What obligation do social media platforms have to the greater good? | Eli Pariser

Çeviri: Emre Çakır Gözden geçirme: Cihan Ekmekçi

I was talking to a guy at a party in California

Kaliforniya'daki bir partide teknoloji platformları

about tech platforms

ve bu platformların toplumda yarattığı sorunlar hakkında biriyle konuşuyordum.

and the problems they're creating in society.

And he said, "Man, if the CEOs just did more drugs

Ve dedi ki:"Dostum eğer CEO'lar daha fazla uyuşturucu kullanıp

and went to Burning Man,

Burning Man'e gitselerdi

we wouldn't be in this mess."

durumumuz bu kadar kötü olmazdı."

(Laughter)

(Gülme sesleri)

I said, "I'm not sure I agree with you."

Ben de "Sana pek katılmıyorum" dedim.

For one thing, most of the CEOs have already been to Burning Man.

En başta, CEO'ların çoğu zaten Burning Man'e gitmişlerdir.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But also, I'm just not sure that watching a bunch of half-naked people

Ayrıca bir sürü yarı çıplak insanın koşarak bir şeyler yakmasını izlemenin

run around and burn things

is really the inspiration they need right now.

şu an ihtiyaç duydukları ilham kaynağı olduğunu sanmıyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But I do agree that things are a mess.

Ancak durumun kötü olduğuna katılıyorum.

And so, we're going to come back to this guy,

Bu adama yine döneceğiz

but let's talk about the mess.

ama bu durum hakkında da konuşalım.

Our climate's getting hotter and hotter.

İklimimiz gün geçtikçe ısınıyor.

It's getting harder and harder to tell truth from fiction.

Gerçekleri hayalden ayırmak da gün geçtikçe zorlaşıyor.

And we've got this global migratory crisis.

Hali hazırda bir göçmen krizi de var.

And just at the moment when we really need new tools

Ve tam da şu an, toplum olarak bir araya gelmek için yeni yollara

and new ways of coming together as a society,

ve araçlara ihtiyaç duyduğumuz bir an,

it feels like social media is kind of tearing at our civic fabric

ancak sosyal medya sanki sivil dokumuzu daha da parçalıyor

and setting us against each other.

ve bizi birbirimize düşürüyor.

We've got viral misinformation on WhatsApp,

WhatsApp'ta viral yanlış bilgiler,

bullying on Instagram

Instagram'da siber zorbalık,

and Russian hackers on Facebook.

Facebook'ta ise Rus hackerlar var.

And I think this conversation that we're having right now

Ve sanırım şu an yaptığımız bu konuşma,

about the harms that these platforms are creating

bu platformların yarattığı sorunların

is so important.

ne kadar önemli olduğu hakkında.

But I also worry

Ayrıca başarı çıtası

that we could be letting a kind of good existential crisis in Silicon Valley

Makedonyalı gençlerin sahte haber yayımlamasından biraz zor olacaksa

go to waste

Silikon Vadisi'nde

if the bar for success is just that it's a little harder

iyi bir tür varoluş krizinin boşa gitmesine

for Macedonian teenagers to publish false news.

izin verebileceğimizden de endişe ediyorum.

The big question, I think, is not just

Bana göre asıl soru, bu platformlardan

what do we want platforms to stop doing,

yaptıkları şeyi yapmamalarını istemek değil sadece,

but now that they've effectively taken control of our online public square,

madem ki çevrim içi şehir meydanlarının kontrolünü bir şekilde ele geçirdiler,

what do we need from them for the greater good?

herkesin iyiliği için onlardan ihtiyaç duyduğumuz neler var?

To me, this is one of the most important questions of our time.

Bana göre zamanımızın en önemli sorularından biri bu.

What obligations do tech platforms have to us

Konuşmalarımızı korumalarına izin veriyoruz ve bu güç karşılığında

in exchange for the power we let them hold over our discourse?

teknoloji platformlarının bize karşı ne gibi yükümlülükleri var?

I think this question is so important,

Bence bu soru oldukça önemli,

because even if today’s platforms go away,

çünkü bugünkü platformlar yok olsa bile

we need to answer this question

yerlerine gelecek platformların

in order to be able to ensure that the new platforms that come back

daha iyi olduğuna emin olabilmemiz için

bu soruyu yanıtlamamız gerekiyor.

are any better.

So for the last year, I've been working with Dr. Talia Stroud

Bir yıldır, Austin'de Texas Üniversitesi'nde

at the University of Texas, Austin.

Dr. Talia Stroud ile çalışmaktayım.

We've talked to sociologists and political scientists

Sosyologlar, siyaset bilimciler ve filozoflarla

and philosophers

bu soruya cevap verebilmek için görüşmeler yaptık.

to try to answer this question.

And at first we asked,

En başta şöyle sorduk:

"If you were Twitter or Facebook and trying to rank content for democracy

"Twitter veya Facebook sahibi olsaydınız

içeriği reklam veya katılım yerine demokrasi için düzenleseydiniz

rather than for ad clicks or engagement,

what might that look like?"

nasıl olurdu?"

But then we realized,

Ancak sonra fark ettik ki,

this sort of suggests that this is an information problem

bu soru biraz da konunun içerik mi yoksa bilgi problemi mi

or a content problem.

olduğuna değiniyor.

And for us, the platform crisis is a people problem.

Ve bize göre platform krizi insanların bir sorunu.

It's a problem about the emergent weird things that happen

Büyük insan grupları bir araya geldiğinde ortaya çıkan

when large groups of people get together.

garip şeylerle ilgili bir problem.

And so we turned to another, older idea.

Bu yüzden daha eski olan başka bir fikri ele aldık.

We asked,

Ve şöyle sorduk:

"What happens when we think about platforms as spaces?"

"Bu platformları kişisel alanlarımız olarak düşünsek nasıl olur?"

We know from social psychology that spaces shape behavior.

Sosyal psikolojiye göre kişisel alanların davranışları etkilediğini biliyoruz.

You put the same group of people in a room like this,

Aynı gruptan insanları böyle bir odaya koyun,

and they're going to behave really differently

böyle bir odaya göre çok daha farklı davranacaklardır.

than in a room like this.

When researchers put softer furniture in classrooms,

Araştırmacılar odalara daha yumuşak mobilyalar koyduklarında

participation rates rose by 42 percent.

katılım oranı %42 artmış.

And spaces even have political consequences.

Ve alanların politik sonuçları bile var.

When researchers looked at neighborhoods with parks

Araştırmacılar parkların olduğu ve olmadığı

versus neighborhoods without,

muhitlere baktığında

after adjusting for socioeconomic factors,

sosyoekonomik faktörleri de belirledikten sonra,

they found that neighborhoods with parks had higher levels of social trust

parkların olduğu muhitlerin daha yüksek bir sosyal güvene sahip olduğunu

and were better able to advocate for themselves politically.

ve politik olarak kendilerini daha iyi savunabildiklerini bulmuşlar.

So spaces shape behavior,

Yani bu alanlar davranışları şekillendiriyor,

partly by the way they're designed

kısmen tasarlanma şekillerine göre

and partly by the way that they encode certain norms about how to behave.

ve kısmen de nasıl davranılacağına dair belirli normları kodlama şekillerine göre.

We all know that there are some behaviors that are OK in a bar

Hepimiz bir barda sergilenen bir davranışın

bir kütüphanede sergilenmeyeceğini biliyoruz,

that are not OK in a library,

and maybe vice versa.

ya da tam tersinin.

And this gives us a little bit of a clue,

Bu da bize birazcık ipucu veriyor,

because there are online spaces

çünkü bu tür davranışsal normları kodlayan çevrimiçi alanlar var.

that encode these same kinds of behavioral norms.

So, for example, behavior on LinkedIn

Mesela, LinkedIn'deki davranışlar

seems pretty good.

oldukça kibar görünüyor.

Why?

Neden?

Because it reads as a workplace.

Çünkü bir iş yeri olarak sayılıyor.

And so people follow workplace norms.

Ve insanlar iş yeri normlarını sürdürüyor.

You can even see it in the way they dress in their profile pictures.

Bunu profil fotoğraflarındaki giyinme şekillerinden bile anlayabilirsiniz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So if LinkedIn is a workplace,

Peki LinkedIn bir iş yeriyse,

what is Twitter like?

Twitter ne?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Well, it's like a vast, cavernous expanse,

başı ya da sonu olmayan büyük bir boşluk gibi,

where there are people talking about sports,

insanların spor konuşup, siyaset tartışıp

arguing about politics, yelling at each other, flirting,

birbirlerine bağırdığı ve birbirleriyle flörtleştiği,

trying to get a job,

iş bulmaya çalıştığı

all in the same place, with no walls, no divisions,

hiçbir ayrımı olmayan ve sahibinin

and the owner gets paid more the louder the noise is.

ses ne kadar yüksekse o kadar çok para aldığı bir yer.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

No wonder it's a mess.

Karmaşanın nedeni gayet açık.

And this raises another thing that become obvious

Bu da platformları fiziksel alanlarımız olarak düşündüğümüzde

when we think about platforms in terms of physical space.

bir diğer şeyi gün yüzüne çıkarıyor.

Good physical spaces are almost always structured.

Faydalı alanlar genellikle yapılandırılmış alanlardır.

They have rules.

Kuralları vardır.

Silicon Valley is built on this idea that unstructured space is conducive

Silikon Vadisi, yapılandırılmamış alanın insan davranışı için yararlı olduğu

for human behavior.

fikri üzerine kurulu.

And I actually think there's a reason for this myopia

Aslında bence bu miyopluğun

built into the location of Silicon Valley itself.

Silikon Vadisi'nin olduğu yere yerleştirilmesinin bir nedeni var.

So, Michele Gelfand is a sociologist

Michele Gelfand normların kültürlere göre nasıl çeşitlendini araştıran bir sosyolog.

who studies how norms vary across cultures.

And she watches how cultures like Japan -- which she calls "tight" --

Japon kültürü için "sıkı" yorumunu yapıyor ve bu kültürün uyumlu olmayı

is very conformist, very rule-following,

ve kurallara uymayı gerektirdiğini,

and cultures like Brazil are very loose.

Brezilya gibi kültürlerin ise daha esnek olduğunu söylüyor.

You can see this even in things like

Bunu, şehrin sokaklarındaki saatlerin

how closely synchronized the clocks are on a city street.

ne kadar senkronize olduğuna bakarak bile görebilirsiniz.

So as you can see, the United States is one of the looser countries.

Bildiğiniz gibi ABD bu anlamda en esnek kültürlerden bir tanesi.

And the loosest state in the United States is,

ABD'deki en esnek eyalet ise, evet doğru bildiniz,

you got it, California.

Kaliforniya.

And Silicon Valley culture came out of the 1970s Californian counterculture.

Ve Silikon Vadisi kültürü de 1970'lerdeki Kaliforniya karşı kültüründen çıkmıştır.

So, just to recap:

Özetlemek gerekirse:

the spaces that the world is living in

Dünyanın yaşadığı alanlar

came out of the loosest culture in the loosest state

dünyanın en esnek ülkesindeki

in one of the loosest countries in the world.

en esnek kültüre sahip devletinden çıkmıştır.

No wonder they undervalue structure.

Yapılandırmayı hafife almalarına şaşmamak gerek.

And I think this really matters, because people need structure.

Bence bu çok önemli çünkü insanların yapılandırmaya ihtiyacı var.

You may have heard this word "anomie."

"Anomie" kelimesini duymuşsunuzdur.

It literally means "a lack of norms" in French.

Fransızcada tam olarak "normların eksikliği" anlamına gelir.

It was coined by Émile Durkheim

Émile Durkheim tarafından,

to describe the vast, overwhelming feeling

insanların normsuz alanlarda sahip oldukları geniş, ezici hissi

that people have in spaces without norms.

tanımlamak için yaratıldı.

Anomie has political consequences.

Anomie'nin politik sonuçları da var.

Because what Gelfand has found is that, when things are too loose,

Çünkü Gelfand'ın bulduğu da şuydu, bazı şeyler fazla esnek olduğu zaman

people crave order and structure.

insanlar yapıyı ve düzeni arzuluyorlar.

And that craving for order and structure correlates really strongly

Bu düzen ve yapı arzusu,

onlar gibi insanlara verilen destekle gerçekten güçlü bir ilişki içindedir.

with support for people like these guys.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I don't think it's crazy to ask

Çevrim içi yaşamın yapısızlığının aslında

if the structurelessness of online life is actually feeding anxiety

otoriterizme tepkiyi artıran anksiyeteyi

besleyip beslemediğini sormanın çılgınca olduğunu sanmıyorum.

that's increasing a responsiveness to authoritarianism.

So how might platforms bring people together

Peki platformlar, insanları anlam yaratıp

insanların birbirlerini anlamalarına yardımcı olacak bir şekilde

in a way that creates meaning

and helps people understand each other?

nasıl bir araya getirebilir?

And this brings me back to our friend from Burning Man.

Bu da beni Burning Man'deki arkadaşıma geri getiriyor.

Because listening to him, I realized:

Onu dinledikçe fark ettim ki

it's not just that Burning Man isn't the solution --

olay sadece Burning Man'in çözüm olmaması değil,

it's actually a perfect metaphor for the problem.

hatta bu problem için harika bir metafor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

You know, it's a great place to visit for a week,

Tozların içinden yükselen bu harika sanat şehri

this amazing art city, rising out of nowhere in the dust.

bir haftalık tatiliniz için harika bir yer olabilir.

But you wouldn't want to live there.

Ancak orada yaşamak istemezsiniz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

There's no running water,

Şebeke suyu yok,

there's no trash pickup.

çöpler toplanmıyor.

At some point, the hallucinogens run out,

Bir noktada halisünojenler bitiyor

and you're stuck with a bunch of wealthy white guys

ve bir sürü zengin beyaz erkekle kalakalıyorsunuz,

in the dust in the desert.

hem de çölün ortasında.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Which, to me, is sometimes how social media feels in 2019.

2019'da sosyal medyanın hissettirdiğinden çok da farklı değil.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

A great, fun, hallucinatory place to visit has become our home.

Ziyaret etmesi harika, eğlenceli ve halüsinasyonlu bir yer evimiz oldu.

And so,

Dahası,

if we look at platforms through the lens of spaces,

eğer platformlara alanların gözünden bakarsak

we can then ask ourselves:

kendimize şu soruyu sorabiliriz:

Who knows how to structure spaces for the public good?

Toplumun iyiliği için bu alanları kimler yapılandırabilir?

And it turns out, this is a question

Ve ortaya çıktı ki, insanlar,

people have been thinking about for a long time about cities.

şehirler için bu sorunun cevabını uzun zamandır düşünüyormuş.

Cities were the original platforms.

Orijinal platformlar şehirlerdi.

Two-sided marketplace?

İki taraflı pazar?

Check.

Evet.

Place to keep up with old friends and distant relatives?

Eski dostlarla

ve uzaktaki akrabalarla iletişim için bir platform?

Check.

Evet.

Vector for viral sharing?

Viral paylaşımlar için bir taşıyıcı?

Check.

Evet.

In fact, cities have encountered

Aslında şehirler, platformların şu an karşılaştığı

a lot of the same social and political challenges

sosyal ve politik birçok sorunun aynısıyla karşılaştı.

that platforms are now encountering.

They've dealt with massive growth that overwhelmed existing communities

Mevcut toplulukları çok zorlayan dev bir büyümeyle

and the rise of new business models.

ve yeni iş modellerinin yükseliişiyle baş ettiler.

They've even had new, frictionless technologies

Hatta yeni, kolay teknolojilere sahiptiler;

that promised to connect everyone together

herkesi birbirine bağlamayı vadettiler

and that instead deepened existing social and race divides.

ama bunun yerine mevcut sosyal ve ırksal ayrımları derinleştirdiler.

But because of this history of decay and renewal

Ancak bu çürüme ve yenilenme,

and segregation and integration,

ayrışma ve birleşme tarihi nedeniyle

cities are the source of some of our best ideas

şehirler işlevsel, gelişen toplulukların nasıl inşa edileceğine dair

about how to build functional, thriving communities.

en iyi fikirlerimizin kaynağıdır.

Faced with a top-down, car-driven vision of city life,

Şehir hayatında yukarıdan aşağıya araba odaklı bir görüntüyle

pioneers like Jane Jacobs said,

karşı karşıya olan Jane Jacobs gibi öncüler şöyle dedi:

let’s instead put human relationships at the center of urban design.

"Bunun yerine insan ilişkilerini kentsel tasarımın merkezine koyalım."

Jacobs and her fellow travelers like Holly Whyte, her editor,

Jacobs ve onun gibi gezgin olan editörü, Holly Whyte,

were these really great observers of what actually happened on the street.

sokakta gerçekte neler olduğuna dair gerçekten harika gözlemcilerdi.

They watched: Where did people stop and talk?

İnsanların durup nerede konuştuklarını gözlemlediler.

When did neighbors become friends?

Komşular ne zaman arkadaş oldular?

And they learned a lot.

Ve çok şey öğrendiler.

For example, they noticed that successful public places

Örneğin başarılı olan halka açık alanların davranış yapılandırması için

generally have three different ways that they structure behavior.

genellikle üç farklı yöntemi olduğunu fark ettiler.

There's the built environment,

İlk olarak beşeri çevre var.

you know, that we're going to put a fountain here or a playground there.

Mesela, buraya süs havuzu ya da oyun alanları koyacağız gibi.

But then, there's programming,

Ama bir de planlama konusu var,

like, let's put a band at seven and get the kids out.

hadi yedide bir grup koyalım ve çocukları dışarı çıkaralım gibi.

And there's this idea of mayors,

Üstelik bir de belediye başkanı fikri var,

people who kind of take this informal ownership of a space

bir alanı hoş ve temiz tutmak için

to keep it welcoming and clean.

o alanın gayri resmi sahipliğini üstlenen insanlar.

All three of these things actually have analogues online.

Bunların üçünde de aslında çevrim içi benzerlikler var.

But platforms mostly focus on code,

Ama platformlar çoğunlukla yasalara

on what's physically possible in the space.

veya o alanda fiziksel olarak neyin mümkün olduğuna bakıyorlar.

And they focus much less on these other two softer, social areas.

Daha hassas olan diğer iki sosyal konuya çok daha az dikkat ediyorlar.

What are people doing there?

İnsanlar orada ne yapıyor?

Who's taking responsibility for it?

Bunun sorumluluğunu kim üstleniyor?

So like Jane Jacobs did for cities,

Jane Jacobs'un şehirlere yaptığı gibi,

Talia and I think we need a new design movement

Talia ve ben çevrim içi alanlar için

yeni bir tasarım hareketine ihtiyacımız olduğunu düşünüyoruz,

for online space,

one that considers

Sadece,

not just "How do we build products that work for users or consumers?"

"Tüketicilerin ve kullanıcıların işine yarayacak ürünleri nasıl geliştiririz?"

"How do we make something user-friendly?"

"Bir şeyi nasıl kullanıcı dostu yapabiliriz?" diye sormaktansa

but "How do we make products that are public-friendly?"

"Ürünleri nasıl kamu dostu yapabiliriz?" diye sorduk.

Because we need products that don't serve individuals

Çünkü, hepimizin güvendiği sosyal doku pahasına

at the expense of the social fabric on which we all depend.

bireylere hizmet etmeyen ürünlere ihtiyacımız var.

And we need it urgently,

Hem de acilen var.

because political scientists tell us

Çünkü siyaset bilimcilerin söylediği gibi

that healthy democracies need healthy public spaces.

sağlıklı demokrasilerin sağlıklı kamu alanlarına ihtiyacı var.

So, the public-friendly digital design movement that Talia and I imagine

Talia'nın ve benim aklımdaki kamu dostu dijital tasarım hareketi

asks this question:

şu soruyu soruyor:

What would this interaction be like if it was happening in physical space?

Bu etkileşim fiziksel bir alanda olsaydı nasıl olurdu?

And it asks the reverse question:

Aynı zamanda tersini de soruyor:

What can we learn from good physical spaces

Çevrim içi dünyada davranışların nasıl yapılandırılacağı hakkında

about how to structure behavior in the online world?

doğru fiziksel alanlardan ne öğrenebiliriz?

For example, I grew up in a small town in Maine,

Örneğin, ben Maine'de küçük bir kasabada büyüdüm

and I went to a lot of those town hall meetings that you hear about.

ve o duyduğunuz belediye toplantılarına birçok kez gittim.

And unlike the storybook version, they weren't always nice.

Ve anlatılanın tersine, her zaman da güzel değillerdi.

Like, people had big conflicts, big feelings ...

İnsanların anlaşmazlıkları, sorunları vardı...

It was hard sometimes.

Bazı anlar zorluydu.

But because of the way that that space was structured,

Ancak alanların yapılandırılma şekli sayesinde,

we managed to land it OK.

işleri yoluna koyabildik.

How?

Nasıl mı?

Well, here's one important piece.

İşte önemli bir tanesi.

The downcast glance, the dirty look,

Üzgün ve pis bakışlar,

the raised eyebrow, the cough ...

tepkili gözler, öksürmeler...

When people went on too long or lost the crowd,

İnsanlar çok uzun süre devam ettiklerinde veya kalabalığı kaybettiklerinde

they didn't get banned or blocked or hauled out by the police,

polis tarafından yasak görmediler, engellenmediler ya da bir ceza almadılar,

they just got this soft, negative social feedback.

sadece zayıf ve olumsuz bir sosyal geri bildirim aldılar.

And that was actually very powerful.

Ve bu oldukça etkiliydi.

I think Facebook and Twitter could build this,

Bence Facebook ve Twitter da böyle bir şey yapabilir

something like this.

ya da bunun gibi bir şey.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

I think there are some other things that online spaces can learn

Bence çevrim içi alanların çevrim dışı alanlardan öğrenebileceği

from offline spaces.

başka şeyler de var.

Holly Whyte observed that in healthy public spaces,

Holly Whyte, sağlıklı kamusal alanlarda ilişki kurmada

there are often many different places that afford different ways of relating.

farklı yollar sağlayan birçok farklı yolun olduğunu gözlemlemiş.

So the picnic table where you have lunch with your family

Ailenizle öğle yemeği yediğiniz piknik masası,

may not be suited for the romantic walk with a partner

partnerinizle yaptığınız romantik yürüyüş için pek uygun olmayabilir

or the talk with some business colleagues.

veya iş arkadaşınızla yapacağınız iş konuşması için.

And it's worth noting that in real space,

Ve gerçek alanda, bu yerlerin hiçbirinde

in none of these places are there big, visible public signs of engagement.

halka açık büyük, görünür işaret levhalarının olmadığını belirtmek gerekir.

So digital designers could think about

Dijital tasarımcılar aslında

what kind of conversations do we actually want to invite,

ne tür şeyleri konuşmak istediğimizi

and how do we build specifically for those kinds of conversations.

ve bu tür konuşmaları özellikle nasıl geliştirebileceğimizi düşünebilirler.

Remember the park that we talked about that built social trust?

Bahsettiğimiz sosyal güveni oluşturan parkı hatırlıyor musunuz?

That didn't happen because people were having these big political arguments.

O gerçekleşmedi çünkü insanlar politik sorunları tartışmakla meşguldü.

Most strangers don't actually even talk to each other

Çoğu yabancı aslında birbirlerini gördükleri

the first three or four or five times they see each other.

ilk üç, dört veya beş kez birbirleriyle konuşmuyorlar bile.

But when people, even very different people,

Ancak insanlar, hatta çok farklı insanlar bile,

see each other a lot,

birbirlerini çok görünce

they develop familiarity,

birbirlerini tanıyorlar

and that creates the bedrock for relationships.

ve bu da ilişkilerin temelini oluşturuyor.

And I think, actually, you know,

Ve bence,

maybe that early idea of cyberspace as kind of this bodiless meeting place

belki de saf zihinlerin ve saf fikirlerin bu bedensel buluşma yeri gibi düşünülen

of pure minds and pure ideas

sanal alan fikri

sent us off in the wrong direction.

bizi yanlış yere yönlendirdi.

Maybe what we need instead is to find a way to be in proximity,

Belki de ihtiyaç duyduğumuz şey, daha çok kendi aramızda konuştuğumuz,

mostly talking amongst ourselves,

aynı sıcak güneşi paylaştığımız,

but all sharing the same warm sun.

birbirimize yakın olabileceğimiz bir yol bulmaktır.

And finally:

Ve son olarak:

healthy public spaces create a sense of ownership and equity.

Sağlıklı kamusal alanlar bir sahiplik ve eşitlik duygusu yaratır.

And this is where the city metaphor becomes challenging.

Şehir metaforunun zorlayıcı olduğu yer tam da burası.

Because, if Twitter is a city,

Çünkü eğer Twitter bir şehirse

it's a city that's owned by just a few people

Sadece birkaç kişinin sahibi olduğu

and optimized for financial return.

ve finansal getiri üzerine tasarlanmış bir şehirdir.

I think we really need digital environments

Gerçekten hepimizin gerçek sahibi olduğu dijital ortamlara,

that we all actually have some real ownership of,

insan çeşitliliğine saygı duyan

environments that respect the diversity of human existence

ve bize söz hakkı tanıyan,

and that give us some say and some input into the process.

sürece katılımımızı sağlayan ortamlara ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum.

And I think we need this urgently.

Ve bence buna acilen ihtiyacımız var.

Because Facebook right now --

Çünkü Facebook şu anda,

I sort of think of, like, 1970s New York.

1970'lerin New York'u gibi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

The public spaces are decaying, there's trash in the streets,

Kamusal alanlar azalıyor, sokaklarda çöpler var,

people are kind of, like, mentally and emotionally

insanlar zihinsel ve duygusal olarak

warming themselves over burning garbage.

yanan çöplerle kendilerini ısıtıyorlar.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And --

Ve--

(Applause)

(Alkışlar)

And the natural response to this is to hole up in your apartment

Ve bunun doğal yanıtı evinize kapanmak

or consider fleeing for the suburbs.

veya banliyölere kaçmayı düşünmektir.

It doesn't surprise me

İnsanların, çevrim içi kamusal alanlar fikrinden

that people are giving up on the idea of online public spaces

the way that they've given up on cities over their history.

tarihte şehirleri bıraktıkları şekilde vazgeçmeleri beni şaşırtmıyor.

And sometimes -- I'll be honest --

Ve bazen -- dürüst olacağım --

it feels to me like this whole project of, like, wiring up a civilization

bütün bu proje, bir medeniyetin birbirine bağlandığı,

and getting billions of people to come into contact with each other

milyarlarca insanın birbirleriyle temas kurduğu bir proje

is just impossible.

bana imkânsız gibi geliyor.

But modern cities tell us that it is possible

Ancak modern şehirler bize gösteriyor ki

for millions of people who are really different,

birbirinden çok farklı milyonlarca insanın bir birliktelik içinde yaşaması mümkün,

sometimes living right on top of each other,

not just to not kill each other,

sadece birbirini öldürmek için değil

but to actually build things together,

tam tersi beraber gelişmek için,

find new experiences,

yeni tecrübeler edinmek

create beautiful, important infrastructure.

ve güzel, önemli bir altyapı oluşturmak için.

And we cannot give up on that promise.

Ve bu vaatten vazgeçemeyiz.

If we want to solve the big, important problems in front of us,

Eğer önümüzdeki büyük, önemli problemleri çözmek istiyorsak

we need better online public spaces.

daha iyi çevrim içi kamu alanlarına ihtiyacımız var.

We need digital urban planners,

Dijital şehir tasarımcılarına,

new Jane Jacobses,

yeni Jane Jacobs'lara,

who are going to build the parks and park benches of the online world.

çevrim içi dünyada parkları ve bankları inşa edecek insanlara ihtiyacımız var.

And we need digital, public-friendly architects,

Eric Klienberg'in "insanlar için saraylar" dediği, kütüphaneler,

who are going to build what Eric Klinenberg calls

müzeler ve belediye binaları tasarlayacak

"palaces for the people" -- libraries and museums and town halls.

dijital, kamu dostu mimarlara ihtiyacımız var.

And we need a transnational movement,

Ve tıpkı şehirler gibi bu çevrim içi alanların da

where these spaces can learn from each other,

çiftçilikten kamu sanatına veya hızlı ulaşıma kadar birçok konuda

just like cities have,

about everything from urban farming to public art to rapid transit.

birbirinden yeni şeyler öğrenebileceği uluslararası bir harekete ihtiyacımız var.

Humanity moves forward

İnsanlık,

birbirine inanacak, güvenecek ve birbirini anlayacak yeni yollar buldukça ilerliyor.

when we find new ways to rely on and understand and trust each other.

And we need this now more than ever.

Şu an buna her zamankinden daha çok ihtiyacımız var.

If online digital spaces are going to be our new home,

Eğer çevrim içi dijital alanlar bizlerin yeni evi olacaksa

let's make them a comfortable, beautiful place to live,

onları yaşamak için güzel ve rahat bir yer haline getirelim,

a place we all feel not just included

sadece dahil olduğumuz bir yer değil de

but actually some ownership of.

aynı zamanda sahibi olduğumuz bir yer.

A place we get to know each other.

Birbirimizi tanıyabileceğimiz bir yer.

A place you'd actually want not just to visit

Sadece ziyarete geleceğiniz bir yer değil,

but to bring your kids.

çocuklarınızla gelebileceğiniz bir yer.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)