What will a future without secrets look like? | Alessandro Acquisti

Alessandro Acquisti: Mahremiyet neden önemlidir

Çeviri: Ramazan Şen Gözden geçirme: Umut Kurşun

I would like to tell you a story

Size; son on yılda

connecting the notorious privacy incident

kamusal ve kişisel gizlilik arasındaki sınırlarda oluşan, dikkate değer kayma ile

involving Adam and Eve,

Adem ve Havva'nın da dahil olduğu

and the remarkable shift in the boundaries

iki meşhur mahremiyet olayını

between public and private which has occurred

birbirine bağlayarak

in the past 10 years.

bir hikaye anlatmak istiyorum.

You know the incident.

Hikayeyi biliyorsunuz.

Adam and Eve one day in the Garden of Eden

Adem ve Havva bir gün Cennet bahçesinde iken,

realize they are naked.

çıplak olduklarını fark etmişler.

They freak out.

Ödleri kopmuş

And the rest is history.

ve gerisi malum..

Nowadays, Adam and Eve

Bugünlerde, Adem ve Havva

would probably act differently.

muhtemelen daha farklı davranırlardı.

[@Adam Last nite was a blast! loved dat apple LOL]

(@Adem: Geçen gece süperdir! Elmaya byldm LOL)

[@Eve yep.. babe, know what happened to my pants tho?]

(@Havva: Ewt...Aşkm, pantoluma ne oldğn blymsn ?)

We do reveal so much more information

Online olarak kendimizle ilgili

about ourselves online than ever before,

eskiye göre çok daha fazla bilgi paylaşıyoruz

and so much information about us

ve hakkımızda çok daha fazla bilgi

is being collected by organizations.

firmalar tarafından toplanıyor.

Now there is much to gain and benefit

Böyle büyük çapta bir kişisel bilgi analizinden

from this massive analysis of personal information,

ya da büyük veriden

or big data,

kazanılacak ve faydalanılacak çok şey var,

but there are also complex tradeoffs that come

ama aynı zamanda mahremiyetimizden vazgeçme karşılığında

from giving away our privacy.

oluşan karmaşık takaslar var.

And my story is about these tradeoffs.

Ve benim hikayemde bu takaslar ile ilgili.

We start with an observation which, in my mind,

Son birkaç yıldır gittikçe aklımda netleşen

has become clearer and clearer in the past few years,

bir gözlem ile başlayalım,

that any personal information

herhangi bir kişisel bilgi

can become sensitive information.

hassas bir bilgi haline gelebilir.

Back in the year 2000, about 100 billion photos

2000'lerde dünya çapında

were shot worldwide,

100 milyar fotoğraf çekildi

but only a minuscule proportion of them

ancak, sadece bunların çok küçük bir kısmı

were actually uploaded online.

online olarak yüklendi.

In 2010, only on Facebook, in a single month,

2010 yılında, sadece Facebook'ta , tek bir ayda

2.5 billion photos were uploaded,

2.5 milyar fotoğraf yüklendi,

most of them identified.

pek çoğu tanımlandı.

In the same span of time,

Aynı zaman aralığında,

computers' ability to recognize people in photos

bilgisayarların fotoğraflardaki insanları tanıma kabiliyeti

improved by three orders of magnitude.

1000 kat geliştirildi.

What happens when you combine

Bu teknolojileri birleştirince

these technologies together:

ne oluyor:

increasing availability of facial data;

Yüzsel verinin bulunabilirliğinde artış;

improving facial recognizing ability by computers;

Bilgisayarların yüzsel tanıma yeteneklerinde gelişme;

but also cloud computing,

ama aynı zamanda bir kaç yıl önce

which gives anyone in this theater

sadece 3 harfli kurumların domainlerinde olan tarzda

the kind of computational power

bir hesaplama gücünü

which a few years ago was only the domain

bu salondaki herkese veren

of three-letter agencies;

bulut hesaplama;

and ubiquitous computing,

ve bir süper-bilgisayar olmayan telefonumun

which allows my phone, which is not a supercomputer,

internete bağlanmasını ve

to connect to the Internet

orada yüzbinlerce yüzsel hesaplamayı

and do there hundreds of thousands

bir kaç saniye içinde yapmamızı

of face metrics in a few seconds?

sağlayan ulaşılabilir bilgisayar teknolojileri?

Well, we conjecture that the result

Pekala; bu teknolojilerin kombinasyonun

of this combination of technologies

sonucunun; kişisellik ve anonimlik

will be a radical change in our very notions

ile ilgili algılarımızda radikal bir değişiklik

of privacy and anonymity.

yapacağını kestirebiliriz.

To test that, we did an experiment

Bunu sınamak için; Carnegie Mellon Üniversitesi kampüsünde

on Carnegie Mellon University campus.

bir deney yaptık.

We asked students who were walking by

Gelip geçen öğrencilere; bir çalışmaya

to participate in a study,

katılabileceklerini sorduk,

and we took a shot with a webcam,

ve bir webcam ile fotoğraflarını çektik,

and we asked them to fill out a survey on a laptop.

ve laptopta bir anket doldurmalarını istedik.

While they were filling out the survey,

Onlar anketi doldururken,

we uploaded their shot to a cloud-computing cluster,

fotoğraflarını bir bulut hesaplama ünitesine yükledik,

and we started using a facial recognizer

ve yüz tanıma programı kullanarak

to match that shot to a database

Facebook profillerinden indirdiğimiz

of some hundreds of thousands of images

yüzbinlerce resimden bazılarına

which we had downloaded from Facebook profiles.

eşleştirmeye çalıştık.

By the time the subject reached the last page

Denek anketteki son sayfaya ulaştığında;

on the survey, the page had been dynamically updated

sayfa dinamik olarak

with the 10 best matching photos

yüz tanıma programının bulduğu

which the recognizer had found,

en iyi eşleşen 10 fotoğrafla güncellendi,

and we asked the subjects to indicate

ve deneklere bu fotoğraflarda kendilerinin

whether he or she found themselves in the photo.

olup olmadıklarını sorduk.

Do you see the subject?

Deneği görüyor musunuz?

Well, the computer did, and in fact did so

Eh bilgisayar gördü ve

for one out of three subjects.

3 denekten 1'i si de gördü.

So essentially, we can start from an anonymous face,

Bu yüzden, aslında, tamamen anonim bir yüzden başlayıp,

offline or online, and we can use facial recognition

offline yada online, ve bu anonim yüze bir isim vermek için

to give a name to that anonymous face

sosyal medya sağolsun,

thanks to social media data.

bir yüz tanıma programı kullanabiliriz

But a few years back, we did something else.

Ama bir kaç yıl önce, başka birşey yaptık.

We started from social media data,

Sosyal medya verisinden başladık,

we combined it statistically with data

bu veriyi ABD sosyal güvenlik bilgilerindeki

from U.S. government social security,

istatistiksel verilerle birleştirdik,

and we ended up predicting social security numbers,

ve Amerika'da son derece hassas bir bilgi olan

which in the United States

sosyal güvenlik numaralarını

are extremely sensitive information.

tahmin etmeye başladık.

Do you see where I'm going with this?

Bununla nereye varmaya çalıştığımı görüyor musunuz?

So if you combine the two studies together,

Yani; bu iki çalışmayı birleştirirseniz,

then the question becomes,

şu soru geliyor akla,

can you start from a face and,

bir yüzden başlayarak ve

using facial recognition, find a name

yüz tanıma kullanarak bir isim ve

and publicly available information

o isimle ve o kişiyle ilgili

about that name and that person,

kamusal olarak açık bilgilere erişip,

and from that publicly available information

ve bu kamusal bilgilerden

infer non-publicly available information,

kamusal olmayan bilgileri çıkarıp,

much more sensitive ones

daha hassas olanlar

which you link back to the face?

o yüzle bağlantı kurabilir miyiz?

And the answer is, yes, we can, and we did.

ve cevap, evet yapabiliriz ve yaptık.

Of course, the accuracy keeps getting worse.

Tabi ki, doğruluk gittikçe kötüleşiyor.

[27% of subjects' first 5 SSN digits identified (with 4 attempts)]

(Deneklerin %27 sinin ilk 5 Sosyal güvenlik numarası rakamı 4 denemede tanımlandı)

But in fact, we even decided to develop an iPhone app

Ama hatta, bir Iphone uygulaması geliştirmeye karar verdik,

which uses the phone's internal camera

telefonun kamerasını kullanarak

to take a shot of a subject

deneğin fotoğrafının çekecek

and then upload it to a cloud

ve bir buluta yükleyecek

and then do what I just described to you in real time:

ve daha sonra size anlattıklarımı eş zamanlı olarak yapacak:

looking for a match, finding public information,

eşleştirme bulmak, kamusal bilgilere erişme,

trying to infer sensitive information,

hassas bilgiler bulmaya çalışma,

and then sending back to the phone

ve daha sonra bunları telefona geri gönderecek

so that it is overlaid on the face of the subject,

ve böylece deneğin yüzünde yazılı,

an example of augmented reality,

arttırılmış gerçekliğin bir kopyası,

probably a creepy example of augmented reality.

belkide ürpertici bir arttırılmış gerçeklik kopyası.

In fact, we didn't develop the app to make it available,

Aslında, bu uygulamayı kullanılabilmesi için yapmadık,

just as a proof of concept.

sadece içeriğin bir kanıtı olarak yaptık.

In fact, take these technologies

Hatta, bu teknolojileri alın

and push them to their logical extreme.

ve mantıksal en uç sınırlarına itin.

Imagine a future in which strangers around you

Çevrenizdeki yabancıların

will look at you through their Google Glasses

size Google Gözlükleriyle baktıkları

or, one day, their contact lenses,

veya bir gün lenslerinden,

and use seven or eight data points about you

ve sizin hakkınızda yedi yada sekiz veri noktası kullanarak,

to infer anything else

hakkınızda bilinebilecek herhangi bir bilgiye

which may be known about you.

ulaşabildikleri bir gelecek hayal edin.

What will this future without secrets look like?

Hiç bir sırrın olmadığı bir gelecek nasıl olurdu?

And should we care?

Ve umursamalı mıyız?

We may like to believe

Bu kadar zengin bir veri ile dolu bir geleceğin

that the future with so much wealth of data

önyargıların olmadığı bir gelecek olacağına

would be a future with no more biases,

inanmak isteyebiliriz,

but in fact, having so much information

ancak, aslında, bu kadar fazla bilgi

doesn't mean that we will make decisions

daha objektif seçimler yapacağımız

which are more objective.

anlamına gelmiyor.

In another experiment, we presented to our subjects

Başka bir deneyde, deneklerimize

information about a potential job candidate.

muhtemel bir iş adayının bilgilerini sunduk.

We included in this information some references

Bu bilgiye bazıları komik,

to some funny, absolutely legal,

tamamı yasal ama belki biraz utanç verici

but perhaps slightly embarrassing information

deneğin online olarak paylaştığı

that the subject had posted online.

bazı referans bilgileri de koyduk.

Now interestingly, among our subjects,

Şimdi, ilginçtir ki, deneklerimiz arasında,

some had posted comparable information,

bazıları benzer bilgiler paylaşmıştı

and some had not.

ve bazıları paylaşmamıştı.

Which group do you think

Sizce hangi grup deneğimizi

was more likely to judge harshly our subject?

daha acımasızca eleştirmiştir?

Paradoxically, it was the group

Paradoksal olarak, ahlaki uyumsuzluğun

who had posted similar information,

bir örneği olarak,

an example of moral dissonance.

benzer bilgileri paylaşan gruptu.

Now you may be thinking,

Şimdi şunu düşünebilirsiniz,

this does not apply to me,

bu bende geçerli olmaz,

because I have nothing to hide.

çünkü saklayacak bir şeyim yok.

But in fact, privacy is not about

Ama aslında mahremiyet saklayacak

having something negative to hide.

negatif bir şeyleriniz olması ile ilgili değildir.

Imagine that you are the H.R. director

Belli bir firma da İ.K müdürü

of a certain organization, and you receive résumés,

olduğunuzu hayal edin ve özgeçmişleri alıyorsunuz,

and you decide to find more information about the candidates.

ve adaylarla ilgili daha fazla bilgi almak istiyorsunuz.

Therefore, you Google their names

Bu yüzden, isimlerini Google'da aratıyorsunuz

and in a certain universe,

ve belli bir evrende,

you find this information.

bu bilgiyi buluyorsunuz,

Or in a parallel universe, you find this information.

veya paralel bir evrende, bu bilgiyi buluyorsunuz.

Do you think that you would be equally likely

Bir görüşme için her iki adayı da

to call either candidate for an interview?

eşit olarak çağırabileceğinizi düşünüyor musunuz?

If you think so, then you are not

Eğer öyleyse; o zaman sizler,

like the U.S. employers who are, in fact,

gerçekten de deneyimizin bir parçası olan ve tam olarak

part of our experiment, meaning we did exactly that.

bunu yaptığımız, ABD işverenleri gibi değilsiniz.

We created Facebook profiles, manipulating traits,

Özellikleri değiştirerek ,Facebook profilleri oluşturduk

then we started sending out résumés to companies in the U.S.,

daha sonra özgeçmişleri ABD' de ki firmalara göndermeye başladık

and we detected, we monitored,

ve adayları araştırıp araştırmadıklarını

whether they were searching for our candidates,

ve sosyal medyada buldukları bilgilere göre

and whether they were acting on the information

hareket edip etmediklerini

they found on social media. And they were.

tespit edip gözlemledik. Ve öyle davranıyorlarç

Discrimination was happening through social media

Ayrımcılık,eşit yetkinlikte ki adaylar için

for equally skilled candidates.

sosyal medya aracılığı ile olmaktadır.

Now marketers like us to believe

Pazarlamacılar bizim,

that all information about us will always

hakkımızdaki tüm bilginin

be used in a manner which is in our favor.

yararımıza olacak bir şekilde kullanılacağına inanmamızı istiyorlar.

But think again. Why should that be always the case?

Ama tekrar düşünün. Neden hep bu şekilde olmak zorunda?

In a movie which came out a few years ago,

Bir süre önce çıkmış bir filimde,

"Minority Report," a famous scene

"Azınlık Raporu", ünlü bir sahnede

had Tom Cruise walk in a mall

Tom Cruise bir alışveriş merkezinde yürümektedir

and holographic personalized advertising

ve holografik kişiselleştirilmiş reklamlar

would appear around him.

çevresinde belirmektedir.

Now, that movie is set in 2054,

Şimdi, film 2054 yılında geçmektedir,

about 40 years from now,

bugünden 40 yıl sonra,

and as exciting as that technology looks,

ve teknoloji ne kadar heyecan verici gözükürse gözüksün,

it already vastly underestimates

sizin hakkınızda bu firmaların toplayabileceği bilgi miktarını

the amount of information that organizations

ve bunları sizi tespit dahi edemeyeceğiniz bir biçimde

can gather about you, and how they can use it

sizi etkilemek için nasıl kullanabileceğini

to influence you in a way that you will not even detect.

ciddi anlamda hafife almaktadır

So as an example, this is another experiment

Mesela, bu, şu an yapmakta olduğumuz

actually we are running, not yet completed.

ve henüz bitmemiş bir deneyimiz.

Imagine that an organization has access

Hayal edin, bir firma sizin

to your list of Facebook friends,

tüm Facebook arkadaş listenize ulaşabiliyor

and through some kind of algorithm

ve bir algoritma vasıtası ile

they can detect the two friends that you like the most.

en yakın arkadaşlarınız tespit ediyor.

And then they create, in real time,

Ve eş zamanlı olarak,

a facial composite of these two friends.

bu iki arkadaşınızın yüzsel birleşimini oluşturuyor.

Now studies prior to ours have shown that people

Şimdi, önceki çalışmalar bize gösteriyor ki,

don't recognize any longer even themselves

insanlar, kendilerine ait olan yüzsel birleşimlerini dahi

in facial composites, but they react

tanımamaktadır ama bu tarz birleşimlere

to those composites in a positive manner.

olumlu bir yönde tepki vermektedir.

So next time you are looking for a certain product,

Bu yüzden, bir daha ki sefere belli bir ürüne bakarken,

and there is an ad suggesting you to buy it,

ve size bunu almanızı öneren bir reklam varsa,

it will not be just a standard spokesperson.

bu sadece tipik bir sözcü olmayacaktır,

It will be one of your friends,

bu sizin arkadaşlarınızdan birisi olacaktır

and you will not even know that this is happening.

ve sizi bunun olduğunu anlamayacaksınız bile.

Now the problem is that

Şimdi problem ;şu anda

the current policy mechanisms we have

kişisel bilgilerin suistimalinden korumak için sahip

to protect ourselves from the abuses of personal information

olduğumuz kural mekanizmaları

are like bringing a knife to a gunfight.

bir silahlı çatışmaya bıçak getirmek gibi olması.

One of these mechanisms is transparency,

Bu mekanizmalardan bir tanesi şeffaflık,

telling people what you are going to do with their data.

insanlara onların bilgileri ile ne yapacağınız söylemek.

And in principle, that's a very good thing.

Ve prensipte, bu çok güzel bir şey.

It's necessary, but it is not sufficient.

Bu gereklidir ancak yeterli değildir.

Transparency can be misdirected.

Şeffaflık yanlış yönlendirilebilir.

You can tell people what you are going to do,

İnsanlara ne yapacağınızı söyleyebilirsiniz,

and then you still nudge them to disclose

ve daha sonra onları keyfi miktarlarda

arbitrary amounts of personal information.

kişisel bilgi paylaşmaya sürükleyebilir.

So in yet another experiment, this one with students,

Bu yüzden, başka bir deneyde, bu sefer öğrencilerle

we asked them to provide information

kampüs davranışları hakkında

about their campus behavior,

bilgi sağlamalarını istedik,

including pretty sensitive questions, such as this one.

bunların bazıları şunun gibi son derece hassas soruları da içermekteydi.

[Have you ever cheated in an exam?]

Now to one group of subjects, we told them,

(Hiç bir sınavda kopya çektiniz mi?)

Deneklerin bir grubuna, şöyle söyledik,

"Only other students will see your answers."

"Cevaplarınızı sadece diğer öğrenciler görecek."

To another group of subjects, we told them,

Diğer bir grup deneğe, şöyle söyledik,

"Students and faculty will see your answers."

"Öğrenciler ve yönetim cevaplarınızı görecek."

Transparency. Notification. And sure enough, this worked,

Şeffaflık. Bildirim. Ve kesin olarak bu işe yaradı,

in the sense that the first group of subjects

ilk grup denekler ikinciden daha

were much more likely to disclose than the second.

çok açık olmaya yatkındılar.

It makes sense, right?

Mantıklı değil mi?

But then we added the misdirection.

Ama daha sonra bir yanlış yönlendirme ekledik.

We repeated the experiment with the same two groups,

Deneyi aynı iki grupla tekrarladık,

this time adding a delay

bu sefer deneklere bilgilerini

between the time we told subjects

nasıl kullanacağımızı bildirmek

how we would use their data

ile soruları cevaplamaya başlamaları arasına

and the time we actually started answering the questions.

biraz gecikme ekledik.

How long a delay do you think we had to add

Fakültenin sizin cevaplarınızı göreceği

in order to nullify the inhibitory effect

bilgisini etkisizleştirme etkisini yok etmek için

of knowing that faculty would see your answers?

sizce ne kadar süre eklemişizdir?

Ten minutes?

10 dakika?

Five minutes?

5 dakika?

One minute?

1 dakika?

How about 15 seconds?

15 saniye nasıl?

Fifteen seconds were sufficient to have the two groups

15 saniye 2 grubun aynı miktarda

disclose the same amount of information,

bilgi paylaşmasını sağlamak için yeterliydi,

as if the second group now no longer cares

adeta, ikinci grup, yönetimin cevaplarını

for faculty reading their answers.

görmesini artık umursamıyordu.

Now I have to admit that this talk so far

Kabul etmeliyimki, bu konuşma

may sound exceedingly gloomy,

şu ana kadar fazlasıyla kasvetli gelebilir,

but that is not my point.

ama demek istediğim bu değil.

In fact, I want to share with you the fact that

Aslında, sizinle alternatifler olduğunu

there are alternatives.

paylaşmak istiyorum.

The way we are doing things now is not the only way

Bazı şeyleri şu anda ki yapma şeklimiz

they can done, and certainly not the best way

tek yapma şekli değil ve kesinlikle en iyi

they can be done.

yolda değil.

When someone tells you, "People don't care about privacy,"

Birisi size, "insanlar mahremiyeti önemsemiyorlar", dediği zaman,

consider whether the game has been designed

oyunun insanların mahremiyeti önemseyemeyecek şekilde

and rigged so that they cannot care about privacy,

tasarlanıp , donatıldığını göz önünde bulundurun,

and coming to the realization that these manipulations occur

ve oluşan bu manipülasyonları

is already halfway through the process

anlamak kendinizi koruyabilme sürecinin

of being able to protect yourself.

zaten yarısıdır.

When someone tells you that privacy is incompatible

Size birisi mahremiyetin büyük verinin

with the benefits of big data,

faydalarıyla uyumsuz olduğunu söylediğinde,

consider that in the last 20 years,

son 20 yılda araştırmacıların

researchers have created technologies

sanal olarak herhangi bir elektronik hareketin

to allow virtually any electronic transactions

daha mahremiyet-koruyucu bir şekilde gerçekleştirebilecek

to take place in a more privacy-preserving manner.

teknolojileri oluşturduğunu göz önünde bulundurun.

We can browse the Internet anonymously.

İnternette anonim olarak gezebiliriz.

We can send emails that can only be read

NSA tarafından dahi okunamayacak sadece

by the intended recipient, not even the NSA.

gönderilen alıcının okuyabileceği mailler gönderebiliriz.

We can have even privacy-preserving data mining.

Hatta, mahremiyet-koruyucu veri madenciliği yapabiliriz.

In other words, we can have the benefits of big data

Başka bir deyişle, büyük verilerin faydalarına mahremiyeti

while protecting privacy.

korurken sahip olabiliriz.

Of course, these technologies imply a shifting

Tabiki de , bu teknolojiler

of cost and revenues

veri sahipleri ve veri konuları arasında

between data holders and data subjects,

maliyetlerin ve gelirlerin değişmesini beraberinde getirmektedir

which is why, perhaps, you don't hear more about them.

bu yüzden, belki de bunlar hakkında fazla bir şey duymuyoruz.

Which brings me back to the Garden of Eden.

Bu da beni tekrar Cennet Bahçesine getirmekte.

There is a second privacy interpretation

Cennet Bahçesi hikayesinin

of the story of the Garden of Eden

Adem ve Havva'nın çıplak hissetmesi ve utanmaları

which doesn't have to do with the issue

ile ilgli olmayacak şekilde

of Adam and Eve feeling naked

ikinci bir mahremiyet yorumu

and feeling ashamed.

bulunmaktadır.

You can find echoes of this interpretation

Bu yorumun yansımalarını

in John Milton's "Paradise Lost."

John Milton'nun "Kayıp Cennet"inde bulabilirsiniz.

In the garden, Adam and Eve are materially content.

Bahçede,Adem ve Havva bariz şekilde memnunlar.

They're happy. They are satisfied.

Mutlular,Tatminler.

However, they also lack knowledge

Ancak, aynı zamanda

and self-awareness.

özfarkındalık ve bilgiye sahip değilller.

The moment they eat the aptly named

Makul bir şekilde adlandırılmış olan

fruit of knowledge,

bilgi meyvesini yedikleri anda,

that's when they discover themselves.

kendilerini keşfetmeye başladılar.

They become aware. They achieve autonomy.

Farkında oldular. Bağımsızlık kazandılar.

The price to pay, however, is leaving the garden.

Ancak, ödenecek bedel, bahçeyi terk etmek oldu.

So privacy, in a way, is both the means

Bu yüzden mahremiyet,özgürlük için

and the price to pay for freedom.

hem bir araç hem de ödenecek bedeldir.

Again, marketers tell us

Tekrardan, pazarlamacılar bize

that big data and social media

büyük verinin ve sosyal medyanın

are not just a paradise of profit for them,

sadece onlar için bir kar cenneti değil,

but a Garden of Eden for the rest of us.

aynı zamanda geri kalanlarımız için Cennet Bahçesi olduğunu söylemekteler.

We get free content.

Bedava içerik alıyoruz.

We get to play Angry Birds. We get targeted apps.

Angry Birds oynayabiliyoruz. Belli uygulamalara sahip oluyoruz.

But in fact, in a few years, organizations

Ancak aslında, bir kaç yıl içinde, şirketler

will know so much about us,

hakkımızda o kadar çok şey bilecekki

they will be able to infer our desires

isteklerimize daha biz dahi o arzuyu oluşturmadan

before we even form them, and perhaps

müdahale edebilecekler ve belki

buy products on our behalf

daha biz onlara ihtiyacımız olduğunu bilmeden

before we even know we need them.

bizim yerimize ürünleri alacaklar.

Now there was one English author

Rahatlık için bağımsızlığımızı ve özgürlüğümüzü

who anticipated this kind of future

takas edeceğimiz bu tarz bir geleceği

where we would trade away

tahmin eden

our autonomy and freedom for comfort.

İngiliz bir yazar vardı.

Even more so than George Orwell,

Hatta George Orwell'den daha fazla,

the author is, of course, Aldous Huxley.

Yazar tabiki de Aldous Huxley'di.

In "Brave New World," he imagines a society

"Cesur Yeni Dünya"'da özgürlük için oluşturduğumuz

where technologies that we created

teknolojilerin sonunda geri dönüp

originally for freedom

bizi baskı altında tuttuğu

end up coercing us.

bir toplum hayal ediyor.

However, in the book, he also offers us a way out

Bununla birlikte, kitapta, aynı zamanda bize bu tarz bir toplumdan,

of that society, similar to the path

Adem ve Havva'nın cenneti terk etmek için izlediği yola benzer olan

that Adam and Eve had to follow to leave the garden.

çıkış yolunu dagösteriyor

In the words of the Savage,

Savage'ın deyimiyle,

regaining autonomy and freedom is possible,

ödenecek bedelin aşırı olmasına rağmen

although the price to pay is steep.

bağımsızlık ve özgürlük mümkündür,

So I do believe that one of the defining fights

Bu yüzden,günümüzün belirleyici kavgalardan birinin

of our times will be the fight

kişisel bilgiler üzerindeki kontrol için,

for the control over personal information,

büyük verinin

the fight over whether big data will become a force

gizlice bizi manipüle edecek bir güçtense

for freedom,

özgürlük için bir güç olup olmayacağı için

rather than a force which will hiddenly manipulate us.

yapılacağına inanıyorum.

Right now, many of us

Şu anda pek çoğumuz,

do not even know that the fight is going on,

kavganın devam ettiğini dahi bilmiyoruz

but it is, whether you like it or not.

ama ister beğenin ister beğenmeyin devam ediyor.

And at the risk of playing the serpent,

Ve yılanı oynama pahasına,

I will tell you that the tools for the fight

Size bu kavga için burada olan gerekli aletleri söyleyeceğim

are here, the awareness of what is going on,

neler olup bittiğinin farkındalığı

and in your hands,

ve ellerinizde,

just a few clicks away.

sadece bir kaç tık ötede.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)