,

دنبال کردن یک گروه است،

which gives us the opportunity to show all of the accounts,

که به ما فرصت نمایش همه‌ی حساب‌ها،

all the topics, all the moments, all the hashtags

موضوع‌ها، لحظه‌ها، هشتگ‌ها

that are associated with that particular topic and interest,

که مطابق با علاقه و موضوعی خاص است،

which really opens up the perspective that you see.

که واقعا نگرش شما را باز می‌کند.

But that is a huge fundamental shift

اما این یک تغییر اساسی است

to bias the entire network away from just an account bias

که سوگیری کل شبکه را از سوگیری یک حساب

towards a topics and interest bias.

به سوگیری به یک موضوع یا علاقه‌ خاص ببریم.

CA: Because isn't it the case

کریس اندرسون: آیا اینطور نیست

that one reason why you have so much content on there

یکی از دلایلی که شما اینقدر مطلب در آنجا زیاد دارید

is a result of putting millions of people around the world

در نتیجه رقابت میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا

in this kind of gladiatorial contest with each other

درنوعی مسابقه‌ی گلادیاتوری با یکدیگر

for followers, for attention?

برای جذب دنبال کننده و یا جلب توجه است؟

Like, from the point of view of people who just read Twitter,

لایک، از نظر افرادی که فقط توییتر را می‌خوانند،

that's not an issue,

مهم نیست،

but for the people who actually create it, everyone's out there saying,

اما برای افرادی که آن را می آفرینند، می‌گویند:

"You know, I wish I had a few more 'likes,' followers, retweets."

«ای کاش بیشتر لایک، دنبال کننده و باز توییت داشتم.»

And so they're constantly experimenting,

و آنها همیشه در حال تجربه

trying to find the path to do that.

راه‌هایی برای دستیابی به آن هستند.

And what we've all discovered is that the number one path to do that

و همه‌ی ما دریافته‌ایم که کاری که مسیر شماره یک انجام می‌دهد

is to be some form of provocative,

این است که به نوعی تحریک‌ کننده،

obnoxious, eloquently obnoxious,

نفرت انگیز و شدیدا ناخوشایند باشند،

like, eloquent insults are a dream on Twitter,

انگار، توهین‌های آشکار در توییتر یک آرزو هستند،

where you rapidly pile up --

جایی که شما به سرعت آنها را جمع می‌کنید--

and it becomes this self-fueling process of driving outrage.

و همین موضوع عاملی خودجوش است برای عصبانیت شما.

How do you defuse that?

چگونه این موضوع را حل و فصل می‌کنید؟

JD: Yeah, I mean, I think you're spot on,

جک دورسی: فکر می‌کنم که کاملا درست گفتی،

but that goes back to the incentives.

و این موضوع به انگیزه‌ برمی‌گردد.

Like, one of the choices we made in the early days was

مثلا، یکی ازتصمیماتی که در روزهای اولیه گرفتیم

we had this number that showed how many people follow you.

این بود که باید تعداد افرادی که شما را دنبال می‌کنند را نشان دهیم.

We decided that number should be big and bold,

و تصمیم ما براین بود که این عدد باید بزرگ و برجسته باشد،

and anything that's on the page that's big and bold has importance,

و هرچه که در آن صفحه هست بزرگ، برجسته و مهم است،

and those are the things that you want to drive.

و مطالبی است که شما خواهان مدیریت آن هستید.

Was that the right decision at the time?

آیا این تصمیم درستی در آن زمان بود؟

Probably not.

احتمالا نه.

If I had to start the service again,

اگر قرار بود دوباره کار را شروع کنم،

I would not emphasize the follower count as much.

این اندازه تاکیدی بر تعداد دنبال کننده‌ها نمی‌کنم.

I would not emphasize the "like" count as much.

تاکیدی روی تعداد لایک‌ها نخواهم داشت.

I don't think I would even create "like" in the first place,

حتی فکر نمی‌کنم که لایک را در جایگاه اول قرار قرار دهم،

because it doesn't actually push

زیرا این موضوع حتی

what we believe now to be the most important thing,

ما را به سمت چیزی که باور داریم مهم است نمی‌برد،

which is healthy contribution back to the network

که مشارکت سالم در شبکه

and conversation to the network,

و مکالمه در شبکه،

participation within conversation,

شرکت در گفتگو،

learning something from the conversation.

و آموزش از طریق گفتگو است.

Those are not things that we thought of 13 years ago,

آنها مطالبی که ۱۳ سال پیش به انها فکر کنیم نیستند،

and we believe are extremely important right now.

و معتقدیم که در حال حاضر بسیار حائز اهمیت‌اند.

So we have to look at how we display the follower count,

پس در حال حاضر باید نحوه نشان‌دادن تعداد دنبال کنندگان،

how we display retweet count,

نشان دادن بازتوییت‌ها،

how we display "likes,"

لایک‌ها را بررسی کنیم.

and just ask the deep question:

و از شما این سوال پیچیده را بپرسم:

Is this really the number that we want people to drive up?

آیا این واقعا همان عددی است که ما از افراد می‌خواهیم بالا ببرند؟

Is this the thing that, when you open Twitter,

آیا این همان چیزیست که، که وقتی توییتر را باز می‌کنید،

you see, "That's the thing I need to increase?"

می‌بینید، «آیا این چیزی است که می‌خواهم افزایش بدهم؟»

And I don't believe that's the case right now.

و فکر نمی‌کنم که این الان هدفم باشد.

(Applause)

(تشویق حضار)

WPR: I think we should look at some of the tweets

ویتنی: فکرمی‌کنم باید به توییت‌ها نگاهی بیندازیم

that are coming in from the audience as well.

که از طرف حاضرین هم در حال ارسال است.

CA: Let's see what you guys are asking.

کریس اندرسون: بیایید ببینیم شما چه پرسیده‌اید؟

I mean, this is -- generally, one of the amazing things about Twitter

به طور کلی منظورم این هست که، یکی از موضوعات جالب راجب توییتر

is how you can use it for crowd wisdom,

استفاده از آن به عنوان یک بینش همه‌گیر،

you know, that more knowledge, more questions, more points of view

شما دانش بیشتر، سوالات بیشتر، دیدگاههای بیشتری را یاد می‌گیرید

than you can imagine,

که بتوانید فکرش را بکنید،

and sometimes, many of them are really healthy.

که بعضی اوقات، بیشتر آنها واقعا مفید است.

WPR: I think one I saw that passed already quickly down here,

ویتنی پنینگتون راجرز: فکر می‌کنم که این موضوع به سرعت نقل شده،

"What's Twitter's plan to combat foreign meddling in the 2020 US election?"

«برنامه توییتربرای مبارزه با دخالت خارجی در انتخابات ۲۰۲۰ چیست؟»

I think that's something that's an issue we're seeing

به نظر من این مسئله‌ و مشکلی است

on the internet in general,

که عموما در اینترنت شاهد آن هستیم،

that we have a lot of malicious automated activity happening.

که فعالیتهای مخرب و خودکار زیادی اتفاق می‌افتد.

And on Twitter, for example, in fact, we have some work

و برای مثال، در توییتر یک سری کارهایی داریم

that's come from our friends at Zignal Labs,

که حاصل تحقیقات دوستانمان در آزمایشگاه زیگنال است،

and maybe we can even see that to give us an example

و ممکن است که این موضوع به عنوان مثالی،

of what exactly I'm talking about,

از چیزی که دارم از آن صحبت می‌کنم باشد،

where you have these bots, if you will,

جایی که این رباتها را داشته باشید، اگر بخواهید،

or coordinated automated malicious account activity,

یا فعالیت مخرب خودکار حساب کاربری،

that is being used to influence things like elections.

می‌تواند بر موضوعاتی چون انتخابات تاثیر بگذارد.

And in this example we have from Zignal which they've shared with us

و در این مثال که زیگنال با ما به اشتراک گذاشته

using the data that they have from Twitter,

با استفاده از اطلاعاتی که از توییتر داریم،

you actually see that in this case,

می‌توانید متوجه شوید که در این مورد،

white represents the humans -- human accounts, each dot is an account.

رنگ سفید نشان دهنده افراد یا حساب است، هر نقطه یک حساب کاربری است.

The pinker it is,

هر چه بیشتر صورتی باشد،

the more automated the activity is.

فعالیت ماشینی‌تر است.

And you can see how you have a few humans interacting with bots.

و می‌توانید چگونگی تعامل انسان و ربات‌ها را ببینید.

In this case, it's related to the election in Israel

این موضوع در رابطه با انتخابات در اسرائیل است

and spreading misinformation about Benny Gantz,

و انتشار اخبار غلط در رابطه با بنی گنتز،

and as we know, in the end, that was an election

و همانطور که می‌دانیم، در نهایت، انتخاباتی بود،

that Netanyahu won by a slim margin,

که نتانیاهو با اختلاف کمی برنده شد،

and that may have been in some case influenced by this.

و ممکن است به نحوی از این موضوع تاثیر گرفته باشد.

And when you think about that happening on Twitter,

و زمانی که به رخ دادن این موضوع در توییتر فکر می‌کنید،

what are the things that you're doing, specifically,

به طور خاص، چه کارهایی

to ensure you don't have misinformation like this spreading in this way,

برای اطمینان از غلط نبودن اطلاعات و انتشار آنها به این شکل،

influencing people in ways that could affect democracy?

و تاثیر آن بر انسان‌ها و دموکراسی انجام می‌دهید؟

JD: Just to back up a bit,

جک دورسی: کمی به عقب برگردیم،

we asked ourselves a question:

ما یک سوال از خودمان پرسیدیم:

Can we actually measure the health of a conversation,

آیا ما می‌توانیم عفت کلاممان را اندازه‌گیری کنیم،

and what does that mean?

و این به چه معناست؟

And in the same way that you have indicators

همانطور که شما معیارهایی دارید،

and we have indicators as humans in terms of are we healthy or not,

و ما به عنوان انسان از لحاظ سلامتی یا عدم سلامتی معیارهایی داریم،

such as temperature, the flushness of your face,

مانند دما، سرخی صورت،

we believe that we could find the indicators of conversational health.

ما معتقدیم که می‌توانیم معیار‌هایی برای عفت کلام پیدا کنیم.

And we worked with a lab called Cortico at MIT

و ما با یک آزمایشگاه به نام کورتیکو در مؤسسهٔ فناوری ماساچوست

to propose four starter indicators

برای پیشنهاد چهار معیار ابتدایی

that we believe we could ultimately measure on the system.

و ما معتقدیم که درنهایت می‌توانیم به سنجش این سیستم بپردازیم.

And the first one is what we're calling shared attention.

و اولین مسئله چیزیست که ما به آن توجه مشترک می‌گوییم.

It's a measure of how much of the conversation is attentive

این یک سنجش از مقیاسی است که طی آن مشخص می‌شود گفتگو

on the same topic versus disparate.

به چه میزان متمرکز و یا پراکنده است.

The second one is called shared reality,

دومین مسئله واقعیت مشترک نامیده می‌شود،

and this is what percentage of the conversation

و مشخص کننده این است که چه در صدی از مکالمه

shares the same facts --

واقعیت‌های یکسان را بیان می‌کند

not whether those facts are truthful or not,

آیا این حقایق واقعی هستند یا خیر،

but are we sharing the same facts as we converse?

آیا ما حقایق را همانطور که نقل می‌کنیم به اشتراک می‌گذاریم؟

The third is receptivity:

سومین مورد پذیرش است:

How much of the conversation is receptive or civil

چه مقدار از مکالمات قابل پذیرش و مودبانه

or the inverse, toxic?

و یا برعکس آن نامناسب است؟

And then the fourth is variety of perspective.

و سپس مورد چهارم دیدگاه‌های مختلف است.

So, are we seeing filter bubbles or echo chambers,

آیا ما فقط فضای فیلتر شده یا اتاقهای پژواک را می‌بینیم؟

or are we actually getting a variety of opinions

یا اینکه مجموعه‌ای از ایده‌های متفاوت را

within the conversation?

در یک مکالمه دریافت می‌کنیم؟

And implicit in all four of these is the understanding that,

و نکته ضمنی در هر چهار مورد درک این است که،

as they increase, the conversation gets healthier and healthier.

هر چه آنها افزایش پیدا کنند مکالمه سالم‌تر و سالم‌تر می‌شود.

So our first step is to see if we can measure these online,

بنابراین اولین قدم ما این است که بتوانیم این‌ها را به صورت آنلاین اندازه‌گیری کنیم،

which we believe we can.

که معتقدیم می‌توانیم.

We have the most momentum around receptivity.

ما بیشترین اقدامات را در ارتباط با قدرت پذیرش داریم.

We have a toxicity score, a toxicity model, on our system

ما یک درجه نامناسب بودن داریم، یک مدل روی سیستممان

that can actually measure whether you are likely to walk away

که در حقیقت می‌تواند اندازه‌گیری کند

from a conversation that you're having on Twitter

از گفتگویی که در توییتر می‌بینید صرف‌نظر کنید

because you feel it's toxic,

زیرا شما آن را،

with some pretty high degree.

با درصد زیادی نامناسب می‌دانید.

We're working to measure the rest,

ما درحال اندازه‌گیری بقیه‌ی آن هستیم،

and the next step is,

و قدم بعدی،

as we build up solutions,

همزمان با پیدا کردن راه حل،

to watch how these measurements trend over time

بررسی این است که چگونه این اقدامات در طول زمان رواج پیدا کرده

and continue to experiment.

و آزمایش شوند.

And our goal is to make sure that these are balanced,

و هدف ما اطمینان پیدا کردن از توازن آنها است،

because if you increase one, you might decrease another.

زیرا اگر شما یکی را بالا می‌برید، شاید دیگری را پایین بیاورید.

If you increase variety of perspective,

اگر شما تنوع دیدگاه را بالا ببرید،

you might actually decrease shared reality.

باید واقعیت مشترک را کاهش دهید.

CA: Just picking up on some of the questions flooding in here.

کریس اندرسون: برخی سوالاتی که این جا وجود دارد را انتخاب می‌کنیم.

JD: Constant questioning.

جک دورسی: سوالات مداوم.

CA: A lot of people are puzzled why,

کریس اندرسون: بسیاری از مردم می‌پرسند که چرا،

like, how hard is it to get rid of Nazis from Twitter?

بیرون کردن نازی‌ها از توییتر اینقدر سخت است؟

JD: (Laughs)

جک دورسی: (خنده)

So we have policies around violent extremist groups,

ما سیاست‌هایی در رابطه با گروه‌های افراطی داریم،

and the majority of our work and our terms of service

و بیشتر کار و شرایط استفاده از خدمات ما

works on conduct, not content.

کار کردن بر روی رفتار است نه محتوا.

So we're actually looking for conduct.

در واقع ما دنبال راهبرد هستیم.

Conduct being using the service

راهبردی برای استفاده از خدماتی که

to repeatedly or episodically harass someone,

به صورت مداوم یا نامنسجم به آزار فردی،

using hateful imagery

با استفاده از تصاویر تنفرآمیز می‌پردازند

that might be associated with the KKK

که ممکن است با انجمن کوکلاکس کلان

or the American Nazi Party.

یا نازی‌های آمریکایی در ارتباط باشند.

Those are all things that we act on immediately.

اینها مواردی هستند که ما به سرعت به آن واکنش نشان می‌دهیم.

We're in a situation right now where that term is used fairly loosely,

الان در شرایطی هستیم که این لغت نسبتا آزادانه استفاده می‌شود،

and we just cannot take any one mention of that word

و ما نمی‌توانیم یک فرد که این لغت برای او اشاره شده درنظر بگیریم

accusing someone else

و دیگری را متهم کنیم

as a factual indication that they should be removed from the platform.

به عنوان یک نشانه واقعی که آنها باید از برنامه حذف شوند.

So a lot of our models are based around, number one:

بسیاری از نمونه‌های ما پیرامون شماره یک است:

Is this account associated with a violent extremist group?

آیا این حساب با یک گروه خشن افراطی در ارتباط است؟

And if so, we can take action.

اگر باشد، ما می‌توانیم اقدام کنیم.

And we have done so on the KKK and the American Nazi Party and others.

و همین کار را در مقابل ک ک ک ونازی‌های آمریکایی کرده‌ایم.

And number two: Are they using imagery or conduct

و شماره دو: آیا آنها از تصاویر یا رفتارهایی

that would associate them as such as well?

که آنها را به هم مرتبط می‌کند، استفاده می‌کنند؟

CA: How many people do you have working on content moderation

کریس اندرسون: چند نفر در رابطه با تعدیل محتوا دارید

to look at this?

تا این را بررسی کنند؟

JD: It varies.

جک دورسی: متفاوت است.

We want to be flexible on this,

می‌خواهیم دراین رابطه منعطف باشیم

because we want to make sure that we're, number one,

می‌خواهیم مطمئن شویم که اولین نفر هستیم،

building algorithms instead of just hiring massive amounts of people,

که به جای استخدام تعداد زیادی از افراد الگوریتم می‌سازیم،

because we need to make sure that this is scalable,

زیرا باید مطمئن شویم، که این موضوع مقیاس‌پذیر است،

and there are no amount of people that can actually scale this.

وهیچ تعدادی از مردم نیست که بتوانند این موضوع را اندازه‌گیری کنند.

So this is why we've done so much work around proactive detection of abuse

و به همین علت است که ما برای موضوع تشخیص پیشگیرانه‌ی سوءاستفاده اهمیت زیادی قائلیم

that humans can then review.

که انسانها بتوانندبازبینی کنند

We want to have a situation

ما می‌خواهیم موقعیتی ایجاد کنیم

where algorithms are constantly scouring every single tweet

که در آن الگوریتم‌ها مرتبا هر توییت را بررسی می‌کنند.

and bringing the most interesting ones to the top

و جالب‌ترین آنها را در ابتدای صفحه قرار دهند

so that humans can bring their judgment to whether we should take action or not,

تا مردم تشخیص دهند که ما باید با توجه به شرایط استفاده

based on our terms of service.

از خدمات اقدامی بکنیم یا خیر.

WPR: But there's not an amount of people that are scalable,

ویتنی پنینگتون: اما افرادی که مقیاس‌پذیر باشند وجود ندارند،

but how many people do you currently have monitoring these accounts,

اما در حال حاضر چند نفر این حساب‌ها را زیر نظر دارند؟

and how do you figure out what's enough?

و چگونه متوجه می‌شوید چه چیزی کافیست؟

JD: They're completely flexible.

جک دورسی: این موضوع کاملا متغییر است.

Sometimes we associate folks with spam.

گاهی اوقات ما افراد را به بخش هرزنامه‌ها منتقل می‌کنیم.

Sometimes we associate folks with abuse and harassment.

گاهی آنها را به سوءاستفاده و آزار و اذیت مرتبط می‌کنیم.

We're going to make sure that we have flexibility in our people

ما می‌خواهیم مطمئن شویم در افراد خود انعطاف‌پذیری داریم

so that we can direct them at what is most needed.

تا بتوانیم آنها را به چیزی که ضروری‌‌تر است ببریم

Sometimes, the elections.

گاهی، برای انتخابات.

We've had a string of elections in Mexico, one coming up in India,

ما یک رشته انتخابات داشتیم در مکزیک، یکی در هند،

obviously, the election last year, the midterm election,

مسلما، انتخابات سال گذشته، انتخابات میان دوره‌ای،

so we just want to be flexible with our resources.

بنابراین می‌خواهیم در منابع خود منعطف باشیم.

So when people --

بنابراین وقتی انسان‌ها--

just as an example, if you go to our current terms of service

برای مثال، به شرایط فعلی استفاده از خدمات ما سری بزنید

and you bring the page up,

و صفحه را بالا بیاورید،

and you're wondering about abuse and harassment that you just received

و در مورد سوء استفاده و آزار و اذیتی که دریافت کردید مطمئن نیستید

and whether it was against our terms of service to report it,

و اگر برخلاف شرایط استفاده از سرویس ما بود که آن را گزارش دهید،

the first thing you see when you open that page

وقتی صفحه را باز می‌کنید اولین چیزی که می‌بینید

is around intellectual property protection.

پیرامون حفاظت از مالکیت معنوی است.

You scroll down and you get to abuse, harassment

صفحه را پایین می‌کشید و موقعیت این را دارید که به سوءاستفاده و آزار

and everything else that you might be experiencing.

و هر چیزی که تجربه کرده بودید برسید.

So I don't know how that happened over the company's history,

من نمی‌دانم آن اتفاق چطور در تاریخ شرکت افتاد،

but we put that above the thing that people want

ما آن را بالاتر از چیزی که مردم می‌خواهند قرار دادیم

the most information on and to actually act on.

بیشترین اطلاعات در مورد آن و اقدام کردن در خصوص آن.

And just our ordering shows the world what we believed was important.

و برنامه‌های ما به جهان نشان داد چیزی که ما به آن معتقدیم حائز اهمیت است.

So we're changing all that.

پس داریم همه‌ی آنها را تغییر می‌دهیم.

We're ordering it the right way,

آنها را به شکل درست مرتب می‌کنیم،

but we're also simplifying the rules so that they're human-readable

ما همچنان قوانین را ساده می‌کنیم تا توسط انسان‌ها قابل خواندن باشد

so that people can actually understand themselves

تا در واقع با این روش افراد خودشان درک کنند

when something is against our terms and when something is not.

چه‌موقع چیزی برخلاف شرایط استفاده از توییتر هست یا نه.

And then we're making --

سپس ما دوباره--

again, our big focus is on removing the burden of work from the victims.

به تمرکز بر روی برداشتن کار از دوش قربانیان می‌پردازیم.

So that means push more towards technology,

و این به معنای حرکت بیشتر به سمت تکنولوژی،

rather than humans doing the work --

تا انسان‌هایی است که کار را انجام می‌دهند

that means the humans receiving the abuse

یعنی انسان‌هایی که مورد سواستفاده قرار می‌گیرند

and also the humans having to review that work.

و همینطور انسان‌هایی که باید این کار را بازبینی کنند.

So we want to make sure

ما می‌خواهیم مطمئن شویم

that we're not just encouraging more work

که نه تنها کار بیشتری را برای یک کار

around something that's super, super negative,

بسیار، بسیار منفی و ناخوشایند صرف نمی‌کنیم،

and we want to have a good balance between the technology

و می‌خواهیم تعادل مناسبی را بین تکنولوژی

and where humans can actually be creative,

و خلاقیت انسانها به وجود آوریم،

which is the judgment of the rules,

که قضاوت در رابطه با قوانین است،

and not just all the mechanical stuff of finding and reporting them.

و نه فقط چیزهای مکانیکی برای پیدا کردن و گزارش آنها.

So that's how we think about it.

و این رویکرد ما به موضوع است.

CA: I'm curious to dig in more about what you said.

ک. ا: من مایلم به چیزهایی که گفتید بیشتر بپردازیم

I mean, I love that you said you are looking for ways

منظورم این است که شما گفتید که دنبال راه‌هایی برای

to re-tweak the fundamental design of the system

تغییر اصول اساسی طراحی سیستم هستید

to discourage some of the reactive behavior, and perhaps --

برای تضعیف واکنش‌های احتمالی و شاید--

to use Tristan Harris-type language --

با استفاده از زبان تریسان هریس--

engage people's more reflective thinking.

مردم را بیشتر به تفکر وا دارید.

How far advanced is that?

این موضوع چقدر پیشرفت کرده؟

What would alternatives to that "like" button be?

جایگیزین‌های احتمالی آن دکمه‌ی «لایک» چیست؟

JD: Well, first and foremost,

جک دورسی: خب، اولین و مهم ترین موضوع،

my personal goal with the service is that I believe fundamentally

هدف شخصی من در رابطه با این سرویس این است که معتقدم که اساسا

that public conversation is critical.

گفتگوی عمومی مهم است.

There are existential problems facing the world

جهان با مشکلات زیادی روبه روست

that are facing the entire world, not any one particular nation-state,

که تمام دنیا را درگیر کرده، نه فقط یک کشور خاص،

that global public conversation benefits.

که گفتگوی سراسری جهانی فوایدی دارد.

And that is one of the unique dynamics of Twitter,

و این یکی از پویایی‌های منحصر به فرد توییتر است،

that it is completely open,

که کاملا صریح،

it is completely public,

کاملا همگانی،

it is completely fluid,

کاملا سیال،

and anyone can see any other conversation and participate in it.

و هرکس می‌تواند در آن گفتگو و فعالیت داشته باشد.

So there are conversations like climate change.

گفتگوهایی مانند تغییرات آب و هوا.

There are conversations like the displacement in the work

مکالمه‌هایی چون جابه جایی محل کار

through artificial intelligence.

به وسیله هوش مصنوعی.

There are conversations like economic disparity.

گفتگوهایی نظیر نابرابری‌های اقتصادی.

No matter what any one nation-state does,

مهم نیست هر کشور چه کار می‌کند،

they will not be able to solve the problem alone.

آنها نمی‌توانند مشکلشان را به تنهایی حل و فصل کنند.

It takes coordination around the world,

این موضوع هماهنگی در کل جهان را می‌طلبد،

and that's where I think Twitter can play a part.

و فکر می‌کنم این همان جایی است که توییتر می‌تواند نقشی ایفا کند.

The second thing is that Twitter, right now, when you go to it,

دومین مورد در رابطه با توییتر این است، که وقتی واردش می‌شوید،

you don't necessarily walk away feeling like you learned something.

الزاما احساس نمی‌کنید که چیزی یاد گرفته‌اید و بیرون آمده‌اید.

Some people do.

بعضی‌ها یاد می‌گیرند.

Some people have a very, very rich network,

بعضی افراد شبکه‌ی قدرتمندی دارند،

a very rich community that they learn from every single day.

گروهی قدرتمند که هر روز از آن یاد می‌گیرند.

But it takes a lot of work and a lot of time to build up to that.

اما ساخت این موضوع بسیار کار می‌برد و زمان زیادی می‌خواهد.

So we want to get people to those topics and those interests

ما می‌خواهیم که مردم را در این موضوعات و علایق وارد کنیم

much, much faster

بسیار، بسیار سریع‌تر

and make sure that they're finding something that,

و مطمئن شویم که چیزی پیدا می‌کنند که،

no matter how much time they spend on Twitter --

مهم نیست چقدر از زمانشان را در توییتر می‌گذرانند--

and I don't want to maximize the time on Twitter,

ونمی‌خواهم زمان حضور در توییتر را به حداکثر برسانم

I want to maximize what they actually take away from it

می‌خواهم مواردی را که از آن می‌گیرند به بالاترین سطح برسانم

and what they learn from it, and --

و چیزی که یاد می‌گیرند و --

CA: Well, do you, though?

ک. ا: خب، این کار را کردید؟

Because that's the core question that a lot of people want to know.

زیرا این سوالی است که خیلی‌ها می‌خواهند بدانند.

Surely, Jack, you're constrained, to a huge extent,

جک، بی شک تو تحت فشار بسیاری هستی،

by the fact that you're a public company,

با این حقیقت که یک شرکت عمومی هستید،

you've got investors pressing on you,

تحت فشار سرمایه گذاران زیادی هستید،

the number one way you make your money is from advertising --

تبلیغات اولین چیزیست که از آن پول درمی‌آورید

that depends on user engagement.

که وابسته به سرگرمی کاربران است.

Are you willing to sacrifice user time, if need be,

آیا شما در صورت نیاز، زمان مخاطب را،

to go for a more reflective conversation?

قربانی یک مکالمه توام با تفکر می‌کنید؟

JD: Yeah; more relevance means less time on the service,

جک د: بله، مکالمه توام با تفکر به معنای زمان کمتر است،

and that's perfectly fine,

و بسیار عالی است،

because we want to make sure that, like, you're coming to Twitter,

زیرا ما می‌خواهیم مطمئن شویم که، شما به توییتر آمده‌اید،

and you see something immediately that you learn from and that you push.

و در لحظه چیزی را برای یادگیری یافتید و سپس از آن رد می‌شوید.

We can still serve an ad against that.

ما هنوز می‌توانیم کنار آن تبلیغ کنیم.

That doesn't mean you need to spend any more time to see more.

به این معنی نیست که باید زمان بیشتری صرف کنید تا بیشتر ببینید.

The second thing we're looking at --

دومین موردی که به آن دقت می‌کنیم--

CA: But just -- on that goal, daily active usage,

کریس اندرسون: اما با توجه به هدف مصرف روزانه،

if you're measuring that, that doesn't necessarily mean things

اگر آن را اندازه‌گیری کنید الزاما به معنای چیزی که

that people value every day.

مردم هر روز به آن اهمیت می‌دهند نیست.

It may well mean

ممکن است به معنای

things that people are drawn to like a moth to the flame, every day.

چیزهایی باشد که مردم هرروزه مانند پروانه‌ای به نور شمع جذب آن شوند.

We are addicted, because we see something that pisses us off,

ما به آن معتادیم، زیرا چیزهایی را می‌بینیم که ما راعصبانی می‌کند

so we go in and add fuel to the fire,

بنابراین وارد می‌شویم و درواقع به آتش دامن می‌زنیم،

and the daily active usage goes up,

و سرانه مصرف را بالا می‌رود،

and there's more ad revenue there,

و سود تبلیغاتی بیشتری به وجود می‌آید

but we all get angrier with each other.

اما نسبت به هم خشمگین‌تر می‌شویم.

How do you define ...

شما چگونه تعریف می‌کنید

"Daily active usage" seems like a really dangerous term to be optimizing.

«استفاده فعال روزانه» اصطلاح خطرناکی برای بهینه سازی به نظر می‌رسد.

(Applause)

(تشویق)

JD: Taken alone, it is,

ج. د: به تنهایی، بله هست،

but you didn't let me finish the other metric,

اما نگذاشتید که معیار بعدی را به پایان برسانم،

which is, we're watching for conversations

که جستجوی مکالمات،

and conversation chains.

و زنجیره‌ی مکالمات توسط ماست.

So we want to incentivize healthy contribution back to the network,

ما می‌خواهیم انگیزه‌هایی برای بازگشت مشارکت سالم به شبکه ایجاد کنیم.

and what we believe that is is actually participating in conversation

و چیزی که به آن ایمان داریم، یعنی مشارکت در گفتگو

that is healthy,

که سالم است،

as defined by those four indicators I articulated earlier.

توسط همان چهار شاخصی که عنوان کردم.

So you can't just optimize around one metric.

بنابراین تنها یک معیار برای بهینه سازی ندارید.

You have to balance and look constantly

باید تعادل داشته باشید و مدام مراقب باشید

at what is actually going to create a healthy contribution to the network

چه چیزی مشارکتی سالم و تجربه‌ای سالم را در شبکه‌های اجتماعی

and a healthy experience for people.

برای مردم ایجاد می‌کند.

Ultimately, we want to get to a metric

در نهایت ما می‌خواهیم به معیاری برسیم

where people can tell us, "Hey, I learned something from Twitter,

که مردم به ما بگویند، «هی، من از توییتر چیزی را یاد گرفتم،

and I'm walking away with something valuable."

و من با فرا گرفتن چیزی با ارزش از آن رد شدم.»

That is our goal ultimately over time,

این هدف نهایی ما در طول زمان است،

but that's going to take some time.

اما این هدف کمی زمان بر است.

CA: You come over to many, I think to me, as this enigma.

کریس اندرسون: فکر کنم این حس معماگونه برای من و خیلی‌ها وجود دارد.

This is possibly unfair, but I woke up the other night

شاید ناعادلانه باشد، اما من چند شب پیش با این تصویر بیدار شدم

with this picture of how I found I was thinking about you and the situation,

از تصورم به شما و وضعیتی که در آن قرار دارید،

that we're on this great voyage with you on this ship called the "Twittanic" --

که ما در این سفرعالی با شما هستیم در یک کشتی به نام «توییتانیک» --

(Laughter)

(خنده)

and there are people on board in steerage

و افرادی هستند که سکان هدایت کشتی را در دست دارند

who are expressing discomfort,

و ابراز ناراحتی می‌کنند،

and you, unlike many other captains,

و شما، برخلاف خیلی دیگر از ناخدایان،

are saying, "Well, tell me, talk to me, listen to me, I want to hear."

می‌گویید، «خب، بگویید، با من سخن بگویید، به من گوش کنید، گوشم با شماست.»

And they talk to you, and they say, "We're worried about the iceberg ahead."

و آنها با شما سخن می‌گویند و ابراز می‌کنند «ما نگران کوه یخ پیش رو هستیم.»

And you go, "You know, that is a powerful point,

شما می‌گویید، «می‌دانید که این موضوعی مهم است،

and our ship, frankly, hasn't been built properly

و صادقانه، فرمان کشتی ما به طرز صحیحی

for steering as well as it might."

برای هدایت طراحی نشده.»

And we say, "Please do something."

و ما می‌گوییم «لطفا کاری بکنید»

And you go to the bridge,

سپس شما به پل فرماندهی می‌روید

and we're waiting,

و ما منتظریم،

and we look, and then you're showing this extraordinary calm,

ما نگاه می‌کنیم و شما این آرامش فوق العاده را بروز می‌دهید،

but we're all standing outside, saying, "Jack, turn the fucking wheel!"

اما همه ی ما بیرون ایستاده‌ایم و می‌گوییم، «جک، چرخ لعنتی را بچرخان.»

You know?

می‌دانید؟

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق حضار)

I mean --

منظورم این است--

(Applause)

(تشویق حضار)

It's democracy at stake.

دموکراسی در خطر است.

It's our culture at stake. It's our world at stake.

فرهنگ و جهان ما در معرض خطر است.

And Twitter is amazing and shapes so much.

و توییتر شگفت انگیز است و خیلی چیزها را شکل می‌دهد.

It's not as big as some of the other platforms,

اندازه بعضی از سیستم‌های دیگر بزرگ نیست،

but the people of influence use it to set the agenda,

اما افراد با نفوذ برای اهداف خود از آن استفاده می‌کنند،

and it's just hard to imagine a more important role in the world than to ...

و تصور نقشی مهم‌تر از این در جهان سخت است ...

I mean, you're doing a brilliant job of listening, Jack, and hearing people,

منظورم این است، که شما کار عالی را انجام می‌دهید جک و صدای مردم را می‌شنوید،

but to actually dial up the urgency and move on this stuff --

اما برای جدی‌تر گرفتن ضرورت و عبور از این مسائل--

will you do that?

آیا آن را انجام خواهی داد؟

JD: Yes, and we have been moving substantially.

جک دورسی: بله و ما به طور مداوم در حرکت بوده‌ایم.

I mean, there's been a few dynamics in Twitter's history.

منظورم این است، که تعدادی تغییرات در تاریخ توییتر وجود دارد.

One, when I came back to the company,

اول، وقتی که به شرکت بازگشتم،

we were in a pretty dire state in terms of our future,

ما در وضعیت بسیار بدی از لحاظ آینده خودمان قرار داشتیم،

and not just from how people were using the platform,

نه فقط این موضوع که مردم چگونه از این سیستم استفاده می‌کردند،

but from a corporate narrative as well.

بلکه همینطور از لحاظ شرکتی.

So we had to fix a bunch of the foundation,

ما باید بسیاری از تاسیسات را سروسامان می‌دادیم،

turn the company around,

تا شرکت را دوباره به مسیر موفقیت ببریم،

go through two crazy layoffs,

در دو مقطع کم‌کاری دیوانه‌کننده‌ای را تجربه کردیم،

because we just got too big for what we were doing,

زیرا ما برای کاری که انجام می‌دادیم زیادی بزرگ شده بودیم،

and we focused all of our energy

و تمام انژیمان را صرف

on this concept of serving the public conversation.

خدمت به گفتگوی عمومی کرده بودیم.

And that took some work.

و این موضوع کمی کار لازم داشت.

And as we dived into that,

و همانطور که وارد آن شدیم،

we realized some of the issues with the fundamentals.

برخی مسائل را با اصول اساسی تشخیص دادیم.

We could do a bunch of superficial things to address what you're talking about,

ما می‌توانیم به کارهایی سطحی در ارتباط با چیزیکه در موردش صحبت می‌کنید، بپردازیم،

but we need the changes to last,

اما ما تا آخر به تغییرات نیازمندیم،

and that means going really, really deep

و این به معنای بسیار، بسیار عمیق شدن است

and paying attention to what we started 13 years ago

و توجه به موضوعی که ۱۳ سال پیش شروع شده

and really questioning

و بسیار سوال برانگیز است

how the system works and how the framework works

که سیستم و چارچوبها چگونه کار می‌کنند

and what is needed for the world today,

و جهان امروزه به چه چیزی نیاز دارد،

given how quickly everything is moving and how people are using it.

با توجه به اینکه همه چیز به سرعت در حال حرکت است و مردم چگونه از آن استفاده کنند.

So we are working as quickly as we can, but quickness will not get the job done.

ما تا جایی که بتوانیم با سرعت کار می‌کنیم، اما سرعت کار را تمام نمی‌کند.

It's focus, it's prioritization,

دقت، اولویت بندی آن

it's understanding the fundamentals of the network

درک اصول شبکه

and building a framework that scales

و ایجاد چارچوبی است که مقیاس‌پذیر باشد

and that is resilient to change,

و مقیاس‌هایش در برابر تغییر مقاوم باشند،

and being open about where we are and being transparent about where are

و در رابطه با اینکه کجا هستیم صریح باشیم و در رابطه با اینکه کجا هستیم شفاف باشیم

so that we can continue to earn trust.

تا بتوانیم باز هم به کسب اعتماد ادامه دهیم.

So I'm proud of all the frameworks that we've put in place.

من به تمام چارچوب‌هایی که در آن قرار داریم افتخار می‌کنم.

I'm proud of our direction.

من به مسیرمان افتخار می‌کنم.

We obviously can move faster,

بدیهی است که ما می‌توانیم سریع‌تر به پیش برویم،

but that required just stopping a bunch of stupid stuff we were doing in the past.

اما این کار نیازمند توقف انجام دادن بعضی اشتباهاتی است که در گذشته انجام می‌دادیم.

CA: All right.

کریس اندرسون: بسیار خب.

Well, I suspect there are many people here who, if given the chance,

من گمان می‌کنم که خیلی از افرادی که اینجا حضور دارند اگر شانسش را داشته باشند،

would love to help you on this change-making agenda you're on,

دوست دارند که در مسیر این تغییر به شما کمک کنند،

and I don't know if Whitney --

و نمی‌دانم اگر ویتنی ...

Jack, thank you for coming here and speaking so openly.

جک، ممنون از اینکه اینجا آمدی و بسیار صریح صحبت کردی.

It took courage.

این موضوع شجاعت می‌طلبید.

I really appreciate what you said, and good luck with your mission.

بسیار حرفتان را تحسین می‌کنم و آرزوی موفقیت برای ماموریتتان می‌کنم.

JD: Thank you so much. Thanks for having me.

جک دورسی: بسیار ممنونم. ممنون که دعوتم کردید.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم.