The trauma of systematic racism is killing Black women. A first step toward change...

Translator: Mansoureh Hadavand Reviewer: Masoud Motamedifar

Vanessa Garrison: I am Vanessa,

ونسا گریسون: ونسا هستم،

daughter of Annette,

دختر آنِت،

daughter of Olympia,

دختر المپپیا،

daughter of Melvina,

دختر ملوینا،

daughter of Katie, born 1878,

دختر کتی، متولد سال ۱۸۷۸،

Parish County, Louisiana.

از پریش کانتی، لوئیزیانا.

T. Morgan Dixon: And my name is Morgan,

تی. مورگان دیکسون: و اسم من مورگان است،

daughter of Carol, daughter of Letha, daughter of Willie,

دختر کرول، دختر لتا، دختر ویلی،

daughter of Sarah, born 1849 in Bardstown, Kentucky.

دختر سارا، متولد ۱۸۴۹ در باردزتاون، کنتاکی.

VG: And in the tradition of our families,

بنا به رسم خانوادگی‌مان،

the great oral tradition of almost every Black church we know

رسم شفاهی مهمی که تقریبا در تمام کلیساهای سیاه‌پوستان جریان دارد

honoring the culture from which we draw so much power,

ما فرهنگی را گرامی می‌داریم که از آن قدرت زیادی گرفته‌ایم،

we're gonna start the way our mommas and grandmas would want us to start.

می‌خواهیم قدم در راهی بگذاریم که مادران ومادربزرگ‌هایمان ازما خواسته‌اند.

TMD: In prayer. Let the words of my mouth,

ت‌م‌د: بگذارید تا کلمات جاری بر لب‌هایم

the meditation of our hearts, be acceptable in thy sight,

آرامش قلبمان در پیشگاه تو قابل قبول باشد.

oh Lord, my strength and my redeemer.

پروردگارا، ای توان من و ای نجات‌دهنده من.

VG: We call the names and rituals of our ancestors into this room today

و گ: امروز در این مکان از اسم و رسم گذشتگانمان نام بردیم.

because from them we received a powerful blueprint for survival,

زیرا آنها به ما طرح قدرتمندی برای بقا داده‌اند

strategies and tactics for healing carried across oceans by African women,

روش‌ها وتکنیک‌های شفابخشی که زنان آفریقایی از آن سوی اقیانوس‌ها با خود آوردند،

passed down to generations of Black women in America

و به نسل بعدی زنان سیاه‌پوست آمریکایی منتقل کردند

who used those skills to navigate institutions of slavery

تا آنها با استفاده ازاین مهارت‌ها، راه خود را از میان

and state-sponsored discrimination

رسوم برده‌داری و تبعیض‌نژادی پیداکنند

in order that we might stand on this stage.

تا بتوانیم امروز روی این صحنه بایستیم.

We walk in the footsteps of those women,

ما قدم در راه آنها می‌گذاریم،

our foremothers, legends

مادربزرگانمان، قهرمانانی

like Ella Baker, Septima Clark, Fannie Lou Hamer,

مانند الا بیکر، سپتیما کلارک، فنی لو هومر،

from whom we learned the power of organizing

که از آنها قدرت سازمان‌دهی کردن را یاد گرفتیم

after she would had single-handedly registered

بعد از آنکه او به تنهایی ۶۰,۰۰۰ رای دهنده

60,000 voters in Jim Crow Mississippi.

در جیم کرو می‌سی‌سی‌پی را ثبت نام کرد.

TMD: 60,000 is a lot of people, so if you can imagine

۶۰,۰۰۰ نفر رقم بالایی است، می‌توانید تصور کنید

me and Vanessa inspiring 60,000 women to walk with us last year,

که من و ونسا از اینکه سال گذشته ۶۰,۰۰۰ زن رابه پیاده‌روی کشانده بودیم

we were fired up.

چقدر هیجان زده بودیم.

But today, 100,000 Black women and girls stand on this stage with us.

اما امروز۱۰۰,۰۰۰ زن سیاه‌پوست با ما در این جا ایستاده‌اند.

We are committed to healing ourselves,

ما متعهد شده‌ایم تا خودمان را درمان کنیم،

to lacing up our sneakers, to walking out of our front door

کتانی‌هایمان رابه پا کنیم و هر روز برای درمان

every single day for total healing and transformation in our communities,

و تغییر در جامعه مقابل خانه‌هایمان پیاده‌روی کنیم،

because we understand

زیرا می‌دانیم که ما

that we are in the footsteps of a civil rights legacy

در مسیر میراث حقوق مدنی گام برمی‌داریم

like no other time before,

که مانند گذشته نیست،

and that we are facing a health crisis like never ever before.

امروز با بحران سلامت بی‌سابقه‌ای روبرو هستیم.

And so we've had a lot of moments, great moments,

در این مسیر لحظات فوق‌العاده‌ی زیادی داشته‌ایم،

including the time we had on our pajamas, we were working on our computer

مثلا یک بار که پیژامه پوشیده پشت کامپیوترمان بودیم

and Michelle Obama emailed us and invited us to the White House,

میشل اوباما به ما ایمیل زد و ما را به کاخ سفید دعوت کرد،

and we thought it was spam.

و ما فکر کردیم که اسپم است!

But this moment here is an opportunity.

اما این اتفاق یک فرصت بود.

It is an opportunity that we don't take for granted,

فرصتی که به راحتی از آن نگذشتیم.

and so we thought long and hard about how we would use it.

مدتی طولانی را به سنجیدن واستفاده درست ازاین فرصت پرداختیم.

Would we talk to the women we hope to inspire,

آیا می‌توانستیم زنان موردنظرمان را تحت تاثیر قراردهیم،

a million in the next year,

یک میلیون زن در سال آینده،

or would we talk to you?

و یا می‌توانستیم با شما صحبت کنیم؟

We decided to talk to you,

تصمیم گرفتیم که با شما صحبت کنیم،

and to talk to you about a question that we get all the time,

و با شما درباره سوالی که همیشه برای ما مطرح است صحبت کنیم،

so that the millions of women who hopefully will watch this

پس میلیون‌ها زن که امیدواریم این برنامه را می‌بینند

will never have to answer it again.

دیگر نباید به آن پاسخ دهند.

It is: Why are Black women dying

سوال این است: چرا زنان سیاه‌پوست

faster and at higher rates

بیشتر و سریع‌تر از

than any other group of people in America

هر گروه دیگری در آمریکا

from preventable, obesity-related diseases?

از بیماری‌های قابل پیشگیری و مرتبط با چاقی می‌میرند؟

The question hurts me.

این سوال آزارم می‌دهد،

I'm shaking a little bit.

و به لرزه می‌اندازد.

It feels value-laden.

این مسئله بار ارزشی دارد.

It hurts my body because the weight represents so much.

چاقی به بدن صدمه می‌زند زیرا نتیجه خیلی چیزهاهست.

But we're going to talk about it

اما ما می‎‌خواهیم که در این‌باره

and invite you into an inside conversation today

صحبت کنیم و شما را هم به این گفتگو دعوت می‌کنیم

because it is necessary, and because we need you.

زیرا ضروری است و ما به شما نیاز داریم.

VG: Each night, before the first day of school,

ونسا: هرسال، شب قبل از شروع مدرسه،

my grandmother would sit me next to the stove

مادربزرگم مرا نزدیک اجاق می‌نشاند

and with expert precision use a hot comb to press my hair.

و با ظرافتی استادانه‌ از شانه‌ای داغ برای صاف کردن موهایم استفاده می‌کرد.

My grandmother was legendary, big, loud.

مادربزرگم، افسانه‌ای، گنده و پرشور بود.

She filled up a room with laughter and oftentimes curse words.

اتاق پر می‌شد از صدای خنده‌هایش والبته گاهی هم از دشنام‌هایش.

She cooked a mean peach cobbler,

در پختن کیک هلو استاد بود،

had 11 children, a house full of grandchildren,

۱۱ فرزند داشت و خانه‌اش همیشه از نوه‌هایش پر بود،

and like every Black woman I know,

و مانند هر زن سیاه‌پوستی که می‌شناسم،

like most all women I know,

و مثل بیشترزنانی که دیده‌ام،

she had prioritized the care of others over caring for herself.

همیشه مراقبت از بقیه را به مراقبت از خودش ترجیح می‌داد.

We measured her strength by her capacity to endure pain and suffering.

ما قدرت او را با ظرفیتش برای تحمل درد و رنج می‌سنجیدیم.

We celebrated her for it, and our choice would prove to be deadly.

این ویژگی او را ستایش می‌کردیم، اما این کار ما او را به کشتن داد.

One night after pressing my hair before the first day of eighth grade,

یک شب بعد از صاف کردن موهای من قبل از اولین روز مدرسه کلاس هشتم،

my grandmother went to bed and never woke up,

مادربزرگ به رختخواب رفت و دیگر بیدار نشد.

dead at 66 years old from a heart attack.

در۶۶سالگی بر اثر حمله قلبی درگذشت.

By the time I would graduate college,

تا زمان فارغ التحصیل شدن از دانشکده

I would lose two more beloved family members to chronic disease:

دو تن دیگر از عزیزانم را به خاطر بیماری‌های مزمن از دست دادم؛

my aunt Diane, dead at 55, my aunt Tricia, dead at 63.

خاله دایان، در ۵۵ سالگی، و خاله تریسیا، در ۶۳ سالگی درگذشت.

After living with these losses, the hole that they left,

بعد از از دست دادن آنها،

I decided to calculate the life expectancy of the women in my family.

تصمیم گرفتم که تا متوسط عمر زنان فامیل را محاسبه کنم.

Staring back at me, the number 65.

عدد ۶۵ خیلی به چشمم آمد.

I knew I could not sit by

نمی‌توانسنتم ساکت بنشینم

and watch another woman I loved die an early death.

و ببینم که زنان دیگری را هم که دوستشان دارم زود از دست بدهم.

TMD: So we don't usually put our business in the streets.

ما اغلب سفره دلمان را برای هرکسی باز نمی‌کنیم.

Let's just put that out there.

اما این یک بار چرا.

But I have to tell you the statistics.

باید این آمار را به شما بدهم.

Black women are dying at alarming rates,

نرخ مرگ و میر زنان سیاه‌پوست هشدار دهنده است،

and I used to be a classroom teacher,

من قبلا معلم مدرسه بودم،

and I was at South Atlanta High School,

در دبیرستانی در آتلانتای جنوبی،

and I remember standing in front of my classroom,

و یادم می‌آید که روزی در سر کلاسم ایستاده بودم،

and I remember a statistic that half of Black girls will get diabetes

آماری را شنیدم که نیمی از دختران سیاه‌پوست مبتلا به دیابت می‌شوند،

unless diet and levels of activity change.

مگر با تغییر رژیم یا سطح فعالیت‌شان.

Half of the girls in my classroom. So I couldn't teach anymore.

نیمی ازدختران کلاس در خطر بودند پس نمیشد چیز دیگری درس بدهم.

So I started taking girls hiking, which is why we're called GirlTrek,

با دخترها در مورد پیاده‌روی حرف‌زدم و اینکه چرا به ما گِرل تِرَک می‌گویند،

but Vanessa was like,

اما ونسا اینطوری بود

that is not going to move the dial on the health crisis; it's cute.

که قرار نیست چیزی از بحران سلامتی کم بشود؛ خیلی بامزه است.

She was like, it's a cute hiking club.

به نظرش گِرل تِرَک باشگاه پیاده‌روی بود.

So what we thought

خوب ما فکر کردیم

is if we could rally a million of their mothers ...

اگر بتوانیم یک میلیون از مادران آنها را سامان‌دهی کنیم...

82 percent of Black women are over a healthy weight right now.

که در حال حاضر ۸۲ درصد از زنان سیاه‌پوست اضافه وزن دارند.

53 percent of us are obese.

یعنی۵۳ درصد از ما مبتلا به چاقی هستیم.

But the number that I cannot,

اما رقمی را که

that I cannot get out of my head

نمی‌توانم از ذهنم بیرون کنم

is that every single day in America,

این است که هر روز در آمریکا

137 Black women

۱۳۷ زن سیاه‌پوست

die from a preventable disease,

از بیماری‌های قابل پیشگیری مثل بیماری قلبی،

heart disease.

جان می‌سپارند.

That's every 11 minutes.

یعنی هر ۱۱دقیقه یک نفر.

137 is more than gun violence,

که این تعداد (۱۳۷) بیشتراز مرگ ناشی از خشونت مسلحانه

cigarette smoking and HIV combined,

استعمال سیگار و ایدز

every day.

در هر روز است.

It is roughly the amount of people

این تعداد معادل مسافران پروازی است

that were on my plane from New Jersey to Vancouver.

که با من با هواپیما از نیوجرسی به ونکوور آمدند.

Can you imagine that?

باورتان می‌شود؟

A plane filled with Black women crashing to the ground every day,

یک هواپیما پر از زنان سیاه‌پوست که هر روز سقوط می‌کند،

and no one is talking about it.

و هیچ کس درباره آن حرفی نمی‌زند.

VG: So the question that you're all asking yourselves right now is why?

سوالی که امروز از همه شما می‌پرسیم این است که چرا؟

Why are Black women dying? We asked ourselves that same question.

چرا زنان سیاه‌پوست می‌میرند؟ ما این سوال را از خودمان هم پرسیدیم.

Why is what's out there not working for them?

چرا امکاناتی که دربیرون هست به درد آنها نمی‌خورد؟

Private weight loss companies, government interventions,

موسسات کاهش وزن، مداخلات دولتی،

public health campaigns.

کمپین‌های سلامت عمومی.

I'm going to tell you why:

به شما می‌گویم چرا:

because they focus on weight loss

زیرا هدف آنها فقط کاهش وزن است

or looking good in skinny jeans

یا اینکه خوش هیکل به نظر برسند

without acknowledging the trauma

بدون درنظر گرفتن وحشت روانی

that Black women hold in our bellies and bones,

که ما زنان سیاه‌پوست در دل داریم،

that has been embedded in our very DNA.

و در دی‌ان‌ای ما نقش بسته است.

The best advice from hospitals and doctors,

بهترین توصیه بیمارستان‌ها و دکترها،

the best medications from pharmaceutical companies

بهترین داروها از شرکت‌های داروسازی

to treat the congestive heart failure of my grandmother didn't work

برای درمان نارسایی قلبی مادربزرگم جواب نداد.

because they didn't acknowledge the systemic racism

زیرا آنها نژادپرستی سیستماتیکی را که از بدو تولد

that she had dealt with since birth.

با آن روبرو بود را در نظر نمی‌گرفتند.

(Applause)

(تشویق حضار)

A divestment in schools, discriminatory housing practices,

محروم بودن از مدرسه، سیاست‌های تبعیض آمیز در مسکن،

predatory lending, a crack cocaine epidemic,

وام‌های پربهره خانمان‌سوز، همه‌گیری کِرَک کوکائین،

mass incarceration putting more Black bodies behind bars

حبس‌های دسته جمعی که سیاه‌پوستان رابه اندازه دوران برده‌داری

than were owned at the height of slavery.

پشت میله‌ها نگه می‌داشت.

But GirlTrek does.

اما گِرل تِرَک این کار را می‌کند.

For Black women whose bodies are buckling under the weight

گِرل تِرَک برای زنانی که کمرشان زیرفشار نظامی

of systems never designed to support them,

که برای حمایت آنها طراحی نشده‌، خم شده است،

GirlTrek is a lifeline.

یک شاهرگ حیاتی است.

August 16, 2015, Danita Kimball, a member of GirlTrek in Detroit,

در ۱۶اوت ۲۰۱۵، دنیتا کیمبال، از اعضای گِرل تِرَک در دیترویت،همان خبری را گرفت

received the news that too many Black mothers have received.

که بسیاری دیگر از مادران سیاه‌پوست هم آن را دریافت کرده‌‌اند.

Her son Norman, 23 years old, a father of two,

نورمن پسر۲۳ ساله‌اش، که دو فرزند داشت،

was gunned down while on an afternoon drive.

وقتی که مشغول رانندگی بود به ضرب گلوله کشته شده است.

Imagine the grief

غمی که در آن لحظه

that overcomes your body in that moment,

به آن مادر وارد شد را تصور کنید

the immobilizing fear.

وحشتی فلج‌ کننده.

Now, know this, that just days after laying her son to rest,

اما می‌دانید تنها چند روز بعد از به خاک سپردن فرزندش،

Danita Kimball posted online,

دانیتا میکبال این پست را گذاشت،

"I don't know what to do or how to move forward,

«نمی‌دانم چطور یا چگونه ادامه دهم،

but my sisters keep telling me I need to walk, so I will."

اما خواهرم اصرار دارد که من باید راه بروم، پس می‌روم.»

And then just days after that,

و چند روز بعد از آن بود که او نوشت

"I got my steps in today for my baby Norm.

«امروز برای فرزندم نورمن قدم برداشتم

It felt good to be out there, to walk."

احساس خوبی بود که در بیرون از خانه راه می‌رفتم.»

TMD: Walking through pain is what we have always done.

راه رفتن از میان درد کار همیشگی ماست.

My mom, she's in the middle right there,

این مادرم است درسمت راست تصویر،

my mom desegregated her high school in 1955.

در سال ۱۹۹۵ تفکیک نژادی را دردبیرستان محل تحصیلش فسخ کرد.

Her mom walked down the steps of an abandoned school bus

مادر کشاورزش از اتوبوس مدرسه‌ رها شده‌ای

where she raised 11 kids as a sharecropper.

که در آن با ۱۱ فرزندش زندگی می‌کرد خارج شد.

And her mom stepped onto Indian territory

مادرش وارد قلمرو سرخ‌پوستان شد

fleeing the terrors of the Jim Crow South.

و از رعب و وحشت جیم کروی جنوبی فرار کرد.

And her mom walked her man to the door

مادربزرگ، همسرش را که می‌رفت

as he went off to fight in the Kentucky Colored Regiment,

در جنگ داخلی تحت لوای دولت کنتاکی بجنگد،

the Civil War.

بدرقه کرد.

They were born slaves but they wouldn't die slaves.

آنها برده به دنیا آمدند اما برده از دنیا نرفتند.

Change-making, it's in my blood.

ایجاد تغییر در خون من است.

It's what I do,

پس من هم همین کار را می‌کنم.

and this health crisis ain't nothing compared to the road we have traveled.

این بحران سلامت در مقایسه با راهی که پیموده ایم، چندان کار بزرگی نیست.

(Applause)

(تشویق حضار)

So it's like James Cleveland.

من هم مانند جیمز کلولند

I don't feel no ways tired, so we got to work.

اصلا احساس خستگی نمی‌کنم پس باید کار کنیم.

We started looking at models of change.

ما اول به دنبال الگوهای تغییر گشتیم.

We looked all over the world.

همه دنیا را گشتیم.

We needed something

ما به چیزی نیاز داشتیم

not only that was a part of our cultural inheritance like walking,

که نه تنها بخشی از میراث فرهنگی ما مانند راه رفتن بود،

but something that was scalable, something that was high-impact,

بلکه چیزی قابل قیاس بود که تاثیر بالایی هم داشت،

something that we could replicate across this country.

و ما می‎‌توانستیم آن را درسرتاسر کشور تکرار کنیم.

So we studied models like Wangari Maathai, who won the Nobel Peace Prize

ما درمورد کسانی مانند ونگوری ماتای که برنده جایزه نوبل است مطالعه کردیم

for inspiring women to plant 50 million trees in Kenya.

زنی الهام‌بخش است که ۵۰ میلیون درخت در کنیا کاشته است.

She brought Kenya back from the brink of environmental devastation.

او کنیا را که در آستانه‌ی ویرانی محیطی بود نجات داد.

We studied these systems of change, and we looked at walking scientifically.

ما این سیستم‌های تغییر را بررسی کردیم و بطور علمی به پیاده‌روی نگاه کردیم.

And what we learned is that walking just 30 minutes a day

ما فهمیدیم که تنها ۳۰دقیقه پیاده‌روی در روز

can single-handedly decrease 50 percent of your risk of diabetes,

می‌تواند به تنهایی۵۰ درصد خطر ابتلا به دیابت،

heart disease, stroke, even Alzheimer's and dementia.

بیماری‌های قلبی، سکته، آلزایمر و زوال عقل را کاهش دهد.

We know that walking is the single most powerful thing

ما می‌دانیم که پیاده‌روی به تنهایی کار مهمی است

that a woman can do for her health,

که یک زن می‌تواند برای سلامت خود انجام دهد

so we knew we were on to something,

پس ما می‌دانستیم که به دنبال چه هستیم

because from Harriet Tubman to the women in Montgomery,

زیرا از هریت توبمن تا زنان مونت گومری که زنان سیاه‌پوست

when Black women walk, things change.

پیاده‌روی می‌کنند، اوضاع فرق کرده است.

(Applause)

(تشویق حضار)

VG: So how did we take this simple idea of walking

خوب ما چطور به این ایده ساده ‌پیاده‌روی رسیدیم

and start a revolution that would catch a fire

و انقلابی را آغاز کردیم که می‌توانست آتشی را

in neighborhoods across America?

در سرتاسر آمریکا روشن کند؟

We used the best practices of the Civil Rights Movement.

ما از بهترین روش‌های جنبش حقوق مدنی استفاده کردیم.

We huddled up in church basements.

ما در زیر زمین کلیساها جمع شدیم.

We did grapevine information sharing through beauty salons.

اطلاعاتمان را دهان به دهان در سالن‌های زیبایی پخش کردیم.

We empowered and trained mothers to stand on the front lines.

با آموزش وتوانمند کردن مادران، کمک کردیم تا در صف اول بایستند

We took our message directly to the streets,

پیام خود را مستقیما به خیابان‌ها رساندیم،

and women responded.

و زنان به ما پاسخ مثبت دادند.

Women like LaKeisha in Chattanooga,

زنانی مانند لاکیشا درکاتانوگا،

Chrysantha in Detroit,

کریسانتا در دیترویت،

Onika in New Orleans,

اونیکا در نیواورلئان،

women with difficult names and difficult stories

زنانی با نام‌های دشوار و داستان‌های دشوار

join GirlTrek every day and commit to walking as a practice of self-care.

هر روزه به گرل ترک می‌پیوندند و به دویدن به‌عنوان روش مراقبت ازخود پایبندند.

Once walking, those women get to organizing,

هنگام پیاده‌روی، این زنان اول به سازماندهی

first their families, then their communities,

خانواده‌هایشان و بعد جامعه‌شان می‌پردازند

to walk and talk and solve problems together.

تا موقع پیاده روی و هم صحبتی مشکلاتشان را در کنار هم حل کنند

They walk and notice the abandoned building.

در هنگام پیاده‌روی ساختمان‌های مخروبه،

They walk and notice the lack of sidewalks,

نبود پیاده‌روها،

the lack of green space,

ونبود فضای سبزرا می‌بینند

and they say, "No more."

و می‌گویند «دیگر بس است.»

Women like Susie Paige in Philadelphia,

زنانی چون سوزی پایگ در فیلادلفیلا،

who after walking daily past an abandoned building in her neighborhood,

که وقتی بعد از پیاده‌روی از کنار ساختمان مخروبه‌ای در محله‌اش می‌گذشت

decided, "I'm not waiting.

تصمیم گرفت که «دیگر صبر نمی‌کنم

Let me rally my team. Let me grab some supplies.

تیم خودم را جمع می‌کنم امکانات خودم را بکار می‌برم

Let me do what no one else has done for me and my community."

کاری را می‌کنم که تابحال کسی برای من و جامعه‌ام انجام نداده است.»

TMD: We know one woman can make a difference,

ما می‌دانیم که یک زن می‌تواند تغییر ایجاد کند

because one woman has already changed the world,

زیرا یک زن هم اکنون دنیا را تغییر داده است،

and her name is Harriet Tubman.

و اسم او هریت توبمن است.

And trust me, I love Harriet Tubman.

به من اعتماد کنید، من هریت توبمن را دوست دارم.

I'm obsessed with her, and I used to be a history teacher.

همیشه ذهنم درگیر اوست، من قبلا یک معلم تاریخ بودم.

I will not tell you the whole history.

نمی‌خواهم کل تاریخ را برایتان تعریف کنم.

I will tell you four things.

فقط چهار چیز را می‌گویم

So I used to have an old Saab --

من یک ماشین ساب قدیمی داشتم--

the kind of canvas top that drips on your head when it rains --

از همانهایی که هنگام باران سرش را با پارچه برزنتی می‌پوشانند--

and I drove all the way down to the eastern shore of Maryland,

و با آن کل مسیر ساحل جنوبی مریلند را رانندگی کردم،

and when I stepped on the dirt

وقتی که قدم روی خاکی‌ گذاشتم

that Harriet Tubman made her first escape,

که هریت توبمن اولین بار از آنجا فرار کرد،

I knew she was a woman just like we are

از آنجا که او هم زنی مثل ما بوده پس ما نیز

and that we could do what she had done,

می‌توانیم هر کاری که او کرده انجام دهیم،

and we learned four things from Harriet Tubman.

ما چهار چیز از هریت یاد می‌گیریم.

The first one: do not wait.

اول از همه: منتظر نمانید.

Walk right now in the direction of your healthiest, most fulfilled life,

همین الان در جهت سلامت و زندگی شاداب پیاده‌روی کنید،

because self-care is a revolutionary act.

زیرا مراقبت از خود یک عمل انقلابی است.

Number two:

شماره دو:

when you learn the way forward, come back and get a sister.

وقتی که یاد گرفتید رو به جلو بروید، به عقب برگردید و یک خواهر بگیرید.

So in our case, start a team with your friends --

در اینصورت شما تیمی از دوستانتان را درست کرده‌اید

your friends, your family, your church.

دوستانتان، خانواده‌تان یا کلیسایتان.

Number three:

شماره سه:

rally your allies.

متحدانتان را جمع کنید.

Every single person in this room

هرکس که در این جا حضور دارد

is complicit in a Tubman-inspired takeover.

در طرح الهام گرفته شده از توبمن سهیم است.

And number four:

و شماره چهار:

find joy.

شادمانی را پیدا کنید.

The most underreported fact of Harriet Tubman

حقیقتی که کمتر در مورد هریت توبمن گفته شده

is that she lived to be 93 years old,

این است که او ۹۳ سال عمر کرده است.

and she didn't live just an ordinary life; uh-uh.

و زندگی‌ معمولی‌ نداشته است؛

She was standing up for the good guys. She married a younger man.

او از آدم‌های خوبی حمایت کرد و با مردی جوان‌تر از خود ازدواج کرد.

She adopted a child. I'm not kidding. She lived.

سرپرستی کودکی را به عهده گرفت. شوخی نمی‌کنم.

And I drove up to her house of freedom in upstate New York,

من تا خانه آزادی اودرشمال نیویورک که درخت‌های سیب کاشته

and she had planted apple trees,

رانندگی کردم،

and when I was there on a Sunday, they were blooming.

وقتی آنجا رسیدم یکشنبه بود و درخت‌ها شکوفه داده بودند.

Do you call it -- do they bloom?

شما هم می‌گویید جوانه زده بود؟

The apples were in season,

فصل سیب‌ بود،

and I was thinking, she left fruit for us,

فکر گردم که او این میوه‌ها را برای ما گذاشته است،

the legacy of Harriet Tubman, every single year.

میراث هریت توبمن، هر سال تجدید می‌شود.

And we know that we are Harriet,

ما می‌دانیم که همه ما هریت هستیم،

and we know that there is a Harriet in every community in America.

می‌دانیم که هر جامعه‌ای در آمریکا یک هریت دارد.

VG: We also know that there's a Harriet in every community across the globe,

و همینطور هم باور داریم که در هر جامعه‌ای در گوشه وکنار جهان یک هریت هست

and that they could learn from our Tubman Doctrine,

که می‌توانند از نظریه هریت توبمن ما یاد بگیرند.

as we call it, the four steps.

همانطور که آن چهار مرحله را خطاب قرار می‌دهیم.

Imagine the possibilities

امکانات را درنظر بگیرید،

beyond the neighborhoods of Oakland and Newark,

ورای مناطق اوکلندو نیوآرک

to the women working rice fields in Vietnam,

به زنان مشغول به کار در مزارع برنج ویتنام،

tea fields in Sri Lanka,

زنان چایی کار سریلانکایی،

the women on the mountainsides in Guatemala,

زنان ساکن مناطق کوهستانی گوآتمالا،

the indigenous reservations throughout the vast plains of the Dakotas.

مناطق حفاظت شده‌ی دشت‌های وسیع داکوتا، نگاه کنید.

We believe that women walking

ما باور داریم که

and talking together to solve their problems

پیاده‌روی و تعامل زنان با یکدیگر برای حل مشکلاتسان

is a global solution.

یک راه‌کار جهانی است.

TMD: And I'll leave you with this,

این کار را برعهده شما می‌گذاریم،

because we also believe it can become the center of social justice again.

زیرا معتقدیم که می‌تواند به مرکز عدالت اجتماعی تبدیل شود.

Vanessa and I were in Fort Lauderdale.

من و ونسا درفورت لودردیل بودیم.

We had an organizer training,

برنامه آموزشی سازمانگر داشتیم

and I was leaving and I got on the airplane,

من داشتم آنجا را ترک می‌کردم و سوار هواپیما شدم

and I saw someone I knew, so I waved,

که آشنایی را دیدم و برایش دست تکان دادم،

and as I'm waiting in that long line that you guys know,

همانطورکه درآن صف طولانی که ایستاده بودم

waiting for people to put their stuff away,

منتظر بودم تا مردم وسایلشان را جمع کنند

I looked back and I realized I didn't know the woman but I recognized her.

به عقب نگاه کردم و فهمیدم که من آن زن را نمی‌شناسم اما برایم آشناست.

And so I blew her a kiss because it was Sybrina Fulton,

خوب بوسه‌ای برای او فرستادم زیرا او سیبرینا فولتون بود،

Trayvon Martin's mom,

مادرترایون مارتین،

and she whispered "thank you" back to me.

و او هم از من تشکر کرد.

And I can't help but wonder what would happen

و من فقط از خودم می‌پرسیدم چه اتفاقی می‌افتاد

if there were groups of women walking on Trayvon's block that day,

اگر آن روز گروهی از زنان در بلوک ترایوون پیاده‌روی می‌کردند،

or what would happen in the South Side of Chicago every day

و یا چه اتفاقی می‌افتاد اگر هر روز درجنوب شیکاگو

if there were groups of women and mothers and aunts and cousins

گروهی از زنان و مادران و خاله‌ها و خاله‌زاده‌ها و عموزاده‌ها

walking,

درامتداد رودخانه‌های

or along the polluted rivers of Flint, Michigan.

آلوده فلینت و میشیگان پیاده‌روی می‌کردند.

I believe that walking can transform our communities,

من معتقدم که پیاده‌روی می‌تواند جوامع ما را تغییر بدهد،

because it's already starting to.

چون همین الان هم این کار را می‌کند.

VG: We believe that the personal is political.

ما باور داریم که این امر شخصی، جنبه سیاسی هم دارد.

Our walking is for healing, for joy, for fresh air,

ما برای درمان، لذت بردن، هوای پاک،

quiet time, to connect and disconnect, to worship.

اوقاتی آرام، برای وصل شدن و جدا شدن برای عبادت کردن، پیاده‌روی می‌کنیم.

But it's also walking so we can be healthy enough

اما به خاطر همین پیاده‌روی است که سلامت ما حفظ می‌شود تا

to stand on the front lines for change in our communities,

در خط مقدم تغییردر جامعه‌مان بایستیم.

and it is our call to action to every Black woman listening,

این فراخوان ما به تمام زنان سیاه‌پوستی است که به صحبت‎‌های ما گوش می‌دهند،

every Black woman in earshot of our voice,

همه زنان سیاه‌پوستی که صدای ما را می‌شنوند،

every Black woman who you know.

همه زنان سیاه‌پوستی که می‌شناسید.

Think about it: the woman working front desk reception at your job,

دراین باره فکر کنید: به همه زنانی که پشت میز منشی کار می‌کنند

the woman who delivers your mail, your neighbor --

زنانی که نامه‌ها را تحویل می‌دهند-- همسایه‌تان--

our call to action to them, to join us on the front lines

فراخوان ما به آنها هم هست تا به ما در صفوف اول تغییر در جامعه

for change in your community.

بپیوندند.

TMD: And I'll bring us back to this moment

روزی می‌رسد که امروز را به‌ خاطر می‌آوریم

and why it's so important for my dear, dear friend Vanessa and I.

و به همین‌ خاطر است که برای من و دوست عزیزم ونسا اینقدر مهم است.

It's because it's not always easy for us,

چون این کار همیشه برای ما آسان نبوده،

and in fact, we have both seen really, really dark days,

درحقیقت ما روزهای خیلی تاریکی را پشت سرگذاشته‌ایم،

from the hate speech to the summer of police brutality and violence

از سخنان نفرتت‌انگیز تا تابستان خشنونت و سبعیت

that we saw last year,

که سال گذشته شاهد آن بودیم،

to even losing one of our walkers,

حتی یکی از کارکنان خود را از دست دادیم،

Sandy Bland, who died in police custody.

سندی بلند که در بازداشتگاه پلیس مرد.

But the most courageous thing we do every day is we practice faith

تهورآمیزترین کار هر روزمان این است که روی ایمان خود کار می‌کنیم

that goes beyond the facts,

که از حقیقت فراتر می‌رود،

and we put feet to our prayers every single day,

ما هر روز به بهترین نحو عبادت می‌کنیم

and when we get overwhelmed,

وقتی که گیج می‌شویم

we think of the words of people like Sonia Sanchez, a poet laureate,

به حرف‌های کسانی همچون سونیا سانچز، شاعر برجسته، فکر می‌کنیم،

who says, "Morgan, where is your fire?

که می‌گوید:«مورگان، آتشت کجاست؟»

Where is the fire that burned holes through slave ships

کجاست آن آتشی که کشتی بردگان را سوراخ می‌کرد

to make us breathe?

تا ما بتوانیم نفس بکشیم؟

Where is the fire that turned guts into chitlins,

آتشی که از امعأ و احشای ما خوراک درست می‌کرد،

that took rhythms and make jazz,

که ضرب می‌گرفت و ما را به وجد می‌آورد

that took sit-ins and marches and made us jump boundaries and barriers?

که تحصن و تظاهرات می‌کرد و ما را وا می‌داشت تا از موانع عبور کنیم؟

You've got to find it and pass it on."

تو باید آن را پیدا کنی و انتقال دهی.»

So this is us finding our fire and passing it on to you.

خوب این ما بودیم که آتش را پیدا کردیم و به شما می‌سپاریم.

So please, stand with us,

پس لطفا از ما حمایت کنید،

walk with us as we rally a million women

همراه ما پیاده‌روی کنید تا با گردهم آوردن یک میلیون زن

to reclaim the streets of the 50 highest need communities

۵۰ خیابانی که جوامع بیشترین نیاز را به آنها دارند

in this country.

را در این کشور اصلاح کنیم.

We thank you so much for this opportunity.

از اینکه این فرصت را به ما دادید سپاسگزاریم.

(Applause)

(تشویق حضار)