The political power of being a good neighbor | Michael Tubbs

Çeviri: Büşra Nur Kut Gözden geçirme: Merve Kılıç

So I know for sure there's at least one thing I have in common with dentists.

Eminim ki diş doktorları ile en az bir ortak yanım var.

I absolutely hate the holiday of Halloween.

Kesinlikle Cadılar Bayramından nefret ediyorum.

Now, this hatred stems not from a dislike of cavities,

Bu nefretin kökeni çürükler değildi

nor was it a lifetime in the making.

ve tüm ömrüm boyunca böyle değildi.

Rather, this hatred stems from a particular incident

Daha doğrusu, bu nefret dokuz yıl önce yaşanan bir olaya dayanıyor.

that happened nine years ago.

Nine years ago, I was even younger, I was 20 years old,

Dokuz yıl önce, ben daha gençken ve 20 yaşındayken

and I was an intern in the White House.

Beyaz Saray'da stajyerdim.

The other White House.

Diğer Beyaz Saray.

And my job was to work with mayors and councilors nationwide.

İşim, ülke çapında belediye başkanları ve meclis ile çalışmaktı.

November 1, 2010 began just like any other day.

1 Kasım 2010 tıpkı diğer günler gibi başladı.

I turned on the computer, went on Google and prepared to write my news clips.

Bilgisayarımı açtım, Google'a girdim ve yeni kliplerimi yazmaya hazırlandım.

I was met with a call from my mother, which isn't that out the norm,

Annemden gelen çağrıyı gördüm, şaşırtıcı bir durum değildi.

my mom likes to text, call, email, Facebook, Instagram, all that.

Annem mesaj, arama, e-posta, Facebook, Instagram, hepsini seviyor.

So I answered the phone expecting to hear maybe some church gossip,

Telefonu, belki biraz kilise dedikodusu

or maybe something from WorldStarHipHop she had discovered.

ya da WorldStarHipHop'da gördüğü bir şeyi duymayı bekleyerek açtım.

But when I answered the phone,

Fakat telefonu açtığımda

I was met with a tone that was unlike anything I had ever heard from my mother.

annemden hiç beklemediğim bir tonla karşılaştım.

My mother's loud.

Annemin yüksek sesi.

But she spoke in a hush, still, muffled tone

Aceleyle, üzüntü duygusu taşıyan

that conveyed a sense of sadness.

boğuk sesi.

And as she whispered, she said, "Michael,

''Michael'' diye fısıldadı.

your cousin Donnell was murdered last night,

''Kuzenin Donnell dün gece öldürüldü,

on Halloween,

Cadılar Bayramında,

at a house party in Stockton."

Stockon'da bir ev partisinde.''

And like far too many people in this country,

Özellikle benim gibi topluluklardan olan,

particularly from communities like mine,

benim gibi gözüken

particularly that look like me,

bu ülkedeki birçok insan gibi

I spent the better part of the year dealing with anger, rage, nihilism,

yılın daha iyi zamanlarını öfke, hiddet, nihilizm ile harcadım

and I had a choice to make.

ve bir seçim yapmam gerekti.

The choice was one between action and apathy.

Harekete geçme ve umursamazlık arasında bir seçim.

The choice was what could I do to put purpose to this pain.

Bu acıya nasıl bir yön verebileceğime ilişkin bir seçim.

I spent a year dealing with feelings of survivor's guilt.

Hayatta kalmaktan suçluluk duyarak bir yıl harcadım.

What was the point of me being at Stanford,

Stanford'da olmamın amacı neydi,

what was the point of me being at the White House

Beyaz Saray'da olmamın amacı neydi,

if I was powerless to help my own family?

aileme yardım edemeyecek kadar güçsüz olduktan sonra?

And my own family was dying, quite literally.

Kelimenin tam anlamıyla kendi ailem ölüyordu.

I then began to feel a little selfish and say,

Biraz bencilce düşünmeye başladım ve dedim ki;

what's the point of even trying to make the world a better place?

dünyayı daha iyi bir yer haline getirmeye çalışmanın amacı ne?

Maybe that's just the way it is.

Belki de olması gereken bu.

Maybe I would be smart to take advantage of all the opportunities given to me

Belki de bana verilen tüm fırsatlardan avantaj sağlayacak kadar zeki olmalı,

and make as much money as possible,

olabildiğince çok para kazanarak

so I'm comfortable, and my immediate family is comfortable.

kendimi ve yakın aile bireylerimi rahata erdirmeliyim.

But finally, towards the end of that year,

Fakat, yılın sonlarına doğru fark ettim ki

I realized I wanted to do something.

bir şey yapmak istiyorum.

So I made the crazy decision, as a senior in college,

Böylece son sınıf üniversite öğrencisi olarak çılgın bir karar aldım;

to run for city council.

belediye başkanlığına aday olmak.

That decision was unlikely for a couple of reasons,

Bu karar sadece yaşımdan dolayı değil, birkaç sebepten dolayı

and not just my age.

gerçekleşmesi güç bir durumdu.

You see, my family is far from a political dynasty.

Anlayacağınız gibi, ailem politik soydan uzak.

More men in my family have been incarcerated than in college.

Ailemin içinde daha üniversitedeyken hapse atılan çok erkek var.

In fact, as I speak today, my father is still incarcerated.

Aslında, bugün için konuşmak gerekirse babam hala hapiste.

My mother, she had me as a teenager,

Annem hâlâ gençken beni dünyaya getirdi

and government wasn't something we had warm feelings from.

ve devlet ile yakın bir ilişkimiz yoktu.

You see, it was the government

Büyüdüğüm mahallelere kırmızı çizgi koyan devletti.

that red-lined the neighborhoods I grew up in.

Full of liquor stores and no grocery stores,

Bir sürü içki dükkânı ve sıfır bakkal,

there was a lack of opportunity and concentrated poverty.

fırsat eksikliği ve yoğun yoksulluk vardı.

It was the government and the politicians

Devlet ve politikacılar,

that made choices,

uyuşturucuyla savaş ve 3 hata hakkı gibi

like the war on drugs and three strikes,

ülkemizde birçok insanı hapse attıran

that have incarcerated far too many people in our country.

kararları veriyorlardı.

It was the government and political actors

Devlet ve politikacılar,

that made the decisions that created the school funding formulas,

okul fonu kuralı yaratma ve gittiğim okulların

that made it so the school I went to receive less per pupil spending

varlıklı bölgelerdeki okullara kıyasla öğrenci harcamasının

daha az olmasına yol açan kararı veren aktörlerdi.

than schools in more affluent areas.

So there was nothing about that background that made it likely for me to choose

Yani bu geçmişte beni devlet aktörü olmak istemeye itecek

to be involved in being a government actor.

hiçbir şey yoktu.

And at the same time, Stockton was a very unlikely place.

Aynı zamanda Stockton alışılmadık bir yerdi.

Stockton is my home town, a city of 320,000 people.

320.000 kişilik bir şehir olarak Stockton benim memleketim.

But historically, it's been a place people run from, rather than come back to.

Fakat tarihsel olarak insanların geri dönmek yerine, kaçtığı bir yerdi.

It's a city that's incredibly diverse.

Şehir inanılmaz derecede çeşitli.

Thirty-five percent Latino, 35 percent white,

%35'i Latin, %35'i beyaz,

20 percent Asian, 10 percent African American,

%20 Asyalı, %10 Afrikalı Amerikan,

the oldest Sikh temple in North America.

Kuzey Amerika'daki en eski Sih tapınağına sahip.

But at the time I ran for office,

Fakat ofise girdiğimde

we were also the largest city in the country at that time

biz aynı zamanda iflas ilan eden

to declare bankruptcy.

en büyük şehirdik.

At the time I decided to run for office,

Seçimlere adaylık koymaya karar verdiğimde

we also had more murders per capita than Chicago.

aynı zamanda Chicago'ya kıyasla kişi başı daha çok cinayet vardı.

At the time I decided to run for office,

Seçimlere adaylık koymaya karar verdiğimde

we had a 23 percent poverty rate,

%23 fakirlik oranımız,

a 17 percent college attainment rate

%17 üniversiteye gitme oranımız

and a host of challenges and issues beyond the scope of any 21-year-old.

ve 21 yaşında birisinin kaldıramayacağı kadar zorluklar ve sorunlar vardı.

So after I won my election,

Seçimi kazandıktan sonra, bunaldığım zamanlarda

I did what I usually do when I feel overwhelmed,

genelde ne yapıyorsam onu yaptım.

I realized the problems of Stockton were far bigger than me

Fark ettim ki Stockton'ın problemleri boyumu aşıyordu

and that I might need a little divine intervention.

ve ilahi bir müdahaleye ihtiyacım vardı.

So as I prepared for my first council meeting,

İlk toplantıma hazırlanırken

I went back to some wisdom my grandmother taught me.

büyükannemin bana öğrettiği bilgeliği düşündüm.

A parable I think we all know,

Hepimizin bildiğini düşündüğüm kıssa,

that really constitutes the governing frame we're using

gerçekten de Stockton'a yeniden şekil vermek için kullandığımız

to reinvent Stockton today.

yönetim çerçevesini oluşturuyor.

I remember in Sunday school, my grandmother told me

Pazar okulunda büyükannemin bana söylediği şeyi hatırlıyorum.

that at one time, a guy asked Jesus, "Who was my neighbor?

Bir adam, İsa'ya sormuş: "Benim komşum kimdi?

Who was my fellow citizen?

Benim hemşehrim kimdi?

Who am I responsible for?"

Ben kimden sorumluyum?"

And instead of a short answer, Jesus replied with a parable.

İsa kısa bir cevap yerine bir kıssa ile cevap vermiş:

He said there was a man on a journey,

Yolculukta olan bir adam varmış,

walking down Jericho Road.

Jericho yolunda yürüyen.

As he was walking down the road,

Yolda yürürken

he was beat up, left on the side of the road,

dövülmüş, yolun sol kenarına atılmış,

stripped of all his clothes,

kıyafetleri parçalanmış

had everything stolen from and left to die.

ve her şeyi çalınarak ölüme terk edilmiş.

And then a priest came by, saw the man on the side of the road,

Sonra bir rahip geldi ve yol kenarındaki adamı gördü.

maybe said a silent prayer,

Belki sessizce dua ederek

hopes and prayers, prayers that he gets better.

umut ve dua ile daha iyi olmasını diledi.

Maybe saw the man on the side of the road

Belki de yolun kenarındaki adamı görmesinin

and surmised that it was ordained by God

Tanrı tarafından buyrulduğunu,

for this particular man, this particular group

özellikle belirli gruptan bir adamın yolun kenarında olduğunu

to be on the side of the road, there's nothing I can do to change it.

ve yapabileceği hiçbir şey olmadığını düşündü.

After the priest walked by, maybe a politician walked by.

Rahip gittikten sonra belki bir politikacı geldi.

A 28-year-old politician, for example.

Örneğin 28 yaşında bir politikacı.

Saw the man on the side of the road and saw how beat up the man was,

Yolun kenarında adamı ve nasıl dövülmüş olduğunu gördü.

saw that the man was a victim of violence, or fleeing violence.

O adamın şiddet mağduru olduğunu veya şiddetten kaçtığını gördü.

And the politician decided, "You know what?

Politikacı karar verdi, "Bak ne diyeceğim,

Instead of welcoming this man in, let's build a wall.

bu adama yardım etmek yerine bir duvar yapalım."

Maybe the politician said,

Belki politikacı dedi ki;

"Maybe this man chose to be on the side of the road."

''Belki de yolun kenarında olmayı bu adam seçmiştir.

That if he just pulled himself up by his bootstraps,

Eğer kendini toparlayıp ayağa kalksa,

despite his boots being stolen,

çizmeleri çalınmış da olsa

and got himself back on the horse,

atın üstüne çıksa

he could be successful, and there's nothing I could do."

başarılı olabilir, benim yapabileceğim bir şey yok.''

And then finally, my grandmother said, a good Samaritan came by,

Sonunda merhametli birisi geldi, dedi büyükannem.

saw the man on the side of the road

Yolun kenarındaki adamı gördü

and looked and saw not centuries of hatred

ve baktığında

Yahudiler ve Samiriyeliler arasında yüzyıllardır süren nefreti görmedi,

between Jews and Samaritans,

looked and saw not his fears reflected,

baktı ve korkusunun yansımalarını görmedi,

not economic anxiety,

ekonomik kaygı hissetmedi,

not "what's going to happen to me because things are changing."

''Bu değişimler yüzünden bana ne olacak?'' demedi.

But looked and saw a reflection of himself.

Baktığında kendi yansımasını gördü.

He saw his neighbor, he saw his common humanity.

Komşusunu, ortak insanlığı gördü.

He didn't just see it, he did something about it,

Sadece görmekle kalmadı, bir şey yaptı

my grandmother said.

dedi büyük annem.

He got down on one knee,

Bir dizinin üstüne çöktü,

he made sure the man was OK,

adamın iyi olduğundan emin oldu

and I heard, even gave him a room at that nice Fairmont,

ve duydum ki Fairmont'ta bir oda bile verdi,

the Pan Pacific one.

Pan Pacific'de.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And as I prepared to govern,

Başkanlığa hazırlanırken

I realized that given the diversity of Stockton,

fark ettim ki Stockon'ın çeşitliliği,

the first step to making change will be to again answer the same question:

değişim başlatırken ilk adım yine aynı soruya cevap vermek;

Who is our neighbor?

Bizim komşumuz kim?

And realizing that our destiny as a city was tied up in everyone.

Şehir olarak kaderimiz herkese bağlı.

Particularly those who are left on the side of the road.

Özellikle yolun kenarında bırakılmış olanlar.

But then I realized that charity isn't justice,

Fakat sonra fark ettim ki sadaka, adalet değil.

that acts of empathy isn't justice,

Empati yapmak adalet değil.

that being a good neighbor is necessary but not sufficient,

İyi bir komşu olmak gerekli ama yeterli değil.

and there was more that had to be done.

Yapılması gereken çok şey var.

So looking at the story,

Hikâyeye baktığımda

I realized that the road, Jericho Road, has a nickname.

fark ettim ki Jericho Yolu'nun takma adı var.

It's known as the Bloody Pass, the Ascent of Red,

Kanlı geçiş, kırmızı çıkış olarak biliniyor.

because the road is structured for violence.

Çünkü yol, şiddet için yapılandırılmış.

This Jericho Road is narrow, it's conducive for ambushing.

Bu Jericho Yolu dar, pusu için elverişli.

Meaning, a man on the side of the road wasn't abnormal.

Yani yolun kenarındaki adam anormal,

Wasn't strange.

garip değildi.

And in fact, it was something that was structured to happen,

Aslında, gerçekleşmesi için yapılandırılmış bir şeydi,

it was supposed to happen.

olması gerekiyordu.

And Johan Galtung, a peace theorist,

Barış teorisyeni Johan Galtung,

talks about structural violence in our society.

toplumumuzdaki yapısal şiddeti anlatıyor.

He says, "Structural violence is the avoidable impairment

"Yapısal şiddet, temel insan ihtiyaçlarının

önlenebilir bozulma oranıdır.'' diyor.

of basic human needs."

Dr. Paul Farmer talks about structural violence

Dr. Paul Farmer, yapısal şiddeti

and talks about how it's the way

ve kurumlarımızın, politikalarımızın, kültürümüzün

our institutions, our policies, our culture

kimi için avantajlı kimi için dezavantajlı sonuçları

creates outcomes that advantage some people and disadvantage others.

nasıl yarattığını anlatıyor.

And then I realized, much like the road in Jericho,

Sonra fark ettim ki Jericho Yolu gibi

in many ways, Stockton, our society,

Stockton ve toplumumuz birçok yönden

has been structured for the outcomes we complain about.

şikâyet ettiğimiz sonuçlar için yapılandırılmış.

That we should not be surprised

Şaşırmamamız lazım,

when we see that kids in poverty don't do well in school,

yoksul çocukların okulda başarılı olmadıklarını görünce.

that we should not be surprised to see wealth gaps by race and ethnicity.

Şaşırmamamız lazım, ırk ve etnik kökenler arasındaki servet farklılığına.

We should not be surprised to see income pay disparities between genders,

Şaşırmamamız lazım, cinsiyetler arasındaki gelir ödeme farklılığına.

because that's what our society, historically, has been structured to do,

Çünkü, tarih boyunca toplumumuz bunu yapmak için yapılandırılmış

and it's working accordingly.

ve buna uygun davranıyor.

(Applause)

(Alkışlar)

So taking this wisdom,

Bu bilgeliği örnek alarak

I rolled up my sleeves and began to work.

kollarımı sıvadım ve çalışmaya başladım.

And there's three quick stories I want to share,

Paylaşmak istediğim üç kısa hikâye var,

that point to not that we figured everything out,

her şeyi çözdüğümüzü

not that we have arrived,

ve vardığımızı değil de

but we're trending in the right direction.

doğru yöne yöneldiğimizi işaret etmek niyetiyle.

The first story, about the neighbor.

İlk hikâye, komşuyla ilgili.

When I was a city council member,

Belediye meclis üyesiyken

I was working with one of the most conservative members in our community

topluluğumuzun en muhafazakar üyeleriyle

on opening a health clinic for undocumented people

şehrin güneyindeki belgesiz insanlar için

in the south part of the city, and I loved it.

bir sağlık kliniği açmak için çalışıyordum ve bunu sevdim.

And as we opened the clinic,

Kliniği açarken

we had a resolution to sign,

önerge imzalamamız lazımdı,

he presented me a gift.

bana hediye sundu.

It was an O'Reilly Factor lifetime membership pin.

O'Reilly Factor ömür boyu üyelik rozeti.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Mind you, I didn't ask what he did to get such a gift.

Gerçi böyle bir hediye almak için ne yaptığını sormadım.

What blood oath -- I had no idea how he got it.

Kan yemini mi, nasıl aldığı hakkında hiçbir fikrim yoktu.

But I looked at him and I said,

Ona baktım ve dedim ki;

"Well, how are we working together to open a health clinic,

''Peki, belgesiz insanlara ücretsiz sağlık hizmeti sunmak

to provide free health care for undocumented people,

ve bir sağlık kliniği açmak için birlikte çalıştığımız halde

and you're an O'Reilly Factor member?"

siz bir O'Reilly Factor üyesi misiniz?''

He looked at me and said,

Bana baktı ve dedi ki;

"Councilman Tubbs, this is for my neighbors."

"Meclis üyesi Tubbs, bu komşularım için. "

And he's a great example of what it means

O, en azından bu durumda

to be a good neighbor, at least in that instance.

iyi bir komşu olmanın ne anlama geldiğinin güzel bir örneği.

The robbers.

Hırsızlar.

So after four years on city council, I decided to run for mayor,

Belediye meclisindeki dört yıldan sonra, yarı zamanlı bir meclis üyesi olmanın

realizing that being a part-time councilman wasn't enough

Stockton'da görmemiz gereken yapısal değişiklikleri yerine getirmek için

to enact the structural changes we need to see in Stockton,

yeterli olmadığını verilere bakarak fark ettikten sonra

and I came to that conclusion by looking at the data.

başkanlığa aday olmaya karar verdim.

So my old council district, where I grew up,

Büyüdüğüm eski belediye semtim

is 10 minutes away from a more affluent district.

daha zengin bir semtten 10 dakika uzaklıkta.

And 10 minutes away in the same city,

Aynı şehirde, 10 dakika uzaklıktaki

the difference between zip code 95205 and 95219

95205 ve 95219 posta kodları arasındaki

in life expectancy is 10 years.

yaşam süresi farkı 10 yıl.

Ten minutes away, 4.5 miles,

Yedi km, on dakika uzaklıkta,

10 years life expectancy difference,

10 yıllık yaşam beklentisi farkı

and not because of the choices people are making.

ve bu insanların yaptığı seçimler yüzünden değil.

Because no one chose to live in an unsafe community

Çünkü kimse güvensiz bir toplulukta,

where they can't exercise.

egzersiz yapamadıkları yaşamı seçmedi.

No one chose to put more liquor stores than grocery stores in the community.

Toplumdaki kimse marketlerden daha fazla içki dükkanı koymayı seçmedi.

No one chose these things, but that's the reality.

Kimse bunları seçmedi ama gerçek bu.

I realized, as a councilman,

Meclis üyesi olarak fark ettim ki

to enact a structural change I wanted to see,

istediğim yapısal değişikliği gerçekleştirebilmek için

where between the same zip codes

aynı posta kodları arasında

there's a 30 percent difference in the rate of unemployment,

işsizlik oranında yüzde 30'luk bir fark,

there's a 75,000 dollars a year difference in income,

yılda 75.000 dolar gelir farkı vardı

ve meclis üyesi olmam bunu değiştirmeyecekti.

that being a councilman was not going to cut it.

So that's when I decided to run for mayor.

O zaman başkanlığına aday olmaya karar verdim.

And as mayor, we've been focused on the robbers and the road.

Belediye başkanı olarak soygunculara ve yola odaklandık.

So in Stockton, as I mentioned,

Bahsettiğim gibi Stockton’da

we have historically had problems with violent crime.

tarihsel olarak şiddet suçuyla sorunlarımız oldu.

In fact, that's why I decided to run for office in the first place.

Aslında, en başta bu yüzden başkanlığına aday olmaya karar verdim.

And my first job as mayor was helping our community

Belediye başkanı olarak ilk işim, toplum olarak

to see ourselves, our neighbors,

kendimizi ve komşularımızı

sadece şiddet mağduru insanlar olarak değil

not just in the people victimized by violence

aynı zamanda suçlular olarak da görmemizi sağlamaktı.

but also in the perpetrators.

We realized that those who enact pain in our society,

Fark ettik ki toplumumuza acı çektiren,

those who are committing homicides and contributing to gun violence,

cinayet işleyen ve silahlı şiddette bulunanların

are oftentimes victims themselves.

çoğu zaman kendileri de mağdur.

They have high rates of trauma, they have been shot at,

Yüksek travma oranları var, vuruldular,

they've known people who have been shot.

vurulmuş insanları tanıyorlar.

That doesn't excuse their behavior, but it helps explain it,

Bu davranışlarına mazeret değil fakat açıklamaya yardımcı

and as a community, we have to see these folks as us, too.

ve topluluk olarak bu insanları da bizim gibi görmeliyiz.

That they too are our neighbors.

Onlar da bizim komşularımız.

So for the past three years --

Son üç yıldır,

(Applause)

(Alkışlar)

So for the past three years, we've been working on two strategies:

Son üç yıldır iki strateji üzerinde çalışıyoruz:

Ceasefire and Advance Peace,

Ateşkes ve İlerleme Barışı.

where we give these guys as much attention, as much love

Bu insanlara olabildiğince çok ilgi, sosyal hizmetler,

from social services, from opportunities, from tattoo removals,

bazı fırsatlar, dövme sildirme,

hatta bazen nakit para gibi sevgi içeren hediyeleri

in some cases even cash,

kanun uygulayıcıları olarak veriyoruz.

as a gift from law enforcement.

And last year, we saw a 40 percent reduction in homicides

Geçen sene cinayetlerde yüzde 40 azalma,

and a 30 percent reduction in violent crime.

şiddet suçlarında yüzde 30'luk bir azalma gördük.

(Applause)

(Alkışlar)

And now, the road.

Şimdi, bunun yolu.

I mentioned that my community has a 23 percent poverty rate.

Topluluğumun yüzde 23 yoksulluk oranına sahip olduğunu söyledim.

As someone who comes from poverty, it's a personal issue for me.

Yoksulluktan gelen biri olarak, bu benim için kişisel bir mesele.

So I decided that we wouldn't just do a program,

Sadece bir program ya da üstünkörü bir şeyler yapmamamız

or we wouldn't just do something to go around the edges,

gerektiğine karar verdim,

but we would call into question the very structure

fakat yoksulluk üreten yapıyı

that produces poverty in the first place.

en başta sorgulayacaktık.

So starting in February, we launched a basic income demonstration,

Şubat ayından itibaren temel bir gelir gösterimi başlattık.

where for the next 18 months,

Önümüzdeki 18 ay boyunca

as a pilot, 130 families, randomly selected,

şehrin medyan gelirinin altında yaşayan

who live in zip codes at or below the median income of the city,

rastgele seçilmiş 130 aileye

are given 500 dollars a month.

ayda 500 dolar verildi.

And we're doing this for a couple of reasons.

Bunu birkaç nedenden dolayı yapıyoruz.

We're doing it because we realize

Bunu yapıyoruz çünkü

Amerika’da bir şeyin yapısal olarak yanlış olduğunu gördük;

that something is structurally wrong in America,

when one in two Americans can't afford one 400-dollar emergency.

iki Amerikalıdan biri 400 dolarlık bir acil durumu karşılayamıyor.

We're doing it because we realize that something is structurally wrong

Bunu yapıyoruz çünkü fark ettik ki bir şey yapısal olarak yanlış;

when wages have only increased six percent between 1979 and 2013.

1979 ile 2013 arasında ücretler yalnızca yüzde altı artmış.

We're doing it because we realize something is structurally wrong

Bunu yapıyoruz çünkü fark ettik ki bir şey yapısal olarak yanlış;

when people working two and three jobs,

insanlar iki ve üç işte çalışıyor,

doing all the jobs no one in here wants to do,

hiç kimsenin yapmak istemeyeceği işleri yapıyor,

can't pay for necessities, like rent,

kira, elektrik, sağlık hizmeti, çocuk bakımı gibi

like lights, like health care, like childcare.

ihtiyaçları için ödeme yapamıyor.

(Applause)

(Alkışlar)

So I would say, Stockton again, we have real issues.

Demek istediğim, Stockton'da gerçek sorunlarımız var.

I have constituent emails in my phone now, about the homelessness issue,

Telefonumda evsizlik problemine,

hâlâ yaşadığımız bazı şiddet suçlarına ilişkin e-postalar var.

about some of the violent crime we're still experiencing.

But I would say, I think as a society, we would be wise to go back

Bence bir toplum olarak,

büyüdüğümüz eski İncil hikâyesine geri dönmek

to those old Bible stories we were taught growing up,

ve bir numaralı kuralı anlamak akıllıca olur.

and understand that number one,

we have to begin to see each other as neighbors,

Birbirimizi komşu olarak görmeye başlamalıyız,

that when we see someone different from us,

bizden farklı birini gördüğümüzde

they should not reflect our fears, our anxieties, our insecurities,

korkularımızı, kaygılarımızı, güvensizliklerimizi,

the prejudices we've been taught, our biases -- but we should see ourselves.

öğretilmiş ön yargıları yansıtmamalı, birbirimizi görmeliyiz.

We should see our common humanity.

Ortak insanlığımızı görmeliyiz.

Because I think once we do that,

Çünkü bunu başardığımız zaman,

we can do the more important work of restructuring the road.

yolun yeniden yapılandırılması için daha önemli çalışmalar yapabiliriz.

Because again, I understand some listening are saying,

Bazılarının söylediklerini anlıyorum,

"Well, Mayor Tubbs, you're talking about structural violence and structural this,

''Pekâlâ Belediye Başkanı Tubbs, yapısal şiddetten bahsediyorsunuz

but you're on the stage.

fakat siz sahnedesiniz.

That the structures can't be too bad if you could come up from poverty,

O sorunlar o kadar da kötü olamaz siz yoksulluktan geldiğinize,

have a father in jail, go to Stanford,

hapishanede babanız olduğuna, Stanford'a gidip

work in the White House and become mayor."

Beyaz Saray'da çalışıp başkan olabildiğinize göre.''

And I would respond by saying the term for that is exceptionalism.

Bunun istisnai bir durum olduğunu söyleyerek cevap veririm.

Meaning that we recognize it's exceptional for people to escape the structures.

İnsanların yapısallaşandan kaçmalarının istisnai olduğunu biliyoruz.

Meaning by our very language,

Bizim dilimizle anlamı,

we understand that the things we're seeing in our world are by design.

dünyamızda gördüğümüz şeylerin tasarım gereği olduğunu biliyoruz.

And I think that task for us, as TEDsters,

Bence bu görev biz TEDciler,

and as good people, just people, moral people,

iyi insanlar, sadece insanlar, ahlaklı insanlar olarak

is really do the hard work necessary of not just joining hands as neighbors,

sıkı çalışmak ellerimizi komşular olarak birleştirmenin yanında

yolumuzu yeniden yapılandırmak için ellerimizi kullanmaktan geçiyor.

but using our hands to restructure our road,

a road that in this country has been rooted in things like white supremacy.

Bu ülkede beyaz üstünlük gibi şeylere dayanan bir yol.

A road like in this country has been rooted in things like misogyny.

Bu ülkedeki yol, kadın düşmanlığı gibi şeylere dayanıyor.

A road that's not working for far too many people.

Çok fazla insan için çalışmayan bir yol.

And I think today, tomorrow and 2020 we have a chance to change that.

Bence bunu değiştirmek için bugün, yarın, 2020'de şansımız var.

So as I prepare to close,

Konuşmamı sonlandırmaya hazırlanırken,

I started with a story from nine years ago and I'll end with one.

dokuz yıl öncesinden bir hikâyeyle başladım ve bir tanesiyle bitireceğim.

So after my cousin was murdered,

Kuzenim öldürüldükten sonra,

I was lucky enough to go on the Freedom Rides

birkaç esas özgürlük yolcusuyla Özgürlük Yolcuğuna

with some of the original freedom riders.

katılacak kadar şanslıydım.

And they taught me a lot about restructuring the road.

Bana yolu yeniden yapılandırma konusunda çok şey öğrettiler.

And one guy in particular, Bob Singleton, asked me a question

Özellikle bir adam, Bob Singleton, bana bir soru sordu.

I'm going to leave with us today.

Bugün burada paylaşacağım.

We were going to Anniston, Alabama, and he said, "Michael,"

Anniston, Alabama'ya gidiyorduk ve "Michael" dedi,

and I said, "Yes, sir."

''Evet, efendim.'' dedim.

He said, "I was arrested on August 4, 1961.

"4 Ağustos 1961'de tutuklandım.

Now why is that day important?"

Neden o gün önemli?" dedi.

And I said, "Well, you were arrested,

''Tutuklanmışsınız,

if you weren't arrested, we wouldn't be on this bus.

eğer tutuklanmamış olsaydınız bu otobüste olmazdık,

if we weren't on this bus, we wouldn't have the rights we enjoy."

eğer bu otobüste olmasaydık sahip olduğumuz haklar olmazdı." dedim.

He rolled his eyes and said, "No, son."

Gözlerini devirdi ve "Hayır evlat,

He said, "On that day, Barack Obama was born."

o gün Barack Obama doğdu.'' dedi.

And then he said he had no idea that the choice he made

Sonra, yolun yeniden yapılandırılması konusundaki seçiminin

to restructure the road

tezgâhtan bir bardak su bile alamayacak

would pave the way,

so a child born as a second class citizen,

ikinci sınıf vatandaş olarak doğmuş bir çocuğun

50 yıl sonra cumhurbaşkanı olma şansını elde etmesine

who wouldn't be able to even get a cup of water at a counter,

yol açacağına dair

would have the chance, 50 years later, to be president.

hiçbir fikri olmadığını söyledi.

Then he looked at me and he said,

Sonra bana baktı ve dedi ki:

"What are you prepared to do today

“Bugün ne yapmaya hazırsın ki

so that 50 years from now

bundan 50 yıl sonra

a child born has a chance to be president?"

doğan bir çocuğun başkan olma şansı olsun?”

And I think, TED, that's the question before us today.

TED, bence, bugün önümüzdeki soru bu.

We know things are jacked up.

İşlerin değiştiğini biliyoruz.

I think what we've seen recently isn't abnormal

Bence son zamanlarda gördüklerimiz anormal değil

but a reflection of a system that's been structured

ama böyle çılgın sonuçlar üretmek için

to produce such crazy outcomes.

yapılandırılmış bir sistemin yansıması.

But I think it's also an opportunity.

Fakat bence bu da bir fırsat.

Because these structures we inherit aren't acts of God

Miras aldığımız bu yapılar Tanrı'nın hareketi değil;

but acts of men and women, they're policy choices,

erkeklerin ve kadınların eylemleri ve siyasi tercihleri,

they're by politicians like me, approved by voters like you.

benim gibi politikacılar sizin onayladığınız kişiler.

And we have the chance and the awesome opportunity

Bu konuda bir şeyler yapma şansımız

to do something about it.

ve harika fırsatımız var.

So my question is: What are we prepared to do today,

Sorum şu: Bugün ne yapmaya hazırız ki

so that a child born today, 50 years from now

bugün doğan bir çocuk bundan 50 yıl sonra

isn't born in a society rooted in white supremacy;

beyaz üstünlüğüne dayanan bir toplumda doğmasın,

isn't born into a society riddled with misogyny;

kadın düşmanı bir toplumda doğmasın,

isn't born into a society riddled with homophobia and transphobia

homofobi ve transfobi,

and anti-Semitism and Islamophobia and ableism,

Anti-Semitizm, İslamofobi, engelli ayrımclığı

ve tüm fobilerle dolu bir toplumda doğmasın.

and all the phobias and -isms?

What are we prepared to do today,

Bugün ne yapmaya hazırız ki

so that 50 years from now

bundan 50 yıl sonra

we have a road in our society that's structured

toplumumuzu yansıtan bir yol

to reflect what we hold to be self-evident?

yapılandırılmış olsun.

That all men, that all women,

Tüm erkekler, tüm kadınlar,

that even all trans people

tüm trans insanlar

are created equal

eşit ve yaratıcınız tarafından belirli devredilemez haklarla yaratıldı.

and are endowed by your Creator with certain unalienable rights,

including life, liberty and the pursuit of happiness.

Yaşam, özgürlük ve mutluluk arayışı dahil.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)