Why You Shouldn’t Trust Boredom | Kevin H. Gary | TED

Çeviri: Gülsüm Öztürk Gözden geçirme: esra kurul

I will always remember my son's first day of school.

Oğlumun okuldaki ilk gününü hep hatırlayacağım.

Lucas was five years old

Lucas beş yaşındaydı

and he was going to kindergarten,

anaokuluna gidiyordu

and he was so excited.

ve çok heyecanlıydı.

He was going to take the bus. and we were excited for him.

Otobüse binecekti. Biz de onun için heyecanlıydık.

And I’ll never forget that day when I came home,

Eve geldiğimde o günü asla unutmayacağım.

I was eager to check in with him to hear, "How did it go?"

“Nasıl geçtiğini?” sormak için sabırsızlanıyordum.

And Lucas's response was,

Lucas’ın cevabı,

"Dad, I'm tired of hearing about hallway procedures."

“Baba, koridor prosedürlerini duymaktan bıktım,” oldu.

(Laughter)

(Kahkahalar)

I found his response both amusing and sad.

Cevabı hem eğlenceli hem de üzücüydü.

Amusing because I thought, oh my gosh,

Eğlenceli çünkü düşündüm, aman tanrım,

you have a lifetime of hallway procedures you're going to have to work through.

üzerinde çalışmanız gereken ömür boyu bir koridor prosedürü var.

And also amusing because it captured so well

Ve aynı zamanda eğlenceli çünkü okulların

how schools and institutions can just grind us down

ve kurumların bizi bürokratik kurallar ve monoton prosedürlerle

with their bureaucratic rules and monotonous procedures.

nasıl ezebileceklerini çok iyi yakaladı.

But I found it sad because this was his first day of school,

Ama bunu üzücü de buldum, çünkü bu onun okulun ilk günüydü

and his takeaway on that very first day, was that school is boring.

ve ilk günkü çıkarımı, okulun sıkıcı olduğuydu.

This is a boring place.

Burası sıkıcı bir yer.

However, he's going to have to learn to deal with boredom.

Ancak, can sıkıntısıyla başa çıkmayı öğrenmek zorunda kalacaktı.

It's something we all learn to deal with.

Bu hepimizin başa çıkmayı öğrendiği şey.

Boredom is a common and familiar problem.

Can sıkıntısı yaygın ve tanıdık bir sorun.

And I think at first it can seem like a trivial problem.

Ve bence ilk başta önemsiz bir sorun gibi görünebilir.

If you're bored, just find something interesting,

Sıkıldıysanız, sadece ilginç bir şey bulun

move on to the next thing.

ve bir sonraki şeye geçin.

But actually, I’m going to argue that it’s far more complex.

Ama aslında, bunun çok daha karmaşık olduğunu iddia edeceğim.

And that it needs our attention.

Ve ilgimize ihtiyacı var.

And I'm going to offer three takeaways for how to contend with boredom well.

Ve can sıkıntısıyla nasıl iyi başa çıkılacağına dair üç çıkarım sunacağım.

In schools, boredom is a big problem.

Okullarda can sıkıntısı büyük bir sorun.

An overwhelming majority of high school students

Lise öğrencilerinin ezici çoğunluğu

report being bored in school.

okulda sıkıldığını bildirdi.

And this is a problem because when students are bored in school,

Ve bu bir sorun çünkü öğrenciler okulda sıkıldıklarında

they begin to lose interest, they can't focus.

ilgilerini kaybetmeye başlarlar, odaklanamazlar.

And when students are bored in school, they start to misbehave.

Okulda sıkıldıklarında, yanlış davranmaya başlarlar.

I was a high school teacher, and if my students were bored,

Lise öğretmeniydim ve eğer öğrencilerim sıkılırsa

I was petrified because I was going to have problems.

sorunlarım olacağı için dehşete düşmüştüm.

This was going to be a disaster.

Bu bir felaket olacaktı.

And if students are chronically bored year after year,

Ve eğer öğrenciler yıldan yıla kronik olarak sıkılırlarsa

eventually they just drop out and peel away from school altogether.

sonunda okulu bırakırlar ve okuldan tamamen uzaklaşırlar.

But boredom is not just a problem in schools.

Ama can sıkıntısı sadece okullarda sorun değil.

It's a problem that tracks us beyond schools.

Bu bizi okulların ötesine götüren bir sorun.

There are several troubling addictions that are linked to boredom.

Can sıkıntısıyla bağlantılı birkaç rahatsız edici bağımlılık vardır.

When we're bored, we drink too much,

Sıkıldığımızda, çok fazla içeriz,

we eat too much,

çok fazla yeriz,

we spend too much money,

çok fazla para harcarız,

we buy things we don't need.

ihtiyaç olmayan şeyleri alırız.

There are entire industries

Bizi sıkmak üzerine

that are designed around making us bored.

tasarlanmış koca bir endüstri var.

And so boredom has some really problematic behaviors linked to it,

Dolayısıyla ,can sıkıntısında kendisiyle ilgili çok sorunlu bazı davranışlar var

but even more than these troubling addictions,

ama bu bağımlılıklardan

there are also these smaller things.

daha da fazlası daha küçük şeyler de var.

The half-listening to friends and acquaintances when we’re bored.

Sıkıldığımızda arkadaşlarımızı ve tanıdıklarımızı yarı dinlemek.

Or just the way we idle our time when we’re bored.

Ya da sıkıldığımızda zamanımızı boşa harcama şeklimiz.

I'm dating myself,

Kendime dönüyorum,

but if I could take back the 10,000 hours I put into Tetris

ama Tetris’e harcadığım 10.000 saati geri alıp

and put that into actually playing guitar,

gitar çalmaya koyabilseydim,

I'd be a professional musician right now.

şu anda profesyonel bir müzisyen olurdum.

That was kind of a joke, anyway.

Neyse, bu bir çeşit şakaydı.

So, boredom is something we need to look at,

Yani, can sıkıntısı bakmamız gereken bir şeydir,

and we look at boredom, we tend to think about it objectively.

can sıkıntısına bakarız, onu tarafsızca düşünme eğilimindeyiz.

I’m bored by this teacher

Bu öğretmenden sıkıldım

or I’m bored by this book I’m reading

ya da okuduğum bu kitaptan

or this person I'm talking to.

ya da konuştuğum kişiden sıkıldım.

And boredom tends to objectify things

Ve can sıkıntısı her şeyi nesneleştirme

and actually be quite judgmental and arrogant.

eğiliminde ve oldukça yargılayıcı ve kibirli.

That's a boring person, that's a boring book.

Bu sıkıcı bir insan, bu sıkıcı bir kitap.

But in truth, boredom is both objective and subjective.

Ama gerçekte, can sıkıntısı hem nesnel hem de özneldir.

We're actually making a judgment call,

Aslında bir şeyin sıkıcı olup

deciding whether something is boring or not.

olmadığına karar vererek bir yargıda bulunuyoruz,

And we know that what bores one person

Ve bir kişiyi sıkan şeyin aslında

could actually be very interesting to another.

bir başkası için çok ilginç olabileceğini biliyoruz.

So in this respect,

Dolayısıyla bu açıdan,

boredom is kind of a curious and perplexing mood state.

can sıkıntısı tuhaf ve kafa karıştırıcı bir ruh hali.

What do we make of it?

Bundan ne anlamalıyız?

It's kind of like a dashboard light,

Bir tür gösterge paneli ışığı gibi

when you're in your car and a light goes on

arabanızdayken bir ışık yanar

and it gives you very clear directives.

ve size çok net talimatlar verir.

You need to get gas, you need to get oil,

Benzin almalısın, yağ almalısın,

you need to put air in the tires.

lastiklere hava basmalısın.

The problem with the boredom light is it goes on and there's no clear direction.

Can sıkıntısı ışığındaki sorun, yanması ve net bir yön olmamasıdır.

We're not sure what to do with it,

Bununla ne yapacağımızdan emin değiliz

and most of the time we don't even notice the boredom dashboard light

ve çoğu zaman can sıkıntısı gösterge ışığını bile fark etmiyoruz

because it's going on all the time.

çünkü sürekli devam ediyor.

It's kind of blinking and it just becomes white noise

Yanıp sönüyor ve sadece beyaz gürültü oluyor

and we're dealing with it.

ve bununla uğraşıyoruz.

We're dealing without even realizing it.

Farkında bile olmadan uğraşıyoruz.

Day in and day out, we're constantly navigating away

Her gün sıkıcı alanlardan uzaklaşıp

from boring spaces into interesting spaces.

ilginç alanlara doğru ilerliyoruz.

And how do we do this?

Bunu nasıl yaparız?

There are two dominant ways

Bu rahatsız edici ruh hali ile

that we've evolved to contend with this troubling mood state.

mücadele etmek için evrimleştiğimiz iki baskın yol var.

On the one hand, you've got avoidance.

Bir yandan, kaçınma hakkınız var.

So if I'm in a boring situation, the first move we make is,

Yani sıkıcı bir durumdaysam, atacağım ilk adım, bundan

how do I get out of this?

nasıl kurtulacağımdır.

I can physically get out of this,

Fiziksel olarak kurtulabilirim

or what do I do?

veya ne yaparım?

I daydream.

Hayal kuruyorum.

Or the most obvious thing we do is we check our phones.

Ya da yaptığımız en bariz şey, telefon kontrolü.

Our phones are these sophisticated boredom-avoidance devices.

Telefonlarımız bu sofistike sıkıntıdan kaçınma cihazlarıdır.

And we avoid boredom because it’s actually painful.

Ve can sıkıntısından kaçınıyoruz çünkü aslında acı verici.

I don't know if you've ever felt the pain of boredom.

Hiç can sıkıntısı acısını hissettiniz mi bilmiyorum.

The pain of boredom was illustrated in a recent study

Can sıkıntısının acısı, Virginia Üniversitesi’ndeki

at the University of Virginia.

bir çalışmada gösterilmiştir..

They asked subjects to come into a room

Deneklerden bir odaya girmelerini

and just sit with their thoughts for 15 minutes.

ve 15 dakika düşünerek oturmalarını istediler.

And these are folks that were 18 to 70.

Ve bunlar 18 ila 70 yaşlarındaki insanlar.

And they could do that,

Ve bunu yapabilirler

or they could put their finger in a machine

ya da parmaklarını bir makineye sokabilir

and receive a painful shock.

ve acı verici bir şok alabilirler.

The results of the study were, pun intended, shocking:

Çalışmanın sonuçları, kinaye yapmıyorum, şok ediciydi:

30 percent of the women and 60 percent of the men

Kadınların yüzde 30′u ve erkeklerin yüzde 60′ı 15 dk. oturup

chose to shock themselves rather than sit with their thoughts

düşünmek yerine kendilerine şok vermeyi

for 15 minutes.

tercih etti.

All of this is to say that we would rather have physical pain,

Tüm bunlar, çoğumuzun can sıkıntısından acı çekmektense

many of us, than the pain of boredom.

fiziksel acı çekmeyi tercih edeceğimizi gösterir.

So avoidance is the common go-to way that we contend with it

Bu yüzden kaçınma, bununla mücadele etmek için kullandığımız

without even thinking about it, it's automatic.

yaygın bir yoldur, otomatiktir.

The other strategy that we employ is resignation.

Uyguladığımız diğer strateji ise kabullenmektir.

You've perhaps heard grown-ups say to children

Yetişkinlerin can sıkıntısı şikayet eden

when they complain of boredom, "That's life. Get used to it."

çocuklara “hayat böyle, buna alış,” dediğini belki duymuşsunuzdur.

And so the idea is that you just have to endure it.

Bu yüzden, buna katlanmanız gerekiyor.

You just have to push through it.

Sadece içinden geçmelisiniz.

I'm a teacher of teachers and a privilege I get

Ben bir öğretmen öğretmeniyim ve sahip olduğum

is I get to see teachers across all grade levels.

ayrıcalık, tüm sınıf seviyelerinde öğretmenleri görebilmem.

And I've seen some incredible spaces where the teaching is dynamic, engaging,

Ve öğretimin dinamik, ilgi çekici, anlamlı olduğu

it's meaningful.

inanılmaz alanlar gördüm.

If there is boredom, it passes.

Can sıkıntısı varsa, geçer.

The students know how to deal with it in a good way.

Öğrenciler bununla iyi şekilde nasıl başa çıkılacağını bilirler.

But sometimes I go to classes and it's boring.

Ama bazen derslere giriyorum ve sıkıcı oluyor.

And usually in those classes the students are misbehaving,

Ve genellikle bu sınıflarda öğrenciler kötü davranıyorlar

and that's completely understandable.

ve bu tamamen anlaşılabilir.

And I would say even appropriate, sometimes,

Bazen öğretmene bunu burada değiştirmeleri

to let the teacher know that they need to change it up here.

gerektiğini bildirmenin uygun olduğunu söyleyebilirim.

But sometimes I go into a boring classroom

Ama bazen sıkıcı bir sınıfa giriyorum

and the students are not misbehaving.

ve öğrenciler kötü davranmıyor.

I was in a classroom a few years ago, a seventh-grade classroom,

Birkaç yıl önce bir sınıftaydım, yedinci sınıf sınıfındaydım

and the students were tasked with copying a PowerPoint,

Öğrencilere şu görevler verildi bir PowerPoint’i

word for word, for 45 minutes.

45 dakika boyunca kelime kelime kopyalamak.

I was bored out of my mind.

Çok sıkılmıştım.

And I turned to the student next to me and I said,

Yanımdaki öğrenciye döndüm,

"Is this kind of what you do?"

“Yaptığınız şey bu mu?” dedim.

And he said, "We do this every day."

Dedi ki: “Bunu her gün yapıyoruz.”

And what amazed me was the students were docile.

Beni şaşırtan şey öğrencilerin uysal olmasıydı.

They were compliant.

Uyumluydular.

I expected, I actually hoped there would be a protest or a revolution.

Bir protesto ya da devrim olacağını bekliyordum, aslında umuyordum.

I thought this teacher should be punished for having such a boring class.

Bu öğretmenin bu sıkıcı dersten dolayı cezalandırılması gerektiğini düşündüm.

But instead, the students just were passive.

Ama öğrenciler sadece pasiftiler.

They were just resigned.

Sadece kabullenmişlerdi.

When my kids were younger, they would complain to me,

Çocuklarım küçükken bana “Baba, çok sıkıldım,

"Dad, I'm so bored, there's nothing to do."

yapacak bir şey yok” diye şikayet ederlerdi.

And there are two things going on there in that comment.

Ve bu yorum da iki şey var.

The first is a lack of imagination.

Birincisi hayal gücü eksikliğidir.

"I'm so bored, I can't see anything worthwhile to do."

“Çok sıkıldım, yapacak değerli bir şey göremiyorum.”

That's resignation.

Bu kabulleniş.

And then there's also a loss of agency.

Bir de temsiliyet kaybı söz konusu.

"I'm so bored, there's nothing I can do to get out of this."

“Çok sıkıldım, bundan kurtulmak için yapabileceğim hiçbir şey yok.”

So we have resignation on the one hand and we have avoidance.

Yani bir yandan kabulleniş var, bir yandan kaçınma.

These are the two common strategies

Bunlar farkına bile varmadan

that we employ without even recognizing it.

uyguladığımız iki ortak stratejidir.

I'm interested in what is a practically wise way,

Pratik olarak akıllıca bir yolun,

a middle way between avoidance on the one hand

bir yandan kaçınma ile diğer yandan kabulleniş arasındaki

and resignation on the other.

orta yolun ne olduğuyla ilgileniyorum.

And I think about this in light of two stories from my own life.

Ve bunu kendi hayatımdan iki hikayenin ışığında düşünüyorum.

After college, I lived in a house in Chicago with with three teachers.

Üniversiteden sonra, Chicago’da üç öğretmenle bir evde yaşadım.

And one of my roommates, Mark,

Oda arkadaşlarımdan biri, Mark,

I met him the first day and probably within the first day,

onunla ilk gün tanıştım ve muhtemelen ilk gün içinde, onun

I decided he was just kind of dull.

biraz sıkıcı olduğuna karar verdim.

He kind of took his time to make his points,

Kendini ifade etmek için zaman ayırdı

and I decided that I was going to limit the amount of time I spent with Mark.

ve Mark ile geçirdiğim zamanı sınırlamaya karar verdim.

I was going to avoid him.

Ondan uzak duracaktım.

We were roommates, though.

Yine de oda arkadaşıydık.

I would see Mark every day.

Mark'ı her gün görürdüm.

We used the same bathroom.

Aynı banyoyu kullandık.

Every day after school, we would talk about teaching.

Okuldan sonra her gün öğretmenlik hakkında konuşurduk.

And I discovered that Mark actually was a really thoughtful teacher.

Ve Mark'ın gerçekten düşünceli bir öğretmen olduğunu keşfettim.

He was a creative teacher, he was an innovative teacher.

Yaratıcı bir öğretmendi, yenilikçi bir öğretmendi.

And he wasn’t just trying to improve his teaching,

Ve sadece öğretim işini geliştirmeye çalışmıyordu,

he was also trying to improve himself.

kendini de geliştirmeye çalışıyordu.

And he was always thinking about work and life

Her zaman iş ve yaşam hakkında düşünüyordu

and figuring out the right balance.

ve doğru dengeyi buluyordu.

And over time, I realized Mark is not boring.

Zamanla, Mark’ın sıkıcı olmadığını

Actually he's wise.

fark ettim. Aslında bilge biriydi.

And he's a dear friend to this day.

Ve bugün bile çok sevdiğim bir arkadaşım.

But my initial assessment of Mark as a boring person

Ama Mark’ı sıkıcı bir insan olarak ilk değerlendirmem

was just completely wrong.

tamamen yanlıştı.

The mood state was giving me information

Ruh hali bana doğru okumadığım

that I was not reading correctly.

bilgiler veriyordu.

The second story is from my first year of high school teaching,

İkinci hikaye lise öğretmenliğimin ilk yılından.

which, the first year is demanding work,

İlk yıl zorlu bir çalışma,

and you're kind of looking for shelter and comfort.

kalacak yer ve rahatlık arıyorsunuz.

And I found a group of teachers to have lunch with

Ve öğle yemeği yemek için bir grup öğretmen buldum

and would go there to eat lunch.

ve yemek için oraya giderdik.

But eventually the conversations were just complaint sessions,

Ama konuşmalar sadece şikayet oturumlarıydı,

day in and day out.

sürekli her gün.

And we usually complained about administrators.

Ve genellikle yöneticilerden şikayet ederdik.

That was our number one target,

Bu bizim ilk hedefimizdi,

especially administrators who hadn't taught.

özellikle öğretmen olmayan yöneticileri.

Our second complaint was maybe a difficult student or parent,

İkinci şikayetimiz belki zor bir öğrenci veya ebeveyndi,

but day in and day out, it was this negative loop.

ama gün geçtikçe, bu olumsuz bir döngü oldu.

It was like being stuck in the first part of the movie "Groundhog Day,"

“Groundhog Day” filminin ilk bölümünde sıkışıp kalmış gibiydik

and it was just unending.

ve sonu yoktu.

And eventually I just got bored with this conversation.

Ve sonunda bu sohbetten sıkıldım.

And I pulled away.

Ve uzaklaştım.

I began to eat lunch in my classroom by myself.

Öğle yemeğini sınıfımda tek başıma yemeye başladım.

But eventually I found other teachers

Ama sonunda bağımlılık

who were also vigilant about steering away from complaint culture,

yapan şikayet kültüründen uzaklaşma konusunda da uyanık olan

which is addictive.

başka öğretmenler buldum.

It seems interesting, but eventually, it gets very, very boring,

İlginç görünüyor, ama sonunda, şikayet kültürü çok ama

complaint culture.

çok sıkıcı hale geliyor.

And instead of complaining,

Ve şikayet etmek yerine,

they would talk about books they were enjoying

zevk aldıkları kitaplardan, hobilerinden

or hobbies that they loved

veya öğretmenlik işlerinde

or what went well in their teaching.

nelerin iyi gittiğinden bahsederlerdi.

And these were conversations that I found very interesting.

Bunlar çok ilginç bulduğum konuşmalardı.

And also they were restorative.

Ve ayrıca onarıcıydılar.

They lifted my spirits to go in and teach my classes.

İçeri girip derslerimi öğretmek için moralimi yükselttiler.

I share these two stories because in both instances

Bu iki hikayeyi paylaşıyorum çünkü her iki durumda da

I was experiencing boredom.

can sıkıntısı yaşıyordum.

But what to make of it was not clear.

Ama ne yapılacağı belli değildi.

And so I want to offer three takeaways.

Bu yüzden üç çıkarım teklif ediyorum.

And I'm thinking of young people as they figure out strategies

Ve bu sıkıntılı ruh haliyle mücadele etmek için

for contending with this troubling mood state.

stratejiler geliştiren gençleri düşünüyorum.

The first takeaway is that boredom should not be trusted.

İlk çıkarım, can sıkıntısına güvenilmemesi gerektiğidir.

We tend to trust boredom.

Can sıkıntısına güvenme

We make an implicit judgment about something or someone

eğilimindeyiz. Bir şey veya biri hakkında örtük bir yargıya ve sıkıcı

and decide it's boring.

olduğuna karar veririz.

And it’s arrogant, it’s judgmental

Bu kibirli, yargılayıcı

and often is wrong.

ve çoğu zaman yanlıştır.

We need to take a careful look

Dikkatlice bakmalıyız

and make sure that there might be something here worthwhile,

ve burada değerli, ilgilenmeye değer bir şey olduğundan

worth attending to.

emin olmalıyız.

So don't trust boredom is takeaway one.

Bu yüzden can sıkıntısına güvenmeyin.

The second takeaway is we need to protect our attention.

İkincisi, dikkatimizi korumamız gerektiğidir.

A bored mind is primed to get distracted from distraction by distraction.

Sıkılmış bir zihin, dikkat dağıtıcıyla dikkat dağıtılmaya hazır haldedir.

It is looking to be distracted.

Dikkat dağılacak gibi görünür.

And when we think about the things we care about, our friends

Ve önemsediğimiz şeyleri, dostlarımızı ya da

or something we’re trying to get good at

iyi olmaya çalıştığımız bir şeyi

or a hobby that we love,

ya da bir hobiyi düşündüğümüzde,

each of these things will be afflicted by boredom.

bunların her biri can sıkıntısından etkilenecek.

It will come.

O gelecek.

And if we are in an environment where we're easily distracted,

Ve dikkatimizin kolayca dağıldığı bir ortamdaysak,

boredom will get the better of us.

can sıkıntısı bizi ele geçirecektir.

Don't trust boredom, protect our attention.

Can sıkıntısına güvenmeyin, dikkatinizi koruyun.

And then finally, we need to talk about boredom.

Ve son olarak, can sıkıntısı hakkında konuşmalıyız.

We all have strategies that we employ.

Hepimizin uyguladığımız stratejileri var.

We need to name those strategies.

Bu stratejileri tanımlamamız gerekiyor.

There was a great writer in the '80s who described our modern life

80′lerde modern hayatımızı sofistike bir sıkıntıdan kaçınma planı

as a sophisticated boredom-avoidance scheme.

olarak tanımlayan büyük bir yazar vardı.

Walker Percy said that.

Walker Percy bunu söyledi.

The scheme is far more sophisticated today.

Plan bugün çok daha sofistike.

We know that.

Biz bunu biliyoruz.

But to the extent that we're not reflecting on it and thinking about it,

Ama bunun üzerine düşünmeyip kafa yormadıkça,

boredom plays us and gets the better of us.

can sıkıntısı bizimle oynar ve bizi yener.

But the extent that we're reflecting on it and thinking about it,

Ama onun üzerine düşünüp kafa yorarsak,

we can put boredom in its place and give our attention

can sıkıntısını bir kenara bırakabilir

and protect our attention

ve dikkatimizi sevdiğimiz şeylere

to those things we love and the people we care about.

ve değer verdiğimiz insanlara verebilir ve koruyabiliriz.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)