The Manhattan Project - 6 Minute English

Hello. This is 6 Minute English from BBC Learning English.

سلام. این 6 دقیقه انگلیسی از BBC Learning English است.

I’m Sam. And, hello, I’m Rob.

من سام هستم و سلام، من راب هستم.

On August the sixth 1945, the US aircraft, Enola Gay,

در ششم آگوست 1945 ، هواپیمای آمریکایی، انولا گی،

dropped an atomic bomb on the city of Hiroshima,

بمب اتمی را بر روی شهر هیروشیما پرتاب کرد و

instantly killing 70,000 people.

بلافاصله 70000 نفر را کشت.

When Japan refused to surrender, a second bomb

هنگامی که ژاپن از تسلیم خودداری کرد، بمب دوم

was dropped on Nagasaki three days later.

سه روز بعد در ناکازاکی پرتاب شد.

Many believe the bombings quickened the end of the Second World War.

بسیاری بر این باورند که بمباران ها پایان جنگ جهانی دوم را تسریع کردند.

But it came at a terrible human cost,

اما هزینه های انسانی وحشتناکی به همراه داشت

which some have called a crime against humanity.

که برخی آن را جنایت علیه بشریت نامیده اند.

The invention of the atomic bomb, which

اختراع بمب اتمی که

resulted from the cooperation between

حاصل همکاری

the US military and some of the world’s

ارتش آمریکا و برخی از

leading scientific minds, was known as The Manhattan Project.

دانشمندان برجسته جهان بود، به پروژه منهتن معروف شد.

In this programme we’ll take a look into

در این برنامه نگاهی

the science and the politics of The Manhattan Project,

به علم و سیاست پروژه منهتن خواهیم انداخت

and as usual, we’ll learn some new vocabulary as well.

و طبق معمول، واژگان جدیدی را نیز یاد خواهیم گرفت.

Even before World War Two, scientists had known

حتی قبل از جنگ جهانی دوم، دانشمندان در

about the potential energy inside uranium, the

مورد انرژی پتانسیل درون اورانیوم،

heaviest metal in the periodic table - a diagram which groups

سنگین‌ترین فلز جدول تناوبی، می‌دانستند - نموداری که

the chemical elements into rows and columns according

عناصر شیمیایی را

to their atomic number and symbol.

بر اساس عدد اتمی و نمادشان به ردیف‌ها و ستون‌ها دسته‌بندی می‌کند.

The challenge for science was learning how to unleash

چالش علم یادگیری این بود که چگونه

this potential energy in a controlled way.

این انرژی بالقوه را به روشی کنترل شده آزاد کند.

We’ll hear more soon, but first I have a question

ما به زودی بیشتر خواهیم شنید، اما ابتدا یک سوال

for you, Rob.

از شما دارم، راب.

I mentioned that uranium is the

گفتم اورانیوم

heaviest element in the periodic table,

سنگین ترین عنصر جدول تناوبی است،

but which is the lightest?

اما سبک ترین عنصر کدام است؟

a) hydrogen b) carbon

الف) هیدروژن ب) کربن

c) oxygen

ج) اکسیژن

Well, oxygen is a gas, so it must pretty light.

خوب، اکسیژن یک گاز است، بنابراین باید بسیار سبک باشد.

I’ll say c) oxygen.

من می گویم ج) اکسیژن.

OK, Rob, we’ll find out the answer later in

خوب، راب، پاسخ را بعداً

the programme.

در برنامه خواهیم فهمید.

First, let’s find out a bit more

ابتدا، بیایید کمی بیشتر

about the science of uranium from Frank Close,

در مورد علم اورانیوم از فرانک کلوز،

an Oxford professor of theoretical physics,

استاد فیزیک نظری آکسفورد،

in conversation with BBC Radio 4 programme,

در گفتگو با برنامه رادیو بی بی سی 4،

In Our Time:

در زمان ما بدانیم:

In 1938 the discovery was made that if you use uranium,

در سال 1938 کشف شد که اگر از اورانیوم استفاده کنید

the atoms of uranium, which are the heaviest that

، اتم ها اورانیوم که سنگین ترین اورانیوم است که به

occur naturally in the periodic table, they’re very fragile…

طور طبیعی در جدول تناوبی وجود دارد ، آنها بسیار شکننده هستند...

and the discovery was that if you just almost touched

و کشف این بود که اگر تقریباً

them with a single neutron, that’s a nuclear particle,

آنها را با یک نوترون لمس می کردید، این یک ذره هسته ای است

the uranium was like a drop of water,

، اورانیوم مانند یک قطره آب بود. ،

it would just break apart, split in two… and this action

فقط می شکند، به دو قسمت تقسیم می شود ... و این

of splitting the uranium has become known as fission.

عمل تقسیم اورانیوم به شکافت معروف است.

Atoms of uranium are very fragile – easily broken or damaged.

اتم های اورانیوم بسیار شکننده هستند - به راحتی شکسته یا آسیب می بینند.

In 1938, it was discovered that when nuclear particles

در سال 1938، کشف شد که وقتی ذرات هسته‌ای

called neutrons were fired at uranium atoms,

به نام نوترون به سمت اتم‌های اورانیوم شلیک

they would split, or break in two.

می‌شوند، تقسیم می‌شوند یا به دو نیم می‌شوند.

This process of splitting uranium, or fission, did two things.

این فرآیند شکافت اورانیوم یا شکافت اورانیوم دو کار انجام داد.

First, it released huge amounts of energy,

اول، مقادیر عظیمی انرژی آزاد کرد،

a billion times more than would be released

یک میلیارد برابر بیشتر از آنچه

in a normal chemical reaction.

در یک واکنش شیمیایی معمولی آزاد می شد.

Secondly, the act of splitting atoms released

ثانیا، عمل تقسیم اتم ها

two more neutrons.

دو نوترون دیگر آزاد کرد.

These new neutrons were freed to hit more uranium,

این نوترون‌های جدید آزاد شدند تا به اورانیوم بیشتری برخورد کنند،

creating four neutrons, which in turn were freed

و چهار نوترون ایجاد کردند، که به نوبه خود آزاد شدند

and created eight, then sixteen and so on,

و هشت، سپس شانزده و غیره

making what’s known as a chemical chain reaction.

ایجاد کردند، که به عنوان واکنش زنجیره‌ای شیمیایی شناخته می‌شود.

In everyday English, a chain reaction is

در زبان انگلیسی روزمره، واکنش زنجیره

a series of events where each event

ای مجموعه ای از رویدادها است که در آن هر رویداد

becomes the cause of the next.

علت رویداد بعدی می شود.

The politics behind the development of the atomic bomb

سیاست پشت توسعه بمب اتمی

was no less complex than the science.

کمتر از علم پیچیده نبود.

In the same year that Hitler invaded Poland,

در همان سالی که هیتلر به لهستان حمله کرد،

two Jewish scientists exiled from Nazi Germany,

دو دانشمند یهودی تبعید شده از آلمان نازی،

Rudolf Peierls, and Otto Frish, first realised uranium’s

رودولف پیرلز و اتو فریش، برای اولین بار به قدرت اورانیوم به

power as a weapon of war.

عنوان یک سلاح جنگی پی بردند.

Listen as Professor Frank Close takes up the story for BBC Radio 4 programme In Our Time.

گوش کنید که پروفسور فرانک کلوز داستان برنامه رادیو بی بی سی 4 را در زمان ما شروع می کند.

Now, what happened at that moment was, having had the idea and the shock of the discovery,

حال، آنچه در آن لحظه اتفاق افتاد این بود که با داشتن ایده و شوک کشف

you immediately then think, ‘maybe scientists in Germany

، بلافاصله فکر می‌کنید، « شاید دانشمندان آلمانی

have already had the same idea and come to the same

قبلاً همین ایده را داشته‌اند و به

conclusions – could Hitler already be building such a weapon?

نتایج مشابهی رسیده‌اند – آیا هیتلر می‌توانست در حال ساخت چنین چیزی باشد. سلاح؟

And in their memorandum which they wrote and reached the British

و در یادداشت خود که نوشتند و به دولت بریتانیا

government they said it’s conceivable that Germany is

رسیدند گفتند که می توان تصور کرد که آلمان

in fact developing this weapon, and the only defence

در واقع در حال توسعه این سلاح است و تنها دفاع

against it is to have one yourself.

در برابر آن این است که خودتان آن را داشته باشید.

After their discovery, Peierls and Frish were worried

پس از کشف آنها، پیرلز و فریش نگران بودند

that the Nazis had already found out how to weaponise uranium.

که نازی ها قبلاً متوجه شده بودند که چگونه اورانیوم را به سلاح تبدیل کنند.

It was conceivable, or believable, that Germany

قابل تصور یا باور بود که آلمان

was building an atomic bomb.

در حال ساخت بمب اتمی است.

They shared this terrifying thought in their famous memorandum

آنها این فکر وحشتناک را در یادداشت معروف خود

– a short written report on a specific topic.

- یک گزارش مکتوب کوتاه در مورد یک موضوع خاص - به اشتراک گذاشتند.

As soon as US President Franklin Roosevelt read it,

به محض خواندن آن، رئیس جمهور ایالات متحده، فرانکلین روزولت،

he started the Manhattan Project, and the race to build

پروژه منهتن را آغاز کرد و مسابقه برای ساخت

an atomic bomb began.

بمب اتمی آغاز شد.

In a strange twist of history, it turned out that Hitler

در یک پیچ عجیب تاریخ، معلوم شد که

hadn’t been building atomic bombs at all.

هیتلر اصلا بمب اتمی نمی ساخت.

And Hiroshima, the Japanese city destroyed in 1945,

و هیروشیما، شهر ژاپنی که در سال 1945 ویران شد،

was rebuilt and stands as a symbol of peace today.

بازسازی شد و امروزه به عنوان نماد صلح ایستاده است.

Let’s end on a lighter note, Sam, with your question.

بیایید با یک یادداشت ساده تر، سام، با سوال شما پایان دهیم.

Yes, I asked which is the lightest element

بله، من پرسیدم سبک ترین عنصر

in the periodic table.

جدول تناوبی کدام است.

It’s A, hydrogen, the lightest of all gases which come at

این A است، هیدروژن، سبک‌ترین گازی که

the very start of the periodic table, having the atomic number 1.

در ابتدای جدول تناوبی می‌آید و عدد اتمی آن 1 است.

Ah, if only I’d remembered what our chemistry teacher

آه، اگر فقط آنچه را که معلم شیمی

taught us about the periodic table – a chart grouping all the chemical

ما در مورد جدول تناوبی به ما آموخت - نموداری که همه را گروه‌بندی می‌کند، به خاطر می‌آورم. عناصر شیمیایی

elements according to their atomic number.

با توجه به عدد اتمی آنها

Let’s recap the rest of the vocabulary, too.

بیایید بقیه واژگان را نیز مرور کنیم.

If something is fragile it’s easily broken.

اگر چیزی شکننده باشد به راحتی شکسته می شود.

To split something means to break it into two parts.

تقسیم کردن چیزی به معنای تقسیم آن به دو قسمت است.

A chain reaction happens when one event becomes

یک واکنش زنجیره ای زمانی اتفاق می افتد که یک رویداد

the cause of the next.

علت رویداد بعدی شود.

A memorandum is a short, written report

یادداشت یک گزارش کوتاه و مکتوب

on a specific topic.

در مورد یک موضوع خاص است.

And finally, the adjective conceivable means believable.

و بالاخره صفت قابل تصور به معنای باورپذیر است.

That brings us to the end of our programme!

این ما را به پایان برنامه ما می رساند!

We hope you’ll join us again soon for more interesting issues and useful vocabulary.

امیدواریم به زودی دوباره برای مسائل جالب تر و واژگان مفید به ما بپیوندید.

Bye for now! Goodbye!

فعلا خداحافظ! خداحافظ!