The Secret to a Happy Life — Lessons from 8 Decades of Research | Robert Waldinger | TED

Translator: Thipnapa Huansuriya

Hello, everybody,

สวัสดีครับทุกคน

I am delighted to be here

ผมยินดีที่มาพบคุณที่นี่

and grateful to all of you

และรู้สึกขอบคุณทุกคน

for joining us for this discussion.

ที่มาร่วมวงพูดคุยกันครั้งนี้

In 2015,

ในปี ค.ศ. 2015

I gave a TEDx Talk

ผมมาพูดในงาน TEDx Talk

in a little elementary school auditorium,

ในหอประชุมโรงเรียนประถมเล็ก ๆ

and much to my surprise,

แล้วก็ต้องประหลาดใจมาก

the talk became one of the 10 most-viewed talks

ที่ปาฐกถานั้นกลายเป็นหนึ่งใน 10 ปาฐกถาที่มีคนเข้ามาดูมากที่สุด

in the history of TED.

ในประวัติศาสตร์ของ TED

And in that talk, I conveyed one simple scientific finding.

ในปาฐกถานั้น ผมถ่ายทอด ข้อค้นพบทางวิทยาศาสตร์ที่เรียบง่ายข้อหนึ่ง

The finding that when we study hundreds of people

ที่พบว่าเมื่อเราศึกษาคนหลายร้อยคน

over their entire adult lives,

ตลอดช่วงวัยผู้ใหญ่ของเขา

the people who turn out to be the happiest and the healthiest

ปรากฏว่าคนที่มีความสุขและสุขภาพดีที่สุด

are those who have good, warm connections to others.

คือคนที่มีความสัมพันธ์ ที่ดีและอบอุ่นกับผู้อื่น

So today, I want to take you deeper into this whole subject,

วันนี้ ผมเลยอยากพาคุณ เจาะลึกลงไปในโครงการนี้

by exploring how relationships matter in our lives,

โดยสำรวจว่าความสัมพันธ์ สำคัญกับชีวิตเราอย่างไร

how they affect our health,

มีผลกับสุขภาพของเราอย่างไร

what kinds of relationships give us this big benefit in happiness,

ความสัมพันธ์แบบไหนที่ก่อประโยชน์ ให้เกิดความสุขกับเรา

and which tools you can start using today to make your relationship stronger.

เครื่องมืออะไรที่คุณสามารถเริ่มใช้วันนี้ เพื่อทำให้ความสัมพันธ์ของคุณแข็งแรงขึ้น

So I do direct this Harvard Study of Adult Development.

ผมเป็นผู้อำนวยการการศึกษานี้ของฮาร์วาร์ด เรื่องพัฒนาการผู้ใหญ่

It's, as far as we know, the longest study of the same people

อย่างที่คุณทราบแล้วว่ามันเป็นการศึกษา ที่ติดตามคนกลุ่มเดิมยาวนานที่สุด

that's ever been done, following people since 1938.

ที่เคยมีคนทำมา ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1938

From adolescence all the way through old age,

ตั้งแต่ย่างเข้าวัยรุ่น ตลอดไปจนเข้าสู่วัยสูงอายุ

and now following all of their children,

และตอนนี้ก็ติดตามลูก ๆ ของพวกเขาทั้งหมดต่อ

thousands of lives.

รวมแล้วหลายพันชีวิต

And we began to find,

และเราเริ่มค้นพบ

about 30 years ago,

เมื่อสามสิบปีที่แล้วว่า

this startling connection between warm relationships

ความเชื่อมโยงอันน่าทึ่ง ระหว่างความสัมพันธ์ที่อบอุ่น

and how good our lives feel to us,

กับความรู้สึกว่าชีวิตเราดีเพียงใด

our well-being,

สุขภาวะของเรา

and also the fact that warm relationships seemed to keep people

และความจริงที่ว่าความสัมพันธ์ที่อบอุ่น ดูเหมือนจะช่วยให้คนเหล่านี้

both physically stronger and kept their brains sharper

ทั้งมีสุขภาพกายแข็งแรง และคงความเฉียบคมของสมองไว้

as they grew older.

เมื่อสูงวัยขึ้น

And we didn't believe the data at first.

ตอนแรกเราไม่เชื่อข้อมูลนี้

We thought, how could this be

เราคิดว่า มันจะเป็นไปได้ยังไง

that relationships actually get into our bodies

ที่ความสัมพันธ์จะมามีผลกับร่างกายเรา

and shape our health?

และมีผลต่อสุขภาพของเรา

But then other studies began to find the same thing.

แต่แล้วการศึกษาอื่น ๆ ก็เริ่มได้ผลตรงกัน

We found that people had less depression,

เราพบว่าคนมีอาการซืมเศร้าน้อยลง

they were less likely to get diabetes and heart disease,

มีแนวโน้มเป็นเบาหวานและโรคหัวใจน้อยลง

that they recovered faster from illness

ฟื้นตัวจากการเจ็บป่วยไวกว่า

when they had better connections with other people.

เมื่อมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่น

So then the question is: How could this work?

คำถามคือ กลไกนี้มันทำงานยังไง

How do relationships shape our happiness and our physical health?

ความสัมพันธ์มากำหนดความสุข และสุขภาพทางกายของเราได้อย่างไร

Well, one of the best theories,

ทฤษฎีที่ดีที่สุดทฤษฎีหนึ่ง

for which there's now some pretty good evidence,

ที่ตอนนี้มีหลักฐานสนับสนุนค่อนข้างมาก

is based on the idea of stress.

ตั้งอยู่บนแนวคิดเรื่องความเครียด

That, as we know, stress is an inevitable part of all of our lives.

เรารู้กันอยู่แล้วว่า ชีวิตเราไม่อาจหลีกเลี่ยงความเครียดได้

Stress happens to us every day.

ความเครียดเกิดขึ้นกับเราทุกวัน

And what we find is that good relationships

และสิ่งที่เราพบก็คือ ความสัมพันธ์ที่ดี

turn out to be stress regulators.

เป็นตัวควบคุมความเครียด

So let me give you an example.

ผมขอยกตัวอย่างแบบนี้

Let's say that I have something upsetting happen to me during the day,

สมมุติผมมีเรื่องอะไรหงุดหงิดมาวันนี้

and I find myself, like, ruminating about it

และผมพบว่าตัวเองคิดวนเวียนกับมันไม่เลิก

and really thinking about it and unhappy.

หมกมุ่นอยู่อย่างนั้นและไม่มีความสุข

I can feel my body go into what we call fight or flight response

ผมรู้สึกได้ว่าร่างกายของผม เข้าสู่ภาวะเตรียมสู้หรือหนี

where literally my heart rate goes up

ซึ่งหัวใจผมจะเต้นเร็วขึ้น

and I might start sweating a little bit

อาจเริ่มมีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อย

and I'm just not feeling as well.

และรู้สึกไม่ค่อยสบาย

Now, what we're meant to do is to come back to equilibrium

สิ่งที่เราต้องทำคือกลับสู่ภาวะสมดุล

when a stressor goes away.

เมื่อต้นเหตุความเครียดหายไป

That's the way the body is supposed to work.

ร่างกายเราควรทำงานแบบนั้น

But what happens if I go home at the end of my upsetting day

แต่จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าผมกลับบ้านไป ตอนเย็นของวันอันน่าหงุดหงิด

and I have somebody to talk to?

แล้วผมมีใครสักคนให้คุยด้วย

Either I can call someone on the phone or it's somebody I live with.

ผมอาจโทรหาใครสักคน หรือกลับไปเจอคนที่ผมอยู่ด้วย

I can literally feel my body calm down.

ผมจะรู้สึกได้ว่าร่างกายผมสงบลง

I can feel that fight or flight response subside.

ผมรู้สึกได้ว่า ภาวะเตรียมสู้หรือหนีนั้นจางลง

But what if I don't have anybody to go home to?

แต่ถ้าผมกลับบ้านไปแล้วไม่มีใคร

What if there's nobody I can call?

ถ้าผมไม่มีใครให้โทรหาล่ะ

What we find is that people who are isolated, are lonely,

สิ่งที่เราพบคือ คนที่โดดเดี่ยว เหงา

don't have those stress regulators that we get from good relationships

ไม่มีตัวช่วยควบคุมความเครียด แบบที่เราได้รับจากความสัมพันธ์ที่ดี

and that we stay in chronic fight or flight mode,

เราจะอยู่ในภาวะเตรียมสู้หรือหนีแบบเรื้อรัง

that our bodies have this chronic stress,

ร่างกายเราก็มีความเครียดเรื้อรัง

chronic levels of inflammation

มีภาวะอักเสบเรื้อรังในร่างกาย

and circulating stress hormones that wear away our happiness

และฮอร์โมนความเครียดที่ไหลเวียนอยู่ตลอด ก็บั่นทอนความสุขของเรา

and break down different body systems.

ทำให้ระบบต่าง ๆ ในร่างกายรวน

Well, what kinds of relationships seem essential to well-being?

แล้วความสัมพันธ์แบบไหนล่ะ ที่สำคัญกับสุขภาวะของเรา

And this is interesting.

ข้อนี้น่าสนใจครับ

We asked people

เราถามผู้คน

who were our original participants in our study.

ที่เป็นผู้เข้าร่วมการวิจัยรุ่นแรกของเรา

We asked them,

เราถามเขาว่า

Who could you call in the middle of the night if you were sick or scared?

ใครคือคนที่คุณโทรหากลางดึกได้ หากคุณป่วยหรือกลัว

And many of our people could list several other people they could call

คนจำนวนมากสามารถนึกชื่อคนสองสามคน ที่เขาสามารถโทรหาได้

if they were in trouble.

ในยามที่เขามีปัญหา

Some people couldn't list anyone.

บางคนนึกถึงใครไม่ออกเลย

There wasn't a person on the planet who they could turn to

ไม่มีใครเลยสักคนบนโลกนี้ ที่เขาหันไปพึ่งพาได้

if they were sick or scared.

หากเขาป่วยหรือกลัว

And what we find is that having at least one person in your life

สิ่งที่เราพบคือ การมีอย่างน้อยสักคนหนึ่งในชีวิต

who you feel really has your back,

ที่คุณรู้สึกว่าอยู่เคียงข้างคุณจริง ๆ

who you could go to if you were in trouble,

ที่คุณสามารถพึ่งพิงได้ถ้ามีปัญหา

that's essential for maintaining our happiness and our health.

สำคัญอย่างยิ่งต่อการ รักษาระดับความสุขและสุขภาพของเรา

When we asked these same people,

เมื่อเราถามคนกลุ่มเดิมนี้

when they got to be in their 80s,

ตอนอายุเข้าวัยแปดสิบ

to look back on their lives

ให้มองย้อนกลับไปในชีวิต

and to tell us what they were proudest of,

และบอกเราว่าอะไรที่พวกเขาภูมิใจที่สุด

almost everybody said something about their relationships.

แทบทุกคนล้วนพูดถึง อะไรที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์

They didn't say, "I made a lot of money"

พวกเขาไม่ได้พูดว่า “ฉันทำเงินได้มหาศาล”

or "I won some big awards."

หรือ “ฉันได้รางวัลใหญ่โต”

They said,

พวกเขาพูดว่า

"I was a good mentor,"

“ฉันเป็นพี่เลี้ยงที่ดี”

"I was a good friend,"

“ฉันเป็นเพื่อนที่ดี”

"I raised healthy kids,"

“ฉันเลี้ยงลูกให้เป็นคนดี”

"I was a good partner."

“ฉันเป็นคู่สมรสที่ดี”

And so what we find

สิ่งที่เราค้นพบคือ

is that what seems to mean the most to people

สิ่งที่มีความหมายมากที่สุดสำหรับคนเรา

when they get to the end of their lives

เมื่อเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของชีวิต

is the strength and the warmth of their connections to others.

คือความแข็งแรงและความอบอุ่น ของสายสัมพันธ์ที่เขามีกับคนอื่น ๆ

So then the question comes up, well,

ก็เลยมีคำถามขึ้นมาว่า

which types of relationships support our well-being?

แล้วความสัมพันธ์แบบไหน ที่ส่งเสริมสุขภาวะของเรา

Some people have asked,

บางคนถามว่า

"Do I need to be in an intimate relationship to get this benefit?"

“ฉันต้องอยู่ในความสัมพันธ์แบบใกล้ชิดไหม จึงจะได้รับประโยชน์แบบนี้”

Absolutely not.

ไม่จำเป็นเลยครับ

All types of relationships support our well-being.

ความสัมพันธ์ทุกรูปแบบ ล้วนส่งเสริมสุขภาวะของเรา

So friendships, relatives,

ดังนั้น มิตรภาพกับเพื่อน ญาติ

work colleagues, casual contacts.

เพื่อนร่วมงาน คนรู้จัก

The person who gets you your coffee every morning

พนักงานที่ชงกาแฟให้คุณทุกเช้า

at Starbucks or Dunkin' Donuts,

ที่สตาร์บักส์ หรือดันกิ้น โดนัท

the person who checks you out in the grocery store,

คนที่คิดเงินให้คุณที่ร้านขายของชำ

who you see maybe every week.

ซึ่งคุณเจอประจำทุกสัปดาห์

Even talking to strangers has that benefit.

แม้แต่การพูดคุยกับคนแปลกหน้า ก็ให้ประโยชน์แบบเดียวกัน

So they did an experiment

มีการทดลองเรื่องหนึ่ง

where they assigned some people who were about to go on the subway

ที่ขอให้ผู้เข้าร่วมการวิจัยบางคน ที่กำลังจะขึ้นรถไฟใต้ดิน

the task of talking to a stranger

พูดคุยกับคนแปลกหน้าสักคนหนึ่ง

while other people were assigned the task

ขณะที่คนอื่น ๆ ถูกขอให้ทำอะไรไปตามปกติ

of just doing their usual thing of being on their phones

เล่นโทรศัพพ์ไป

or listening to music or reading.

หรือฟังเพลง หรืออ่านหนังสือ

It turned out that the people who were assigned to talk to strangers

ปรากฏว่าคนที่ถูกขอให้พูดคุยกับคนแปลกหน้า

didn't think they were going to like it,

ไม่คิดว่าตัวเองจะชอบที่ทำเช่นนั้น

but they turned out to be much happier at the end of the task

แต่สุดท้ายหลังจากได้ลงมือทำเช่นนั้น เขากลับมีความสุขมากกว่า

than the people who just rode the subway keeping to themselves.

คนที่นั่งรถไฟใต้ดินโดยไม่คุยกับใคร

So even talking to strangers gives us that little hit of well-being

ดังนั้น แม้แต่การคุยกับคนแปลกหน้า ก็ช่วยให้เรามีสุขภาวะดีขึ้นได้นิด ๆ

from relationships.

จากประโยชน์ของความสัมพันธ์

So the question comes up:

ดังนั้น คำถามที่เกิดขึ้นคือ

How can we strengthen our connections with other people?

เราจะสร้างสายสัมพันธ์ ที่เข้มแข็งกับคนอื่นได้อย่างไร

And this is where we've come to think about it

นี่คือจุดที่เราเริ่มมองว่าสิ่งนี้

as a kind of social fitness.

คือความแข็งแรงทางสังคม

If we think about physical fitness,

ถ้าเราคิดถึงความแข็งแรงทางกายภาพ

you know, we we think, OK, I'll go to the gym,

เราคิดว่า โอเคฉันจะไปยิม

I’ll work out, I’ll take a long walk,

ฉันจะออกกำลัง ฉันจะเดินยาว ๆ

I'll do something to keep myself strong and fit.

ฉันจะทำอะไรบางอย่าง เพื่อให้ตัวเองแข็งแรงและสุขภาพดี

But then we come home and we don't say, I'm done,

และเมื่อเรากลับบ้าน เราต้องไม่พูดว่า พอแล้ว

I don't ever have to do that again.

ฉันไม่ต้องทำแบบนี้อีกแล้ว

We have the sense that physical fitness is a practice

เรารู้สึกเช่นกันว่า ความแข็งแรงทางกายภาพเป็นวัตรปฏิบัติ

that we need to maintain over time.

ที่เราต้องหมั่นทำอย่างต่อเนื่อง

It turns out that social fitness is the same.

ความเข็งแรงทางสังคมก็เหมือนกัน

That in fact, our friendships,

ด้วยความจริงที่ว่า

our relationships don't just take care of themselves,

ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้ดูแลตัวมันเองได้

that even good relationships need tending to,

แม้แต่ความสัมพันธ์ที่ดีอยู่แล้ว ก็ยังต้องการการดูแล

they need attention.

ต้องการการเอาใจใส่

They need returning to them over and over again.

ต้องหมั่นแวะเวียนมาหาครั้งแล้วครั้งเล่า

So what are some ways that we can strengthen our relationships?

ถ้างั้น มีวิธีอะไรบ้างที่เราจะสามารถ สร้างความแข็งแรงให้ความสัมพันธ์ของเราได้

Well, one way is to be proactive, to take the initiative.

ประการแรกคือ เราต้องเป็นฝ่ายรุก ต้องเป็นฝ่ายริเริ่ม

So to reach out to a friend

คือ ต้องติดต่อไปหาเพื่อน

and ask her to take a walk

ชวนเขาไปเดินเล่น

instead of spending two more hours on your laptop

แทนที่จะใชัเวลาสองชั่วโมงไปกับแล็บท็อป

this weekend on Saturday afternoon.

ในบ่ายวันเสาร์สุดสัปดาห์น้ี

Establish some routines with the people

สร้างกิจวัตรกับคน

who are most important to you.

ที่สำคัญที่สุดกับคุณ

A regular phone call or a coffee every Saturday

การโทรคุยเป็นประจำ หรือกินกาแฟทุกวันเสาร์

with someone you really want to be sure you see regularly.

กับคนที่คุณอยากเจอกันเป็นประจำจริงๆ

Or meeting somebody at the gym.

หรือพบกับใครสักคนที่ยิม

Or having lunch with a coworker.

หรือกินข้าวกลางวันกับเพื่อนร่วมงาน

The other thing we can do is liven up those long-standing relationships,

อีกอย่างที่เราทำได้คือการสร้างชีวิตชีวา ให้ความสัมพันธ์ที่มีอยู่มานานแล้ว

particularly like the people we live with.

โดยเฉพาะคนที่คุณอยู่ด้วย

You know, people we can come to take for granted,

คนที่เราอาจหลงลืมที่จะให้ความสำคัญ

by proposing to do something new.

โดยเสนอกิจกรรมใหม่ ๆ

Going out on a date,

ไปเดทกัน

just taking a walk, if that's not your usual routine.

หรือแค่ออกไปเดินเล่น อะไรที่ไม่ใช่กิจวัตรเดิม ๆ

The other thing that we know works to help people,

อีกอย่างหนึ่งที่เราพบว่าได้ผล ในการช่วยคนที่

particularly who aren't as connected to others as they want to be,

ปกติไม่ค่อยมีความสัมพันธ์กับคนอื่น เท่าที่อยากจะมี

is to connect around shared interests.

คือการเชื่อมโยงกันด้วยความสนใจร่วม

So volunteer in the community

ดังนั้น ลองไปเป็นอาสาสมัคร

to do something that you care about.

ในชุมชนของคนที่ทำสิ่งที่คุณสนใจ

It might be a gardening club, it might be a bowling league,

อาจเป็นชมรมทำสวน อาจเป็นกลุ่มแข่งโบว์ลิ่ง

it might be a political cause.

หรืออาจเป็นกลุ่มกิจกรรมทางการเมือง

But to do something that you care about

ขอให้เป็นสิ่งที่คุณสนใจ

because then you're with other people who care about the same thing,

เพราะคุณจะได้อยู่กับ คนที่สนใจเรื่องเดียวกัน

and that's a natural place to start conversations

และนั่นเป็นจุดตั้งต้นที่เป็นธรรมชาติ สำหรับการเริ่มบทสนทนา

that can lead to ongoing relationships.

ที่นำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ต่อเนื่อง

And finally,

และสุดท้าย

get more comfortable striking up casual conversations.

ทำตัวให้คุ้นเคยกับการชวนคุยเรื่องสัพเพเหระ

That's something we can learn to be more comfortable with,

นั่นเป็นสิ่งที่เราสามารถเรียนรู้และฝึกทำ จนรู้สึกว่าทำได้สบาย ๆ

almost like exercising a muscle.

แทบจะเหมือนกับการออกกำลังกล้ามเนื้อ

So now,

ทีนี้

I would like to ask you to do one of these things,

ผมอยากขอให้คุณทำสิ่งหนึ่งต่อไปนี้

to make one of these choices that we can make every day.

เลือกทำสิ่งที่เราสามารถทำได้ทุก ๆ วัน

I'd like you to make that choice right now.

และผมอยากให้คุณเลือกทำตอนนี้เลย

Here’s my challenge to you:

นี่คือคำท้าเล็ก ๆ ของผม

think about someone you miss,

ขอให้คุณนึกถึงใครสักคนที่คุณคิดถึง

that you just haven't seen in a while

ที่คุณไม่ได้เจอมาสักพักแล้ว

or you haven't had contact with,

หรือไม่ได้ติดต่อกันเลย

and you'd like to make contact.

และคุณอยากจะติดต่อเขา

You don't even have to have a particular reason.

คุณไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ

Now I want you to take out your phone or whatever device you use, right now,

ทีนี้ ผมอยากให้คุณเอาโทรศัพท์ หรืออุปกรณ์ สื่อสารอะไรก็ได้ของคุณขึ้นมา ตอนนี้เลย

and send that person just a little note.

แล้วส่งข้อความสั้น ๆ หาคนคนนั้น

It could say, "I'm just thinking of you and wanted to connect."

อาจบอกว่า “ฉันแค่คิดถึงเธอ เลยอยากติดต่อมา”

Or you could say something more personal to you and to your relationship.

หรือคุณอาจพูดอะไรที่ลึกซึ้งเฉพาะ คุณและความสัมพันธ์ของคุณ

And then watch what comes back to you.

แล้วลองดูว่ามีอะไรตอบกลับมาหาคุณบ้าง

And while we're here,

และระหว่างที่เราอยู่ที่นี่

we may even have time to share with each other

เราอาจมีเวลาพูดคุยแลกเปลี่ยน

some of the responses that people get when they do this.

ผลตอบกลับบางอย่างเมื่อเราทำเช่นนั้น

So think of someone.

เอาล่ะครับ คิดถึงใครสักคน

And make contact right now.

แล้วติดต่อเขาตอนนี้เลย

The point of this simple exercise

เป้าหมายของแบบฝึกหัดง่าย ๆ นี้

is to remind us that even small actions

คือเพื่อเตือนใจเราว่า แม้แต่การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ

can have ripple effects that build our well-being.

อาจส่งแรงกระเพื่อม ที่ช่วยสร้างเสริมสุขภาวะของเรา

And that these are things you can do every day in the moment.

และสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่คุณทำได้ทุกวัน

Thank you.

ขอบคุณครับ

Whitney Pennington Rodgers: One way I'd love to kick things off,

วิทนีย์ เพนนิ่งตัน ร็อดเจอร์ : ฉันอยากจะเริ่มแบบนี้ค่ะ

Bob, you mentioned, at the top of your talk,

บ็อบ คุณพูดตอนต้นว่า

that you run this Harvard Study of Adult Development

คุณทำงานวิจัยของฮาร์วาร์ด ว่าด้วยพัฒนาการของผู้ใหญ่เรื่องนี้

and gave us sort of a snippet of what that is.

และเล่าให้เราฟังแค่ส่วนเล็ก ๆ จากงานนี้

But could you tell us a little bit more about the study,

คุณเล่าการศึกษานี้ ให้เราฟังเพิ่มอีกหน่อยได้ไหมคะ

what does it track?

ว่าคุณติดตามข้อมูลอะไร

Why did it start, who’s in the study today?

เริ่มต้นขึ้นเพราะอะไร และตอนนี้มีใครอยู่ในการศึกษานี้บ้าง

Robert Waldinger: Absolutely.

โรเบิร์ต วอลดิงเจอร์ : ได้เลยครับ

The study started in 1938,

การศึกษานี้เริ่มต้นในปี ค.ศ. 1938

and it started with two groups:

โดยเริ่มจากคนสองกลุ่ม

a group of Harvard College undergrads,

นักศึกษาปริญญาตรีของฮาร์วาร์ด

and it started with a group of inner city boys

และเด็กชายจากชุมชนแออัดในเมือง

who were in elementary school or middle school

ที่อยู่ในโรงเรียนประถมและมัธยม

from really disadvantaged, troubled families.

มาจากครอบครัวด้อยโอกาสและมีปัญหา

And each study was trying to look

แต่ละการศึกษาพยายามทำความเข้าใจว่า

at how people can take healthy developmental paths.

คนเราเลือกเดิน สู่พัฒนาการในทางที่ดีได้อย่างไร

And so the idea was not to study what goes wrong in our lives

แนวคิดของงานนี้คือ ไม่ได้ต้องการศึกษาด้านที่แย่ในชีวิตคนเรา

but what goes right in our lives.

แต่ศึกษาสิ่งที่เป็นไปด้วยดีในชีวิตเรา

And some of the factors that contribute to helping things go well

และปัจจัยบางอย่าง ที่ช่วยเสริมให้สิ่งต่าง ๆ เป็นไปด้วยดี

in human development.

ในพัฒนาการของมนุษย์

Needless to say, we started out with boys, all males,

แล้วเราเริ่มจากเด็กชาย ผู้ชายหมด

but we’ve added women.

แต่เราได้เพิ่มกลุ่มตัวอย่างผู้หญิงเข้ามา

And we have more than half women now,

ตอนนี้กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้หญิงเกินครึ่ง

and we've added the second generation.

และเราได้เพิ่มรุ่นลูกเข้าไป

So we started out with 724 people.

เราเริ่มต้นจากคน 724 คน

Now we have over 2,000 people in our study

ตอนนี้เรามีกลุ่มตัวอย่างมากกว่า 2,000 คน

and we're still collecting data today.

และทุกวันนี้เรายังคงเก็บข้อมูลต่อไป

WPR: Wow.

วิทนีย์ : ว้าว

And I know in the book you talk about ...

ฉันอ่านในหนังสือที่คุณพูดถึง

how the advice you offer,

คำแนะนำที่คุณให้

the wisdom you offer is not just drawn from your own study

ภูมิปัญญาที่นำเสนอ ไม่ได้มาจากงานของคุณเองเท่านั้น

because of some of what you've suggested,

เพราะอย่างที่คุณพูดไป

that you're just now starting to bring women and different generations.

ว่าคุณเพิ่งเริ่มเพิ่มกลุ่มตัวอย่าง ผู้หญิงและคนรุ่นหลังเข้ามา

And I guess could you talk about some of the other gaps

ฉันอยากขอให้คุณพูดถึง ช่องโหว่อื่น ๆ ของงานนี้

and why it's been important to also think about some

และทำไมจึงจำเป็นต้องคิดถึง

of the other studies out there on life and happiness?

การศึกษาอื่น ๆ ที่ว่าด้วยชีวิตและความสุข

RW: Yes, that's a really good point,

โรเบิร์ต : ครับ นั่นเป็นประเด็นที่ดีมาก

because, particularly in this kind of research,

เพราะงานวิจัยลักษณะนี้

no single study is proof of anything.

ไม่มีงานชิ้นใดชิ้นหนึ่งเพียงชิ้นเดียว ที่พิสูจน์ได้ทุกอย่าง

That what we want is for different studies of different populations.

สิ่งที่เราต้องการคือการศึกษาที่แตกต่างกัน ในประชากรที่หลากหลาย

So different ethnic groups, different cultural groups,

ต่างกลุ่มชาติพันธ์ุ ต่างกลุ่มวัฒนธรรม

different geographies, right?

ต่างพื้นที่เชิงภูมิศาสตร์ ใช่ไหมครับ

We want different studies to point in the same direction.

เราต้องการให้การศึกษาที่แตกต่างกันเหล่านี้ ชี้ไปในทิศทางเดียวกัน

And that's why I'm here and I can tell you with confidence,

นั่นเป็นเหตุผลที่ผมมาอยู่ตรงนี้ ผมบอกคุณได้อย่างมั่นใจเลยว่า

many studies point to all these same benefits of relationships.

การศึกษาจำนวนมากล้วนชี้ให้เห็น ประโยชน์ของความสัมพันธ์เหมือนกัน

WPR: And I know you touched on the health element in your talk

วิทนีย์ : คุณพูดถึงองค์ประกอบ เรื่องสุขภาพด้วย

and shared that there is data that reveals that we have --

และเล่าให้เราฟังถึงข้อมูล ที่เผยให้เห็นว่า

that there's a strong connection between happiness and health.

มีความเชื่อมโยงที่เข้มข้นมาก ระหว่างความสุขและสุขภาพ

What have you specifically found related to happiness and health outcomes?

ช่วยเล่าข้อค้นพบที่เจาะจงว่าด้วย ความสุขกับผลด้านสุขภาพให้ฟังหน่อยค่ะ

RW: What we find is that happiness

โรเบิร์ต : สิ่งที่เราพบคือ

turns out to make us age more slowly

ความสุขทำให้เราแก่ช้าลง

and keep us able longer.

และทำให้เราสามารถ ช่วยเหลือตัวเองได้ยาวนานขึ้น

So the diseases of aging that happen to all of us, happen later,

โรคภัยจากความชราที่เกิดขึ้นกับเราทุกคน จะเกิดขึ้นช้าลง

sometimes they don't happen at all

บางทีก็ไม่เกิดขึ้นเลย

in people who are happier have a greater sense of well-being.

ในคนที่มีความสุขมากกว่า และรู้สึกมีสุขภาวะดีกว่า

And it's because of what I spoke about a few minutes ago,

และอย่างที่ผมพูดไปเมื่อสักครู่

this kind of decrease in chronic inflammation and chronic stress.

ว่าคนกลุ่มนี้จะมีภาวะอักเสบเรื้อรัง และความเครียดเรื้อรังลดลง

And so what we find is that -- we can't guarantee

ดังนั้น สิ่งที่เราพบคือ เราไม่อาจรับประกันได้ว่า

that any one person is going to stay happier or live longer

ทุกคน ไม่ว่าใครก็ตาม จะมีความสุขและมีชีวิตยืนยาวขึ้นเสมอ

if they have better relationships,

หากมีความสัมพันธ์ที่ดี

but we find that there are these ingredients,

แต่เราพบว่าต้อง มันเป็นส่วนผสมหนึ่ง

just like taking care of your health --

เหมือนกับการดูแลสุขภาพตัวเอง

you know, not smoking, not abusing alcohol or drugs,

เช่นไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเหล้า และไม่ใช้ยาเสพติด

exercising regularly,

ออกกำลังกายสม่ำเสมอ

getting regular health care,

เข้ารับบริการสุขภาพอย่างสม่ำเสมอ

having access to health care.

เข้าถึงบริการดูแลสุขภาพได้

All of those things really matter for our health.

สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดสำคัญกับสุขภาพของเรามาก

WPR: And you start the book with a question.

วิทนีย์​​ : คุณเริ่มต้นหนังสือด้วยคำถามว่า

You say, "If you had to make one life choice right now

“ถ้าคุณต้องตัดสินใจเลือก ทำอะไรหนึ่งอย่างในชีวิตตอนนี้

to set yourself on the path to future health and happiness,

เพื่อให้คุณอยู่บนเส้นทางสู่สุขภาพ และความสุขในอนาคต

what would it be?"

สิ่งนั้นจะเป็นอะไร”

And from hearing your talk today,

และจากการฟังปาฐกถาของคุณวันนี้

we know that the right answer to that question

เรารู้ว่าคำตอบที่ถูกสำหรับคำถามนั้น

is to build more warm connections.

คือการสร้างสายสัมพันธ์ที่อบอุ่น

But I want to ask you about the use of the word "choice" there

แต่ฉันอยากถามคุณถึงคำว่า “เลือก”

and understanding more about whether or not having warm connections

และอยากทำความเข้าใจเพิ่มว่า การมีหรือไม่มีสายสัมพันธ์ที่อบอุ่น

is a choice that we make

เป็นการตัดสินใจเลือกของเราเองไหม

or, to put it another way,

พูดอีกอย่างคือ

are there qualities that each of us have that maybe make us more social people

มันมีคุณสมบัติบางอย่างในตัวเรา ที่อาจทำให้เราชอบหรือไม่ชอบเข้าสังคม

and that these are just baked into our personalities?

และสิ่งเหล่านี้ก็ฝังอยู่ในบุคลิกภาพของเรา

Can we decide to be a person who makes connections?

แล้วเราจะสามารถตัดสินใจว่าเราจะเป็น คนที่สร้างสายสัมพันธ์ได้จริงๆ เหรอคะ

RW: That's a really important point because we differ.

โรเบิร์ต : นั่นเป็นประเด็นสำคัญจริงๆ ครับ เพราะคนเราต่างกัน

We are all different in how much connection we want and benefit from.

เราล้วนแตกต่างในแง่จำนวนสายสัมพันธ์ ที่เราต้องการและจะได้ประโยชน์

So some of us are introverts, and that’s just fine.

บางคนเป็นอินโทรเวิร์ต ชอบเก็บตัว ซึ่งโอเค

That's perfectly normal.

เป็นเรื่องปกติเลย

And introverts don't want a lot of connections.

คนที่มีบุคลิกภาพแบบอินโทรเวิร์ต ไม่ได้อยากได้สายสัมพันธ์เยอะๆ

In fact, being with a lot of people is exhausting for introverts.

ที่จริง การอยู่กับคนเยอะ ๆ ทำให้คนอินโทรเวิร์ตหมดแรง

And so some people just need one or two good relationships.

ดังนั้น บางคนต้องการความสัมพันธ์ที่ดี กับคนแค่หนึ่งหรือสองคน

Everybody needs a little bit of connection.

ทุกคนล้วนต้องการสายสัมพันธ์

But some people actually don't need a lot.

แต่บางคนไม่ต้องการเยอะ

And so what we want to do is try to figure out for ourselves

ดังนั้น สิ่งที่เราน่าจะทำคือ พยายามค้นหาว่าสำหรับตัวเราเอง

what's right for me.

อะไรที่พอดีกับเรา

And that involves, really, just tuning in and saying,

ซึ่งต้องอาศัยการตั้งสมาธิและบอกตัวเองว่า

"OK, I'm energized by being with a lot of people,

“โอเค ฉันรู้สึกกระปรี้กระเปร่า เมื่ออยู่กับคนเยอะๆ

so I'm going to do that,"

งั้นฉันจะทำแบบนี้มากขึ้น”

or "No, I'm exhausted by being with a lot of people.

หรือ “ไม่ล่ะ ฉันรู้สึกหมดแรง เวลาอยู่กับคนเยอะๆ

For me, you know, a quiet conversation with one person

สำหรับฉัน บทสนทนาเงียบ ๆ กับคนหนึ่งคน

is the most energizing thing I can do in the interpersonal realm."

เป็นสิ่งที่ทำให้กระปรี้กระเปร่ามากที่สุด ที่ฉันทำได้ในบริบทความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล

And so it's really a matter of discerning what's right for each person.

ดังนั้น มันขึ้นอยู่กับการแยกแยะว่า อะไรที่เหมาะสำหรับแต่ละบุคคล

WPR: And what factors have you found contribute to that?

วิทนีย์ : แล้วคุณพบว่า ปัจจัยอะไรที่มีผลต่อเรื่องนี้

Maybe things from early in life or childhood

อาจเป็นอะไรจากช่วงแรกเริ่ม ของชีวิตหรือวัยเด็ก

that might actually shape our ability to make these connections later in life?

ที่อาจส่งผลต่อความสามารถของเรา ในการสร้างสายสัมพันธ์ช่วงต่อมาในชีวิต

RW: Yes, so, many of our social skills we learn when we're growing up.

โรเบิร์ต : ใช่ครับ ทักษะทางสังคมของเรา หลายอย่างเราเรียนรู้ระหว่างที่เติบโตมา

We learn it in our families,

เราเรียนรู้จากครอบครัวของเรา

we learn it at school and on the playground.

เราเรียนรู้จากโรงเรียน และสนามเด็กเล่น

They can be learned, and they can be improved

เป็นสิ่งที่เรียนรู้ได้ พัฒนาได้

as we get into adulthood.

เมื่อเราเข้าสู่วัยผู้ใหญ่

They’re not set in stone once we’re done with childhood.

มันไม่ได้คงที่ตายตัว เมื่อเราผ่านวัยเด็กไปแล้ว

So it's really important to see the ways that, you know,

ดังนั้น สำคัญมากที่เราต้องมองเรื่องนี้

just like some of the suggestions I made,

เหมือนกับคำแนะนำบางข้อที่ผมพูดไป

ways that you can practice getting better at this,

คือมองว่าคุณสามารถ ฝึกฝนทักษะนี้ให้ดีขึ้นได้

because it really pays off.

เพราะมันจะก่อให้เกิดประโยชน์จริง

But some people are not so good at this.

แต่บางคนก็ไม่สันทัดเรื่องนี้

And they can have perfectly wonderful,

แต่ก็ยังสามารถมีชีวิตที่งดงาม

happy, healthy lives

มีความสุข และสุขภาพดีโดยสมบูรณ์ได้

without being social butterflies and extroverts.

โดยไม่ต้องเป็นผีเสื้อสังคม หรือเป็นคนเปิดตัวแบบเอ็กโทรเวิร์ต

And I just want to name that

ผมอยากพูดออกมา

so that people don't go away thinking,

เพื่อว่าคุณจะไม่กลับบ้านไปโดยคิดว่า

"Gosh, if I'm not an extrovert, I'm out of luck."

“โถ่ ถ้าฉันไม่ใช่คนเอ็กโทรเวิร์ต ฉันก็อับโชคแล้ว”

Not true at all.

ไม่จริงเลยนะครับ

Many of our happiest people had quieter lives.

คนที่มีความสุขที่สุขหลายคนในการศึกษาของเรา ก็มีชีวิตที่เงียบสงบกว่าคนอื่น

WPR: And you know, I guess to the tips that you offered in the talk, you know,

วิทนีย์ : ฉันขอถามถึงเทคนิค ที่คุณให้ไว้ในปาฐกถา

you talked about how we can build warm connections,

ที่คุณพูดถึงวิธีสร้างสายสัมพันธ์อันอบอุ่น

steps that we can take.

ขั้นตอนที่เราต้องทำ

And this idea of social fitness.

และแนวคิดเรื่องความแข็งแรงทางสังคม

And so I'm curious how can we actually assess our social fitness,

ฉันเลยสงสัยว่า เราจะวัดความแข็งแรง ทางสังคม (social fitness) ได้อย่างไร

and as you said, to sort of, understand what is right for us

และอย่างที่คุณพูดว่า การเข้าใจว่าอะไรคือสิ่งที่เหมาะสำหรับเรา

in terms of how many friends to have.

ในแง่จำนวนเพื่อนที่เราควรจะมี

And is it possible to sustain warm relationships

แล้วมันจะเป็นไปได้ไหม ที่จะรักษาความสัมพันธ์อันอบอุ่นไว้

if you aren't really intentional in thinking about your social fitness?

ถ้าคุณไม่ตั้งใจคิดใคร่ครวญเกี่ยวกับ ความแข็งแรงทางสังคมของตนเองอย่างจริงจัง

RW: That question of how do we assess our social fitness,

โรเบิร์ต : คำถามที่ว่าเราจะ ประเมินความแข็งแรงทางสังคมได้อย่างไร

it's really checking in and saying,

จริง ๆ ก็คือการทบทวนและตั้งคำถามว่า

am I as connected as I would like to be

ตอนนี้ฉันมีสายสัมพันธ์กับผู้อื่น

to other people?

มากเท่าที่ฉันอยากมีหรือเปล่า

And if I'm not, what am I missing?

ถ้าไม่ ฉันพลาดอะไรไป

So not all relationships provide us with the same stuff.

แต่ไม่ใช่ทุกความสัมพันธ์ ที่มอบสิ่งเหล่านี้ให้เราได้

Some relationships are relationships we have because they're fun,

บางความสัมพันธ์ เป็นความสัมพันธ์ที่เรามีเพราะสนุก

you know?

เข้าใจไหมฮะ

And so they're the people I like to go out and party with.

คนเหล่านั้นจึงเป็นคนที่ ผมชอบออกไปปาร์ตี้ด้วย

Some relationships are the relationships that help me when I'm scared or hurting

บางความสัมพันธ์ช่วยผม เวลาผมกลัวหรือเจ็บปวด

or worried about something.

หรือกังวลอะไรบางอย่าง

And I need someone to talk things over with.

และผมอยากมีใครสักคนมานั่งถกความคิดด้วย

I need a sounding board, a good advisor.

ผมอยากได้คนมาสะท้อนความเห็น เป็นที่ปรึกษาที่ดี

Some relationships are the people who, you know,

บางความสัมพันธ์เป็นคนที่

loan me tools when I need to fix something and I don't have the right tool

ให้ยืมเครื่องมือเมื่อผมต้องการซ่อมอะไร บางอย่าง แต่ผมไม่มีเครื่องมือเหมาะ ๆ

or give me a ride to the doctor.

หรือขับรถพาผมไปหาหมอ

So part of it is checking in about, what am I missing?

ดังนั้น ส่วนหนึ่งคือการทบทวนดู ว่าเราขาดอะไรไป

And then seeing what might be possible

แล้วลองดูว่ามีอะไรเป็นไปได้บ้าง

in terms of developing more of the relationships

ในการพัฒนาความสัมพันธ์

that give us the things we want more of.

ที่ให้สิ่งที่เราต้องการได้มากขึ้น

WPR: And along those same lines, TED Member Tiana wants to know:

วิทนีย์ : และในทำนองเดียวกัน สมาชิก TED ชื่อเทียนาต้องการทราบว่า

How do we define if a relationship is actually meaningful or not?

เราจะบอกได้อย่างไรว่าความสัมพันธ์นี้ มีความหมายหรือไม่

I mean, it sounds like understanding what these voices are saying,

ฟังดูเหมือนจะเป็นการเข้าใจว่า เสียงเหล่านี้กำลังบอกอะไร

but are there other things we should pay attention to, to know if it's valuable,

แต่มีอย่างอื่นอีกไหมที่เราควรใส่ใจ เพื่อให้รู้ว่าความสัมพันธ์นี้มีคุณค่าไหม

if this is a warm connection?

เป็นสายสัมพันธ์ที่อบอุ่นไหม

โรบิร์ต : วิธีหนึ่งที่จะมองเรื่องนี้

RW: One way to think about it

is not whether the relationship is smooth all the time,

ไม่ใช่ดูว่าความสัมพันธ์นี้ ราบรื่นตลอดเวลาไหม

but whether we feel that we can be authentic,

แต่ต้องดูที่เรารู้สึกว่า เราแสดงตัวตนที่แท้จริงได้ไหม

we can be ourselves in a relationship.

เราเป็นตัวเราเองในความสัมพันธ์นี้ได้ไหม

And obviously, we won't be the same selves

แน่นอนว่า ตัวตนของเราไม่ได้เหมือนกัน

in a work relationship that we might be with our, you know, beloved sister,

เวลาอยู่ในความสัมพันธ์ในที่ทำงาน กับเวลาอยู่กับน้องสาวที่รักของเรา

you know.

ใช่ไหมครับ

But still, can I be myself in the most essential ways?

แต่เรายังคงเป็นตัวเอง ในด้านที่เป็นแก่นสำคัญที่สุด

Can I express myself?

ฉันแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาได้ไหม

And can the other person express themselves?

แล้วอีกฝ่ายหนึ่งล่ะ สามารถแสดงตัวตนของเขาได้ไหม

Because I think that's where --

เพราะผมคิดว่าสิ่งที่เราต้องการจริง ๆ

what we really want is to feel known

คือการรู้สึกว่ามีใครสักคนรู้จักตัวตนของเรา

and to feel seen

และรู้สึกว่ามีคนมองเห็นเรา

and not to feel like we are having to maintain a façade

ไม่ใช่รู้สึกว่าเราต้องสร้างฉากหน้า

that hides who we are.

ที่ซ่อนตัวตนที่เราเป็นเอาไว้

And so the best relationships are those where we feel we can be ourselves.

ดังนั้น ความสัมพันธ์ที่ดีที่สุด คือ ความสัมพันธ์ที่เรารู้สึกเป็นตัวเองได้

WPR: And you talked about how, really, it's romantic relationships, friendships,

วิทนีย์ : และคุณก็พูดถึงว่า ความสัมพันธ์โรแมนติก มิตรภาพ

acquaintances,

คนรู้จัก

I mean, all of these relationships matter.

คุณบอกว่าความสัมพันธ์ทั้งหมดนี้สำคัญ

But do you find that one of these is maybe more significant than the other,

แต่คุณพบว่าความสัมพันธ์เหล่านี้ บางอย่างสำคัญกว่าอย่างอื่นบ้างไหม

or how do you look at them?

หรือคุณมองมันยังไง

RW: I look at it in terms of the secure attachment we think about.

โรเบิร์ต : ผมมองมันในแง่ รูปแบบความผูกพันที่มั่นคง

Attachment is a word for being warmly, securely connected.

ความผูกพันเป็นคำที่ใช้เรียกความสัมพันธ์ ที่เชื่อมโยงกันอย่างแน่นแฟ้น

It’s the “Who can you call in the middle of the night if you’re sick or scared?”

ก็คือ ”ใครที่คุณโทรหาได้กลางดึก เวลาคุณป่วยหรือกลัว” นั่นแหละ

So I think of it in those terms,

ผมคิดถึงมันในแง่นี้

not necessarily the person's role, defined role in our life,

ไม่จำเป็นต้องเป็นบทบาท ที่นิยามชัดเจนในชีวิตเรา

like romantic partner or boss.

เช่น คู่รักหรือเจ้านาย

But it’s the “Does this person have my back?”

แต่อยู่ที่ว่า “คนคนนี้ จะคอยคุ้มครองดูแลฉันไหม”

And so that's, I think, the defining element

ผมว่า นั่นล่ะคือองค์ประกอบ ที่เป็นนิยามของความสัมพันธ์

that we want to find somewhere in our world.

ที่เราต้องค้นให้เจอ ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้

วิทนีย์ : เรามีคำถามจากสมาชิก เข้ามาหลายคำถามค่ะบ๊อบ (โรเบิร์ต)

WPR: So we have so many member questions coming in, Bob,

and I'm going to kind of go through a few more of them.

ฉันจะอ่านไล่ไปสองสามข้อนะคะ

So TED Member Nancy wants to know if you think it’s possible

สมาชิก TED ชื่อแนนซี อยากรู้ว่าคุณคิดว่าเป็นไปได้ไหม

for an endemically unhappy person at some point in life to obtain happiness.

ที่คนที่โดยปกติเป็นคนไร้ความสุข จะมีสุขได้ในจุดใดจุดหนึ่งของชีวิค

RW: Yes. And thank you for asking that question.

โรเบิร์ต : ได้ครับ ขอบคุณครับที่ถามคำถามนี้

So we have a couple of life stories in our book,

เรามีเรื่องราวชีวิตของคนสองสามคน ในหนังสือของเรา

the book contains real stories of real people.

หนังสือเล่มนี้มีเรื่องราว จากชีวิตจริงของคนจริงๆ

The names are disguised to protect confidentiality.

โดยปกปิดชื่อจริงเพื่อรักษาความลับ

But some of those stories are of people who have big turnarounds late in life,

บางเรื่องเป็นเรื่องราวของคนที่ มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ช่วงปลายของชีวิต

people who were isolated and less happy

คนที่โดดเดี่ยวและไม่ค่อยมีความสุข

and in their 60s found a whole community.

แล้วพอช่วงวัย 60 ก็พบชุมชนที่เหมาะกับตัวเอง

One man found a community at a gym

ชายคนหนึ่งได้เพื่อนที่ยิม

that he never dreamed he would find.

ซึ่งเขาไม่เคยคิดฝันเลยว่าจะได้เจอใคร

And so the message that we get from studying these thousands of lives is:

ดังนั้น สารสำคัญที่เราได้จากการศึกษา ชีวิตคนนับพันเหล่านี้คือ

it is never too late.

ไม่เคยมีอะไรสายเกินไป

And so don't assume that it's too late for you,

ดังนั้น อย่าคิดเหมาไปก่อน ว่ามันสายเกินไปสำหรับคุณ

even if you feel like you've not had good luck with this in the past.

แม้คุณจะรู้สึกว่าคุณไม่มีดวงเรื่องนี้เลย ในอดีตที่ผ่านมา

WPR: Well, Bob, we're getting some questions about you.

วิทนีย์ : บ๊อบ (โรเบิร์ต) เราได้รับคำถามเกี่ยวกับตัวคุณ

And I want to turn to you for a second.

ฉันเลยอยากมุ่งประเด็นมาที่คุณนิดหนึ่ง

And I'm curious how running this study has changed the way you approach life

ฉันสงสัยว่า การทำการศึกษานี้ เปลี่ยนวิธีใช้ชีวิต

and your own pursuit of happiness.

และการไขว่คว้าหาความสุขของคุณไปอย่างไร

RW: Oh, gosh.

โรเบิร์ต : โอ้ พระเจ้า

Well, one of the things it's helped me with is the idea

อืม อย่างแรกคือ มันช่วยให้ผมเข้าใจว่า

that everybody has struggles in their life.

ทุนคนล้วนมีปัญหา ที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนในชีวิตของตัวเอง

That has been so meaningful to me

สิ่งนี้มีความหมายกับผมมาก

because I can also look at the world and say,

เพราะในทางตรงกันข้าม ผมอาจมองโลก แล้วคิดว่า

"Gee, other people seem to have lives

“โอ้ว คนอื่นดูมีชีวิตที่

that have it all figured out and perfect lives."

ลงตัวและสมบูรณ์แบบ”

It is so helpful to know

มันช่วยได้มากที่รู้ว่า

that there isn't a person on the planet

ไม่มีใครเลยสักคนเดียวบนโลกนี้

who doesn't have struggles.

ที่ไม่เคยมีปัญหาอุปสรรค

And it makes me feel less alone when I can recognize that.

มันทำให้ผมรู้สึกโดดเดี่ยวน้อยลง เมื่อผมตระหนักเรื่องนี้

And that's one of the reasons why I want to keep getting these messages out,

และนั่นคือหนึ่งในเหตุผลที่ผม อยากส่งสารพวกนี้ออกไปเรื่อย ๆ

after having studied thousands of lives.

หลังจากศึกษาชีวิตคนนับพัน

And I think the other thing that it's changed is my own priorities.

และผมว่ามีอีกเรื่องหนึ่ง คือ มันทำให้ผมจัดลำดับความสำคัญในชีวิตใหม่

So I realize,

ผมตระหนักว่า

OK, I can sit here this afternoon and edit another paper

โอเค บ่ายนี้ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้ แก้บทความอีกเรื่องหนึ่ง

or do more work,

หรือทำงานต่อ

or I can see my friend who I haven't seen in a month.

หรือผมจะออกไปหาเพื่อน ที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นเดือน

And so I’ve become more active in taking care of my relationships,

ผมเลยกลายเป็นคนที่ตื่นตัว กับการดูแลความสัมพันธ์

and it makes a big difference.

และมันสร้างความแตกต่างอย่างมาก

So I would say that those are the two big things for me

ผมว่า นี่คือสองอย่างที่สำคัญยิ่ง

that directing this study has changed about my life.

ที่การเป็นผู้อำนวยการงานวิจัยนี้ ได้สร้างการเปลี่ยนแปลงในชีวิตผม

WPR: We have a question from TED Member Nesa.

วิทนีย์​ : มีอีกคำถามจากสมาชิก TED คุณเนซา

They ask: “As a mother of two very young children,

“ถามในฐานะแม่ของลูกเล็ก ๆ สองคน

what advice do you have for parents to build strong,

คุณมีคำแนะนำให้พ่อแม่ ในการสร้างความสัมพันธ์

healthy relationships,

ที่ดีและแข็งแรง

now through adulthood?"

ตั้งแต่ตอนนี้ไปจนลูกเป็นผู้ใหญ่ไหม?”

RW: For parents,

โรเบิร์ต : สำหรับพ่อแม่

it’s really helping your children to pay attention

สิ่งที่ช่วยลูกได้มากคือการให้ความสนใจ

to how they feel

ต่อความรู้สึกของลูก

and to learn to use their feelings with more choice.

ช่วยให้ลูกเรียนรู้การใช้อารมณ์ความรู้สึก ในการตัดสินใจต่าง ๆ มากขึ้น

So learning to love what they love and hang on to what they love,

เรียนรู้ที่จะรักสิ่งที่ตัวเองชอบ ยืนหยัดกับสิ่งที่ตัวเองชอบ

even if it's not so popular.

แม้คนอื่นจะไม่ได้ชื่นชมสิ่งนั้น

You know, I had a mother talk to me

มีคุณแม่คนหนึ่งคุยกับผม

about how her child really loved doing improv comedy.

ว่าลูกของเธอชอบเล่นตลกด้นสด

And he’s only 12,

ซึ่งเขาอายุแค่ 12

and his friends don't like that.

และเพื่อน ๆ ก็ไม่ได้ชอบการเล่นตลกของเขา

And so we talked about how do you help your child feel supported

เราคุยกันว่าจะทำอย่างไร ให้เขารู้สึกได้รับการสนับสนุน

in loving what he loves and taking an improv class, right?

ให้รักสิ่งที่เขาชอบ และเข้าเรียน การแสดงตลกด้นสด ใช่ไหมครับ

So helping your kids learn that it's OK to love something

ดังนั้น การช่วยให้เด็กเรียนรู้ว่า มันโอเคที่จะชอบอะไรบางอย่าง

that's not the same as all the other kids in their group

ที่ไม่เหมือนกับเด็กคนอื่น ๆ ในกลุ่มของแก

and keep loving what they love.

และยืนหยัดรักสิ่งที่เขาชอบ

And helping kids learn that it’s OK to be unhappy

และช่วยให้เด็ก ๆ เรียนรู้ว่า มันโอเคที่จะรู้สึกไม่มีความสุข

and that that will pass,

แล้วเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป

that feelings come and go.

ความรู้สึกนั้นมันเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป

That it’s OK to disagree.

มันโอเคที่จะไม่เห็นไม่ตรงกัน

Families can model,

ครอบครัวควรเป็นต้นแบบ

parents can model for kids.

พ่อแม่สามารถเป็นต้นแบบให้ลูก

We can have disagreements.

เราอาจมีความเห็นไม่ตรงกัน

We can work it out and and hold on to these good relationships

เราสามารถแก้ไขได้ และรักษาความสัมพันธ์ที่ดีเหล่านี้

even through disagreements.

แม้จะมีความเห็นไม่ตรงกัน

Those are some of the biggest lessons we can help our children with,

เหล่านี้คือบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ ที่เราช่วยลูก ๆ ของเรา

about how to use their feelings

ให้ใช้ประโยชน์จากความรู้สึกของตัวเอง

rather than kind of, be buffeted by their feelings

แทนที่จะถูกรุมเร้าด้วยอารมณ์

and ruled by their feelings.

และถูกควบคุมโดยอารมณ์ของตัวเอง

WPR: I'm curious just where you see the study going from here.

วิทนีย์ : ฉันอยากรู้ค่ะ ว่าคุณมองว่า จากนี้การศึกษานี้จะไปทางไหนต่อ

RW: We are collecting more data, even as we speak.

โรเบิร์ต : เรากำลังเก็บข้อมูลเพิ่ม ขณะที่เราคุยกันอยู่นี่เลยครับ

We are collecting more information from the children.

เรากำลังเก็บข้อมูลเพิ่มจากรุ่นลูก

Almost all the original participants have passed away,

ผู้เข้าร่วมการวิจัยรุ่นแรก เสียชีวิตไปเกือบหมดแล้ว

but their children are all Baby Boomers, on average.

แต่ลูก ๆ ของพวกเขา โดยเฉลี่ยล้วนเป็นรุ่นเบบี้บูมเมอร์

And so we're collecting information,

เรากำลังเก็บข้อมูลจากพวกเขา

including about what life was like during the pandemic.

ว่าชีวิตเป็นอย่างไรในช่วงโรคระบาด

Also collecting information about how they use social media,

และเก็บข้อมูลการใช้โซเชียลมีเดียของเขา

which is something we've all been talking about a bit here.

ที่เราคุยกันไปนิดหน่อยวันนี้

And I think in terms of the future,

ผมคิดว่า สำหรับอนาคต

we see ourselves as wanting to make our data available

เรามองกันว่าเราอยากเปิดข้อมูล

to more and more researchers.

ให้นักวิจัยเข้าถึงมากขึ้น

So we want to collaborate, and we do collaborate,

เราอยากร่วมมือ และได้ร่วมมือ

with other research groups.

กับทีมวิจัยกลุ่มอื่น ๆ

We say, come in and use our data

เราบอกเลยว่า มาสิ เอาข้อมูลเราไปเลย

and ask new questions that we don’t even think to ask.

แล้วตั้งคำถามใหม่ ๆ ที่เรายังไม่เคยคิดจะถาม

Because we have this treasure trove of information about thousands of lives.

เพราะเรามีสมบัติล้ำค่า คือข้อมูลจากหลายพันชีวิต

And then we're going to make it publicly available on public websites,

เราจะเปิดให้เข้าถึงข้อมูลได้ บนเว็บไซต์สาธารณะ

because, you know, much of our work

เพราะงานส่วนใหญ่ของเรา

has been funded by the federal government,

ได้รับทุนสนับสนุนจากรัฐบาล

by NIH, with taxpayer money.

จากสถาบันสุขภาพแห่งชาติ ด้วยเงินภาษีจากประชาชน

And so we feel a responsibility to make this information available

เรารู้สึกว่าเป็นความรับผิดชอบ ที่ต้องเปิดเผยข้อมูลนี้

to other researchers

ให้นักวิจัยอื่น ๆ เข้าถึงได้

who want to ask their own questions about our data.

นักวิจัยที่อยากตั้งคำถามของตัวเอง เกี่ยวข้องข้อมูลของเรา

WPR: Well, Bob, you’ve shared so many great things with us.

วิทนีย์ : ค่ะ บ๊อบ (โรเบิร์ต) คุณแบ่งปันสิ่งดี ๆ มากมายให้กับเรา

You know, I feel like if people were listening

ฉันรู้สึกว่า ถ้าคนที่ฟังอยู่

and trying to absorb all of it,

และตั้งใจซีมซับทั้งหมดนี้

and at the very end of this conversation

และตอนจบของการสนทนานี้

you want just one nugget of information, that if you missed everything,

แม้เราจะพลาดหรือลืมอะไรไปหมด

what is the one thing that you want everyone to walk away from,

มีข้อมูลอย่างหนึ่งไหมที่คุณอยากให้ ทุกคนกลับไปแล้วยังจดจำได้

at the end of this conversation?

ในตอนท้ายของบทสนทนานี้

RW: That if you want to make one choice today

โรเบิร์ต : ถ้าคุณจะตัดสินใจ เลือกทำอะไรสักอย่างวันนี้

that will make you healthier and happier,

ที่จะทำให้คุณสุขภาพดีขึ้น และมีความสุขมากขึ้น

it is to pay attention to improving your connections with other people.

สิ่งนั้นคือการใส่ใจกับการ ปรับปรุงสายสัมพันธ์ของคุณกับคนอื่น

That that is such a good investment, and it will pay off for years to come.

ขอให้จำไว้ว่า การลงทุนที่ดีเช่นนั้น จะออกดอกผลต่อไปในอีกหลายปีที่จะมาถึง

[Want to support TED?]

[ต้องการสนับสนุน TED]

[Become a TED Member!]

[สมัครเป็น TED Member]

[Learn more at ted.com/membership]

[ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ted.com/membership]