Useful English Phrases: Asking for Attention - British English Podcast

Hello, welcome to the English Like a Native Podcast.

سلام، به پادکست انگلیسی Like a Native خوش آمدید.

The podcast that aims to improve your listening, expand your vocabulary,

پادکستی که هدف آن بهبود گوش دادن، گسترش دایره لغات شما،

and hopefully in some ways entertain and keep you company during

و امیدواریم از جهاتی سرگرم و همراهی شما را در

whatever task it is you are doing.

هر کاری که انجام می دهید، داشته باشد.

My name is Anna and today you are listening to an off-the-cuff episode.

اسم من آنا است و امروز در حال گوش دادن به یک قسمت خارج از کاف هستید.

An off-the-cuff episode is an episode that is not scripted.

اپیزود خارج از کاف قسمتی است که فیلمنامه آن نوشته نشده است.

It's not entirely planned.

کاملاً برنامه ریزی نشده است.

If something is off-the-cuff, then you haven't really planned it.

اگر چیزی خارج از کاف است، پس واقعاً آن را برنامه ریزی نکرده اید.

You might make an off-the-cuff comment, which would be a comment that just

شما ممکن است یک کامنت غیرمجاز بنویسید، که می تواند نظری باشد که فقط به

pops into your head and you haven't really thought about it very much.

ذهن شما خطور می کند و واقعاً زیاد به آن فکر نکرده اید.

You just say it.

تو فقط بگو

Sometimes we all do that, don't we?

گاهی همه ما این کار را می کنیم، اینطور نیست؟

And get ourselves into lots of trouble.

و خودمان را به دردسرهای زیادی برسانیم.

Anyway, today's topic for our off-the-cuff episode is asking for attention.

به هر حال، موضوع امروز برای قسمت خارج از کاف ما جلب توجه است.

Now this is particularly with teachers, presenters, and anyone

اکنون این به ویژه در مورد معلمان، مجریان، و هر کسی

who has to run meetings or deliver information to groups of people...

که باید جلساتی را برگزار کند یا اطلاعاتی را به گروه‌هایی از مردم ارائه کند...

this is for you, and this topic came to mind because recently I

این برای شماست، و این موضوع به ذهنم خطور کرد زیرا اخیراً

went to sit in on my son's class.

رفتم تا در کلاس پسرم بنشینم.

Now, my son is in the first year of primary school or infant school.

الان پسرم سال اول دبستان یا شیرخوارگاه است.

He's in reception and it's the first time he's had to deal with structured learning

او در پذیرش است و این اولین بار است که باید با یادگیری ساختاریافته

as opposed to when he was at nursery.

بر خلاف زمانی که در مهد کودک بود، سر و کار داشته باشد.

It was just kind of free play most of the day.

بیشتر روز یک نوع بازی رایگان بود.

And so now he has structured learning and we were invited as parents to

و بنابراین در حال حاضر او یادگیری ساختار یافته است و ما به عنوان والدین دعوت شدیم تا در

attend one of the phonics sessions.

یکی از جلسات فونیک شرکت کنیم.

So we can see how the teachers are teaching phonics to our children.

بنابراین ما می توانیم ببینیم که معلمان چگونه به فرزندان ما آواز می آموزند.

So that we can, in turn, do the same at home and support the

تا ما نیز به نوبه خود در خانه همین کار را انجام دهیم و از

work of the teachers at home.

کار معلمان در خانه حمایت کنیم.

And in most schools in the UK, the class number tends to be

و در اکثر مدارس در انگلستان، تعداد کلاس ها

around 30 children to a class.

حدود 30 کودک در هر کلاس است.

So, It's never usually more than that in more rural areas, then there may be a

بنابراین، معمولاً در مناطق روستایی بیشتر از این بیشتر نیست ، آنگاه ممکن است یک

smaller class, perhaps 20, 25 students, but in most busy, built-up areas, a class,

کلاس کوچکتر، شاید 20، 25 دانش آموز وجود داشته باشد، اما در بیشتر مناطق شلوغ و متراکم، یک کلاس

in a school would have around 30 students.

در یک مدرسه حدود 30 دانش آموز داشته باشد.

Now imagine having to control, or get the attention of thirty five-year-olds.

حالا تصور کنید که باید کنترل کنید یا توجه سی و پنج ساله را جلب کنید.

That's quite an ask.

این کاملا یک سوال است.

In fact, many of the students in this class are not even

در واقع، بسیاری از دانش آموزان این کلاس حتی

five, many of them are four.

پنج نفر نیستند، بسیاری از آنها چهار نفر هستند.

So trying to get their attention is quite difficult but my son's teacher has quite

بنابراین تلاش برای جلب توجه آنها بسیار دشوار است اما معلم پسرم

a good method and it's the clap method.

روش بسیار خوبی دارد و آن روش کف زدن است.

So they have a very structured morning.

بنابراین آنها یک صبح بسیار ساختار یافته دارند.

The children now know what to expect.

بچه ها اکنون می دانند که چه انتظاری دارند.

Each little section of the session is kept short.

هر بخش کوچک از جلسه کوتاه نگه داشته می شود.

So things change quite rapidly and it starts off with free play.

بنابراین همه چیز به سرعت تغییر می کند و با بازی رایگان شروع می شود.

So when the children come in, they have free play with certain

بنابراین وقتی بچه‌ها وارد می‌شوند، با

activities already set up in the room.

فعالیت‌های خاصی که قبلاً در اتاق تنظیم شده‌اند، بازی رایگان دارند.

And then once the teacher wants to get their attention, so she can bring

و سپس یک بار معلم می خواهد توجه آنها را جلب کند، بنابراین می تواند

them together on the carpet, because most children at a young age sit on

آنها را روی فرش گرد هم بیاورد، زیرا اکثر بچه ها در سنین پایین

the carpet with their legs crossed.

با پاهای خود روی فرش می نشینند.

When I was younger, it was on the carpet, legs crossed, arms folded,

وقتی جوانتر بودم، روی فرش بود، پاها روی هم بود، دست‌هایم را جمع کرده بود،

but then also one finger on your lips.

اما سپس یک انگشت روی لب‌های تو بود.

So you had your finger over your lips to keep you quiet and to show that

پس انگشتت را روی لبهایت گذاشته بودی تا ساکت بشوی و نشان بدهی که

you were quiet and you were attentive.

ساکت بودی و حواست بود.

So to get the attention of everyone when they were doing their free

بنابراین برای جلب توجه همه هنگامی که آنها بازی آزاد خود را انجام می دادند،

play, the teacher would clap.

معلم کف می زد.

So she'd do and then all the other children would respond with...

بنابراین او این کار را انجام می داد و سپس همه بچه های دیگر پاسخ می دادند ...

So you'd have duh-duh-duh-duh-duh - duh-duh!

بنابراین شما می خواهید duh-duh-duh-duh-duh - duh-duh!

And I've used this myself when I was teaching children.

و من خودم زمانی که به کودکان آموزش می دادم از این استفاده کردم.

Some teachers will have kind of like a shushing method doing the same sort

برخی از معلمان به نوعی روش خفه کردن را دارند که همان

of rhythm, shh, shh, shh, shh, shh.

ریتم را انجام می دهند، هس، خس، خس، خس، خس.

And then the children respond with, shh, shh, or something similar.

و سپس بچه ها با هس، خس یا چیزی مشابه پاسخ می دهند.

It's a way to quickly get attention, to cut through the noise and get

این راهی برای جلب توجه سریع، کاهش سر و صدا و جلب

the attention of all the students.

توجه همه دانش آموزان است.

Now, obviously, most of us don't deal with big groups of children, but many

اکنون، بدیهی است که اکثر ما با گروه های بزرگ کودکان سر و کار نداریم، اما بسیاری

of us will have to try and get the attention of adults, whether that's

از ما باید تلاش کنیم و توجه بزرگسالان را به خود جلب کنیم، خواه این کار در

running a team meeting or if you're working in PR, you might need to get the

یک جلسه تیمی باشد یا اگر در روابط عمومی کار می کنید، ممکن است نیاز داشته باشید. برای جلب

attention of a room full of reporters for a press release, or if you are

توجه اتاقی پر از خبرنگاران برای بیانیه مطبوعاتی، یا اگر در حال

presenting to clients, and customers.

ارائه به مشتریان و مشتریان هستید.

You may need to get them into a room and get their attention.

ممکن است لازم باشد آنها را به اتاقی ببرید و توجه آنها را جلب کنید.

And so often, if you're in an office or a classroom setting, you'd start

و اغلب، اگر در یک محیط اداری یا کلاس درس هستید، ابتدا از

by asking everyone to sit down.

همه می خواهید بنشینند.

And the phrases that we tend to use are, find a seat.

و عباراتی که ما تمایل به استفاده از آنها داریم عبارتند از: صندلی پیدا کن.

"Alright everyone, find a seat".

"خوب همه، یک صندلی پیدا کنید".

And this is if you're in an unfamiliar room or you know it's unfamiliar

و این در صورتی است که در یک اتاق ناآشنا هستید یا می دانید که

to the people you're talking to.

برای افرادی که با آنها صحبت می کنید ناآشنا است.

So you say,

بنابراین شما می گویید،

"Find a seat, you can sit anywhere you like.

"یک صندلی پیدا کن، می توانی هر جایی که دوست داری بنشینی.

Find a seat".

یک صندلی پیدا کن".

Or you might tell them to take a seat.

یا ممکن است به آنها بگویید که یک صندلی بنشینند.

"Please take a seat".

"لطفا بنشینید".

A doctor or a nurse when you enter the room would ask you to just

یک دکتر یا یک پرستار وقتی وارد اتاق می‌شوید از شما می‌خواهد که فقط

take a seat in the corner there.

در گوشه‌ای آنجا بنشینید.

Or just take a seat right here.

یا فقط همین جا بنشینید.

So you take a seat.

پس شما بنشینید

Which is, it's quite an unusual way to say sit down, isn't it?

این یک روش کاملاً غیرعادی برای گفتن نشستن است، اینطور نیست؟

To take a seat.

برای نشستن.

It's almost like they're inviting you to pick the chair up and walk out with it.

تقریباً انگار از شما دعوت می کنند که صندلی را بردارید و با آن بیرون بروید.

Take a seat.

بشین.

"Hey, no, don't take it away!

"هی، نه، آن را نگیر!

Just sit in it.

فقط در آن بنشین.

Sit down."

So, take a seat, or you might say take your seats.

بنشین."

بنابراین، یک صندلی، یا ممکن است بگویید صندلی های خود را بنشینید.

"Right.

Take your seats".

"درسته. در

صندلی هایت بنشین".

For example, if you are in an auditorium and you can see that

به عنوان مثال، اگر در یک سالن هستید و می‌بینید که

some people are out of their seats, maybe you've taken a break.

برخی افراد از صندلی‌های خود خارج شده‌اند ، شاید استراحت کرده باشید.

People are out of their seats or you're about to start a lecture

مردم از صندلی‌های خود خارج شده‌اند یا شما می‌خواهید یک سخنرانی

in a lecture theatre and everyone is just kind of standing around,

در یک سالن سخنرانی شروع کنید و همه به نوعی در اطراف ایستاده‌اند،

no one's sitting you'd just say,

هیچ‌کس نمی‌نشیند و فقط می‌گویید:

"Take your seats everyone, take your seats thank you".

«همه در صندلی‌هایتان بنشینید، در صندلی‌هایتان بنشینید، متشکرم».

And then you might if you have a specific task in mind that involved a book, you

و سپس اگر کار خاصی در ذهن دارید که شامل یک کتاب است،

might ask them to take out your books.

ممکن است از آنها بخواهید که کتاب های شما را بیرون بیاورند.

"Take out your books, everyone."

همه کتاب هایتان را بردارید.

"Take out your dictionaries."

دیکشنری های خود را بردارید.

"Take out your project files and turn to page 463".

"فایل های پروژه خود را بردارید و به صفحه 463 بروید".

So take out your book, pamphlet, files, folders, and turn to page...

پس کتاب، جزوه، فایل‌ها، پوشه‌هایتان را بیرون بیاورید و به

whatever page it is.

هر صفحه‌ای که هست برگردید.

If you're working on something specific.

اگر روی چیز خاصی کار می کنید.

Another way to get people's attention is to simply say,

راه دیگر برای جلب توجه مردم این است که به سادگی بگویید،

Okay, good morning everyone.

خوب، صبح همگی بخیر.

That's something I used to do when I was teaching drama.

این کاری است که زمانی که نمایشنامه تدریس می کردم انجام می دادم.

My children would come in, these, I'm talking about teenagers here, they'd come

بچه‌های من وارد می‌شدند، این‌ها، من در مورد نوجوانان اینجا صحبت می‌کنم، آنها

in very excited because they loved drama.

خیلی هیجان‌زده وارد می‌شدند، زیرا عاشق نمایش بودند.

They loved coming to their drama class and they would all be, you

آنها دوست داشتند به کلاس نمایش خود بیایند و می دانید، همه آنها با

know, excitedly playing around and chattering away, being very loud.

هیجان در اطراف بازی می کردند و با صدای بلند صحبت می کردند.

And I might be having a conversation with a few of them and discussing

و من ممکن است با چند نفر از آنها صحبت کنم و در مورد

things with parents as they were dropping off their children.

مسائلی با والدین صحبت کنم که آنها فرزندان خود را ترک می کنند.

And then when I needed to get their attention and say,

و بعد که نیاز داشتم توجه آنها را جلب کنم و بگویم:

"Okay, good afternoon everybody, please take a seat on the floor, let's sit

"بسیار خوب، ظهر همگی بخیر، لطفا روی زمین بنشینید، بیایید

in a circle and let's get started".

در یک دایره بنشینیم و شروع کنیم".

So it could be okay, good morning, okay, good afternoon.

بنابراین می تواند خوب باشد، صبح بخیر، خوب، بعد از ظهر بخیر.

Usually that okay in a nice bright voice is enough to get people's attention.

معمولاً همین خوب در صدای روشن خوب برای جلب توجه مردم کافی است.

Okay.

باشه.

You might also say, if I could have your attention, please.

شما همچنین می توانید بگویید، اگر می توانم توجه شما را جلب کنم، لطفا.

This would be particularly useful if there's a large crowd.

اگر جمعیت زیادی وجود داشته باشد، این امر به ویژه مفید خواهد بود.

And maybe they're not expecting you to address them.

و شاید آنها از شما انتظار ندارند که آنها را مورد خطاب قرار دهید.

They're not expecting anyone to come and talk to them.

آنها انتظار ندارند کسی بیاید و با آنها صحبت کند.

Maybe they're waiting for a train or they're in a waiting area in the

شاید منتظر قطار هستند یا در

hospital and they're not expecting anyone to come and talk to them.

بیمارستان هستند و انتظار ندارند کسی بیاید و با آنها صحبت کند.

But you need to let them know about something.

اما شما باید آنها را در مورد چیزی آگاه کنید.

Maybe something has happened.

شاید اتفاقی افتاده باشد.

Maybe there's a huge change of plan, like the waiting area suddenly has to

شاید یک تغییر بزرگ در نقشه وجود داشته باشد، مثلاً منطقه انتظار

be closed because there is a burst pipe.

به دلیل ترکیدگی لوله ناگهان باید بسته شود.

And you have to come in and get everyone's attention and ask them

و شما باید وارد شوید و توجه همه را به خود جلب کنید و از آنها بخواهید که

to please move to a different space.

لطفا به فضای دیگری نقل مکان کنند.

So you'd walk into the room and say,

بنابراین وارد اتاق می‌شوید و می‌گویید:

"If I could have your attention, please.

"اگر می‌توانم توجه شما را جلب کنم، لطفاً.

Hello.

سلام.

Okay, everybody.

باشه، همه.

If I could have your attention.

اگر توجه شما را جلب کنم.

Thank you.

متشکرم.

We have a problem.

ما مشکل داریم.

The pipe has burst.

لوله ترکیده است.

And so I need everybody to move out of this room and into the adjacent room".

و بنابراین من باید همه از این اتاق بیرون بروند و به اتاق مجاور بروند."

If you are in a planned meeting or class and you're, you're waiting

اگر در یک جلسه یا کلاس برنامه ریزی شده هستید و هستید، منتظر هستید

for people to stop chattering at the beginning, then you might say,

که مردم در ابتدا صحبت کردن را متوقف کنند ، ممکن است بگویید،

when you're ready, I will begin.

وقتی آماده شدید، شروع می کنم.

Although this can sometimes come across in a way that's a little abrupt.

اگرچه گاهی اوقات ممکن است به روشی کمی ناگهانی رخ دهد.

It depends on how you deliver it.

بستگی به نحوه تحویل آن دارد.

"When you're quite ready, I will begin."

"وقتی کاملا آماده شدید، من شروع می کنم."

"Have you finished?"

"تمام کردی؟"

"When you're finished, when you're finished talking, then I will begin".

"وقتی حرفت تمام شد، وقتی حرفت تمام شد، من شروع می کنم."

So I'd be careful with that particular phrase.

بنابراین من باید مراقب آن عبارت خاص باشم.

You could just very gently ask people to be quiet.

شما فقط می توانید خیلی آرام از مردم بخواهید که ساکت باشند.

So you could say quiet down.

پس میشه گفت ساکت باش

"Okay, everyone, quiet down, shh, shh, shh, quiet down now, please".

"باشه، همه، ساکت باش، هه، هه، هه، ساکت باش، لطفا".

Or you might say, settle down, if your group is quite energetic,

یا ممکن است بگویید، آرام بگیرید، اگر گروه شما کاملاً پرانرژی است،

bouncing around, having a giggle.

می پرد و می خندد.

"Okay, settle down now, settle down".

"باشه، حالا آرام باش، آرام باش."

Another phrase that's very similar is pipe down, to pipe

عبارت دیگری که بسیار شبیه است عبارت است از pipe down, to pipe

down, P I P E, pipe, pipe down.

down, P I P E, pipe, pipe down.

"Alright, pipe down now, pipe down".

"باشه، حالا لوله را پایین بیاور، لوله را پایین بیاور".

You could even ask for a bit of hush.

حتی می توانید کمی سکوت بخواهید.

Hush.

ساکت

A bit of hush.

کمی سکوت

H U S H.

H U S H.

Hush.

خاموش.

"A bit of hush, please".

"لطفا کمی سکوت کنید."

If one person in particular is being disruptive, is talking,

اگر یک نفر به طور خاص مزاحم می شود، در حال صحبت کردن است،

even though you've said,

"Okay.

حتی اگر شما گفته اید،

"باشه.

Okay.

Good morning, everyone.

باشه.

صبح بخیر، همه. در

Take your seats.

صندلی های خود بنشینید.

Take out your books and turn to page five.

کتاب های خود را بردارید و به صفحه 5 بروید.

Alright.

خوب.

Quiet down.

Quiet down.

ساکت باشید.

ساکت باشید. .

Thank you.

A bit of hush, please".

متشکرم.

لطفاً کمی سکوت کنید.

If there's still one person talking after all that, then you can single them out.

اگر بعد از همه اینها هنوز یک نفر صحبت می کند ، می توانید آنها را جدا کنید.

You can call out their name.

می توانید نام آنها را صدا کنید.

You literally say,

شما به معنای واقعی کلمه می گویید

"Jacob, thank you".

"یعقوب، متشکرم".

And just by saying their name, giving them a look, and saying

و فقط با گفتن نام آنها، نگاهی به آنها و

thank you, then they should get the message that they need to be quiet.

تشکر کردن، باید این پیام را دریافت کنند که باید ساکت باشند.

If you are struggling to get people to give you their full attention, even once

اگر در تلاش هستید که مردم توجه کامل خود را به شما جلب کنند، حتی زمانی که روی

they've taken their seats, they've taken out their books, or their pamphlets, or

صندلی‌هایشان نشسته‌اند، کتاب‌ها، یا جزوه‌هایشان، یا

their files, their papers, and they are sitting down, and they're relatively

پرونده‌هایشان، اوراقشان را بیرون آورده‌اند، و می‌نشینند و می‌نشینند. نسبتاً

quiet, but they're not fully focused, then you might say, eyes to the front.

ساکت هستند، اما کاملاً متمرکز نیستند، ممکن است بگویید چشم‌ها رو به جلو هستند.

Or eyes on the board, or eyes on me, please.

یا چشم به تخته، یا چشم به من، لطفا.

You're basically saying look at me, look at the board, or look at the front.

شما اساساً می گویید به من نگاه کنید، به تخته نگاه کنید یا به جلو نگاه کنید.

"Eyes to the front, everyone".

"چشم به جلو، همه".

I would use these particular phrases only with children, so this

من از این عبارات خاص فقط برای کودکان استفاده می کنم، بنابراین

definitely suggests a higher status.

قطعاً نشان دهنده وضعیت بالاتر است.

I wouldn't use this with people of a similar status to me, because it

من از این برای افرادی که وضعیت مشابه من دارند استفاده نمی کنم، زیرا

might seem a little patronising.

ممکن است کمی حمایت کننده به نظر برسد.

"Okay, okay, children.

"باشه، باشه بچه ها.

Eyes on me, please.

لطفا به من نگاه کن. به

Look at me.

من نگاه کن.

Thank you".

ممنونم".

Now, if you are really struggling and people are being quite rude,

حالا، اگر واقعاً در حال مبارزه هستید و مردم کاملاً بی ادب هستند، می

then you could say something like, have you quite finished?

توانید چیزی شبیه به این بگویید، آیا کاملاً تمام کرده اید؟

"Jacob, have you quite finished?"

"یعقوب، آیا شما کاملا تمام شده است؟"

Or you could ask, if someone's continuing to talk at the back of the room,

یا می‌توانید بپرسید، اگر کسی در پشت اتاق به صحبت کردن ادامه می‌دهد،

"Jacob, is there something you'd like to share?

"یعقوب، آیا چیزی وجود دارد که می‌خواهی به اشتراک بگذاری؟

Is there something you'd like to share with the group?"

آیا چیزی هست که بخواهی با گروه به اشتراک بگذاری؟"

And often they're talking about something that's, you know,

و اغلب آنها در مورد چیزی صحبت می کنند که، می دانید،

unrelated to what's being discussed.

بی ارتباط با آنچه در حال بحث است.

Or they are talking about something personal that they don't

یا در مورد چیزی شخصی صحبت می کنند که نمی

want to share with the group.

خواهند با گروه به اشتراک بگذارند.

And therefore being invited to share what they're talking about with everybody

و بنابراین دعوت شدن برای به اشتراک گذاشتن آنچه در مورد آن با همه صحبت می کنند

instantly makes them stop because they don't want to repeat it to everybody.

بلافاصله باعث می شود آنها را متوقف کنند زیرا نمی خواهند آن را برای همه تکرار کنند.

And so that's quite a firm way of getting someone to stop.

و بنابراین این یک راه کاملاً محکم برای ترغیب کسی به توقف است.

Again, I would only use this if you were of higher status,

باز هم، من فقط در صورتی از این استفاده می‌کنم که وضعیت شما بالاتر باشد،

cause it can be a bit abrupt.

زیرا ممکن است کمی ناگهانی باشد.

If you're in a meeting, if you're at work and you are slightly higher status and

اگر در یک جلسه هستید، اگر سر کار هستید و وضعیت کمی بالاتر دارید و

someone is being rude in your meeting or your presentation, and they are continuing

شخصی در جلسه یا سخنرانی شما بی ادبانه رفتار می کند و

to talk, then you can invite them,

به صحبت کردن ادامه می دهد، می توانید از او دعوت کنید،

"Sorry, sorry, Mr.

"ببخشید، متاسفم، آقای

Smith, do you have something to add to this?

اسمیت، آیا چیزی برای اضافه کردن به این موضوع دارید؟

Is there something you'd like to add to this conversation?"

آیا چیزی هست که بخواهید به این گفتگو اضافه کنید؟"

And you invite them to share whatever it is that they're talking about.

و شما آنها را دعوت می کنید تا هر چیزی را که در مورد آن صحبت می کنند به اشتراک بگذارند.

You can do it in a relatively nice way, but they'll get the message.

شما می توانید این کار را به روشی نسبتاً زیبا انجام دهید ، اما آنها پیام را دریافت خواهند کرد.

Hopefully it'll make them stop talking.

امیدوارم این باعث شود که دیگر حرف نزنند.

And then you can ask,

و سپس می توانید بپرسید،

"May I continue?

"می توانم ادامه دهم؟

Is it okay for me to carry on?

اشکالی ندارد که ادامه دهم؟

Thank you".

متشکرم".

But that can be a little sarcastic.

اما این می تواند کمی طعنه آمیز باشد.

So again, be careful with that one.

پس بازم مواظب اون یکی باش بسیار

Okay, so if you are in a meeting or you're a teacher of some sort and you're

خوب، پس اگر در یک جلسه هستید یا به نوعی معلم هستید و می

going to ask students or colleagues to give you something, so give you a

خواهید از دانش آموزان یا همکاران بخواهید چیزی به شما بدهند، پس یک کار به شما بدهید

piece of work, then one of the common phrasal verbs that we use is hand in.

، پس یکی از افعال رایج عبارتی که ما استفاده دستی است.

"I would like your work handed in by...", and then the time.

"من دوست دارم کار شما توسط..." و سپس زمان.

So for example,

به عنوان مثال،

"I'd like your homework handed in by four o'clock today", or "I'd like your homework

"دوست دارم تکالیفت را تا ساعت چهار امروز تحویل بدهم"، یا "می خواهم تکالیفت را

handed in by 9am tomorrow morning".

تا ساعت 9 صبح فردا صبح تحویل بدهم".

You might ask for submissions.

شما ممکن است برای ارسال درخواست کنید.

Submissions.

موارد ارسالی

To submit something, that becomes your submission.

برای ارسال چیزی، به ارسال شما تبدیل می شود.

"Submissions are due tomorrow."

"فردا موعد ارسال است."

Or you could say due in.

یا می توانید بگویید که

"Submissions are due in tomorrow".

باید وارد شود.

You could use the verb submit,

می توانید از فعل ارسال،

"Please submit your work tomorrow."

"لطفا فردا کار خود را ارسال کنید" استفاده کنید.

Or "please submit your work to me by 9am, tomorrow morning".

یا "لطفا تا ساعت 9 صبح فردا صبح کار خود را به من ارسال کنید".

Opposite to hand in is to hand out.

در مقابل دست دادن، دست دادن است.

This is another phrasal verb that you would definitely use in the classroom

این یکی دیگر از فعل های عبارتی است که شما قطعاً در کلاس درس

or within a meeting situation or in a presentation when you want

یا در یک موقعیت جلسه یا در ارائه وقتی می خواهید

to give or distribute something.

چیزی را ارائه یا توزیع کنید استفاده می کنید.

So a pamphlet, a piece of paper with some notes on, a diagram, perhaps, if you're

بنابراین، یک جزوه، یک تکه کاغذ با چند یادداشت، یک نمودار، شاید اگر شما

an examiner, then you might need to distribute and hand out the exam papers.

یک ممتحن هستید، ممکن است لازم باشد اوراق امتحان را توزیع و تحویل دهید.

And you might call someone up to do it.

و ممکن است با کسی تماس بگیرید تا این کار را انجام دهد.

"Tracy, please hand out today's worksheets.

"تریسی، لطفا کاربرگ های امروز را تحویل دهید.

Thank you".

متشکرم".

And she'd come and collect the pile of worksheets and give

و او می آمد و انبوهی از برگه ها را جمع می کرد و

one to each person in the room.

به هر فردی که در اتاق بود یک برگه می داد.

"Now Tracy, please collect everyone's worksheets.

"حالا تریسی، لطفاً کاربرگ های همه را جمع کنید.

Everyone, could you hand in your worksheets to Tracy?"

همه، آیا می توانید کاربرگ های خود را به تریسی بدهید؟"

"Tracy's collecting the worksheets.

"تریسی در حال جمع آوری کاربرگ ها است.

Please hand in the worksheets to Tracy."

لطفاً کاربرگ ها را به تریسی تحویل دهید."

Or you could tell the class,

یا می توانید به کلاس بگویید:

"I will be collecting your essays at the end of the class.

"من در پایان کلاس مقاله های شما را جمع آوری خواهم کرد.

So have them ready."

پس آنها را آماده کنید."

Okay.

باشه.

Gosh, that reminds me of being a substitute teacher.

خدایا، این مرا به یاد معلم جایگزین می اندازد.

So I've been a teacher in many different settings over the years.

بنابراین من در طول سال ها در بسیاری از موقعیت های مختلف معلم بوده ام.

I've taught many different subjects as well.

من موضوعات مختلفی را نیز تدریس کرده ام .

And for a while I was a substitute teacher, which meant I could

و برای مدتی معلم جایگزین بودم ، به این معنی که می‌توانم

end up being in any class of any subject with any age of children,

در هر کلاسی از هر موضوعی با هر سنی از کودکان شرکت کنم،

it depended on where the need was.

این بستگی به جایی داشت که نیاز بود.

And my worst nightmares was being in kind of some of the

و بدترین کابوس من بودن در برخی از

schools in, how do I put this?

مدارس بود، چگونه این را قرار دهم؟

Some of the schools where it was a little bit harder, where

برخی از مدارس که در آن ها کمی سخت تر بود، جایی که

the children were harder work.

بچه ها کارشان سخت تر بود.

Teenagers usually, 14, 15, 16-year-olds who were getting ready

معمولاً نوجوانان 14، 15، 16 ساله که

for their GCSEs but were really not interested in doing their exams.

برای آزمون GCSE خود آماده می شدند اما واقعاً علاقه ای به انجام امتحانات خود نداشتند.

And I would be in a subject which I wasn't very familiar with myself,

و من در موضوعی بودم که خودم چندان با آن آشنا نبودم،

like History or Science, and having to deliver a class based on GCSE Physics

مانند تاریخ یا علم، و باید کلاسی بر اساس فیزیک GCSE

to a group of teenagers who didn't enjoy the class, who didn't care about the

برای گروهی از نوجوانان ارائه دهم که از کلاس لذت نمی بردند ، و برایشان اهمیتی نداشت. در مورد

work and who were very excited about having a substitute teacher because

کار و کسانی که از داشتن یک معلم جایگزین بسیار هیجان زده بودند، زیرا

they really, really gave me a hard time.

آنها واقعاً، واقعاً برای من کار سختی ایجاد کردند.

That was always quite challenging, always quite hard to get their attention.

این همیشه بسیار چالش برانگیز بود، همیشه جلب توجه آنها بسیار سخت بود.

So I always tried to play the cool teacher in those situations.

بنابراین همیشه سعی کردم در آن مواقع نقش معلم باحال را بازی کنم.

Especially when it was a school that was known for violence.

به خصوص وقتی مدرسه ای بود که به خشونت معروف بود.

I did have a couple of classes where fights, full fist fights

من چند کلاس داشتم که در آن دعوا، دعوای مشت‌های کامل

broke out with these big 16-year-old boys throwing punches at each

با این پسرهای 16 ساله بزرگ که

other at the back of my class.

پشت کلاسم به همدیگر مشت پرتاب می‌کردند، شروع شد.

Oh my goodness.

اوه خدای من.

And I didn't even know their names.

و من حتی نام آنها را نمی دانستم.

It was so hard, but you just, you do your best.

خیلی سخت بود، اما تو تمام تلاشت را می کنی.

You do your best.

And I think what's most important in those situations is not to

شما تمام تلاش خود را می کنید.

و من فکر می کنم آنچه در این مواقع مهم است این است که

ruin your voice, trying to shout.

صدایت را خراب نکنی و سعی کنی فریاد بزنی.

Often, it's better to go quiet, to be quieter, and to try and enlist

اغلب، بهتر است ساکت باشید، ساکت تر باشید و سعی کنید

the help of someone else in the room.

از شخص دیگری در اتاق کمک بگیرید.

You can usually figure out who in the room has got high status, like socially.

معمولاً می توانید بفهمید که چه کسی در اتاق موقعیت بالایی دارد، مثلاً از نظر اجتماعی.

So you try to enlist the help of the highest status person in the room and get

بنابراین سعی می‌کنید از بالاترین مقام در اتاق کمک بگیرید و از

them to help you to control the class.

آنها برای کنترل کلاس کمک بگیرید.

Easier said than done.

گفتنش راحت تر از انجام دادن

I have a lot of respect for teachers who work full-time in face-to-face educational

من برای معلمانی که به صورت تمام وقت در محیط های آموزشی حضوری

settings with large groups of people who don't necessarily choose to be there.

با گروه های بزرگی از مردم کار می کنند که لزوماً حضور در آنجا را انتخاب نمی کنند، احترام زیادی قائل هستم.

So usually in like a secondary school, high school setting, where children

بنابراین معمولاً در محیط دبیرستان، دبیرستان، جایی که بچه ها

really are starting to get an idea of who they are and what they want to do, but

واقعاً شروع به دریافت ایده ای از اینکه چه کسی هستند و چه کاری می خواهند انجام دهند، پیدا می کنند، اما

they're being forced to do some lessons that they're really not interested in.

مجبور می شوند دروسی را انجام دهند که واقعاً به آنها علاقه ای ندارند.

That's the hardest.

این سخت ترین است.

So hats off to you.

پس کلاه بر سر شماست

I do hope you found today useful.

امیدوارم امروز برای شما مفید بوده باشد.

Next week will be our last week of this podcast in 2023, and we will be back with

هفته آینده آخرین هفته ما از این پادکست در سال 2023 خواهد بود، و

many more fantastic episodes in 2024.

در سال 2024 با اپیزودهای خارق العاده بیشتری باز خواهیم گشت.

So do tune in next week.

پس هفته آینده را هماهنگ کنید.

Until next time, take very good care and goodbye.

تا دفعه بعد خیلی خوب مواظب باش و خداحافظ.