Let’s Read and Understand a Poem: “In An Artist’s Studio” by Christina Rossetti

Hello. I'm Gill at engVid, and today we're going to look at a poem. I've had a lot of

سلام. من گیل در engVid هستم، و امروز قرار است به یک شعر نگاه کنیم. من درخواست های زیادی

requests for more poems, so here we are. And this one is called "In an Artist's Studio",

برای شعرهای بیشتر داشته ام، بنابراین ما اینجا هستیم. و این یکی "در استودیوی هنرمند" نام دارد،

and it's by a woman poet called Christina Rossetti, and these are her dates, 1830 to

و توسط یک شاعر زن به نام کریستینا روستی، و اینها تاریخ های او، 1830 تا

1894. And she was based in London, she lived in London, and so you would call her a Victorian

1894 است. یک

poet because she lived in the reign of Queen Victoria in this country, so that's Victorian.

شاعر ویکتوریایی است زیرا او در زمان سلطنت ملکه ویکتوریا در این کشور زندگی می کرد، پس این ویکتوریایی است.

And she also was part of a group of people - well, not her specifically, but her two

و او همچنین بخشی از گروهی از مردم بود - خوب، به طور خاص او نیست، اما دو

brothers were part of a group of artists called the Pre-Raphaelites, the Pre-Raphaelite Brotherhood,

برادرش بخشی از گروهی از هنرمندان به نام پیش رافائل، اخوان پیش رافائلی بودند،

so brotherhood tells you they were all men. But she was connected through her family,

بنابراین برادری به شما می گوید که همه آنها مرد بودند. اما او از طریق خانواده اش به هم مرتبط بود،

so she is sort of thought of as part of the Pre-Raphaelite movement in a sense. So they

بنابراین به نوعی او را بخشی از جنبش پیش از رافائلی می دانند. بنابراین

were painters mainly, but some of them were also poets. And her brother Dante Gabriele

عمدتاً نقاش بودند، اما برخی از آنها شاعر نیز بودند. و برادرش دانته گابریل

Rossetti was a poet and a painter. So it's interesting that here she's writing about

روستی شاعر و نقاش بود. بنابراین جالب است که او در اینجا درباره

an artist, and you might wonder is she referring to her own brother? We don't really know for

یک هنرمند می نویسد، و ممکن است تعجب کنید که آیا او به برادر خودش اشاره می کند؟ ما واقعاً نمی

sure, but it's an interesting thought. So, well, let's have a look at it as a poem and

دانیم، اما این یک فکر جالب است. خب، بیایید به عنوان یک شعر به آن نگاهی بیندازیم و

just to see what it's all about. Also, to look at some of the poetic features, like

فقط ببینیم در مورد چیست. همچنین برای نگاه کردن به برخی از ویژگی های شعری،

the rhyming, okay, and the choice of words, things like that.

مانند قافیه، خوب، و انتخاب کلمات، مواردی از این قبیل.

So, I've just written up the first four lines. It's 14 lines in total, which means that it's

بنابراین، من فقط چهار خط اول را نوشتم. در کل 14 سطر است،

a sonnet. You've probably seen me mention this word before. If you've seen some of my

یعنی غزل است. احتمالاً قبلاً دیده اید که من به این کلمه اشاره کنم. اگر برخی از

other poetry videos, I've looked at some sonnets before. So, a sonnet is usually 14 lines long.

دیگر ویدئوهای شعر من را دیده اید، من قبلاً به غزلیات نگاه کرده ام. بنابراین، یک غزل معمولا 14 سطر است.

Okay. Right, so let's have a look. So, "One face looks out from all his canvases. One self

باشه. درست است، پس بیایید نگاهی بیندازیم. بنابراین، "یک چهره از تمام بوم‌هایش به بیرون نگاه می‌کند.

same figure sits or walks or leans. We found her hidden just behind those screens. That

همان چهره‌ای می‌نشیند یا راه می‌رود یا تکیه می‌دهد. ما او را درست پشت آن پرده‌ها پنهان کردیم. آن

mirror gave back all her loveliness." Okay. So, this is the first four lines, and sonnets

آینه تمام زیبایی او را به او بازگرداند." باشه. بنابراین، این چهار سطر اول است، و غزل

often do get divided up into sections like this, so it's quite usual for the first four

اغلب به بخش هایی مانند این تقسیم می شود ، بنابراین کاملاً معمول است که چهار

lines to be one section that belongs together, and you can see it's all one long sentence

سطر اول یک بخش باشد که به هم تعلق دارد، و می توانید ببینید که همه آن یک جمله طولانی

from the punctuation. There's a full stop here. There's a comma and another comma and

از نقطه گذاری است. . اینجا یک نقطه است یک کاما و یک کاما و

a colon there, so this is all one sentence. And also, we can look at the rhyme scheme

یک دونقطه وجود دارد، بنابراین این همه یک جمله است. و همچنین،

while we're here. So, we've got "canvases", "leans", "screens", "loveliness". So, "canvases",

زمانی که اینجا هستیم، می‌توانیم به طرح قافیه نگاه کنیم. بنابراین، ما "بوم"، "تکیه"، "صفحه نمایش"، "عشق" داریم. بنابراین، «بوم‌ها»،

"loveliness" are just about a rhyme, so "a" and "a", and then "leans" and "screens" are

«عشق» فقط در مورد یک قافیه هستند، بنابراین «الف» و «الف»، و سپس «تکیه» و «صفحه‌ها»

a different rhyme, so we have "b" and "b" there, so you would say it's "abba" is the

قافیه متفاوتی هستند، بنابراین ما در آنجا «ب» و «ب » داریم. بنابراین شما می‌گویید «آبا»

first group of rhymes, and that rhyming helps to hold those four lines together. Okay. So,

اولین گروه قافیه‌ها است و این قافیه به نگه داشتن این چهار سطر در کنار هم کمک می‌کند. باشه. بنابراین،

but let's have a look at what she's actually saying. So, there's a face in all of the artist's

اما بیایید نگاهی به آنچه او در واقع می گوید بیندازیم. بنابراین، در تمام بوم‌های هنرمند یک چهره وجود دارد

canvases, so the canvas is the surface that the artist paints on, usually with oil paints

، بنابراین بوم سطحی است که هنرمند روی آن نقاشی می‌کند، معمولاً اگر بوم باشد، با رنگ‌های روغنی

if it's a canvas. Okay. So, one face, you see the same face, one self-same figure, a

نقاشی می‌کند. باشه. بنابراین، یک صورت، شما همان صورت را می بینید، یک چهره خود را، یک

face and a figure, the full body sometimes, sits or walks or leans, sort of leaning like

صورت و یک شکل، بدن کامل گاهی می نشیند یا راه می رود یا تکیه می دهد، یک جورهایی به این شکل تکیه می

this. And it's... She's female. We found her hidden just behind those screens. So, in the

دهد. و این... او زن است. ما او را درست پشت آن پرده‌ها پنهان کردیم. بنابراین،

artist's studio, there are probably some screens, and behind the screens, we, whoever we are,

احتمالاً در استودیوی هنرمند، چند صفحه نمایش وجود دارد و پشت پرده ها، ما، هر که هستیم،

we found these paintings hidden behind the screens, and this figure, the same model,

این نقاشی ها را پشت پرده ها پنهان کرده ایم ، و این چهره، همان مدل،

this is a model that the artist has been painting over and over again, we found her hidden.

این مدلی است که هنرمند بوده است. بارها و بارها نقاشی می‌کردیم، او را پنهان یافتیم.

And that mirror gave back. She was reflected in a mirror. It's either a mirror inside the

و آن آینه پس داد. او در آینه منعکس شد. این یا آینه ای در داخل

painting itself, or there could have been a mirror in the studio, and they saw one of

خود نقاشی است، یا ممکن است آینه ای در استودیو وجود داشته باشد و یکی

the paintings reflected in the mirror. It's difficult to know where the mirror is. Is

از نقاشی ها را در آینه منعکس شده ببینند. دشوار است بدانیم آینه کجاست.

it painted in a picture, or was it an actual mirror physically in the studio? That mirror

آیا در یک تصویر نقاشی شده است یا از نظر فیزیکی آینه ای واقعی در استودیو بوده است؟ آن آینه

gave back, reflected all her loveliness. So, there's this lovely female model who is appearing

پس داد، تمام زیبایی او را منعکس کرد. بنابراین ، این مدل زن دوست داشتنی وجود دارد که

in so many of this artist's paintings on his canvases. Okay. So, it's rather intriguing.

در بسیاری از نقاشی های این هنرمند روی بوم هایش حضور دارد . باشه. بنابراین، نسبتاً جذاب است.

So, we'll now move on to the next four lines.

بنابراین ، اکنون به چهار خط بعدی می رویم.

Okay, so now we have the next few lines, and also just to mention that when you have a

خوب، پس اکنون چند خط بعدی را داریم، و همچنین فقط به ذکر است که وقتی یک

section of four lines like this, it's called a quatrain. Okay. A quatrain, which just means

بخش از چهار خط مانند این دارید، به آن رباعی می گویند. باشه. یک رباعی، که فقط به معنای

four lines, really. "Quatre" in French means four, so that's what it is. Quatrain. So,

چهار خط است، واقعا. "Quatre" در فرانسوی به معنای چهار است، پس همین است. رباعی. بنابراین،

here's the second quatrain. Okay? So, I'll just read it. So, continuing on about the

در اینجا رباعی دوم است. باشه؟ بنابراین، من فقط آن را می خوانم. بنابراین، در ادامه در مورد

model who appears in the paintings, this is how she appears. "A queen in opal or in ruby

مدلی که در نقاشی ها ظاهر می شود، او اینگونه ظاهر می شود. "ملکه ای با لباس عقیق یا یاقوتی

dress. A nameless girl in freshest summer greens. A saint, an angel. Every canvas means

. دختری بی نام با تازه ترین سبزی های تابستانی. یک قدیس، یک فرشته. هر بوم به

the same one meaning, neither more or less." So, this female figure appears, same face

معنای یکسان است، نه بیشتر و نه کمتر." بنابراین، این چهره زن هر بار ظاهر می شود، همان چهره

every time. Sometimes she's dressed like a queen in different coloured dresses. Sometimes

. گاهی اوقات او مانند یک ملکه در لباس های رنگی مختلف لباس می پوشد. گاهی اوقات

just as a girl in a green dress in the summer, or she could be a saint or an angel, but it's

درست مثل یک دختر با لباس سبز در تابستان، یا می تواند یک قدیس یا یک فرشته باشد، اما

her every time, same person every time. "Every canvas means the same one meaning, neither

هر بار اوست، هر بار همان فرد. "هر بوم به معنای یک معنی است، نه

more or less. It's her each time." Okay. So, it feels sort of mysterious that these people,

بیشتر و نه کمتر. هر بار او است." باشه. بنابراین، به نظر مرموز است که این افراد،

we found her hidden. It seems a bit of a mystery. Who is this girl?

او را مخفی یافتیم. کمی رمز و راز به نظر می رسد . این دختر کیه؟

So, and let's have a look at the rhyme scheme again. So, dress greens means less. So, canvases,

بنابراین، و اجازه دهید دوباره به طرح قافیه نگاهی بیندازیم . بنابراین، لباس سبز به معنای کمتر است. بنابراین، بوم،

loveliness, dress. So, that's really the A rhyme again. Dress and less. Okay. And then

زیبایی، لباس. بنابراین، این واقعاً دوباره قافیه A است. لباس و کمتر. باشه. و سپس

we have greens and means, leans and screens. So, that's the B rhyme again. Okay? So, as

ما سبزها و وسایل، تکیه ها و پرده ها را داریم. بنابراین، این دوباره قافیه B است. باشه؟ بنابراین، همانطور

I said, these... This rhyme scheme holds those sections together like that. And then, so

که گفتم، اینها... این طرح قافیه آن بخش ها را همینطور کنار هم نگه می دارد. و سپس، بنابراین،

you've got two quatrains, and then that adds up to eight, of course, and that's called

شما دو رباعی دارید، و سپس مجموع آن به هشت می رسد، البته، و به

an octave. So, octave. So, that's eight. That's... In a... In a sonnet, you get really often

آن اکتاو می گویند. بنابراین، اکتاو. بنابراین، این هشت است. یعنی ... در یک غزل، اغلب اوقات

eight plus six, so there are six more lines to come. This is a Petrarchan sonnet when

هشت بعلاوه شش می گیرید، بنابراین شش سطر دیگر در راه است. این یک غزل پترارکانی است

it's eight and six, because the poet Petrarch, Italian poet, wrote sonnets with this kind

که هشت و شش است، زیرا پترارک شاعر، شاعر ایتالیایی، غزل هایی با این

of structure. Shakespeare, when he wrote sonnets, he used a slightly different structure, so

نوع ساختار سروده است. شکسپیر، زمانی که غزل می‌نوشت، از ساختار کمی متفاوت استفاده می‌کرد، بنابراین به

they're called Shakespearean sonnets, but this is the Petrarchan structure here.

آنها غزل شکسپیر می‌گویند، اما این ساختار پترارکانی است.

Okay, so we have this mysterious model appearing in lots of different paintings, in different

خوب، پس ما این مدل اسرارآمیز را داریم که در بسیاری از نقاشی های مختلف،

costumes each time, in different colours. A queen, a girl, a saint, an angel, so mysterious.

هر بار با لباس های مختلف، در رنگ های مختلف ظاهر می شود. یک ملکه، یک دختر، یک قدیس، یک فرشته، بسیار مرموز.

Who is she? So, let's see if the next part of the poem answers that question.

اون کیه؟ بنابراین، بیایید ببینیم که آیا قسمت بعدی شعر به این سؤال پاسخ می دهد یا خیر.

Okay, so here we have the final six lines, and this is called the sestet. Okay? Sestet.

بسیار خوب، بنابراین در اینجا ما شش خط پایانی را داریم، و به آن sestet می گویند. باشه؟ Sestet.

So, we have quatrain, quatrain, and sestet, also octave. So, eight plus six gives the

بنابراین، ما رباعی، رباعی، و سست، همچنین اکتاو داریم. بنابراین، هشت بعلاوه شش،

full 14 lines of the sonnet. Okay. So, let's have a look and see what happens in this final

14 سطر کامل غزل را می دهد. باشه. بنابراین، بیایید نگاهی بیندازیم و ببینیم در این بخش پایانی شعر چه اتفاقی می‌افتد

section of the poem.

.

So, he, meaning the artist, he feeds upon her face by day and night. So, that sounds

پس او، یعنی هنرمند، شبانه روز از چهره او تغذیه می کند. بنابراین،

a little bit... A bit strange. He feeds upon her face. It sounds a bit unnatural, a bit

کمی به نظر می رسد... کمی عجیب. او از صورت او تغذیه می کند. کمی غیرطبیعی به نظر می رسد،

obsessive perhaps, if he... If he, the artist, is sort of gazing at her face, looking day

شاید کمی وسواسی، اگر او... اگر او، هنرمند، به نوعی به صورت او خیره شده است،

and night, obsessed with how she looks, perhaps. And she, with true, kind eyes, looks back

شبانه روز نگاه می کند، شاید وسواس به ظاهر او دارد. و او با چشمانی واقعی و مهربان

on him. So, that sounds a bit more natural. "True, kind eyes", that looks as if she, as

به او نگاه می کند. بنابراین، این کمی طبیعی تر به نظر می رسد. "چشمان واقعی، مهربان"، که به نظر می رسد که او به

the model, looks back at him as she's modelling for him. "True, kind eyes", she sounds quite

عنوان مدل، در حالی که برای او مدلینگ می کند، به او نگاه می کند. به نظر می رسد "چشمان واقعی، مهربان"، او

a straightforward person, but whereas he sounds a bit obsessive perhaps. So, she looks back

فردی کاملاً ساده به نظر می رسد، اما در حالی که شاید کمی وسواس به نظر می رسد. بنابراین، او به او نگاه می

at him, back on him. "Fair as the moon and joyful as the light". So, she's fair, meaning

کند، به او. "منصفانه مانند ماه و شادی بخش مانند نور". بنابراین، او منصف است، به معنای

beautiful as the moon. Well, the moon is often associated with women. The moon is regarded

زیبا مانند ماه. خوب، ماه اغلب با زنان مرتبط است. ماه در بسیاری از شعرها

as female, and the sun is regarded as male in a lot of poetry. So, it's appropriate for

زن و خورشید به عنوان مذکر در نظر گرفته شده است . بنابراین، مناسب است

her to be compared to the moon because the moon is often thought of as female and related

که او را با ماه مقایسه کنند، زیرا ماه اغلب به عنوان زن و مربوط

to women. Okay. So, she's fair as the moon and joyful as the light. So, she looks happy

به زنان در نظر گرفته می شود. باشه. بنابراین، او مانند ماه منصف است و مانند نور شاد. بنابراین، او در تصاویر خوشحال به نظر می رسد

in the pictures. "Not wan with waiting, not with sorrow dim." So, she's... The poet is

. "نه با انتظار، نه با اندوه تاریک." پس او... شاعر دارد می

saying what she doesn't look like, which is a bit strange. Why would she mention this

گوید چه قیافه ای ندارد که کمی عجیب است. اصلاً چرا باید به این موضوع اشاره

at all? To be... "wan" meaning "pale". So, again, you'd think the moon is pale compared

کند؟ بودن... «وان» به معنای «رنگ پریده». بنابراین، دوباره، شما فکر می کنید ماه در مقایسه با خورشید رنگ پریده است

to the sun. The moon is a lesser light compared to the brightness of the sun. But we've got

. ماه در مقایسه با روشنایی خورشید نور کمتری دارد. اما

the moon and the light, but now "wan" meaning "pale with waiting". So, what would she be

ما ماه و نور را داریم، اما اکنون "وان" به معنای "پریده از انتظار" است. بنابراین، او منتظر چه چیزی خواهد بود

waiting for? "Not with sorrow dim". Again, dim meaning not a lot of light. So, why would

؟ «نه با غم کم نور». باز هم کم به معنای نور زیاد نیست. پس

the poet mention this if the model doesn't look like that? It makes you wonder. Did she...

چرا شاعر به این موضوع اشاره می کند اگر مدل اینطور به نظر نمی رسد؟ باعث تعجب شما می شود. آیا او ...

Does the poet know the real woman who did the modelling? Does she know more than, you

آیا شاعر زن واقعی را که مدلینگ انجام داده می شناسد ؟ آیا او بیشتر از چیزی می

know, more than we can see in the paintings? Does she know the reality of that model and

داند که ما در نقاشی ها می بینیم؟ آیا او از واقعیت آن مدل و

her life? Has she been pale and one with waiting? And has she been dim with sorrow? Has she

زندگی او خبر دارد؟ آیا او رنگ پریده و منتظر مانده است؟ و آیا او از اندوه کم نور شده است؟ آیا او

been unhappy? This is part of the mystery still. And who... Would it be the artist that

ناراضی بوده است؟ این هنوز بخشی از رمز و راز است. و چه کسی... آیا این هنرمندی است که

she's waiting for? What was the relationship between the model and the artist? Interesting.

او منتظرش است؟ رابطه مدل و هنرمند چگونه بود؟ جالب هست.

Was she unhappy about something? Okay. "Not as she is, but was when hope shone bright."

آیا او از چیزی ناراضی بود؟ باشه. "نه آنطور که هست، بلکه زمانی بود که امید درخشان بود."

So it's almost as if the poet knows this woman as she is now, and she may be pale with waiting

پس انگار شاعر این زن را آن‌طور که هست می‌شناسد و ممکن است حالا از انتظار رنگ پریده

and dim with sorrow now, but at this time, maybe years ago in the paintings, she looks

و از غم کم رنگ شده باشد، اما در این زمان، شاید سال‌ها پیش در نقاشی‌ها،

much happier. So, what's happened? Something's happened to that woman, that mysterious woman.

بسیار شادتر به نظر می‌رسد. خب، چه اتفاقی افتاده؟ اتفاقی برای آن زن، آن زن مرموز افتاده است.

Because as she is now, she may be pale and sorrowful. "Not as she is now, but was as

چون همینطور که الان هست، ممکن است رنگ پریده و غمگین باشد. نه آنطور که اکنون است، بلکه مانند

she was when hope shone bright." So in the paintings, maybe a few years back, that's

زمانی بود که امید درخشید.» بنابراین در نقاشی‌ها، شاید چند سال پیش، آن

when hope shone bright, when she was happy and hopeful and had a good feeling about the

زمان بود که امید درخشان بود، زمانی که او خوشحال و امیدوار بود و احساس خوبی نسبت به

future. "Not as she is", that's repeated again. "Not as she is now, but as she fills his dream."

آینده داشت. "نه آنطور که هست" که دوباره تکرار می شود. نه آنطور که الان است، بلکه همانطور که رویای او را پر می کند.

Ooh. So, this is the final line of the poem. So, his dream, that's the artist again. He

اوه پس این سطر پایانی شعر است. بنابراین، رویای او، دوباره هنرمند است. او

dreams about her, but is that sort of some imaginative... Imagina... Imaginary? Is that

در مورد او خواب می بیند، اما آیا این یک نوع تخیل است... تخیل... خیالی است؟ آیا

some imaginary woman and she's not really like that? Is he imagining her in a way that

آن زن خیالی است و واقعاً اینطور نیست؟ آیا او او را به گونه ای تصور می کند که

it's not really her? He's sort of projecting something onto her. He has a dream and he

واقعاً او نیست؟ او به نوعی چیزی را به او فرافکنی می کند. او خوابی می

interprets her in a certain way, perhaps, but not as she is. What's the reality of this

بیند و او را به طریقی تعبیر می کند، شاید، اما نه آنطور که هست. واقعیت زندگی این

woman's life compared with the dream that the artist has about her? It's as if something

زن در مقایسه با رویایی که هنرمند درباره او دیده است چیست؟

has gone wrong somewhere if she's now sorrowful and pale with waiting. So interesting. So,

اگر او اکنون غمگین و رنگ پریده از انتظار است، انگار جایی اشتباه شده است. بسیار جالب. بنابراین

it's all very mysterious, but anyway, let's just do the rhyme scheme to see what the structure

، همه چیز بسیار مرموز است، اما به هر حال، اجازه دهید فقط طرح قافیه را انجام دهیم تا ببینیم

of this is. So, we've got "night", "him", "light", "dim", "bright", "dream". So, "night", that

ساختار این چیست. بنابراین، ما "شب"، "او"، "روشن"، "تاری"، "روشن"، "رویا" داریم. بنابراین، "شب"، که

doesn't rhyme with any lines that have gone before, so we'll have to give that a "c".

با هیچ خطی که قبلاً رفته است قافیه نیست ، بنابراین ما باید به آن "c" بدهیم.

Okay. "Night", "light", there's another "c". "Bright", there's another "c". And then "him",

باشه. "شب"، "نور"، "ج" دیگری وجود دارد. "روشن"، "c" دیگری وجود دارد. و سپس "او"،

"him" doesn't rhyme with anything that's gone before, so we'll call that "d". "Him" and

"او" با چیزی که قبلاً رفته است قافیه نمی شود ، بنابراین ما آن را "د" می نامیم. "او" و

"dim", and then "dream", it's almost the same. It's not "drim", it's "dream", but we have

"کم" و سپس "رویا" تقریباً یکسان است. «دریم» نیست، «رویا» است، اما

"em", "him", "dim", "dream". So, we've got the "em", but the vowel sound is slightly

«اِم»، «او»، «تیر»، «رویا» داریم. بنابراین، ما "em" را داریم، اما صدای مصوت کمی

different. So, it is "d", but it's what you would call a half rhyme because the consonant

متفاوت است. بنابراین، "د" است، اما این چیزی است که شما آن را نیمه قافیه می نامید زیرا صدای همخوان

sound is the same, but the vowel sound is different. "Him" and "dim", that's a full

یکسان است، اما صدای مصوت متفاوت است. "او" و "کم"، این یک

rhyme, but "dream" isn't a full rhyme because the vowel sound is slightly different. "Dream"

قافیه کامل است، اما "رویا" یک قافیه کامل نیست زیرا صدای مصوت کمی متفاوت است. "رویا"

rather than "drim", "dream". Which is interesting that, you know, if there is a half rhyme,

به جای "دریم"، "رویا". جالب است که می دانید، اگر یک نیمه قافیه وجود داشته باشد،

it usually has a certain effect, and if the whole poem ends on a half rhyme, it might

معمولاً تأثیر خاصی دارد، و اگر کل شعر به یک نیمه قافیه ختم شود، ممکن است

leave you with a sense of imperfection or a sense of questioning because it's not a

شما را دچار یک حس نقص یا سؤال سؤال کند، زیرا اینطور نیست. یک

really definite full rhyme. It leaves you feeling, "Oh, dear. Oh. Ah. Okay." As if the

قافیه کامل واقعاً مشخص. این احساس به شما دست می دهد : "اوه، عزیزم. اوه. آه. باشه." انگار

poem hasn't been completed fully, there's something still not right, and that's the

شعر به طور کامل کامل نشده است، باز هم چیزی درست نیست، و آن

effect of the poem on, you know, the subject of the poem, too. You're wondering, you know,

تأثیر شعر بر موضوع شعر است. شما تعجب می کنید، می دانید،

"Who is this woman?" And as she is, as she is now, how is she now? Is she pale and unhappy

"این زن کیست؟" و همانطور که او هست، همانطور که الان هست، الان چطور است؟ آیا او رنگ پریده و ناراضی

and without hope? When she used to have hope, has she lost hope now? And she's in his dream,

و بی امید است؟ زمانی که او امیدوار بود، آیا اکنون امیدش را از دست داده است؟ و او در رویای اوست

but what's going on with her actual life, you know? It's very strange.

، اما می دانید که در زندگی واقعی او چه می گذرد ؟ خیلی عجیب است.

So, I think a little bit of background biographical information just to end with and for you to

بنابراین، من فکر می‌کنم کمی اطلاعات بیوگرافی پس‌زمینه را به پایان برسانم و اگر

perhaps do a bit of research yourself if you want to find out a bit more. But I can tell

می‌خواهید کمی بیشتر بدانید، شاید خودتان کمی تحقیق کنید. اما می توانم به

you, as I said earlier, Christina Rossetti's brother, Dante Gabriel Rossetti, was a poet

شما بگویم، همانطور که قبلاً گفتم، برادر کریستینا روستی ، دانته گابریل روستی، شاعر

and an artist. It's possible to see a lot of his pictures reproduced on the internet.

و هنرمند بود. می توان بسیاری از تصاویر او را در اینترنت تکثیر کرد.

We have a link for you where you can see a lot of his paintings. And obviously artists,

ما یک لینک برای شما داریم که در آن می توانید بسیاری از نقاشی های او را ببینید. و بدیهی است که هنرمندان،

they need models to be able to paint, so you'll be able to see on that link some of his paintings

آن‌ها به مدل‌هایی نیاز دارند تا بتوانند نقاشی کنند، بنابراین شما می‌توانید در آن لینک برخی از نقاشی‌های او را

with female figures in them, and you'll see that there's one particular female model who

با چهره‌های زن در آن‌ها ببینید و خواهید دید که یک مدل زن خاص وجود دارد که

appears over and over again. And she was called Elizabeth Siddle, and she began as his student.

بارها و بارها ظاهر می‌شود. از نو. و او را الیزابت سیدل نامیدند و به عنوان شاگرد او شروع کرد.

He was teaching her painting because she was quite talented as a painter, and she was having

او نقاشی را به او آموزش می داد، زیرا او به عنوان یک نقاش بسیار با استعداد بود و

lessons from him, and she did write poetry as well. So, she was having lessons in painting

از او درس می گرفت و شعر هم می گفت. بنابراین، او

from Dante Gabriel Rossetti, and she was painting herself. But then they... And then she was

از دانته گابریل روستی درس نقاشی می‌گرفت و خودش نقاشی می‌کرد . اما بعد آنها... و سپس او نیز

his model too, so she modeled for him. Then they started to have a romantic relationship

مدل او بود، بنابراین برای او مدل شد. سپس شروع به برقراری رابطه عاشقانه با

together, and eventually they got married. Okay?

هم کردند و در نهایت ازدواج کردند. باشه؟

In addition to that, Christina, Dante Gabriel Rossetti's sister, also modeled for him in

علاوه بر آن، کریستینا، خواهر دانته گابریل روستی،

at least one painting, so you'll be able to see that painting as well on the link. So

حداقل در یک نقاشی برای او الگوبرداری کرده است، بنابراین شما می توانید آن نقاشی را نیز در لینک مشاهده کنید. بنابراین

she herself knows what it's like to model for an artist and to see the end result. So

او خودش می داند که الگوسازی برای یک هنرمند و دیدن نتیجه نهایی چگونه است. پس

that's two people that we know of who modeled for her brother. The question is, you know,

این دو نفر هستند که ما می‌شناسیم که برای برادرش مدل شده‌اند. سوال این است که

whether this poem is directly about Dante Gabriel Rossetti or whether maybe he just

آیا این شعر مستقیماً در مورد دانته گابریل روستی است یا شاید او فقط

inspired her, the whole situation with him and Christina and Elizabeth Siddle, artist

از او الهام گرفته است، کل وضعیت با او و کریستینا و الیزابت سیدل، هنرمند

and two models, just gave her an idea for a poem, and she may have used her imagination

و دو مدل، فقط به او ایده ای برای یک شعر داده است. او ممکن است از تخیل خود

for part of it. But it is true that Elizabeth Siddle was unhappy at certain times. The relationship

برای بخشی از آن استفاده کرده باشد. اما این درست است که الیزابت سیدل در زمان های خاصی ناراضی بود. رابطه

with Dante Gabriel wasn't perfect, and so you can find out more about that if you want

با دانته گابریل کامل نبود، و بنابراین اگر بخواهید در گوگل سرچ کنید، می توانید در مورد آن اطلاعات بیشتری کسب

to Google it. It's quite complicated, but I'll let you do your own research on that

کنید. کاملاً پیچیده است، اما من به شما اجازه می‌دهم درباره آن تحقیق

to see what you can find out.

کنید تا ببینید چه چیزی می‌توانید پیدا کنید.

Okay, so I think I'll just finish by reading the whole poem through so that you can get

خوب، پس فکر می کنم فقط با خواندن کل شعر به پایان می رسم تا بتوانید

an overview of it. Okay, so here we go in an artist's studio. "One face looks out from

یک دید کلی از آن داشته باشید. خوب، پس ما به استودیوی یک هنرمند می رویم. "یک چهره از

all his canvases. One selfsame figure sits or walks or leans. We found her hidden just

تمام بوم‌هایش بیرون می‌آید. یکی از چهره‌های خودش می‌نشیند یا راه می‌رود یا تکیه می‌دهد. ما او را درست

behind those screens. That mirror gave back all her loveliness. A queen in opal or in

پشت آن پرده‌ها پنهان کردیم. آن آینه تمام زیبایی او را به او بازگرداند. ملکه‌ای در لباس عقیق یا

ruby dress. A nameless girl in freshest summer greens. A saint, an angel. Every canvas means

یاقوتی. دختری بی‌نام با تازه‌ترین لباس‌ها. سبزه های تابستانی قدیس، فرشته هر بوم به

the same one meaning, neither more or less. He feeds upon her face by day and night, and

معنای یک معناست، نه بیشتر و نه کمتر، روز و شب از صورت او تغذیه می کند و

she with true kind eyes looks back on him. Fair as the moon and joyful as the light.

او با چشمان مهربان واقعی به او نگاه می کند. زیبا مثل ماه و شادی آور نور،

Not wan with waiting, not with sorrow dim. Not as she is, but was when hope shone bright.

نه با انتظار، نه با اندوه تاریک. نه آنطور که هست، بلکه زمانی بود که امید درخشید.

Not as she is, but as she fills his dream."

Okay, so I hope you've enjoyed the poem, and thank you for watching, and see you again

بسیار خوب، پس امیدوارم از شعر لذت برده باشید و از تماشای شما متشکرم و به زودی دوباره شما را می بینم

soon. Bye for now.

. فعلا خداحافظ.