A Colorful Case for Outside-the-Box Thinking on Identity | Olivia Vinckier | TED

Çeviri: Umut Erten Gözden geçirme: Yiğit Yıldırım

When I was in first grade,

Ben birinci sınıftayken,

I remember learning my colors.

renkleri öğrendiğimi hatırlıyorum.

We started by learning about the primary colors:

Birincil renkleri öğrenerek başlamıştık:

red, yellow and blue.

kırmızı, sarı ve mavi.

Our teacher taught us how they were the pure colors of the rainbow.

Hocamız bu renklerin, gökkuşağının saf renkleri olduğunu öğretmişti.

No two colors could be combined to create them.

Hiçbir rengin kombinasyonu bu renkleri yaratamazdı.

Our next task was to mix them into something more complex:

Sıradaki görevimiz bu renkleri daha kompleks bir şeye:

green, purple and orange.

yeşil, mor ve turuncuya çevirmekti.

These secondary colors, especially green,

Bu ikincil renkler, özellikle yeşil

stood out to me.

ilgimi çekti.

I was fascinated by how two primary colors could be mixed together

İki birincil rengin, tamamen eşsiz ve incelikli bir şey yaratmak için

to create something nuanced and completely unique.

karıştırılabilmesi beni büyülemişti.

When our teacher told us

Hocamız bize, sıradaki görevin

that our next task was to draw a picture of our family,

ailemizin resmini çizmek olduğunu söylediğinde

I couldn't wait.

sabırsızlandım.

I started by drawing my stick-figure mom, dad and brother,

Kendimi, annemi, babamı ve kardeşimi çöp adam olarak çizmekle başladım

but then filled in the white space with something else.

ama sonra, beyaz boşluğu başka şeylerle doldurdum.

I’d used the washable paints I had mixed just a few minutes ago

Birkaç dakika önce karıştırmış olduğum sulu boyalarla,

to create the colors of my family.

ailemin renklerini yarattım.

I colored my mom yellow, my dad blue

Annemi sarı, babamı mavi, kardeşimi ve kendimi

and my brother and I green.

yeşile boyadım.

Every time someone asks about my background,

Biri ne zaman kökenimle alakalı bir şey sorsa,

I'm reminded of that art class.

o resim dersini hatırlıyorum.

My mom is 100-percent Ashkenazi Russian Jewish,

Annem yüzde yüz Aşkenazi Rus Yahudisi

and my dad is 50-percent Korean and 50-percent Belgian.

ve babam da yarı yarıya Kore ve Belçika kökenli.

So what does that make me?

Peki ben ne oluyorum?

How should I describe myself?

Kendimi nasıl tanımlamalıyım?

Where do I fit in among the color spectrum we were all taught in first grade?

İlkokulda öğrendiğimiz renk yelpazesinde nereye aitim?

By definition, race is a categorization of humans

Tanım olarak, ırk insanların fiziksel ve sosyal niteliklerine

based on physical and social qualities.

göre kategorizasyonudur.

The term was first used to refer to speakers of a common language

Bu terim önce, aynı dili konuşanları yahut ulusal bir yakınlığı

or to denote national affiliation.

ifade etmek için kullanılmıştı.

But by the 17th century, the term referred to physical traits.

Ama 17. Yüzyıla gelindiğinde, terim fiziksel özellikleri kastediyordu.

So am I white or am I Asian?

Yani beyaz mıyım yoksa Asyalı mı?

The question of race has followed me around

Kendimi bildim bileli ırk belirsizliği

for as long as I can remember.

beni takip etti.

Ever since I started taking standardized tests

Standartlaştırılmış sınavlara girmeye,

or filling out online surveys,

çevrimiçi anketler doldurmaya başladığımdan beri,

I’ve been asked to select my race.

ırkımı seçmem istendi.

And every time, I take a pause to think about which box I should choose.

Ve her seferinde, hangi kutucuğu işaretlemeliyim diye durup düşünüyorum.

I'm white and Asian,

Beyaz ve Asyalıyım,

but I'm not allowed to click both.

ancak ikisin birden işaretleyemem.

So which do I pick?

Hangisini seçeceğim?

Well, when I was younger, I would always choose white.

Daha gençken her zaman beyazı işaretlerdim.

I simply concealed a portion of my identity

Hayatımı kolaylaştırmak için,

to make my life easier.

kimliğimin bir kısmını sakladım.

Instead of having to think about what "other" meant on those surveys,

“diğer”in o anketlerde ne anlama geldiğini düşünmek yerine,

I would compress my identity into one single box.

kimliğimi bir kutucuğun içine sıkıştırırdım.

It was a quick and easy fix.

Hızlı ve kolay bir çözümdü.

But as I got older,

Ancak yaşlandıkça,

I realized that "other" better reflected my multiracial background.

“diğer”in çok kültürlü geçmişimi daha iyi yansıttığını fark ettim.

But that choice of "other" comes at a cost.

Ama “diğer”i seçmenin bir bedeli var.

Even though I'm surrounded by loving and understanding people,

Sevgi dolu, anlayışlı insanlarla çevrili olsam dahi,

every time I go to check that box,

ne zaman o kutucuğu işaretlesem,

I'm forced to think of myself as "other,"

kendimi “diğer” olarak düşünüyorum,

or someone who doesn't exactly fit in,

ya da tam uymayan biri gibi,

like I'm some sort of anomaly or evidence of something strange.

sanki bir çeşit bozukluk ya da garip bir şeyin kanıtıymışım gibi.

I don't want the world to see me as "other,"

Dünyanın beni “diğer” olarak

or the given box on those surveys.

yahut o kutucuk olarak görmesini istemiyorum.

I know there's so much more to me.

Daha fazlası olduğumu biliyorum.

But clearly, society doesn't see it that way.

Ancak açıkça, toplum bu şekilde görmüyor.

They want a simplified view of who each of us are.

Bizim kim olduğumuz hakkında sadeleştirilmiş bir kanı istiyorlar.

But these days, are any of us that simple?

Bugünlerde, hangimiz bu kadar basitiz ki?

One of my best friends says it perfectly:

Yakın bir arkadaşım güzel söylüyor:

"People are like an entire rainbow,

“İnsanlar gökkuşakları gibi,

and shouldn't be defined by any one of their colors."

ve sadece tek bir renkleriyle tanımlanmamalılar.”

The one-box rule from test surveys

Anketlerdeki bir kutucuk kuralı,

has confused multiracial people since the beginning of the US census.

ilk ABD nüfus sayımından beri çok kültürlü insanların kafasını karıştırıyor.

For the longest time,

Çok uzun bir süre boyunca,

you could only select one box on being asked about your race.

ırkınız hakkında sadece tek bir kutucuk işaretleyebiliyordunuz.

The Census Bureau didn't start to allow choosing more than one box

Nüfus Sayım Bürosu, 2000 yılına kadar birden fazla kutucuğun

until the year 2000.

işaretlenmesine izin vermiyordu.

2000. That was only 22 years ago.

2000 yılı. Bu sadece 22 yıl önceydi.

Every multiracial person living in America before the year 2000

2000 yılından önce, Amerika’da yaşayan bütün çok kültürlü insanlar

had to, at some point, fill out a form

bir noktada, bir form doldurmak zorunda kaldığında

stating that they identify as one, singular race:

kimliklerini tek bir ırka sığdırmalıydı:

white, Black, Asian, Indigenous, Pacific Islander.

Beyaz, Siyahi, Asyalı, Yerli, Pasifik Adalı.

For everyone in that situation, you probably chose one of those,

Bu durumda kalan herkes, büyük ihtimalle şunlardan birini seçiyor,

reducing your racial makeup into one box.

ırki geçmişini tek bir kutucuğa indirgemek.

Or you chose "other," like me,

Ya da benim gibi “diğer”i seçmek,

because you're an aware secondary color of the rainbow.

çünkü, gökkuşağının bilinçli bir ikincil rengisiniz.

So what does "other" mean?

Peki “diğer” ne demek?

The definition is, literally,

Tanım, tam anlamıyla,

someone who is different than one already known about.

halihazırda bilinenlerden daha farklı olan kişi.

But these people who choose "other" aren't different --

Ancak “diğer”i seçen insanlar farklı değil,

we're comparing apples to oranges.

elmayla armudu karşılaştırıyoruz.

10 percent of the American population is multiracial,

Amerikan nüfusunun yüzde 10′u çok kültürlü,

which measures out to about 33.8 million people.

bu yaklaşık 33.8 milyon insana denk geliyor.

Within that number,

Bu sayının içinde,

there are so many combinations of cultures and races,

bir sürü farklı kültür ve ırkın kombinasyonu var,

yet we're all forced to fit into one box.

yine de hepimiz bir kutucuğa sığmaya zorlanıyoruz.

Not only is a multiracial person's experience

Çok kültürlü bir insanın deneyimi,

different from those who are of one race,

sadece tek ırka mensup olanlardan değil,

but that experience also varies from person to person.

kişiden kişiye de değişiklik gösteriyor.

There's a wide spectrum forcibly contained into one small square,

Burada zorla küçük bir alana sıkıştırılmış geniş bir yelpaze var.

an effect that minimizes the racial experience.

Bu, ırki deneyimi minimize eden bir etki.

Look what just happened: the same color, but five different ways.

Ne olduğuna bir bakın: Aynı renk ancak beş farklı şekilde.

Categorizing all multiracial people as "other"

Bütün çok kültürlü insanları “diğer” olarak kategorize etmek,

is just like saying that navy and periwinkle are the same shade of blue.

lacivert ile menekşenin aynı mavi tonunda olduğunu söylemek gibi.

And that number, in America, is rapidly growing each year.

Ve bu sayı, Amerika’da hızlı bir şekilde her yıl artıyor.

In the last 10 years, there was a 276-percent increase

Son 10 yılda, kendini çok kültürlü olarak ifade edenlerin sayısı

of multiracial-identifying individuals.

yüzde 276 oranında artış gösterdi.

At some point in the future,

Bir gün gelecekte,

there will be more people choosing "other"

daha fazla insan o anketlerde verilen

than the handful of given boxes on those surveys.

birkaç kutucuk yerine, “diğer”i seçecek.

Though this everexpanding rainbow is a beautiful thing,

Genişlemeye devam eden bu gökkuşağı güzel olsa da,

having all of those people have to categorize themselves

bütün o insanların kendilerini toplumun “diğer”i olarak

as "other" in society is not.

kategorize etme zorunluluğu güzel değil.

That's why I introduce a new idea of racial categorization

Bu yüzden ırki kategorizasyon için açık uçlu sorular formunda

in the form of an open-ended question.

yeni bir fikir sunuyorum.

It would recognize a spectrum that's lacking in our world today.

Bugün dünyamızda eksik olan bir yelpazeyi tanıyabilecek bir fikir.

One study, done by scientist Alicia Tran and others,

Alicia Tran ve diğer bilim insanları tarafından yapılan bir çalışma,

showed that an open-ended question provided an experience once deprived

ırkı sadece birkaç seçenek ile sormaktansa açık uçlu bir sorunun

when being asked about race with only a few options.

çok daha iyi bir deneyim sağladığını gösterdi.

An open-ended question would give people an opportunity

Açık uçlu bir soru insanlara, çok ırklı geçmişleri hakkında

to express pride in their multiracial backgrounds.

gurur duyma şansını da verirdi.

As our world continues to racially intertwine,

Dünyamız ırki olarak iç içe geçtikçe,

we will reach a point where it will become impossible

insanları, bir avuç tarihi geçmiş, önceden belirli şıklarla

to categorize people by a handful of outdated and predetermined boxes.

kategorize etmenin imkansız hale geldiği bir noktaya ulaşacağız.

Even now, we're seeing a declining population

Şimdi bile kırmızıların, sarıların ve mavilerin

of reds, yellows and blues,

azaldığı bir popülasyonu,

and an increasing community of oranges, purples and greens.

ve büyüyen bir turuncu, mor ve yeşil topluluğunu görüyoruz.

As such, we can no longer expect people to define who they are

Bu yüzden, artık insanlardan kendilerini sadece birincil bir renkle

by simply checking a primary color.

ifade etmelerini bekleyemeyiz.

Although race is a social construct

Irk, varsayım ve klişelerin

built on a structure of assumptions and stereotypes,

üzerine inşa edilmiş bir sosyal yapı olsa da

we cannot simply get rid of race altogether.

ırktan basitçe tamamen kurtulamayız.

However, the simplicity and ease of an open-ended question

Bununla birlikte, açık uçlu bir sorunun basitliği ve rahatlığı,

could truly lead our society into a more inclusive and accepting world

topluluğumuzu, ırksal kimliklerin kabul edildiği, çok daha kucaklayıcı,

that acknowledges the spectrum of racial identities,

kapsayıcı bir dünyaya dönüştürebilir,

a world where all the shades of greens, purples and oranges

yeşillerin, morların ve turuncuların da,

are just as recognized as the reds, yellows and blues.

kırmızılar, sarılar ve maviler kadar kabul gördüğü bir dünya.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Cheers and applause)

(Alkış ve tezahürat)