8 Tips for British English Pronunciation

Hi, everyone. I'm Jade. What we're talking about today is some pronunciation tips for

سلام به همه. من جید هستم. آنچه امروز در مورد آن صحبت می کنیم برخی نکات تلفظی برای

British English. Some of them are tips; some of them are observations that you might be

انگلیسی بریتانیایی است. برخی از آنها راهنمایی هستند. برخی از آنها مشاهداتی هستند که شاید برای شما

interested to know. We've got eight of them, so let's get started.

جالب باشد. ما هشت مورد از آنها را داریم، پس بیایید شروع کنیم.

Pronunciation of-ed word endings. This is not specifically a British English issue.

تلفظ انتهای کلمات ed. این به طور خاص یک موضوع انگلیسی بریتانیایی نیست.

If your preference -- I don't know why I can't speak suddenly in an English pronunciation

اگر ترجیح می دهید -- نمی دانم چرا نمی توانم ناگهان در یک ویدیوی تلفظ انگلیسی صحبت کنم

video, but that's how it is. If your preference is American English, this also applies to

، اما اینطور است. اگر ترجیح شما انگلیسی آمریکایی است، این امر در مورد انگلیسی آمریکایی نیز صدق می کند

American English. So what I hear a lot at, sort of, around intermediate level -- sometimes

. بنابراین چیزی که من زیاد می‌شنوم ، تقریباً در سطح متوسط ​​- گاهی اوقات

upper intermediate level if you haven't had someone to correct you -- -ed word endings

سطح متوسط ​​بالا اگر کسی را نداشته‌اید که شما را تصحیح کند - پایان‌های کلمات اینگونه به نظر می‌رسند

sound like this. I can't even do it because it's so unnatural for me. "Excite-ed shout-ed,

. من حتی نمی توانم این کار را انجام دهم زیرا برای من بسیار غیر طبیعی است. "Excite-ed shout-ed،

remind-ed." It's so unnatural for me. But in fact, it's not like that. It doesn't sound

یادآوری." برای من خیلی غیر طبیعی است اما در واقع اینطور نیست.

like an -ed. It might sound like an /id/; it might sound like a /t/; or it might sound

صداش شبیه اد نیست. ممکن است شبیه /id/ به نظر برسد. ممکن است مانند /t/ به نظر برسد. یا ممکن است

like a /d/. So I've got some examples here. This word, even though it's spelled -ed, makes

مانند /d/ به نظر برسد. بنابراین من چند مثال در اینجا آورده ام. این کلمه، با وجود اینکه املای آن -ed است

an /id/ sound. It becomes "excited". "I'm really excited." "Shouted." "He shouted at

، صدای /id/ می دهد. "هیجان زده" می شود. "من واقعا هیجان زده هستم." "فریاد زد." او بر سر من فریاد زد

me." "Reminded." "I reminded you to do your homework; didn't I?" And -- yeah.

. "یادآوری شد." "من به شما یادآوری کردم که تکالیف خود را انجام دهید، نه؟" و -- بله.

So now, we can talk about the ones that finish with a t sound. "Finished. Dripped. Laughed."

بنابراین اکنون می توانیم در مورد آنهایی که با صدای t پایان می یابند صحبت کنیم . "تمام شد. چکید. خندید."

They don't have the-ed sound. So that's an important thing to know about pronunciation.

آنها صدای ed را ندارند. بنابراین این نکته مهمی است که در مورد تلفظ باید بدانید.

Even if it's spelled-ed, it doesn't mean it sounds like that. And what about the ones

حتی اگر املای آن نوشته شده باشد، به این معنی نیست که اینطور به نظر می رسد. و چه در مورد آنهایی

that end with a d sound, a "duh" sound. "Remembered." "I remembered what you said to me." "Called."

که با صدای d پایان می یابند، صدای "دح". "به یاد آورد." "یادم اومد چی بهم گفتی." "زنگ زد."

"I called you. Didn't you hear your phone?" "Imagined." "I imagined a better future for

"بهت زنگ زدم. گوشیتو نشنیدی؟" "تصور کرد." "من آینده بهتری را برای همه تصور می کردم

everyone." So with those, it's a D sound. How do you know for each one? Go with what

." بنابراین با آن ها، صدای D است. چگونه می دانید برای هر یک؟ وقتی کلمه را به زبان می آورید، با چیزی

feels most natural when you're saying the word. The main thing is don't force the -ed

که طبیعی ترین احساس را به شما می دهد، بروید . نکته اصلی این است که

sound at the end of the word because it's that that gives you an unnatural rhythm when

صدای -ed را در انتهای کلمه به زور ندهید زیرا این صدای ریتم غیرطبیعی در هنگام صحبت انگلیسی به شما می دهد

you're speaking English.

.

So moving on to -- this one's an observation, really. British English pronunciation. We

بنابراین حرکت به سمت -- این یک مشاهده است، واقعا. تلفظ انگلیسی بریتانیایی. ما

have so many different accents in England. But one of the biggest divisions in our accents is

در انگلستان لهجه‌های متفاوتی داریم. اما یکی از بزرگ‌ترین تقسیم‌بندی‌ها در لهجه‌های ما این است

-- it's between the north of the country and the south, and it's our pronunciation of these

- بین شمال کشور و جنوب، و تلفظ ما از این

words: "bath" and "laugh", as I say them. I say them in the southern pronunciation.

کلمات است: "حمام" و "خنده"، همانطور که من می‌گویم. آنها را در تلفظ جنوبی می گویم.

But if I were from the north -- if I were from the north of the country, I'd say "bath"

اما اگر اهل شمال بودم -- اگر اهل شمال کشور بودم، می‌گفتم «حمام»

and "laugh" because they have a different accent up there. Well, they've got loads of

و «خنده» چون لهجه‌ای متفاوت دارند. خب، آنها

different accents, but they don't speak in the same way as me. So let's break it down

لهجه‌های مختلفی دارند، اما مثل من صحبت نمی‌کنند. پس بیایید آن را

into the actual sound. So if you're from the North, you say, "a". But we, in the South,

به صدای واقعی تقسیم کنیم. بنابراین اگر اهل شمال هستید، می گویید "الف". اما ما، در جنوب،

say "au". So you say "bath", we say "bauth". And you say "laf"; we say "laugh". And you

می گوییم "au". پس شما می گویید «حمام»، ما می گوییم «بعث». و شما می گویید «لاف»; می گوییم "بخند". و

can also hear it in these two words. It doesn't have to be the first or only a vowel in the

همچنین می توانید آن را در این دو کلمه بشنوید. لازم نیست اولین یا تنها یک مصوت در

word. In the southern pronunciation, this is "commaund". But in the northern pronunciation,

کلمه باشد. در تلفظ جنوبی این «فرمان» است. اما در تلفظ

it's "command". And the southern pronunciation of this word is "caust". The northern pronunciation

شمالی «فرمان» است. و تلفظ جنوبی این کلمه «کاست» است. تلفظ شمالی

is "cast". The cast of Brookside came to London." "Brookside" was an old soap that's not on

«کَست» است. بازیگران Brookside به لندن آمدند." "Brookside" یک صابون قدیمی بود که دیگر در

TV anymore, and it was people from Liverpool. And I was just doing the accent. Probably

تلویزیون پخش نمی شود و آن افراد اهل لیورپول بودند. و من فقط لهجه را انجام می دادم. احتمالاً

that's really irrelevant to you. You will never see that show, but anyway. You know, now.

این واقعاً برای شما بی ربط است. شما هرگز آن برنامه را نخواهید دید. اما به هر حال. می‌دانید، اکنون.

Next tip. I don't hear this that often, but when I do, it sounds really, really, really

نکته بعدی. من این را اغلب نمی‌شنوم، اما وقتی می‌شنوم، واقعاً، واقعاً، واقعاً

wrong. And I think this tip generally -- generally a good example of how -- just because we write

اشتباه به نظر می‌رسد. و فکر می‌کنم این نکته به طور کلی -- به طور کلی یک مثال خوب از چگونگی - - فقط به این دلیل که ما

something one way doesn't mean we say it that way. So in English -- American English, too

چیزی را یک طرفه می نویسیم به این معنی نیست که آن را به آن صورت می گوییم. بنابراین در انگلیسی -- انگلیسی آمریکایی نیز

-- W sounding words are the same as the "wh" sound in words for spelling. It actually sounds

- کلمات Wh با صدای "wh" در کلمات برای املا یکسان هستند.

the same. So we've got two words here, "wine" and "whine". One is spelled with WH, and one

بنابراین ما در اینجا دو کلمه داریم، "شراب" و "غیره". یکی با WH و

is just spelled with I. "Whine" is a kind of moan or a kind of cry. Sometimes, young

دیگری فقط با I املا می شود. "Whine" نوعی ناله یا گریه است. گاهی اوقات، جوان

children whine. Sometimes, women who are upset about something are said to be "whiny". So

بچه‌ها ناله می‌کنند. گاهی اوقات به زنانی که از چیزی ناراحت هستند گفته می‌شود که «ناله می‌کنند». بنابراین

we don't really say that men whine. That's probably a bit sexist. But, yeah. The point

ما واقعاً نمی‌گوییم که مردان ناله می‌کنند. این احتمالاً کمی جنسیت‌گرا

is they sound the same but are spelled differently. So I've sometimes heard people try to make

است. آمی اما متفاوت نوشته می شود. بنابراین من گاهی اوقات شنیده ام که افرادی سعی می کنند

the "wh" sound like "hwhine" or something like that or in these words, "which" and "witch"

صدای "wh" را مانند "hwhine" یا چیزی شبیه به آن یا در این کلمات "کدام" و "جادوگر"

are the same. Some people might say "hwhich". And that used to be a feature of British English.

یکی باشند. برخی افراد ممکن است بگویند "هو چه". و این یکی از ویژگی های انگلیسی بریتانیایی بود.

If you listen to some speakers of British English from a long time ago, like around

اگر به برخی از گویشوران انگلیسی بریتانیایی از مدت‌ها قبل، مانند حدود

the 1920s -- T. S. Eliot, although he wasn't British, he did acquire a really strange British

دهه 1920 گوش می‌دهید - تی. اس. الیوت، اگرچه بریتانیایی نبود، اما لهجه انگلیسی واقعاً عجیبی پیدا کرد

accent. And when he spoke English, he would make the "hwhich" sound. And that was a standard

. و وقتی انگلیسی صحبت می کرد صدای "hwhich" را در می آورد. و این یک

feature of the accent then. But if you say it now, it just sounds a bit weird. So don't

ویژگی استاندارد لهجه در آن زمان بود. اما اگر الان بگویید، کمی عجیب به نظر می رسد. بنابراین

be making the "hwh" sound.

صدای "hwh" را تولید نکنید.

And here, two commonly spoken words with that "hwh" sound that you shouldn't say -- so you

و در اینجا، دو کلمه رایج با آن صدای "hwh" که نباید بگویید -- پس

should say "what" without "hwhat, hwhat, hwhat do you want?" That would be awful. And "hwhere"

باید "چه" را بدون "hwhat, hwhat, hwhat you want" بگویید؟ این افتضاح خواهد بود. و "hwhere"

-- don't say that. Just say it without the H sound.

-- این را نگویید. فقط آن را بدون صدای H بگویید.

Let's take a look at the pronunciation of -ing word endings. So in just relaxed, informal

بیایید نگاهی به تلفظ انتهای کلمات -ing بیندازیم. بنابراین در یک گفتار آرام و غیررسمی

speech, I feel that a lot of dialects don't pronounce the G. So it would be like this.

، احساس می‌کنم که بسیاری از گویش‌ها G را تلفظ نمی‌کنند. بنابراین اینطور می‌شود.

"I was listening to some music." You don't hear the G there. But if we're making an effort

"من داشتم به موسیقی گوش می دادم." شما صدای G را در آنجا نمی شنوید. اما اگر سعی

to speak properly and with very good enunciation, you would hear the G slightly. It would sound

کنیم درست و با تلفظ بسیار خوب صحبت کنیم ، صدای G را کمی می شنوید. این به نظر

like this, "I was listening to a wonderful lecture yesterday." And you hear my G. It's

می رسد، "دیروز داشتم به یک سخنرانی فوق العاده گوش می دادم ." و صدای جی را می شنوید.

very soft, but it's there.

خیلی نرم است، اما آنجاست.

Something to say about British English pronunciation is -- again, this is a north-south difference

چیزی که در مورد تلفظ انگلیسی بریتانیایی می توان گفت - باز هم، این یک تفاوت شمال به جنوب است

-- is that they, up there, some of the accents ring the G, so it's, like, "listening, speaking.

- این است که برخی از لهجه ها در آنجا صدای G را می زنند، بنابراین مانند "گوش دادن، صحبت کردن.

I was speaking to him." And if that's a feature of your accent, that's a feature of your accent.

من داشتم با آن صحبت می کردم" به او." و اگر این ویژگی لهجه شماست، این ویژگی لهجه شماست.

But in standard English, you don't ring it. You don't make an extra "guh" or "juh" sound

اما در انگلیسی استاندارد، شما آن را زنگ نمی زنید. در پایان صدای «گو» یا «جوه» اضافی نمی دهید

at the end. So the standard way to make the G sound, "reading." But I'm just letting you

. بنابراین راه استاندارد برای ایجاد صدای G ، "خواندن". اما من فقط به شما

know that in relaxed and informal speech, many times, we don't hear the G.

اطلاع می دهم که در سخنرانی آرام و غیررسمی، بسیاری از اوقات، ما صدای G را نمی شنویم.

So when we come back we'll look at the other four rules

بنابراین وقتی برگردیم ، به چهار قانون یا نکته دیگر نگاه می کنیم

or tips -- tips, really. Tips and observations about pronunciation.

-- واقعاً نکات. نکات و مشاهدات در مورد تلفظ.

Tip No. 5, when we're saying a word with two or more syllables, very often, the second

نکته شماره 5، زمانی که کلمه ای را با دو یا چند هجا می گوییم، اغلب

syllable is not stressed, and it's what we call a "schwa". So even though all these words

، هجای دوم تاکیدی ندارد و این چیزی است که ما آن را "شوا" می نامیم. بنابراین با وجود اینکه همه این کلمات

have a different spelling for the second syllable, they become a schwa. So what some people do

برای هجای دوم املای متفاوتی دارند، تبدیل به یک شوا می شوند. بنابراین کاری که برخی از مردم انجام

is they'll say the word. And a good example is this word. They will say "En-gland". But

می دهند این است که کلمه را می گویند. و مثال خوب این کلمه است. آنها خواهند گفت "En-gland". اما

actually, it sounds like this "England". So the vowel changes to a schwa, and then, it's

در واقع، به نظر می رسد مانند این "انگلیس". بنابراین واکه به schwa تغییر می کند، و سپس، آن

-- another way to look at it is it becomes a softer sound. So let's say some of the words.

-- راه دیگری برای نگاه کردن به آن این است که صدای ملایم تری می شود. پس بیایید برخی از کلمات را بگوییم.

"London", not "Lon-don". "London, England, together", not "togeth-er". "Together". "Button",

"لندن"، نه "لندن". "لندن، انگلیس، با هم"، نه "با هم". "با یکدیگر". "دکمه"،

not "butt-on". "Button". "Cousin".

نه "دکمه". "دکمه". "عمو زاده".

So that's the schwa, and supposedly the most common sound in the English language, and

بنابراین این schwa است، و ظاهراً رایج‌ترین صدا در زبان انگلیسی،

it's a pretty confusing sound as well because it's always spelled in different ways, and

و همچنین صدای بسیار گیج‌کننده‌ای است، زیرا همیشه به روش‌های مختلف املا می‌شود، و

it doesn't actually sound exactly the same when it moves around into different words.

در واقع هنگامی که به کلمات مختلف حرکت می‌کند، دقیقاً یکسان به نظر نمی‌رسد.

So not an easy one to get familiar with. So the main thing to take away from it is that

بنابراین آشنایی با آن آسان نیست. بنابراین مهمترین چیزی که باید از آن حذف کرد این است که

don't put that very big stress on all your syllables in the word. It won't sound right.

به همه هجاهای خود در کلمه استرس زیادی وارد نکنید . درست به نظر نمی رسد.

No. 6, tip No. 6, British English is a non-rhotic accent. This is the sound /r/. In your language,

شماره 6، نکته شماره 6، انگلیسی بریتانیایی یک لهجه غیر روتیک است. این صدای /r/ است. به زبان شما،

maybe you do that thing where you roll your tongue which I can't do. I just -- I so can't

شاید شما همان کاری را انجام دهید که زبانتان را بچرخانید که من نمی توانم انجام دهم. من فقط -- بنابراین نمی

do it. So like how I can't do that sound, you might find it really hard to make that

توانم این کار را انجام دهم. بنابراین، مانند اینکه من نمی توانم آن صدا را انجام دهم ، ممکن است برای شما واقعاً سخت باشد که آن

sound without rolling your tongue. Okay. It's hard. Pronunciation is not easy. But you can

صدا را بدون چرخاندن زبان خود ایجاد کنید. باشه. سخت است. تلفظ آسان نیست. اما همیشه می توانید

always work at something and train yourself. So when we make the R sound, the position

روی چیزی کار کنید و خودتان را آموزش دهید. بنابراین وقتی صدای R را تولید می کنیم،

of the tongue is quite far back in the throat. R, R, R. And it doesn't have that rhotic sound.

موقعیت زبان کاملاً در پشت گلو است. R, R, R. و آن صدای روتیک را ندارد.

And in some dialects, for example, in Scottish, you do hear it. So I'm going to say this sentence

و در برخی از لهجه ها، به عنوان مثال، در اسکاتلندی، شما آن را می شنوید. بنابراین می خواهم این جمله

in a Scottish accent, "The murderer wore red." Sorry, Scottish people. But they put the R

را با لهجه اسکاتلندی بگویم: «قاتل قرمز پوشید». با عرض پوزش، مردم اسکاتلندی. اما آنها صدای R

sound in. I kind of did it then. Maybe I can do it after all. But in my accent, I would

را وارد کردند. من آن موقع این کار را انجام دادم. شاید بالاخره بتوانم آن را انجام دهم. اما با لهجه‌ام

say, "the murderer wore red." So we don't roll our tongues. And that's something -- if

می‌گویم: «قاتل قرمز پوشیده بود». پس ما زبانمان را نمی چرخانیم. و این چیزی است -- اگر

you want to speak standard British English, you could work on that R if you do it. So

می خواهید انگلیسی استاندارد انگلیسی صحبت کنید، اگر آن را انجام دهید می توانید روی آن R کار کنید. بنابراین

if you're Arabic or if you're Spanish, Italian as well, you could work on that sound.

اگر عربی هستید یا اگر اسپانیایی، ایتالیایی نیز هستید، می توانید روی آن صدا کار کنید.

No. 7, now. So this is a hard sound. I'm going to have to be honest with you. It's a hard

الان شماره 7 پس این صدای سختی است. من باید با شما صادق باشم. این

sound for me because I'm a Londoner, and I'm from South London, and we're not very -- we

صدا برای من سخت است زیرا من یک لندنی هستم، و من اهل لندن جنوبی هستم، و ما خیلی هم نیستیم -- ما

don't like this sound very much. We like to replace it with an F sound. I'm not too bad

این صدا را خیلی دوست نداریم. ما دوست داریم آن را با صدای F جایگزین کنیم. من خیلی بد نیستم

making this sound at the beginning of a word, "three", "thought", "think". But sometimes,

این صدا را در ابتدای یک کلمه، "سه"، "فکر"، "فکر" بسازم. اما گاهی اوقات

it's quite hard for me, like in this word. I want to say "birfday" with an F, but it

، مانند این کلمه، برای من بسیار سخت است. من می خواهم "تولد" را با F بگویم، اما

should be "birthday". It's really hard for me. But it's not just hard for me; it's hard

باید "تولد" باشد. واقعا برام سخته اما این فقط برای من سخت نیست.

for people all over the world. Maybe we should just get rid of this sound. We don't need

برای مردم در سراسر جهان سخت است. شاید فقط باید از شر این صدا خلاص شویم. ما دیگر به آن نیاز نداریم

it anymore. Some people replace it with D. I've got an Italian student who replaces it

. بعضی‌ها آن را با D جایگزین می‌کنند. من یک دانشجوی ایتالیایی دارم که آن را با D جایگزین کرده است

with D. So he would say "dirty dree". That's not an Italian restaurant, but -- restaurant?

. بنابراین او می‌گوید "دِرِی کثیف". این یک رستوران ایتالیایی نیست، اما -- رستوران؟

Italian restaurant? Why am I thinking about food? It's not an Italian accent. Because

رستوران ایتالیایی؟ چرا به غذا فکر می کنم ؟ لهجه ایتالیایی نیست. چون

he can't say "th", he replaces it with /d/. But other people might replace it with /v/

نمی تواند "th" را بگوید، آن را با /d/ جایگزین می کند. اما افراد دیگر ممکن است آن را با /v/

as well. So a tip for making the "th" sound, you put your tongue between your teeth. And

نیز جایگزین کنند. بنابراین یک نکته برای ایجاد صدای "th"، زبان خود را بین دندان های خود قرار دهید. و

it's a kind of whisly sound without the /f/. Your lip is more pursed at the top. So you

این نوعی صدای آهسته بدون /f/ است. لب شما در بالا بیشتر جمع شده است.

don't want to do that when you're making the "th". Just try it. I'll say the words for

بنابراین وقتی «ام» را می سازید، نمی خواهید این کار را انجام دهید . فقط امتحانش کن. من کلمات را برای

you. "Three", "thumbs" -- thumbs up if you can make that sound -- "birthday", "thought",

شما می گویم. "سه"، "شست" -- اگر می توانید آن صدا را بسازید، شست بالا -- "تولد"، "فکر"،

"think", "bath". It's hard for me. I'm trying. I'm trying with you. We're learning together today.

"فکر"، "حمام". برای من سخت است. دارم سعی می کنم. دارم با تو تلاش میکنم امروز با هم یاد میگیریم

And rule No. 8, "can't". Oh, that's meant to have that there. A lot of people get confused

و قانون شماره 8 «نمی توانم». اوه، به این معنی است که وجود دارد. بسیاری از مردم گیج می شوند

because sometimes they think, "Did you say a negative there, or did you say the positive?"

زیرا گاهی اوقات فکر می کنند، "آیا شما در آنجا منفی گفتید یا مثبت گفتید؟"

They get really confused. In British English, we don't always say the T. We don't always

آنها واقعا گیج می شوند. در انگلیسی بریتانیایی، ما همیشه T را نمی گوییم. ما همیشه

pronounce the T in this word "can't". So it might sound like this, "I can't understand

T را در این کلمه "can't" تلفظ نمی کنیم. بنابراین ممکن است اینگونه به نظر برسد، "من نمی توانم

you." But it might also sound like this, "I can understand you." And when I said it the

شما را درک کنم." اما ممکن است اینگونه نیز به نظر برسد، "من می توانم شما را درک کنم." و وقتی من آن را به

second way, you didn't hear the T. And the reason that happens is speech just become

روش دوم گفتم، شما صدای T را نشنیدید. و دلیل این اتفاق این است که گفتار

as little bit more fluid, a little bit more easy to say without the T. But you don't need

کمی روان‌تر می‌شود، گفتن آن بدون T کمی آسان‌تر است. اما شما نیازی به این کار ندارید.

to be confused because, actually, the opposite of "can't" is "can". And /caen/ is a different

گیج شوید زیرا در واقع نقطه مقابل «نمی توان» «می توان» است. و /caen/

vowel. It's /ae/, whereas this vowel is /a/. So they would sound completely different.

مصوت متفاوتی است. این /ae/ است، در حالی که این مصوت /a/ است. بنابراین آنها کاملا متفاوت به نظر می رسند.

It would be, "I can't understand you." Very different to "I can't understand you" or "I

این می تواند "من نمی توانم شما را درک کنم." بسیار متفاوت با "من نمی توانم شما را درک کنم" یا "من

can understand you." So when you're listening out for that negative sometimes, know that

می توانم شما را درک کنم." بنابراین وقتی گاهی اوقات به آن منفی گوش می دهید، بدانید

we might say it with or without a T.

که ممکن است آن را با یا بدون T بیان کنیم.

So thank you everybody for watching today. You can do a little bit of extra practice

بنابراین از همه شما برای تماشای امروز تشکر می کنیم. برای این درس می توانید کمی تمرین اضافی

on the EngVid site for this lesson. And if you do like my lesson, please do subscribe

در سایت EngVid انجام دهید. و اگر درس من را دوست داشتید، لطفاً مشترک

because I make lots of different lessons, not just about pronunciation but all other

شوید زیرا من درس های مختلف زیادی می آموزم، نه فقط در مورد تلفظ، بلکه همه

things about learning English as well that I think will be very education and very useful

چیزهای دیگر در مورد یادگیری زبان انگلیسی نیز که فکر می کنم برای شما بسیار آموزشی و

for you in your general development as a learner of English or someone who's just trying to

در پیشرفت عمومی شما مفید خواهد بود. یادگیرنده زبان انگلیسی یا کسی که فقط در تلاش است

improve your English. And I'm finished now, so I'm going to go. I'm going to go now, okay?

انگلیسی شما را بهبود بخشد. و من الان تمام شده ام، پس می روم. من الان میرم، باشه؟

I'll see you later.

من بعدا می بینمت.