To challenge the status quo, find a "co-conspirator" | Ipsita Dasgupta

Translator: Joseph Geni Reviewer: Camille Martínez

Translator: Samin Majidi Reviewer: Leila Ataei

So I've been thinking about how to explain this concept to you,

داشتم فکر می‌کردم چطور این مفهوم را به شما توضیح دهم

and I've decided I'm just going to start with something we all understand.

و تصمیم گرفتم با چیزی شروع کنم که همه ما آن را درک می‌کنیم.

To achieve great heights or change the world,

برای رسیدن به مراتب عالی یا تغییر دنیا،

no matter how smart we are, we all need people.

مهم نیست که چقدر باهوش هستیم، همه ما به دیگران نیاز داریم.

And for conventional people,

برای افراد عادی،

the universe seems to conspire to make them successful.

به نظر می‌رسد که جهان هم پیمان شده تا آنها را موفق کند.

For the unconventional,

برای افراد غیر عادی،

I think we need something that I like to call "co-conspirators."

به نظرم به چیزی نیاز داریم که دوست دارم آن را «هم‌دستان» بنامم.

Co-conspirators are different not because they're different themselves,

هم‌دستان متفاوت هستند نه به این معنا که خودشان متفاوت هستند.

but because of the people who need them.

بلکه به خاطر افرادی که به آنها احتیاج دارند.

They tend to be people who are willing to bend the rules --

ترجیح می‌دهند از جمله کسانی باشند که قانون را دور می‌زنند--

actually even break them sometimes --

در واقع حتی گاهی آن را می‌شکنند--

and challenge the status quo

و وضع موجود را به چالش می‌کشند.

to stand beside someone who is going against societal norms.

برای این‌ که کنار کسی بایستند که مخالف هنجارهای اجتماعی است.

I'm actually going to describe an experience that I had

من قصد دارم تجربه‌ای را که داشتم تعریف کنم

that first crystallized the idea of co-conspirators in my mind.

اولین بار که ایده هم‌دستان در ذهن من جرقه زد.

In 2014,

در ۲۰۱۴،

I was a corporate executive with an American multinational in India,

مدیر اجرایی یک شرکت چند ملیتی آمریکایی در هندوستان بودم،

and we were actually faced with an interesting problem:

و ما با مشکل جالبی مواجه بودیم:

we didn't have enough women in the workforce.

نیروی کار زن کافی نداشتیم.

And just to give you some context,

و برای این که به شما یک پیش زمینه بدهم،

27 percent of women work in India.

۲۷ درصد از زنان در هندوستان شاغل هستند.

If you look at most of Asia,

اگر به بیشتر آسیا نگاه کنید،

that number is around 48 percent.

این عدد حدود ۴۸ درصد است.

So we knew the numbers were deplorable,

ما می‌دانستیم که این آمار تاسف بار است

and it was manifesting itself in our own organization.

و این مسئله خود را در سازمان ما آشکار می‌کرد.

So we decided -- actually, I'll just give you a quick example

پس تصمیم گرفتیم-- درواقع فقط یک مثال سریع را برای شما بیان می‌کنم

of a young engineer, a 25-year-old woman,

از یک مهندس جوا‌‌‌‌ن، زنی ۲۵ ساله،‌

who told us a great story about her daily life,

که داستانی عالی از زندگی روزمره خود تعریف کرد،

to just exemplify it for us.

تا فقط برای ما نمونه‌ای بیاورد.

She said, "As I walk out of the house in the morning,

او گفت:« هنگاهی که صبح از خانه خارج می‌شوم،

I am running around doing a bunch of chores,

در تلاش برای انجام یک سری از کارها هستم،

and my mother-in-law -- I live with my in-laws --

و مادرشوهرم-- من با خانواده همسرم زندگی می‌کنم--

is starting to get a little bit irritated,

کمی دلخور می‌شود،

because she's going to be left with all the housework to do.

زیرا او قرار است تمام کارهای خانه را انجام دهد.

And then, as I get back home in the evening,

و بعد وقتی عصر به خانه برمی‌گردم،

I've overshot the time I'm going to be home by an hour or two at least,

باید یک یا حداکثر دو ساعت بعد در خانه باشم،

and by then, two of my biggest champions,

و تا آن زمان دو تا از بزرگترین قهرمانانم،

my father-in-law and my husband,

پدرشوهرم و شوهرم،

are also starting to get a little bit irritated.

نیز کمی از من دلخور می‌شوند.

And my mother-in-law is furious, because she's taken care of everything

و مادرشوهرم بسیار عصبانی است، چون حواسش به هر چیزی که باید

that needs to be done.

انجام می‌شده، بوده است.

And through the middle of the day,

و به علاوه تا وسط روز،

I'm actually surrounded by men my age,

من با مردانی هم سن و سال خودم مواجه بودم

and there's only one expectation from them by society.

که از طرف جامعه از آنها تنها یک انتظار می‌رود.

It's to achieve in their careers

و آن رسیدگی به حرفه

and provide for their families financially.

و تامین خانواده‌شان از نظر مالی است.

How do you expect me to bring this same level of enthusiasm,

چطور از من انتظار می‌رود به همان اندازه شور،

excitement and passion to the workplace?"

هیجان و اشتیاق برای محل کارم داشته باشم؟»

And she was right.

و حق با او بود.

And I thought the women's network volunteers

من فکر می‌کنم داوطلبان شبکه زنان

came up with a great idea.

با یک ایده عالی روبرو شدند.

They instituted a "bring your mother-in-law to work" day.

روزی را تاسیس کردند با نام «مادرشوهرت را همراه خودت به محل کار بیاور».

So we heralded a group of mothers-in-law

ما گروهی از مادر شوهرها و تعدادی از مادران

and a few mothers into the office,

را به دفتر کارمان دعوت کردیم،

and we took them to our R and D labs.

و آنها را به آزمایشگاه‌‌های تحقیق و توسعه بردیم.

We took them to the medical equipment

آنها را به بخش تجهیزات پزشکی بریدم

that their daughters-in-law were creating and building.

جایی که عروس‌های‌شان در حال تولید و ساخت بودند.

And as we did, we described to them what their daughters-in-law actually did:

و در همان حال به آنها توضیح دادیم در حقیقت عروس‌های‌شان چه کاری می‌کنند:

they impacted maternal mortality rates and infant mortality rates.

آنها بر میزان مرگ و میر مادران و نوزادان تاثیر می‌گذاشتند.

They brought them down.

نرخ آن را پایین آوردند.

They identified complex diseases

آنها بیماری‌های پیچیده را به موقع

early enough to be able to prevent and cure them.

شناسایی می‌کردند تا قادر به جلوگیری و درمانش باشند.

And then we took them to lunch.

و بعد آنها را برای نهار بردیم.

We gave them a lavish lunch and thanked them for the role they played

نهار مفصلی به آنها دادیم و بابت نقشی که داشتند تشکر کردیم

for freeing up a young woman to work shoulder to shoulder with us

به خاطر آزادی زن جوانی که شانه به شانه ما کار کند

to literally change the world.

تا به معنای واقعی کلمه جهان را نجات دهد.

There wasn't a dry eye in the room.

حتی یک چشم خشک در اتاق نبود.

Every one of these women were grateful and proud.

تک تک این زنان سپاسگذار و سربلند بودند.

They were proud of who their daughters-in-law were,

آنها به آن کسی که عروسشان بود افتخار می‌کردند،

but they were grateful to be included as part of the conversation.

و سپاسگزار بودند برای اینکه بخشی از این گفتگو بودند.

And I wondered at the time

من در آن زمان تعجب کردم

whether what we'd done was just a great touchy-feely moment

با اینکه کاری که انجام داده بودیم تنها برای لحظه‌ای دلپذیر بود

and was cute

و البته بامزه

but really wasn't going to have long-term impact.

اما واقعا تاثیر طولانی مدت نمی‌داشت.

And a couple of days later, one of my mentees swung by my office,

چند روز بعد یکی از کارآموزانم وارد دفترم شد،

and she was super excited.

در حالی که بسیار هیجان‌زده بود.

She said, "I went home from work yesterday,

و گفت:« دیروز از محل کار به خانه برگشتم،

and I was bracing myself, because I was really late,

و من خودم را آماده می‌کردم چون بسیار دیر کرده بودم،

and I was bracing myself for a lecture,

و خود را برای یک سخنرانی آماده می‌کردم،

and my mother-in-law turned to my husband and said,

که مادرشوهرم رو به همسرم کرد و گفت،

'Can you please get up and make her a cup of tea?

«لطفا بلند شو و برای او یک فنجان چای درست کن.

She's exhausted.

خسته است.

She's saving lives. You work at a bank.'"

او جان آدمها را نجات می‌ده و تو در بانک کار‌ می‌کنی.»

(Laughter)

(خنده)

And there you had it.

و اینجاست که شما

You had the perfect co-conspirator,

یک هم‌دست فوق العاده دارید،

someone that we don't always recognize or value,

کسی که ما همیشه او را تشخیص نمی‌دهیم یا ارزشش را نمی‌دانیم،

but was changing the way somebody else could challenge the status quo,

اما در حال تغییر روشی بود تا شخصی دیگر بتواند وضع موجود را به چالش بکشد،

by standing beside her

با ایستادن در کنار او

and questioning the societal norms

و زیر سوال بردن هنجارهای اجتماعی

and making a difference.

و ایجاد تفاوت.

The next example I'm going to use will be closer to almost everyone in this room.

مثال بعدی من، بسیار نزدیک است به تقریباً هر کسی که در این اتاق نشسته،

When I graduated from business school and started working in a company,

وقتی از دانشکده تجارت فارغ التحصیل شدم و شروع به کار در شرکتی کردم،

a group of us, my peers and I, were asked to work on a strategy

از گروهی از ما، من و هم سالانم، خواسته شد تا روی راهبردی کار کنیم

for a business that hadn't been doing too well over the last decade

برای شغلی که طی یک دهه گذشته به خوبی عمل نکرده است

and was being neglected.

و از آن غفلت شده است.

We put our hearts and souls into it,

ما قلب و روح‌مان را صرف این کار کردیم،

and we did a lot of analysis on our nights and weekends

و شب‌ها و آخر هفته‌ها تحلیل‌های بسیاری انجام دادیم

and put together what we thought was a good strategy.

و آنچه فکر می‌کردیم راهبرد خوبی است کنار هم قرار دادیم.

And after presenting it to a number of people

بعد از ارائه آن به تعدادی از کسانی که

that we were getting buy-in with,

ممکن بود آن را از ما بخرند،

we were actually asked to present to the global CEO

از ما خواسته شد تا آن را به مدیر ارشد اجرایی ارائه دهیم،

at his annual strategy meet that happened over a week.

در جلسه سالانه ی راهبرد او، که در طول یک هفته اتفاق می‌افتاد.

And we were both excited and apprehensive as we flew into headquarters.

همان‌طور که به موعد مقرر نزدیک می‌شدیم، هم هیجان‌زده بودیم و هم مشتاق.

We were excited because this was an opportunity

هیجان‌زده بودیم زیرا فرصتی بود نشان دهیم

to show how much we had learned.

چقدر یاد گرفته‌ایم.

But we were also nervous because, though a brilliant, dynamic man,

اما نگران هم بودیم چون هرچند او مردی درخشان و پویا بود‌،

he had a fiery temper and wasn't really the easiest person to present to.

ولی خلق و خوی آتشین وی باعث می‌شد ارائه دادن به او کار ساده‌ای نباشد.

Five or six hours before our presentation, a senior colleague pulled us aside

۵ یا ۶ ساعت قبل از ارائه‌ی ما همکار ارشدی ما را به کناری کشید،

and sat down and gave us a front-seat view of what had happened all week.

نشستیم و یک دید درباره اینکه کل هفته چه اتفاقی افتاده است به ما داد.

We knew about people who had bombed their presentations.

درباره‌ی کسانی که ارائه خود را خراب کرده بودند می‌دانستیم.

We knew about people who had almost been instantaneously promoted in the room.

در مورد کسانی که تقریباً فوری در اتاق ارتقاء یافته بودند می‌دانستیم.

We knew what was keeping the CEO up at night

دلیل شب بیداری مدیرعامل را می دانستیم و

and what he thought were tailwinds to the business.

و از نظرش درباره ی آنچه برای تجارت مفید است مطلع بودیم.

And when we walked into that presentation later in the day,

و هنگاهی که کمی بعد در آن روز وارد آن کنفرانس شدیم،

we actually got buy-in with both the CEO

درواقع توانستیم آن را به مدیرعامل و

and his senior staff.

کارمندان ارشدش بفروشیم.

And it wasn't just because of our analysis or our strategy.

و این فقط به دلیل تحلیل‌ها یا راهبرد ما نبود

It was because we were prepped

بلکه به خاطر آمادگی ما بود

to be able to communicate in a way that the team could absorb.

تا توانایی برقراری ارتباط را به روشی داشته باشیم تا تیم را جذب کنیم.

Now, this senior colleague of ours didn't pull us aside,

این همکار ارشد، ما را به کناری نکشید

because he wanted to gossip.

تا غیبت کند.

He pulled us aside because he believed we were unconventional in the boardroom.

او ما را کنار کشید زیرا باور داشت ما در سالن اجتماعات غیرعادی بودیم.

That unconventionality was exactly why he wanted us to think about

آن غیرعادی بودن دقیقا چرایی این بود که او می‌خواست در مورد

this new, fresh perspective

این چشم انداز جدید و تازه فکر کنیم

and provide a view on where this business should go.

و یک دید از اینکه این تجارت به کجا می رود آماده کنیم.

But he also knew it was a distinct disadvantage for us,

البته این را هم می‌دانست که این نقطه ضعف ما است،

because we didn't know how to present in that room,

چون نمی‌دانستیم در آن اتاق چگونه باید ارائه دهیم،

and we hadn't done it before,

و قبلاً انجامش نداده بودیم،

and they weren't used to receiving us.

و آنها عادت به امثال ما نداشتند.

And that again is an example, in my mind,

و این باز هم مثالی در ذهن من است،

of somebody bending the rules.

از کسی که قانون را دور می‌زند.

Because he decided to co-conspire with us,

چون او تصمیم گرفت هم‌دست ما باشد،

he not only changed the career trajectories

او نه تنها مسیرهای شغلی شش نفر از اعضای جوان سازمان را

of six young people in the organization who suddenly got all this visibility,

که ناگهان این دیدگاه را فهمیدند تغییر داد،

but he actually changed the trajectory of a business

بلکه او درواقع مسیر تجارت را تغییر داد،

that people were neglecting and didn't have any fresh ideas for.

مسیری که افراد از آن غفلت می‌کردند و هیچ ایده تازه‌ای برای آن وجود نداشت.

The last example I want to share with you

آخرین مثالم برای شما،

is actually very far removed from the corporate world

در واقع بسیار دور از دنیای شرکتها است

and somewhat personal.

و تا حدودی شخصی است.

This is the story of my mother.

داستان مادرم است.

In her early 20s, she lost her father.

او در اوایل ۲۰ سالگی پدرش را از دست داد.

He had passed away in his late 40s,

پدرش در اواخر ۴۰ سالگی از دنیا رفت،

leaving behind six children,

شش بچه از او ماند،

four younger siblings and one older sibling than her,

چهار خواهر و برادر کوچکتر و یکی هم بزرگتر از مادرم،

and a widowed mother who had never worked.

و مادر بیوه‌اش که هرگز کار نکرده بود.

My mom and her older sister realized

مادر من و خواهر بزرگترش متوجه شدند

that they actually needed to start earning an income --

که آنها در واقع باید یک منبع درآمد داشته باشند--

they were both in grad school --

هر دو دانشجوی لیسانس بودند--

to ensure the rest of the siblings could get through their schooling

تا بقیه خواهرها و برادرها بتوانند مدرسه را تمام کنند و

and start to work.

شروع به کار کنند.

So she shifted her law school classes to evening classes,

به همین دلیل او کلاسهای حقوق خود را به عصر تغییر زمان داد،

and she started to work during the day as a schoolteacher

و در طول روز به عنوان معلم مدرسه شروع به کار کرد

to bring home an income.

تا برای خانه درآمدی بیاورد.

And every day, she would actually get off a bus

و هر روز پس از پایان کلاسهای شبانه حقوق،

at the end of her evening law school classes

در خیابان‌‌های کلکته از اتوبوس

on the streets of Calcutta.

پیاده می‌شد.

Now, mind you,

ناگفته نماند که

this is a woman who wasn't used to taking public transportation at all,

او زنی بود که هرگز از حمل و نقل عمومی استفاده نکرده بود،

let alone at night.

چه رسد در شب.

And as she would get off the bus,

و موقعی که از اتوبوس پیاده می‌شد،

she would take about a seven- to eight-minute walk to her home

حدود ۷ الی ۸ دقیقه پیاده روی از ایستگاه اتوبوس

from the bus stop

تا خانه داشت

on a street that was largely deserted,

در خیابانی که تا حد زیادی متروک بود،

because it was a residential street

زیرا یک خیابان مسکونی بود با تعدادی

with some shops that closed around 8pm or a little bit before that.

مغازه که حدود ساعت ۸ شب یا کمی قبل‌تر بسته بودند.

One day, a store owner was closing his store a little bit later than usual,

یک روز یکی از مغازه‌دارها مغازه‌اش را کمی دیرتر از معمول می‌بندد،

because there was a customer who had actually left a little bit later.

به خاطر مشتریی که کارش کمی بیشتر طول کشیده بود.

And he saw my mother get off the bus.

مادرم را می‌بیند که از اتوبوس پیاده می‌شود.

He waited for her.

و منتظرش می‌ماند.

He actually knew the family.

درواقع خانواده را می‌شناخت.

The store had been in the neighborhood for more than 20 years,

آن مغازه بیش از ۲۰ سال در آن محله قرار داشت،

so he knew her since she was a baby.

و او مادرم را از زمان نوزادی می‌شناخت.

He watched her walk to the street that her house was on,

رفتن مادرم به خیابانی که منزل‌شان آنجا بود تماشا می‌کند،

turned off the lights, shut the store and went home.

بعد چراغ‌ها را خاموش می‌کند، مغازه را می‌بندد و به خانه می‌رود.

From the next day, he found that he waited for her every single day

از روز بعد، تصمیم می‌گیرد هر روز برای مادرم منتظر بماند

until he she made her way to her own house.

تا وقتی که به خانه برسد.

Other store owners on that same street suddenly noticed this one store

سایر مغازه‌داران در آن خیابان ناگهان متوجه می‌شوند که این مغازه

that was open longer,

طولانی‌تر باز است،

and suddenly started to see a bunch of end-of-day customers walk in

و همچنین یکباره متوجه می‌شوند دسته‌ای از مشتریان آخر وقتی هستند

to buy odds and ends that,

بعد از یک روز طولانی کاری

from after their long day from work and their commute home,

فهمیده‌اند که برای صبح روز بعد خریدی نکرده‌اند،

realized they hadn't picked up for the next morning.

دیر وقت در راه برگشت به خانه برای خرید می‌آیند.

Some people who came in the mornings also started to come the night before.

بعضی هم که صبح‌ها می‌آمدند، شب قبلش دیگر خرید می‌کردند.

A few of the storekeepers decided that actually what was happening

تعدادی از مغازه‌داران فهمیدند که حقیقتاً چه اتفاقی داشت می‌افتاد.

was he was monopolizing a bunch of customers,

او گروهی از مشتریها را به انحصار گرفته بود.

and they started to keep their store lights on

پس شروع کردند به روشن گذاشتن چراغ‌های مغازه‌

and keep their shop open till 9 o'clock.

و مغازه‌هایشان را تا ساعت ۹ شب باز نگه داشتند.

From that time on, my mother had a lit street

از آن زمان به بعد، مادر من یک خیابان روشن داشت

with plenty of activity on the street.

به همراه فعالیت بسیار در خیابان.

I believe that that store owner was my mother's co-conspirator.

من باور دارم آن مغازه‌دار، همدست مادرم بود.

Because of him,

به خاطر او،

a small change to what was conventional on that street at the time

تغییری کوچک در چیزی که در آن خیابان، در آن زمان متعارف بود

allowed for her and her family

به او و خانواده‌اش اجازه داد

to do something that was completely unconventional.

تا کاری را انجام دهند که کاملاً نامتعارف بود.

A woman her age from an upper-middle-class family

زنی به سن و سال او از خانواده‌ای متوسط

actually got married at that age

در آن سن ازدواج می‌کرد

or studied in grad school with the protection of their family.

یا در مقطع تحصیلات تکمیلی و با حمایت خانواده درس می‌خواند.

Because of that store owner,

به خاطر آن مغازه‌دار

all of my mother's siblings went on to become engineers,

تمام خواهرها و برادرهای مادرم، مهندس،

lawyers, accountants and teachers,

وکیل، حسابدار و معلم شدند،

and my mother went on to become a lawyer.

و مادر من وکیل شد.

The world needs co-conspirators.

جهان به هم‌دستان نیاز دارد.

As we get into a complex environment where more and more complex problems exist

وقتی وارد محیطی پیچیده می‌شویم که مشکلات پیچیده بیشتر و بیشتری دارد

and we need to find more solutions,

و نیاز به یافتن راه‌حلهای بسیار داریم،

we need unconventional people in our boardrooms and at the table.

نیازمند افراد غیرعادی در اتاق‌های هیات مدیره و سر میز هستیم.

For that to happen,

برای وقوع این اتفاق،

we need co-conspirators.

به هم‌دستان نیاز داریم.

In my own life,

در زندگی خود من،

whether it's because of my gender,

خواه به خاطر جنسیتم،

my ethnicity or sometimes,

قومیتم یا گاهی اوقات،

as I've been living in this part of the world for over a decade, my accent,

با وجودی که در این بخش از جهان برای بیش از یک دهه زندگی کرده ام، لهجه‌ام

I'm often perceived to be unconventional.

اغلب غیرعادی تصور شده‌ام.

It's my co-conspirators that have shown me the path forward,

این هم‌دستانم هستند که مسیر رو به جلو را به من نشان داده‌اند،

and actually, it's my co-conspirators that keep me seeking out

و در واقع این هم‌دستان من هستند که مرا در حال جستجو کردن

the unconventional paths to go down.

و رفت از مسیرهایی غیرعادی نگه میدارند.

So what I'd like to ask of all of you today

و چیزی که امروز از تمام شما می‌خواهم

is that you look around and find the people

این است که در اطراف‌تان کسانی را بیابید

that inspire you to co-conspire.

که الهام بخش شما برای همدستی هستند.

I promise you that your empathy

من به شما قول می‌دهم که همدلی شما

and your courage

و تشویق شما

will change someone's life

زندگی فردی را تغییر خواهد داد

and may even change the world.

و حتی شاید دنیا را تغییر دهد.

Thank you.

ممنونم

(Applause)

(تشویق)