BOX SET: 6 Minute English - 'Psychology' English mega-class! Thirty minutes of new vocabulary!

Hello. This is 6 Minute English from BBC Learning  English. I'm Neil. And I'm Sam. Many people have  

سلام. این 6 دقیقه انگلیسی از BBC Learning English است. من نیل هستم. و من سام هستم. بسیاری از مردم

favourites - a favourite colour, a favourite  flavour, a favourite word. What's yours,  

موارد دلخواه دارند - یک رنگ مورد علاقه، یک طعم مورد علاقه ، یک کلمه مورد علاقه. مال تو چیست،

Neil? Hmm, my favourite colour is green, my  favourite flavour is sweet-and-sour, and, well,  

نیل؟ هوم، رنگ مورد علاقه من سبز است، طعم مورد علاقه من ترش و شیرین است، و خوب،

I don't know if it's my favourite, but there is a  word I really like saying out loud - 'nincompoop'.  

نمی دانم مورد علاقه من است یا نه، اما کلمه ای وجود دارد که واقعا دوست دارم با صدای بلند بگویم - "nincompoop".

It means a silly person. For me, it's the taste  of coffee, and the smell of lavender, or freshly  

یعنی آدم احمق. برای من، این طعم قهوه، و بوی اسطوخودوس، یا

baked bread. Our favourite tastes, smells and  colours are controlled by our five senses - sight,  

نان تازه پخته شده است. طعم ها، بوها و رنگ های مورد علاقه ما توسط حواس پنجگانه ما کنترل می شود - بینایی،

sound, smell, taste, and touch. For most of us  they don't mix. We see colours and taste flavours,  

صدا، بویایی، چشایی و لامسه. برای بسیاری از ما، آنها با هم ترکیب نمی‌شوند. ما رنگ‌ها و طعم‌ها را می‌بینیم،

but we can't taste sounds. But that's not  how everyone's brain works. Imagine being  

اما نمی‌توانیم مزه صداها را بچشیم. اما مغز همه اینگونه کار نمی کند. تصور کنید

able to 'taste' every word that you hear. In this  programme, we'll meet two sisters from Glasgow in  

بتوانید هر کلمه ای را که می شنوید «چشیده» شوید. در این برنامه، با دو خواهر از گلاسکو در اسکاتلند آشنا می‌شویم

Scotland who can do just that. And as usual, we'll  learn some new vocabulary as well. Julie McDowall  

که می‌توانند این کار را انجام دهند. و طبق معمول، واژگان جدیدی را نیز یاد خواهیم گرفت. جولی مک داوال

and her younger sister, Jen McCready, have  synaesthesia, a neurological condition where two  

و خواهر کوچکترش، جن مک کریدی، دچار سیناستزی هستند، یک بیماری عصبی که در آن دو

or more senses mix together. When synesthetes, as  they're called, hear a word, their sense of taste  

یا چند حس با هم ترکیب می‌شوند. وقتی سینستت ها، همانطور که به آنها گفته می شود، کلمه ای را می شنوند، حس چشایی آنها

also becomes activated. Words produce specific  tastes on their tongues. For example, when Jen  

نیز فعال می شود. کلمات مزه های خاصی را در زبان خود ایجاد می کنند. برای مثال، وقتی جن

hears the name of her daughter, Sophia, she tastes  pink marshmallows! And the name 'Leo' tastes like  

نام دخترش، سوفیا را می‌شنود، طعم مارشمالو صورتی را می‌چشد! و نام «لئو» طعمی شبیه

noodles. We'll hear more from the unusual sisters  later, but first I have a question for you, Neil.  

نودل دارد. بعداً از خواهران غیرعادی بیشتر خواهیم شنید ، اما ابتدا یک سؤال از شما دارم، نیل.

We've just heard what happens when Jen McCready  hears the names 'Sophia', and 'Leo', but what  

ما به تازگی شنیده‌ایم که با شنیدن نام‌های «سوفیا» و «لئو» «جن مک‌کریدی» چه اتفاقی می‌افتد، اما

does she taste when she hears the name 'Neil'?  Is It: a) eggs and bacon? b) spaghetti hoops? or  

وقتی نام «نیل» را می‌شنود چه مزه‌ای می‌گیرد؟ آیا این: الف) تخم مرغ و بیکن است؟ ب) حلقه اسپاگتی؟ یا

c) a jam sandwich? Well, I don't know what this  says about me, Sam, but I'm going to guess that  

ج) ساندویچ مربا؟ خب، نمی‌دانم این درباره من چه می‌گوید، سام، اما می‌خواهم حدس بزنم که

it's c) a jam sandwich. OK. Don't worry, Neil -  I'll reveal the answer later in the programme.  

ج) ساندویچ مربا باشد. خوب. نگران نباش نیل - جواب را بعداً در برنامه فاش خواهم کرد.

Synaesthesia isn't only about people, like Julie  and Jen, who taste words - it can be a mixing of  

سیناستزیا فقط مربوط به افرادی مانند جولی و جن نیست که طعم کلمات را می چشند - این می تواند ترکیبی از

any of our senses. A synesthete may hear colours  or see sounds. In fact, there could be as many  

هر یک از حواس ما باشد. سینستت ممکن است رنگ‌ها را بشنود یا صداها را ببیند. در واقع، ممکن است

as 150 different types of synaesthesia. For the  Scottish sisters having synaesthesia is a gift,  

150 نوع مختلف سیناستزی وجود داشته باشد. برای خواهران اسکاتلندی داشتن synaesthesia یک هدیه است،

something Jen explained when she talked with  BBC World Service programme, The Food Chain:  

چیزی که جن هنگام صحبت با برنامه سرویس جهانی بی‌بی‌سی، زنجیره غذایی، توضیح داد:

This is enjoyable, it's never anything that causes  - the only thing I would say is it's quite hard  

این لذت‌بخش است، هرگز چیزی باعث نمی‌شود - تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که خیلی سخت است.

if you're trying to eat healthily because if  you hear a word that maybe tastes like tuna,  

سعی کنید سالم غذا بخورید، زیرا اگر کلمه‌ای را بشنوید که ممکن است طعم ماهی تن داشته باشد،

I'll be like, 'Oh, I need to get a tune baguette  now' ... You know, it's almost like being  

من می‌گویم: «اوه، من باید الان یک باگت کوک بگیرم »... می‌دانید، تقریباً مثل

pregnant and having a craving ... words can be so  vivid that you want to eat that - that's the only  

باردار شدن و هوس کردن است. .. کلمات می توانند آنقدر واضح باشند که بخواهید آن را بخورید - این تنها

negative I would say about it. For Jen, the only  drawback to synaesthesia is that it can be hard  

منفی است که در مورد آن می گویم. برای جن، تنها ایراد سینستزیا این است که می‌تواند

to eat healthily because hearing certain words  produces a craving - a strong feeling of wanting  

سالم غذا خوردن سخت باشد، زیرا شنیدن برخی کلمات باعث ولع می‌شود - احساس شدید میل به

a particular food. That could be because, for  Jen, the sound of the word is so vivid - clear,  

یک غذای خاص. این می‌تواند به این دلیل باشد که برای جن، صدای کلمه بسیار واضح است - واضح،

detailed, and powerful in her mind. There's still  much doctors don't know about why some people  

جزئیات و قدرتمند در ذهن او. هنوز بسیاری از پزشکان نمی‌دانند که چرا برخی افراد

experience sense mixing while most of  us experience each sense in isolation,  

اختلاط حسی را تجربه می‌کنند در حالی که بیشتر ما هر حس را به تنهایی تجربه می‌کنیم،

but it's clear that for Julie and Jen,  synaesthesia makes the world a more interesting,  

اما واضح است که برای جولی و جن، سیناستزیا دنیا را به مکان جالب‌تر و رنگارنگ‌تری تبدیل می‌کند

colourful place. Someone who can explain why  so little is known about synaesthesia is Guy  

. کسی که می‌تواند توضیح دهد که چرا اطلاعات کمی در مورد سیناستزی وجود دارد، گای

Leschziner, consultant neurologist at King's  College London, and author of the book,  

لشزینر، متخصص مغز و اعصاب مشاور در کالج کینگ لندن، و نویسنده کتاب،

'The Man Who Tasted Words'. Here he is speaking  to BBC World Service's, The Food Chain:  

«مردی که طعم کلمات را می‌چشد» است. در اینجا او با سرویس جهانی بی‌بی‌سی، زنجیره غذایی صحبت می‌کند:

One of the problems with synaesthesia is for many  years it's been dismissed, and it's been viewed as  

یکی از مشکلات سینستزیا این است که برای سال‌ها نادیده گرفته شده است، و به عنوان

people with an overactive imagination, something  not real but actually what research in recent  

افرادی با تخیل بیش از حد فعال در نظر گرفته می‌شود، چیزی که واقعی نیست، اما در واقع همان چیزی است که تحقیقات در

years has taught us is that actually it does have  an underlying neurological and genetic basis.  

سال‌های اخیر به آن آموزش داده است. ما این است که در واقع دارای یک پایه عصبی و ژنتیکی است.

Guy says that in the past, synaesthesia was  often dismissed - considered unimportant or  

گای می‌گوید که در گذشته، سیناستزی اغلب نادیده گرفته می‌شد - بی‌اهمیت یا

uninteresting. Synesthetes were labelled people  with overactive imaginations - a tendency to  

غیر جالب تلقی می‌شد. سینستیت ها به افرادی با تخیلات بیش فعال برچسب زده می شدند - تمایل به

imagine things that are not true. But research  is showing that the causes of synaesthesia  

تصور چیزهایی که درست نیستند. اما تحقیقات نشان می‌دهد که علل سیناستزی

could run in the family. Julie and Jen's brothers  don't have synaesthesia, but Jen's daughter does.  

می‌تواند در خانواده ایجاد شود. برادران جولی و جن بی حسی ندارند، اما دختر جن این بیماری را دارد.

And with an estimated 4% of the world  population having some form of sense mixing,  

و از آنجایی که تخمین زده می‌شود 4 درصد از جمعیت جهان نوعی اختلاط حسی دارند،

a world of new and exciting possibilities is  opening up to millions. Exciting possibilities  

دنیایی از امکانات جدید و هیجان‌انگیز برای میلیون‌ها نفر باز می‌شود. احتمالات هیجان انگیز

like tasting someone's name... Remember in my  question I asked what synesthete, Jen McCready,  

مانند چشیدن نام یک نفر... به یاد داشته باشید که در سؤالم از جن مک کریدی پرسیدم که

tastes when she hears the name 'Neil'. OK. Well,  I guessed that 'Neil' tastes like a jam sandwich.  

وقتی نام «نیل» را می شنود، چه مزه ای می پسندد. خوب. خب، حدس می‌زدم که «نیل» طعمی شبیه ساندویچ مربا دارد.

Was I right? Well, Neil, no - you  don't taste like a jam sandwich.  

درست گفتم؟ خوب، نیل، نه - شما مزه ساندویچ مربا را ندارید.

In fact, when Jen hears the name 'Neil',  she tastes spaghetti hoops! Oh well,  

در واقع، وقتی جن نام «نیل» را می‌شنود، طعم حلقه‌های اسپاگتی را می‌چشد! اوه خب،

it could be worse - the name 'Robert' makes Jen  taste rotten eggs! Sorry to any Roberts listening.  

ممکن است بدتر هم باشد - نام «رابرت» باعث می‌شود جن طعم تخم‌مرغ‌های گندیده را بچشد! متاسفم برای هر رابرتز که گوش می دهد.

OK, let's recap the vocabulary we've learned in  this programme about synaesthesia - a neurological  

خوب، بیایید واژگانی را که در این برنامه در مورد synaesthesia آموخته‌ایم مرور کنیم - یک

condition where two or more senses mix together.  A nincompoop is an informal way of saying a silly  

وضعیت عصبی   که در آن دو یا چند حس با هم ترکیب می‌شوند. nincompoop یک روش غیررسمی برای گفتن یک فرد احمق است

person. A craving for something is the strong  desire to have it. A vivid sensation is clear,  

. میل شدید به چیزی، میل شدید به داشتن آن است. یک احساس واضح

strong and detailed in your mind. When something  is dismissed, it's considered unimportant or  

در ذهن شما واضح، قوی و با جزئیات است. وقتی چیزی نادیده گرفته می‌شود، بی‌اهمیت یا

uninteresting. And finally, an overactive  imagination is the tendency to imagine things  

غیر جالب تلقی می‌شود. و در نهایت، تخیل بیش فعال، تمایل به تصور چیزهایی است

that are not true. Once again, our six minutes  are up! If you've enjoyed this look into the weird  

که درست نیستند. یک بار دیگر، شش دقیقه ما تمام شد! اگر از این نگاه به

and wonderful world of synaesthesia, we hope  you'll join us again next time for more chat,  

دنیای عجیب و غریب و شگفت‌انگیز synaesthesia لذت برده‌اید، امیدواریم دفعه بعد برای گپ بیشتر،

interesting issues and useful vocabulary here  at 6 Minute English. Bye for now! Goodbye!  

مسائل جالب و واژگان مفید در اینجا در 6 دقیقه انگلیسی دوباره به ما بپیوندید. فعلا خداحافظ! خداحافظ!

Hello. This is 6 Minute English from BBC Learning  English. I'm Rob. And I'm Sam. Here at 6 Minute  

سلام. این 6 دقیقه انگلیسی از BBC Learning English است. من راب هستم. و من سام هستم. اینجا در 6 دقیقه

English, we love to chat about new technology. One  of our favourite topics is VR or virtual reality,  

انگلیسی، ما دوست داریم درباره فناوری جدید گپ بزنیم. یکی از موضوعات مورد علاقه ما VR یا واقعیت مجازی است،

and the ways it's shaping life in the future. VR  allows you to put on a headset and escape into a  

و روش‌هایی که زندگی در آینده را شکل می‌دهد. VR  به شما امکان می‌دهد هدست را بپوشید و به

completely different world. In this programme,  we'll be hearing about some of the ways VR is  

دنیایی کاملاً متفاوت فرار کنید. در این برنامه، درباره برخی از روش‌هایی خواهیم شنید که VR با

tackling serious problems like domestic violence,  and helping people overcome phobias - the strong  

مشکلات جدی مانند خشونت خانگی مقابله می‌کند و به افراد کمک می‌کند بر فوبیا غلبه کنند -

and irrational fear of something. And, of course,  we'll be learning some useful related vocabulary  

ترس شدید و غیرمنطقی از چیزی. و البته،  در طول مسیر، واژگان مفید مرتبط   را یاد خواهیم گرفت

along the way. People who use VR often describe  the experience as intense. Putting on the headset  

. افرادی که از VR استفاده می‌کنند، اغلب این تجربه را شدید توصیف می‌کنند. قرار دادن هدست

makes you feel you're really there, in whatever  new world you've chosen. And it's this intensity  

باعث می شود احساس کنید واقعاً آنجا هستید، در هر دنیای جدیدی که انتخاب کرده اید. و این شدت   است

that inventors, scientists and therapists are  using to help people overcome their problems.  

که مخترعان، دانشمندان و درمانگران  از آن برای کمک به مردم برای غلبه بر مشکلاتشان استفاده می‌کنند.

We'll hear more soon, but first I have a question  for you, Sam. One of the phobias VR can help  

به زودی چیزهای بیشتری خواهیم شنید، اما ابتدا یک سوال از شما دارم، سم. یکی از فوبیایی که VR می تواند به آن کمک کند

with is the fear of heights - but what is the  proper name for this psychological disorder?  

ترس از ارتفاع است - اما نام مناسب این اختلال روانی چیست؟

Is the fear of heights called: a) alektorophobia?  b) arachnophobia? or c) acrophobia? I'll say a)  

آیا ترس از ارتفاع را می گویند: الف) الکتروفوبیا؟ ب) آراکنوفوبیا؟ یا ج) آکروفوبیا؟ من می گویم الف)

alektorophobia. OK, Sam. We'll find out the answer  at the end of the programme. Now, if like me,  

الکتوروفوبیا. باشه سام پاسخ را در پایان برنامه خواهیم فهمید. اکنون، اگر مانند من،

you're not very good with heights, you'll be  happy to know that a company called Oxford VR  

شما با ارتفاع خیلی خوب نیستید، خوشحال خواهید شد که بدانید شرکتی به نام Oxford VR

has designed a system to help with precisely that  problem. In the safety of your own home, you put  

سیستمی طراحی کرده است که دقیقاً به این مشکل کمک می کند. در امنیت خانه خود،                                                                ،

on a headset and are guided through a series of  tasks moving you higher and higher off the ground.  

هدایت می‌شوید که شما را از سطح زمین بالاتر و بالاتر می‌برد.

You start by taking an elevator to the top floor  of tall building and move on harder challenges,  

با سوار شدن به آسانسور به طبقه بالای ساختمان بلند شروع می‌کنید و به چالش‌های سخت‌تر

like climbing a rope. Daniel Freeman is a  professor of clinical psychology at Oxford  

مانند بالا رفتن از طناب می‌روید. دانیل فریمن، استاد روانشناسی بالینی در

University. Listen as he explains how the VR  experience works to BBC World Service programme,  

دانشگاه آکسفورد است. به نحوه عملکرد تجربه VR به برنامه سرویس جهانی BBC،

People Fixing the World. Even though  you're consciously aware it's a simulation,  

People Fixing the World گوش دهید. حتی اگر آگاهانه آگاه باشید که این یک شبیه‌سازی است، اما

it doesn't stop all your habitual reactions to  heights happening, and that's really important,  

مانع از وقوع همه واکنش‌های همیشگی شما نسبت به ارتفاع نمی‌شود، و این واقعاً مهم است،

and that's why it's got such a potential to  be therapeutic. The art of successful therapy,  

و به همین دلیل است که چنین پتانسیلی برای درمان دارد. هنر درمان موفق،

and what you can do really, really well in VR, is  enable someone to drop those defences, and in VR  

و کاری که واقعاً می‌توانید در VR انجام دهید، این است که به کسی اجازه دهید آن دفاع را کنار بگذارد، و در VR

a person is more able to drop them because  they know there's no real height there.  

فرد قادر است آنها را رها کند زیرا  می‌داند که ارتفاع واقعی در آنجا وجود ندارد.

Although the VR experience seems real,  the person using it knows it's only a  

اگرچه تجربه VR واقعی به نظر می‌رسد، شخصی که از آن استفاده می‌کند می‌داند که این فقط یک

simulation - a pretend copy of the real thing.  This gives them confidence to go higher,  

شبیه‌سازی است - یک کپی وانمود از چیز واقعی. این به آنها اعتماد به نفس می‌دهد تا بالاتر بروند،

knowing they can't really get hurt. But although  it's simulated, the experience is real enough to  

بدانند که واقعاً نمی‌توانند صدمه ببینند. اما با وجود اینکه شبیه‌سازی شده است، این تجربه به اندازه‌ای واقعی است که

trick your mind into acting in its habitual  way - the way it usually, typically works.  

ذهن شما را فریب دهد تا به روش همیشگی خود عمل کند - روشی که معمولاً معمولاً کار می‌کند.

Although your brain knows you have both feet on  the ground, VR is so realistic that to complete  

اگرچه مغز شما می‌داند که هر دو پای شما روی زمین است، واقعیت مجازی آنقدر واقع‌گرایانه است که برای تکمیل

the tasks you have to drop your defences, a phrase  meaning to relax and trust people by lowering the  

وظایف باید دفاع خود را کنار بگذارید، عبارتی به معنای آرامش و اعتماد به مردم با کاهش

psychological barriers you have built to protect  yourself. Oxford VR's 'Fear of Heights' experience  

موانع روانی که برای محافظت از خود ایجاد کرده‌اید. تجربه «ترس از ارتفاعات» Oxford VR   از واقعیت

uses VR to put people into another world, but  the next project we'll hear about takes things  

مجازی برای قرار دادن افراد در دنیایی دیگر استفاده می‌کند، اما پروژه بعدی که در مورد آن خواهیم شنید همه چیز را

even further - putting people into someone else's  body. In Barcelona, a VR simulation is being used  

حتی فراتر می‌برد - قرار دادن افراد در بدن شخص دیگری . در بارسلونا، یک شبیه‌سازی واقعیت مجازی

in prisons to make men convicted of domestic  violence aware of what it feels like to be in  

در زندان‌ها استفاده می‌شود تا مردانی را که به خاطر خشونت خانگی محکوم شده‌اند، از احساس بودن در

the position of their victims. The project, called  'virtual embodiment', is led by neuroscientist,  

موقعیت قربانیان خود آگاه کنند. این پروژه که «تجسم مجازی» نام دارد، توسط عصب‌شناس،

Mavi Sanchez-Vives, of Barcelona's Institute for  Biomedical Research. In a virtual world we can be  

ماوی سانچز-ویوز، از مؤسسه تحقیقات زیست‌پزشکی بارسلون هدایت می‌شود. در یک دنیای مجازی، ما می‌توانیم

someone different and have a first-person embodied  perspective from the point-of-view, for example,  

فردی متفاوت باشیم و از دیدگاه اول شخص تجسم یافته باشیم، برای مثال،

of a different person, different gender, different  age. One can go through different situations and  

از یک فرد متفاوت، با جنسیت متفاوت، با سن متفاوت. می‌توان موقعیت‌های مختلفی را پشت سر گذاشت و

have the experience from this totally novel  perspective. Many of the prisoners lack empathy  

از این منظر کاملاً بدیع تجربه کرد . بسیاری از زندانیان

for their victims. 'Virtual embodiment' works by  giving these men the experience of abuse in the  

نسبت به قربانیان خود احساس همدلی ندارند. «تجسم مجازی» با ارائه تجربه سوءاستفاده به صورت

first-person - from the perspective of someone who  actually experiences an event in person. In VR,  

اول شخص به این مردان کار می‌کند - از دیدگاه شخصی که واقعاً یک رویداد را شخصاً تجربه می‌کند. در VR،

the men have the insults and abuse they gave to  others turned back on them. It's a novel - a new  

مردان توهین‌ها و توهین‌هایی را که به دیگران می‌کردند، پس می‌گیرند. این یک رمان - یک

and original - experience for them, and not a  pleasant one either. But the VR therapy seems  

تجربه جدید و اصیل - برای آنها است، و نه خوشایند. اما به نظر می‌رسد که درمان واقعیت مجازی

to be working, and Dr Sanchez-Vives reports  more and more of the prisoners successfully  

کار می‌کند، و دکتر سانچز-ویوز گزارش می‌دهد که تعداد بیشتری از زندانیان

reintegrating into their communities after their  release from prison. The experience VR creates of  

پس از آزادی از زندان با موفقیت دوباره در جوامع خود ادغام می‌شوند . تجربه‌ای که VR از

seeing things from someone else's point-of-view  can be therapeutic, even for serious problems.  

دیدن چیزها از دیدگاه شخص دیگری ایجاد می‌کند، حتی برای مشکلات جدی می‌تواند درمانی باشد.

And speaking of problems, what was the answer  to your question, Rob? I asked Sam whether  

و در مورد مشکلات، پاسخ سوال شما چه بود، راب؟ از سام پرسیدم که آیا

the correct name for the fear of heights was  alektorophobia, arachnophobia, or acrophobia? I  

نام صحیح ترس از ارتفاع، آلکتروفوبیا، آراکنوفوبیا یا آکروفوبیا است؟

guessed it was alektorophobia. Which was the wrong  answer. Alektorophobia is the fear of chickens!  

حدس می‌زدم که این آلکتوروفوبیا باشد. که پاسخ اشتباه بود . آلکتوروفوبیا ترس از جوجه هاست!

The correct answer was c) acrophobia - a  fear of heights, and a good example of a  

پاسخ صحیح ج) آکروفوبیا بود - ترس از ارتفاع، و مثال خوبی از

phobia. Let's recap the rest of the vocabulary  we've learned, starting with simulation - a  

فوبیا. بیایید بقیه واژگانی را که یاد گرفته‌ایم، با شبیه‌سازی خلاصه کنیم - یک

pretend copy of something that looks real  but is not. Habitual describes the usual,  

کپی وانمودی از چیزی که واقعی به نظر می‌رسد اما نیست. Habitual روش معمول،

typical way something works. The phrase 'drop your  defences' means to relax and trust something by  

معمولی کار کردن چیزی را توصیف می‌کند. عبارت "دفاعات خود را رها کنید " به معنای آرام کردن و اعتماد کردن به چیزی با

lowering your psychological barriers. In the  first-person means talking about something  

کاهش موانع روانی است. در اول شخص یعنی صحبت کردن در مورد چیزی

from the perspective of the person who actually  experienced an event themselves. And finally, the  

از دیدگاه شخصی که واقعاً خودش یک رویداد را تجربه کرده است. و در نهایت،

adjective novel means completely new and original,  unlike anything that has happened before. Well,  

صفت رمان به معنای کاملاً جدید و اصلی است، برخلاف هر چیزی که قبلاً اتفاق افتاده است. خب،

once again, our six minutes are really -  and virtually - over! Goodbye for now! Bye!  

یک بار دیگر، شش دقیقه ما واقعاً - و عملاً - به پایان رسیده است! فعلا خدانگهدار! خدا حافظ!

Hello. This is 6 Minute English from BBC Learning  English. I'm Neil. And I'm Georgina. This is the  

سلام. این 6 دقیقه انگلیسی از BBC Learning English است. من نیل هستم. و من جورجینا هستم. این

programme where we hope to add some colour  to your life by talking about an interesting  

برنامه‌ای است که امیدواریم با صحبت در مورد یک

subject and teaching you some useful vocabulary.  And colour is what we're talking about today.  

موضوع جالب و آموزش لغات مفید، به زندگی شما رنگی بیافزاییم. و رنگ چیزی است که امروز در مورد آن صحبت می کنیم.

What's your favourite colour, Neil? Oh, I like  green - a fresh, bold colour, that reminds me of  

رنگ مورد علاقه شما نیل چیست؟ اوه، من سبز را دوست دارم - رنگی تازه و پررنگ که من را به یاد طبیعت می اندازد

nature - it can have a calming effect. And you?  It's got to be blue - it reminds me of the sea,  

- می تواند اثر آرام بخشی داشته باشد. و شما؟ باید آبی باشد - من را به یاد دریا،

the sky - and holidays, of course! Colour - no  matter which one we prefer - affects how we feel.  

آسمان می‌اندازد - و البته تعطیلات! رنگ - مهم نیست که کدام را ترجیح می دهیم - بر احساس ما تأثیر می گذارد.

And we'll be talking about that soon. But not  before I challenge you to answer my quiz question,  

و ما به زودی در مورد آن صحبت خواهیم کرد. اما نه قبل از اینکه شما را برای پاسخ دادن به سوال مسابقه خود دعوت کنم،

Georgina - and it's a science question. Do  you know what the splitting of white light  

جورجینا - و این یک سؤال علمی است. آیا می دانید تقسیم نور سفید

into its different colours is called? Is it...  a) dispersion, b) reflection, or c) refraction?  

به رنگ های مختلف آن چه نام دارد؟ آیا این ... الف) پراکندگی، ب) بازتاب، یا ج) شکست؟

Hmmm. Well, I'm not a scientist, so I'll have  a guess as c) refraction. OK, I'll reveal the  

هوم خوب، من یک دانشمند نیستم، بنابراین حدسی به عنوان ج) شکست دارم. بسیار خوب،

right answer later on. But now, let's talk  more about colour. Colour can represent many  

پاسخ درست را بعداً نشان خواهم داد. اما اکنون، بیایید درباره رنگ بیشتر صحبت کنیم.

different things, depending on where you come  from. You can be 'green with envy' - wishing  

بسته به اینکه از کجا آمده‌اید، رنگ می‌تواند نشان‌دهنده بسیاری از چیزهای مختلف باشد . شما می توانید "سبز از حسادت" باشید - آرزو می کنید که ای کاش چیزی را

you had what someone else had. And someone can  feel blue - so feel depressed. We choose colours  

داشتید که دیگران داشت. و شخصی می‌تواند احساس آبی داشته باشد - پس احساس افسردگی کنید. ما رنگ‌هایی را انتخاب می‌کنیم

to express ourselves in what we wear or how we  decorate our home. The BBC Radio 4 programme,  

تا خودمان را در لباس‌هایی که می‌پوشیم یا نحوه تزئین خانه‌مان را بیان کنیم. برنامه رادیو بی بی سی 4،

You and Yours, has been talking about colour and  whether it affects everyone's mood. Karen Haller  

تو و تو، درباره رنگ و تأثیر آن بر خلق و خوی همه صحبت کرده است. کارن هالر

is a colour psychologist and a colour designer and  consultant - she explained how colour affects us.  

یک روانشناس رنگ و یک طراح و مشاور رنگ است - او توضیح داد که رنگ چگونه بر ما تأثیر می گذارد.

It's the way that we take in the wavelengths of  light because colour is wavelengths of light,  

این راهی است که ما طول‌موج‌های نور را دریافت می‌کنیم، زیرا رنگ، طول موج‌های نور است،

and it's how that comes in through our eye,  and then it goes into the part of our brain  

و این گونه است که از طریق چشم ما وارد می‌شود، و سپس وارد بخشی از مغز ما

called the hypothalamus, which governs our  sleeping patterns, our hormones, our behaviours,  

به نام هیپوتالاموس می‌شود که بر الگوهای خواب، هورمون‌های ما نظارت می‌کند. ، رفتارهای ما،

our appetite - it governs - everything and so  different colours and different frequencies or  

اشتهای ما - بر همه چیز حاکم است و بنابراین رنگ های مختلف و فرکانس های مختلف یا

different wavelengths of light, we have different  responses and different reactions to them.  

طول موج های مختلف نور، ما واکنش های متفاوت و واکنش های متفاوتی به آنها داریم.

So, colour is wavelengths of light - a wavelength  is the distance between two waves of sound or  

بنابراین، رنگ طول موج های نور است - طول موج فاصله بین دو موج صدا یا

light that are next to each other. As these  wavelengths change, so does the colour we see.  

نور است که در کنار یکدیگر قرار دارند. با تغییر این طول‌موج‌ها، رنگی که می‌بینیم نیز تغییر می‌کند.

Thanks for the science lesson! Karen also  explained that there's a part of our brain that  

با تشکر از درس علوم! کارن همچنین توضیح داد که بخشی از مغز ما وجود دارد که

controls - she used the word govern - how we feel  and how we behave. And this can change depending  

کنترل می‌کند - او از کلمه حکومت استفاده می‌کند - احساس ما و نحوه رفتار ما را کنترل می‌کند. و این می تواند بسته

on what colour we see. Interesting stuff - of  course, colour can affect us differently. Seeing  

به رنگی که می بینیم تغییر کند. چیزهای جالب - البته، رنگ می‌تواند بر ما تأثیر متفاوتی بگذارد. دیدن رنگ

red can make one person angry but someone else  may just feel energised. Homeware and furnishing  

قرمز ممکن است یک نفر را عصبانی کند اما شخص دیگری ممکن است احساس انرژی کند. تولیدکنندگان لوازم خانگی و مبلمان

manufacturers offer a whole spectrum - or range  - of colours to choose to suit everyone s taste,  

طیف کاملی - یا طیفی از رنگ‌ها را برای انتخاب متناسب با سلیقه،

and mood. But during the recent coronavirus  pandemic, there was a rise in demand for intense,  

و خلق و خوی همه ارائه می‌دهند. اما در طول همه‌گیری کروناویروس اخیر ، تقاضا برای

bright shades and patterns. This was referred to  as 'happy design' - design that was meant to help  

سایه‌ها و الگوهای روشن و شدید افزایش یافت. به این «طراحی شاد» گفته می‌شد - طراحی که قرار بود به

lift our mood. Yes, and Karen Haller spoke a bit  more about this on the You and Yours programme.  

ارتقای روحیه ما کمک کند. بله، و کارن هالر در برنامه شما و شما کمی بیشتر درباره این موضوع صحبت کرد.

In the time when everyone was out and we were  all working, and we lived very busy lives,  

در زمانی که همه بیرون بودند و همه ما کار می‌کردیم، و زندگی‌های بسیار شلوغی داشتیم،

quite often what people wanted - they wanted  a quiet sanctuary to come back to, so they had  

غالباً همان چیزی که مردم می‌خواستند - آنها می‌خواستند یک پناهگاه آرام به آنجا برگردند، بنابراین

very pale colours or very low chromatic colours  in their house - low saturation - because that  

رنگ‌های بسیار کم رنگ یا رنگ‌های رنگی بسیار کم در خانه‌شان داشتند. - اشباع کم - زیرا این به

helped them unwind and helped them relax and to  feel very soothed. But what I have found since  

آن‌ها کمک کرد تا آرام شوند و به آرامش و احساس آرامش بسیار کمک کنند. اما چیزی که من از زمان

the first lockdown is a lot of people, because  they re not getting that outside stimulation,  

اولین قرنطینه دریافتم بسیاری از مردم هستند، زیرا آنها آن تحریکات بیرونی را دریافت نمی کنند،

they're actually putting a lot of brighter colours  in their home because they're trying to bring in  

آنها در واقع رنگ های روشن تری را در خانه خود قرار می دهند زیرا سعی می کنند

that feeling that they would have got when they  were out - that excitement and that buzz. It seems  

آن احساسی را که می خواهند وارد کنند. وقتی بیرون بودند - آن هیجان و آن هیاهو. به نظر می رسد

that in our normal busy working lives, our homes  were peaceful places and somewhere to relax - they  

در زندگی کاری پرمشغله معمولی ما، خانه‌های ما مکان‌هایی آرام و مکانی برای استراحت بودند - آنها

were a sanctuary. To create this relaxing space,  we use pale colours - ones that lack intensity,  

یک پناهگاه بودند. برای ایجاد این فضای آرامش‌بخش، از رنگ‌های کم رنگ استفاده می‌کنیم - رنگ‌هایی که فاقد شدت هستند،

like sky blue. But during the recent lockdowns,  when we weren't outside much, we tried to get  

مانند آبی آسمانی. اما در طول قرنطینه‌های اخیر، زمانی که زیاد بیرون نبودیم، سعی کردیم با تزئین خانه‌هایمان با رنگ‌های روشن‌تر،

that stimulation - that excitement or experience  - by decorating our homes with brighter colour.  

آن انگیزه - آن هیجان یا تجربه را به دست آوریم .

Such as yellow! Hmmm, perhaps a little too  bright for me! It is all about personal taste  

مثل زرد! هوم، شاید برای من کمی بیش از حد روشن باشد! همه چیز مربوط به سلیقه شخصی

and the connections we make with the colours we  see but it makes sense that brighter colours can  

و ارتباطی است که ما با رنگ هایی که می بینیم برقرار می کنیم، اما منطقی است که رنگ های روشن تر مطمئناً می توانند

certainly lift our mood. Now, earlier I asked  you, Georgina, do you know what the splitting  

روحیه ما را بالا ببرند. اکنون، قبلاً از شما پرسیدم، جورجینا، آیا می دانید تقسیم

of white light into its different colours is  called? Is it... a) dispersion, b) reflection,  

نور سفید به رنگ های مختلف آن چیست ؟ آیا این ... الف) پراکندگی، ب) بازتاب،

or c) refraction? And I said it was refraction.  Sorry Georgina, that's wrong. It is actually  

یا ج) شکست؟ و من گفتم انکسار است. متاسفم جورجینا، این اشتباه است. در واقع

called dispersion. Back to school for you - but  not before we recap some of today's vocabulary.  

پراکندگی نامیده می شود. برای شما به مدرسه بازگشت - اما نه قبل از اینکه برخی از واژگان امروز را مرور کنیم.

OK. Firstly we can describe someone who wishes  they had what someone else has, as being green  

خوب. اولاً می‌توانیم کسی را که آرزو می‌کند آن چیزی را داشته باشد که دیگران دارد، سبز بودن

with envy. We also talked about a wavelength  - the distance between two waves of sound or  

از حسادت توصیف کنیم. ما همچنین در مورد طول موج صحبت کردیم - فاصله بین دو موج صدا یا

light that are next to each other. To govern  means to control or influence. A sanctuary can  

نور که در کنار یکدیگر قرار دارند. حکومت کردن به معنای کنترل یا نفوذ است. پناهگاه می‌تواند

be a peaceful or relaxing place - in some cases  it can be a safe place for someone in danger.  

مکانی آرام یا آرامش‌بخش باشد - در برخی موارد می‌تواند مکانی امن برای فردی در خطر باشد.

Stimulation describes the feeling of being  excited, interested or enthused by something. And  

تحریک احساس هیجان، علاقه یا اشتیاق به چیزی را توصیف می کند. و

pale describes a colour that lacks intensity, it's  not very bright - and for me, they're much better  

رنگ پریده رنگی را توصیف می کند که شدت ندارد، خیلی روشن نیست - و برای من، آنها بسیار بهتر

than a bold bright yellow! Well, Georgina, thanks  for showing your true colours! That's all for now,  

از یک زرد روشن پررنگ هستند! خوب، جورجینا، از اینکه رنگ‌های واقعی خود را نشان دادید متشکرم! فعلاً این همه است،

but we'll be picking another topic to discuss out  of the blue, next time. Don't forget you can hear  

اما دفعه بعد موضوع دیگری را برای بحث غیرمعمول انتخاب خواهیم کرد . فراموش نکنید که می‌توانید

other 6 Minute English programmes and much more  on our website at bbclearningenglish.com - and  

سایر برنامه‌های انگلیسی ۶ دقیقه‌ای و خیلی بیشتر را در وب‌سایت ما به نشانی bbclearningenglish.com بشنوید - و

we're always posting stuff on our social  media platforms. Bye for now. Goodbye.  

ما همیشه مطالبی را در پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی خود پست می‌کنیم . فعلا خداحافظ. خداحافظ.

Hello. This is 6 Minute English from BBC  Learning English. I’m Neil. And I’m Sam.  

سلام. این 6 دقیقه انگلیسی از BBC Learning English است. من نیل هستم و من سام هستم

We often hear phrases such as, ‘dream big’  or, ‘reach for the stars’ which reflect an  

ما اغلب عباراتی مانند "رویای بزرگ" یا "به ستاره ها برسید" می شنویم که نمایانگر

optimistic view of life. Are you an optimist, Sam?  I hope so! I try to see the positive side of life,  

دیدگاه خوش بینانه از زندگی است. آیا تو خوشبین هستی سام؟ امیدوارم! سعی می‌کنم جنبه مثبت زندگی را ببینم،

even when something bad happens. It sounds like  you’re a glass-half-full person – someone who  

حتی وقتی اتفاق بدی می‌افتد. به نظر می رسد شما فردی نیمه پر لیوان هستید – کسی که

always thinks that good things will happen.  How about you, Neil? Are you optimistic? Look,  

همیشه فکر می کند اتفاقات خوبی رخ خواهد داد. تو چطور، نیل؟ آیا شما خوش بین هستید؟ ببینید،

things go wrong all the time - that’s a fact of  life. Call me a pessimist if you like but I’m  

همه چیز همیشه اشتباه پیش می‌رود - این یک واقعیت زندگی است. اگر دوست دارید من را یک بدبین بنامید، اما من

just being realistic. Hmm, it sounds like  Neil is more of a glass-half-empty person,  

فقط واقع بین هستم. هوم، به نظر می‌رسد که نیل بیشتر فردی نیمه خالی است،

but the truth is that the age-old debate between  optimism and pessimism is more complex than we  

اما حقیقت این است که بحث قدیمی بین خوش‌بینی و بدبینی پیچیده‌تر از آن چیزی است که ما

think. Yes, whether you’re a sunny optimist or a  gloomy pessimist may be determined more by your  

فکر می‌کنیم. بله، همانطور که در این برنامه خواهیم فهمید، این که آیا شما یک خوش بین هستید یا یک بدبین ممکن است بیشتر با توجه به

birthplace and your age than your attitude, as  we’ll be finding out in this programme. Great.  

محل تولد و سن شما تعیین شود تا نگرش شما . عالی.

I’ve got a good feeling about this, Neil! But  first, as usual, I have a question for you, Sam.  

من احساس خوبی در مورد این دارم، نیل! اما ابتدا، طبق معمول، یک سوال از شما دارم، سم.

Psychologists define optimism as an attitude  which overestimates the chances of good things  

روانشناسان خوش‌بینی را به‌عنوان نگرشی تعریف می‌کنند که شانس اتفاقات خوب

happening to you, while underestimating  the chances of bad things occurring.  

برای شما را دست‌کم می‌گیرد، در حالی که احتمال اتفاقات بد را دست‌کم می‌گیرد.

So, what proportion of the British population,  do you think, describe themselves as optimistic?  

بنابراین، فکر می‌کنید چه نسبتی از جمعیت بریتانیا، خود را خوش‌بین توصیف می‌کنند؟

Is it: a) 20 percent? b) 50 percent? or, c) 80  percent? I’ll choose the largest – 80 percent… OK,  

آیا این: الف) 20 درصد است؟ ب) 50 درصد؟ یا، ج) 80 درصد؟ من بزرگترین را انتخاب خواهم کرد - 80 درصد... باشه،

Sam. We’ll find out if your optimistic answer is  the correct one later in the programme. Someone  

سام. در ادامه برنامه متوجه خواهیم شد که آیا پاسخ خوشبینانه شما درست است یا خیر. کسی

who probably wouldn’t agree with you, though, is  BBC World Service listener, Hannah. Hannah grew  

که احتمالاً با شما موافق نیست، هانا، شنونده سرویس جهانی بی‌بی‌سی است. هانا

up in Germany before moving to the United States.  She thinks Americans tend to be more optimistic  

قبل از نقل مکان به ایالات متحده در آلمان بزرگ شد. او فکر می‌کند آمریکایی‌ها

than people back home in Germany, as she told  BBC World Service programme, CrowdScience:  

نسبت به مردم آلمان خوش‌بین‌تر هستند، همانطور که او به برنامه سرویس جهانی بی‌بی‌سی، CrowdScience گفت:

Well, I think the stereotypical perceptions  of Germans is that we’re quite pessimistic  

خب، من فکر می‌کنم برداشت‌های کلیشه‌ای آلمانی‌ها این است که ما کاملاً بدبین هستیم

and that kind of tends to come across as being  a bit of a Debbie Downer, when in actuality,  

با داشتن کمی دبی داونر، در واقع،

Germans just tend to be avid planners for all  eventual negative eventualities as well… so  

آلمانی‌ها تمایل دارند برای همه احتمالات منفی احتمالی نیز برنامه‌ریزان مشتاق باشند... بنابراین   این

that’s kind of us being pessimistic but actually  being cautious, as opposed to for example,  

گونه است که ما بدبین هستیم اما در واقع محتاط هستیم، برخلاف

what I’ve notice in America that a lot of people  tend to be hyper-optimistic. I’ve always admired  

آنچه من متوجه شده‌ام. در آمریکا که بسیاری از مردم تمایل دارند بیش از حد خوش بین باشند. من همیشه تحسین کرده‌ام که

how Americans tend to be able to sugarcoat  everything. As a stereotypical pessimist,  

چگونه آمریکایی‌ها می‌توانند همه چیز را بپوشانند. هانا به‌عنوان یک بدبین کلیشه‌ای،

Hannah sometimes feels like a Debbie Downer. This  expression is American slang for someone who makes  

گاهی اوقات احساس می‌کند که یک دبی داونر است. این عبارت عامیانه آمریکایی برای کسی است که

others feel bad by focussing on the depressing  aspects of things. Americans, on the other hand,  

با تمرکز بر جنبه‌های ناامیدکننده چیزها باعث می‌شود دیگران احساس بدی کنند . از سوی دیگر، آمریکایی‌ها

are typically seen as optimists who tend to  sugarcoat things – make things seem better  

معمولاً به‌عنوان خوش‌بین‌هایی دیده می‌شوند که تمایل دارند چیزها را بپوشانند - کاری کنند که چیزها بهتر

than they really are. According to Hannah, many  Americans are hyper-optimistic. She uses the  

از آنچه هستند به نظر برسند. به گفته هانا، بسیاری از آمریکایی ها بیش از حد خوش بین هستند. او از

prefix hyper to say that there is too much of a  certain quality. Hyper-sensitive people are too  

پیشوند    hyper استفاده می‌کند تا بگوید کیفیت خاصی بسیار زیاد است . افراد بسیار حساس بیش از حد

sensitive; a hyper-optimist is too optimistic.  Besides your country of birth, age is another  

حساس هستند. یک بیش از حد خوش بین بسیار خوش بین است. علاوه بر کشور محل تولد شما، سن یکی دیگر از

consideration in the optimism debate. When we’re  young we have our whole life ahead of us, and it’s  

ملاحظات در بحث خوش بینی است. وقتی جوان هستیم، تمام زندگی‌مان در پیش است، و

easier to optimistically believe that everything’s  going to be alright. The belief that everything’s  

راحت‌تر است که خوش‌بینانه باور کنیم که همه چیز درست می‌شود. این باور که همه چیز

going to be fine is called ‘the optimism bias’.  It isn’t fixed but changes as we age - something  

خوب پیش می‌رود، «سوگیری خوش‌بینی» نامیده می‌شود. این مشکل ثابت نیست، اما با افزایش سن تغییر می‌کند - چیزی که

neuroscientist, Professor Tali Sharot, explained  to BBC World Service programme, CrowdScience:  

پروفسور تالی شاروت، عصب‌شناس، به برنامه سرویس جهانی بی‌بی‌سی، CrowdScience توضیح داد:

So it’s quite high in kids and teenagers – they  think, ‘Oh, everything’s going to be fine’,  

بنابراین در بچه‌ها و نوجوانان بسیار زیاد است - آنها فکر می‌کنند، "اوه، همه چیز خوب خواهد شد"،

you know, and then it goes down, down, down and  it hits rock bottom in your midlife at which point  

شما بدانید، و سپس پایین، پایین، پایین می‌رود و در میانسالی شما به کف می‌رسد، در این مرحله،

the optimism bias is relatively small, and then  it starts climbing up again and it’s quite high  

سوگیری خوش‌بینی نسبتاً کوچک است، و سپس دوباره شروع به بالا رفتن می‌کند و

in the elderly population, and that goes  absolutely against our view of the grumpy old  

در جمعیت سالمندان بسیار بالاست، و این کاملاً مخالف است. نگاه ما به

man, or woman. After starting out high in  children, the optimism bias hits rock bottom – the  

پیرمرد یا زن بدخلق. پس از شروع زیاد در کودکان، تعصب خوش‌بینی

lowest possible level – in middle age, often  because of work pressures, family responsibilities  

در میانسالی به پایین‌ترین حد ممکن می‌رسد، اغلب به دلیل فشارهای کاری، مسئولیت‌های خانوادگی

or caring for elderly parents. But optimism  seems to increase again as we get older. This is  

یا مراقبت از والدین سالخورده. اما به نظر می رسد با افزایش سن، خوش بینی دوباره افزایش می یابد. این

surprising as it goes against the image we have of  the grumpy old man – a phrase to describe someone  

شگفت‌انگیز است، زیرا برخلاف تصوری است که ما از پیرمرد بداخلاق داریم - عبارتی برای توصیف کسی

who complains a lot, is moody and gets easily  annoyed. Optimistic women, meanwhile, can look  

که بسیار شکایت می‌کند، بدخلقی است و به راحتی آزرده می‌شود. در همین حال، زنان خوش‌بین می‌توانند

forward to longer, healthier lives. Good news for  you then, Sam! But I’m sticking with my pessimism.  

منتظر زندگی طولانی‌تر و سالم‌تر باشند. یک خبر خوب برای شما، سم! اما من به بدبینی خود پایبندم.

If I anticipate things going wrong I don’t get  disappointed when they do! That’s actually a  

اگر پیش‌بینی می‌کنم که همه چیز اشتباه می‌شود، ناامید نمی‌شوم! این در واقع یک

fairly positive way of looking at things, Neil,  but I’m not sure if most people would agree with  

روش نسبتاً مثبت برای نگاه کردن به چیزها است، نیل، اما مطمئن نیستم که آیا اکثر مردم با شما موافق هستند

you – or maybe they would… It depends on the  answer to your question… Right. I asked Sam what  

یا شاید آنها ... این بستگی به پاسخ سؤال شما دارد... درست است. از سام پرسیدم چه

proportion of British people describe themselves  as optimistic. And optimistically, I said it was  

نسبتی از مردم بریتانیا خود را خوشبین توصیف می کنند . و با خوش‌بینانه، گفتم

c) 80 percent. Which was… the correct answer!  Of course it was. Whether you expect good or bad  

ج) 80 درصد است. که… جواب صحیح بود! البته اینطور بود. چه انتظار داشته باشید که اتفاقات خوب یا بد

things to happen to you, you’re probably right.  So why not focus on the sunny side of life, Neil?  

برای شما بیفتد، احتمالاً حق با شماست. پس چرا روی جنبه آفتابی زندگی تمرکز نکنی، نیل؟

That way, you’ve got nothing to lose! OK, let’s  recap the vocabulary from this programme, Sam.  

به این ترتیب، شما چیزی برای از دست دادن ندارید! خوب، بیایید واژگان این برنامه را خلاصه کنیم، سم.

You’re certainly a glass-half-full person –  someone with an optimistic attitude to life.  

شما مطمئناً فردی نیمه پر لیوان هستید - فردی با نگرش خوش بینانه به زندگی.

And you’re something of a Debbie Downer  - American slang for someone who brings  

و شما چیزی شبیه دبی داونر هستید - عامیانه آمریکایی برای کسی که

everyone down by talking about the negative  side of things. If you sugarcoat something,  

با صحبت کردن در مورد جنبه‌های منفی چیزها همه را پایین می‌آورد . اگر چیزی را شکر کنید،

you make it appear more positive than it really  is. The prefix hyper is used before an adjective  

آن را مثبت‌تر از آنچه هست نشان می‌دهید . پیشوند hyper قبل از یک صفت استفاده می‌شود

to show having too much of that quality,  for example hypercritical means being  

تا نشان دهد که این کیفیت بسیار زیاد است، به عنوان مثال hypercritical به معنای

too critical. If something hits rock bottom it  reaches its lowest possible level. And finally,  

بیش از حد انتقادی بودن است. اگر چیزی به پایین‌ترین حد ممکن برسد، به پایین‌ترین سطح ممکن می‌رسد. و در نهایت،

the phrase grumpy old man can be used to  describe someone who always complains,  

عبارت پیرمرد بداخلاق را می‌توان برای توصیف کسی که همیشه شکایت می‌کند،

is intolerant and gets annoyed easily… a bit like Neil! Thank you very much. Unfortunately our six minutes are up,  but

تحمل نمی‌کند و به راحتی اذیت می‌شود... کمی شبیه نیل! بسیار از شما متشکرم. متأسفانه شش دقیقه ما تمام شد،  اما

join us again soon for more trending topics and useful vocabulary here at 6 Minute English. Goodbye for now. Bye!

به زودی دوباره برای موضوعات پرطرفدارتر و واژگان مفید در اینجا در 6 دقیقه انگلیسی به ما بپیوندید. فعلا خدانگهدار. خدا حافظ!

Hello. This is 6 Minute  English from BBC Learning English. I'm Sam.  

سلام. این 6 دقیقه انگلیسی از BBC Learning English است. من سام هستم

And I'm Neil. In this programme, we're discussing  something we've heard a lot about during the  

و من نیل هستم. در این برنامه، درباره چیزی صحبت می‌کنیم که در طول همه‌گیری درباره آن بسیار شنیده‌ایم

pandemic - kindness. When was the last time you  did something kind for someone else, Sam? Hmmm,  

- مهربانی. آخرین باری که کاری برای شخص دیگری انجام دادی، کی بود؟ هوم،

I gave my mum flowers last week. Ah, that  was kind. And how did it feel? It felt good  

هفته گذشته به مادرم گل دادم. آه، این مهربان بود. و چه حسی داشت؟ احساس خوبی داشت   که می

knowing I'd made her happy. Right! It's something  that psychologists are starting to prove  

دانستم او را خوشحال کرده ام. درست! این چیزی است که روانشناسان از نظر علمی شروع به اثبات آن کرده‌اند،

scientifically but that most of us knew all along:  we feel just as good being kind to someone else  

اما بیشتر ما از قبل می‌دانستیم: از مهربانی با دیگران به همان اندازه احساس خوبی داریم

as when someone is kind to us. It reminds me  of something called a random act of kindness.  

که وقتی کسی با ما مهربان است. این مرا به یاد چیزی می‌اندازد که به آن رفتار تصادفی مهربانی می‌گویند. آیا

Have you heard of that, Neil? Yes, things like  helping a stranger cross the road - small,  

در مورد آن شنیده ای، نیل؟ بله، چیزهایی مانند کمک به یک غریبه برای عبور از جاده -

everyday things people do to help others for  no other reason than to make them happy. Yes,  

کارهای کوچک و روزمره که مردم برای کمک به دیگران انجام می‌دهند بدون دلیلی جز خوشحال کردن آنها. بله،

and one of the main benefits of being kind  is that we feel the kindness in ourselves.  

و یکی از مزایای اصلی مهربان بودن این است که ما مهربانی را در خود احساس می کنیم. به آن

It's called 'the gift that keeps on giving'  - and it reminds me of my quiz question.  

«هدیه‌ای که به دادن ادامه می‌دهد» می‌گویند - و من را به یاد سؤال مسابقه‌ام می‌اندازد.

In 2021, a global survey conducted for the BBC's  'Kindness Test' asked people to name their top  

در سال 2021، یک نظرسنجی جهانی که برای «تست مهربانی» بی‌بی‌سی انجام شد از مردم خواسته شد تا

five random acts of kindness. So which kind act  came top? Was it: a) giving someone a smile? b)  

پنج عمل مهربانی تصادفی خود را نام ببرند. بنابراین، کدام نوع عمل برتر شد؟ آیا این بود: الف) لبخند زدن به کسی؟ ب) در

giving someone a hug? or c) giving someone your  time to just listen? They all sound wonderful but  

آغوش گرفتن کسی؟ یا ج) به کسی وقت بدهید تا فقط گوش کند؟ همه آنها فوق العاده به نظر می رسند، اما

what I'd really like is a nice big hug! OK, Neil,  we'll find out later if that's the right answer.  

آنچه من واقعاً دوست دارم یک آغوش بزرگ خوب است! خوب، نیل، بعداً خواهیم فهمید که آیا این پاسخ درست است یا خیر.

Now, that good feeling Sam got from giving her  mum flowers is something psychologists have become  

اکنون، آن احساس خوبی که سام از دادن گل به مادرش به دست آورد، چیزی است که روانشناسان

very interested in. During the past decade  over a thousand academic papers were written  

بسیار به آن علاقه مند شده اند. در طول دهه گذشته، بیش از هزار مقاله دانشگاهی نوشته شده است

including the term 'kindness'. The author of  one such paper is Dr Dan Campbell-Meiklejohn,  

. نویسنده یکی از این مقالات دکتر دن کمپبل-میکلجان،

senior psychologist at the University of Sussex,  and researcher for the BBC's Kindness Test. Here  

روانشناس ارشد در دانشگاه ساسکس، و محقق آزمون مهربانی بی بی سی است. در اینجا

is Dr Campbell-Meiklejohn discussing his findings  with BBC World Service programme, Health Check.  

دکتر کمبل-میکلجان در حال بحث درباره یافته‌های خود با برنامه خدمات جهانی بی‌بی‌سی، بررسی سلامت است.

What we know from the science is, and what can  seem counter-intuitive because giving can cost  

چیزی که ما از علم می دانیم این است، و چیزی که می تواند غیر شهودی به نظر برسد، زیرا بخشیدن می تواند هزینه

something of ourselves, is that we can experience  a sense of reward when we are kind to others... so  

ای برای خودمان داشته باشد، این است که وقتی با دیگران مهربان هستیم، می توانیم احساس پاداش را تجربه کنیم...

like, when we eat a yummy food or have a pleasant  surprise, the parts of our brain that help us  

مانند زمانی که یک غذای خوشمزه می خوریم. یا سورپرایز دلپذیری داشته باشید ، بخش‌هایی از مغز که به ما کمک می‌کنند

remember these nice experiences and motivated us  to do them again and again - they become active  

این تجربیات خوب را به خاطر بسپاریم و به ما انگیزه می‌دهند آن‌ها را بارها و بارها انجام دهیم -

when we're kind. And we call this feeling  a warm glow. Usually giving something away,  

وقتی مهربان باشیم فعال می‌شوند. و ما این احساس را یک درخشش گرم می نامیم. معمولاً دادن چیزی،

money for example, means we no longer  possess it. But kindness is different:  

مثلاً پول، به این معنی است که دیگر آن را نداریم. اما مهربانی متفاوت است:

both the giver of kindness and the receiver  experience what Dr Campbell-Meiklejohn calls  

هم مهربان و هم گیرنده آن چیزی را تجربه می‌کنند که دکتر کمبل میکلیجان آن را

a warm glow - an inner feeling of happiness.  Nevertheless, for some people giving something  

درخشش گرم می‌نامد - احساس درونی شادی. با این وجود، برای برخی از مردم دادن چیزی

away equals losing it, so for them being  kind seems counter-intuitive - opposite to  

مساوی است با از دست دادن آن، بنابراین برای آن‌ها مهربان بودن غیرشهودی به نظر می‌رسد - برخلاف آن

the way you expect things should happen. But  on a chemical level the brain doesn't agree!  

چیزی که انتظار دارید اتفاق بیفتد. اما در سطح شیمیایی، مغز موافق نیست!

For our brain, being kind feels as good as any  other pleasurable activity, for example eating  

برای مغز ما، مهربان بودن به اندازه هر فعالیت لذت‌بخش دیگری احساس خوبی دارد، برای مثال خوردن

something yummy - something delicious which  tastes good. OK, Sam, I can see that being kind  

یک چیز خوشمزه - چیزی خوشمزه که مزه خوبی دارد. باشه، سام، می توانم ببینم که مهربان بودن

is great in my personal life. But what about the  ruthless world of business or politics - surely  

در زندگی شخصی من عالی است. اما در مورد دنیای بی‌رحم تجارت یا سیاست چطور - مطمئناً

there's no place for kindness there? It's true  that in many countries politics involves fierce  

جایی برای مهربانی در آنجا نیست؟ درست است که در بسیاری از کشورها سیاست شامل

debate and criticism of anyone who disagrees  with you. But there are those who believe it  

بحث و انتقاد شدید از هرکسی است که با شما مخالف است. اما کسانی هستند که معتقدند

doesn't have to be like that. Jennifer Nagel  for one. She's co-director of a movement called  

لازم نیست اینطور باشد. جنیفر ناگل برای یکی. او یکی از کارگردانان جنبشی به نام «

Compassion in Politics and author of the book, We,  written with the actor Gillian Anderson. Listen as  

ترحم در سیاست» و نویسنده کتاب «ما» است که با بازیگر جیلیان اندرسون نوشته است. همانطور که

Jennifer explains her vision to BBC World Service  programme, Health Check. Compassionate leadership  

جنیفر دیدگاه خود را برای برنامه سرویس جهانی بی‌بی‌سی، بررسی سلامت، توضیح می‌دهد، گوش دهید. رهبری دلسوزانه

leads to inclusive, cooperative outcomes which  lead to fairer societies, lower crime rates,  

منجر به نتایج فراگیر و مشارکتی می‌شود که منجر به جوامع عادلانه‌تر، نرخ کمتر جرم و جنایت،

higher levels of health and wellbeing. And yet  we have this idea that compassion somehow doesn't  

سطوح بالاتر سلامت و رفاه می‌شود. و با این حال، ما این عقیده را داریم که دلسوزی به نحوی به آن

belong, that it can be dismissed in the same  way as women have been dismissed as something  

تعلق ندارد، که می‌توان آن را به همان شیوه‌ای که زنان به‌عنوان

fluffy and a nice idea but not really practical.  But in fact, the science behind compassion  

ایده‌ای کرکی و خوب، اما واقعاً عملی، نادیده گرفته می‌شوند، رد کرد. اما در واقع، علم پشت دلسوزی این

is that it actually takes courage to act with  compassion. Jennifer wants politics to be based  

است که عمل کردن با شفقت در واقع به شجاعت نیاز دارد . جنیفر می خواهد سیاست مبتنی

on compassion - a strong feeling of empathy with  the suffering of others and a wish to help them.  

بر شفقت باشد - احساس قوی همدلی با رنج دیگران و تمایل به کمک به آنها.

She says kindness is sometimes  dismissed as fluffy - soft and woolly,  

او می‌گوید مهربانی گاهی به‌عنوان کرکی رد می‌شود - نرم و پشمالو،

something not considered serious or important.  But in fact, being compassionate is not easy  

چیزی که جدی یا مهم تلقی نمی‌شود. اما در واقع، دلسوز بودن آسان نیست

and takes courage. Jennifer's is a strong voice  for a kinder, more compassionate society. But I  

و شجاعت می خواهد. صدای جنیفر صدایی قوی برای جامعه ای مهربان تر و دلسوزتر است. اما

bet even she could use a random act of kindness  now and again... maybe a hug? Ah that's right,  

شرط می‌بندم که حتی او هم می‌تواند از مهربانی تصادفی استفاده کند ... شاید یک بغل؟ آه درست است،

Neil, a hug was one of the top five random acts  of kindness I asked about in my quiz question,  

نیل، در آغوش گرفتن یکی از پنج عمل تصادفی مهربانی بود که در سؤال مسابقه‌ام درباره‌اش پرسیدم،

along with smiling and listening. But which came  out on top? I said it was b) giving someone a hug.  

همراه با لبخند و گوش دادن. اما کدام یک در صدر قرار گرفت؟ گفتم ب) در آغوش گرفتن کسی.

So, was I right? Giving a hug was... the wrong  answer, I'm afraid. The number one random act of  

پس درست بود؟ در آغوش گرفتن... پاسخ اشتباهی بود، می ترسم. اولین اقدام تصادفی

kindness was a) giving a smile. But don't worry,  Neil - I have a big hug waiting for you here! Ah,  

مهربانی الف) لبخند زدن بود. اما نگران نباش، نیل - من اینجا در آغوش بزرگی منتظرت هستم! آه،

thanks, Sam, that's so kind! OK, let's recap the  vocabulary from this discussion about random acts  

متشکرم، سام، این خیلی مهربان است! بسیار خوب، بیایید واژگان این بحث درباره اعمال تصادفی

of kindness - small things people do to be kind to  others. Something counter-intuitive doesn't happen  

مهربانی را دوباره مرور کنیم - کارهای کوچکی که مردم برای مهربانی با دیگران انجام می‌دهند. چیزی غیر شهودی

in the way you expect it to. Yummy means delicious  or tasting very good. A warm glow describes the  

آنطور که شما انتظار دارید اتفاق نمی افتد. Yummy به معنای خوشمزه یا مزه بسیار خوب است. درخشش گرم،

pleasant inner feeling of happiness at doing  something kind. Compassion is a feeling of  

احساس خوشبختی درونی را در انجام کاری مهربان توصیف می‌کند. شفقت عبارت است از احساس

sympathy for the suffering of others and a wish to  help them. And finally, something fluffy is soft  

همدردی با رنج دیگران و آرزوی کمک به آنها. و در نهایت، چیزی کرکی نرم

and woolly, not considered serious or important.  Our six minutes are up, but if you've enjoyed this  

و پشمی است و جدی یا مهم تلقی نمی شود. شش دقیقه ما تمام شده است، اما اگر از این برنامه لذت برده اید

programme, why not go out and perform your own  random act of kindness. Goodbye for now! Bye!

، چرا بیرون نروید و مهربانی تصادفی خود را انجام ندهید. فعلا خدانگهدار! خدا حافظ!