How to be Polite in English - | Top Tips for Language Learners!

I don't know about you, but I don't like it when people are rude.

من شما را نمی دانم، اما من دوست ندارم وقتی مردم بی ادب هستند.

Politeness is generally very important,

به طور کلی ادب بسیار مهم است،

especially if you want people to help you with something.

به خصوص اگر می خواهید مردم در موردی به شما کمک کنند.

If you want someone to do something for you, there are different ways of

اگر می خواهید کسی کاری را برای شما انجام دهد

expressing it in English, depending on how polite you want to be.

، بسته به اینکه چقدر می خواهید مودب باشید، روش های مختلفی برای بیان آن به زبان انگلیسی وجود دارد.

If I say:

اگر بگویم:

"Open the window!"

"پنجره را باز کن!"

  it's quite direct, isn't it?

کاملا مستقیم است، اینطور نیست؟

It's the imperative form, which is more or less an order.

این صورت امری است که کم و بیش دستور است.

"Open the window, please!"

"لطفا پنجره را باز کنید!"

Adding the word 'please' does make it more polite,

افزودن کلمه "لطفا" آن را مؤدبانه تر می کند،

but it's still quite direct.

اما هنوز کاملاً مستقیم است.

  "Can you open the window, please?"

"میشه پنجره رو باز کن لطفا؟"

Now we are getting more polite, but why is this more polite?

حالا ما داریم مودب تر می شویم ، اما چرا این مودب تر است؟

Well, one reason is because this is now a question.

خوب، یک دلیل این است که این اکنون یک سوال است.

So it's more of a request than an order.

بنابراین بیشتر یک درخواست است تا سفارش.

And because it's a question, it's easier to say no.

و چون سوال است، نه گفتن آسانتر است.

Let's now use could instead of can.

اکنون به جای can از can استفاده می کنیم.

"Could you open the window, please?"

"می تونی پنجره رو باز کنی، لطفا؟"

Could is more polite than can

می تواند مؤدبانه تر از آن باشد

and this is where it begins to get interesting.

و اینجاست که شروع به جالب شدن می کند.

Why is:

چرا این است:

'Could you open the window, please?'

"می توانید پنجره را باز کنید، لطفا؟"

more polite than:

مودبانه تر از:

'Can you open the window, please?'

"میشه لطفا پنجره را باز کنید؟"

Well, it's all to do with the relationship

خوب ، همه اینها به رابطه

between can and could and the idea of distance, of remoteness.

بین می تواند و می تواند و ایده دوری، دور بودن مربوط می شود.

'Could' can be described as the remote form of 'can'.

«می‌تواند» را می‌توان به عنوان شکل راه دور «می‌توان» توصیف کرد.

Sometimes that distance is time.

گاهی آن فاصله زمان است.

"I can swim."

"میتونم شنا کنم."

That's an ability I have now.

این یک توانایی است که من الان دارم.

"I could swim when I was four."

من در چهار سالگی می توانستم شنا کنم.

That's an ability I had at a time in the past.

این توانایی‌ای است که من در گذشته داشتم.

Sometimes that distance is between what is real and what is imagined.

گاهی این فاصله بین آنچه واقعی است و آنچه تصور می شود است.

"I can't do that in my head."

"من نمی توانم این کار را در ذهنم انجام دهم."

  This is something that is not possible for me to do now.

این کاری است که الان برای من امکان پذیر نیست.

"I couldn't do that even if I had a calculator."

حتی اگر ماشین حساب داشتم نمی توانستم این کار را انجام دهم .

This is something that's not possible for me to do,

این کاری است که انجام آن برای من امکان پذیر نیست،

even in an imagined situation where I have a calculator.

حتی در یک موقعیت تصوری که یک ماشین حساب دارم.

And sometimes distance is in relationship.

و گاهی فاصله در رابطه است.

"Can you open the window, please?"

"میشه پنجره رو باز کن لطفا؟"

  "Could you open the window, please?"

"می تونی پنجره رو باز کنی، لطفا؟"

Could puts more social distance between speaker and listener.

می تواند فاصله اجتماعی بیشتری بین گوینده و شنونده ایجاد کند.

That makes it more polite as it's less uncomfortable for someone to say no.

این باعث می شود مودبانه تر باشد زیرا نه گفتن برای کسی ناراحت کننده تر است.

Now, we're not talking about actual distance here.

در حال حاضر، ما در مورد فاصله واقعی در اینجا صحبت نمی کنیم.

We're not saying you have to be physically further away to be polite,

ما نمی گوییم که برای مودب بودن باید از نظر فیزیکی دورتر باشید،

but it is a good way to visualise it. The further the speaker is away,

اما این راه خوبی برای تجسم آن است. هر چه گوینده دورتر باشد

the easier it is to say no and 'could' puts you further away.

، نه گفتن آسان تر است و «می تواند» شما را دورتر می کند.

Open the window!

پنجره را باز کن!

  Open the window, please!

لطفا پنجره را باز کنید!

Can you open the window, please?

میشه پنجره رو باز کن لطفا

Could you open the window, please?

میشه لطفا پنجره رو باز کنید؟

And in English, we can make that distance even further too

و در زبان انگلیسی، می‌توانیم

using past forms and modal structures.

با استفاده از فرم‌های گذشته و ساختارهای مودال، این فاصله را حتی بیشتر کنیم.

I was wondering if you wouldn't mind opening the window

میخواستم بدونم اگر مشکل زیادی نیست پنجره را باز کنید

if it's not too much trouble.

.

For a simple request like opening a window,

برای یک درخواست ساده مانند باز کردن یک پنجره،

that one is probably a bit over the top.

آن یکی احتمالا کمی بالاتر است.

One very important thing to remember, perhaps more important

یک چیز بسیار مهم که باید به خاطر بسپارید، شاید مهمتر

than the words themselves, is the way they are spoken.

از خود کلمات ، نحوه بیان آنهاست.

It's only polite if the tone of voice is polite.

فقط اگر لحن صدا مودبانه باشد مودب است.

You can make a polite form of words less polite

اگر به شکل دیگری بر آن تاکید کنید، می توانید شکل مودبانه کلمات را کمتر مودبانه

if you stress it in a different way. For example:

کنید . به عنوان مثال:

"Can you open the window?"

"آیا می توانید پنجره را باز کنید؟"

"Could you please open the window?"

"میشه لطفا پنجره رو باز کن؟"

So sounding polite is a combination of words and the way you say them

بنابراین مودبانه به نظر می‌رسد ترکیبی از کلمات و نحوه بیان آنهاست

and when it comes to words,

و وقتی صحبت از کلمات می‌شود،

'could you' is more polite than 'can you'

«می‌توانی» مؤدبانه‌تر از «می‌توانی» است

and longer phrases with past forms and modals are more polite still.

و عبارات طولانی‌تر با اشکال و حالت‌های گذشته همچنان مؤدبانه‌تر هستند.