The tragedy of the one guy who was right about the Trojan Horse - Noah Charney

Çeviri: Elif Usta Gözden geçirme: Eren Gokce

For ten grueling years, the Greeks laid siege to Troy,

Yunanlılar, şehrin kıyılarına gemileri ve kampları dağıtarak

scattering ships and encampments across the city's shores.

on yorucu yıl boyunca Truva’yı kuşattılar.

But as the Trojans awoke for another day of battle,

Ancak Truvalılar başka bir savaş günü için uyandıklarında,

they found their enemies had vanished overnight—

düşmanlarının bir gecede ortadan kaybolduğunu

leaving behind only an enormous wooden horse.

ve geride sadece devasa bir tahta at bıraktığını gördüler.

Seeing this as a symbol of the Greek’s surrender,

Bunu Yunanlıların teslim olmasının bir sembolü olarak gören askerler

the soldiers dragged their prize into the city and began to celebrate.

ödüllerini şehre sürüklediler ve kutlamaya başladılar.

But one Trojan wasn't happy.

Ama bir Truvalı mutlu değildi.

Laocoön, a seer and priest, was deeply suspicious of the Greek gift.

Bir kâhin ve rahip olan Laocoön,

Yunan armağanına karşı derin bir şüphe duyuyordu.

He reminded his fellow Trojans of their enemy’s reputation for trickery,

Truvalı dostlarına düşmanlarının hile konusundaki ününü hatırlattı

and cautioned them not to accept this strange offering.

ve onları bu garip teklifi kabul etmemeleri konusunda uyardı.

The crowd jeered at his warning, but Laocoön was undeterred.

Kalabalık onun uyarısıyla alay etti, ama Laocoön yılmadı.

He forced his way to the wooden beast and thrust his sword into its belly.

Tahta canavara doğru ilerledi ve kılıcını karnına sapladı.

Yet his blade drew no blood.

Ama kılıcı hiç kan akıtmadı.

And if there were men shifting inside,

Ve eğer içeride yer değiştiren adamlar varsa,

Laocoön couldn't hear them over the crowd.

Laocoön onları kalabalıktan duyamazdı.

Still grim with foreboding, Laocoön retreated home

Önsezileri yüzünden hâlâ canı sıkılan Laocoön evine çekildi

and enlisted his sons in preparing a sacrifice to the gods.

ve oğullarını tanrılara bir kurban hazırlamak için görevlendirdi.

But his fate— and that of his fellow Trojans— was already sealed.

Ama onun ve Truvalı dostlarının kaderi çoktan mühürlenmişti.

The gods had decided to grant the Greeks victory

Tanrılar, Truva’ya sızma planlarının başarıya ulaşmasını sağlayarak

by ensuring the success of their scheme to infiltrate Troy.

Yunanlılara zafer bahşetmeye karar vermişlerdi.

And Poseidon sought to punish the priest for threatening that plan.

Ve Poseidon, bu planı tehdit ettiği için rahibi cezalandırmak istedi.

Two great serpents emerged from the sea’s rolling waves

Denizin dalgalarının arasından iki büyük yılan çıktı

and descended on Laocoön and his sons.

ve Laocoön ve oğullarının üzerine hücum etti.

The seer’s violent death went unnoticed amidst the celebrations.

Kâhinin feci ölümü kutlamaların ortasında fark edilmedi.

But, that night, when tragedy struck,

Ama o gece, trajedi meydana geldiğinde,

the Trojans finally remembered the old priest’s warning.

Truvalılar nihayet yaşlı rahibin uyarısını hatırladılar.

Laocoön's tragic tale inspired countless retellings across the ancient world.

Laocoön’un trajik hikâyesi, antik dünyada sayısız yeniden anlatıma ilham verdi.

Virgil describes the seer’s demise in his epic poem “The Aeneid,”

Virgil, destansı şiiri “The Aeneid”da kâhinin ölümünü anlatır

and Sophocles composed an entire play about the ill-fated priest.

ve Sofokles bu talihsiz rahip hakkında bir oyun yazmıştır.

However, his most famous and influential depiction

Bununla birlikte, onun en ünlü ve etkili tasviri

is a marble statue called “Laocoön and His Sons.”

“Laocoön ve Oğulları” adlı mermer bir heykeldir.

Likely carved by a trio of artists from Rhodes,

Muhtemelen Rodos’tan üçlü bir sanatçı grubu tarafından

the exact origins of this piece remain mysterious,

oyulmuş olan bu eserin kesin kökenleri gizemini koruyor

with current theories dating its creation anywhere from 200 BCE to 68 CE.

ve mevcut teoriler, heykelin yapılışını MÖ 200′den MS 68′e kadar tarihlendiriyor.

Whenever it was made,

Ne zaman yapılmış olursa olsun,

this sculpture remains the epitome of the Hellenistic Baroque style.

bu heykel Helenistik Barok tarzının özü olmaya devam ediyor.

But even within a tradition known for its dramatic facial expressions

Ancak dramatik yüz ifadeleri ve kıvrımlı figürleriyle bilinen

and contorted figures,

bir gelenek içinde bile,

no other piece in this style comes close to the intensity

bu tarzdaki başka hiçbir parça

“Laocoön ve Oğulları” nın yoğunluğuna yaklaşamaz.

of “Laocoön and His Sons.”

The nearly life-sized figures are writhing in agony,

Neredeyse gerçek boyutlardaki figürler acı içinde kıvranıyor

straining to untangle massive snakes from their limbs.

ve devasa yılanları uzuvlarından çözmeye çalışıyorlar.

Their faces are packed with desperation and hopelessness,

Yüzleri çaresizlik ve umutsuzlukla doludur,

yet Laocoön’s expression is fiercely determined to resist.

ancak Laocoön’un ifadesi direnmeye şiddetle kararlıdır.

The scene is also uniquely brutal—

Sahne aynı zamanda benzersiz bir şekilde acımasızdır -

paused precisely as the serpent’s venomous jaws are about to bite down.

tam da yılanın zehirli çeneleri ısırmak üzereyken duraklatılmıştır.

Displayed as the centerpiece of Emperor Nero’s Domus Aurea palace complex,

İmparator Nero’nun Domus Aurea saray kompleksinin

en önemli parçası olarak sergilenen bu ürkütücü heykel,

this gruesome sculpture was one of the most talked about artworks of its time.

zamanının en çok konuşulan sanat eserlerinden biriydi.

Renowned Roman writer Pliny the Elder even went so far as to call it

Ünlü Romalı yazar Yaşlı Pliny,

“resim veya heykel sanatının diğer tüm üretimlerine tercih edilir”

“preferable to any other production of the art of painting or of statuary.”

diyecek kadar ileri gitti.

Unfortunately, the statue was lost

Ne yazık ki, MS 109′da Domus Aurea yangınla kül olduğunda

when Domus Aurea was consumed by fire in 109 CE.

heykel kayboldu.

But Laocoön's tale was far from finished.

Ama Laocoön’un hikâyesi henüz bitmemişti.

In 1506, Michelangelo Buonarotti— then the most famous sculptor in Rome—

1506′da, o zamanlar Roma’nın en ünlü heykeltıraşı olan Michelangelo Buonarotti,

received a message that Pope Julius II had unearthed something marvelous.

Papa II. Julius’un muhteşem bir şey bulduğuna dair bir mesaj aldı.

Even caked with dirt, “Laocoön and His Sons” astonished Michelangelo.

“Laocoön ve Oğulları” kirle kaplanmış olsa bile Michelangelo’yu hayrete düşürmüştür.

The dramatic musculature was over-the-top,

Dramatik kas yapısı abartılıydı,

but all the more powerful for being so extreme.

ama bu kadar aşırı olduğu için daha da güçlüydü.

And the curving shapes of its serpent and human figures

Ve yılanının ve insan figürlerinin kıvrımlı şekilleri

drew his eyes in constant motion.

gözlerini sürekli hareket hâlinde tutuyordu.

Pope Julius prominently displayed the piece at the Vatican,

Papa Julius, eseri Vatikan’da dikkat çeken bir biçimde sergiledi,

but its influence on Michelangelo is what made the statue truly famous.

ancak Michelangelo üzerindeki etkisi heykeli gerçekten ünlü yapan şeydi.

The sculpture's emotive, exaggerated elements transformed his approach

Heykelin duygusal, abartılı unsurları,

insan vücudunu temsil etme yaklaşımını değiştirdi.

to representing the human body.

His paintings and sculptures began to feature contorted poses,

Resim ve heykellerinde

“figura serpentinata” yani yılan benzeri şekiller olarak adlandırılan

referred to as “figura serpentinata,” meaning snake-like shapes.

kıvrımlı pozlar öne çıkmaya başladı.

And his celebrated work in the Sistine Chapel

Ve Sistine Şapeli’ndeki ünlü çalışması

centered on muscular, hyperextended figures.

kaslı, aşırı uzanmış figürlere odaklanıyordu.

Soon, Michelangelo’s new style sparked an entire artistic movement

Kısa süre sonra Michelangelo’nun yeni tarzı,

1500′lerde sanatçıları dramatik etki yaratmak için

called Mannerism—

influencing artists throughout the 1500s to exaggerate and twist human bodies

insan bedenlerini abartmaya ve bükmeye sevk eden

Mannerizm adı verilen bütün bir sanatsal hareketi ateşledi.

for dramatic effect.

Since artists of the Renaissance revered ancient Greco-Roman art above all else,

Rönesans sanatçıları her şeyden önce antik Greko-Romen sanatına saygı duyduklarından,

perhaps it’s not surprising that “Laocoön and His Sons” made such a large impact.

“Laocoön ve Oğullarının” bu kadar büyük bir etki yaratması şaşırtıcı olmayabilir.

But not even the real Laocoön could have predicted that his likeness

Ancak gerçek Laocoön bile kendi benzerinin

would become one of the most influential sculptures ever made.

gelmiş geçmiş en etkili heykellerden biri olacağını tahmin edemezdi.